เรื่องเล่า สมเด็จพ่อรัชกาลที่ห้า พระนางเรือล่ม

เสด็จพ่อ รัชกาลที่ 5 เพิ่งช่วยครอบครัวผมไว้ นำมาเล่าสู่กันฟังครับ

เมื่อคืนวันที่ 30 ธค น้องผมขับรถไปชนท้าย 3 คันรวดอย่างแรง แถวบางปะอิน แต่มีเจ็บเล็กน้อยแค่ คนเดียว เสียเงินไป เกือบ 3 หมื่น ทั้งๆที่ คิดไว้ว่าน่าจะมากกว่านั้นมาก และเจ้าทุกข์ก็ยอมความไม่เป็นเรื่องใหญ่โต น้องผมก็ไม่เจ็บ ซึ่งระหว่างเดินทางไปผมก็ขอให้เสด็จพ่อช่วยเหลือ ผ่อนหนักให้เป็นเบา ซึ่งก็เป็นเรื่องแปลกที่ระหว่างทางไป สถานีตำรวจ ผมได้ขับรถเลย สถานีไป จนถึงหน้าพระราชวังบางปะอิน ทั้งๆที่ ป้ายสถานีสังเกตได้ง่าย แต่ทำไมมองไม่เห็นตอนขับผ่าน ท่านศักดิ์สิทธ์จริงๆนะครับ

 

บารมีล้นเกล้าประทานพรครับ"คุณ จีรเดช"

บารมีล้นเกล้า คุ้มครองครับ คุณ ปั้ม จีรเดช


เสด็จท่านทรงมีพระเมตตา พระมหากรุณามากพ้นล้นเกล้า



เจริญในธรรม บารมี สมเด็จพระพุทธโคดม บารมีล้นเกล้าประทานพร ญาติธรรมทุกๆ ผู้ นาม ตัว ตน

 

ยินดี

ยินดี แก่ญาติธรรมทุกท่าน น้องหญิง คุณ โม คุณ อ้อ คุณ จีรเดช ฯลฯ ที่เข้ามาแสดงความ เห็น ในพระกรุณาอย่างล้นเหลือของล้นเกล้า และผู้ที่มีส่วนในความศูนย์เสียต่อเหตุการณ์ดังกล่าว

ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด หนแห่งไหน ความเอื่ออาทร ในรักยังตรึงจิต อยู่มิคลาย มิได้เลือนหายเลย แม้ว่าเวลาจะผ่านนานเพียงไร พี่จะเฝ้ารอในการกลับมา

สื่อด้วยจิต

 

^_^

.......
.......

 

ค่ะ เป็นคนหนึ่งเหมือนกันที่พระองค์ได้ทรงประทานพรให้ ล่าสุดที่ผ่านมาเป็นวันเกิด มีเหตุต้องไปเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กกำพร้าแถวสุขสวัสดิ์ร่วมกับเพื่อนๆ พอเสร็จจากการทำบุญแล้ว ในบรรดากลุ่มเพื่อนๆ ก็ชวนกันจะไปตลาดบางน้ำผึ้ง ด้วยความที่เราไม่เคยไป ก็อยากไป แต่สุดท้ายเพื่อนที่เป็นคนนำก็ตกลงไปทานข้าวกันที่ป้อมพระจุล เราก็อ้าว...แต่ยังไงก็ได้ เพราะป้อมพระจุลก็ยังไม่เคยไป พอรถขับเลี้ยวซ้ายเข้าไปเท่านั้นแหละ ก็มีบางอย่างทำให้เรารู้สึกแปลกๆ เมื่อลงจากรถเพื่อนๆ ก็เดินเข้าร้านอาหารไป แต่เรากลับรีบไปหาคนที่อยู่ในบริเวณนั้น เพื่อถามหาอนุสาวรีย์ของพระองค์ว่าทรงประทับอยู่ตรงไหน พอไปถึง ก็ถวายบังคม แล้วสวดพระคาถาของพระองค์ จากนั้นก็เดินมาทานอาหารกับเพื่อนๆ เช่นเดิม จนกลับมาถึงบ้าน แล้วนึกย้อนไปว่า เมื่อต้องการทานอาหารกัน เทียนทะเลน่าจะใกล้ที่สุด แต่ทำไมต้องไปถึงป้อมพระจุล เพราะระยะทางที่ไปก็ไกลกันพอดู จึงได้ถึงบางอ้อว่า ระหว่างพระบรมรูปทรงม้า กับ ป้อมพระจุล ป้อมพระจุลน่าจะใกล้กว่าที่พระองค์ต้องการให้ไปพบ ถวายสักการะเสด็จพระองค์ท่าน ด้วยเป็นวันเกิดของเรา เพราะต้องการทรงประทานพรนั่นเอง จึงได้ถามคนนำว่าทำไมถึงไปที่นั่นถ้าแค่ไปทานอาหารกัน เขาบอกว่า นึกได้แค่ที่นั่นที่เดียว นี่แหละค่ะ เป็นความเชื่อของเราค่ะ พระองค์ทรงอยู่ในหัวใจตลอดกาล....

 

อีกประการหนึ่งที่สัมผัสได้ พระบารมี พระเมตตาของพระองค์ มิทรงลืมเลยที่จะห่วงใย ดูแล ผู้ที่สัมพันธ์กับพระองค์ ไม่ว่าจะเป็น พระมเหสีพระองค์ใดก็ตาม รวมถึง บุตรและธิดา ทุกๆ ท่านของพระองค์ พระองค์ก็ยังทรงห่วงหาอาทรอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าภพนี้ชาตินี้จะเกิดมาเป็นอะไรก็ตาม พระองค์ก็ทรงตามดูแล คอยชี้นำทางที่ถูกให้แก่ทุกๆ ท่าน สิ่งที่พระองค์อยากเห็นก็คือ ทุกๆ ท่านที่สัมพันธ์กับพระองค์นั้น พระองค์อยากให้ปฏิบัติภาวนา เพราะบุญบารมีที่ทุกๆ ท่านได้ทำนั่นแหละ จะเป็นเกาะแก้วให้กับตัวของทุกๆ ท่านเอง และพระองค์ก็จะทรงห่วงน้อยลง ด้วยทุกๆ ท่านมีบุญบารมีแล้ว เหล่านี้ทำให้เราซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณเป็นยิ่งนัก พระองค์ทรงอยู่ในหัวใจตลอดกาล ....

 

อันที่จริงวัชเองก็มีเรื่องเกี่ยวกับความเมตตาที่เสด็จพ่อรัชกาลที่๕ ท่านทรงเมตตา ไว้ว่าง ๆ จะมาเล่าสู่ฟังนะคะ ขอไปขออนุญาตจากท่านก่อน ขอไปอนุญาตท่านก่อนและรอความเมตตาจากท่านอีกครั้งแล้วมาเล่าสองเรื่องควบเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจแก่พี่น้องที่ยังคงศรัทธาในองค์ท่านนะคะ

 

เกินจะเอ่ย ออกมา เป็นคำพูด
ยากพิสูจน์ บรรยายภาพ ให้คนเห็น
แต่ขอเก็บ แนบไว้ ในที่เป็น
มิวายเว้น รฤกได้ อยู่ในทรวง......

 

เรื่องนี้เคยเล่าให้คุณบอลแล้ว อยากจะเล่าให้พี่ๆ ฟังด้วย ถือว่าเป็นเกร็ดประวัติศาสตร์นะครับ


ในการเสด็จประพาสหัวเมืองใหญ่น้อยในพระราชอาณาเขตนั้น บางคราวเสด็จไปเพื่อทรงตรวจจัดการปกครอง จัดการรับเสด็จเป็นทางราชการ บางคราวไปเพื่อสำราญพระราชอิริยบถ ไม่โปรดฯให้จัดการรับเสด็จเป็นทางราชการ ที่เรียกว่า "เสด็จประพาสต้น" อยู่ในการเสด็จเพื่อสำราญพระราชอิริยาบถ แต่โปรดฯให้จัดการที่เสด็จไปให้ง่ายยิ่งกว่าเสด็จไปประพาสเพื่อสำราญพระราชอิริยบถอย่างสามัญ คือไม่ให้มีท้องตรา สั่งหัวเมืองให้จัดทำที่ประทับแรม ณ ที่ใดๆ สุดแต่พอพระราชหฤทัยที่จะประทับที่ไหนก็ประทับที่นั้น บางทีก็ทรงเลือก หรือเสด็จโดยสารรถไฟไปมิให้ใครรู้จักพระองค์ การเสด็จประพาสต้นเริ่มมีครั้งแรก เมื่อรัตนโกสินทรศก ๑๒๓(พ.ศ. ๒๔๔๗) รายการเสด็จประพาสต้นครั้งนี้ นายทรงอานุภาพได้เขียนจดหมายเล่าเรื่องประพาสต้นไว้โดยพิสดาร ดังที่พิมพ์ไว้ในตอนต้นสมุดเล่มนี้

เหตุที่จะเรียกว่า ประพาสต้น นั้นเกิดเมื่อเสด็จในคราวนี้ เวลาจะประพาสมิให้มีใครรู้ว่าเสด็จไป ทรงเรือมาดเก๋ง ๔ แจวลำหนึ่ง เรือนั้นลำเดียวไม่พอบรรทุกเครื่องครัว จึงทรงซื้อเรือมาดประทุน ๔ แจวที่แม่น้ำอ้อมแขวงจังหวัดราชบุรีลำหนึ่ง โปรดฯให้เจ้าหมื่นเสมอใจราชเป็นผู้คุมเครื่องครัวไปในเรือนั้น เจ้าหมื่นเสมอใจราชชื่อ อ้น จึงทรงดำรัสเรียกเรือลำนั้นว่า "เรือตาอ้น" เรียกเร็วๆเสียงเป็น "เรือต้น" เหมือนในบทเห่ซึ่งว่า "พระเสด็จโดยแดนชล ทรงเรือต้นงามเฉิดฉาย" ฟังดูก็เพราะดี

ตาอ้น หรือ จหมื่นเสมอใจราช ก็คือทวดของผมเองครับ ภูมิใจๆ ครับ

 

เสด็จประพาสต้น เพิ่งลงกระทู้ไปแล้วหล่ะจ่ะเมื่อวานนี้ ไปอ่านได้นะที่ ห้องท่องเที่ยวจ่ะ....

 

แหมก็อยากเล่านี่ครับ เป็นความภูมิใจของวงศ์ตระกูล 555

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ ^.^

 

ได้ฟังเพลง มหาชัย แล้วค่ะแม่สร้อย


หัวใจเต้นแรงค่ะ
เมื่อฟังเพลงนี้

ขอพระบารมีปกเกล้าปกกระหม่อม

 

จ่ะพี่โม ฟังนานๆ ร้องไห้ได้เลยหล่ะ.....

 

ฟังแป๊บเดียว ก็ร้องไห้ ได้ค่ะ


พี่โม เนี่ยนิสัยเสีย เป็นคนขี้น้อยใจ เรื่อยเลย


เอามันทิ้งดีไหมนิสัยเสียแบบนี้ ^.^

 

ดีจ่ะ ต้องเข้มแข็ง......

 

ขนาดไม่ใช่วงศ์ตระกูลยังแอบภูมิใจเหมือนกันเลยคะ

 

ปีเก่ากอบโทษไว้ เพียงไร
ปีเปลี่ยนเร่งเปลี่ยนใจ จากร้าย
ปีเก่าโทษเก่าไฉน จักกลับ มีเฮย
ปีใหม่ใจใหม่ย้าย ยักให้ตนเจริญ

พระราชนิพนธ์ใน รัชกาลที่ ๕

 

วันก่อนที่ถามคุณบอลที่ว่า 87 ของพระองค์ท่านหมายถึงอะไร
ก็เลยไปซื้อรถเตอรี่ ถูกมา 2 คู่ค่ะ

อิมัง นะภะ อุอะ นะชาลี่ติ

 

ยินดีด้วยจ้า อย่าลืมทำบุญด้วยนะ