แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

สวัสดีครับพี่หนุ่ม และพี่ๆทุกท่านครับ​

สุดยอดแห่งธรรมชุดที่ ๑ - คำสอนสมเด็จองค์ปฐม<!-- google_ad_section_end -->​

<HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- google_ad_section_start -->

สมเด็จองค์ปฐมทรงเครื่องพระเจ้าจักรพรรดิ
​

ปกิณกะธรรม<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O></O>​

สมเด็จองค์ปฐมทรงตรัสสอนปกิณกะธรรมไว้ มีความสำคัญดังนี้<O></O>

๑. จงอาศัยการกระทบให้เป็นประโยชน์ของการตัดกิเลส เห็นทุกข์มากเท่าไหร่ ยิ่งเบื่อทุกข์มากขึ้นเท่านั้น จิตจักปล่อยวางทุกข์ลงได้ในที่สุด แต่ต้องอาศัยปัญญาพิจารณาประกอบไปด้วย มิฉะนั้น เห็นทุกข์ก็จักเกาะทุกข์ ก็ยิ่งทุกข์ใหญ่ ถ้าหากมีปัญญาก็จักปล่อยวาง เนื่องด้วยเห็นทุกอย่างตามความเป็นจริง การที่จักพ้นทุกข์ได้จักต้องรู้จักพิจารณาใช้ปัญญาใคร่ครวญอยู่เสมอ จึงจักปล่อยวางได้
<O></O>
๒. พิจารณาร่างกาย พิจารณาอารมณ์ ทุกอย่างเกิดขึ้น - ตั้งอยู่แล้วก็ดับไป อย่าเอาความไม่เที่ยงมาเกาะติดอยู่ในจิตให้เป็นทุกข์ พยายามรักษาอารมณ์เกาะพระนิพพานให้มาก ๆ อย่าห่วงใคร อย่ากังวลกับเหตุการณ์ใด ๆ ทั้งปวง ตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อพระศาสนา เพื่อพระนิพพานจุดเดียว ปล่อยวางเรื่องภายนอกลงเสียบ้าง แม้ชั่วขณะหนึ่งก็ยังดี เพราะยังไม่ใช่พระอนาคามีผล การเจริญพระกรรมฐานให้หมั่นฝึกให้ได้ทุกอิริยาบถ ไม่ว่าทำอะไรอยู่ก็ให้จิตจับมาเป็นกรรมฐานให้ได้ การเผลอนั้น ย่อมยังมีอยู่เป็นธรรมดา พยายามประคองจิตอย่าให้หวั่นไหวกับเหตุการณ์ที่เข้ามากระทบมากนัก แล้วจักมีความสุขขึ้นในจิต
<O></O>
๓. ร่างกายไม่ใช่สาระแก่นสารที่สำคัญก็จริงอยู่ แต่บุคคลใดจักพ้นไปจากร่างกายได้ ก็จักต้องพิจารณาให้เห็นความจริงของร่างกาย จักพูดแต่ปากหรือพูดเอาแต่สัญญานั่นย่อมไม่ได้ เพราะเท่ากับมีแต่ความจำ ไม่ช้าไม่นานก็ลืม ผิดกับคำว่าอธิปัญญา คือ เห็นอยู่ในความเป็นจริงตามปกติ บุคคลใดที่จักพ้นจากร่างกายได้ ตถาคตขอยืนยันว่าจักต้องพิจารณาร่างกายให้เห็นตามความเป็นจริง จนกระทั่งจิตเข้าถึงคำว่า เอกัตคตารมณ์ หมายความว่าเห็นจริงตามนั้นอยู่เป็นปกติ จึงจักพ้นจากร่างกายนี้ไปได้
<O></O>
๔. มองเห็นร่างกายแล้ว ให้ดูอารมณ์ของจิตที่ยึดเกาะร่างกายในส่วนไหนบ้าง การมีอาการถูกกระทบกระทั่งใจ ก็เนื่องด้วยร่างกายเป็นเหตุ ใครจักเกลียด - จักโกรธ - จักแกล้ง - จักติ - จักชม ก็เนื่องด้วยร่างกายเป็นต้นเหตุทั้งสิ้น ดังนั้นการพิจารณารูปและนาม จักต้องย้อนไปย้อนมา จึงจักเกิดปัญญารู้เท่าทันรูป-นาม ตามความเป็นจริงได้ จงอย่าละความเพียรในการปฏิบัติ พึงเร่งรัดกำลังใจขอตนให้ตั้งมั่นอยู่ในการพิจารณารูป - นามอยู่เสมอ นั่นแหละคือหนทางที่จักไปพระนิพพานได้
<O></O>
๕. การป้องกันคุณไสยทำร้ายกายและจิตไม่ให้สงบ จักต้องไม่มีอารมณ์ปฏิฆะหรือโกรธ เพราะการภาวนาคาถาต่าง ๆ เพียงเพื่อป้องกันเท่านั้น เจ้าไม่ได้ต่อสู้เพื่อทำร้ายเขา ให้ทำจิตให้สงบ ไม่คิดเป็นศัตรูกับใครเข้าไว้ อย่าโกรธ อย่าอาฆาต ภาวนาเพื่อต่อสู้ไปเพื่อป้องกันเท่านั้นเป็นพอ และจำไว้ อย่าใช้บารมีของตนเองในขณะที่ภาวนาต่อสู้ ให้กำหนดจิตขอบารมีพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งก็ได้ หรือพระอริยสงฆ์องค์ใดองค์หนึ่งก็ได้ จักทำให้เจ้าปลอดภัยจากอำนาจคุณไสยทั้งปวง และจงอย่าคิดว่าตนเองเก่ง ถ้าคิดว่าตนเองเก่งเมื่อไหร่ ดีเมื่อไหร่ พระทุกองค์ก็จักไม่ช่วยเจ้า
<O></O>
๖. ร่างกายที่เห็นอยู่นี้เป็นสมบัติของโลก ไม่มีใครสามารถเอาไปได้ โลกนี้ทั้งโลกกอปรไปด้วยธาตุ ๔ ดิน - น้ำ - ลม - ไฟ มีความเกิดขึ้นในเบื้องต้น มีความเสื่อมไปในท่ามกลาง มีความสลายตัวไปในที่สุด เจ้าจักยึดถือร่างกายเป็นสรณะที่พึ่งก็ไม่ได้ จักยึดถืออะไรในโลกเป็นที่พึ่งก็ไม่ได้ พิจารณาถึงจุดนี้ ฝึกฝนจิตให้รู้จักกับคำว่าธรรมดาให้มาก และยอมรับคำว่าธรรมดาให้มาก และจงรู้จักคำว่าไม่เบียดเบียนร่างกายตนเองให้มากจนเกินไป และรู้จักเมตตาร่างกายตนเองด้วย เพื่อความอยู่เป็นสุขของจิต ผู้อาศัยอยู่ในร่างกายนี้ และอย่ากังวลกับสิ่งภายนอกให้มาก จงเป็นผู้มีธุระน้อย หาความพอดีให้กับกายและจิตให้มาก ๆ จึงจักพบกับความสุขอย่างแท้จริง
<O></O>
๗. การอาศัยความกระทบกระทั่งของอารมณ์เป็นเครื่องวัดกำลังใจที่จักตัดกิเลส นั่นแหละเป็นของจริง ได้ก็รู้ ตกก็รู้ ใช้อริยสัจเป็นหลักสำคัญในการแก้ปัญหา อะไรที่เข้ามาในชีวิตก็จักต้องทนได้ เพราะต้องการที่จักไปพระนิพพาน ต้องทนได้กับทุก ๆ สภาวะ ให้ตรวจบารมี ๑๐ เข้าไว้ ขาดตัวใดตัวหนึ่งก็ต้องทำตัวนั้นให้เต็ม อย่าให้พร่องแม้แต่หนึ่งนาที แล้วการเจริญพระกรรมฐานก็จักคล่องตัวเอง ทำกำลังใจให้สงบ แล้วทุกสิ่งทุกอย่างจักดีขึ้นเองอย่าหวั่นไหวในการกระทบ สิ่งใดรู้ว่าแพ้ก็ให้แพ้ไป ตั้งกำลังใจกันใหม่ แผ่เมตตาให้มาก ๆ การปฏิบัติอย่าเครียด คือเอาจริงเอาจังเกินไป อารมณ์ต้องเบา ๆ สบาย ๆ จงอย่าสนใจกรรมหรือการกระทำของผู้อื่น ให้ดูแต่กรรมของตนเองเป็นที่ตั้ง ดูกาย-วาจา-ใจของตนเอง เพียรให้อยู่ในศีล-สมาธิ-ปัญญา เท่านั้น อารมณ์เผลอย่อมมีบ้างเป็นธรรมดา ได้สติก็ตั้งต้นดึงเข้ามาใหม่
<O></O>
๘. เหตุการณ์บ้านเมืองเวลานี้ไม่ดี ไม่ต้องไปวิพากษ์วิจารณ์ว่าใครดีใครเลว เพราะกฎของกรรมเป็นของตายตัว จึงมิใช่ของแปลก เป็นเรื่องธรรมดาของกฎของกรรม นักปฏิบัติเพื่อต้องการพ้นทุกข์ จงเห็นกฎของธรรมดาเหล่านี้ให้มาก และยอมรับนับถือกฎของธรรมดาด้วย จิตจึงจักสงบเย็นลงไม่โทษเขาหรือโทษใคร ให้เห็นทุกอย่างตามความเป็นจริงไว้เสมอ และจงอย่าได้มีความประมาทในชีวิต พร้อมตายและซ้อมตาย เพื่อเอาจิตเข้าสู่พระนิพพานไว้ ด้วยความไม่ประมาท ให้จิตยอมรับนับถือกฎของธรรมดาให้มาก แล้วจิตจักเป็นสุข<O></O>
<O></O>


รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ. สมศักดิ์ สืบสงวน

เว็บทางนิพพาน เว็บไซด์ เผยแพร่ ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น<O
ที่รวบรวมโดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน<O
ขอเชิญทุกท่านเข้าไปอ่านได้ที่
www.tangnipparn.com

จิตรกรรมพุทธศิลป์ โดย อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์
ปิติสุขในทิพยสถาน
Overwhelmed in Heavens
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

พระพุทธเจ้าและพระสาวก
Lord Buddha and His Disciples
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ​

​

ที่มา http://www.geocities.com/Tokyo/Garden/9510/art001z​

​

บัวทิพย์
MagicLotus
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

​

เทพรักษา
GuardianAngel
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

ไหว้พระ
Paying Homage
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

ท่องเที่ยวกับทิพยาน
On A Heavenly Vechicle
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

ทิพยานในจิต
Heavens In the Mind
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

​

สงบเย็น
Cool Calm
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

ทิพยาน
Vechicle
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

แสงธรรมนำทาง
Guiding Light of Dhamma
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

จิตพระอรหันต์
State of Mind of the Enlightened
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

อิ่มเอิบในธรรม
Overwhelmed With Dhamma
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

ปล่อยจิต
Liberating the Mind
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

พระพุทธเจ้าในทิพยสถาน
Lord Buddha in Heavens
ผลงาน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์​

​

ดูแล้วสวยงามติดตา นำมาฝากพี่หนุ่มและพี่ๆทุกท่านครับ

 

สวัสดีเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกท่าน ในเช้าวันเสาร์ ขอให้มีความสุข ในวันพักผ่อนตลอดทั้งวันนะครับ

 

สวัสดียามเช้าพี่หนุ่่มฯและทุกท่านครับ ขอให้เป็นวันดีๆสำหรับทุกคนครับ

 

สวัสดีค่ะ เช้าวันเสาร์......ตื่นเช้ากันนะคะ....
สมเด็จองค์ปฐมทรงเครื่องพระเจ้าจักรพรรดิ และจิตรกรรมพุทธศิลป์ งดงามมากค่ะ ..... เห็นแล้วปิติสุขค่ะ
ขอบคุณ คุณ2zani ค่ะ

 

สวัสดีครับยามเช้าพี่ kamolnetr, nuanpan, The29, wat_chit, หม่อง, โอ ท่าซุง (และสวัสดีพี่ๆอีก 7 ท่านที่เข้าแวะมาเยี่ยมบ้านหลังนี้ยินดีต้อนรับครับ)
วันหยุดวันนี้ขอให้เป็นวันที่มีความสุขแห่งการพักผ่อนนะครับ

 

ขอโทษพี่ nano และทุกท่านครับ
ทางวัดที่ผมบอกที่เลยสามแยกปากน้ำประแสร์นั้น เป็นวัด กองดิน ครับ
ชื่อมีดินคล้ายๆกัน เลยจำผิด
ตามที่พี่หนุ่ม และคุณภูวดิท บอกถูกแล้วครับ

ขอบคุณครับที่ช่วยแก้ไขให้ถูกต้อง
เกือบทำให้พี่ nano ไปเที่ยวผิดวัดซะแล้ว

 

สวัสดีตอนเช้าครับทุกๆท่าน ภาพสวยงามมากเลยครับคุณ 2Zani อนุโมทนาสาธุ

 

สวัสดียามเช้าพี่หนุ่่มฯและทุกท่านครับ ขอให้มีความสุขในวันหยุดนะครับ(f)

 

ไม่เป็นไรครับผม ขอบคุณครับ

 

สวัสดียามเช้าครับ ตื่นกันแต่เช้าเลย รูปของอาจารย์เฉลิมชัยสวยมากเลยครับ แม่ของเพื่อนผมเคยถามอาจารย์เฉลิมชัยว่ารูปที่แกเพิ่งวาดเสร็จราคาเท่าไหร่ แกชูสองนิ้ว แม่เพือนถามอีกว่าสองแสนเหรอคะ อาจารย์เฉลิมชัยทำตาเหลือกตอบกลับมาว่าสองนิ้วน่ะหมายถึงยี่สิบล้าน...๕๕๕

 

เห็นอีกกระดานมีคนตั้งกระทู้ว่า "พระเครื่องคืออะไร" ตัวผมได้เคยอ่านและฟังมาจากนักประวัติศาสตร์ท่านหนึ่งก็เลยอยากนำมาบอกต่อครับ

"พระพิมพ์"มี มาตั้งแต่สมัยโบราณ ทำไว้บรรจุในพุทธสถานต่างๆเพื่อสืบต่อพระพุทธศาสนา
"พระพุทธรูป"สร้างไว้เพื่อบูชาที่วัด หรือนำไปไว้ตามป่าเขา
"เครื่องราง" เป็นของที่พระสงฆ์ ผู้มีวิชาอาคม หรือแม้แต่คนธรรมดาทำขึ้นหรือนำมาจากธรรมชาติเพื่อใช้ป้องกันตัวเป็นที่พึ่ง จิตใจ

คนโบราณไม่นิยมนำพระพิมพ์บูชาติดตัวเพราะคนสร้างไม่ได้มีเจตนาจะให้นำมาบูชา ติดตัวอีกทั้งถือว่าเป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้า เป็นของสูงไม่ควรจะนำมาติดตัวเราเพราะตัวคนเรานั้นไม่สอาด (ร่างกายและจิตใจ) แม้บางครั้งในยามศึกสงคราม ทหารเดินทัพไปพบพระพิมพ์กองอยู่กับโคนเจดีย์วัดแล้วนำติดตัวไปรบด้วยก็เพียง เพื่อเป็นกำลังใจเมื่อรอดตายกลับมาแล้วก็จะนำกลับไปไว้ที่เดิมเสมอ ในส่วนของ"พระพุทธรูป"นั้น คนโบราณก็ห้ามนำเข้าบ้าน เพราะพระนั้นควรอยู่ที่วัดหรือในป่าไม่ควรอยู่ในบ้านของปุถุชนชึ่งถือว่าไม่ สอาดไม่เหมาะสม

จนกระทั่งประมาณปลายรัชกาลที่ ๕ เริ่มมีคนนำ"พระพิมพ์" ไปบูชาใช้ในรูปแบบของ"เครื่องราง" นำไปแขวน นำไปห้อยคอ นับตั้งแต่นั้นมาพระพิมพ์ที่ถูกฝังไว้ก็ถูกขุดขึ้นมา พระเกจิอาจารย์ต่างๆก็เริ่มสร้าง "เครื่องราง"ขึ้นมาในรูปแบบของพระพุทธ จนกระทั่งปัจจุบัน ส่วนพระพุทธรูปก็หายไปจากถำถ้าจากป่าหรือแม้แต่จากวัดไปอยู่ในบ้านคน...

ดังนั้นคำว่า "พระเครื่อง" แท้จริงแล้วก็มีที่มาจากคำว่า "พระพิมพ์" บวก "เครื่องราง" หรือ"พระเครื่องราง" นั้นเอง

 

สวัสดีตอนเช้าครับ รูปภาพสวยมากครับคุณ 2zani มีอีกรูปนะ คลิ๊กที่ชื่อผมไง

 

หวัดดีพี่หนุ่มและพี่น้องทุกท่านครับ ที่สุพรรณฯ อากาศดีมากครับ ขอให้มีความสุขทุกท่านครับ

 

ขอบคุณครับผมเองก็ดูแล้วแปลกๆสงสัยจะไม่ดี เช่ามาจากวัดนะนี่

 

ผมเองก็มีพระในลักษณะคล้ายๆกับของคุณพุทธิวงษ์ ได้มาจากวัดหรือพระท่านให้มา แต่ไม่ได้บูชาขึ้นคอ...(ไม่ค่อยจะกล้า) แต่ผมเก็บเอาไว้เพราะเป็นรูปพระพุทธ กะว่าถ้ามีการสร้างเจดีย์ขึ้นที่ไหนจะรวบรวมไปใส่ไว้ในเจดีย์ ถือว่าทำบุญละกันครับ :d

 

สวัสดีครับทุกท่าน ช่วงวันทำงานตามอ่านอย่างเดียว งานเริ่มเข้ามาช่วงนี้ วันนี้วันเสาร์ สบายๆ จะติดตามกะทู้ตลอด รอฟังพี่ๆ เพื่อนๆ แลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน

 

มารอฟังเรื่องเล่าค่ะ......

 

วันนี้เงียบๆ เลยมาเล่าเรื่องตลกเกี่ยวกับพระสมเด็จจะเล่าให้ฟังครับ นานๆเล่าที

ตอนซัก15-16 กว่าปีก่อนที่เริ่มสนใจพระ และศรัทธาหลวงปู่ดู่ ก็เดินเล่นหาพระที่จตุจักรบ่อยๆ
เจอพระสมเด็จวางอยู่ที่แผงเล็กๆแผงนึง (แผงนี้เค้ารับดูพระด้วยนะ องค์ละ 10บาท)
เค้าเขียนป้ายว่า สมเด็จหลวงปู่ดู่ 700บาท ผมก็สนใจมาก ส่องดูแล้วดูอีก
เนื้อข้างหลังนี้ใช่เลย มีสภาพของปูน และ ฟองอากาศ
เลยขอบูชา โดยต่อลุงแก 500 แกไม่ยอมให้ ต่อกันแบบนานมาก
บอกแกว่าจะเอาไปบูชาเองครับ ขอผมเถอะ จนแผงข้างๆต้องมาช่วยต่อ

สุดท้ายได้มา 500 บาท เอาไปเลี่ยมทองโดยเอารูปหลวงปู่ดู่แปะข้างหลัง
หมดไป 2500 ตอนนั้นทองยังไม่แพง
ก็อาราธนาแขวนคอมาตลอด แล้วแคล้วคลาดปลอดภัยดี

ครั้งหนึ่ง เคยขับรถพาพนักงานไปหาหมอตอนตีสาม แถวแหลมฉบัง
ขากลับผ่านโค้งๆนึง เป็นโค้งซ้าย อยู่ดีๆก็ นึกอยากจะเข้าเลนซ้าย
พอเข้าโค้งมานิดเดียว รถสิบล้อวิ่งสวนมาทางเลนขวาพอดี
คงขี้เกียจจะกลับรถไกล เลยมักง่ายสวนเลนซะเลย คิดว่า ตีสามแล้ว คงสะดวก
รอดมาได้หวุดหวิด

ทีนี้เมื่อ 7-8 ปีที่แล้ว พี่คนนึงในสายธรรม ให้เค้าดู
ก็บอกเนื้อท่านแปลกๆน๊ะ มีส่วนผสมอยู่เยอะทีเดียว
ผมก็บอกว่า เอาไปเลยเอาไปให้อาจารย์
ได้เท่าไรเอาไปใช้เพื่อศาสนา (กำลังต้องการปัจจัยมาซื้อที่ดิน)

สุดท้ายเอาไปแห่ ปรากฎว่า....เป็นสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่
แก่ปูน ที่ตอนกดพระน่าจะทำให้พิมพ์เคลื่อนตัวไปนิดหน่อย
เลยดูพิมพ์แปลกๆ พิมพ์เขยี้อน เซียนแถวอีสานให้ ครึ่งล้าน 555

ปลื้มใจจริงๆที่ชาตินี้มีโอกาสได้แขวนสมเด็จวัดระฆังกับเขาครั้งหนึ่งในชีวิต
ที่ปลื้มที่สุดคือ การที่ได้มอบให้ครูบาอาจารย์ไปทำเพื่อศาสนา นี่แหละที่สุดแล้ว