เชื่อหรือไม่

โลภะ โหสะ โมหะ ที่เกิดขึ้นกับเราบางคนหรือหลายคน ก็เพราะเป็นหน้าที่ของเค้า
ช่วยขยายความด้วย

 

ถ้าเชื่อว่าเค้าทำตามหน้าที่ของเค้า..แล้วเราตามรู้ถึงหน้าที่ที่เค้าทำ ทันหรือเปล่า?
ถ้าตามรู้ได้เท่าทันกัน..เดี๋ยวเค้าก็เกิดความละอาย..มลายหายตัวไปด้วยตัวเค้าเองแหละ

ตราบใดที่ยังมีผู้ร้าย..ตำรวจก็ต้องทำหน้าที่ของตนเองต่อไป
ไม่ว่าจะทั้งในและนอกเครื่องแบบ..หรือทั้งในและนอกเวลาราชการ
เว้นเสียแต่ว่า ตำรวจท่านนั้น จะหลงลืมหน้าที่ที่ตัวเองจักต้องพึงกระทำ !
...แล้วตัวเธอเชื่ออย่างนั้นหรือเปล่า?...

จริงๆแล้วน่าจะไปตั้งกระทู้ถามที่ห้อง พุทธศาสนา-ธรรมมะ น่าจะดีกว่านะ
และคงจะได้คำตอบที่ดีกว่านี้จ้า..

 

ขอขอบคุณที่ชี้ทางให้ทั้งทางโลก ทางธรรมและทางห้องกระทู้

 

โลภะ โทสะ โมหะ สามอย่างนี้หากเกิดขึ้นในจิตใจใคร คนผู้นั้นย่อมมีแต่ความร้อนรุ่ม หาความสงบสุขไม่ได้ หากจะตัดสามสิ่งนี้ต้องใช้ปัญญาเท่านั้นที่จะตัดได้

 

เห็นด้วยกับ คุณ "น้ำเองค่ะ" และ คุณ "เพียงตะวัน"

หากเราคิดว่า โลภะ โทสะ โมหะ เป็นผู้ร้าย และเรามี "ตัวรู้" มี "สติ" คอยกำกับ ตามดู ตามรู้ อยู่เสมอ ประกอบด้วย "ปัญญา" ที่จะเข้าใจในตัวผู้ร้ายนั้น เราจะรู้ว่า เมื่อไหร่ ผู้ร้ายจะโผล่มา แล้วเมื่อผู้ร้ายมา เราจะจัดการกับมันอย่างไร หากขาดสติ และหยุดตามรู้เมื่อไหร่ ผู้ร้ายที่ว่าทั้งสาม จะทำร้ายเรา ให้ได้รับทุกข์อย่างไร
หากเราเพียงแค่ ตามรู้ ด้วยความมี "สติ" และ "ปัญญา" แล้วไซร้ ผู้ร้ายย่อมมารบกวนเราได้ยากขึ้น เหมือนกับการปิดประตูช่องโหว่ ไม่ให้มันเข้ามาได้โดยง่าย เราจะจัดการมันได้ เราต้องรู้จักมันดี รู้เงื่อนไข รู้เวลา ที่มันจะมา...เป็นหน้าที่ ที่มันจะมา เพราะมีเหตุปัจจัยที่สนับสนุน ที่เรายังละไม่ได้ ตัดไม่ได้ เหมือน อาการ "รัก" "หลง" นั่นเอง

**ตอบตามปัญญาที่พอเข้าใจได้เพียงเท่านี้ คำตอบของท่านอื่น ๆ อาจชัดเจนกว่า **

 

ขอขอบคุณที่ชี้นำแนวทาง

 

ขอขอบคุณที่ชี้นำ
<!-- google_ad_section_end -->