แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

อยากไปลงนะพระจันทร์รูปงามค่ะ แต่ไม่มีเพื่อนไปหากใครไปpmมาชวนกันบ้างนะ
http://forum.108prageji.com/index.php?topic=6786.2610

 

**
การสร้างพระหลวงปู่บุดดาในปี 2536 เป็นอย่างนั้นเลย....หลายล้านองค์ จนต้องบรรทุกสิบล้อไปเข้าพิธี

...เล่ากันมาว่า"หลวงปู่บุดดา" ท่านก็เป็นพระรูปหนึ่งที่ "ลืมตาเสก"...

การเดินทางถ้าท่านใดเป็นศิษย์หลวงพ่อกวยนั้น จะไปกราบสังขารหลวงปู่บุดดา ที่วัดกลางชูศรีเจริญสุข ก็ไม่ยากคือจากวัดพระปรางค์(บริเวณแยกชันสูตร) ถ้าตรงไปทางทิศเหนือจะไป วัดบ้านแค (หลวงพ่อกวย) หรือ อ.สรรคบุรี.....ถ้าไปวัดหลวงปู่บุดดาให้เลี้ยวซ้ายที่แยกชันสูตรไปทางทิศตะวันตก ประมาณ 12-14 กม. จะถึงวัดกลางชูศรีฯ พยายามดูป้ายบอกทางก็แล้วกันนะครับ....

 

แวะมาเล่าต่อ.....เหรียญครบรอบ 50ปี รพ.หาดใหญ่

*พิธีปลุกเสกโดยพ่อท่านเอื้อม วัดบางเนียน นครศรีธรรมราช* 724
*อธิษฐานจิตโดยพ่อท่านนวล วัดไสหร้า....ทุ่งสง นครศรีธรรมราช*725

ก่อนที่จะทำการจัดสร้างเหรียญครบรอบ50 ปีรพ.หาดใหญ่ ทางรพ.ได้ขออนุญาตพ่อเอื้อม ในการจัดสร้างครั้งนี้เพื่อผุ้ป่วยมะเร็ง (สบทบทุนสร้างตึกมะเร็ง) หลวงพ่อท่านก็เมตตาอนุญาต
หลวงพ่อได้มารับการรักษาโรคหูที่โรงพยาบาลหาดใหญ่ .........โดยคุณหมอเป็นผู้ดูแล

เหรียญครบรอบ 50 ปีรพ. ด้านหน้ารูปหลวงพ่อทวด ด้านหลังรูปพ่อท่านเอื้อม....

มีเหรียญทองคำ เหรียญเงิน เหรียญนวะโลหะ เหรียญทองแดง

*เหรียญทองคำ ทั้งหมด 19 เหรียญ..
และรับจากพ่อท่านเอื้อม...ค่ะ

 

และทางโรงพยาบาลได้นำเหรียญ 50 ปี ไปวัดช้างให้..โดยมีหนังสือจากเจ้าคณะจังหวัดสงขลา..ท่านเจ้าอาวาสวัดช้างให้ท่านก็เมตตาค่ะ..รับทราบถึงวัตถุประสงค์ที่ทางโรงพยาบาลหาดใหญ่ทำเพื่อการกุศล....

 

พอออกจากวัดช้างให้ คุณหมอก็ชวนไปวัดสำเภาเชย พ่อท่านทอง.จ.ปัตตานี....ซึ่งไม่ได้อยู่ในหมายกำหนดการล่วงหน้า......อาจเป็นเพราะหลวงพ่อทวดท่านดลจิตดลใจให้คณะของโรงพยาบาลเดินทางไปที่นั่น......เราก็มุ่งตรงไปวัดสำเภาเชยทันที.... เมื่อไปถึงวัด....พ่อท่านทองท่านอยู่พอดี.....
และท่านได้เมตตากับโรงพยาบาลหาดใหญ่อย่างมากอธิฐานจิตวัตถุมงคลเหรียญครบรอบ 50 ปี...
เห็นท่านนำหนังเสือมาวางบนหีบพระด้วย.....และท่านก็มอบหนังเสือ(หน้าผาก)ให้กับคุณหมอ1 ชิ้น
และทางโรงพยาบาลก็ได้ทำการเปิดหีบลังพระที่วัดพ่อท่านทอง....ให้พ่อท่านทองมอบให้กับทหารทีดูแลความปลอดภัยให้กับทางวัดเป็นปฐมฤกษ์ .และพี่ก็ได้รับมอบเหรียญ 50 ปีของรพ. จากท่านด้วยค่ะ..เป็นการเสร็จสิ้นการปลุกเสกวัตถุมงคล

มีภาพตอนทำพิธีทำลายบ๊อกเหรียญ 50 ปี.ของรพ.หาดใหญ่.. แต่คอยนำมาเล่าในคราวต่อไป...

 

สวัสดียามเช้าทุกๆท่าน ใครจะมารับกะตอนเช้าจากผมครับ

 

<TABLE class=tbl2 width="100%" height=65><TBODY><TR><TD>

สวัสดีครับพี่หนุ่มและพี่ๆทุกท่านครับ

ประสบการณ์ในป่าช้า - หลวงปู่ชา<!-- google_ad_section_end -->​

​

ประสบการณ์ในป่าช้า
</TD></TR></TBODY></TABLE>หลัง จากออกจากสำนักหลวงปู่มั่นแล้ว หลวงพ่อกับคณะเดินธุดงค์รอนแรมพักภาวนา ตามป่าเขามาเรื่อย ๆ ในขณะนั้นไม่ว่าจะเดินจงกรม หรือนั่งสมาธิอยู่ที่ใดก็ตาม มีความรู้สึก ราวกับว่า หลวงปู่มั่นคอยติดตามให้คำแนะนำตักเตือนอยู่ตลอดเวลา...

วันหนึ่ง หลวงพ่อกับคณะเดินทางถึงวัดโปร่งคลอง ซึ่งเป็นสำนักของพระอาจารย์คำดี ขณะนั้นเป็นฤดูแล้ง พื้นดินแห้งเหมาะแก่การพักตามโคนไม้ พระบางรูปในสำนักจึงไปอยู่ป่าช้า เพื่อฝึกฝนตนเอง

หลวงพ่อเกิดความสนใจ ใคร่จะศึกษาดูว่า การอยู่ป่าช้าจะช่วยขัดเกลากิเลสได้อย่างไร

หลวงพ่อเล่าถึงประสบการณ์ที่ป่าช้าในครั้งนั้นว่า...

• " ...วันนั้นตอนบ่าย ๆ ตั้งใจว่าคืนนี้จะไปภาวนาในป่าช้า พอจะไปจริง ๆ ใจชักไม่อยากไป ซะแล้ว ก็บังคับมัน คิดว่าถ้าจะตายก็ยอมตายเพราะมันลำบากนัก มันโง่นัก พูดในใจ อย่างนี้...
• พอไปถึงป่าช้า ปะขาวแก้วจะมาพักใกล้ ๆ ก็ไม่ยอม ให้ไปอยู่ไกล ๆ โน่น ความจริงแล้ว อยากให้มาอยู่ใกล้ ๆ เป็นเพื่อนกัน แต่ไม่เอาเดี๋ยวตัวเองจะอาศัยเขา กลัวนัก ก็ให้มันตาย เสียในคืนนี้
• พอค่ำลง เขาหามศพมาฝังพอดี ทำไมถึงเหมาะเจาะอย่างนี้.. คิดอยากจะหนี.. เขานิมนต์ ให้สวดมาติกา ก็ไม่เอา เดินหนีไป... มันกลัว... เดินก็แทบไม่รู้สึกว่าเท้าแตะดิน
• สักพักก็เดินกลับมา เขาเอาศพฝังไว้ใกล้ ๆ แล้วยังเอาไม้ไผ่ที่หามศพมาทำเป็นร้านให้นั่ง... จะทำอย่างไรดี... หมู่บ้านกับป่าช้าก็ไม่ใช่ใกล้ ๆ กัน ห่างกันตั้งสองสามกิโล
• พอตะวันตกดิน ใจหนึ่งก็บอกให้เข้าไปอยู่แต่ในกลดท่าเดียว จะเดินไปหาหลุมศพ ก็เหมือนมีอะไรมาดึงขาเอาไว้ ความรู้สึกกลัวกลับกล้ามันฉุดรั้งกันอยู่
• พอมืดสนิทจริง ๆ ก็มุดเข้ากลดทันที รูสึกเหมือนมีกำแพงเจ็ดชั้น เห็นบาตรตั้งอยู่ข้าง ๆ ก็รู้สึกดีใจ ได้อาสัยบาตรเป็นเพื่อน นั่งอยู่ในกลดทั้งคืน ไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลย นั่งเงียบอยู่ จะง่วงก็ไม่ง่วง มันกลัว ทั้งกลัวทั้งกล้า นั่งอยู่อย่างนั้นตลอดทั้งคืนเลย
• พอสว่างขึ้น ก็รู้สึกว่า เรารอดตายแล้ว ดีใจจริง ๆ ภายในใจเราอยากให้มีแต่กลางวันเท่านั้น ไม่อยากให้มีเวลากลางคืนเลย อยากฆ่ากลางคืนทิ้ง มันจะได้มีแต่กลางวัน...
• ตอนเช้า ไปบิณฑบาตคนเดียว หมาวิ่งตามหลังมาจะกัด แต่ก็ไม่ไล่ จะกัดก็กัดไปเลย ให้ มันกัดให้ตายซะ หมาก็งับผิดงับถูก โยมชาวภูไท ไม่รู้จักไล่หมา เขาว่าผีมันมากับพระ หมาจึงได้เห่าได้กัด เขาจึงไม่ไล่มัน
• ช่างมัน! เมื่อคืนนี้ก็กลัวจนเกือบตายทีหนึ่งแล้ว ตอนเช้านี้หมาจะกัด ก็เลยปล่อยให้มันกัด ซะ ถ้าหากว่าแต่ก่อนเราเคยกัดมัน ก็ปล่อยให้มันกัดคืนซะ แต่มันก็งับผิดงับถูกอยู่อย่างนั้น
• บิณฑบาตกลับก็ฉัน พอฉันเสร็จ แดดออกมาบ้างรู้สึกอบอุ่นได้เดินจงกรม และพักผ่อน เอาแรงบ้าง คืนนี้จะได้ภาวนาให้เต็มที่ คงไม่มีอะไรน่ากลัว เพราะได้ทดลองมาคืนหนึ่งแล้ว
• พอบ่าย ๆ ชาวบ้านหามศพมาอีกแล้ว เป็นผู้ใหญ่เสียด้วย เขาเอามาเผาไว้ใกล้ ๆ ด้านหน้า กลด แล้วก็กลับบ้านกันหมด ช่วงหัวค่ำศพที่ถูกเผามีกลิ่นเหม็นตลบอบอวล จะเดินจงกรม ไปข้างหน้าก็ก้าวไม่ออก ที่สุดเลยเข้าไปในกลด... นั่งหันหลังให้กองไฟ ไม่คิดอยากนอนเลย ตาตื่นแข็งอยู่อย่างนั้น
• ตกดึกประมาณสี่ทุ่ม มีเสียงอยู่ข้างหลังในกองไฟ ดังเหมือนตกลงมา หรือหมาจิ้งจอกมา กินซากศพ แต่ฟังอีกที เหมือนเสียงควายดังครืดคราด ๆ ... พอสักพัก มีเสียงเหมือนคน เดินเข้ามาหาทางด้านหลัง เดินหนักเหมือนควาย แต่ไม่ใช่... แต่จะเข้ามาก็ไม่เข้า เดิน โครม ๆ ออกไปทางปะขาวแก้ว
• นานประมาณครึ่งชั่วโมง เดินกลับมาอีกแล้ว เหมือนคนเดินจริง ๆ ตรงดิ่งเข้ามาเหมือน จะเหยียบเราอย่างนั้นแหละ... หลับตาสนิทไม่ยอมลืมตา ให้มันตายทั้งหลับตานี่แหละ มันมาถึงใกล้ ๆ หยุดกึก! ยืนนิ่งอยู่เงียบ ๆ ข้างหน้ากลด รู้สึกเหมือนกับว่า มันเอามือที่ถูก ไฟไหม้คว้าไปมาอยู่ข้างหน้า...
• ตายคราวนี้ละ! พุทโธ ธัมโม สังโฆ ลืมหมด มีแต่ความกลัวอย่างเดียว เต็มแน่นเอี๊ยดอยู่ ในใจ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีความกลัวเหมือนครั้งนี้เลย มันกลัวมาก เปรียบเหมือนกับน้ำ ที่เราเทใส่ในโอ่ง เทใส่มากจนเต็มมันก็ล้นออกมา ความกลัวเหมือนกัน มันกลัวมากจน หมดกลัว แล้วก็ล้นออกมา... ใจหนึ่งเลยถามว่า... ที่กลัวมากกลัวมายนัก มันกลัวอะไร? กลัวตาย อีกใจหนึ่งตอบ
• แล้วความตายมันอยู่ที่ไหน... ทำไมกลัวเกินบ้านเมืองเขานัก... หาที่ตายดูซิ มันอยู่ไหน ความ ตายอยู่กับตัวเอง อยู่กับตัวเอง แล้วจะหนีไปไหนจึงจะพ้นมันล่ะ... วิ่งหนี ก็ตาย... นั่งอยู่ก็ตาย เพราะมันอยู่กับเราไปไหนมันก็ไปด้วย เพราะความตายมัน อยู่กับเรา.. กลัวหรือไม่กลัว.. ก็ตายเหมือนกัน หนีมันไม่ได้หรอก...
• พอคิดได้อย่างนี้ เท่านั้น สัญญาพลิกกลับ... ความคิดก็เปลี่ยนขึ้นมาทันที ความกลัว ทั้งหลายเลยหายไป ปานพลิกหน้ามือเป็นหลังมือ อัศจรรย์เหลือเกิน ความกลัวมาก ๆ มันหายไปได้ ความไม่กลัวมันกลับมาแทนในที่เดียวกันนี้ โอ... ใจมันสูงขึ้น... สูงขึ้นเหมือน อยู่บนฟ้านะ... เปรียบไม่ถูก
• พอเอาชนะความกลัวได้แล้ว ฝนเริ่มตกทันทีเลย ลมพัดแรงมาก แต่ก็ไม่กลัวตายแล้ว ไม่ กลัวต้นไม้กิ่งไม้มันจะหักลงมาทับ ไม่สนใจมันเลย... ฝนตกลงมาหนักเหมือนฝนเดือนสี่ พอฝนหยุด... เปียกหมดทั้งตัว นั่งนิ่งไม่กระดิกเลย... ร้องไห้... นั่งร้องไห้น้ำตาไหลอาบ แก้มลงมาเพราะเกิดนึกไปว่า ตัวเรานี่ทำไมเหมือนคนไม่มีพ่อมีแม่แท้ มานั่งตากฝนยังกับ คนไม่มีอะไร ยังกับคนสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง คนที่เขามีบ้านอยู่ดี ๆ เขาคงจะไม่คิดหรอกว่า จะมีพระมานั่งตากฝนอยู่ทั้งคืนอย่างนี้ เขาคงจะนอนห่มผ้าสบาย คิดไปวิตกไป เลยสังเวช ชีวิตของตน ร้องไห้น้ำตาไหลพราก ๆ เอ้า... น้ำไม่ดีนี่ให้มันไหลออกมาให้หมด... อย่าให้ มันมีอยู่
• เมื่อคิดได้อย่างนี้... เมื่อชนะความรู้สึกแล้ว ก็นั่งดูจิตดูใจอยู่อย่างนั้น ความรู้เห็นสารพัด เรื่องเกิดขึ้นมา... พรรณนาไม่ได้ คิดถึงพระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่า ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ วิญญูชนพึงรู้ได้เฉพาะตน... ความทุกข์ที่นั่งตากฝน... ความกลัวที่มันหายไป ความรู้สึกต่อมาเป็นอย่างไร ก็รู้แต่เฉพาะเราเอง ใครอื่นจะมารู้ด้วย... นั่งพิจารณาอยู่ อย่างนี้จนสว่าง จิตมีกำลังศรัทธาขึ้น
• ส่วางขึ้นมา ลืมตาครั้งแรกมองไปทางไหนเหลืองไปหมด ลุกไปปัสสาวะ เพราะมันปวด ตั้งแต่เมื่อคืน ปวดจนหายปวดไปเฉย ๆ ... ปัสสาวะออกมามีแต่เลือด รู้สึกตกใจเล็กน้อย คิดว่าไส้หรืออะไรข้างในคงขาดหมดแล้ว... ขาดก็ขาด... ตายก็ตายไปซิ... ตายเพราะ การปฏิบัติอย่างนี้ก็พอใจตาย แต่ตายเพราะไปทำความชั่วซิไม่ค่อยดี ตายเพราะปฏิบัติ แบบนี้ตายก็ตาย...
• ในใจมันแย้งกันอยู่อย่างนี้ ใจหนึ่งมันเบียดเข้ามาว่าเป็นอันตรายอีกใจหนึ่งมันสู้ มันค้าน และตัดขึ้นมาทันที คืนนั้นฝนตกทั้งคืน วันรุ่งขึ้นจับไข้สั่นไปทั้งตัว แต่ก็อดทนออกไป บิณฑบาตในหมู่บ้าน บิณฑบาตก็ได้แต่ข้าวเปล่า ๆ ..."

หลังคืนสยองผ่านไป โดยมิรู้ว่าอาคันตุกะลึกลับผู้นั้นคือใคร เหตุใดจึงมาเยี่ยมเยือนด้วย อาการดุร้ายน่ากลัวเช่นนั้น... หลวงพ่อไม่กล่าวถึงมัน ท่านกลับเน้นให้ศิษย์มองเห็นคุณค่าของ การต่อสู้ให้ถึงที่สุด... สู้ชนิดเอาชีวิตเข้าแลก แล้วปัญญาความรู้แจ้งเห็นจริงจะเกิดขึ้นตรงนั้น ดังคำที่หลวงพ่อมักใช้ปลุกใจลูกศิษย์ว่า ไม่ดีก็ให้มันตาย... ไม่ตายก็ให้มันดี!

​

เมื่อหลวงพ่อพักบำเพ็ญภาวนาอยู่ที่ป่าช้าได้เจ็ดวัน ก็มีอาการป่วยหนัก จึงออกมาพัก รักษาตัวที่สำนักท่านอาจารย์คำดี พักอยู่ประมาณ 10 วัน อาการก็ทุเลาลง แม้ร่างกายอ่อนล้า เพราะพิษไข้ แต่จิตใจกลับกล้าแกร่งองอาจยิ่งนัก เพราะได้ฝ่าฟันอุปสรรคคือ ความกลัวตายใน คืนนั้นได้ด้วยความอดทนและภูมิปัญญา

หลังจากอาการไข้สร่างซาลง มีพละกำลังกลับคืนมา ก็กราบลาท่านอาจารย์คำดี เดินทาง มาพักอยู่ในป่าใกล้บ้านต้อง อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม พักอยู่ที่นั่นหลายวัน อาการไข้หาย เป็นปกติ แต่อาการไข้ใจจากไฟราคะ ที่ถูกควบคุมความร้อนแรงไว้ด้วยการหลีกเร้นและภาวนา กลับถูกจุดให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง โดยม่ายสาวผู้รวยรูปลักษณ์และทรัพย์สิน นางมาถวายอาหาร และ พูดคุยด้วยทุกวัน จนจิตใจหลวงพ่อหวั่นไหวไปตามแรงจริตที่นางแสดงออก ซึ่งส่อถึงความรู้สึก อันพิเศษ เกินขอบเขตที่อุบาสิกาจะพึงมีต่อพระ...

หลวง พ่อชั่งใจว่าจะเอาอย่างไรดีอยู่หลายวัน กระทั่งคืนหนึ่งขณะนั่งภาวนาพิจารณาไป สังเกตเห็นใจตัวเองเอนเอียงไปทางนางมากขึ้นทุกที จึงตัดสินใจลุกขึ้นเก็บบริขารในกลางดึกของ คืนนั้น แล้วเดินไปปลุกปะขาวแก้ว ซึ้งกำลังหลับสบายอยู่ในกลด

ปะขาวแก้วสะดุ้งตื่น ลุกขยี้ตา ถามอย่างงัวเงียว่า "ไปพรุ่งนี้ไม่ได้หรือครับ"
"ไม่! จะไปเดี๋ยวนี้แหละ" หลวงพ่อตอบอย่างเด็ดขาด เพราะตรึกตรองดีแล้วว่า ถ้าไม่หนี คืนนี้ คงจะเสียทีแก่นางแน่

หลาย ปีต่อมา หลังจากหลวงพ่อมาอยู่วัดหนองป่าพงแล้ว ครั้งหนึ่งท่านได้เยี่ยมลูกศิษย์ที่ สำนักสาขาแถวบ้านต้อง ระหว่างพูดคุยอย่างเป็นกันเองกับญาติโยม ท่านปรารภถึงความหลัง และพูดถึงการปฏิบัติของตัวเองในสมัยก่อนอย่างขำ ๆ ว่า...

"การปฏิบัติของอาตมามันยากหลายแนว แต่แนวที่มันยากนำอีหลีก็เรื่องแม่ออก นี่ล่ะ"


(การปฏิบัติของอาตมามันยากหลายอย่าง แต่ที่ยากกับมันจริง ๆ ก็เรื่องผู้หญิง นี่แหละ)



ขอขอบคุณ
http://www.isangate.com/dhamma/life-08.htm

วันนี้ขอให้เป็นวันที่มีความสุขในการทำงานอีกวันนะครับ

 

สวัสดียามเช้าครับทุกท่าน ขอให้มีความสุขตลอดทั้งวันนะครับ

 

สวัสดียามเช้าครับครู สวัสดียามเช้าครับทุกท่าน ^ ^

 

สวัสดียามเช้าทุกๆท่าน ครับ

 

สุขสันต์วันเกิดนะครับพี่ชาย ^ ^

ขอให้สุขภาพแข็งแรง หล่อๆ รวยๆ ยิ่งๆขึ้นไปครับ (^)HBDs;aa39;aa45 ^ ^

 

สวัสดียามเช้าครับทุกๆท่าน......กะเช้าถึงห้าโมงเย็นครับผม.....(^_^)...

 

รับทราบเช่นกันครับ (^_^)

 

ขอให้คุณพุทธิวงษ์มีสุขภาพแข็งแรง กิจการเจริญก้าวหน้านะคะ..........
สุขสันต์วันเกิดค่ะ

 

Happy Birthday ครับพี่พุทธิวงษ์ ขอให้มีความสุขมากๆ สมหวังในทุกสิ่งที่ปราถนา,สุขภาพแข็งแรง....รวย รวย รวย นะครับพี่.......(^_^).....

 

คุณพุทธิวงษ์ ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ(^)(^)(^)(^)(^)(^)

 

สวัสดีครับ พี่หนุ่มเมืองแกลง

และขอขอบคุณในสิ่งดีๆ ที่เป็นความจริง ที่พี่หนุ่มและชาวสมาชิกได้ลงไว้ ให้เป็นสติ กับการบูชาพระครับ

 

รบกวนถามพี่หนุ่มและทุกๆท่าน เวลาที่ท่านอารธนาแขวนพระขึนคอในแต่ละวันท่านขออะไรจากท่านบ้าง ส่วนตัวก็ขอให้ตัวเองมีความเจริญก้าวหน้า มีเรื่องดีๆ มีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต ขอให้มีโชคมีลาภและแคล้วคลาดจากภัยทั้งหลายและขอให้มีแต่คนรักและเมตตาและก็ขอให้ทำงานไม่มีความผิดพลาดครับ ไม่รู้ขอเยอะไปหรือเปล่า[Embarrass

 

ขออวยพรให้คุณพุทธิวงษ์มีความสุขสมหวังดังปรารถนาทุกประการนะครับ