ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

เอาพระบรมรูปพระองค์ดำมาให้ดูครับ ผมเข้าใจว่าพระบรมรูปนี้น่าจะเหมือนจริงมากๆ มั๊ง???

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.959737/[/MUSIC]


(kiss)(kiss)(kiss)(kiss)(kiss)

 

เอา้เรื่องผ่อนคลายบรรยากาศมาฝากครับ

A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : โชว์ฝีมือทำอาหารให้ที่บ้านกิน
B : โอ้ พ่อบ้าน
A : หลังจากมื้อนั้น ไม่ต้องออกไปกินภัตตาคารอีกนานเลยครับ
B : ฝีมือดีมาก เทียบชั้นกันได้เลย จะออกไปไหนไกลๆ !!
A : เก็บเงินซ่อมบ้าน ไหม้ไปค่อนหลัง....


1
A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : เจอเพื่อนเก่าคนนึง แต่ก่อน ขี้เกียจเรียนมาก
B : เออ...
A : โห เห็นมันตอนนี้ ขับรถ ต้องมีรถนำด้วยครับ
B : โห บุคคลสำคัญระดับประเทศ !
A : รถแม่งเสีย เจอลาก...



2

A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : ไปเตะฟุตบอลกับเพื่อนมาครับ
B : แหม รักสุขภาพ
A : ในนาทีสุดท้ายที่ยังเสมอกันอยู่ 0-0 ผมเห็นช่องเล็กๆที่น่าจะเป็นประตูได้ เลยง้างเท้ายิงเต็มแรง ลูกวิ่งเข้าไปตุงตะข่าย เพื่อนๆผมต่างโห่ร้อง
B : "โอ้โห นี่มันฮีโร่ของทีม!!!"
A : "ไอ้ควาย มึงยิงฝั่งตัวเองทำไม!!!"


3

A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : ไปเดินห้างกับแฟน แฟนอ้อนอยากได้กระเป๋าแบรนด์เนมมาก
B : งานเข้า
A : เกาะไม้เกาะมือ ออดอ้อนอยู่ได้ ถึงจุดนึง ผมทนไม่ไหว สะบัดมือทิ้ง ออกเดินเลยครับ !!
B : เด็ดขาดมาก เดินหนีเลย นี่สิ ผู้นำครอบครัวหัวใจพยัคฆ์ !!!
A : เดินไปกดตังค์ให้มัน.....


4

A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : ได้ข่าวว่ามีต้นไม้โบราณ ศักดิ์สิทธิ์อยู่กลางป่าลึก ผมเป็นเซียนหวยอยู่แล้ว ไม่มีพลาด
B : เจริญแท้
A : บุกเข้าไปถึง ลงแป้ง ป๊าบๆๆ นิ้วถูๆๆ ขูดๆๆ แป๊ปเดียวออกมาเต็ม
B : เลขเด็ด !!
A : งูเห่า !!



5

A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : ขึ้นสะพานลอย เจอขอทานน่าสงสารมาก
B : ครับ
A : ผมเกิดกุศลจิตฉับพลัน ล้วงกระเป๋าควักให้ไปยี่สิบ แต่ขอทานด่าผมยับ
B : เฮ้ย ! ด่าทำไม เสียแรงเมตตาธรรมจากเพื่อนมนุษย์
A : ผมให้แบงค์พัน แกไม่มีทอนน่ะครับ.....

6
A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : ได้รับเชิญให้ไปพูดที่หอประชุมมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
B : โอ้ ฟังดูดี
A : ผมก็ตื่นเต้นสิครับ คนมันไม่เคย เลยแอบเตรียมสคริปไปด้วย ปรากฏพอถึงเวลาจริงๆ ไม่ต้องใช้สคริปเลยครับ
B : พูดคล่องมาก พรสวรรค์ที่แฝงอยู่ในตัวมานานได้ถูกค้นพบแล้ว !!!
A : คนแอฟริกาทั้งงาน กูเตรียมมาแต่ภาษาไทย...


7
A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : ได้รับเชิญให้ไปพูดที่หอประชุมมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
B : โอ้ ฟังดูดี
A : ผมก็ตื่นเต้นสิครับ คนมันไม่เคย เลยแอบเตรียมสคริปไปด้วย ปรากฏเอาเข้าจริงๆ ไม่ต้องใช้สคริปเลยครับ
B : พูดคล่องมาก พรสวรรค์ที่แฝงอยู่ในตัวมานานได้ถูกค้นพบแล้ว !!!
A : เป็นลมไปตั้งแต่เห็นโพเดียม....


8
A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : ขับรถไปเที่ยวภูเขา
B : ดีๆ
A : ทางนี่วิบากมากเลยครับ รถคันอื่นต้องหยุดจอดกันหมด
โชคดี ผมเอารถ 4wd ไป เคลื่อนตลอดเวลา ไม่มีหยุดเลยครับ
B : รถสมรรถนะยอดเยี่ยม ลุยได้หมด พงไพรไหนก็ไม่หวั่น!!
A : รถไหลลงเหว !!

ที่มาครับ
มาผ่อนคลายกันค่ะ....."วันก่อนครับ" - ลานธรรมเสวนา

 

ต่อครับ

A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : ติดคุกครับ
B : ดี!
A : โชคดี แอบเอาใบเลื่อยซ่อนเข้าไปด้วย ตกดึกเลื่อยลูกกรงทันที สักพักเดินออกจากห้องขังสบาย
B : สำเร็จ!! ได้อิสรภาพมาครอบครองในกำมือ แหวกระบบราชทัณฑ์กระจุย !!!
A : เข้าหลักประหาร....


A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : กลับไปเยี่ยมตายายที่ต่างจังหวัด
B : ดีครับ วันสงกรานต์ทั้งที
A : ยังไม่ทันที่จะลงจากรถ น้ำตาท่านนี่อาบแก้มแล้วครับ
B : ปลื้มติ ลูกหลานกลับมารดน้ำดำหัว นึกว่าหลงลืมผู้เฒ่าอย่างเราไปเสียแล้ว...
A : ล้อหลังทับแมวท่านเข้ากลางลำตัว....


A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : เช่าเรือยอร์ชไปตกปลากับมิตรรักแถวทะเลตะวันออก
B : โอ้โห หรูนะครับ
A : ผมใช้เบ็ดอย่างดีราคาเหยียบแสน เหยื่อก็เป็นไส้เดือนจากปาปัวกินี
B : เนี้ยบกระทั่งอุปกรณ์ แหม่ คุณนี่มันเศรษฐี
A : ไม่ถึง 3 ชั่วโมง เต็มลำ
B : ปลา!
A : โจรสลัด...

A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : เพื่อนสนิทผมไปประสบอุบัติเหตุรถคว่ำอยู่ต่างจังหวัด
B : เฮ้ย
A : หลังจากวางหูโทรศัพท์ ผมรีบรุดออกจากบ้านเลยครับ
B : เป็นห่วงเพื่อนมาก ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้
A : รถกู!!!!!!!!!!!!!


A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : ไปกินเหล้ากับเพื่อนๆครับ
B : สังสรรค์
A : เพื่อนผมคนนึงเมามากๆ แต่ก็ยืนยันว่าจะ ขับรถกลับๆ
B : โอ้ อันตรายนะครับ
A : ผมเลยนั่งไปเป็นเพื่อนมัน เหลือเชื่อครับ พอออกนอกถนนนี่ ขับตรงมากเลยครับ
B : อ๋อ ขับตรงทาง
A : ตรงไปหาเสาไฟเลยครับ!!


A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : ไปงานสัปดาห์หนังสือครับ เช็คฟีดแบ็คหน่อย พอดีพึ่งออกหนังสือเล่มใหม่
B : แล้วไงครับ
A : เปิดประตูก้าวลงจากรถเท่านั้น คนถือกระดาษ ปากกามาแล้วครับ !
B : ขอลายเซ็น !!
A : เขียนใบสั่ง !!

A : วันก่อนครับ
B : ทำไม
A : ผมไปเป็นตัวสำรองให้ทีมฟุตบอลของเพื่อนแข่งกับทีมจังหวัด
B : ดีครับ เล่นกีฬา
A : เกมส์เข้าทางฝั่งโน้นหมดเลยครับ สกอร์ไหลไป 0 - 6 ผมเลยต้องลุกจากที่นั่ง
พอผมลงสนามได้เท่านั้นแหล่ะครับ ! พลิก!
B : เกมส์ !
A : ข้อเท้า !


A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : เพื่อนผมไปได้วิชาโกงไพ่มาจากนักพนันชั้นครู
B : โอ้ เล่ห์เหลี่ยม
A : ร้อนวิชา รีบไปคาสิโนที่ปอยเปด เชื่อไหมครับ ขาไปนี่ นั่งรถ ขากลับ มันมาเครื่องบิน
B : สำเร็จ ! เคล็ดวิชาโป๊ะเชะ รวยเละกันข้ามวัน ช่างมันค่าตั๋วแค่นี้
A : เป็นศพโหลดมาใต้เครื่อง....


A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : ลูกผมไปมีเรื่องต่อยตีที่โรงเรียน กลับบ้านมาตาเขียวปั๊ด
B : เด็กหนอเด็ก
A : ถึงบ้านเท่านั้นแหละ ผมฉุนขาด เดินหาไม้เดี๋ยวนั้นเลยครับ !!
B : ตีลูก!! ตัวแค่นี้ ริเป็นอันธพาล เด็ดขาดสมเป็นหัวหน้าครอบครัว !!
A : "เอาไป.. พรุ่งนี้อย่าแพ้อีก"


A : วันก่อนครับ
B : ทำไมครับ
A : ซื้อรถยุโรปมา ได้ข่าวว่าระบบความปลอดภัยเลิศ บอดี้แข็งดุจเหล็กกล้า
B : โอ้ เซฟตี้เฟิร์สนะครับ
A : เชื่อมั้ยครับ ขับไปชนกับรถญี่ปุ่น ฝ่ายโน้นบุบยับ รถผมนี่ไม่มีแม้แต่รอยข่วน
B : แข็งสัด
A : ระเบิดเป็นผุยผง...

 

เท่าที่ผมอ่านดูพี่ๆก็พูดถูกต้องน่ะแหละครับ แต่คนบางคนหรือบางกลุ่มกับไม่คิดอย่างเราๆ คุณพี่ๆทุกๆคนคงจะรู้ว่าในสมัยกรุงศรีอยุธยานั้นการที่ทำให้กรุงศรีเกิดปัญหาขึ้นนั้นได้เกิดมาจากการที่มีคนอยู่ส่วนนึงนั้นเป็นใส้สึกให้กับพม่า แล้วก็เกี่ยวกับว่ากรุงศรีนั้นแบ่งเป็นพวกๆหลายๆพวกแตกแยกความสามัคคีกัน เป็นเพราะความโลภของมนุษย์แท้ๆเชียวที่ทำให้กรุงศรีมีปัญหา แล้วก็ความเห็นแก่ตัวมากกว่าำประเทศชาติกรุงศรีถึงได้ร้อนเป็นไฟ ถ้า พี่ๆเพื่อนๆดูให้ดีๆนะ ตอนนี้ก็คล้ายๆกับกรุงศรีมีทั้งใส้สึก แล้วก็คนที่เห็นแก่เงินทองมากกว่าแผ่นดินที่เราเกิดมาเป็นแผ่นดินที่บรรพบุรุษเราหลายต่อหลายคนหลั่งชีพเ้พื่อชาติเพื่อให้คงอยู่แต่กลับช่วยคนบางคนเพราะแค่เงินทองสินน้ำใจไม่เท่าใหร่แลกกับแผ่นดินที่จะไม่มีอยู่อาศัย ไม่นึกถึงใคร ไม่ละอาย แค่ได้เงินนิดหน่อยก็ยอมตายก็แค่นั้น ต่างกันก็นิดนึงตรงที่ว่าในสมัยนั้นได้บุญของพระนเรศวรกับแม่สุพรรณกัลยาช่วยแล้วทหารที่รักลูกหลานกรุงศรีคอยช่วยเหลือลูกหลานกรุงศรี แล้วที่นี่ล่ะใครจะมาช่วย ที่เห็นๆฝ่ายนึงก็ใช้แต่ความรุนแรงความเมตตาก็ดีนะ แต่ดูๆแล้วน่าใช้นโยบายแบบต่างประเทศก็น่าจะดีตามที่เขาว่ากันว่าีการทำอะไรทุำกอย่างนั้นต้องดูที่กาลเวลาแล้วก็โอกาสที่เราต้องกระทำซึ่งถ้าเราทำการที่เป็นเมตตาไม่ได้แล้วเราต้องจริงจังตามระบบต่างประเทศเพื่อให้ประเทศเรากลับมาสงบสุขขึ้นมาอีกครั้งนึง แล้วพอถึงตรงนี้ก็ขออธิษฐานจิตขอให้พระพุทธศาสนาคงอยู่กับลูกหลานไทยตลอดไปแล้วถ้าเป็นไปได้อยากให้มีคนสร้างพระธาตุที่กรุงศรีอยุธยาจังเลยเพื่อให้กับลูกหลานกรุงศรีจะได้มีพระธาตุได้กราบใหว้อยากให้เป็นศิลปะกรุงศรีด้วย แล้วอยากให้กลับมามีวัดตรงที่อ้ายพม่ามันมาทำลายไปเพื่อสันติสุขให้กับลูกหลานแล้วทหารกล้าชาวกรุงศรีจะได้กลับมาเหมือนเดิมซะที สาธุขอให้เป็นจริงด้วยเถอะ สาธุ สาธุ

 

สวัสดีทุกคนค่ะ

 

ทหารพระองค์ดำจะมาเกิดจริงหรือไม่นั้นคงหาคำตอบได้โดยยาก แต่สิ่งหนึ่งที่เพื่อนสมาชิกหาคำตอบและทำได้โดยง่ายคือทำในสิ่งที่ดีๆนี่แหละครับ เราต้องร่วมกันทำสิ่งที่ดีๆให้แก่ตนเองและสังคมได้ทุกวันเวลา อย่างไม่ต้องความหวังอีกต่อไป

 

แผ่นดินของเรานั้น บรรพบุรุษแต่ก่อนกาล แม้ท่านจะละร่างสังขารไปแล้ว แต่จิตวิญญาณของท่านยังคงเฝ้าทำหน้าที่ดูแลอยู่ไม่ทอดทิ้ง..ในนามของคณะพระสยามเทวาธิราชซึ่งมีอยู่ด้วยกันหลายพระองค์

ลูกหลานข้าคนของท่าน ที่เคยกอบกู้แผ่นดินในครั้งนั้น ได้ลงมาเกิดเป็นมนุษย์แล้ว เพื่อทำหน้าที่ปกป้องแผ่นดินก็มาก...

ผู้ใดมีหน้าที่ปราบหรือจัดการคนทำผิด จัดการบ้านเมืองให้กลับสู่ความสงบเรียบร้อย...ก็ต้องกระทำไปตามนั้น

แต่เราๆ ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นผู้ปฏิบัติธรรม สมควรรักษาใจให้ดี...ความร้อนรุ่มโกรธขึ้งต่อผู้ทำไม่ถูกต้อง มิอาจทำให้บ้านเมืองสงบได้ มีแต่ทำให้ใจเราทุรนทุรายอย่างไร้ประโยชน์ และอาจจะสร้างวิบากใหม่ให้เกิดขึ้นกับเราเท่านั้น

ทุกสิ่งมีเหตุมีผล มีที่มาที่ไปของมันอย่างที่ได้พูดไปแล้ว..ต้องทำความเข้าใจให้ดี และกรรมนั้นมีผลแน่นอน แผ่นดินของเราเป็นแผ่นดินศักดิ์สิทธิ์ ใครที่คิดร้ายหมายขวัญ มันผู้นั้นล้วนมีอบายเป็นที่ไป
ใครจะเป็นอย่างไร เราไปแก้ไขเขาไม่ได้ เอาใจไปมองเขา จิตเราก็เศร้าหมอง ที่แก้ไขได้ก็มีแต่ใจเราเท่านั้น นี่พูดในฐานะที่เราเป็นประชาชนคนหนึ่ง ไม่ใช่เจ้าหน้าที่นะ..ทำตัวให้ดี เป็นคนดีของบ้านเมือง นี่ก็ถูกต้องแล้ว และก็ต้องทำใจให้ดี ให้อยู่ในธรรม เพื่อเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ แล้วน้อมกุศลที่เราทำ ถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ถวายคณะพระสยามเทวาธิราชและเทพพรหมผู้รักษาบ้านเมืองทั้งหลาย เพื่อเพิ่มพูนบารมีของพระองค์ท่านในการปกป้องคุ้มครองบ้านเมืองต่อไป

หลายสิ่งนั้น...มันอยู่นอกเหนือตาเห็นนะ

ยินดีที่ได้รู้จักและเจอกันที่นี่นะคะ คุณ whiteberry

 

จิตมันฟุ้งอยู่ในสัญญา เพราะมัวไปยุ่งกับเรื่องของผู้อื่น

หลวงพ่อฤๅษี กับ หลวงพ่อ สิม ท่านมีเมตตาสอนเรื่องไว้ดังนี้

๑. จิตมันฟุ้งอยู่ในสัญญา อันคือความจำได้ หมายรู้ แต่จิตมันชอบจำแต่ความเลวของผู้อื่นไม่ยอมวาง แล้วเก็บเอามาสร้างเป็นธรรมารมณ์ อันเป็นพิษภัยทำร้ายจิตของตนเองให้เศร้าหมอง เพราะมัวไปยุ่งกับเรื่องของผู้อื่น คิดถึงเรื่องคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย จัดว่าขาดพรหมวิหาร ๔ สองข้อแรก คือ เมตตากับกรุณาจิตตนเอง การที่จิตของเอ็งไม่รวมตัวเป็นสมาธิได้ เพราะไม่ใช้กายวิเวก วจีวิเวก จิตวิเวก รวมตัวให้เป็นหนึ่ง (เอโกธัมโม) จึงจะเกิดสมาธิได้ ความจริงแล้วที่พึ่งอันสุดท้ายก็คือตัวเราเอง เราเป็นคนๆ เดียวจริงๆ กายเรา ปากเรา จิตเราทำความสงบรวมให้เป็นหนึ่งก็อยู่ที่เราคนเดียว จึงจะเจริญพระกรรมฐานได้ผล


๒. ตั้งแต่ตื่นลืมตาขึ้นมา จิตก็เริ่มออกนอกตัว คิดแต่เรื่องของชาวบ้านทั้งสิ้น จัดเป็นอารมณ์หลง ฟุ้งเลวออกนอกตัว เป็นธัมเมา (ยังไม่ทันเสพของมึนเมา จิตก็เมาเสียแล้ว) จิตเลยไม่รวมตัวเป็นสมาธิ สาเหตุก็คือเพราะอ่อนอานาปานัสสติ ลืมกำหนดรู้ลมหายใจเข้า - ออก ซึ่งเป็นคาถาเรียกจิต ทำจิตให้รวมตัวอยู่กับตัวได้ตลอดเวลาจิตก็สงบเย็นเป็นสุขได้


๓. จิตที่มีสมาธิไม่ทรงตัว เพราะอ่อนอานาปานัสสติ มีผลทำให้สติ - สัมปชัญญะไม่ต่อเนื่อง พิจารณาอะไรก็ไม่ได้นาน ก็เลยฟุ้งซ่าน ออกนอกตัว ไปคิดเรื่องอื่นที่ไม่เป็นประโยชน์แก่การปฏิบัติธรรม จัดว่าเป็นคนใจร้อน ขาดเมตตาบารมีชอบจุดไฟเผาตนเองอยู่เสมอ และขาดขันติบารมีด้วย เพราะมีอะไรมากระทบเพียงเล็กน้อย (มีอุปสรรคเล็กน้อย) จิตก็หวั่นไหวไปตามสิ่งกระทบนั้น (ขาดการสำรวมอายตนะหรืออินทรีย์สังวร)

ท่านก็บอกว่า เอ็งนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆ เพราะขาดสมาธิ แล้วเรื่องที่คิดอยู่ในขณะนี้ พอมันผ่านไปแล้วเอ็งรู้เรื่องหรือไม่ (เพื่อนของผมตอบว่า ยังรู้เรื่องอยู่) ท่านว่า นั่นซิ แล้วจะมาบอกว่าไม่มีสมาธิได้อย่างไร (เพื่อนผมก็ยอมรับ)


๔. ท่านอธิบายว่า มันเป็นสมาธิในสัญญา มิใช่สมาธิในปัญญา



สมาธิในสัญญากับสมาธิในปัญญา


๑. เรื่องสัญญาอันเป็นอุปสรรคของการปฏิบัติธรรม พึงกำหนดรู้เอาไว้ให้มาก และพึงละเสียให้ได้ในสัญญานั้นๆ หากต้องการที่จักปฏิบัติให้ได้ดี (ให้ลืมสัญญาเลวจำของเลวๆ ให้จำแต่ของดีๆ)


๒. สัญญาทางโลกที่ฟุ้งออกไปภายนอก ให้พยายามสงบระงับเสีย เพราะจัดว่าเป็นนิวรณ์ ธรรมตัวร้ายแรงตัวหนึ่งที่ทำปัญญาให้ถอยหลัง สัญญาตัวนี้แหละที่ไม่เที่ยง เป็นหนึ่งในขันธ์ ๕ ที่พึงจักต้องละ (ร่างกายเราประกอบด้วยรูป - เวทนา - สัญญา - สังขาร - วิญญาณ)


๓. ฟุ้งเรื่องอะไร ให้พยายามแก้เรื่องนั้น นำมาพิจารณาเป็นกรรมฐานได้ ถ้าแก้ไม่ไหวก็เอาอานาปานัสสตินั่นแหละ เข้ามาเป็นกำลังสงบระงับให้ใช้อริยสัจ หรือกรรมทั้งหลายมาแต่เหตุเป็นหลักสำคัญในการแก้ปัญหา หากยังคิดไม่ออกให้ระงับไว้ด้วยสมถะภาวนา คือใช้อานาปานัสสติระงับไว้ก่อนชั่วคราว


๔. อารมณ์จิตมันดิ้นรน (ฟุ้งซ่าน) ให้อบรมจิตอยู่ในอานาปานัสสติให้มากๆ เพราะความสงบของกาย - วาจา - ใจ นั้นสำคัญมาก พึงจักทำให้เข้าถึงความสงบให้มาก จักได้มีกำลังใหญ่ เป็นเหตุให้เห็นความเคลื่อนไหวของจิตที่แปรปรวนอยู่ตลอดเวลาได้ ธรรมของตถาคตจักต้องหยุด (อารมณ์จิตให้สงบ)ก่อน จึงจักเห็นความเคลื่อนไหวของ (กิเลส) จิตที่แปรปรวนอยู่ตลอดเวลาได้ สรุปการศึกษากระแสจิต (อารมณ์ของจิต) จักต้องอาศัยความสงบจึงจักเห็นได้


๕. เป็นการดีแล้วที่รู้ตัวเองว่า ที่เจริญพระกรรมฐานไม่ได้ผลเท่าที่ควรนั้น มาจากชอบมีอารมณ์ไปยุ่งกับเรื่องของผู้อื่น แม้จักเป็นความหวังดีต่อเขาก็ตาม ก็เป็นเหตุให้เสียเวลาทำจิตให้ฟุ้งซ่าน


๖. อนึ่ง การแก้ไขอารมณ์ฟุ้งซ่านที่ชอบยุ่งกับเรื่องของผู้อื่น โดยใช้วิปัสสนาแก้ดีกว่าใช้สมถะนั้นถูกต้อง เพราะสมถะที่ใช้อานาปานัสสตินั้น เป็นเพียงแต่ระงับใช้ชั่วคราวเท่านั้น หากใช้พิจารณาเรื่องเราเกิดมาก็คนเดียว เวลาตายก็ตายคนเดียว ไม่เกี่ยวเนื่องกับใคร จึงมีอารมณ์สงบ ไม่ฟุ้งซ่านเรื่องของคนอื่นได้นั้นถูกต้อง ค่อยๆ พิจารณาไปแล้วจักวางอารมณ์ฟุ้งซ่านลงได้


๗. จับหลักวิปัสสนาญาณให้ได้ตามที่ท่านฤๅษีบอก การเจริญวิปัสสนาทุกครั้ง จำเป็นต้องพิจารณาให้เข้าถึงความเบื่อหน่ายของร่างกายทุกครั้ง จะมากจะน้อยก็ต้องพยายามให้เข้าถึง คือ ปฏิบัติให้เกิดความเบื่อหน่ายในขันธ์ ๕ อย่างจริงใจ วันละเล็ก วันละน้อย ไม่ช้ากำลังใจจักรวมตัว ก็จักสามารถตัดกิเลสให้เป็นสมุจเฉทปหานได้ (อุบายในการพิจารณาทุกชนิดที่มีผลทำให้ตัดขันธ์ ๕ ได้ว่ามันไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา จนเกิดอารมณ์เบื่อหน่ายขันธ์ ๕ อย่างจริงใจหรือนิพพิทาญาณแล้ว จัดว่าเป็นวิปัสสนาญาณทั้งสิ้น)


๘. งานที่ทำอยู่ก็ทำไปตามปกติ ตามหน้าที่ แต่ให้ดูสุขภาพของร่างกายไปด้วยให้เหมาะสม ไม่ตึงไป หรือเบียดเบียนกายมากไป ไม่หย่อนไป หรือขี้เกียจเกินไป ให้เดินสายกลางตามหลักมัชฌิมาปฏิปทา โดยมีพรหมวิหาร ๔ เป็นหลักสำคัญในการควบคุม ให้ยอมรับนับถือกฎของความเป็นจริงไว้ด้วย และอย่าลืมความตาย ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง แต่ความตายเป็นของเที่ยง หมั่นซ้อมตายและพร้อมที่จะตายได้ตลอดเวลาด้วยความไม่ประมาท (รู้ลม - รู้ตาย - รู้นิพพาน) ตั้งเข็มทิศของจิตจักไปพระนิพพานเอาไว้ให้มั่นคง พยายามทรงจิตในอุปสมานุสสติให้มาก เพื่อความไม่ประมาทในชีวิต แล้วหมั่นพิจารณาธาตุ ๔ อาการ ๓๒ เข้าไว้ ให้จิตยอมรับสภาพของขันธ์ ๕ ตามความเป็นจริงและการเกาะอยู่ในอายตนะ ๑๒ ทั้งภายใน ๖ และภายนอก ๖ ที่แท้จริงก็คือจิตอยู่ในอุปาทานขันธ์นั่นเอง ให้พยายามปลดตรงนี้ให้มาก


๙. เรื่องการพิจารณาอารมณ์ของจิตตนเองเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เพราะจักต้องรู้ว่าอารมณ์อะไรเกิดขึ้นกับจิต และอารมณ์นั้นเกิดขึ้นได้ เพราะสัญญาหรือปัญญา (สัญญาสมาธิหรือปัญญาสมาธิ) จุดนี้ทบทวนให้ดีจึงจักแยกแยะได้ถูกต้องว่าอารมณ์นั้นเป็นสัญญา หรือปัญญา ถ้าเป็นสัญญานึกขึ้นมาได้ประเดี๋ยวก็ลืม ถ้าเป็นปัญญาจิตก็จักรู้อยู่อย่างนั้นไม่เปลี่ยนแปลง ปัญญามีความทรงตัวรอบรู้ในกองสังขาร (ของกายและจิต) อยู่ตลอด เห็นอะไรจิตน้อมยอมรับทันทีว่านี่เป็นกฎของธรรมดา จิตมันจักบอกตนอยู่อย่างนี้เสมอ จิตของผู้มีปัญญาจักเป็นจิตที่รู้เท่าทันความจริงในอริยสัจอยู่เสมอ พระอรหันต์ท่านทรงอธิปัญญาก็อยู่ที่ตรงนี้ หมั่นสำรวจใจให้ดีๆ อย่าตรากตรำร่างกายมากเกินไป เหนื่อยก็ต้องให้ร่างกายพักผ่อน อย่าฝืนสังขารเพราะจักได้แต่ตัวทุกข์เท่านั้น ผลของการปฏิบัติจักได้น้อย พยายามหาทางพอดีให้ได้ทั้งทางจิตและทางกาย แล้วปฏิบัติตามนั้น จักได้ผลดีว่าทรมานกายและจิตใจ จุดนี้ต้องหากันเอาเอง เพราะมัชฌิมาของแต่ละคนไม่เท่ากัน ให้เป็นไปตามแต่ความเหมาะสมของแต่ละคน


๑๐. การที่วางอารมณ์ราคะและปฏิฆะไม่ได้อย่างสนิทใจ ก็เพราะบกพร่องในกายคตานุสติและพรหมวิหาร ๔ จักต้องพิจารณาร่างกายให้มากๆ คำว่าให้มากก็จงสำรวจใจว่า มากเกินกระทั่งจิตคลายความรักในร่างกายตนเอง เห็นร่างกายตนเองเป็นธาตุ ๔ กายคตา - อสุภะ อยู่ตลอดเวลาที่ระลึกนึกขึ้นมาได้ มีความเบื่อหน่ายและรังเกียจในร่างกายตนเองอยู่เสมอ นั่นแหละจึงจักวางราคะได้ ปฏิฆะก็เช่นกัน ให้เจริญพรหมวิหาร ๔ ให้เมตตาจิตของตนเองให้มากๆ เห็นไฟโทสะเป็นความร้อนที่เป็นโทษอยู่ในจิตเสมอ ให้เห็นคุณคือความเย็นของพรหมวิหาร ๔ อย่างจริงใจ เมื่อนั้นแหละจึงจักตัดปฏิฆะได้ หนทางอื่นที่จักตัดได้นั้นไม่มี มีแต่ทางเดินไปอย่างนี้เท่านั้นจึงจักบรรลุมรรคผลได้

รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ. สมศักดิ์ สืบสงวน

 

มนุษย์ไม่เคยนึกให้ถึงว่าคว<WBR></WBR>ามรุนแรงที่เกิดแก่ตนบ้าง เกิดแก่คนนั้นคนนี้บ้าง เกิดแก่ประเทศชาติบ้าง นั้นเกิดแต่กรรมไม่ดีใด เพราะผลทุกประการเกิดแต่เหต<WBR></WBR>ุ ผลที่ไม่ดีที่แรงมากแรงน้อย<WBR></WBR>ต่างๆ นานา ต้องมีเหตุที่ได้กระทำแล้วจ<WBR></WBR>ริงทั้งนั้น เกิดแก่ผู้ใดก็แสดงว่าผู้นั<WBR></WBR>้นทำเหตุไว้ เกิดแก่ประเทศชาติใดก็แสดงว<WBR></WBR>่าผู้คนในประเทศชาตินั้น ที่จำนวนไม่น้อย ได้ทำเหตุไว้แน่นอน


แต่... ผู้ไม่มีญาณหยั่งรู้ย่อมไม่ร<WBR></WBR>ู้ได้ว่าทำเหตุใดไว้ ผู้ใดหรือหมู่คณะใดเป็นผู้ทำไว้ เราทุกคนก็อาจจะเป็นหนึ่งที<WBR></WBR>่ได้ร่วมกระทำเหตุไม่ดีไว้ ทำให้เกิดผลไม่ดีที่ปรากฏให<WBR></WBR>้เห็นทั่วไป ในที่นี้จะพูดถึงที่เป็นผลก<WBR></WBR>ว้างขวางครอบคลุมไปในประเทศ<WBR></WBR>ชาติ ตลอดถึงกระทั่งในโลกทีเดียว<WBR></WBR>


พวกเราที่รวมกันเป็นคนในโลก<WBR></WBR> ในประเทศชาติ เมื่อมีความเดือดร้อนวุ่นวา<WBR></WBR>ยปั่นป่วนเกิดขึ้นมากมายผิด<WBR></WBR>ปกติ ในโลกก็ตาม ในบ้านเมืองของเราก็ตาม น่าจะคิดให้ลึกสักหน่อยว่า ต้องเป็นกรรมที่ไม่ใช่เล็กน<WBR></WBR>้อย นั่นก็คือต้องไม่เป็นกรรมของคนใดคนหนึ่งเท่านั้น


กรรมที่เกิดแก่ส่วนรวม คือเกิดแก่บ้านเมืองแก่ประเ<WBR></WBR>ทศชาติ ตามเหตุผลแล้วต้องเป็นกรรมข<WBR></WBR>องส่วนรวม ของประเทศชาติ ซึ่งมีเราทุกคนรวมอยู่เป็นห<WBR></WBR>นึ่งแน่นอน ยอมรับว่าความร้อนของบ้านเม<WBR></WBR>ืองเรา ซึ่งต้องเกิดแต่กรรมไม่ดีไม<WBR></WBR>่งามแน่นอน เราต้องเป็นหนึ่งในผู้ก่อกร<WBR></WBR>รมอันยังให้ความเดือดร้อนนั้นเกิด


ถ้าทุกคนหรือมากคน ยอมคิดได้เช่นนี้ แล้วยอมแก้ไข ด้วยการพยายามทำกุศลกรรม คือทำดี ลดละการทำอกุศล คือทำไม่ดี ให้เต็มสติปัญญาความสามารถ ย่อมยังให้เกิดผลดีได้ มากคนคิดได้ มากคนทำดี มากคนลดละเลี่ยงหลีกการทำคว<WBR></WBR>ามชั่ว การทำบาปอกุศล ย่อมยังให้เกิดผลดีได้มากเป<WBR></WBR>็นธรรมดา แก่ประเทศชาติ ทำเหตุดีมาก ผลดีย่อมมาก แน่นอน


สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก


ที่มา หน้าหลัก

 

นิทานแต่งเอง

มีนายก กับ นาย ข เป็นพี่น้องกันที่รักกันมาก

ทั้งคู่ชอบทำบุญ ศึกษาพระศาสนา

วันหนึ่งเล่นสร้างบ้านแปลงเมืองกัน

นาย ก เห็นว่า ตั้งตรงนี้ดี ต่อไป จะเจริญ จะมีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้ในอนาคต
ข้างหน้าแสดงว่า ความเห็นตน นั้นเที่ยงแท้ ดีแท้

นาย ข เห็นว่า ตั้งตรงนี้ดี ต่อไป จะเจริญ จะมีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้ในอนาคต
ข้างหน้า แสดงว่า ความเห็นตน นั้นเที่ยงแท้ ดีแท้


ทั้งสองเป็นผู้มีบารมี

เลยตั้งจิตอธิษฐาน ว่าต่อไป จะมาเกิดกี่ชาติ ต่างคนต่างแข่งกันทำถิ่นตนให้ดี


เวลาผ่านมาเนิ่นนานหลายอสงไขย

จะมีกี่ชีวิตมาเกิดบนแผ่นดินทั้งสองกี่รุ่นก็ตาม
จะมีพระพุทธมาตรัสรู้บนแผ่นดินทั้งสองกี่พระองค์ก็ตาม

แต่วิบากกรรม ที่แข่งดีกัน จนเกิดกรรมบานปลายด้วย กาย วาจา ใจ ก็ยิ่งพอกพูน

จนบางชาติ ก็ก่ออกุศลกรรมให้กับตนจนต้องลงอเวจีไปเนิ่นนาน

แม้เคยได้ยินได้ฟัง ธรรมในแต่ละยุค

แต่ความถือดี มุ่งอธิษฐานเอาชนะกัน มันแรงกล้าเกินกว่าที่จะวางอุปาทาน
สู่ทางพ้นทุกข์ได้

อีกทั้งยังนำบริวาร ให้ก่อกรรมเป็นลูกโซ่เข้าไปอีก


โอหนอ....เหตุแท้จริงมาจาก เรื่องเล็กนิดเดียวเอง
จากพี่น้องทีรักกันมาก แข่งดีกัน จนวางไม่ลงเท่านั้นเอง


ดินแดนสองแห่งนี้อยู่ที่ไหนน้อ...

จบนิทานแต่งเองครับ

 

โมทนากับทุกท่านที่พยายามทำดี ในมุมมองของตนอย่างเต็มที่

เมื่อเราถอนตัวออกมาแล้วมองเข้าไปยังที่ใดก้ตาม เราได้มองอะไรกว้างขึ้น


อีกมากมาย


มีแต่ ความรู้สึกที่ดีกับทุกคน ..แม้เคยตำหนิ ติเตียนคนอื่นด้วย กาย วาจา

ใจ มาเหมือนกัน





พยายามทำดีที่สุดแล้ว พลาดบ้างก็ธรรมดาของโลก

ช่วงนี้บางเวลาโหวงๆ ( ไม่เกี่ยวกับการล้อการเมืองนะ 55)

เหมือนไร้สาระอะไร ที่จะห่วง ( เป็นบางเวลา แต่บ่อยขึ้นแฮะ)



ขอให้เพื่อนๆทุกท่าน สวดมนต์ภาวนา แผ่บุญกุศลให้ทุกชีวิตต่อไปนะครับ

อาจจะกำลังมีช่วงสำคัญ หัวเลี้ยวหัวต่อ ที่จะกระเทือนคนจำนวนมาก

ขอให้ทุกอย่างเป็นการชดใช้ เป็นการคลี่คลาย ที่เสียหายบอบช้ำน้อยที่สุดแล้วกัน


....หน้าที่ที่เหมือนกันของทุกคน ก็คือ...ทำให้ตัวเองและทุกชีวิตที่เกี่ยวเนื่องกัน เป็นสุข..

( แม้เค้าไม่รู้ไม่เห็น )

 

ฟังแล้วเจ็บปวดเกินทน

 

เมื่อ "ตัวเรา" มิใช่ "ประธาน" อีกต่อไป "กริยา" และ "กรรม" ของเรา ก็แปรเปลี่ยน ไปในทางที่...เห็นความจริงของโลกชัดเจนขึ้น มีความเมตตาต่อเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตายได้มากขึ้น...ทำทุกสิ่งอย่างเที่ยงตรง โดยไม่ใส่ใจเสียงสรรเสริญ เสียงนินทาที่จะย้อนกลับมาสู่ตัวได้มากขึ้น มีความมั่นคงทางอารมณ์มากขึ้น ฯลฯ

วันนี้อยู่ในอารมณ์อยากเขียนอะไรให้งุนงง 5555

ขอให้น้องๆ ทุกคน "รักษาใจ" ให้ดี...จะใช้เหตุการณ์ครั้งนี้เป็น "ผัสสะ" สำหรับฝึกละวางอารมณ์ก็ไม่เลวนัก ระลึกไว้ว่า ผู้ที่จะทำงานใหญ่ได้ดีนั้น เขาไม่ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือสติเป็นอันขาด

โมทนากับทุกท่านที่มุ่งมั่นสร้างกุศลและทำดีเพื่อคลี่คลายเหตุร้อนของบ้านเมืองเช่นกันค่ะ

 

5555...เข้ามารายงานข่าวว่า คืนนี้ข้าพเจ้าต้องเป็นนกขมิ้นเหลืองอ่อน รอนแรมไปนอนที่อื่น เพราะที่บ้านโทรมาบอกว่า ถนนหน้าบ้านถูกปิดหมด...แถมยังปะทะกันไม่เลิก กระสุนร่วงเกรียวกราวลงหลังคาโรงงานที่อยู่ใกล้ๆ (บ้านอยู่ถนนพระราม 4 ค่ะ)

ตะกี้ฟังข่าว...ศอฉ.ออกมาแถลงว่า บริเวณนั้น ถ้าใครเข้า-ออกต้องได้รับอนุญาต มีเอกสารเป็นลายลักษณ์อักษร บัตรประชาชนของข้าพเจ้าก็อยู่เขตฝั่งธนฯ ด้วยดิ..ถ้ากลับไปจะมีปัญหารึเปล่านี่

ไม่เป็นไร...คืนนี้แก้ปัญหาก่อน...หาที่นอนได้แล้วล่ะ

ไปก่อนแล้วเน้อ...

 

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO


ขอให้ปลอดภัยนะครับ ที่บ้านด้วย

อย่าเป็นอย่างอื่นนอกจากปลอกกระสุนเลย เอ็มฯลฯทั้งหลาย เอาไปใช้ไกลๆหรือ ให้ม้นด้าน ยิงไม่ออก 555

 

อิจฉาคนมีเงิน มีบ้านอยู่กลางใจเมือง แถมได้ดูหนังบู๊แบบสดๆ ไม่ใช้สตั๊นต์แมนด้วย

 

เมื่อคืนฝันแปลกมาก ฝันว่านั่งดูทีวีอยู่ ในทีวีเป็นการสัมภาษณ์หมอที่โรงพยาบาลเรื่องผู้ได้รับบาดเจ็บจากการสลายม็อบ แป๊บนึงทั้งหมอทั้งผู้ดำเนินรายการก็ทำหน้าเหวอ แล้วรีบลุกขึ้นมาจากเก้าอี้แล้วลงไปนั่งพับเพียบกับพื้น พอกล้องซูมออกมาก็เห็นพระเทพฯเสด็จมาเยี่ยมผู้ป่วยด้วยพระองค์เอง พอพระเทพฯนั่งลงบนเก้าอี้แล้วท่านก็ลุกขึ้นยืนทันทีแล้วลงไปนั่งพับเพียบที่พื้น คราวนี้เป็นในหลวงกับพระราชินีเสด็จเองเลยเพื่อมาเยี่ยมผู้ได้รับบาดเจ็บ อารมณ์ตอนนี้แบบว่าประทับใจสุดๆ แล้วก็กลายเป็นว่าผมได้ไปเข้าเฝ้าด้วยแ่ต่นั่งอยู่ห่างๆ ดีใจจัง ได้เข้าเฝ้าในหลวงด้วยถึงแม้จะเป็นแค่ในความฝันก็ยังดี

สรุปว่าสงสัยเมื่อคืนจะกินเยอะไปหน่อย แล้วก็ดูข่าวเยอะไปนิดนึง

... จบ ...

 

ตอนนี้ คงซื้อได้ในราคาถูกแล้ว ไปเหมายกแปลงกันเลยดีแมะ อิอิ

 

ผมเคยฝันเห็นพระองค์ดำมาให้พรผมครับท่านให้เลือกได้หนึ่งข้อจริงๆผมก็อยากจะเลือกให้ขอพรได้ไม่หมดแบบในการ์ตูนอะนะครับแต่คิดว่ามันจะไม่เป็นการดี555 เลยขอให้ประเทศชาติสงบสุขครับ (หล่อมั้ยครับ) แล้วท่านก็หายไปครับ มันอาจจะเป็นสิ่งไม่ดีก็ได้นะครับ เพราะตอนขอพรเสร็จท่านทำหน้าเข้มๆนะครับแบบดุๆ แล้วท่านก็เดินหายไปผมก็เลยงง แฮะๆ