หลวงปู่ศรี มหาวีโร วัดป่ากุง จ.ร้อยเอ็ด

เรื่องที่สาม มีครูท่านหนึ่ง เป็นครูโรงเรียนเดียวกันกับในเรื่องแรกที่เล่า

ขับรถชนเสาไฟฟ้าคอนกรีตข้างถนน จนเสาหักเลยนะครับ
ตำรวจมาถึง ถามว่า ปอเต็กตึ้งมาแล้วหรือ ศพไปไหนแล้ว
ผู้ตอบๆว่า ผมเป็นเจ้าของรถคันนี้ครับ

ในคอก็ห้อยพระผง หลวงปู่ศรี อยู่

 

วันหนึ่ง ในตอนเช้า
มีชาวบ้านในพื้นที่คนหนึ่งกำลังตักบาตรให้กับคณะของหลวงปู่ พอจะมาถึงหลวงปู่ศรี
จะตักขนมใส่บาตรหลวงปู่ แต่หลวงปู่ปฏิเสธ บอกว่าเราไม่รับหรอก
เขาจึงถามหลวงปู่ด้วยความฉงนว่า เหตุใดหลวงปู่จึงไม่รับ

หลวงปู่ตอบว่า เพราะว่าขนมนี้หน่ะ ตอนที่แม่ครัวทำ แม่ครัวลองชิมไปแล้ว หลวงปู่จึงรับไม่ได้ ถ้ารับแล้ว แม่ครัวคนนั้นจะบาป

ดูซิครับท่านผู้อ่าน หลวงปู่ท่านรู้ถึงขนาดนี้

 

ประสบการณ์อีกเรื่อง

มีอยู่ท่านหนึ่ง(ค่อนข้างจะมีชื่อเสียง อยู่ในวงการ) วันนั้น เขากำลังจะไปทำธุระที่ไหนสักแห่ง ในรถมีพระนั่งอยู่ด้วย สาม สี่ รูป รวมทั้งตัวเขา

แต่ได้เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงระหว่างเดินทาง รถได้ไปชนอย่างหนัก จนไฟไหม้รถ

เขาตะเกียดตะกายออกมานอกคัน ตัวดำไปทั้งตัว ปรากฏว่ารอดมาได้ อย่างปาฏิหารย์ในขณะที่พระที่มาด้วยกัน มระภาพหมด

ในคอเขาก็ห้อยพระหลวงปู่ศรี

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาจึงมีความศรัทธาในหลวงปู่ศรี มหาวีโร เป็นอย่างมาก จนอยู่รับใช้ หลวงปู่จนถึงทุกวันนี้

 

ขอบคุณมากครับน้อง kennek อ่านแล้วศรัทธาในหลวงปู่มากยิ่งขึ้น อนุโมทนาด้วยครับ

 

ยิ่งได้อ่านก็เริ่มศรัทธาหลวงปู่ศรีขึ้นเช่นกันครับ (^_^).

 

อนุโมทนากับทุกประสบการณ์ที่คุณ kennek มาถ่ายทอดให้ฟังครับ.....ผมเคยดาวน์โหลดไฟล์หนังสือประวัติหลวงปู่ศรี จากในเว็บพลังจิตนี่เอง....ก็มานั่งอ่านในยามว่าง......ในหลวงก็เคยเสด็จไปกราบหลวงปู่ศรีมาแล้วด้วย.....

....พระที่ไหนดี วัดไหนดี ไม่ว่าจะไกลหรือไปมายากลำบากแค่ไหน ในหลวงจะดั้นด้นเสด็จไปเสมอ.....แต่ถ้าดังอย่างเดียวแต่ไม่ดีจริง แม้จะอยู่ใกล้ท่านก็จะวางเฉย

 

ขอบคุณทุกท่านที่ได้เข้ามาอ่านครับ

เรื่องราวของหลวงปู่ศรียังมีอีกมากมาย ไว้จะทยอยเล่านะครับ

 

ประกอบกับ เพราะได้เข้าชมรมพุทธกรรมฐานมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ด้วยครับ

เพราะชมรมนี้เค้าสายพระป่ากรรมฐาน เลยได้มาศึกษากับรุ่นพี่ ได้ความรู้มากมาย

บางอย่างหาอ่านไม่ได้ทางเน็ต เพราะมีแค่ในหนังสือบางเล่ม หนังสือก็ค่อนข้างหายากด้วย

เมื่อก่อนไม่เคยได้ศึกษาเรื่องราวสายพระป่ากรรมฐานเลยครับ เคยได้ยินแต่ชื่อท่าน

แต่พอยิ่งอ่าน ยิ่งศึกษาไป ค้นพบว่าพ่อแม่ครูอาจารย์ พระป่ากรรมฐานสานพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต เป็นพระที่น่าเลื่อมใสศรัทธามากๆ
แต่ละท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบทั้งนั้น ด้วยจริยวัตรและปฏิปทาอันงดงาม หาที่ติมิได้

ลูกศิษย์หลวงปู่มั่นแต่ละรูป มีแต่พระอริยะเจ้าระดับประเทศทั้งนั้น อาทิเช่น หลวงปู่แหวน สุจินโณ, หลวงปู่ฝั้น อาจาโร, หลวงปู่ตื้อ อัจลธัมโม, หลวงปู่เทศ เทศรังสี, หลวงพ่อชา สุภัทโท, หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน, หลวงปู่ขาว อาลานโย, หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท, หลวงปู่ชอบ ฐานสโม, หลวงพ่อพุธ ฐานิโย , หลวงปู่ศรี มหาวีโร พระผู้มาล้นด้วยบุญบารมี และอีกหลายท่านมากมายที่ไม่ได้กล่าวในที่นี้

ไปเปิดดูหนังสือรวมพระธาตุของพระอริยสงฆ์กึ่งกลางพุทธศาสนา เกินครึ่งเล่ม เป็นพระป่ากรรมฐานสายหลวงปู่มั่น เป็นเครื่องแสดงยืนยันให้เห็นถึง ความบริสุทธิ์ หลุดพ้น หมดแล้วซึ่งเพลิงแห่งกิเลส จริงๆ

ดั่งคำที่พระอาจารย์ใหญ่ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต กล่าวไว้ว่า

" พระอรหันต์ไม่ได้ผุดขึ้นมาจากไหน

ก็มาจากหัวใจของปุถุชน มาจาก ราคะ โทสะ โมหะ

ถ้าหากใจปถุชนนั้น พยายามบากบั่นฝึกปรือตน

ให้เดินตามมรรคาสัมมาปฏิบัติ

พระอรหันต์ก็มาจากที่นั่น

กลั่นกรองมาจากที่นั่น

เหมือนดอกบัวมาจากขี้ตมขี้โคลนเน่าๆเหม็นๆ

แต่พอพ้นน้ำ รับแสงอาทิตย์

แย้มบานเต็มที่ มีสง่าราศรี

ใครก็อยากได้อยากชม "
​

 

***
เป็นคล้ายๆกันกับคุณบอย... ท่านสอนดีครับ แต่ไม่ค่อยเข้าใจในสำนวนภาษาของพระป่าทางอีสาน เพราะเราก็ไม่ใช่พื้นเพทางนั้น....ก็คุ้นเคยกับคำสอนของหลวงพ่อวัดท่าซุงมานานด้วย....แต่ก็ยังทำบุญกับพระอรหันต์ทางอีสานเหมือนกัน โอนเงินไปทำบุญกับหลวงตามหาบัวอยู่หลายครั้ง

 

(ขออนุญาติเจ้าของกระทู้เผยแพร่คำสอนขององค์หลวงปู่ศรี มหาวีโรซักเล็กน้อยนะครับ)

ปลุกเสกจิตให้มีพลัง
​

​

การที่เราออกเที่ยวจาริกไปวิเวก ย่อมอาจพบจิตวิญญาณมากมายมีทั่วโลก ถ้าเรามี
จิตวิญญาณอ่อนกว่าเขา เขาก็อาจมารบกวนให้เดือดร้อนวุ่นวายได้ เดี๋ยวก็ว่า "ผีตรงนั้นดุ
ผีตรงนั้นร้าย เดี๋ยวก็ผีปอบอย่างนั้นอย่างนี้ ผีไร่ ผีนา ทำลายอย่างนั้นอย่างนี้"

เราจะเอาพลังจิตใจอะไรไปสู้กับเขา จะใช้เวทมนต์คาถาไม่ได้ทั้งนั้น บางทีเกิดขวาง
บ้างขวางเมือง เกิดเหตุอันนั้นอันนี้ร้อยอันพันประการ ถ้าเราบำรุงจิตใจให้มีพลังอย่างว่าแล้ว
ไม่ต้องทำอะไรก็ได้ ปลุกเสกจิตใจเรานี้แหละให้ศักสิทธิ์ขึ้นมาเลย ปลุกเสกจิตให้เป็นผู้
รู้ขึ้นมาเลย ไม่ต้องอาศัยเครื่องลางของขลังภายนอก ไม่ต้องอาศัยพระเครื่อง ไม่ต้องอาศัย
เวทมนต์คาถาผ้ายันต์ เอาจิตใจพลังจิตเรานี้แหละให้ศักสิทธิ์ขึ้นได้ แล้วใช้ประโยชน์
ได้หมด แม้แต่ฤๅษีชีไพรเขายังทำได้ ว่าแต่ทำจิตเราให้มีพลังเสียก่อน

โลกเราทุกวันนี้ไม่ใคร่เชื่อพุทธศาสนาเท่าไร สังเกตคนที่นับถือศาสนาทั่วๆไป พอได้
ยินข่าวว่าผู้มีบุญเกิดขึ้นที่นั่นที่นี่ เฮโลกันไปหาน้ำมนต์วิเศษ เสียเงินเท่าไรไม่ว่า เฮโลกันไป
ที่นั่นที่นี่บ่อยๆ ว่าแต่ได้ยินข่าวว่าอะไรศักสิทธิ์ที่ไหน เฮโลกันไป

บางคนไม่มีค่ารถค่าเรือขายไก่ขายกาไปวุ่นวาย ว่าจะไปเอาของดีให้ได้ แสดงว่าจิตใจ
ยังไม่แน่วแน่ต่อพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ยังวิ่งหาสิ่งอื่นอยู่ ได้ยินมงคลตื่นข่าวที่ไหน
เฮโลไปเลย เรียกว่าไม่แน่นอน(ไม่มั่นใจ) ความไม่แน่นอน(โลเล) มักจะผิดพลาด การ
นับถือพุทธศาสนาก็ทำนองเดียวกัน

จะเล่าให้ฟังเคยมีพระองค์หนึ่ง นึกว่าตัวได้เรียนธรรมได้เคยนั่งภาวนา คงเคยทำได้บ้าง
ไม่ได้บ้างตามเรื่อง ญาติโยมจึงนิมนต์มาพักที่ ทุ่งนาหนองใต้ พักอยู่ใกล้ๆ ต้นไม้แห่งหนึ่ง

ตกพลบค่ำ พบมองเห็นอะไรลางๆ จึงขึงด้วยสายสิญจน์ แล้วทำพิธีสวดมนต์ไล่ผี (โยม
ก็นั่งอยู่บริเวณนั้น) พอสวดไปหน่อย ปรากฏมีดุ้นฟืนติดไฟขว้างหวือมาเฉียดหูพระ พระ
เริ่มใจคอไม่สู้จะดีซะแล้ว อีกสักครู่หนึ่งดุ้นไฟก็ปลิวหวือมาอีก ไม่รู้ใครขว้างมาจากทางไหน
หนักๆเข้าเกิดความกลัว อยู่ไม่ไหวเลยลุกวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน นี่แหละถ้าไม่ได้ฝึกจิตจนมี
พลังเหนือผี ก็ไปไม่รอดเหมือนกัน

ของพรรค์นี้ไม่ได้ง่ายๆ ต้องมีพลังในด้านภายใน พลังจิตของเราต้องสูงกว่าเขา (ผี)
ถ้าหากมีพลังมากกว่าเขา แม้แต่อยู่บ้านเรือนมันก็ร่มเย็นไปเลย มันไม่มีอำนาจมาทำอะไร
เราได้ ถึงจะมาก็มาไม่ถึง หรือแม้คนจะเอาเวทมนต์กลคาถามาใส่มาลองเราเหมือนอย่าง
พวกเขมร ว่ามีวัวธนูอะไรต่ออะไร มาไม่ถึงทั้งนั้น หากเรามีพลังจิตดี อาศัยพลังจิตอย่าง
เดียว ปอบผีอะไร มาไม่ถึงตัวเราทั้งนั้น

นี่แหละอำนาจของสมาธินี่มากจริงๆ แต่มันเป็นของลึกลับ ต้องทำให้มันเกิดขึ้น ให้รู้
ชัดในเรื่องของเรา เราต้องพึ่งตนเอง มาเกิดก็มาคนเดียว ตายก็ตายคนเดียว อัตตาหิ
อัตตาโน นาโถ ตนเป็นที่พึ่งแก่ตน จะไปพึ่งอะไร พึ่งอย่างอื่น พึ่งไม่ได้หรอก ต้องพึ่ง
จิตใจที่มันมีพุทธะ คือมีความรู้จริงนี้แหละ ความรู้จริงมันเป็นธรรมะ การประพฤติปฏิบัติมา
มาจนเกิดความรู้จริงนั่นแหละ เป็นพระสงฆ์ คือผู้ประพฤติปฏิบัติตาม ผู้เดินตาม รวมแล้ว
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ รวมอยู่ในจิตใจของเราหมด

พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ แทรกอยู่ในจิตใจของเราตลอดเวลา เป็นวิหารธรรม
เป็นเครื่องอยู่ของจิต ต้องเอาแบบนั้นจึงใช้ได้ ไม่ใช่ไปเจอเหตุการณ์แล้วจึงนั่งสมาธิ ต้องเป็น
สมาธิอยู่ตลอดเวลาเป็นปกติจึงใช้ได้ นี่แหละหลักการมันเป็นอย่างนี้ เราต้องทดสอบได้
ทุกระยะ แม้กระทั่งเดินไปเฉยๆก็รู้ว่า ตรงไหนมันอ่อนมันแข็ง มีผีมีสางที่ไหนมันหึงมัน
หวงก็รู้จัก มันหวงมากหวงน้อย รู้จักทันที"

เมื่อจิตเรามีกำลังจะกำหนดเพ่ง ภูตผี ปีศาจ เพ่งให้ตายก็ได้ แต่พระพุทธเจ้าท่าน
ห้ามทำลายพวกภูติผี ปีศาจ หรือเปรต ท่านปรับอาบัติ เป็นถุลลัจจัย ท่านไม่ให้ไปทำลาย
เขา อำนาจของจิตนี้มันแข็ง ถ้าเราฝึกหัดจริงๆ อย่างท่านพระอาจารย์มหาบัวท่านเคยพูดให้
ฟัง เวลาไปที่ใด ผีมันเข็ดมันขวาง เดินผ่านไปใจก็สัมผัสรู้ได้

(เรียบเรียงจาก หนังสือประวัติหลวงปู่ศรี มหาวีโร พระผู้มากล้นด้วยบุญบารมี)

 

อนุโมทนาด้วยนะครับ

อาจเป็นเพราะเรื่องของสำนวนภาษาอีสานก็เป็นไปได้มั้งครับ ที่ทำให้มีปัญหาในการทำความเข้าใจ คำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์
ผมฟังท่านเทศแรกๆก็ฟังไม่ค่อยออก ฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง
แต่ฟังไปฟังมาเริ่มชิน เริ่มซึมซับครับ ประกอบกับมีเพื่อนเป็นคนอีสาน เวลาอันไหนฟังไม่ออก หรือไม่เข้าใจก็ถามเขา สำหรับพวกศัพท์เทคนิค(ภาษาลาว) 555555

 

มีท่านใดพอทราบประวัติ-ที่มาของยันต์หลวงปู่ศรี บ้างไหมครับ (ตามภาพพี่kennek และเห็นได้ตามเหรียญต่างๆ)ว่ามีที่มาอย่างไรทำไมหลวงปู่ถึงได้เขียนยันต์ที่เป็นแบบเฉพาะของท่านน๊ะครับ

<a href="http://image.ohozaa.com/show.php?id=ae80c95a32fe0ff84465f157af74a8aa" target="_blank"><img border="0" src="http://image.ohozaa.com/i5/rtq01.jpg" /></a> <a href="http://image.ohozaa.com/show.php?id=20d0a5a446c1b736e4536984ff3f9754" target="_blank"><img border="0" src="http://image.ohozaa.com/iq/5u702.jpg" /></a> <a href="http://image.ohozaa.com/show.php?id=c788bd8b0a23719aed5ea5a150ace512" target="_blank"><img border="0" src="http://image.ohozaa.com/iw/ntw03.jpg" /></a>

 

สวัสดียามเช้าครับคุณบอย สวัสดียามเช้าครับทุกท่าน ^ ^

 

โอโหพี่ เล่มนั้น(โค ต ร) อยากได้มากๆ ไม่รู้จะหาซื้อจากไหน 55555
เห็นในชมรมมีอยู่เล่มนึง
อนุโมทนาครับ

 

ทราบมาแต่เพียงว่า หลวงปู่ท่านนิมิตได้มาครับ เป็นยันต์ประจำองค์ท่านเลย

ความจริง ยันต์ประจำองค์หลวงปู่ศรี มีอยู่ สาม ยันต์ ครับ


(รูปและข้อมูลจาก คุณโรจน์โคราช)

ยันต์แถวบน สีแดง หมายถึง ความสมบูรณ์ เจริญรุ่งเรือง อยู่เย็นเป็นสุข ...
ยันต์แถวสองสีน้ำเงินหมายถึงความมีเมตตา และทำมาค้าขึ้น ...
ยันต์แถวสามสีน้ำเงิน หมายถึง ป้องกันฟ้า กันไฟ กันลม ป้องกันอุบัติภัยทุกอย่าง

 

ได้รับฉายา "หลวงปู่ศรีผีย้าน" (ผีกลัว)
​

​

( กุฏิเดิมของหลวงปู่ศรีที่วัดหนองใต้ (ปรับปรุงใหม่ ) )
​

หลวงปู่ศรีท่านเล่าว่า...
"ที่อำเภอวาปีปทุม ที่แห่งนั้นมีผีดุ ผีเข็ดขวาง (ใครลบหลู่จะต้องได้รับความ
หายนะ) ประเภทความดุของผีถ้าเทียบกันแล้ว ผีที่อยู่แถบภูขาไม่ร้ายแรงเท่ากับผี
ที่อยู่ตามทุ่งนา เพราะเราเคยสัมผัสมาแล้ว และที่เจอหนักที่สุดที่ ทุ่งนาบ้านหนองใต้ ต้อง
สู้กันอยู่ถึงสิบห้านาทีผีมันถึงยอม คำว่า ยอม คือ ยอมธรรมะของเราที่มีเมตตาธรรม
อันอ่อนนิ่มภายในจิตใจของเราแผ่ไปให้เขา เป็นต้น

ยามเมื่อมีคนโดนผีเข้า ก็กำหนดไปที่คนนั้นว่า เจ็บอยู่ที่ไหน(เจ็บอยู่ที่ท้อง) ถาม
ว่าเจ็บอยู่ที่ไหน (เจ็บอยู่ที่ขา) ก็จะกำหนดเพ่งเข้าๆตรงที่เจ็บ จนกระทั่งล้มลงนอน
ไม่รู้สึกตัว พอรู้สึกตัวขึ้นมาก็ให้น้ำมนต์

ตอนที่เราไปปราบผีที่ทุ่งนา ทุกสายตาจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ป่าบอนหนาๆ
หมุนติ้วเลย เป็นมหัศจรรย์ที่เหมือนกับพลัง เป็นที่ร่ำลือกันนักหนา

แต่ที่หนองใต้นี้แรงมาก เขาสร้างหอผีผัวเมียให้คนไปกราบไหว้บูชา ในบริเวณนั้น
มีจอมปลวกใกล้ต้นมะขามใหญ่

บางทีผีมันเอาคนไปซ่อนไว้ ชาวบ้านก็ช่วยกันหาทั่วบ้านทั่วเมืองก็ไม่เจอ แล้วเราก็
ชี้ให้ ชาวบ้านดูว่านั่นไง อยู่จอมปลวกใต้ต้นมะขามนั้นไง ชาวบ้านก็ไปเห็นขาชี้อยู่ ชาวบ้านก็ไป ช่วยดึงออกมา

ในบริเวณนั้น ใครเข้าไปเอาไม้แห้งมาทำฟืนหุงต้มก็ไม่ได้ มะขามสุกที่หล่นจะเก็บ
มากินก็ไม่ได้ ต้องโดนผีเข้าทันที

(ต้นมะขามบริเวณวัด เดิมมีผีภูมิเจ้าที่)
​

เราก็ไปเดินดูทั่วบริเวณ ๑๒ ไร่ บริเวณศาลอันเป็นหอผีผัวเมียนั้น มันมีสิ่วด้าม
หนึ่งตกอยู่ เราเห็นว่าสิ่วนี้น่าจะเป็นประโยชน์ เพราะขณะนี้กำลังสร้างศาลาพักหลังเล็กๆ
(วัดหนองใต้) เราจึงหยิบแล้วเดินมา จึงพิจารณาค้นหาว่า "เอ!...ผีตัวนี้มันอยู่ไหน มัน
หนีไปอยู่ไหน"

ขณะที่เดินไปใกล้คลองน้ำ มันก็กระโดดเกาะพึบเลย จึงกำหนดจิตเดินจงกรม เดิน
จงกรมก็ไม่ออก เราก็เริ่มหายใจไม่ออก เข้าไปในกลดไปนั่งสมาธิเป็นชั่วโมง แล้วเขาก็
กระเด็นออกไปเอง

พอตกกลางคืนผีที่เป็นนายอำเภอ (ยศตำแหน่งทางผี) เขาไปสั่งผู้ใหญ่บ้านที่เป็น
เสี่ยว(เพื่อน) ของตนว่า เสี่ยว...เฮาจะไปแล้วนะ อยู่ไม่ได้แล้ว เข้าของเรามาแล้ว ให้
ดูแลวัดด้วยเด้อ แล้วเขาก็แห่ช้างแห่ควายพร้อมด้วยบริวารย้ายถิ่นฐานหนีไปเลย

ตั้งแต่บันนั้นเป็นต้นมา ไม่มีผีสางนางไม้ไปรบกวนคนอีกเลย ชนทั้งหลายจึงขนาน
นามหลวงปู่ศรีว่า "หลวงปู่ศรี ผีย้าน" ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

(เรียบเรียงจาก หนังสือประวัติหลวงปู่ศรี มหาวีโร พระผู้มากล้นด้วยบุญบารมี)