รัก

โลกเรานี้ มีของแปลก

 

.......... ความรัก...คือเมตตา สว่าง และอบอุ่น
ความรักแบบไม่ลืมหูลืมตา นั้นก็คือความหลง ....โอ ความรัก.....

 

เพิ่งเห็นนะเนี้ย โห งานเข้าซะ หวานหยด 5555 เห็นแว๊บๆ อ้ออ....

 

​

** ..... คิดถึงทุกท่านเหมือนกันเลย .......

** ..... เต้าฮวยแถวนี้ ยังไม่หมด แต่อาจบูดไปแล้วหน่ะสิท่าน เพราะเรามัวแต่เดินสาย .....

** ปริศนา ที่ต้องไปหา กำลังแต่งเป็นกลอนอยู่นะท่าน แต่ยังไม่เจอ เลยยังแต่งไม่จบ ........ ต้องฝึกสมองด้านซ้าย ปล่อยไว้กลัวจะบูด เหมือนขนม ... คิกๆ

 

ได้โปรดอย่าคิดมากไปเลยนะคะ
ติงแค่ชอบแต่งกลอนเล่นๆ
ไม่เป็นเรื่องเป็นราว
แต่งไปตามบริบท
ผิดบ้าง ถูกบ้าง
ได้โปรดอย่าถือสา
และคิดเป็นเรื่องจริงจัง
ในห้องเพลงไทยสากล
...ติงก็ไปแต่งเล่นบ้าง...
แต่ไม่มีเพื่อนชอบแต่งกลอนมากนัก
...ก็เลยถอยห่างออกมา...
ที่กระทู้นี้ ได้มาเยี่ยม เพราะเพื่อนชวน
...ก็เท่านั้นนะคะ...
^^
^-^



​

 

ความปารถณาให้คนอื่นได้ดี มีเมตตาจิตช่วยเหลือเท่าที่ตัวเองทำได้
รักเพื่อนบ้านเหมือนรักตัวเอง รักแบบนี้ เป็นความรักที่ดีมีความสุข
เพราะไม่ได้หวังที่จะได้ในรักนั้น รักย่อมไม่เห็นแก่ตัว แต่ที่แน่ๆรักไม่เคยทำให้ใครตาบอด นอกจากความหลงและยึดมั่นเกินไปต่างหาก หากรักที่เป็นทุกข์นั้น ก็เกิด
จากการหลง มิใช่ รัก ...จริงปะ พี่ ชากะ

 

กระทู้รัก สมัครสมาน สำราญจิต ............... พบมิ่งมิตร จิตสนาน ชาญสมร
ล่วงถึงหน้า สี่สิบหก ต่อบทกลอน .............. กาพย์ฉันท์ล้อม วอนมิตร อย่าติดใจ

ครูติงติง น่ารัก ปักดวงจิต ..................... ร่ายประชิด ไปก่อน กลอนแนวใส
ดูแลเด็ก ตัวน้อยๆ รักปักใจ .................... ดั่งฤทัย ชอบชิด คิดบทกลอน

 

กระทู้รักแสนสำราญ เหมือนดอกไม้บานยามเช้า เหมือนดอกคัดเค้ายามเย็น

 

ถูกต้อง....เพราะรักแท้ ไม่เคยทำร้ายใคร

 

แวะมาดู

ขอบคุณ สำหรับบัตรทองแดงค่ะ
<o></o>

 

อ้างอิง:
<table border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="alt2" style="border: 1px inset;"> ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ พรานพิเศษ
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->สาวปีใหม่<!-- google_ad_section_end --><script type="text/javascript"> vbmenu_register("postmenu_3268938", true); </script>
สมาชิก

เพิ่งกลับจาก ตจว. นะท่าน เดี๋ยวจะไปตามล่าหาความจริง (หรืออาจมิมีจริง) ที่ทิ้งไว้ต่อ.....

ปริศนา สาวปีใหม่<!-- google_ad_section_end -->


​

<!-- google_ad_section_end -->
</td> </tr> </tbody></table>

พา ปริศนา มาฝากท่านพรานและเพื่อนๆ​

ปีพศ 2530 สถานีโทรทัศน์ช่องสาม
​

​

[SIZE=-1]<center></center>[/SIZE]<object height="385" width="640"> </object>ปริศนา (นิยาย)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ไปที่: ป้าย บอกทาง, ค้น หา
<!-- start content --> <dl><dd> สำหรับความหมายอื่น ดูที่ ปริศนา (แก้ความกำกวม)
</dd></dl> ปริศนา เป็นนวนิยายประพันธ์โดย ว. ณ ประมวญมารค (นามปากกาของพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวิภาวดีรังสิต) จับใจความช่วงยุคปลายรัชกาลที่ 8 ถึงต้นรัชกาลที่ 9 โดยนิยายในชุดมีอีก 2 เรื่องที่เนื้อหาเกี่ยวเนื่องกัน คือ เจ้าสาวของอานนท์ และรัตนาวดี
<table id="toc" class="toc"> <tbody><tr> <td> เนื้อหา

[ซ่อน]

• 1 เรื่องย่อ
• 2 ตัวละคร
• 3 ฉบับอื่นๆ
  • 3.1 ละครโทรทัศน์ พ.ศ. 2529
  • 3.2 ละครโทรทัศน์ พ.ศ. 2543
• 4 อ้างอิง

</td> </tr> </tbody></table> <script type="text/javascript"> //<=!=[=C=D=A=T=A=[ if (window.showTocToggle) { var tocShowText = "แสดง"; var tocHideText = "ซ่อน"; showTocToggle(); } //]=]=> </script> [แก้] เรื่อง ย่อ

ปริศนาเป็นลูกของพระยาวินิจกับแม่สมรแต่ทางญาติฝ่ายพ่อไม่ยอมรับ เพราะปริศนาเกิดหลังจากที่พระยาวินิจเสียไปแล้ว ทั้งสองมีลูกสาว๔คนคือ อุบล ซึ่งแต่งงานกับสมศักดิ์ข้าราชการ สิรี ช่างตัดเสื้อฝีมือดีแต่อาภัพรัก อนงค์ หญิงสาวอ่อนหวานแม่บ้านสุดๆ และ ปริศนา
ปริศนาอยู่กับอาที่อเมริกาจนโตได้กลับมากรุงเทพ ได้เจอกับประวิทย์คน สนิทของท่านพจน์ที่เที่ยวขับรถตามหาอนงค์ หญิงสาวที่แอบชอบตอนเจอที่หัวหิน พอเจอกับปริศนาประวิทย์เลยหันเหไปทางปริศนาเพราาะเธอสวยและเก่งกว่า ปริศนาทำงานเป็นครูสอนอยู่ที่โรงเรียนของหม่อมเจ้าหญิงรัตนาวดี น้องสาวของ หม่อมเจ้าพจน์ปรีชา หญิง รัตน์และประวิทย์พูดถึงปริศนาบ่อยครั้งทำให้ท่านพจน์สนใจ และรู้จักกันในงานเต้นรำที่วังของท่านพจน์ ประวิทย์ชอบปริศนา แต่ไม่รู้ว่าอนงค์ชอบตน
เมื่อพบกัน ปริศนากับท่านพจน์แอบชอบกันลึกๆแต่ก็ไม่มีใครพูดออกไป จนประวิทย์ขอให้ท่านพจน์ไปขอปริศนา ทำให้ปริศนาโกรธท่านพจน์มาก ประวิทย์มาขอให้อนงค์ช่วยเรื่องปริศนา ทำให้เขารู้ว่าอนงค์ชอบเขาอยู่ ความเห็นใจเกิดเป็นรัก ประวิทย์และอนงค์จึงเข้าใจกันและแต่งงานกัน อานนท์หนุ่มเจ้าสำราญกลับมาจากอเมริกา เกิดติดใจปริศนาเข้าอีกคนทำให้คนทั่วเมืองลือกันว่าทั้งสองจะแต่งงานกัน ส่วนท่านพจน์ก็ไปไหนมาไหนกับรตี ญาติ ผู้หญิงสาวที่ผู้ใหญ่หมายจะให้แต่งงานกัน ยิ่งทำให้ทั้งสองผิดใจกันมากขึ้น ท่านพจน์เสียใจมากเพราะเข้าใจว่าปริศนาไม่รักตนจึงล้มป่วยอาการหนักมากและ อาจไม่รอด ปริศนาเสียใจมากและรู้ว่ารักท่านพจน์มาก หลังจากที่ท่านพจน์อาการดีขึ้นจึงมาเยี่ยมที่วังและปรับความเข้าใจกัน สุดท้ายทั้งสองก็แต่งงานกัน
[แก้] ตัว ละคร

• ปริศนา
• ท่านชายพจน์ปรีชา
• อานนท์
• รัตนาวดี

มาต่อกัน ด้วยเพลง ประกอบละคร เพราะๆ ที่อยู่ในเว็ปพลังจิตนะคะ

http://palungjit.org/threads/%E0%...B2.194055/
​

หัวหินสิ้นมนต์รัก(เสียงประสาน)


หัวหิน..เป็นถิ่นสัญญา
จากไป..กลับมาผิดหวัง
ความหลังยังเวียนวน
คลื่นสวาทมันแรง...มันแกล้งมาดล
ร้อนจนใจสั่น...
เคยพรอดชู้สู่สวรรค์รักกันมั่น
ใจฉันยังปลื้มมันซาบมันซึม
มันปลื้มไม่นาน...วิมานทลาย
หัวหิน..เป็นถิ่นสัญญา
ขาดเธอ..กลับพลันเงียบเหงา
มองแสงดาวเรียงราย
คลื่น..ยังคร่ำยังครวญ...
จันทร์แจ่มยังนวล...เย้ายวนไม่วาย
คอยชื่นชู้อยู่แลหาย...
เห็นรอยทรายใจฉันหวิวหวั่น
เคยนั่งชมคลื่น...เคยชื่นใจกัน
ฉันยังไม่ลืม...




เพลง ความในใจ ขับร้องโดย ฉัตรชัย เปล่งพานิช


แต่งโดย คุณวิรัช อยุ่ถาวร


หากฉันเพ่งมองตาเธอให้ลึกหน่อย
อย่างน้อยอาจทำให้ต้องเฉลียวใจ
ว่ามีความหมายใดซ่อนในดวงฤทัย
บ่งบอกความในใจ...ที่ดวงตา
หากรู้ว่ารักเจ้ายังหลีกเร้นหลบ
ถ้าพบจะพาดวงใจเปี่ยมรักมา
แอบอารมณ์ละมุน...อุ่นไอรักชักพา
ให้วิญญาสองเรารื่นสราญ....
โอ้ความรักนั่นอยู่ไหน...
ไยจึงไม่เห็น...
มองหาเช้าเย็นมิพบพาน...
ใจเอ๋ยใจเราโฉดเขลาหรือนั่น...
ปล่อยรักนั้นให้เดินผ่านไป...
หากฉันเพ่งมองตาเธอให้ลึกหน่อย
อย่างน้อยอาจทำให้ต้องเฉลียวใจ...
ว่ามีความรักซอน--ซ่อนในดวงฤทัย
อาบอุ่นใจสองเรา--เรื่อยมา

​

.........................................................................................................

ติดตามข้อมูล ที่น่าสนใจของนวนิยายเรื่องนี้กันนะคะ

http://vibhavadirangsitfoundation.com/story.htm​

<!-- google_ad_section_end --> <!-- / message --> <!-- edit note --> <hr style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: rgb(255, 255, 255);" size="1">

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=M8cSs2Bk9qE&feature=related]YouTube - Prissana - Khwam Nai Jai[/ame]

 

จริง อยู่ รักไม่เคยทำร้าย แต่ตอนนี้ รู้สึก เสียใจที่เราเป็นคนดี และใจเย็นเพื่อเขาไม่ได้
ถึงแม้ตอนนี้ สำนึกแล้ว แต่ ยังเศร้าใจ เวลา มัน ช้า จริงๆ เฮ้ออ

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->vergo shaka<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3276967", true); </SCRIPT>
สมาชิก



ความรักต่างจากความหลงอย่างไรเหรอครับ
.......... ความรัก...คือเมตตา สว่าง และอบอุ่น
อ๋อ... ครับผม
ความรักแบบไม่ลืมหูลืมตา นั้นก็คือความหลง ....โอ ความรัก.....
ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละครับผม
ถูกต้อง....เพราะรักแท้ ไม่เคยทำร้ายใคร





จริง อยู่ รักไม่เคยทำร้าย แต่ตอนนี้ รู้สึก เสียใจที่เราเป็นคนดี และใจเย็นเพื่อเขาไม่ได้
อืม... มาแนวสำนึกผิดนะเนี่ย อย่าเสียใจนานนะท่านนะ เพราะเวลาแห่งการเสียใจมันจะมันจะเบียดบังเวลาแห่งการแก้ไขขัดเกลาข้อบกพร่องของตัวท่าน

ถึงแม้ตอนนี้ สำนึกแล้ว แต่ ยังเศร้าใจ เวลา มัน ช้า จริงๆ เฮ้ออ
เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปอย่างรวดเร็วเหมือนรถ "Formula 1"
เวลาแห่งความทุกข์มักผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหมือนรถ "อีแต๋น"


ที่รู้สึกว่าเวลามันช้า... เหตุเพราะข้อบกพร่องที่สร้างความทุกข์ให้แก่ท่านนั้น มันยังไม่ได้รับการแก้ไข

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Nakraksa<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3272393", true); </SCRIPT>
สมาชิก

ผมไม่ได้มาซะหลายวัน สบายดีกันไหมครับ วู้ๆๆๆๆ<!-- google_ad_section_end -->

สบายดี ครับพี่น้อง.....แล้วน้องน้อง บายดีมั๊ย
ลูกแมว คลอเคลียไคล้.....เป็นอย่างไร เล่าบอกกัน

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->ติงติง<!-- google_ad_section_end --> <SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3272847", true); </SCRIPT>
ผู้สนับสนุนบริจาค

ที่อยาก ไม่ได้โทร.....ที่ให้โทร ไม่ได้อยาก

คงทำ กรรมมามาก.....คนที่อยาก ไม่ได้โทร

####

อยากโทร เบอร์ผู้ใด.....โปรดขานไข ให้รู้แจ้ง
เบอร์โทร ผิดสำแดง.....หวั่นถูกแกล้ง นะพ่อพราน
แกล้งพราน แล้วมีสุข.....ละลายทุกข์ อย่ารอนาน
แกล้งให้ เบอร์นงคราญ.....สำราญสุข ทุกเบอร์โทร

 

ติงติง<!-- google_ad_section_end --> <SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3272931", true); </SCRIPT>
ผู้สนับสนุนบริจาค

โบราณว่า เอาไว้ ในคำสอน
ว่าดูกร นายพราน นั้นร้ายเหลือ
รักกับพราน ต้องทนกัด กินก้อนเกลือ
หากไม่เชื่อ โบราณว่า ท้าให้ลอง
เกลือรสเค็ม แต่ก็เต็ม เค็มด้วยรัก
เข้มข้นหนัก เชื้อหัวใจ ไม่หน่ายแหนง
รสชาติทน ติดปลายลิ้น ทั้งขึ้นแรม
รักพรานแรง คงถึกทน ดั่งรสเกลือ ​

เค็มความรัก เป็นฉันใด ใจใคร่รู้
เฝ้าแลดู เขาอกหัก รักร้ายเหลือ
อกระทม ขมหนัก รักจางเจือ
คงเหมือนเมื่อ เกลือหาย คลายรสแกง
รสรักซึ้ง ตรึงใจ ใช่เค็มหนัก
ด้วยหวานนัก ปักกลางใจ ไม่หน่ายแหนง
เกลือรสเค็ม เข้มไปนิด ผิดสำแดง
รสรักแรง เร้าใจ ไม่หน่ายเลย​

ซึ้งรสรัก อย่าหนักใจ พรานใคร่บอก
หวานเคลือบนอก ปอกออกไป ในสดสี
เกลือรสเค็ม หักรสหวาน นานนานที
รักจึงมี รสชาติลิ้น กลิ่นเร้าใจ​

ดอมกลิ่นรัก หักห้ามใจ ไม่ได้แล้ว
กังวาลแว่ว เสียงพราน ท่านขานไข
กลิ่นรักหอม รวยรื่น ฉ่ำชื่นใจ
หักอันใด ก็ไม่หนัก หักรักพราน
โอ้ใจเย็น หักห้ามใจ ก่อนแม่แก้ว
ยินเสียงพราน ระรานใจ หวิววาบไหว
เริงลีลา ร่ายรำรัก มาจากใจ
หักเช่นไร หักไม่ได้ ในรักพราน​

..............................................................​

หากจะลอง บ่วงรัก พรานดักไว้
โอ้ดวงใจ สาวคิดหนัก รักสยอง
หากจะอิง แอบรัก จักประลอง
คิดคะนอง รักพราน หวั่นช้ำใจ
คิดจักรัก ยังหวั่นช้ำ กระไรเจ้า
คิดรักพราน ขลาดขานกลัว จงเร่งถอย
หมั่นเพียรพาก สอนอนุบาล อยู่บนดอย
รับรองดอย คงไม่ทำ ให้ช้ำใจ​

ดอยไม่ทำ ครูช้ำใจ มั่นใจแน่
หวั่นรักแท้ แพ้รักพราน สุดขานไข
ดีแต่ว่า ความรักหด หมดจากใจ
ด้วยมอบให้ ศิษย์คนดี ที่รอคอย.​

แม่ครูชี ประเสริฐศรี ชีวะจิต
ถึงคราวปิด ภาคโรงเรียน เร่งควาญหา
สำนักชี ปฏิบัติธรรม ช่ำมรรคา
เปิดเทอมมา สอนเด็กต่อ แม่ครูชี ​

โอ้อกว่า ชะตาครู หดหู่นัก
ถูกพรานดัก ผลักให้ไป ไฉนนี่
เหตุใดหนอ พรานมาขอ ติงบวชชี
โลกเรานี้ สุดแปลกจริง ทุกสิ่งอัน
อกคุณครู ใยมองดู หดเหี่ยวนัก
มิได้ผลัก ไสไล่ใคร ไปไหนนี่
เพียงต้องการ สนับสนุน ครูติงชี
เป็นครูที่ มีคุณธรรม ประจำการ​

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->เกรียนเทพ<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3273063", true); </SCRIPT>
สมาชิก

สุดโค่ยยยยยยยจริงๆๆคับ
พี่พรานคับบบ......คุณครูติงติงสวยยยยย....
อย่าทำหักอกครูติงติงนะคร๊าบบบบบบบบ....

เรื่องของ"อกหัก"... มันก็อยู่ที่เบอร์กระดูกนะน้องเกรียนJunior ว่ากระดูกเป็นเบอร์แข็งหรือว่าเบอร์อ่อน

 

​

.......... อสุภกรรมฐาน ................
​