แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

คำอธิษฐานเวลาทำบุญ<o></o>​

ขอบุญที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาทั้งหมดในชาตินี้ จงถึงแก่เจ้ากรรมนายเวร และผู้ปกปักรักษาดูแลช่วยเหลือข้าพเจ้าและครอบครัวที่มี มาถึงตัวทุกภพทุกภูมิ
ขอบุญนี้จงเป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้า พ้นจากสภาวะการณ์คับขันและเลวร้าย ให้อยู่รอดปลอดภัย มิพบกับความยากลำบาก ณ ปัจจุบันและอนาคต
หากไม่ถึงเพียงใด ขอให้คำว่าไม่มีไม่รู้ในสิ่งที่ดี จงอย่าได้ปรากฎแก่ข้าพเจ้า
ขอให้หน้าที่การงานที่ข้าพเจ้ากระทำอยู่ ให้ได้กระทำได้ สำเร็จอย่างมั่นคง
ขอพระจงเป็นสักขีพยานในการอธิษฐานจิตของข้าพเจ้าในครั้งนี้ด้วยเทอญ <o></o>​

 

ผมไม่ได้ใบ้หวยนะครับ แต่สังเกตุเห็นว่า ตัวเลขของระบบ counting ของเวป มาตายหยุดอยู่ที่เลขตรงนี้นานมาหนึ่งชั่วโมงแล้ว และแปลกดีที่มาค้างตรงเลข เรียงกันแบบนี้
อย่าไปซื้อหวยนะครับ ถูกขึ้นมาละก้อแย่เลยเชียว

 

ผมเคยซื้อกลับนะครับ เลขตัวนี้ แต่เจ้ามือเค้าไม่รับ(deejai)

 

เมื่อวานไปเที่ยววัดเขาดินมา เจอเจ้าบุญรอด (ตัวโตสีขาว) และเจ้าป๊อต (ตัวดำ)
ตอนเย็นเจ้าป๊อตไปบุกร้านขายอาหารสัตว์ กินฟรี เป็นหมูที่วัดเลี้ยงไว้ครับ พอดีไปหาลูกเลยพากันขับรถไป

 

ถ้าถูกมาผมว่า web นี้แตกแน่ เจ้าพ่อเจ้าแม่มากันหมด

 

ขอบคุณครับ ว่าจะถามพี่หนุ่มพอดีครับ

 

[FONT=&quot]กรรมจากการทำแท้ง (คัดลอกมา)
<o></o>
[/FONT] [FONT=&quot]เรื่องของกรรมนั้นมีจริง[/FONT] ดังพระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า “สัตว์โลกมีกรรมเป็นของตนเอง สัตว์ทั้งหลายเป็นทายาทแห่งกรรม" กรรมจะจำแนกให้สัตว์เลวหรือดีได้ เพราะฉะนั้น "สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม” กรรมนั้นมีอยู่สองอย่างคือ กรรมดี และ กรรมชั่ว ไม่ว่าจะกรรมดีหรือกรรมชั่วไม่มีใครลิขิตให้แก่เรา เราเป็นผู้ลิขิตเองทั้งนั้น จะกระทำโดยเจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดี หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี ล้วนแล้วแต่เป็นต้นเหตุของกรรม ดังคำกล่าวที่ว่า “กรรมใดใครก่อ ผู้นั้นย่อมได้รับผลนั้นไป” พุทธภาษิตนี้ เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์และเป็นจริงที่ใครก็ปฏิเสธไม่ได้ ไม่วันนี้ก็วันข้างหน้าที่กรรมจะตามทัน บุคคลใดที่ก่อกรรมทำเข็ญกับผู้อื่นไว้ ก็ต้องได้รับผลนั้นเช่นกัน ดังเช่นเรื่องจะได้อ่านกันนี้

ตัวผมเองนั้นมีหลานสาวอยู่คนหนึ่งซึ่งเป็นลูกสาวคนเดียวของน้าสาว มีชื่อว่า “จันทร์เพ็ญ” ที่อยู่กันอย่างปกติสุขเรื่อยมา จวบจนกระทั่งเธอโตเป็นสาววัยรุ่นอายุ ๒๐ ปี ก็ได้เกิดเหตุการณ์ครั้งร้ายแรงที่สุดในชีวิตครอบครัวอย่างไม่คาดคิด นั่นคือทั้งพ่อและแม่ของเธอได้เสียชีวิตทั้งคู่ จากการประสบอุบัติเหตุรถยนต์ส่วนตัวพลิกคว่ำ โดยปล่อยให้จันทร์เพ็ญต้องมาเผชิญโลกกว้างเพียงลำพังขาดสิ่งยึดเหนี่ยว ไม่มีใครดูแลต่อไป ตลอดจนไม่มีคนปลอบและให้กำลังใจเธอเลย เธอจึงได้ตัดสินใจเดินทางเข้ากรุงเทพฯ หางานทำ และเธอก็ได้งานในโรงงานแถวชานเมือง เธอได้เช่าห้องและอาศัยอยู่คนเดียว แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์เลวร้ายในชีวิตขึ้นมาอีก เมื่อเธอได้ถูกกลุ่มทรชนเดนนรกรุมทำร้าย และพากันข่มขืนใจ เป็นการตอกย้ำซ้ำเติมให้ต้องมาพบกับชะตากรรมอันป่าเถื่อน ชีวิตเธอต้องประสบกับความทารุณโหดร้ายจนบอบช้ำใจอย่างหนัก ที่ต้องมาพบกับสภาพเช่นนี้ และเธอก็ได้เข้าแจ้งความขอความช่วยเหลือจากทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่ก็เปล่าประโยชน์ใด ๆ ด้วยเวลาผ่านไปก็ไม่มีอะไรคืบหน้าในทางคดี จนเธอได้ตัดสินใจขอลาออกจากงานที่ทำ ไปหางานที่ใหม่ด้วยหวาดผวาภัยมืดจะมาคุกคามเธออีก

แต่แล้วชีวิตเธอก็ต้องกลับมาพบกับฝันร้ายอีกครั้งเหมือนฟ้าดินกลั่นแกล้ง ด้วยร่างกายเธอเกิดอาการผิดปกติขึ้นมา บางครั้งจะอาเจียนออกมาอยู่เรื่อยเหมือนคนแพ้ท้องอย่างนั้น ชักไม่แน่ใจจึงได้ไปขอตรวจร่างกายที่คลินิกแห่งหนึ่งใกล้ที่ทำงาน พอตรวจเสร็จและทราบผลทำให้เธอแทบช็อคในความรู้สึก เมื่อสิ่งที่สังหรณ์ใจแต่แรกเกิดเป็นเรื่องจริงขึ้นมาจนได้ ด้วยว่าผลการตรวจทราบว่า จันทร์เพ็ญเธอได้ตั้งครรภ์มาร่วม ๓ เดือนแล้ว จนถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับอยู่หลายคืน ด้วยจิตใจว้าวุ่นสับสนคิดไม่ตกจะทำยังไงดี มีทางเดียวเท่านั้น คือจะต้องทำแท้งเอาเด็กออกมา เพราะจะเป็นตัวกาลกิณี ตัวเสนียด หากขืนเอาไว้มีแต่จะถูกคนเหยียดหยาม ต้องอับอายขายหน้าผู้คนที่รู้ข่าว เมื่อรู้ว่าท้องไม่มีพ่อ ขาดคนรับผิดชอบเหลียวแล และไม่ใช่ความผิดของเธอเลยที่เป็นคนก่อเรื่องนี้ขึ้นมา ต้องโทษสังคมที่แสนโหดร้ายที่มาทำให้ชีวิตของเธอต้องเป็นอย่างนี้

หลังจากที่ทราบแหล่งทำแท้ง โดยเป็นคลินิกไม่ไกลจากโรงงานเธอนัก จึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ด้วยปัญหารุมเร้ารอบด้าน เกิดคิดไม่ตกจึงต้องทำแท้งเป็นดีที่สุด ถึงแม้จะหนีจากคำว่า “ผู้ร้ายฆ่าคน” ไม่ได้ก็ตามที รู้ทั้งรู้อยู่เต็มหัวอกว่าการทำแท้งนั้นใหญ่หลวงยิ่งนัก ต้องเสี่ยงกับชีวิตที่ต้องตกเลือดอย่างมาก หรืออาจเสียชีวิตไปก็ได้ หรือไม่ก็ถูกจับกุมด้วยผิดกฎหมายและผิดศีลธรรม แต่อุปสรรคข้างหน้าไม่รู้จะทำอย่างไรดี จึงต้องดำเนินไปตามใจประสงค์ ซึ่งเธอก็ไปทำแท้งที่คลินิกนั้นโดยได้ยาขับชนิดหนึ่งมาทาน และฉีดยาอีก ๒ เข็ม หลังจากที่ จันทร์เพ็ญทานยาขับนั้นไม่นาน เด็กในครรภ์ก็ได้เสียชีวิตจนเธอท้องแข็ง และทารกน้อยก็ได้หลุดออกมา ความจริงมันก็เป็นเพียงแค่ก้อนเลือดเนื้อหรือสังขารของเด็กน้อยเท่านั้น หารู้ไม่ว่าจิตวิญญาณของเด็กไม่ได้ออกตามมาด้วย แต่ยังคงอยู่ติดตามเป็นเจ้ากรรมนายเวร คอยทวงหนี้กรรมของจันทร์เพ็ญอยู่ตลอด

รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจว่า ไม่ใช่ความผิดของทารกที่อยู่ในครรภ์แม้แต่นิดเดียว แต่เกิดจากการกระทำของผู้ให้กำเนิดในเพศที่เรียกกันว่า “แม่” รู้อยู่ว่าต้องมาฆ่าลูกในไส้ของตนเอง ให้มานึกถึงสภาพทารกที่ไม่มีทางต่อสู้ดิ้นรนหรือร้องขอชีวิตเลยแม้แต่น้อย ความบริสุทธิ์ผุดผ่องกลับถูกทำร้ายโดยเงื้อมมือของผู้เป็นแม่เสียเอง คิดขึ้นมาจันทร์เพ็ญก็จะแอบร้องไห้ด้วยอดสงสารทารกน้อย ที่เป็นสายเลือดตัวเองไม่ได้ มันช่างเป็นคราวเคราะห์ซ้ำ กรรมซัดจริง ๆ น้ำตาก็พลอยไหลรินอาบสองแก้มด้วยความสำนึกผิด แต่ก็สายไปเสียแล้ว เมื่อต้องมาเป็นฆาตกรฆ่าลูกตนเอง

หลังจากที่เธอทำแท้งผ่านไปไม่กี่เดือน แม้จะผ่านวิกฤติการณ์ทำแท้งมาได้ แต่ก็ทำให้จันทร์เพ็ญต้องมาชดใช้หนี้บาปกรรม ที่เธอเองได้ก่อขึ้นอย่างไม่มีทางหลีกพ้น ด้วยคงเป็น “ตราบาป” เพราะการทำแท้งนั้นเขาถือว่า “เป็นเจตนาฆ่าคนอย่างเลือดเย็น” จนทำให้เธอต้องมาทนทุกข์ทรมานด้วยสุขภาพไม่ดี เจ็บป่วยบ่อยๆ โดยบางครั้งปวดศีรษะอย่างรุนแรง บางทีก็มักจะเจ็บปวดบริเวณกระดูกสันหลังตลอดทั้งบริเวณช่องท้องด้วย บางครั้งก็มีอาการประหลาดๆ ขณะเดินหรือยืนอยู่จะเกิดเข่าอ่อนขึ้นมาเฉยๆ เป็นประจำ ได้ไปให้หมอตรวจดูอาการแล้วโดยเอกซเรย์ก็ไม่ปรากฏว่าจะเป็นอะไรมาก อาจเป็นไปได้ว่าดวงวิญญาณของเด็กน้อย ที่หลุดลอยออกไปย่อมมีความโกรธแค้นในการกระทำของผู้เป็นแม่ เวลาจะนอนก็นอนไม่ค่อยหลับ ด้วยมีภาพของเด็กทารกมักจะมาหลอกหลอนในห้วงจิตสำนึกตลอดเวลา จนจิตใจฟุ้งซ่าน

อาจจะเป็นบาปกรรม ที่เธอได้ไปกระทำทารุณกรรมกับการทำแท้งในครั้งนั้นก็ได้ จนทำให้จันทร์เพ็ญต้องมาเผชิญวิบากกรรมเช่นนี้ ขนาดอยู่ที่บ้านเวลาที่เธอจะเข้าห้องน้ำจะอาบน้ำหรือทำอะไรก็แล้วแต่ ก็มักจะได้กลิ่นเหม็นเน่าเหมือนกับมีของเน่าอยู่ในห้องน้ำเสมอ ๆ เคยพยายามค้นหาดูแต่กลับไม่พบเห็นอะไร สอบถามคนข้าง ๆ ห้องก็ไม่เคยมีใครได้กลิ่นดังกล่าวเลย แม้กระทั่งการงานก็มักมีอุปสรรคติดขัดไปเสียทุกอย่าง มักจะมีปัญหาบ่อย ๆ ต้องมาเปลี่ยนงานทำอยู่เรื่อย ทำมาหากินก็ไม่ขึ้นและชอบปวดศีรษะอย่างรุนแรง โดยไม่ทราบสาเหตุ ต้องกินยาระงับปวดเป็นประจำ บางทีก็ปวดท้องขึ้นมากะทันหันจนไม่เป็นอันทำงาน ต้องไปหาหมอที่โรงพยาบาลช่วยตรวจอยู่ตลอด เงินทองก็ร่อยหรอหมดไปกับการรักษาแต่ก็ไม่หาย จนสุขภาพจิตแย่มากร่างกายผ่ายผอมจนดูแทบไม่ได้ เกิดความท้อแท้จนคิดอยากจะฆ่าตัวตายให้รู้แล้วรู้รอดไป

ซึ่งจันทร์เพ็ญเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่า คงจะเป็นวิญญาณของลูกน้อยที่เธอทำแท้งเอาเขาออกไป ชีวิตถึงได้เป็นเช่นนี้ คาดไม่ถึงว่าการทำแท้งในครั้งนั้น จะส่งผลสะท้อนให้ต้องมาลิดรอนชีวิตให้เป็นไปถึงเพียงนี้ ต้องพานพบมรสุมร้ายอยู่ตลอด เกิดความทุกข์ทั้งกายและใจ จนทำให้ชีวิตเธอต้องมาแปรเปลี่ยนอย่างมากแทบจะเสียผู้เสียคน ด้วยรู้เท่าไม่ถึงการณ์แท้ ๆ ถึงต้องมารับผลกรรมอย่างนี้ มาช่วงระยะหลังเธอจึงต้อง สวดมนต์นั่งสมาธิ ภาวนาเมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรเสมอมา ทำบุญกุศลทุกวัน จึงทำให้ชีวิตค่อยสบายใจขึ้น นับได้ว่าการทำแท้งนี้เป็นบาปอันมหันต์ ที่ทำให้เธอเหมือนตกนรกทั้งเป็นต้องขอจดจำไปชั่วชีวิต <o></o>

 

สวัสดีครับพี่ๆ น้องๆ
ผมหายหน้าหายตาไปสองวัน
พอดีกลับไปที่บ้านมาที่ชัยภูมิ และโคราช
คนโคราชแทบไม่มีใครรู้จักพระมงคลมหาลาภเลย
ถามสิบคนจะรู้สักคน ที่ว่ารู้ก็เพราะเปิดดูหนังสือของจ่ากับเฮียป๋อง ไม่ใช่ ป๋อง กพล นะ
รู้กันเพียงในนามพระของแม่ชีบุญเรือนเท่านั้น กับเป็นพระแปลก
ผมก็ไม่ค่อยทราบว่าโคราชมีตลาดพระที่ไหนบ้าง เมื่อก่อนไม่เคยไปสนใจเท่าไร
แต่เมื่อวานไปเดินเล่นๆ รอบๆ ย่าโมมา ก็พอมีให้เห็นบ้าง
ชั่วโมงนี้ ไม่มีใครเกิน หลวงพ่อคูณ แห่งวัดบ้านไร่
เจอหน้าคนเดินผ่านไปมา ถามหาแต่เหรียญหลักๆ ของหลวงพ่อ

เดี๋ยวนี้ ตลาดพระกำลังบูม ไม่รู้จะพูดยังไง
ถ้ามองอะไรๆ ให้ออกสักนิดนึงก็จะเข้าใจความเป็นไป
ก็กล่าวได้เพียงเท่านั้น เพราะผมก็ยังอ่อนต่อวงการนี้มาก ถึงมากที่สุด
ได้แต่ดูๆ อ่านๆ แล้วก็เก็บมาคิดวิเคราะห์
กลายเป็นความ(น่า)กลัว ซะมากกว่าในตอนนี้ ที่จะหาอะไรสักอย่าง

คนชอบดูพระ บูชาพระ มันก็ปฏิเสธไม่ได้ที่จะไม่หาเช่าบูชา ผมเองก็คนหนึ่ง
ในชีวิตนี้ สิ่งที่บูชามาแพงที่สุดในชีวิตในราคา 2000 บาท (เหมือนจะมากมาย)
เหมือนกับติดสารเสพติด ใครไม่เป็นก็ไม่รู้หรอก ห้ามใจได้ง่ายซะที่ไหน
แต่ก็ดำเนินต่อไปในเมื่อเราก็ยังเป็นมนุษย์คนนึง ที่มีกิเลสผู้หนึ่ง
ไม่ได้เดินทางชีวิตด้วยสัญชาตญาณ แต่มาจากสติ ปัญญาความคิด
ก็สุดแต่จะยับยั้งกันต่อไป.......

 

พอดี เมื่อวานยังอ่านได้ไม่หมด พอมานั่งอ่าน เมื่อช่วงเช้า เห็นพี่หนุ่ม พูดถึงเรื่อง ตั้ง ศาลพระภูมิ

ผมตั้งศาลพระภูมิ และ ศาล ตา ยาย โดย ผมเชิญ พระครูวามเทพมุณี (หัวหน้าพราหมณ์หลวง) มาทำพิธี อย่างนี้ก็ได่ใช่มั้ยครับ พี่หนุ่ม แล้วตอนจุดธูป บูชา ศาล ท่านพระครู บอกว่า ใช้ ธูปหอม (ธูปแขกก็ได้ ที่หอมๆๆ) 1 ดอก จุดบูชา ตอนแรกผมก็แปลกใจ ทำไม แค่ 1 ดอก แต่อดสงสัยไม่หาย เลยต้องถามท่าน ท่านก็บอกว่า เราจุดธูป เพื่อ ถวายความหอมจากควันธูปเป็นสื่อถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่เรากราบไหว้ จะธูป กี่ดอกก็ได้ แต่ที่ ให้ใช้ 1 ดอก เผื่อ คนที่แพ้ ควันธูป


แบบนี้ ได้เหมือนกันใช่มั้ยครับพี่หนุ่ม

 

พี่หนุ่มครับ ก่อนที่จะนั่งสมาธิ ผมจะกล่าวต่อเจ้ากรรมนายเรทั้งหลายว่าโปรดจงช่วยอนุเคราะห์ หรืออย่ามาขวางกั้นการทำสมาธิและขอได้โปรดช่วยชี้นำหนทางแห่งการภาวนา เพื่อให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายได้เป็นการร่วมบุญและเป็นการเพิ่มบุญบารมีแก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายเหล่านั้น จากนั้นจึงเริ่มนั่งสมาธิ แม้บางครั้งจะหลุด ๆ เป๋ ๆ ไปบ้างแต่ก็ทำได้นานมากขึ้นกว่าเดิม ซึ่งเข้าใจว่าร่างกายเราเริ่มปรับสภาพได้แล้ว (ไม่เหมือนตอนเริ่มทำใหม่ ๆ ที่ ทำได่ไม่นานก็ปวดตามเนื้อตามตัวไปหมด) และเมื่อเลิกนั่งก็แผ่เมตตา ให้กับเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย การกระทำที่ผมกล่าวมาทั้งหมดเป็นแนวทาที่ถูกต้องหรือไม่ครับ หากขาดเหลือหรือผิดพลาดประการใด ขอรบกวนพี่หนุ่มช่วยชี้แนะเพิ่มเติมด้วยครับ ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ

 

ผู้หญิงในเรือนจำ

ผู้อำนวยการทัณฑสถานหญิง ธนบุรี เปิดเผยถึงสาเหตุการเพิ่มขึ้นของจำนวนผู้ต้องขังหญิง พร้อมบอกเล่าถึงสภาพจิตใจของผู้ต้องขังแต่ละคนที่สัมผัสได้ตลอดระยะเวลา30 ปีที่ทำหน้าที่อยู่ในทัณฑสถานแห่งนี้ว่า ผู้ต้องขังเหล่านี้มีโรคประจำตัวอยู่โรคหนึ่งคือ โรคผวาสังคม กลัวสังคมรังเกียจ พวกเขาจะหวังเพียงอย่างเดียวว่า เมื่อวันหนึ่งได้กลับออกไป ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมเช่นเดียวกับคนปกติแล้ว สังคมพร้อมที่จะยอมรับ และให้อภัยพวกเขา ซึ่งการบริจาคสิ่งของเครื่องใช้เหล่านี้ให้ถือเป็นการสร้างรอยยิ้ม สร้างกำลังใจให้พวกเขามหาศาล เพราะอย่างน้อยก็ทำให้พวกเขารู้สึกได้ว่า คนข้างนอกหรือสังคมยังมีความห่วงใย ไม่รังเกียจ และยังมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเขาอยู่

“พี่ไม่เคยมองว่าพวกเขาเป็นผู้ร้าย ไม่เคยมีอันตรายอะไร ลึกลงไปแล้วพวกเขาน่าสงสาร บางคนมีแฟน มีสามี สองสามอาทิตย์แรกก็ยังมาเยี่ยมมาหา พอหลัง ๆ หายไปเลย คนอยู่ทางนี้ก็ทุกข์ใจ ไร้ญาติ ไหนบางคนจะห่วงลูก ไม่มีใครมาส่งข่าวคราว ซึ่งเราก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ทุก ๆ ปีรัฐจะมีสวัสดิการชุดชั้นในเหล่านี้ให้ผู้ต้องขังปีละ 1-2 ชุด ซึ่งบางครั้งก็ไม่เพียงพอ บางชิ้นคุณภาพไม่ดีก็จะเสียเร็ว ขาดเร็ว สิ่งของบริจาคที่ได้รับมาเราก็พยายามที่จะแจกให้กับผู้ไร้ญาติก่อน ซึ่งที่นี่มีอยู่ประมาณ 200 คน ส่วนคนที่มีญาติมาเยี่ยมเขาก็จะซื้อมาเปลี่ยนให้ ก็ยังนับว่าช่วยผ่อนคลายความลำบากลงได้บ้าง”

เก๋ (นามสมมุติ) ผู้ต้องขังวัยใกล้ 30 บอกเล่าถึงชีวิตที่เปลี่ยนแปลง หลังก้าวเข้ามาอยู่ที่ทัณฑสถานหญิงแห่งนี้ พร้อมไม่ลืมที่ จะกล่าวคำขอบคุณซึ้ง ๆ ส่งผ่านไปถึงผู้ส่งมอบความรัก ร่วมแบ่งปันสิ่งของเครื่องใช้ที่จำเป็นมาสู่ผู้ต้องขังหญิงทุกคนว่า วันที่เข้ามาอยู่ที่ทัณฑสถานแห่งนี้กำลังตั้งท้องอยู่ ตอนนี้เวลาผ่านไป 1 ปี 8 เดือนแล้ว คลอดลูกแล้ว ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง การงานไม่ได้ ทำ ดีใจมากที่ยังมีคนนึกถึง ช่วยบริจาคสิ่งของเครื่องใช้ที่ จำเป็นมาให้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเสื้อชั้นใน ซึ่งแต่ละคนที่นี่มีใช้เพียงคนละตัวสองตัวเท่านั้น พอหน้าฝนก็จะไม่ค่อย แห้ง ครั้นจะไม่ใส่ก็ไม่ได้ จำต้องใส่ก็จะเจอกับปัญหาเกี่ยวกับเชื้อรา เป็นผื่นคันตามผิวหนังซ้ำอีก

“ทุก ๆ คนยินดีที่จะรับทุกชิ้น ไม่ว่าเก่าหรือไม่ เพราะมันสำคัญกับพวกเรามาก บางคนขาดแล้วขาด อีกก็ต้องใส่ เพราะไม่รู้ว่าจะมีใครมาบริจาคเมื่อไหร่ ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยกันบริจาค ของทุกชิ้นที่เราได้รับ มีคุณค่าทางจิตใจเรามากจนไม่รู้จะพูดอย่างไร” เก๋ กล่าว ทิ้งท้ายอย่างตื้นตันใจ

แม้จะเคยก้าวพลาด เคยทำผิดพลั้ง แต่สิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้ผ่านทุก ๆ แววตาอันซึมเศร้าของเธอเหล่านี้ คำตอบที่ทุกคนได้รับคงเหมือนกัน นั่นคือ หากเลือกได้คงไม่มีใครอยากนำพาชีวิตของตนเองก้าวเข้ามา ณ สถานที่แห่งนี้
แต่เมื่อผิดพลั้งไปแล้ว สิ่งเดียวที่สังคมจะช่วยได้ดี ที่สุดก็คือ การแบ่งปันความห่วงใย ส่งผ่านไปพร้อมกับสิ่งของ เพื่อช่วยเติมฝันกำลังใจให้พวกเขานำพาชีวิตผ่านพ้นช่วงเวลาอันโหดร้ายเหล่านี้ไปให้ได้ เพื่อรอวันพบกับชีวิตใหม่ ที่จะไม่มีวันก้าวพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง. <o></o>

 

<table class="tborder" id="threadslist" align="center" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"><tbody id="threadbits_forum_127"><tr><td class="alt1" id="td_threadstatusicon_239528"> </td> <td class="alt2">
</td> <td class="alt1" id="td_threadtitle_239528" title=""> แนะ นำพระดี ที่แขวนแล้วรวย ชีวิตก้าวหน้า (54 คน กำลังดูอยู่) ( 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 ... [/RIGHT]
</td> <td class="alt1" align="center">8,659</td> <td class="alt2" align="center">333,333</td></tr></tbody></table>
เข้ามาดูตอนนี้ก็ยังเลขเดิมอยู่ครับ แปลกดี
ทั้งหมดบวกกันจนเหลือหลักเดียวคือ 9 กระทู้คงจะก้าวไปเรื่อยๆนะครับ
ดีครับ

 

น้าต๋อยกล่าวได้กินใจมาก ๆ ครับ
เหมือนกับติดสารเสพติด ใครไม่เป็นก็ไม่รู้หรอก ห้ามใจได้ง่ายซะที่ไหน
แต่ก็ดำเนินต่อไปในเมื่อเราก็ยังเป็นมนุษย์คนนึง ที่มีกิเลสผู้หนึ่ง
ไม่ได้เดินทางชีวิตด้วยสัญชาตญาณ แต่มาจากสติ ปัญญาความคิด
ก็สุดแต่จะยับยั้งกันต่อไป.

 

ทำถูกแล้วครับ แต่อย่าลืมกล่าวอาราธนาพระก่อนทำสมาธิโดยเด็ดขาดนะครับ อย่างน้อยก็ยังจะมีเกราะคุ้มครองเราไว้อีกหนึ่งชั้น หากจิตเกิดถูกกระทบโดยสิ่งไม่พึงประสงค์ และเมื่อเลิกแล้ว อย่าลืมแผ่เมตตาทันที

 

สุดยอดครับพี่หนุ่ม พี่เป็นคนละเอียดจริงๆๆครับ สมแล้วครับที่พี่เป็นนักเดินป่า

 

ใช่แล้วครับ ทางพราหมณ์จะใช้เครื่องหอมบูชาเทพ
หากทำแล้วต้องทำให้ดี จะได้ไม่เกิดโทษต่อเจ้าบ้าน หากยังไม่พร้อมก็ไม่ต้องทำเลยจะดีกว่า แค่ไหว้เจ้าที่ก็ได้เช่นกัน

 

ขอบคุณมาก จะพยายามต่อไปครับ

 

สวัสดีครับพี่หนุ่มและทุกท่าน...อ่านตามไม่ทันเลย...ไปเร็วมาก..สุดยอดกระทู้แห่งปี...
เสือไฟ.....

 

ขอบคุณ พี่หนุ่ม ครับ

ผมก็ไหว้ ทุกวันตอนเช้า ถวายน้ำ

ถ้าวันพระ ก็จะมี ถวายน้ำ พวงมาลัย ผลไม้ ดอกไม้แจกัน

แต่ถ้าไม่อยู่ ก็จะยกมือไหว้ บอกกล่าว ท่านก่อน ว่าจะไม่อยู่กี่วัน เมื่อกลับมาแล้ว จะไหว้ท่าน หรือ วันไหน กลับดึกมาก ตื่นสาย ก็ ไม่ได้ไหว้ แต่จะยกมือไหว้ท่าน แล้วก็บอกท่าน ว่าเพราะอะไร วันนี้ ถึง ไม่ได้ ถวายน้ำให้ท่านใหม่ ครับ

อย่างนี้ ก็ไม่เป็น โทษ อะไรใช่มั้ยครับ พี่หนุ่ม