ห้ามไม่ให้ผู้อื่นทำบุญเกินตัวบาป???

ก่อนอื่นก็จะเล่าให้ฟังก่อนนะคะ ว่ามีครอบครัวหนึ่ง แม่ชื่อเอ ลูกชื่อบี นะคะ เอชอบทำบุญมาก แต่เอไม่ได้ทำงาน บีผู้เป็นลูกจะเป็คนคอยเลี้ยงดูทุกอย่าง เอจะตักบาตรทุกเช้า และหมั่นไปบวชเสมอๆ และใช้จ่ายเงินที่บีหามา บีสนับสนุนการทำบุญของเอ แต่บางครั้งเอจะทำบุญจนเงินหมด แล้วต้องขอบีอีก และบางครั้งเวลาไปทำบุญถวายสังฆทาน บีจะพยายามซื้อของที่พอใช้ได้ แต่เอจะไม่ยอมจะเอาแต่ของที่แพงที่สุด และจะว่าบีว่าบาป(ในขณะที่ของพวกนั้นก็ซื้อใช้กันเป็นปกติในชีวิตประจำวัน)วันนึงเอไปเที่ยวกับพี่สาวชื่อซี ซีสงสารเอว่าไม่ค่อยมีเงินเพราะไม่ได้ทำงานจึงให้เงินเอ200บาท พอได้เงินปุ๊บ เอก็ทำบุญหมดทั้ง200บาท ซี ก็ไม่กล้าว่าเพราะกลัวบาป แต่แล้ว เอก็ต้องให้ซีออกเงินค่าอาหารและรถให้อีก ซีจึงมาคุยกับบี ว่าจะทำยังไงกันต่อไปดี จะเตือนยังไง แล้วถ้าเตือนแล้วจะบาปรึป่าว ข้าพเจ้าซึ่งนั่งฟังอยู่ด้วยก็เลยคิดตามแล้วเกิดความสงสัย ใครช่วยอธิบายได้บ้างคะว่าบาปรึป่าว?? ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

 

เรื่องนี้ไม่ใคร่จะทราบอะไรมากหรอกนะค้ะ การทำบุญเป็นเจตนาเป็นกุศล ถึงแม้ตนเองมีเงินหรือปัจจัยน้อยก็อยากจะทำเท่าที่มีอยู่ทั้งหมด เพื่อแลกกับความสุขและความอิ่มใจในการทำบุญ ก็เป็นกุศลที่มากมายจริงๆ แม้เวลาที่ตัวไม่มีจริงๆ ก็ยอมสละได้ อย่าห้ามเลย หากท่านทำแล้วได้รับความสุขเต็มเปี่ยม แม้ไม่มีเงินเพื่อจะประทังในมื้อหน้า ในอนาคต ย่อมมีเวลาของบุญบารมีเสริมส่งแน่นอน หากถามเรื่องคำพูดห้ามนั้นผิดไหม บาปไหม ผิดที่เราใช้คำพูดหรือกริยา ให้ขัดใจในกุศล บาปไหม อยู่ที่ความรู้สึกว่า เราทำให้ท่านน้อยใจในวาสนาที่ทำบุญได้น้อยนิด แต่ที่ท่านทำบุญก็เพื่อความสุขใจ กับการอิ่มบุญ หากถูกขัดแล้ว ท่านก็ไม่สบายใจ เราก็เป็นทุกข์ ใช่มั้ยค้ะ แต่เราเห็นว่าท่านทำแล้วท่านอิ่มใจ มีความสุข ก็น่าจะเป็นความสุขของลูกด้วยเหมือนกัน ถ้าเรื่องบุญท่านอยากทำก็ปล่อยตามใจจะดีกว่าค่ะ อนุโมทนาค่ะ อิ่มอะไรก็ไม่อิ่มเท่ากับอิ่มใจในบุญกุศล อิ่มจากอาหารยังต้องร้องหาเมื่อเวลาหิว แต่อิ่มบุญนึกเมื่อใด เมื่อนั้นก็เป็นสุขใจไม่อาจลืม นี่คือคุณค่าของการทำบุญ

 

ใช้คำว่าเตือนดีกว่าครับ ถ้าเตือนคงไม่บาปถือว่าเป็นเพื่อนให้หาข้อธรรมที่กล่าวไว้โดยพระพุทธเจ้าหรือพระอริยะสงฆ์ไปบอกเขาให้เข้าใจอาจจะเตือนได้หรือไม่ก็ต้องปล่อยวาง แต่ถ้าห้ามเขาอาจจะบาปเพราะเขามีกำลังใจในการทำบุญสูง

แม่เขาต้องการทำบุญก็ให้ไปเถอะครับ แต่ก็ต้องมีข้อตกลงกันระหว่างแม่กับลูกให้เข้าใจกัน อย่างน้อยต้องระลึกว่าเขาเลี้ยงเรามาให้เงินค่าขนม ให้ค่ากับข้าว ให้ค่าเล่าเรียน ลำบากเก็บสตางค์เลี้ยงลูกจนโตวันหนึ่งเขาต้องการความสุขจากการทำบุญ อายุแม่เขาเหลือน้อยกว่าเรา ต้องการสั่งสมเสบียงบุญไว้ใช้ภายหน้า

แต่ถ้าต้องการที่จะให้แม่ฉลาดในการทำบุญ คุณต้องไปเฟ้นหาครูบาอาจารย์ที่สอนเรื่องนี้ได้ถูกต้องและเป็นที่นับถือให้เจอก่อน
คุยกับท่านเรื่องปัญหาของเราเดี๋ยวก็รู้เองว่าใครควรจะปรับตัวอย่างไร แล้วพาแม่ไปทำบุญกับท่านให้ท่านสอนเรื่องนี้ให้เข้าใจจะเป็นการแก้ไขปัญหาระยะยาวได้ของทั้งสองฝ่าย

 

ลูกบี และ พี่ซี ... รู้ว่า เอ เป็นคนที่ศรัทธาในการทำบุญมาก

ดังนั้น บีและซี ควรจะให้เงิน เอ เขาโดยที่ไม่ทำให้ตัวของ บีและซี ต้องเดือดร้อนครับ

เพราะ การให้เงินให้ของ เอ ไปแล้ว ... เงินนั้นของนั้นเป็นของเอ แล้ว

เอย่อมมีสิทธิ์ในการใช้เงินของเขา

ถ้า บีและซี ไปขวางการทำบุญ ของเอ ... นั้นคือ บาป ครับ

 

การทำบุญเป็นสิ่งดีงามทุกคนก็ทราบกันดีอยู่แล้วครับ แต่ควรทำตามกำลังฐานะของบุคคลนั้นๆโดยที่ไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนครับ น่าจะปรับความเข้าใจกันนะครับ เช่น ก็บอกไปตามตรงเรื่องภาวะทางการเงินของเราครับตามเหตุตามผล จะได้ทราบถึงเหตุผลกันทุกฝ่ายครับ...

 

เห็นด้วยค่ะ ฟังแล้วแอบเครียดแทน เหอๆ

 

การทำบุญนั้นดีแท้แน่นอนการทำบุญอย่าตึงจนเกินไปจนทำให้ตัวเองและผู้อื่นเดือดร้อน
การทำบุญนั้นต้องมีกุศลนำก่อนเสมอก่อนได้บุญการทำบุญแบบนี้กับได้บาปข้อเบียดเบียน
ตนเองลองดูในพระไตรปิกฎจะมี

 

พระพุทธเจ้าว่าให้เดินทางสายกลาง ไม่ตึงและไม่หย่อนเกินไป รู้สึกเอจะตึงๆไปนะครับไม่ได้ห้ามใครทำบุญนะครับ บุญกุศลทำได้ทุกเมื่อนะครับ แม้แต่โรยน้ำตาลให้มดกินก็เป็นบุญแล้ว บุญ ไม่ต้องเป็นเงินเสมอไปนะครับ การทำบุญที่ได้อานิสงฆ์มากกว่าการทำทานก็คือศีล ภาวนา(กรรมฐาน) ว่างๆพาคุณเอไปนั่งกรรมฐานซัก3วัน 7 วัน ท่านอาจมีดวงเห็นธรรมแล้วผู้เป็นลูกจะได้อานิสงฆ์ไปด้วยเพราะแนะนำท่านเข้าสู่ทางธรรม ผู้เป็นลูกเตือนท่านได้ครับถ้าเป็นการเตือนเพื่อเริ่มต้นสิ่งดีๆในทางธรรม ไม่บาปหรอกครับ โชคดีครับ

 

5555 + เหมือนคุณแม่เราเลยค่า หลายปีก่อนเราก็บ่นแบบนี้แหละค่ะ เงินที่เราให้แม่ไปแม่เอาไปทำบุญหมดไม่ห่วงแม้แต่ว่าพรุ่งนี้หรือ 5 วันข้างหน้าจะมีอะไรไหม แต่ทุกครั้งเวลาที่เราให้เงินแม่แม่จะบอกเสมอว่าเงินแกชั้นเอาไปทำบุญนี้นะนี้หมดแล้ว แต่วัดยังขาดนั่นขาดนี้แกมีไหม สุดท้ายเราก็ให้ไปงั้นๆไม่คิดอะไรเลย ตอนนั้นทำแต่งานหาเงินอย่างเดียวบุญไม่ทำแต่เวลาที่ให้เงินแม่จะพูดเสมอว่า เอออีเศรษฐี.. อีลากแบงค์นี่คือคำติดปากแม่เราเลย...ผ่านไปหลายปีจากอีเศรษฐีอย่างเรากลายป็นยาจกในช่วงชีวิตวิกฤติ โทรไปยืมเงินแม่ 500 บาทยังไม่ได้เลย เพราะแม่เอาไปทำบุญหมดแล้วในวันที่เราไม่มีแต่เงินจะซื้อข้าวกิน แม่ก็ไม่มีเงินให้เราแต่แม่จะบอกว่า เออแกไม่จนหรอก เดี๋ยวข้างบนก็ให้..เพราะแกทำไว้เยอะ จะว่าแปลกก็แปลก..ถึงเวลาน้ำจะท่วมจมูกจะรอดทุกครั้งจากคนไม่ทำบุญตอนนี้ทำแต่บุญไม่งกเงินเหมือนเดิมแล้ว แล้วก็แปลกที่มีแต่งานไหลมาเทมา ไม่ต้องตกอับเหมือนเดิมแล้ว แม่บอกว่า ก็ฉันเอาเงินแกไปทำแล้วฉันทำด้วยใจที่ไม่เสียดายเงินเป็นของแกกำลังใจเป็นของฉันแกก็ได้เหมือนกันแหละ เป็นไงอีลากแบงค์น๊าน..แหมถูกใจมากตอนนี้แม่ลูกและครอบครัวเราว่างเมื่อไหร่ไปทำแต่บุญ

 

หนูว่าใช้กุศโลบายให้แม่ด้วยดีกว่า ว่าทำแล้วเราไม่ทุกข์ตนเองดีที่สุด พูดแนะนำในเวลาที่เหมาะสม แม่พอมีกินมีใช้ มีพอทำบุญ

 

จริงๆแล้ว เอ เค้าไปบวชตลอดอ่ะค่ะ ทุกวันสำคัยเลยก็ว่าได้ บีเค้าก็เคยไปด้วยกัน ส่วนซีก็สวดมนต์ทุกวัน แต่ตอนนี้เหมือนจะคุยกันรู้เรื่องแล้วค่ะ (ที่จริงครอบครัวนี้ก็สุขสบายดีนะคะ แค่ชอบขัดกันเล็กๆน้อย พอคุยกันจริงๆก็เรียบร้อยทุกฝ่าย) เราก็สบายใจไปด้วย^-^

 

ถ้าให้เขาแล้วเรารู้สึกลำบากใจ มันจะกลายเป็นว่าเขามาเบียดเบียนเรารึปล่าว?
ทำบุญจนหมดตัว แล้วทำให้คนข้างๆ ต้องร้อนรนแทน จะได้บุญหรือปล่าว?