ถามเรื่องพญานาคค่ะใครรู้ช่วยตอบทีค่ะ

เรื่องที่เล่ามาเป็นนิยายปรัมปรานะคะ อย่าซีเรียสนะคะ สำหรับเรื่องชื่ออาจจะเพี้ยนกันได้ ขึ้นอยู่กับว่า จะเรียกภาษาอะไร

สำหรับเรื่อง เจ้าชายแว่นฟ้า นั้น ขออนุญาตไม่ตอบนะคะ อิอิ..

ส่วนพระยาศรีอนันตนาคราชนั้น มาจุติเป็นมนุษย์เรียบร้อยแล้วค่ะ ส่วนเป็นท่านใดนั้น ขออนุญาตไม่ตอบอีกเจ้าค่ะ ต้องรอคุณเปี๊ยกดีกว่านะคะ ขอผู้ช่วยเจ้าค่ะ

ขออนุโมทนาบุญอีกครั้งค่ะ

Numsai

 

เง้อ งานนี่ไม่เกี่ยวเน้อ ขอหลบดีกว่า ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขาเลย
แค่มาแอบอ่านๆเฉยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ก็ปล่อยให้พี่ตั้มแกสงสัยต่อไป จนกว่า ขี้เกียจสงสัย
เหอะๆๆๆๆๆๆๆ
เพราะว่า ผมเองก็ยังมีอะไรสงสัยอีกมากมายที่ต้องคาใจต่อไปเหมือนกัน
:''''(

 

น้องนำใส เอามาจากจดหมายเหตุแห่งนาค หรือป่าว หุหุ

 

อ่านขอความของพี่ร่มบุญแล้ว คิดถึงความฝันของตัวเอง ฝันว่ามีช้าง 2 เชือก(น่าจะเป็นช้างเผือกนะคะ) เชือกนึงมีดอกบัวอยู่ที่กลางหน้าผาก เค้าดูเหมือนไม่ค่อยสบายเพราะมีคนพยายามจะเอาดอกบัวที่หน้าผากเค้าออก จากนั้นปรางก็ได้ยินเสียงเรียก " สัตตบงกช " ก็เลยสะดุ้งตื่นอะคะ
พี่น้ำใสพอจะบอกอะไรนู๋ได้มะคะ;41

 

อิอิ คงประมาณนั้นอ่ะค่ะ ท่านพี่

 

เรื่องบางอย่าง อาจจะรู้ได้เฉพาะตน... เฉลยซะหมดก็ไม่หนุกซิเจ้าค่ะ เอาไว้ให้นึกกันต่อไป อิอิ...

อ่านแล้วกระทู้ภาค ๑ แล้วเห็นภาพเลยเจ้าค่ะ

ขออนุโมทนาบุญด้วยเจ้าค่ะ

Numsai

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะคุณน้ำใส จะนำไปปฎิบัติ ได้ความคืบหน้าอย่างไรจะแจ้งให้ทราบอีกที อนุโมทนาค่ะ

 

พ.ศ.200 นั่น เป็นยุคคาบเกี่ยวสุวรรณภูมิมั๊งครับ สมัยนั้นคงมาเกิดเป็นคนหล่อ เลยไม่ได้รู้เรื่องเมืองวาโย จะคุ้นแต่เมืองโยนกนาคพันธุ์ อิอิ

 

ช่วงนี้พยายามสวดมนต์ ครอบวิมานให้ประเทศ ให้พ่อหลวง คงงดการแชทไว้ชั่วคราว ขอให้ ทุกคนขอบารมีท่านพ่อศรีสุทโธ และท่านแม่ศรีปทุมมา สงเคราะห์ให้ความร่มเย็น อุดมสมบูรณ์จงมีแก่ประเทศ

 

นิยายในความฝันคืนวันก่อน

เออ คืนวันก่อน (10 มีนาคม 2553) ผมนอนหลับไปฝันเป็นเรื่องเป็นราวน่าตื่นเต้น แปลกประหลาดแท้ ความฝันนี้ไม่รู้เพราะอะไร ก็เลยมาเล่าเป็นนิยายให้อ่านกันสั้นๆดังนี้

ในคืนนั้นได้เดินทางไปสถานที่แห่งหนึ่งมีภูเขา และแม่น้ำ แต่ว่ารู้สึกว่าจะเป็นน้ำจืดนะไม่ใช่ทะเล ตอนไปครั้งแรกภาพที่เห็นคือมีสัตว์ที่มีลักษณะคล้ายปลาวาฬเพชรฆาต ตัวสีน้ำเงินลายขาว ลักษณะใกล้เคียงกับวาฬประเภทนี้มาก แต่ว่าต่างกันที่ว่า ปลาเหล่านี้อยู่ใน้จืด แล้วก็สามารถแปลงร่างเป็นคนได้เมื่ออยู่ในอีกสถานทีแห่งหนึ่งคือต้องว่ายน้ำไปอีกที่หนึ่งก็จะแปลงร่างเป็นคนได้ แต่ในสระน้ำนี้ก็เป็นปลาอย่างนั้น แล้วเขาจะเล่นกับคน ทดสอบคนที่ไปเล่นน้ำอยู่ ผมก็นั่งมองดูด้วยความฉงนใจ แล้วก็ได้เดินทางต่อไปยังที่ ที่เขาแปลงร่างเป็นมนุษย์ ฝันนี้ยาวนานนักคล้ายกับว่าเราได้ไปสถานที่นั้นๆจริงก็ไม่ปาน อาจจะเป็นเมืองอะไรสักอย่างที่เคยไปและคุ้นเคยมาก พอไปถึง ก็มีเหล่าปลาวาฬแปลงกายเป็นมนุษย์มาห้องล้อมทักทายปราศัย ทดสอบด้วยคำพูดต่างๆนานา มีทั้งคำพูดที่ดีและไม่ดี ต่างพูดกันไป แล้วก็ลองปัญญาด้วยธรรมะข้อต่างๆ ไม่ว่าจะป็นข้อพรหมวิหารสี่ว่ามีอะไรบ้างเป็นลักษณะอย่างไร ก็ได้อธิบายไปตามความเข้าใจ ของเราดังนี้
เมตตา คือความรัก เรามีไมตรีจิต เปรียบเหมือนพ่อแม่รักลูก ไม่มีคาดหวังสิ่งตอบแทนในไมตรีจิต ในความรักที่พ่อแม่รักลูกนี้ หากว่ามีการคาดหวังสิ่งตอบแทนก็จะไม่ใช่เมตตา
กรุณา คือความสงสาร สงเคราะห์เขาให้เขาได้ทั้งทางปัญญา หรือทางวัตถุ ที่เราจะทำได้ หากเราให้ไม่ได้ก็แนะนำทางที่เขาจะไปหาคนที่เขาจะช่วยได้
มุทิตา ยินดีปรีดา ไม่อิจฉาริษยาเขา เห็นเขาได้ดีตามทำนองครองธรรมก็ยินดีไปกับเขาไม่เกิดความริษยาตาร้อนขึ้น แบบนี้คือการเจริญมุทิตา
อุเบกขา คือมีในกลางๆ ไม่เอนเอียงไปทางใดทางหนึ่ง เมื่อเราได้มีเมตตา กรุณา และมุทิตา แล้วหากสิ่งใดที่เกินที่เราจะช่วยเขา ได้ก็ให้ทำใจเบิกบานไม่เอาความเศร้าหมองมาทำให้เราจิตหดหู่ไปกับ สิ่งที่เขามีทุกข์หรือเดือดร้อนนั้น เขาได้รับผลกรรมนั้นเราก็ไม่ทุกข์ร้อนกับเขาจนใจเราเศร้าหมองไปด้วย ช่วยเขาด้วยเมตตา กรุณา แล้วก็ทำไม่ได้เกินกำลังก็ต้องวางเฉย ไม่ได้เฉยเมยนะ หมายความว่าเราได้หาทางช่วยแล้ว แต่ว่าเกินกำลัง ต่างกับการเฉยเมย นะ คำว่าอุเบกขาก็ต้องมีเมตตา กรุณา มุทิตา มาก่อน หากว่า เริ่มต้นด้วยการเฉยอย่างเดียวแบบนั้นเรียกเฉยเมย ไม่สนใจไยดี

เมื่อได้ตอบปัญหาข้อต่างๆที่พวกเขาได้ถามตามความพอใจอีกหลายอย่างแล้ว เขาก็บอกว่า ต่อไปนี้จะไปทดสอบด้วยการ ให้เราเอาร่างกายเรานี้ไปไว้ในปากเขา คือต้องเดินทางไปที่ ที่เขาแปลงกายเป็น ปลาวาฬเสียก่อน แล้วเขาก็จะอมเราเอาไว้ในปาก แล้วก็จะทดสอบกำลังใจว่า เราจะ ทนได้ไหม กลัวตายไหม อะไรทำนองนั้น

กำลังจะเดินทางไป ก็ปรากฏว่า เดินตามกลุ่มที่เขาไปในกลุ่มหนึ่งไม่ทัน เลยพลาดโอกาส ได้แต่ยืนมองไกลๆว่า เออ เรามาช้า มองเห็นไกลๆ ว่าผู้คนเหล่านั้นพอลงไปในน้ำก็กลายเป็นปลาวาฬตัวเบอเริ่มกันหมด แล้วก็จึงตื่นจากฝัน

ไม่ทราบสถานที่แห่งนี้มันเป็นที่ใดผู้ใดเคยเห็นในมโนมยิทธิบ้างไหม ในความรู้สึกเหมือนจะเป็นภพหนึ่งในเมืองบาดาล

 

สวัสดีค่ะพี่น้ำใส อยากจะสอบถามบางเรื่องที่สงสัยอ่ะนะค่ะ โดยส่วนตัวแล้วรู้สึกผูกพันธ์กับพญานาค แต่ก็ไม่รู้ว่าเคยเกิดเป็นพญานาค หรืออะไรก็แล้วแต่ทำนองนั้นหรือป่าว แต่แปลกใจและอยากรู้นะค่ะว่าทำไม ถึงสนใจ เพราะไม่เคยฝันแปลก ๆ อะไรเลย ไม่เคยไปที่แม่น้ำโขง แค่อยากรู้น่ะค่ะ ให้กระจ่างใจไปเลย จะได้ไม่มีอะไร ติดค้างในใจน่ะค่ะว่า ทำไม ทำไม ขอโทษน่ะค่ะที่รบกวน พี่น้ำใสช่วยส่องบอกให้ฝนรู้ทีได้ไหมอ่ะค่ะ เพราะโดยส่วนตัวก็เป็นคนนั่งสมาธิไม่ค่อยจะได้นานด้วยอ่ะนะ ใจลอยไปไหนก็ไม่รู้อ่ะค่ะ ลืมลมหายใจไปเลย เหอๆๆ ขอบคุณค่ะ

 

ขอเล่าเป็นนิทานให้ฟังนะฝนซ่า

ในยุคของพระพุทธเจ้าพระนามว่า พระพุทธกกุสันโธ มีพญานาคนางหนึ่ง แปลงกายเป็นมนุษย์ด้วยความที่อยากจะเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าก็ได้ นำเอาดอกไม้ในเมืองบาดาลติดมือมาด้วย ดอกไม้นั้นสีเหลืองๆประหนึ่งดอกดาวเรืองก็ไม่ปาน
พอได้พบกับพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้นก็ถวายบังคม กราบแบบเบญจางคประดิษฐ์ถวายดอกดาวเรืองบาดาล จำนวน 14 ดอก แล้วก็ได้ฟังพระธรรมเทศนา ชื่อว่าอนุปุบุพพิกถา เป็นเรื่องราวของ การให้ทาน โลกสวรรค์ การเวียนว่ายตายเกิด เมื่อนางนาคผู้นี้พร้อมบริวารที่ติดตามมา อีกสองท่านก็ได้ มีใจแช่มชื่นเบิกบานตั้งจิตอธิษฐานไว้ว่า หากว่าด้วยอาณิสงค์การถวายดอกไม้นี้ ขอให้ข้าพเจ้าได้มีโอกาสได้เกิดเป็นมนุษย์และได้บำเพ็ญบารมีจนกว่าจะเข้าถึงวาระที่สมควรแก่การบรรลุธรรมเถิด เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้นได้รับด้วยดุษณียภาพ คือด้วยอาการสงบแล้ว ก็ได้กล่าวว่า เอวังโหตุ ขอให้เป็นไปตามนั้นเถิด สาธุ
ด้วยอานุภาพการบูชาพระพุทธเจ้าที่ปลื้มปีตินั้นทำให้นางนาคนั้นไปเกิดยังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

 

เล่าเป็นนิทานนะอ่านเพลินๆอย่าคิดจริงจังอะไรมาก
เมือสมัยพุทธกาล นี้ เมื่อพระพุทธเจ้า ทรงบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณแล้วในพรรษาที่๑ นี้ ในเดือน สอง หรือเรียกว่า ปุสสมาส วันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำนางได้ขึ้นจากบาดาลมามาเฝ้าฟังพระธรรมเทศนา กับเหล่ามนุษย์ ในงานนี้ก็ได้แปลงร่างเป็นมนุษย์มาในยามค่ำคืน ต่างคนต่างไม่ได้สนใจใครว่าจะมาจากที่ไหน
ผู้คนก็ได้แต่คิดว่า นางคือชาวบ้านธรรมดาทั่วไป แต่หารู้ไม่ว่านางคือ นาคแห่งเมืองบาดาลที่ขึ้นมาเฝ้าพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า
นางขึ้นมาตัวเปล่า ไม่มีสิ่งใดติดมาถวายเลย มีแต่ใจที่แช่มชื่นเบิกบาน
มีเพียงบริวารที่ติดตามมาอีกหนึ่งท่านเท่านั้น
พอได้เห็นพระพุทธองค์ก็เกิดปีติโสมนัสยิ่ง มีใจแช่มชื่นยิ่งนัก
ในเวลานั้น ก็ได้ฟังพระธรรมเทศนาที่ชื่อว่า อนัตตลักขณสูตร อันเป็นเรืองของไตรลักษณ์ มีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เมื่อฟังพระธรรมเทศนาจบนางก็ได้น้อมเอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่ง ตั้งจิตปราถนาขอเกิดมาเป็นมนุษย์เพื่อจะได้บำเพ็ญธรรมให้สูงขึ้นไป นางกลับภพนาค แล้วก็ได้ตั้งมั่นอยู่ใน ทาน ศีล ภาวนา เมื่อตายจากสภาพนาคแล้วก็ไปเกิดยัง สวรรค์ชั้นยามา

 

:z8 พี่เปี๊ยกย้ายบ้านแล้วเหรอ ^_^

อนุโมทนาด้วยจร้า

 

เที่ยวเมืองบาดาลต่อ ตอนวังมัจฉา (อ่านเรื่องนี้เป็นนิทานนะครับ)

เวลาประมาณสามทุ่มกว่า ในคืนวันที่ 12 มีนาคม 2553
ได้มีความรู้สึกว่าได้มีกลุ่มปลาวาฬสีน้ำเงินเหล่านั้นที่ได้เล่าไปแล้วเชิญให้ลงไปดูข้างล่างอีกหน ก็เลยตั้งจิตลงไปสำรวจ ข้างล่าง ซึ่งก็ได้พบกับวังมัจฉา
พูดง่ายๆก็คือวังปลา นั่นเอง เป็นส่วนหนึ่งของเมืองบาดาล อยู่ภายใต้การดูแลของพญานาค ลงไปก็เห็นนางปลาท่านหนึ่งแต่งกายชุดเขียวมีเกล็ดๆเป็นปลา เดินมาต้อนรับ ก็เลยถามว่านาง ปกติเธอมีร่างกายเป็นปลาใช่ไหม เป็นปลาวาฬเหมือนวันก่อนที่ข้าพเจ้าเคยเห็นหรือ นางก็ตอบว่า ไม่ใช่ แล้วนางก็แสดงภาพให้ดู ก็เห็นเป็นปลาตัวสีเขียวๆยาวๆสวยงามทึเดียว คล้ายๆปลาตะเพียนแต่ยาวกว่ามีสีเขียว จากนั้นก็ได้ถามว่า ด้วยเหตุใดที่ข้าพเจ้าได้ต้องลงมาสำรวจที่แห่งนี้ เธอก็บอกว่า ด้วยเหตุว่าท่านเคยลงมาแล้วเมื่อครั้งที่เป็นฤๅษี ลงมาบำเพ็ญพรตอยู่นี่ 4 วันของที่นี่ แต่ถ้าเทียบกับโลกมนุษย์ก็ 100 ปีพอดี
แล้วนางก็ได้พาไปยังที่ที่ข้าพเจ้าเคยนั่งบำเพ็ญเพียรอยู่ 4 วัน
ก็เห็นเป็นหินปิดด้วยทองคำ ก็เลยถามว่า เอ ที่นั่งหินนี่ปกติเป็นทองแบบนี้เหรอ
ก็ได้คำตอบว่าไม่ใช่ เหตุที่เป็นทองเพราะว่าหลังจากที่ท่านจากที่นี่ไป ชาววังมัจฉาก็ได้เอาทองมาปิด เพื่อให้ระลึกถึงและเป็นการเคารพท่าน
แล้วตอนที่ข้าพเจ้าได้ลงมานั้นได้แสดงธรรมข้อไหนให้ท่านทั้งหลายได้ฟังบ้างไหม เหล่านางปลาทั้งหลายก็มานั่งล้อมวงกัน นางมัจฉาผู้เป็นหัวหน้าก็ตอบว่า
พรหมวิหารธรรม ท่านเคยบำเพ็ญพรหมวิหารธรรม มาหลายภพชาติ เมื่อมาชาตินี้พรหมวิหารธรรมก็ต้องบำเพ็ญต่อไปอีก
ตลอดสี่วันของเมืองบาดาลนี้ ข้าพเจ้าได้กินอะไรไหม หรือว่าอยู่ด้วยธรรมปีติ
นางก็ตอบว่า ได้กิน ไม่ได้อยู่ด้วยธรรมปีติ เราถวายอาหารท่านทุกวัน วันละหนึ่งมื้อ แล้วอาหารสิ่งใดที่พวกท่านจัดมาถวายเรา
นางก็ตอบว่า เป็นตะไคร่น้ำสีเขียว ที่ขึ้นตามถ้ำนี้แหล่ะ ด้วยอุปนิสัยท่านก็เป็นคนชอบกินผักอยู่แล้วผักที่นี่แม้จะเป็นเพียงตะไคร่น้ำก็เมื่อได้กินแล้วก็มีกำลังอยู่ได้สบายไม่เหมือนตะไคร่น้ำแห่งเมืองมนุษย์หรอกนะ
นางก็นำตะไคร่น้ำที่เคยถวายข้าพเจ้ามาให้ดู ก็เป็นเหมือน คล้ายเทาน้ำสีเขียว แต่จะเส้นใหญ่กว่าเล็กน้อย เมื่อชิมดู รสชาดเหมือนผักกวางตุ้ง
จากนั้นจึงได้แสดงธรรมเรื่องพรหมวิหารสี่ให้ท่านนายปลานางปลาทั้งหลายเหล่านั้นได้ฟังอีกหน เมื่อได้เวลาอันควรก็ได้ขอตัวออกจากสมาธิ

 

อิอิ แบบี้เลยอยากรู้บ้างเลยครับ ถ้าจะกรุณานะครับ ขอบพระคุณล่วงหน้านะครับบ

 

อ่าวอยากฟังนิทานกับเขาบ้างเหรอ

ในสมัยพระโกนาคมพุทธเจ้า นางนาคท่านหนึ่ง ได้มีโอกาส ระลึกถึงคุณพระพุทธเจ้าด้วยการรักษาศีลภาวนาอยู่ในเมืองบาดาล
ในระหว่างเข้าพรรษานางนาคท่านนี้จะรักษาอุโบสถศีลอยู่ครบถ้วน
พอถึงวันนออกพรรษาก็จะพ่นบั้งไฟพญานาคมาให้ผู้คนได้ชื่นชมเหมือนดังพญานาคท่านอื่น ๆ แต่ด้วยความที่นางไม่เคยเห็นพระพุทเจ้าเลย ก็เลยได้ตั้งจิตปราถนา เอาไว้ว่า ด้วยอานิสงค์การรักษาอุโบสถศีลนี้ขอให้ข้าพเจ้าได้เกิดเป็นมนุษย์ชาย ในสมัยพุทธกาลของพระพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่งเถิด
นางได้รักษาอุโบสถศีล เป็นอย่างนี้อยู่ทุกช่วงเข้าพรรษา ตลอดจนหมดอายุขัย
พอพ้นจากสภาพที่นางนาคแล้วก็ได้ไปเกิดยังพรหมโลกที่ชื่อว่า มหาพรหมมาภูมิ

 

สวัสดีครับ พี่น้ำใส

ผมมีเรื่องสอบถามครับ เมื่อครั้งเด็กผมรู้สึกว่ามีมังกร คอยคุ้มครองผม อยู่เป็นประจำ คอย
ปลอบและให้กำลังใจ แม้มีอุบัติเหตุ ก็จะปลอดภัยอย่าง ประหลาดเช่น เคยรถมอเตอร์ไซด์
หล่ม ผมเป็นคนซ้อนแต่ ไม่เจ็บเลยเหมือนมีคนอุ้ม แต่คนขับ เจ็บหนักครับ เลยอย่างทราบว่าผมเกี่ยวข้องอะไรกับภพนาคหรือไม่ครับ และัมังกรที่ผมนิมิตเห็นนั้นเกี่ยวพันกับผมอย่างไรครับ

ขอบคุณ พี่น้ำใสมากนะครับ ที่กรุณาไขข้อข้องใจครับ

 

ชอบนิทานที่พี่น้ำใสและคุณเปี๊ยกเล่าสนุกดีค่ะ มีอีกไหมคะ ชอบมากๆเลยค่ะ