งานคือ กรรมฐานพุทโธ

กระทู้นี้ขอพูดเกี่ยวกับ แนวความคิดหรือเครื่องจูงใจ ให้เรากระทำการสิ่งใดให้สำเร็จ นอกจะมี ความชอบ แล้วจะต้องมี หลักจูงใจ เพื่อกำกับตัวเราเอง

เราทุกคน เวลาทำงานใดๆ ก็ตาม เราสามารถทำได้ ยาวนาน จนกระทั่งสำเร็จลุล่วงไป เพราะเราเห็นถึง ความสำคัญ และรู้หลักในการทำงานนั้น
รวมถึงมี สิ่งบีบบังคับ ให้เราต้องทำ ถ้าหากว่า ไม่ทำแล้ว อาจจะโดนตำหนิ โดนไล่ออก ไม่ขึ้นเงินเดือน หรือ เสียชื่อเสียง เราก็สนใจว่า เราจะทำงานของเราอย่างไรให้มันดีขึ้นมา

แต่ งานอย่างหนึ่งที่เราลืมนึกว่าจะทำมันให้ดี คือ งานทางด้านจิตภาวนาหรือพุทโธ เวลาเราทำมัน บางคนทำไป โดยไม่คิดว่ามันเป็นงาน ทำไปอย่างนั้นมันก็ขาดพลัง พอทำได้หน่อยเดียวก็หมดแรงทำต่อ นอนดีกว่า หรือเลิกดีกว่า เสียเวลาต่างๆ นาๆ ทั้งๆที่ งานนี้สำคัญที่สุดในชีวิต

งานนี้ ไม่ได้มีใครจ้าง และ ไม่มีเงินเดือน แต่ผลที่ได้จะทำให้เรามีเงิน มีทรัพย์มากมาย เพราะว่า ทำจิตเป็น และนำไปสู่ทางนิพพาน ดังนั้นให้คิดว่า
การทำสมาธิ และ การบริกรรมพุทโธ นี้คืองานประจำตัวประจำจิต

งานบริกรรมพุทโธ นี้ให้ทำทุกวัน คิดเสียว่า เราทำให้พระพุทธเจ้า และตัวเราเอง และเพื่อคนอื่น เราคิดแบบนี้เราก็จะมีเป้าหมาย ทำวันละเล็กวันละน้อย

วิธีการก็คือ ให้ไปนั่ง ขัดสมาธิ ตามเวลาที่สะดวกนะครับ หรือ นั่งที่ไหนก็ได้

แต่ จะให้ดี คือ ควรนั่งสมาธิในที่สงบ แล้ว บริกรรมพุทโธ หรือ ธัมโม หรือ สังโฆ ก็ได้ หรือ ทั้งสามก็ได้ ให้คิดว่า

งานนี้ บริกรรมอย่างเดียว อย่าให้ใจไปที่อื่น
งานง่ายๆ แค่นี้ จะทำได้กันหรือไม่ ง่ายกว่าเปิดอินเตอร์เน็ตแล้ว คลิกไปคลิกมาเสียอีก

แต่ สำคัญคือ อย่าให้ใจไปที่อื่น นอกจากคำบริกรรม ถ้าสงสัยอะไรนั่นไม่ใช่งาน
ทำงานให้ดี ให้เกิดผลสำเร็จ เมื่อเกิดผลสำเร็จ เราจะได้ค่าจ้างเอง รับเอง เห็นเอง อย่ามาถามหาค่าจ้างว่า ได้เท่าไร ได้อย่างไร
ทำไปเถอะ เดี๋ยวใจเราให้เราเอง

ทำให้ทุกวัน แล้ว เราจะได้ยิ่งกว่าเงินกว่าทอง เรียกว่า จ้างตนเอง ด้วยบุญ

 

สวัสดีครับ ท่านขันธ์ เห็นหลายกระทู้ ที่ท่านเขียน และตอบกระทู้อื่น แสดงถึงภูมิธรรมที่ไม่ธรรมดา แต่หลายครั้งผมก็สงสัย ว่า ทำไมหลายคนที่เข้ามาต่อว่าท่าน จึงไม่เข้าใจในสิ่งที่ท่านอธิบาย ซึ่งมันเป็นเรื่องออกมาจากปฏิบัติ

เห็นแนวคำตอบที่ท่านแสดง เข้าใจว่า คงเป็นศิษย์ หลวงตามหาบัว แน่นอน
ขออนุโมทนาในธรรมครับ ผม ก็ ออกเดินทางด้านปัญญาตามแบบ พ่อแม่ครูบาอาจารย์ เช่นกัน
หากมีโอกาส คงได้สนทนาธรรมกับท่าน.

ขอให้เจริญในธรรม.

 

อนุโมทนาครับ คุณ เพลิงกิเลส
ที่เข้าใจ คำ ทางด้านปฏิบัติ

 

ท่านขันธ์ใจดีมากค่ะ ตอบทุกคำถามทึ่เราสงสัยได้กระจ่างชัดเข้าใจง่าย

ธรรมที่ท่านนำเสนอก็ล้วนแต่มีประโยชน์ทั้งสิ้น ...

อนุโมทนาสาธุค่ะ....

 

ขอบคุณครับ คุณ ภวโลกร้อน

อนุโมทนาด้วยที่ เข้าใจในธรรม

 

ในสถาณการณ์จริง...ในชีวิตประจำวัน ยากนักที่จิตจะอยู่กับพุทธโธ เพราะวิญญาณ6..ทำงานพร้อมกับจิตเราเต็มที่...มีอาจารย์ ท่านหนึ่งที่วัดสังฆทาน เทศน์ไว้น่าฟังมาก ท่านว่า...

อย่างน้อยต้องให้จิตอยู่กับกายไม่ตำ่กว่าวันละ 12 ชั่วโมง ในหนึ่งวัน จิตจึงจะเป็นสมาธิได้เร็วไว..เพราะปกติจิตจะส่งออกนอกเสมอใน24 ชั่วโมง ที่เราตื่นลืมตาครับ ผมเห็นมีแต่เพศนักบวชเท่านั้นที่จะทำได้ ท่านขันธ์มีวิธีอื่นแนะนำอีกไหมครับ สาธุ

 

ส่วนตัวผมก็เข้าใจนะ ภาษาที่เขียนเข้าใจงานดีครับ ไม่เป็นศัพท์ที่สูงเกินไป แต่เวลาปฏิบัติจริงนี่สิ ถ้าเปรียบเทียบเป็นงานจริงๆมันยากกว่างานทางโลกเสียอีกครับ จิตเรามั่นฟุ้งตลอด

 

ใครทำคนนั้นได้ ถ้าเอาคำพูดก็ได้คำพูด ถ้าเอาการปฏิบัติก็ได้การปฏิบัติ จริงๆผมเองก็รู้ว่าลุงเขามีภูมิ แต่ผมบอกได้เพียงว่า คำว่าภูมินั้น อย่าได้คิดอิงโวหารเพราะมันจะพาให้เราหลงตนเองแล้วหยุดนิ่ง ไม่ก้าวเดิน เพราะในที่นี้ไม่มีใครเลยที่สิ้นอาสวะแล้ว เป็นผู้บำเพ็ญเพียรด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น

 

เพราะในที่นี้ไม่มีใครเลยที่สิ้นอาสวะแล้ว เป็นผู้บำเพ็ญเพียรด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น

อาสวะตัวไหนหละ ที่บอกว่า ไม่มีใครเลยในที่นี้ที่สิ้นอาสวะแล้ว

 

ท่านขันธ์พอจะแนะแนวทางปฏิบัติให้ผมได้หรือปล่าวครับ
คือแต่ก่อนผมบริกรรมพุทโธในใจตลอดเวลา แต่พอมาทำงาน
ถ้าบริกรรมแล้วจะคิดเรื่องงานไม่ได้เลยครับ ตอนนี้เลยดูลมหายใจแทน
พอจะแนะวิธีบริกรรมพุทโธไปด้วย ทำงานไปด้วยได้หรือปล่าวครับ
เพราะผมรู้สึกว่าพอบริกรรมพุทโธ จิตจะสงบง่ายกว่าดูลมครับ

 

ยินดีสิครับ ทำงานไปด้วย ให้จรดจ่อกับงานที่ทำครับ ไม่ต้องไปพุทโธ

พุทโธ นี้ให้บริกรรม ตอนที่วางงานอย่างอื่นไปแล้ว

 

เท่าที่เห็นก็แทบทุกตัวครับ เพราะถ้าสิ้นแล้วหมดแล้ว มันก็แปลกดีที่ยังสงสัยว่าอาสวะตัวไหน แล้วลุงยังเหลือตัวไหนละครับ เพราะผมเองเหลือหมดทุกตัวครับ แต่ถ้าลุงจะบอกว่าลุงนั้นสิ้นอาสวะแล้วผมก็อนุโมทนาด้วยครับ เพราะไม่รู้ว่าจะเถียงลุงไปเพื่ออะไร เพราะอาสวะมันเป็นของที่มีอยู่กับตนเป็นหน้าที่ของตนที่จะหาวิธีการกำจัดมันครับ

 

ขอบคุณครับ

ท่านขันธ์พอจะอธิบายคำว่า จิตรวม ให้ผมได้หรือปล่าวครับ
เพราะเห็นว่ามี จิตรวม กับ จิตรวมใหญ่ ในสายพระป่า
ตามความเข้าใจของผม คำว่า จิตรวม หมายถึง ฌาน หรือปล่าวครับ

 

ผมถามคุณ เท่านั้นแหละ คุณไม่ต้องแปลกใจหรอก
เพราะคุณยังไม่เข้าใจ คำว่า สงสัย

 

แล้วมันเป็นแบบไหนครับ สงสัย คำว่า สงสัย ใช้เมื่อไหร่ก็ตามที่เราไม่สามารถหาเหตุผลของความคิดของจิตนั้นๆได้ใช่ไหมครับ เพราะผมไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่ครับ เพราะเวลาผมสงสัยก็เป็นเวลาเดียวกันกับเห็นสิ่งต่างๆไม่ตรงตามจริง เช่น คิดอย่างทำอย่าง พูดอย่างทำอย่างเป็นต้น จึงไม่รู้เหตุผลเลยเกิดความสงสัยครับ แบบนี้ใช้เป็นนิยามได้ไหมครับ

 

จิตรวมใหญ่ เรียกว่า เป็นมรรคสัมประยุต
จิตรวมจะเรียกว่า ฌาณ ก็ได้ครับ

แนะนำว่า อย่าไปสนใจในการเรียกครับ ให้จิตมันแนบกับคำบริกรรมให้ได้ เท่านั้นแหละ
เอางานเบื้องต้นก่อน

 

เออแต่ที่จริงคุยกับลุงก็ได้ธรรมไปพิจารณาเยอะดี แม้จะมีบางอย่างที่ไม่สบอารมณ์อยู่บ้างแต่ก็รู้ว่า นั่นมันเป็นเพียงองค์ประกอบหนึ่งเท่านั้น แต่ก็ยังดีที่ได้ความรู้ได้ ธรรมเอามาพิจารณาเห็นได้บ้างระหว่างความจริงกับสิ่งลวง

 

สงสัย คือ ไม่รู้ชัด ในสิ่งที่เกิดขึ้นกับตน

ส่วน สงสัยอย่างอื่น เป็น เรื่องภายนอกทั้งสิ้น ยังห่างไกลกับ สังโยชน์นัก

 

อิอิ ใช่ค่ะ เดี๋ยวจิตสับสนแย่ เมื่อก่อนก้อสงสัยแบบนี้

 

ขอบคุณครับ