ผมอิจฉา หวังร้ายเพื่อนแบบนี้ บาปหนักไหมครับ

คือว่า ผมมีเพื่อนคนหนึ่งครับ
ผมแค้นเขามานานเพราะตั้งแต่มต้น เขาชอบแกล้ง
นินทา ว่า แกล้งผมอยู้เสมอ แต่เขาก็เนียนมาเป็นเพื่อนกับผมอยู่เรื่อยๆ
แล้วยังชักชวนผมทำผิดอยู่เรื่อยๆ จนคนมองผมเป็นเด็กไม่ดี
แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็คบไปปกติ และความเกลียดมันก็มาเรื่อยๆ
จากที่สะสมมาตั้งแต่ มต้น แล้วตอนนี้ ผมได้อยู่ห้องเดียวกับเขาและนั่งติดกับเขา
ผมจะรู้สึก เหมือนอยากแข่งขันกับเขาตลอด
พอเขาเรียน เขาไม่สนใจเอาแต่คุย ผมก็มีความสุขที่เขาไม่เข้าใจเรื่องเรียน
เวลาเขาหันมาสนใจ ผมจะรู้สึกไม่ดีและหันไปแข่งกับเขาต่อ
และหลายๆครั้งที่เขาสอบได้คะแนนดีกว่าผม ผมก็จะแค้น แล้วก็ไม่คุยกับเขา
และในบางครั้งที่ผมทำได้้ดีกว่า ผมก็สะใจอยู่ลึกๆ แต่ไม่ได้แสดงออก

ผมไม่เคยเป็นแบบนี้กับคนไหนๆ มีแค่คนนี้
อยากถามว่า อย่างงี้บาปมากไหม แล้วผมกับเขาเคยทำเวรอะไรกันชาติที่แล้วรึป่าว ถึงได้เกิดมาแล้วเกลียดกันลึกๆอย่างงี้

 

ไอ้บาปอะยาคิดว่าไม่บาปหรอกค่ะเพราะคุณก็ไม่ได้ทำอะไรเค้าซะหน่อยการแข่งขันเหมือนกันถ้าแข่งในด้านดีๆละไม่เสียหายมีแต่จะดีด้วยซ้ำไปแต่ถ้าแข่งในเรื่องไม่ดีละก็อย่าได้นึกไปแข่งกับเค้าเชียว และมันน่าจะมีสาเหตุที่คุณเกลียดหรือแค้นเค้านะค่ะถ้าเป็นเพราะเค้าชอบแกล้งและนินทาคุณแล้วทำไมคุณยังคบกับเค้าอีกละหรือส่วนดีเค้าก็มีคุณถึงยังคบกับเค้าตั้งแต่ ม.ต้นมาจนถึงปัจจุบันไม่มีมิตรแท้และศัตรูถาวรหรอกค่ะ เราทำหน้าที่ของเราไปไม่ต้องไปสนใจหรือใส่ใจกับเค้า ยายังมองไม่เห็นว่าเพื่อนคุณคนนี้ของคุณน่าอิจฉาตรงไหนเลย (ถ้าคุณแคร์คำพูดแย่ๆหรือการกระทำแย่ๆของใครคนหนึ่งก็เท่ากับคุณยอมแพ้แล้วค่ะ) ตั้งใจเรียนให้จบคิดซะว่าเดี๋ยวจบออกไปแล้วก็ไม่ได้เจอกับเค้าอีก(ไม่แน่อนาคตคุณอาจได้พึ่งพาเค้าก็ได้) อนุโมทนาค่ะ

 

ตามความคิดของผม น้องน่าจะยังไม่บาปในหลักของการกระทำ แต่มันจะส่งผลต่อจิตใจ ทำให้เกิดทุกข์ในใจ และถ้าปล่อยให้มันสะสมไปมากๆ ก็อาจจะก่อให้เกิดการกระทำที่เป็นบาปแก่ตัวเองได้ และก็จะเป็นการจองเวรกันต่อเนื่องไปอีก

ส่วนเรื่องเกี่ยวกับชาติกำเนิด มีหลายอารมณ์กับเพื่อนแบบนี้ คงทำบุญทำกรรมร่วมกันมาเยอะหลากหลายแบบ และหลายภพชาติ

จงใช้หลักธรรมในการมอง อย่าใช้อารมณ์ในการคิดพิจารณา ถ้ายังไม่ค่อยเข้าใจหลักธรรมะ ค่อยๆศึกษา และปฎิบัติควบคู่กันไป (ผมก็เพิ่งจะศึกษาอย่างจริงจังได้ไม่นาน)



(จากผู้เคยมีประสบการณ์)

 

ความอิจฉา ริษยา เกลียดไม่ชอบ เป็นอกุศลในตระกูลโทษะ เรียกว่าคุณหมั่นสะสม
อกุศล คือตัวโทษะนี้ไว้เสมอๆ อารมณ์โทสะนี้เมื่อจิตดับไปแล้วถ้าไปจับอารมณ์โทสะ
ก็ต้องลงไปใช้กรรมในนรก.....อันที่จริงแล้วเราไม่ได้ทำร้ายเพื่อน อันนี้ไม่บาปและไม่
ได้ก่อกรรมกับเพื่อน แต่ว่าเราดันทำร้ายตัวเองคือหมั่นสะสมอกุศล ฉนั้นควรหันไป
เจริญเมตตาต่อเพื่อนให้เย๊อะๆครับ จะได้คลายอารมณ์โทสะนี้ซะ เพราะไม่แน่ว่าวันนึง
อารมณ์โกรธเกลียดนี้ จะสะสมแล้วกลายเป็นการกระทำทางกายที่รุนแรงได้...

 

แบบนี้เขาเรียกว่า อาฆาตพยาบาท ครับ เป็นอกุศล...ไม่นำมาซึ่งบุญ แต่ยังไม่เรียกว่า บาป


คุณและเขา คงจะสร้างบุญและบาป มาด้วยกันหลายภพหลายชาติ

 

เลิกจองเวรจองกรรมแก่กันและกันดีที่สุดค่ะ

 

ก็เราไม่ชอบเขาก็เลยสนใจผูกใจกะเขาแอบแข่งเป็นธรรมดา
ดีมากนะที่อิจฉา แค่คนเดียว หรือไม่กี่คน

แต่พี่นะตอนเด็กๆสอบได้ที่ ๑ พอได้ที่ ๒ ก็อิจฉาคนได้ที่ ๑
กลับมาปรึกษาพี่ชาย กะหม่าม้า
หม่าม้า บอกว่าลูกใคร บอกมาพบแม่ เดี๋ยวเราจ้างให้เค้าได้ที่ ๒ กันไหม
ส่วน
พี่ชายบอกว่าคนอย่างน้องพี่ที่เคยเก่งมาตลอด จนเสียนิสัย

พอโตแล้วไม่ได้ดั่งใจ สอบได้เกรดลดนิดเดียว พาลน้อยใจโดดตึกตายโหงไปก็มีนะ ไม่ลองตกซักวิชาให้ชินมั่งละ

ดีนะที่พี่ลดความขี้อิจฉาลงซะก่อน เพราะต่อมาพี่สอบได้ที่มงคล ๑๙๙ หรืออะไรนี่ล่ะ

ถ้ายังอิจฉาอยู่แม่ต้องเปลืองตังค์แย่เลย
ส่วนพี่ชายก็กำพร้าน้องสาว

แต่ความขี้อิจฉาก็ไม่หายสนิทนะ
ต่อมาก็อิจฉาเพื่อนที่ ขนตาเค้ายาวกว่า ไม่ยอมพูดกับเค้า
พอเค้ามาตื้อถามว่าทำไมไม่ชอบเค้า ก็บอกไปตรงๆว่าอิจฉา ที่เค้าขนตายาว
แต่เพื่อนไม่โกรธนะแปลกมากๆ

ยังมาดีกับพี่อีก ในที่สุดตัวอิจฉาก็กลับใจได้นิดนึง
(เพื่อรอวันกำเริบต่อไป)

สู้ต่อไปนะคะน้อง
มันอาจจะหายช้าหน่อย เพราะถ้าน้องหายขี้อิจฉาไวพี่คงอิจฉาแย่

 

หุหุ ราคุเรียวซายเปลี่ยนโลโก้ละ แหมผู้หญิงจริงๆน้า อย่างอื่นพอยอมได้ แต่เรื่องความสวยความงามเนี่ย เอาสเต้กมาแลกก็ไม่ยอม หุหุ

 

ก็แล้วใครมันทุกข์กว่ากันล่ะ เราอิจฉาเขาแล้วเขาทุกข์มั้ย เราเองซิทุกข์ แค่เห็นเขามีความสุขเราก็ทุกข์แล้ว แล้วจะอิจฉาเขาทำไม เวลาที่จะเอามาทำเรื่องดี ๆ ใส่ตัวก็เลยน้อยลง เพราะมัวแต่คิดอิจฉาเขา จะจัดการเขายังไง ถ้าเขาไม่ดีจริงก็เลิกคบเถอะ เอาเวลาที่อิจฉาเขามาหาเพื่อนดี ๆ คบ หรือมานั่งอ่านกระทู้ในเวปนี้ดีกว่ากันเยอะเลย

 

black_pig


แล้วถ้าขนหน้าแข้งเขายาวกว่าอิจฉาหรือเปล่า
ถ้าไม่อิจฉาแสดงว่า สองมาตราฐานชัวร์ :love:^.^_


อ้างอิง �ѡ��Ң��ҧ͹ ����ͧ��� ����ͧ��͹ѡ��Ң��ҧ͹ ����ͧ��� �ѡ��Ң��ҧ͹

_________________________

บำเพ็ญพุทธภูมิช่างยากแท้ กรรมรังแกไม่ไว้หน้ามาแต่ไหน
ทั้งซ้ายขวาหน้าหลังซะอ่วมอรทัย แต่ยังไงเรื่องจิ๊บ ๆ ไม่คิดกัน

 

ในกรณีนี้คุณเองจำเป็นต้องใช้วิธีแผ่เมตตา ให้กับเพื่อนของคุณอยู่เรื่อย ๆ แล้วคุณจะรู้สึกเกลียดชังเขาน้อยลง เพราะชาติก่อนโน้น คุณและเขาอาจเป็นทั้งมิตรและศัตรูกัน จึงมีความรู้สึกว่าภายในใจลึกๆของคุณมีการไม่ชอบเขาอยู่ แต่ก็ยังต้องคบเป็นเพื่อนกันอยู่เช่นกัน ลองดูนะครับในเรื่องแผ่เมตตา และขอเป็นกำลังใจให้ครับ

 

ในแง่ขนหน้าแข้ง ยังไม่ค่อยคิดเลยนะ
ขอบคุณน่ะทำให้คิดเลยล่ะทีนี้
จะให้อิจฉาทุกคนทุกเรื่อง เหนื่อยนะ
ทำไมไม่เห็นใจคนขี้อิจฉาบ้าง เห็นใจกันบ้างได้ไหม ฮึ (ดราม่าเลย)



เซี๊ยวละ
เดี๋ยวเหอะ ชั้นมีหลายล้านมาตรฐานเลยล่ะ ขอสารภาพ แล้วไง น้องจะฟ้อง ๓ ศาลเหรอ เชิญเลย


แต่ก็นะบางทีเราคุยธรรมมะกับเพื่อนๆที่หมกมุ่นทั้งชีวิตอุทิสเพื่อการลดน้ำหนัก พอถึงบทเปรต
เธอก็รำพันว่า เปรตนี่ก็ดีน้อ สะลิมดีไม่มีพุงเลยเนอะ
(เพื่อนพี่ขี้อิจฉาไหม)