♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

เพลงใบไม้ หวีดหวิว ใจพริ้วสั่น
ยามตะวัน อ่อนแรง ดุจแสงไข
ลมรำเพย ที่เชยผ่าน กลางม่านใจ
อุ่นกลิ่นไอ ไหวหวาน ผ่านบทกลอน

จะมีเพลง ไหนล้ำ เท่าธรรมะ
เป็นพุทธะ ชี้นำ ทรงพร่ำสอน
สรรพสิ่ง ไม่เที่ยงแท้ ไม่แน่นอน
พึงสังวร ถอนกิเลส เหตุแห่งกรรม

เร่งปฏิบัติ ขัดเกลา เผากิเลส
ดับทุกขเวท นาใจ ไม่ถลำ
เมื่อเหตุดับ ทุกข์ก็ม้วย ด้วยพระธรรม
คือลำนำ ธรรมกวี ที่เป็นจริง

ชำระใจ ให้พิสุทธิ์ เป็นพุทธะ
พ้นวัฏฏะ เกิดตาย ทั้งชายหญิง
น้อมพระธรรม นำเป็นหลัก ไว้พักพิง
ทิ้งทุกสิ่ง สู่แดนทิพย์ พระนิพพาน

 

จะทิ้งได้ อย่างไร โอ้ใจเอ๋ย
คนที่เคย ทุกข์ด้วยกัน หวั่นผวา
แค่หยุดรอ เติมแรงใจ ให้ศรัทธา
ปรารถนา ทุกข์เธอคลาย ไม่อาจทิ้ง

หากปล่อยไว้ ในสายน้ำ ตามยะถา
กาลเวลา จะพลัดพราก จากทุกสิ่ง
มิอาจเดิน มิอาจเห็น ตามเป็นจริง
แล้วจะทิ้ง ได้อย่างไร นะใจนะ

 

การจะตัด สิ่งใด จากใจนั้น
คงต้องหมั่น ตรองตรึก และศึกษา
สำรวมจิต ปฏิบัติ วิปัสสนา
แม้กายา ที่เกิดก่อ รอวันตาย

สรรพสิ่ง ใดใด ในโลกหล้า
ล้วนเกิดมา แตกดับ แล้วลับหาย
ทั้งลาภยศ สรรเสริญสุข ทุกข์เสื่อมคลาย
สิ่งที่หมาย ยึดมั่น นั้นไม่มี

อยากรู้ซึ้ง ถึงพระธรรม ทรงดำรัส
เร่งปฏิบัติ ตามพระปิ่น ชินศรี
ศีล สมาธิ ปัญญา เพิ่มบารมี
ทุกสิ่งชี้ รู้ชัด เป็นปัจจัตตัง

 

โมทนา ในธรรม เลิศล้ำแล้ว
เพียรบอกแนว ให้ตรองตรึก ได้ศึกษา
เพราะยังเวียน ยังหลงผิด อวิชชา
จึงยังกล้า เดินต่อ อย่างพอใจ

เพราะไม่รู้ ความจริง สิ่งที่รู้
ยังมีผู้ เฝ้าคอยรอ พอช่วยได้
รู้ โลกนี้ มีให้เห็น แค่เป็นไป
เมื่อไม่มี อะไร ก็ไม่ทุกข์

dencee

 

การสัมผัส ความรู้สึก

ฅรั้งกาลนี้ ฃ้าฯคลอนแผ่ว จิตรฤก ล่วงลงลึก ผนึกพลาด แหลกฉาน...
ฅราซ้ำเศร้า แลแล้วฤๅ สำนึกสิ้น กลืนจิตชาติ หาญวงศ์..
ฅรวญวอนคง กอปรก่อสาส์น วิญญาณ.

 

เคยปล่อยตัว หัวใจ อย่างไร้ค่า
เฝ้าตามหา อะไร ไร้จุดหมาย
เพลินมัวเมา ความวาววับ กับรูปกาย
เฝ้าแส่ส่าย หมายยึดมั่น ว่ามันจริง

เมื่อก้าวย่าง วันวาน ที่ผ่านพ้น
สำนึกตน ที่มีค่า กว่าทุกสิ่ง
ว่าอะไร เป็นหลัก ให้พักพิง
มีค่ายิ่ง สิ่งนั้นหรือ คือพระธรรม

อันกายเรา คือธาตุสี่ ที่เป็นเหตุ
มีกิเลส เป็นปัจจัย ให้ถลำ
จิตคือผู้ ร่วมอาศัย ใช้เวรกรรม
ที่เฝ้าพร่ำ ยึดครอง เป็นของเรา

สรรพสิ่ง ย่อมเสื่อมคลาย ตามไตรลักษณ์
แล้วไยจัก ไม่ปล่อยวาง ช่างโง่เขลา
เมื่อธาตุสี่ สลายไป ไร้แม้เงา
สิ้นเราเขา ที่เคยคบ และพบพาน

จึงขอมอบ ชีวิตนี้ เท่าที่เหลือ
ปฏิบัติเพื่อ พ้นวนวัง แห่งสังสาร
ดับกิเลส ที่เกาะใจ ในสันดาน
มีนิพพาน แดนนี้ เป็นที่ไป

ขอพระธรรม นำใจ ใสสว่าง
แม้นหนทาง นานปี กี่อสงไขย
จะขอตาม รอยพระบาท ทุกชาติไป
จวบจนได้ พ้นวัฏฏะ พบพระธรรม

 

ปฏิบัติ เพื่อวาง ทางพ้นทุกข์
ยังสนุก ยังอยาก แสนยากยิ่ง
มองโลกนี้ ให้เห็น ตามเป็นจริง
ด้วยความนิ่ง สละออก บอกกับใจ

ไม่มีฌาณ ไม่มีเรา เข้ากระทบ
จบเพื่อจบ อย่าตอกย้ำ เพิ่มกรรมใหม่
ละแล้ววาง ทุกอย่างออก บอกกับใจ
เมื่อจิตไหว รู้ให้ทัน การกระทบ

 

หากใจยังวนอยู่......วังน้ำ
มีแต่ดีร้ายซ้ำ........ไป่เห็น
โลกธรรมทุกข์ช้ำ....สุขคู่ วนเป็น
ออกวิเวกกายเย็น.....ใจว่าง วางเบา

 

<TABLE class=tborder id=post2577028 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">04-11-2009, 08:20 PM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#1000 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->แอ๊บแบ้ว<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_2577028", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Aug 2007
ข้อความ: 814
Groans: 4
Groaned at 0 Times in 0 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 1,248
ได้รับอนุโมทนา 3,715 ครั้ง ใน 776 โพส
พลังการให้คะแนน: 212



</TD><TD class=alt1 id=td_post_2577028 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->
*...หนาวอีกเพลา หนาวนี้ อีกหนาว.....
...หนาวอีกคราว หนาวนี้ ยังคงหนาว.....
...หนาวอีกหนาว คงหนาว หน๊าวหนาว...
...หนาวอีกคราว ถึงหน้าหนาว ยังหนาวเดิม...
*...หน้าหนาวนิ มิใช่ ไม่หน้าหนาว...
...เมื่อถึงคราว มันหน้าหนาว ก็ต้องหนาว..
...ทำไมไม่ หนาวเพียงหน้า หนาวกายเคียง...
...หนาวหน้าเรียง สลับ คือหน้าหนาว...
*...หนาวกี่หนาว แล้วยังหนาว ทั้งกายหนาว...
...แล้วกายหนาว เกี่ยวอะไร กับหน้าหนาว........
...เพราะหน้าหนาว ต้องหนาว เฉพาะหน้า....
...กายนั้นกล้า มาหนาวด้วย ด้วยเหตุใด???ฤา...หือ??..
......................^_^.....................................


</TD></TR></TBODY></TABLE>

สามสิบตุลาห้าสาม .....ลมหนาว พัดถึง
หนาวที่แล้วรำพึง........ห่มผ้า
หนาวครานี้ใยจึง........ห่มผ้า บ่หาย
ใจหนาวหนาวใจล้า.....ห่มด้วย อะไร?

ฤาแรงธรรมชาติร้อง....ครวญหา
โอว่าหนาวหนาวอุรา...ห่อนไหว
ว่าหนาวใจในกายา.....ห่มใด
ใจหนาวไปถึงไหน......ระวัง ระทม

ด้วยคิดว่าจักหาย.......หนาวนี้
หนาวอื่นนอกนี้ชี้.......มิหนาว
หลงสนิทชิดกายลี้.....ไป่แก้ หนาวใจ
ระวังหนาวนี้สาว.......ถึงภัย คนพาล
*************************************
สวัสสะดีคะรับ...........ผะผอง
ชาวดาวกลอนคะนอง....ผองเพื่อน
อุตุตะเตือนสยอง........พาลภัย
หนาวกายถึงใจเชื่อม....หลงพาล

 

ได้ยินเสียงคนร่ำ.....เพลงหนาว
กายสั่นสะท้านร้าว...เย็นเยียบ
ห่มผ้าให้หายคราว...คราได้ ไออุ่น
เห็นบ่นใจเย็นเฉียบ..จะหา..ใดคลาย

 

หากหนาวกาย..คลายได้..ด้วยห่มผ้า
หนาวอุรา..ห่มผ้า..มิคลายได้
อยากหายหนาว..ต้องใช้..ใจห่มใจ
คงอุ่นไอ..ใจส่งใจ..ห่มให้กัน..

คริ..คริ..

 

อันคนเราเกิดมาแสนทุกข์นัก

มีทั้งรักโลภโกรธและหลงติด

ว่ากายและใจนี้เป็นของเรา

ชาวพุทธทั้งหลายมาเจริญสติกัน

 

<TABLE style="TABLE-LAYOUT: fixed" cellSpacing=0 cellPadding=5 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top width="85%" height="100%">ฉันก็คนเคยล้มเคยผิดพลั้ง
มีพลังขึ้นใหม่ด้วยใจหวัง
ทั้งความรักทั้งชีวิตแทบผิดพัง
แต่ความหวัง....คือพลังให้ก้าวเดิน

ทุกความหวังคือพลังแสงสว่าง
ทุกก้าวย่างคือพลังสู่จุดหมาย
ทุกความคิดคือพลังที่ทำได้
ทุกความหมายของชีวิต.....คือคิดดี..
;38


</TD></TR><TR><TD class=smalltext vAlign=bottom width="85%"></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

หาใดจะคลายหา..........ได้ไม่
ยิ่งหายิ่งไกลให้............ยิ่งหนาว
ใจส่งออกหาว่าใช่.........กลับทุกข์
เพลงหนาวเหตุแจ้งสาว....ถึงภัย พาลแฮ
**************************
^_^! ......

 

ยินเสียงสำเนียงบ่น.......อกสั่น
ลมหนาวพราวพัดหวั่น....หวาดไหว
นึกว่าคงนึกครั่น..........คราหนาว..จึ่งแกล้ง
ออกแสดงคำว่าไว้.......เอ่ยเอื้อน..หยอกเย้า

พริ้วพริ้วลมพัดหนาว.....เย็นเย็น
หนาวหนาวพาลพาเป็น..จับไข้
สั่นสั่นลมเลาะเร้น........เรียมเนื้อ..นวลสงวน
เลียบเลียบเคียงเคียงไว้..อย่าได้...หวังเชย

หากอุ่นคงได้เสบย.......หนาวคลาย
เพียงหาผ้าห่มไว้.........คลายหนาว
ใจหนาวหาสิ่งใด.........ได้อุ่น
ทุกผู้ทั้งสาวบ่าว..........จักได้..พึ่งแถลง..

^_^

 

รู้วจีเอ่ยเอื้อน............หยอกเย้า
ไม่ถึงกับคลั่นเคล้า.......คราหนาว
เพียงเหตุแต่งกลอนเข้า..กาลหนาว
ใจหนาวพึ่งอุ่นขาว.......คือธรรม

ใจหนาวแก้ใจหา.........เนื้อไม่
ใจส่งออกไกลใกล้.......ห่อนเห็น
ใจหนอใจฝึกให้..........สูงยาก ลำเค็ญ
ใจฝึกยกสูงเป็น...........เลิศแท้ เจ้าเอย

รู้ทั้งรู้ว่ากาย.............อนิจ จังนา
ใจยังไม่วายมา..........แลหลง
หนังกำพร้ากายา........ไร้ปลง
จิตใจหลงวนสน.........ใกล้ใจ บ่แล

บางครั้งใจส่งออก.......ไกลบ้าง
เกาะโน้นยึดนี้อ้าง.......ไกลหลง
เพี้ยงครารู้ออกข้าง......ดึงกลับ..จิตเฮย
ผิดแล้วถลำเลยผล.......ร้ายลึก..ยิ่งแฮ

ขอเป็นแรงใจให้.........เมื่อพลาด
ผิดแก้ถูกได้ชาติ.........ดีชน
ใครมิเคยผิดฟาก........คนฝัน
ในฝันผิดตื่นยล.........ผิดสูญ

เพียงรักษ์ใจทำดี........สร้างต่อ
อดีตผ่านแล้วฝ่อ........บ่หวน
คิดแล้วแก้ได้ก่อ.........ปัจจุ บันนา
ผิดผ่านมานำผวน.......เป็นครู สอนแล
**********************************

 

"เจริญธรรม".. คือทำมาก.. ซึ่งคำสอน
ตามชินวร......พุทธเจ้า....เฝ้ารักษา
เจริญธรรม.....ทำเจริญ....ทุกอิริยา
พระธรรมมา...ย่อมตามรักษ์....ผู้พฤติธรรม

 

บทส่งนอน
ก่อนเข้านอน พนมกร ระลึกพระ
ให้ชนะ โรคาภัย ทุกทิศศา
ระลึกถึง คุณบิดา และมารดา
ปกกายา อ้อมอกอุ่น หลับสบาย

หากต้องม้วย วายชีพ มิกลับตื่น
จำนงยื่น มอบชีวา ต่อพระพุทธ
นำสู่ทาง สว่างธรรม นิรทุกข์
ขอพระพุทธ ทรงโปรดรับ สู่นฤพาน

ทรัพย์ใดใด เป็นของโลก อยู่คู่โลก
อุปโลกน์ ยกขึ้นเป็น ของตนมา
หากจำต้อง หลับมิตื่น วายชีวา
บุตรธิดา คู่ชีวิต ขอสลัดคืน

ขอขมา ในกรรม ที่ทำพลาด
ด้วยความขลาด โง่เขลา กิเลสหนา
อโหสิกรรม ซึ่งกัน นะท่านนา
ด้วยบุญญา ขออุทิศ ให้ต่างแทน

ขอสรรพสัตว์ จงไร้ทุกข์ มีแต่สุข
ให้สนุก เจริญธรรม สมปรารถนา
ทรัพย์ได้มา อย่าคลาด นิราศพา
รักษ์จิตตา เดินถูกมรรค พบนิพพาน....เทอญ

 

......ไปไหนกันหมดเนี่ย.....ปล่อยให้เราแต่งกลอนอยู่คนเดียวอ่ะ.......T_T.....
**************************************************

 

&

ก็ขี้เกียจ แต่งกลอน หัวไม่แล่น