คืนวันดับของหลวงปู่เณรคํา พบพระพุทธองค์ปรากฏกายอนุโมทนา

จากการปฏิบัติธรรม กรรมฐานปรารถนาความเพียรอย่างหนักหน่วงตลอด 7วัน 7คืน นับจากวันที่ 25 ธันวาคม จนถึงวันสุดท้ายได้เกิดดวงตาเห็นธรรมอันพ้นโลก ตามคําสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในคืนวันที่ 31 ธันวาคม เวลาตี 2 เป็นคืนที่มหัศจรรย์ยิ่งนัก ที่ผลแห่งการสร้างสมบุญบารมีมาหลายภพชาติมาในครั้งนี้ การทําความเพียรเกิดภาวะที่ได้ทําให้แจ้งแล้วทั้งกายและใจ

"ครั้งนี้เราได้ทําให้แจ้งแล้วซึ่งความหลุดพ้น ได้ทําให้แจ้งแล้วซึ่งนิพพาน สงบจากกิเลสแล้ว สงบจากวิบากกรรมอันนี้แล้ว พรหมจรรย์ของเราอยู่จบแล้ว ชาติภูมิการเวียนว่ายตายเกิดในเราไม่มีอีกต่อไป ชาติปัจจุบันนี้เป็นชาติสุดท้ายที่พอเพียงต่อการเวียนว่ายตายเกิด ภพชาติการเกิดจึงยุติแต่เพียงเท่านี้"

จิตเสวยวิมุตติสุข ปีติ อยู่ ณ ภูเขาภูตึก ถึง 7 วัน 7 คืน ในคืนที่ 7 นั้นได้ปรากฏมีพระบรมสารีริกธาตุเสด็จมาอยู่ในมือหน้าตักของสามเณรวิรพลเต็มไปหมด

(ภายหลังซึ่งพระบรมสารีริกธาตุนี้จะเสด็จมาโปรดหลวงปู่เณรคําเป็นประจําทุกปี เมื่อเลยวันที่ 30 ธันวาคมของทุกๆปี คืนวันที่ 5-7 จะปรากฏมีพระบรมสาริกธาตุเสด็จมาให้เป็นประจํา เสมือนเป็นวันครบรอบวันบรรลุธรรมสําเร็จกิจ จึงมีของศักดิ์สิทธิ์มาอยู่ด้วยเสมอๆ)

คืนนั้นนับเป็นพระมหากรุณาธิคุณอันสูงยิ่งแห่งพระบรมพระศาสดา พร้อมเหล่าพระอรหันต์สาวกจํานวนมากมายได้เสด็จมาทางอากาศ ในนิมิตที่สามเณรวิรพลได้เห็นภาพ ท่านได้เสด็จมาบิณฑบาตเป็นถิวแถวยาว พระพุทธองค์เสด็จนําหน้า พระโมคคัลลานะ พระสารีบุตร และเหล่าอรหันต์มากมาย ตลอดจนคณะธรรมสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ที่ดับขันธ์เข้าพระนิพพานไปแล้วต่างได้มาปรากฏเดินมาในขบวน สามเณรวิรพลจึงได้ยกมือไหว้พระพุทธองค์ ท่านมีเมตตาแย้มโอษฐ์ที่มุมเล็กน้อย

"นี่เธอ ขึ้นมาสะพายบาตรของเธอซิ จงมาเดินเข้าแถวต่อท้ายเราแล้วไปบิณฑบาตด้วยกัน"

กายทิพย์สามเณรวิรพลจึงได้ลุกเดินคล้องบาตรเดินเข้าร่วมขบวนบิณฑบาตกับพุทธองค์และหมู่คณะอรหันต์ที่เป็นแถวยาวเหยียดแล้วนิมิตนั้นก็ได้หายไป....

นับตั้งแต่นั้นโลกธาตุทั้ง 3 ไตรโลกธาตุ มนุษย์โลก รูปภพ อรูปภพ สิ่งที่เคยเห็นสิ่งลี้ลับ เร้นลับ พญานาค เทพ พรหม คนธรรพ์ต่างๆ ที่ยังมีความเคลือบแคลงสงสัยต่างๆ อยู่ในขณะก่อนหน้านั้น ความเคลือบแคลงสงสัยในภพภูมิต่างๆ ทั้ง 3 โลกธาตุ ไตรโลกธาตุนี้รู้เห็นเด่นชัด ประจักษ์ในจิตชัดแจ้ง ความรู้เห็นในไตรโลกธาตุนี้ไม่มีประมาณ ความเคลือบแคลงสงสัยต่างๆได้หมดสิ้นไป เกิดเป็นความรู้จริงที่เด่นชัดมาแทนที่

 

จากการปฏิบัติธรรม กรรมฐาน



สามเณรใช้กรรมฐานอะไรหรอ

 

จากการปฏิบัติธรรม กรรมฐาน



สามเณรใช้กรรมฐานอะไรหรอ

 

ท่านหลวงปู่เณรคํา ส่วนใหญ่ท่านจะบริกรรมพุทโธ หายใจเข้า พุท หายใจออกโท และทําความรู้สึกไปทั่วกระดูกครับ

และก่อนวันดับท่านได้ปฏิบัติดังนี้

สติมหาสติกําหนดลงในกายานุปัสสนาสติปัฏฐาน การตั้งสติกําหนดพิจารณากายให้รู้เห็นตามสภาวะแห่งความเป็นจริง กําหนดรู้เท่าทันอิริยาบถของกาย กําหนดสติรู้สึกตัวในการกระทํา พิจารณากายเป็นปฏิกูลมนสิการ พิจารณาธาตุมนสิการ ซึ่งต้องเป็นไปตามธรรมชาติ เวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน สติกําหนดพิจารณาเวทนากายใจให้รู้ตามความเป็นจริงกําหนดรู้สึก สุข ทุกข์ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ดีใจ เสียใจ ความยึดติดในชาติภพสังขาร พิจารณาสิ่งที่เกิดขึ้นและดับไปมันไม่ใช่ตัวตนของเรา จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน สติกํากับรู้ พิจารณาจิตเศร้าหมองหรือผ่องแผ้วเป็นอารมณ์จิตก็สักว่าจิต มิใช่บุคคลตัวตนเราเขา ธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน สติกําหนดรู้สภาพธรรมให้รู้ตามเป็นจริง ธรรมก็สักว่าธรรม มิใช่บุคคลตัวตนเราเขา สติกําหนดรู้แล้วไม่ยึดถือ ปล่อยวางไปตามสภาพความเป็นจริง

อ้างอิงจากหนังสือหลวงปู่เณรคํา หน้า 101-102 เขียนโดย ภันธกานต์ กิ้มทอง (โจ)

 

ก่อนวันดับ

อะไรดับหรอครับ

 

ฟังธรรมของท่าน หลวงปู่เณรคำแล้ว อนุโมทนาสาธุด้วยครับ

 

อยากฟังจากท่านเองเหมือนหลวงตามหาบัว ท่านเทศน์ให้ฟัง......

สมัยที่หนังสือโลกทิพย์รุ่ง บรรดานักเขียนมักจะอธิบายไปจนเราเคลิ้ม แล้วก็เอามาเป็นแนวสำหรับปฏิบัติไม่ได้ มันเหมือนกันไปหมด เวลาที่เราจะปฏิบัติมันก็รู้ล่วงหน้าตามสัญญาที่อ่านมานั่นเอง บางทีก็เอามาโม้ให้คนข้าง ๆ ฟัง ......แหม หูผึ่งเชียว เฮ้อ....ต้องรออีกนานไหมที่จะได้พระอย่างหลวงตามาเทศน์ให้ฟัง สาธุ................นานก็ต้องรอ.