ความคิดเป็นบ่อเกิดแห่งภพชาติ จงรู้จักวางความคิด

ความคิดเป็นตัวก่อภพชาติ จงรู้จักวางความคิด

ความคิด ทำให้เกิดการกระทำ การกระทำ ทำให้เกิดนิสัย จากนิสัยจึงเป็นเหตุความเคยชิน....จะดีจะชั่วล้วนเกิดจากความคิด..... คิดดีทำดี ผลก็ดี คิดชั่วทำชั่วผลก็ชั่ว การสร้างความคิด การบริหารความคิด จัดระเบียบความคิด ให้ได้เป็นการดี....

คนเราส่วนใหญ่มักเห็นความคิดเห็นของตนเป็นใหญ่ โดยไม่ฟังคำพูดหรือความคิดเห็นของบุคคลอื่นๆ ในความคิดใคร ๆ ก็มั่นใจในความคิดของตน เชื่อในความรู้ความสามารถ เชื่อในประสบการณ์ที่ตนเองทำมารู้มานี้สำคัญยิ่ง....

เราอยากจะบอก ถ้าเราฟังคนอื่นบ้างจะได้ประโยชน์ แต่ถ้าเราไม่ฟังคนอื่นเลย เราจะโง่ แพ้ในความคิด จัดเป็นผู้แพ้ที่ดี...แพ้บ้างแล้วเราจะฉลาดขึ้น..

ในความจริงนั้นพระพุทธเจ้าสอนให้เรารู้จักความคิด และวางความคิดพร้อมวางระเบียบความคิด หากวางไม่ได้ ก็ให้ระมัดระวังความคิด ....

ในสมัยที่พุทธเจ้า พระศาสดาเอกของโลก ครั้งเมื่อพระองค์ได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงตรัสรู้ด้วยการรู้จักความคิด วางความคิด จัดระเบียบความคิด ให้เป็นไปอย่างถูกต้อง

ดังนั้น เมื่อพระพุทธเจ้า... ขณะนั่งอยู่ที่ต้นโพธิ์กำหนดภาวนาโดยการเจริญอานาปานุสฺสติ ดูลมเข้า ดูลมออก เกิดเป็นสมาธิ เกิดความรู้เท่าทันความคิดนึก และก็รู้เข้าไปว่าในตัวความคิดนึกนั้นแล เป็นตัวเข้าไปก่อภพ ก่อชาติ จึงเป็นเหตุให้เวียนเกิด เวียนตายไม่รู้จบสิ้น...

เมื่อพระพุทธองค์ ทรงรู้เท่าทันความคิดได้ เข้าใจกระแสแนวทางของความคิดนึกได้แล้ว พระพุทธเจ้าก็ตรัสเปล่งวาจาออกมาว่า...<O</O

" เรารู้จักเจ้าแล้ว เจ้าไม่สามารถสร้างเรือนให้เราได้อีก "..........

เราจะเห็นได้ว่า คนเราที่กล่าวมาติดอยู่ในความคิดเป็นส่วนใหญ่ และก็ถือเอาความคิดของตนเป็นสำคัญ จึงทำให้กลายเป็นอัตตา การถือตัวถือตนมากจนเต็มโลก จึงเกิดรัก เกิดชัง มีเรา มีเขาเกิดขึ้น....

ตามหลักแล้ว เราชาวพุทธต้องรู้ว่า พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ท่านตรัสรู้อะไร..... และเราควรปฏิบัติอย่างไร...ปลูกต้นไม่อย่าเร่งเอาดอกเอาผล เพียงแต่เราคอยดูแลต้นไม้ให้ดี แล้วผลก็จะเกิดเอง...<O</O
<O</O

ฉะนั้น ในความคิดเห็นที่เกิดในตนนั้น เราควรรู้ในความคิดเห็น เข้าใจในความคิดเห็น และต้องรู้ในความคิดเห็นนั้นว่า ถูกต้องดีงาม..... นี้แหละจึงเป็นชาวพุทธ.........

จงทำความเข้าใจในความคิด และวางความคิดให้ได้ เพราะความคิดเป็นโทษมหันต์ จงปล่อยความคิดให้เป็นไปตามธรรมชาติ

เมื่อมีความคิดก็รู้ในคิด.... ดูความเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปของความคิด (ตามกฎไตรลักษณ์) จนสามารถดำเนินรอยตามพระพุทธองค์ที่ทรงตรัสไว้ว่า .....

"เรารู้จักเจ้าแล้ว เจ้าไม่สามารถสร้างบ้านเรือนให้เราได้อีก"

<O</O
....ขอจงเจริญในธรรม....<O</O
<O</O

<> พระวัดหัวเขา ...นาโพธิ์ <>
<O</O
<O</O
<O ;aa10</O

 

นมัสการ ครับ.....พระวัดหัวเขา

ชีวิตฆราวาส มีเรื่องราวให้ต้องคิดไปในเรื่องต่าง ๆ ไม่หยุด แม้นอกเหนือจากหน้าที่การงาน จนกระทั่งในการดำรงชีวิต นี่เอง.......... จึงเรียกว่า หินชาติ

จะมีหลักธรรมใดที่จะทำให้เรื่อง การคิด นี้หมดปัญหา ไม่มีปัญหาที่จะทำให้เกิด หรือเกิดได้น้อยที่สุด อย่างน้อยก็มีทุกข์ที่น้อย พอระงับได้ หรืออาจหมดไปถ้าทำได้อย่างต่อเนื่อง

ยกตัวอย่าง เช่น ผมพบคุณลุงท่านหนึ่งเดินทางด้วยรถไฟมากับคุณป้า ไม่ว่าคุณลุงจะพูดอะไร คุณป้าก็จะดุ แล้วพูดเหมือนด่าอยู่ตลอดเวลา ต่อปาก ต่อคำ ทุกคำพูด เรียกว่า (ตอนนั้นผมยังเด็กหนุ่มนะ ) ถ้าเป็นเมียผม จะแกล้งทำปืนลั่นใส่แน่นอน..แต่คุณลุงยิ้มสู้ไม่ตอบโต้

เมื่อคุณป้าลุกไปเข้าห้องน้ำ ผมถามคุณลุงว่า "ลุง...ทนได้อย่างไร? "
ลุงตอบว่า " ลุงใช้บท อภิณหปัจจเวก...."
ผมก็พอนึกออกลาง ๆ ว่าเป็นเรื่องการพิจารณาให้เข้าใจ และปลงได้ในเรื่องของการใช้ชีวิต

ดังนั้น หลักธรรมที่จะนำมาใช้ในเรื่องหลักการหยุดความคิดของท่าน (ของใครก็ ของใคร..เดี๋ยวโดน....เบรค บอกไว้ก่อน) ในเรื่องนี้ ใช้หลักธรรมใด?.......ครับ

เหมือนที่หลวงปู่ดุลย์บอกว่า " กิเลสมันรวมลงที่ใจ อันไหนเกิดก่อนก็ละอันนั้นก่อน " พอได้อ่านประโยคนี้มันถึงบางอ้อ...สว่างขึ้นมาในจิตอันมืดขึ้นมาทันที. เป็นต้น

นมัสการ ครับ.

 

ธรรมชาติของจิตคือคิด (ธรรมชาติใด ย่อมคิดซึ่งอารมณ์ เหตุนั้น ธรรมชาตินั้น ชื่อว่า

จิต)

 

ขออนุโมทนาบุญกับพระคุณเจ้า และคุณมาจากดินด้วยค่ะ

Numsai

;aa51

 

แค่รู้เท่าทันว่า ความคิดนั้นไม่ใช่เรา ก็ละวางได้ ...

ง่ายๆนะ...แต่ทำยาก

 

สาธุครับ _/|\_
----------------------------------------------------------------------------------

"ความคิด" หรือมโนสังขาร เป็นผลจากสิ่งปรุงแต่งทางใจหรือการปรุงแต่งของเหตุปัจจัยต่างๆ กับขันธ์ต่างๆ

มีความพยายามอันหนึ่งที่จะแสดงกระบวนการทำงานของขันธ์ทั้งห้า ดังต่อไปนี้

อายตนะภายนอก+อายตนะภายใน > วิญญาณหก > ผัสสะ > สัญญา > เวทนา > สัญญา > สังขารขันธ์ เกิดเจตนากระทำทางกายสังขาร วจีสังขาร และมโนสังขาร

กระบวนการนี้เป็นกระบวนธรรมของการทำงานประสานกันหรือเป็นเหตุเป็นปัจจัยกันของขันธ์ทั้งห้า ซึ่งก่อใ้ห้เกิดสังขารขันธ์หรือการกระทำต่างๆ ในชีวิต

ที่มา ปริญเญยยสูตร

 

<><> ขอกล่าวคำว่าสวัสดีก่อนก็แล้วกัน ....
<><><> จากคำถาม "หลักธรรมที่ทำให้หยุดคิด" นั้นแล้วจะบอกที่หลัง เพราะเราเข้ามาเปิดก็เป็นช่วงต้องไปสวดมนต์ไหว้พระก่อน แล้วดึกๆขะตอบให้ทราบ .... แต่ตอนนี้ยังมีเวลาเล็กน้อยก็ขอนำคำสอนของหลวงปู่ดุลย์ อตุโล มาฝากให้คิดไปก่อน.... หลวงปู่ท่านสอนว่า"คิดเท่าไรเท่าไรไม่รู้ หยุดคิดจึงรู้ แต่ต้องอาศัยคิดนั้นแหล่" .......
<> แล้วพบกัน ....
<> ขอเจิรญในธรรมปฎิบัติ ....
<><> พระวัดหัวเขา .... นาโพธิ์ ....

 

<><> ขอกล่าวคำว่าสวัสดีก่อนก็แล้วกัน ....
<><><> จากคำถาม "หลักธรรมที่ทำให้หยุดคิด" นั้น แล้วจะบอกที่หลัง เพราะเราเข้ามาเปิดก็เป็นช่วงใกล้เวลา ต้องไปสวดมนต์ไหว้พระก่อน ไว้แล้วดึกๆจะตอบให้ทราบ .... แต่ตอนนี้ ยังมีเวลาเล็กน้อย ก็ขอนำคำสอนของหลวงปู่ดุลย์ อตุโล มาฝากให้คิดไปก่อน.... หลวงปู่ท่านสอนว่า"คิดเท่าไรเท่าไรไม่รู้ หยุดคิดจึงรู้ แต่ต้องอาศัยคิดนั้นแหล่" .......
<> แล้วพบกัน ....
<> ขอเจิรญในธรรมปฎิบัติ ....
<><> พระวัดหัวเขา .... นาโพธิ์ ....

 

อยากได้ของดีต้องใจเย็น ๆ................

 

ขออนุโมทนากับผู้พันจุ่นด้วยค่ะ รออ่านเหมือนกัน อิอิ..

 

จริงหรือเนี่ย . .- - รู้มาอย่างนี้นะ . .

เมื่อพระพุทธองค์ ทรงรู้เท่าทันความคิดได้ เข้าใจกระแสแนวทางของความคิดนึกได้แล้ว พระพุทธเจ้าก็ตรัสเปล่งวาจาออกมาว่า...ดูก่อน>>>>ตัณหา มิไช่ดูก่อน ความคิด<O</O

" เรารู้จักเจ้าแล้ว เจ้าไม่สามารถสร้างเรือนให้เราได้อีก "..........
-----------------------------------
ความคิดเป็นตัวก่อภพชาติ จงรู้จักวางความคิด

จริงหรือคับท่าน ไม่เคยได้ยินว่าพระพุทธเจ้าตรัสอย่างนี้เลย . .ว่า
ความคิดเป็นตัวก่อภพชาติ

เคยได้ยินแต่ว่า อวิชชานเป็นตัวนำ ปัจจัยใช้เกิดสังขาร
สังขารไห้เกิดวิณญาณ วิณญาณเกิดเป็นนามรูป
แล้วเกิดเป็นสลายัตนะ และ ผัสสะ และ เวทนา และ ตัณหา และ อุปทาน

อุปทานเป็นปัจจัยไห้เกิดภพ ภพเป็นปัจจัยให้เกิดชาติ มิใช่ความคิด

ชาติเป็นปัจจัยไห้เกิด ชรา และ มรณะ และ โสกปริเทวทุกข์ และโมทนัส
และ อุปปายาส ก่อเกิดกองทุกข์อัน ดักดานเนิ่นนานมั่นคง

ถ้าอวิชชาดับศูนย์สิ้นลงสังขารมิอาจดำรงวิญญานดับลงเช่นกัน . . .

ฝากไว้แค่นี้แล้วกันคับ - - -

 

ถ้าคิดจะหยุดความคิด ความปรุงแต่งที่จริงต้องหยุดคือตัวปรุงแต่ง
ก็ต้องดูว่า อะไรเป็นเหตุ ของการคิดปรุงนั้น . . เช่นตาเห็นรูปสวยๆ
ก็คิดปรุงแต่งไปต่างๆนาๆ อะไรเป็นเหตุของการปรุงแต่งนี้

ก็คงเป็นตาที่เห็นรูปหรือป่าว คงไม่ไช่
เป็นเพราะจิตที่ไปรู้รูปหรือป่าว คงจะไช่
แล้วเพราะอะไรจิตที่รู้รูป จึงปรุงแต่งรูป . .เอาอย่างที่เขาว่าหยาบนะ
เพราะจิตรู้ผิดรู้ไม่จริง
เพราะอะไรจิตจึงรู้ผิด รู้ไม่จริง . .จิตรู้ผิดในอะไร จิตรู้ผิดในขัน5 เชื่อในขัน5ว่าเป็นเรา จึงเชื่อว่าสิ่งที่ขัน5แสดง เป็นจริง . .

หรือ เพราะเชื่อในสิ่งที่ขัน5แสดง จึงเชื่อว่าขัน5เป็นเรานะ . . . . . .



การจะหยุดความคิดปรุงแต่งโดย จิตไม่รู้ถึงเหตุ แต่แค่พยามมาหยุดที่ปลายเหตุคือความคิด ทำได้หรือไม่หนอ . .

 

นมัสการพระคุณเจ้า

ความคิดอันว่าง มีคุณจริงๆ ทั้งสงบทั้งสดชื่น ได้อยู่กับปัจจุบันอย่างแท้จริง
นำไปสู่การตื่นรู้ การมีชีวิตด้วยความอัศจรรย์ของชีวิตจริงๆ
กระผมเคยศึกษาเรื่องแบบนี้ ในนิกายเซ็นมาแล้ว
ได้มาเจอในแนวเถรวาทก็เป็นทุนธรรมที่ดีครับ

โมทนาบุญครับ สาธุๆๆ

 

<> ขอสวัสดีทุกๆท่าน...
<><><> ขอทำความเข้าใจกับทุกๆท่าน.... ผิดก็มีถูกก็มี ดีเลวล้วนอยู่ร่วมกันผิดเป็นครู ดีใจที่ได้รับการชี้นำ ขอยอมรับโดยดี...สาธุอนุโมทนามิ....
<><> ไม่ได้เข้ามานาน...ติดงานกฐิน ดีใจที่มีผู้อ่านและเสริมสร้างความรู้ให้เกิดมากมาย......
<><> ขอโมทนาสาธุอีกตรั้ง ในการต่อเรื่อง ตัณหาให้ได้ทราบ โมทนาจริงจริง "ความคิดให้เกิดการกระทำ การกระทำย่อมมีผล เมื่อมีผลย่อมมีทุกข์มีสุข"
ว่าจริงๆแล้วถูกทุกข้อที่ว่าภพให้เกิดชาติ... มิใช้คิด... ก่อนจะมีภพต้องมีสังขาร(ความคิดนึงปรุงแต่ง) เมื่อมีสังขารก็มีเวทนาเมื่อเวทนาก็มีตัณหา... ต่อกันไปไม่รู้จบ จะจบได้ก็เมื่อมี่ความรู้ในคิด... รู้เท่ารู้ทันความคิดนั้นเอง เพราะมีคิดจึงเป็นเหตุให้เกิดสรรพสิ่ง คิดดีเกิดดี คิดชั้วเกิดชั้ว คิดเข้าตัวก็เกิดยึดเกิดติด คิดเพื่อผู้อื่นๆก็เกิดปล่อยเกิดดีมีเมตตา ที่เราไม่ได้เขียนถึงตัณหานั้นเพราะ ในธรรมที่เป็นอิทปัจจยตาก็มีอยู่แล้ว(ใครๆก็ได้อ่านได้รู้ ยิ่งหลวงพ่อพุทธทาส ยิ่งเขียนได้ดี จะหาอ่านเอา)... การเขียนในกระทู้ก็เป็นเพื่อธรรมะง่ายๆ เป็นไปเพื่อปฏิบัต เมื่อผู้อ่านแล้วนำไปพิจารณา นำไปปฏิบัติดู แล้วเกิดรู้ เกิดแจ้ง ละคายกิเลส หรือคายทุกข์คายโศกได้บ้าง... และสามารถอยู่ในโลกได้แบบสบายๆ ไม่ติดโลกจนเกิดตัว ...ใครๆก็รู้ว่าตัณหานั้นเป็นตัวร้าย... แต่ถ้าเราสามารถดูแลจัดระเบียบความคิดได้ก็จะดีมากเลย ... ดังนั้น อยากให้ทุกท่านลองมาจัดระเบียบความคิดดูแล้วจะรู้ถึงความดีงาน ...
<><> ในการที่จะไม่ให้เกิดตัณหานั้น... เราก็ต้องมาระวังอายตนะ เพราะตัวนี้แล ที่เป็นประตูขอการเกิดกิเลส(ตัณหา ราคะ อุปาทาน) เมื่อรูปที่เห็นเข้ามา ทางตา เราจะเกิดความรู้ เกิดความจำ และเกิดเจตนาในความจำ เกิดสุขเกิดทุกข์ ในรูปในเจตนาในความจำรูป เกิดแยกความสวย ความงาม ความดี ความเลว โดยเอาเจตนาในความจำรูปมาเป็นบรรทัดฐาน รูปดีว่าดี รูปไม่ดีว่าไม่ดี เป็นต้น.... และจะยังคงเป็นไปตลอดโดยลักษณะของผู้ที่ไม่รู้ตามอาการนั้นๆ....
<><> จงรู้ในความคิดแล้วไม่คิดต่อ ความรู้ในความคิดนั้นจะมีได้อย่างไร ความจะเกิดภพ เกิดชาติ แม้ในปัจจุบันก็ไม่มี เพราะไม่ได้เข้าไปทำความรู้หรือต่อเติมความคิดนั้นๆ.... จงทำความคิดให้หยุด โดยการไม่คิดต่อ ....
<><><> ความไม่รู้มีสามระดับ การมีความรู้ก็มีสามระดับเช่นกัน เริ่มแรกก็ใช้ความรู้ในชั้นแรกๆ เพื่อละในระดับแรกๆ คือความรู้มีสูง มีต่ำ กิเลสก็เช่นกันมีสูงมีต่ำ... เมื่อปัจจุบันสิ่งใดเข้ามาก็ใช้ปัญญาปัจจุบันนั้นละวางไป....
<><> .. ฝากไว้"เมื่อมีคิดแล้ว จงอย่าคิดต่อ ในความคิดนั้น"..... จบ...
<><><> ขออนุโมทนากับทุกๆท่านที่เข้ามาอ่าน และเพิ่มเติมความรู้ต่างๆเข้ามา จัดว่าได้ความรู้ดี .... ขออนุโมทนาจริงๆ....
<><> ขอเจริญในธรรมปฏิบัติ ....
<><><> ขอโมทนา...
<> พระวัดหัวเขา .... นาโพธิ์ ...

 

สาธุ พระท่านกล่าวชอบแล้ว

เราต้องหัดหยุดคิดให้เป็น อย่าเอาแต่คิดแล้วก็หลงตามความคิดไปเรื่อย ๆ หัดเอาชนะใจตนเอง นี่คือการฝึกมีสติ ไม่หลงคิด ไม่หลงอารมณ์

ปกติเวลาเราคิด อารมณ์มันเบียดตาม ๆ กันมาเลย เพราะจิตมันอินตามความคิดไป

อีกหน่อยพอกำลังจิตเรามีมากขึ้น ๆ เวลาจะคิดจิตมันจะเกิดช้าลง เราก็จะเริ่มเห็นกระบวนการหลงคิด และหลงตามความคิดได้ เราก็จะค่อยแยกออกได้เองว่า อะไรคือตัวจิต อะไรคือความคิด สติอยู่ตรงไหน เราก็จะเริ่มเข้าใจได้เองว่า อะไรคือ ต้นเหตุของทุกข์จริง ๆ เห็นกระบวนการก่อตัวของสุขของทุกข์ของอัตตาตัวตน ทีนี้ก็จะหายสงสัยได้เอง...

 

ขออนุโมทนา . .

การหัดหยุดคิดก็ดีนะ ถ้าทำได้ ก็ทำเถอะ ^^
ก็ยังดีกว่าคิดไม่หยุด . .^^

สาธุคับ

 

ที่ว่า หัดหยุดคิดนี่ หมายถึง หัดหยุดคิดต่อ นะครับ

เป็นการเพิ่มกำลังจิต ลดความเคยชินที่ชอบไหล ๆ ตามกิเลส...ฝึกทวนกระแส

แต่ไม่ใช่ ตั้งหน้าตั้งตาจ้องว่า จะไม่คิดอะไรเลย อันนั้นจะกลายเป็นท่อนไม้ไปเสีย

ปริศนาธรรมของหลวงปู่ดูลย์มีว่า

"หยุดคิดเท่านั้นจึงจะรู้ แต่ต้องอาศัยคิด"


สาธุครับ

 

ขออนุโมทนาบุญกับหลวงพ่อ และคุณ Tboon ด้วยค่ะ

 

ไม่ได้เข้ามานานเลยสาธุกับทุกท่าน

 

เดินบาตรโปดรที่ที่เมืองเมดานประเทศอินโดนีเชียปีนี้