About me

​

 

นี่ถ้าไม่แกล้งแต่งเรื่องมาให้ติชมก่นด่าเล่นๆแล้ว
ก็น่าสะพรึงกลัวใช่น้อย

น้องผู้หญิงคนนั้นเป็นคนดีจริง ดูเป็นแม่พระมากเลย

ไม่ต้องทำอะไรหรอกจ้ะน้อง แค่ที่น้องยังไม่พิการทุพพลภาพทุกวันนี้
ครอบครัวของผู้หญิงก็เมตตาปราณีอย่างไม่น่าเชื่อแล้ว
มหัศจรรย์จริง

 

ใครจะเชื่อหรือไม่ก็ไม่เป็นไรนะครับ เเต่เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงเเน่นอนครับ ^^ ใครมีความเห็นอะไร ก็เขียนมาได้เลยนะครับ ...

 

อืม ไม่รู้จะว่ายังไง มุมมองของคนเราก็ไม่เหมือนกันแต่ตัวพี่เอง ก็เลวแบบไม่น่าเชื่อเหมือนกัน ชอบทำอะไรขัดแย้งกับความรู้สึกตัวเองประจำ ก็คงคล้าย ๆ น้องมั้ง สวนทางกับความรู้สึกในใจหรือว่าเรามีวิบากกรรมอะไร อืม สงสัยเหมือนกัน

 

ยังดีที่รู้จักสารภาพตวามผิด แต่รู้สึกว่าความคิดคุณยุ่งเหยิงสับสนมาก ควรหาทางสงบอารมณ์ให้มากๆ

 

forgive, forget and move on.

 

ผมขอแนะนำให้คุณไปขออโหสิกรรมเขาเสีย ก่อนที่สิ่งที่คุณทำ มันจะกลับย้อนมาหาตัวคุณในอนาคตรุนแรงอีกหลายเท่าตัว ถ้าไม่ตกกับตัวคุณ มันไม่พ้นลูกคุณแน่นอนครับ กฎแห่งกรรมนี่แรง ผมชดใช้ไปแยะพอสมควร เชื่อผมเถอะ หันหน้าเข้าหาธรรมะ อย่าจองเวรกัน แล้วชีวิตคุณจะมีแต่ความสุขครับ

 

คุณควรจะให้อภัยตัวเองได้แล้วน่ะค่ะ ควรจดจำแต่สิ่งที่ดีงามไว้ เรื่องไม่ดีก็ลืมมันไปซะ
แล้วก็กลับตัวกลับใจใหม่ มองโลกในแง่ดีบ้างน่ะค่ะ เอาใจเข้ามาใส่ใจเรา
อย่างน้อยคุณก็น่าจะได้บทเรียนจากความผิดพลาด
คนเราจะแก้ปัญหาได้ก็ต้องพูดกันให้รู้เรื่องสิค่ะ ให้เข้าใจทั้งสองฝ่าย ไม่งั้นคงคิดกันไปร้อยแปด
คุณก็คือคุณ อย่าเอาตัวคุณไปเปรียบเทียบกับใครเลยค่ะ
ทำวันนี้ให้ดีที่สุดน่ะค่ะ

 

กะว่าจะไม่อ่านนะนี่ เพราะมันย้าวยาว แต่พออ่านไปสามสี่บันทัด ก็อยากอ่านต่อ อยากรู้เรื่องชาวบ้านชาวช่องเขาฮะๆ น้องเอ้ยครับ พี่ว่าน้องไปขออโหสิกรรม กับเพื่อนอย่างที่รีข้างบนบอกเถอะนะครับ ซื้อของขวัญ อะไรก็ได้ แล้วไปขออโหสิกรรมน้องเขา ซะนะ น่าสงสาร น้องผู้หญิงคนนั้นนะ หากทั้งหมดนี่เป็นเรื่องจริงอ่ะนะครับ ก็ต้องพูดตรงๆว่า แล้วก็เลิกนิสัยชอบแกล้งเพื่อนได้แล้วนะเดี๋ยวมันจะเป็นบาปเป็นกรรมติดตัวเราไป อีกอย่าง หากรักเพื่อนจริง ต้องให้กำลังใจกับเพื่อนสิครับ ไม่ว่าเพื่อนจะ เป็นยังไง ไม่ใช่ยิ่งไปทำร้ายจิตใจเพื่อน หากรักใครสักคนจริงๆต้องอยู่ร่วมกันฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกัน เอาใจเขามาใส่ใจเราดูสิครับ หากเราต้องเจอเรื่องทุกข์ใจเพื่อนของเรามาซ้ำเติมเราเราจะรู้สึกดีขึ้นไหมล่ะ ลองเปลี่ยนทัศนคติของน้องดูนะครับ ความคิดของน้องพี่ว่า ดูน่ากลัวนะ ที่ว่าน่ากลัวคือกลัว ว่ามันจะเป็นภัยกับตัวน้องเองอย่างมหันต์และผู้อื่นในอนาคตข้างหน้า หากไม่มีการยับยั้งชั่งใจในการที่จะกระทำอะไรก็ตามที่เป็นการคุกคามผู้อื่น อย่างไม่สนหน้าอินหน้าพรหมอย่างนี้อยู่น่ะครับ

และ พี่ว่าคงไม่ต้องให้ใครมาชี้ทางให้น้องแล้วมั้ง น้องก็ กำลังได้รับผลของกรรมอยู่นี่ ในความทุกข์ใจที่มันเกิดขึ้นตลอดเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ น้องก็น่าจะรู้แล้วว่าสิ่งที่ทำไปมันดีหรือไม่ดี และหากสำนึกตัวจริงๆแล้วก็ อย่าเก็บมาให้ทุกข์ใจเลย เพราะมันก็ผ่านไปแล้ว เกิดขึ้นเมื่อครั้งตอนเรายังคิดไม่ได้ เก็บไว้เป็นประสปการณ์ดีกว่าว่า หากได้เจอแปมอีก ก็ทำดีกับเธอให้มากๆ เพื่อทดแทนสิ่งที่เคยพลาดไป และหาก มีเพื่อนสักคนที่ดีกับเรา เราก็จะทะนุดถนอม สิ่งดีๆนั้นไว้ ด้วยการทำความดี หรือสิ่งดีๆ กับคนที่เราคิดว่าสำคัญกับเราและเรารักเค้าน้ะ ขอให้น้องโชคดี...

 

ขอบพระคุณทุกๆความคิดเห็นนะครับ ^^ ผมได้ไปขออโหสิกรรม กับเขาเเล้วอะนะครับ ตอนช่วง ม.6 เขาก็ให้อภัยผม เเต่ให้อภัยแบบ... ต่างคนต่างอยู่ คงไม่มีวันกลับเป็นเพื่อนได้อีก ^^ เเต่ผมก็ต้องยอมรับมัน ขอบคุณทุกความเห็นมากๆนะครับ ส่วนท่านอื่นใครมีความเห็นยังไง ก็เขียนมาได้นะครับ ^^
ปล.อนุโมทนา กับทุกความเห็นครับผม

 

อืม พี่ก็ว่าพี่จะไม่อ่านนะ เพราะมันยาวมากเลย แต่พออ่านแล้วก็อ่านไปเรื่อยๆ ดูว่าจะเลวร้ายได้สักแค่ไหน ยอมรับนะว่าเราแรงและหนัก เป็นการสร้างกรรมทุกอย่างเลย ทั้งกายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม ผีเข้าสิงหร๋อช่วงนั้นถึงได้เป็นได้ซะขนาดนั้น จริงๆอายุยังน้อยอยู่น่าจะเริ่มต้นในแนวทางที่ดีนะ สิ่งที่น้องทำสำหรับพี่มันผิดมาก ยิ่งเป็นผู้ชาย รังแกผู้หญิงนี่ ถ้าเป็นพี่ไล่ให้ไปใส่กระโปรงแล้ว

แต่เอาเถอะนะ คนเราเมื่อผิดแล้วสำนึกผิดสังคมย่อมให้อภัยรวมทั้งพี่ด้วย ก็ขอให้เรากลับตัวกลับใจเสียใหม่แล้วอย่าทำอย่างงั้นอีก อย่าทำไรที่ฝืนใจตัวเอง ชอบอยากให้เขาเป็นเพื่อนแต่ไปด่าเขาใครเขาอยากจะเป็นเพื่อนกับเรา ที่ผิดพลาดไปขออภัยเขาแล้ว เขาให้อภัยเรามาแล้วก็อย่าได้ไปทำอีก แล้วก็บอกตัวเองว่าเราจะไม่ทำผิดเช่นนี้อีก ขอผิดแค่คร้งนี้ครั้งเดียว ทำบุญ ทำกุศล ทำความดีอะไรก็อุทิศให้เพื่อนคนนี้ แล้วก็รอเวลา สักวันนึงเขาต้องกลับมาเป็นเพื่อนที่ดีกับเราได้ อย่าลืมเราทำเขาไว้มาก เขายังให้อภัยเราได้เลย แค่เขาไม่สนใจเราแค่นี้เราก็ต้องทำใจยอมรับให้ได้จ๊ะ เป็นกำลังใจให้เราเดินสู่หนทางที่ดีต่อไป โตแล้วนะเลิกเป็นเด็กได้แล้ว เป็นคนดีของสังคม มีแต่ความสุขจ๊ะ

 

ขอบคุณสำหรับทุกๆความเห็นนะครับ ^^

 

คำว่า อภัยทาน สามารถให้ได้ ทั้ง แก่ผู้อื่น และ แก่ตนเอง ไม่ได้จำกัดนะครับ


ให้อภัยผู้อื่น อานิสงส์ คือ เมตตาบารมี (เป็นทานที่ได้บุญมากที่สุด และทำยากที่สุด)

ให้อภัยตัวเอง อานิสงส์ คือ เข้าถึงความดีในระดับที่สูงยิ่งๆขึ้นไปได้ ยกตัวอย่าง

ปุถุชน (แปลว่า คนที่หนาแน่นไปด้วยกิเลส) ย่อมเข้าข้างตัวเองเป็นปรกติ ไม่ค่อยมอง

ว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นผิด คราวนี้ พอเราเริ่มรู้ตัวว่าที่เราทำนั้นเลว และรู้สึกไม่อยากทำอีก

อย่างนี้ เริ่มเป็น สาธุชน (คนดี) คือ คนที่รู้จักแยกแยะดีหรือชั่ว ได้แล้ว

คราวนี้มาดูขั้นต่อไป คือ เมื่อแยกแยะว่าอะไรดี ชั่ว แล้วเลือกทำเฉพาะในส่วนที่ดี

และเลือกที่จะละเว้นการทำความชั่ว เพราะรู้ตามจริงว่ากรรมดี ย่อมให้ผลดี

อย่างนี้ก็กลายเป็น วิญญูชน หรือ กัลยาณชน แล้วครับ


ส่วนเรื่องคนที่เราไปละเมิด เค้าจะกลับมาเป็นเพื่อนเราอีกหรือไม่ ก็ให้เวลาช่วยตัดสิน

หากเราเป็นคนดีจริงๆ ใครๆก็อยากคบหาครับ ที่เคยโกรธ เกลียด สักวันเค้าก็รัก

ตรงกันข้าม คนชั่ว ใครๆก็หนีห่าง เพราะอยู่ใกล้แล้วร้อน ไม่มีความสุข

จำไว้อย่างนึงครับ คนดีๆ กรรมดีมักจะดึงดูดคนที่ดีเสมอกันหรือดีกว่า ให้เข้ามาหา


ปล. จั่วหัวได้น่าตกใจมากครับ ผมเองลุ้นแทบตายว่าไปทำอะไรผิดร้ายแรงขนาดนั้นเลยรึ

แต่อ่านแล้วก็เข้าใจอารมณ์ครับ (นึกถึงตัวเองตอนวัยรุ่น) ที่จริงคนชั่วกว่านั้นมีมากครับ

แต่ไม่ต้องไปเอาอย่าง รู้ความชั่วตัวเองตั้งแต่ต้นวัย ต่อไปจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ครับ

 

555+

สนุกดีนะครับ

แต่น้องทำได้ยังไง

ทำ เลวได้ขนาดนั้น ไม่ธรรมดาแล้ว 555

พี่อ่านพี่ยังอยากเตะน้องเลย มีที่ไหน ด่าทั้งพ่อ ด่ายันตระกูล

โดนแกล้งขนาดนั้น ฝึกจิตมาดีก็มีแค้นบ้างแหละ น้องแปมนี่ดีจริงๆ

แต่น้องก็มีเหตุผลเพราะไม่มีทางอื่นจะเข้าใกล้ น้องแปม

แต่ทางเลือกของน้องมันก็เกินไป ผิดเต็มๆเลย

ผลกรรมก็เกิดกับน้องคือ ทุกคนเกลียดน้องหมดเลย

น้องจะมีความสุขหรอค้าบบ

แต่น้องบอกไปขออโหสิกรรมแล้ว เค้าก็ให้อภัย

ก็ดีแล้วเนอะ แต่ผลกรรมก็ยังคงอยู่ น้องเข้าหาใครไม่ได้แล้ว

ถ้าน้องไม่หาทางออกแบบนี้ ตอนนี้น้องก็ยังคิดหาแผนการเข้าหาน้องแปมได้อยู่นะเนี่ย

แต่เอามาเล่าแบบนี้ก็เป็น ธรรมทาน สำหรับคนที่ชอบทำอะไรร้ายๆ

อนุโมทนาบุญ ขอให้เจอทางออกที่ดีที่สุดนะครับ