ภัยที่หน้ากลัวมากคือ

ความโกรธของมนุษย์ คือภัยที่น่ากลัวที่สุด

 

จากครูบาอาจารย์ท่านบอกมา

สิ่งที่มารจะหลอกเป็นอันดับแรกคือหลอกให้ปรามาสพระรัตนตรัยจากนั้นก็จะหลอกว่าเป็นหน้าที่

นักปฏิบัติต้องระวัง (ความคิดเห็นส่วนตัว) สวัสดีปีใหม่คะ

 

ผมพึ่งกลับจากวัดที่สิงหบุรีกับน้องณ.ไปสวดมนต์นั่งสมาธิข้ามปีมาครับ...ก็ทำเป็นประจำ

ครับน้อมนำบุญมาฝากเพื่อนๆสมาชิกทุกๆท่านครับขอให้ปี2553เป็นปีแห่งความรักและ

ความสามัคคีของเราชาวไทยทุกๆคนมีความยึดมั่นในศีลและความดีที่ตั้งใจทำและขอให้

ทำตลอดไป...ขอให้ธรรมรักษาเพื่อนๆสมาชิกพลังจิตทุกๆท่านและคนไทยทุกๆท่านพร้อม

ครอบครัวตลอดไป...สวัสดีครับ

 

อนุโมทนาครับ

 

หลังจากที่ทราบเรื่องราวของวัดน้อยเจริญธรรมคร่าวๆ จากพี่ชานน
ก็มีความคิดว่าไหนๆ พี่ชานนจะไปวัดก็ควรน้อมนำพระบรมสารีริกธาตุไปถวายไว้ที่วัดด้วย
ก็เลยส่งโทรจิต แถมกดโทรออก ยังดีที่หมายเลขที่ท่านเรียกมีการตอบรับ
คำตอบที่ได้คือ เอาดิ...มีที่เหลือ 2-3 ที่ ไปด้วยกันไหม?
เอ้า...พี่อุตส่าห์ออกปาก จะปฏิเสธก็เกรงใจ๋เกรงใจ
แถมยังไม่มีโครงการอะไรสรุป...เรื่องเข้าวัด...ใจง่ายค่ะ ใจง่าย
พร้อมกันนั้นเลยถักหมวกไปถวายเจ้าอาวาส
และพระลูกวัด หลังจากทิ้งงานนี้มานานโขทีเดียว

 

วันที่ 30 ธ.ค.52 เราออกจากกรุงเทพฯ มุ่งหน้าสิงห์บุรีราว 11.00 น.
ใช้เวลาเดินทางอย่างคนอารมณ์เย็นแวะโน้นแวะนี้ไปเรื่อยๆ
กว่าจะถึงทางเข้าวัด ก็เกือบ 4 โมงเย็นแล้ว
ด้านซ้ายจะมีคลองเล็กๆ เลียบกับถนนดินที่ผ่านหน้าวัด
ขับรถมาอีกไม่กี่นาที เราก็เลี้ยวขวาเข้าถนนที่ตัดผ่าท้องนาเข้าไปในวัด

 

พอเข้าไปถึง เราก็ได้รับการต้อนรับจากเจ้าบ้านหลายตัวทั้งขาว ดำ น้ำตาล
แล้วก็เห็นพระภิกษุรูปหนึ่งกำลังเช็ดทำความสะอาดรถตู้คันเล็กๆ อย่างขยันขันแข็ง
และท่าทางการเดินของท่านก็แปลก เหมือนเขย่งแล้วดันตัวเองไปข้างหน้า
อาจจะเนื่องด้วยขาของท่านลีบเล็กผิดปกติทั้งสองข้าง
แต่ดูท่านก็ไม่ได้สนใจในเรื่องสังขารร่างกายเลย ท่านก็ยังทำงานอย่างขะมีขะมัน
พี่ชานนก็เข้าไปกราบทักทายกับท่าน
จึงได้รู้ว่าท่านก็คือหลวงพ่อเอนกเจ้าอาวาสวัดน้อยเจริญธรรมนั่นเอง
5 โมงเย็นก็ได้ร่วมทำวัตรเย็นกับหลวงพ่อราว 1 ชั่วโมงได้
ก่อนจะนั่งสนทนากันราวชั่วโมงกว่า ท่านเลยบอกให้พวกเราไปอาบน้ำอาบท่า
เตรียมตัวพักได้แล้ว

 

ตีสี่ของวันใหม่วันที่ 31 ธ.ค. เราก็ลุกขึ้นมาทำวัตรเช้ากับท่านด้วย
วันนี้ท่านมีกิจนิมนต์ หลังจากหลวงพ่อออกไป
เราออกจากวัดตามหลังหลวงพ่อไปติดๆ แต่ไปคนละทางกันเลย
เราใช้เวลาเดินทางพอสมควร สถานที่แรกที่เราแวะไปคือ วัดโพธิ์เก้าต้น
ซึ่งวัดนี้เป็นวัดที่ประดิษฐานรูปปั้นหลวงพ่อธรรมโชติ
ผู้ซึ่งเป็นกำลังสำคัญของชาวบ้านบางระจันในสมัยนั้น
ในด้านกำลังใจ โดยการเขียนอักขระเป็นยันตร์ลงบนผ้าประเจียดสีแดง
ซึ่งชาวบ้านบางระจันพกติดตัว เอาคาดหัวบ้าง คาดแขนบ้าง
ซึ่งถือว่าเป็นวัตถุมงคลยิ่งจากพระอาจารย์ที่ตนให้ความเคารพและศรัทธา
...บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในวัดมีตำนานเล่าว่า บ่อนี้เวลาน้ำแห้งจะมีปลาตาย
เหลือแต่ก้างอยู่ก้นบ่อ แต่พอบ่อมีน้ำก็มีปลาขึ้นมาด้วย และเชื่อกันว่า
ก้างปลาที่เห็นอยู่ก้นบ่อนั่นแหละกลับมีชีวิตขึ้นมา
(คุณลุงสำเภาซึ่งคอยช่วยเหลือหลวงพ่อที่วัดเล่าให้ฟัง
เป็นความเชื่อส่วนบุคคลโปรดใช้วิจารณญาน)

 

ออกจากวัดโพธิ์เก้าต้น เราก็ข้ามฟากถนนมาที่อนุสาวรีย์วีรชนบางระจัน
ก็เลยเก็บรูปแต่ละมุมมาให้ดู

 

ออกจากค่ายบางระจันเราก็มุ่งหน้าจะกลับวัด ซึ่งเราเลือกกลับคนละทางกับขามา
เลยได้แวะอีกที่คือ วัดพระนอนจักรสีห์วรวิหาร
ซึ่งมีพระนอนขนาดใหญ่มาก ตอนนี้อยู่ระหว่างการปรับปรุง
ตอนเข้าไปด้านขวามือจะมีสถานที่ประดิษฐานเจ้าแม่กวนอิม
เดินเข้าไปอีกหน่อยจะมีที่ให้เติมน้ำมันตะเกียงตามวันเกิด
มีพระประเจ้าวันเกิดเรียงเป็นแถวอยู่ทางด้านซ้าย
เดินตรงเข้าไปอีก เป็นสถานที่ประดิษฐานพระนอน
เดินเข้าไปภายในจะมีพระพุทธรูปประดิษฐานเรียงรายอยู่

 

วนจากด้านพระเศียรท่านออกมาทางขวาจะมีการจัดแสดง
เครื่องลายครามเก่าสวยงามมาก และมีพระพุทธรูปเรียงจัดไว้งดงาม
และจะเห็นว่าจะมีการแกะสลักเสาให้เห็นเป็นช่วงๆ งดงามปราณีตมาก

 

เรากลับมาถึงวัดช่วงเย็น ณ ก็ไปทำความสะอาดกวาดลานวัดอยู่ครู่หนึ่ง
น้องและเพื่อนพี่ชานนก็มาสมทบ
หลังจากร่วมกันทำวัตรเย็นเสร็จ เราก็ร่วมถวาย
1.ผอบปิดทอง
บรรจุพระบรมสารีริกธาตุของสมเด็จองค์ปฐม 1
บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ 1
บรรจุพระธาตุข้าวบิณฑ์ 1
2.พระบรมสารีริกธาตุ 600 ซอง
3.พระธาตุข้าวบิณฑ์ 300 ซอง
4.หมวกไหมพรม 2 ใบ
5.ผ้าไตรจีวร
6.ปัจจัย
หลวงพ่อก็เมตตาสอนให้พวกเราทำน้ำมนต์ให้ตัวเอง แล้วนำไปอาบ

 

เช้าวันที่ 1 เราก็ร่วมทำวัตรเช้าพร้อมกับหลวงพ่อ
พี่ชานนตามท่านออกไปบิณฑบาตร ซึ่งท่านไปที่ตลาด
ซึ่งโดยปกติวัดบริเวณโดยรอบนี้จะมาบิณฑบาตรกันที่ตลาดสิงห์บุรี
แต่วันนี้ท่านไปรับบิณฑบาตรอาหารแห้งกันที่ศาลากลางเกือบหมด
ทำให้แม่ค้าไม่ได้ใส่บาตร แม่ค้าในตลาดดีใจกันใหญ่เมื่อเห็นหลวงพ่อมา

ณ ก็ออกตลาดกับอีกคนที่มาค้างด้วย ไปหาซื้อของเพื่อมาเตรียมถวายหลวงพ่อ
หลังจากถวายอาหารเช้ากันแล้ว ซึ่งหลวงพ่อจะฉันเพียงมื้อเดียว
ก็เดินสำรวจบริเวณโดยรอบ ด้านหลังจะมีบ่อน้ำ ติดๆ กันจะเป็นนาข้าว
ในบ่อจะเห็นมีเติมออกซิเจนให้น้ำอยู่ตลอดเวลา
โดยบางแห่งจะเห็นพรายน้ำเป็นฟองผุดขึ้นเหมือนการเติมออกซิเจนในตู้ปลา
บางจุดก็จะเป็นการสูบน้ำให้ไหลวนลงสู่บ่อ
น้ำจากที่นี่จะถูกสูบมาผ่านกระบวนการกรอง ผ่านเครื่องกรองประมาณ 7 ตัว
ก็เป็นฝีมือและความคิดของหลวงพ่อเองทั้งนั้น ก่อนนำน้ำมาใช้งาน

 

จากด้านหน้าจะมีการก่อสร้างศาลา ซึ่งยังไม่เสร็จตั้งแต่ปี 2548
แล้วโดนน้ำท่วมหนักในปลายปี 2549
รูปนี้เป็นรูปในปี 2548 ก่อนน้ำท่วม

 

สภาพน้ำท่วมสูงปลายปี 2549
ได้รับการบอกเล่าจากน้องที่มาค้างด้วยกันว่า
คืนนั้นน้ำมาเร็วและแรงมาก
เครื่องมือวัสดุอุปกรณ์ต่างๆ ถูกพัดพาไปจนหมดสิ้น
หนังสือ ตำราต่างๆ โต๊ะ เก้าอี้ เสียหายหมดแทบไม่เหลืออะไรเลย
ระดับน้ำท่วมสูงขึ้นอย่างเร็วมาก จนมิดหลังคาศาลาที่พวกเรานอนกันอยู่
ณ แหงนหน้ามองดูราวหน้าจั่วหลังคาที่พวกเรานอนก็สูง ราว 5-6 เมตร
โห มันน่ากลัวจริงๆ ดีที่ว่าไม่ใครเสียชีวิต
พระพุทธรูปขนหนีน้ำกันแทบไม่ทัน
พาขนกันไว้บนหลังคาศาลาการเปรียญด้านหน้าที่กำลังก่อสร้าง

 

หลังจากน้ำแห้งซึ่งก็ใช้เวลานานพอสมควร
หลายคนก็พากันมาช่วยเอาโคลนเลนออกจากศาลา
ช่วยมาขัดเช็ดถูทำความสะอาดสถานที่ ข้าวของเครื่องใช้ ซึ่งใช้เวลานานมาก
กว่าจะกลับสู่สภาพปัจจุบัน

 

เราจะพาไปดูสภาพปัจจุบัน ซึ่งอยู่ในระหว่างการฟื้นฟูก่อสร้างเพิ่มเติม
ซึ่งปัจจัยทุกบาททุกสตางค์ที่ท่านได้มาจากการบิณฑบาตร
ท่านก็นำมาค่อยๆ สร้างๆ ค่อยๆ ทำมาตั้งแต่ปี 2550 จนถึงปัจจุบัน
เราก็เห็นว่าทำไมไม่เสร็จเป็นอย่างๆไป ทั้งศาลาการเปรียญ ห้องน้ำ
ห้องกรรมฐาน ตึกกรรมฐานหญิง ห้องครัว
เราได้รับคำตอบจากลูกศิษย์ท่านว่า
ปัจจัยใดที่เจ้าของปัจจัยตั้งเจตนารมย์ไว้ว่าจะทำอะไร
ท่านก็จะทำให้ตามเจตนารมย์ของเขา
เพื่อเวลาเขามาวัด เขาจะได้เห็นว่าส่วนที่เขาต้องการได้ทำแล้วนะ
เขาจะได้มีกำลังใจว่าสิ่งที่เขาตั้งใจทำมาเป็นรูปเป็นร่างแล้ว
ส่วนจะเสร็จหรือได้แค่ไหน ท่านก็จะค่อยๆ มาเพิ่มเติมไป


ศาลาการเปรียญ






ตึกกรรมฐานหญิง



ห้องด้านหลังบางส่วนจะใช้เก็บเครื่องมืออุปกรณ์ และภาชนะต่างๆ ในเรื่องการครัว
เพราะทุกวันนี้ ก็เก็บกันไว้ในกล่องพลาสติกเท่านั้น

 

พามาดูบริเวณที่เรากางเต้นท์นอนกัน
จากด้านหน้าเข้ามา ซ้ายมือจะเป็นมุมหนังสือ มีโต๊ะให้นั่งอ่าน
เข้ามาด้านในจะเป็นที่รับแขก และที่ทำวัตร
เรานอนกันอยู่ทางด้านขวามือ

 

...ขอนำเรื่องหนึ่งมาเล่าให้ฟัง
หลวงพ่อท่านพูดถึงคำสุภาษิตโบราณที่ว่า
"รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี"
ท่านว่าการ รักวัวให้ผูก ไม่ใช่การผูกวัว แต่เป็นการผูกมิตร
เพราะในอดีตหลังจากหน้าการทำนาผ่านพ้นไป
จะนำวัวควาย ปล่อยเข้าป่า ให้เขาไปใช้ชีวิตของเขาตามสบาย
ทุกบ้านก็ทำเหมือนกัน พาพวกมันปล่อยไว้ในป่า
ไม่มีการแก่งแย่งกัน ว่าวัวตัวนี้ของฉัน ควายตัวนั้นของเธอ
ทุกบ้านมีกินมีใช้ พืชผัก ข้าวปลาอาหารพร้อมบริบูรณ์
บ้านเหนือไม่มีอะไร ก็เอาของที่มีมาแลกกับบ้านใต้
แล้วพอปล่อยวัวควายเข้าป่าได้สักพัก
เมื่อใดหากคิดถึงกันขึ้นมาก็จะพากันยกครอบครัวไปเยี่ยมเยียน
ไปหาวัวควายที่ปล่อยไว้ในป่า
ท่านว่าวัวควายมันรู้ พอรู้ว่ามีคนมาเยี่ยมก็จะดีใจ
ถึงเวลาทำงานมันก็จะกลับมาทำงาน
เป็นกิจวัตรของคนกับวัวควายในสมัยก่อน
แหม...พอได้ฟังเราก็ยิ้มๆ รู้สึกดีจัง ทั้งคนสัตว์สามารถสื่อสารเข้าใจกัน ให้อิสระต่อกัน
มีมิตรไมตรีที่ดีต่อกัน นี่แหละคือการผูกวัวอย่างที่หลวงพ่ออธิบายให้ฟัง

ส่วน รักลูกให้ตี ไม่ใช่การตีลูก แต่เป็นการตีความ
คือสือสารให้ลูกหลานเข้าใจถึงสิ่งต่างๆ ที่สอนกัน ไม่ใช่ลงไม้ลงมือกันอย่างเดียว
พูดจากันด้วยเมตตา ให้เข้าใจถึงสิ่งที่กระทำ ทำเป็นตัวอย่างให้ดู มีการผูกมิตรกัน
ภายในครอบครัว คนรอบข้าง บ้านข้างเคียง รวมถึงทุกคนที่ได้รู้จัก
ทำให้การอยู่ในสมัยก่อนอยู่กันแบบครอบครัวใหญ่ ให้ความเคารพในเกียรติซึ่งกันและกัน

หลวงพ่อยังบอกอีกว่าในสมัยก่อน สมบัติคนตาย ลูกหลานจะไม่เก็บไว้
ทุกอย่างจะยกมาทำบุญที่วัดหมด ไม่ว่าจะเป็นข้าวของเครื่องใช้
เพชรนิลจินดา ทอง นาค เงิน ขนมาไว้ที่วัดหมด แม้กระทั้งบ้านเป็นหลังๆ ก็รื้อเอามาให้วัด
เราถึงได้เห็นว่าศาลาวัดมีลักษณะคล้ายบ้านสมัยก่อน
เรื่องลักขโมยไม่มี การศึกษาทุกอย่างอยู่ที่วัดหมด ทั้งงานฝีมือ การต่อสู้ การศีลการธรรม
วัดคือตักศิลา สอนศิลปะทุกแขนงความรู้ทุกอย่าง
ณ ก็อดไม่ได้ ถามหลวงพ่อว่า ถ้าสอนทุกอย่างในวัดผู้หญิงก็เข้ามาเรียนไม่ได้สิ
หลวงพ่อบอกว่า ผู้หญิงผู้ชายเข้ามาเรียนได้หมดไม่มีห้าม
แต่ทุกวันนี้ระบบการศึกษามันแตกแยกออกไป วัดจึงไม่ใช่ศูนย์กลางของทั้งหมด
ณ ก็คิดว่านี่อาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ศีลธรรมในใจคนเสื่อมถอยออกไป
เพราะสักแต่ว่าเรียนรู้วิชาทางโลก แต่ขาดวิชาทางธรรมจนหมดสิ้น

มีหลายอีกหลายเรื่องที่ท่านเมตตาเล่าให้ฟังบรรยายไม่หมด
ถ้าใครอยากมาสัมผัสกับบรรยากาศท้องนา สัมผัสธรรมมะจากท่านก็เชิญได้ตลอดค่ะ
หรือหากจะร่วมพัฒนาวัด ร่วมสร้างวัดในส่วนต่างๆ ทางวัดก็ยินดีค่ะ
ส่งสิ่งของมาร่วมบุญได้ที่ พระเอนก อัตตมโน วัดน้อยเจริญธรรม ต.ต้นโพธิ์ อ.เมือง จ.สิงห์บุรี
ร่วมปัจจัยทำบุญได้ที่ บัญชี พระเอนก อัตตมโน ธนาคารกรุงเทพ สาขาสิงห์บุรี
บัญชีสะสมทรัพย์ เลขบัญชี 314-0-875-62-0
หรือสะดวกไปเองก็ได้เลยค่ะ (เดี๋ยวได้เบอร์โทรท่านจะนำมาลงไว้ให้ค่ะ)
ตอนนี้มีพระลูกวัด 1 รูป อุบาสก 1 ท่าน อายุจะเกิน 60 กว่า
อุบาสิกา 1 ท่าน อายุราว 50 กว่า คอยช่วยท่านดูแลวัดอยู่

การมาครั้งนี้ทำให้เราได้ประสบการณ์และความรู้ต่างๆอีกมาก
ราวบ่ายโมง เรากราบลาหลวงพ่อเพื่อเดินทางกลับ
หลวงพ่อท่านก็เมตตาอธิษฐานจิตให้พวกเราพบแต่สิ่งที่ดีๆ
ท่านชอบพูดว่า ขอดีๆ ก็ได้ดีๆ

 

ช่างภาพฝีมือดีถ้าท่านใดจะไปทำบุญหรึอตะลอนบุญชวนคุณ...ณได้นะครับแต่อยู่ที่คุณ

ณจะว่างจากงานประจำหรึอเปล่าต้องถามคุณ..ณเองครับ...ขอบคุณมาก กับทุกๆท่านที่

ร่วมทำความดีให้กับตัวเองคือถือศีลปฏิบัติธรรมและร่วมทำบุญต่ออายุพระพุทธศาสนา...

สวัสดีครับ