ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

คุณฝน เอาบุญไปฝากไว้กับท่านพญายมได้จริงหรือคะ ครือว่า อินกับเรื่องราวทหารกล้ากับคุณฝนมั่กๆ และก็ได้โพสเป็นลายลักษณ์อักษรด้วยว่าจะช่วยอุทิศบุญอีกแรง แต่ก็อย่างที่บอกไว้ ก็ปวดหัวใช่ไหมคะ ทีนี้รุ่งเช้าก็ไปกล่าวกรวดน้ำขอพระแม่ธรณีช่วยนำส่งให้ด้วย (คือพี่ก็วิตกตัวเองอยู่เสมอว่า ตัวเองมีบุญบารมีน้อย กลัวจะทำอะไรให้ใครได้ไม่ถึงอะไรงี้่ค่ะ แต่ก็พยายามใช้วิธีเบิกบุญแบบอาจารย์me/myself บอกไว้นะคะ แต่ตัวเองก็ไม่ค่อยมั่นใจ กลัวใครๆที่เราอุทิศให้ไม่ได้รับ ก็จะไปบอกกล่าวกับพระแม่ธรณีให้ช่วยนำส่งให้ด้วย และเช้านี้ก็ตั้งใจเข้าห้องพระสวดมนต์ ภาวนา และกรวดน้ำ ฯ แต่ก็มีอาการ มึนๆๆๆ ปวดหัว เกาะๆ อยู่ฝั่งซ้ายของหัว ก็กลัวไม่มีสมาธิ แต่ก็ให้รู้สึกแปลกๆ ก็เลยเอางี้่ ขอเบิกบุญแบบที่อาจารย์บอกไว้อีกครั้ง โดยไม่ต้องเข้าห้องพระ เดินไปกรวดน้ำ บอกผ่านแม่ธรณีเลย บอกว่าบุญที่ข้าพเจ้ามีอยู่ทั้งหมด ทั้งที่่ได้ทำบุญผ่านมาแล้ว และกำลังจะได้ทำในอนาคตอีก ฯล ก็ขออุทิศให้พวกท่านทั้งหมดที่มาขอกับข้าพเจ้า ณที่นี้ และขอให้ข้าพเจ้า หายปวดหัวซะที จะได้ไปทำสมาธิ สร้างบุญ อิ อิ ก็ให้แปล๊กๆๆๆ ก็หายง่ะ ก็มาทำงานและก็ไม่ได้ทานยาด้วย ไอ้ที่หนุบๆข้างซ้ายน่ะแบบกลัดหนองก็ไปแล้ว หาไม่เจอ

 

เห็นด้วยกับคุณRicardo DeCalgary ค่ะ ขอยกมือสนับสนุน คือความรู้สึกตอนอ่านข้อความตรงผ้ายันต์ มีความรู้่สึกสัมผัสพลังและขนลุก (ก็เป็นsenseส่วนตัวน่ะค่ะ) ก็ถ้าสมาชิกตกลงทำ ก็ขอร่วมปัจจัยค่ะ

 

ขอสนับสนุนอีก 1 เสียง เห็นด้วยค่ะ

 

- เสื้อยืดข้างใน ใช่เสื้อสีเขียวๆ ที่ใส่กับเสื้อลายพรางไหมคะ หรือว่าเสื้อยืดทั่วไป

- หนังสือสวดมนต์ เท่าที่ฝนไปเเอบถามมา รู้สึกว่าจะหาเวลาสวดได้ยากมากๆ เพราะว่าทำงานกันทั้งวันทั้งคืน เวลาพักผ่อนเป็นส่วนตัวนั้นน้อยมาก เสร็จจากงานคุ้มครองพระ คุ้มครองครู เเละลาดตระเวน ต้องไปคุยกับชาวบ้านเพื่อหาข่าววงใน เเล้วเอามาวางเเผนการ เหนื่อยกันมากๆ

ส่วนใหญ่ท่านทหารจะใช้วิธีปลุกของคุ้มครองที่มีติดตัวให้คุ้มครองซะมากกว่า โดยเฉพาะตอนก่อนออกลาดตระเวนตรวจพื้นที่ (จะบอกว่าท่านผู้หมวดเล่นไม่สวดเลย ขอเเต่ให้เเม่ท่านคุ้มครอง เเต่ท่านผู้กองสวดบ้างนิดหน่อย มีการบอกด้วยนะไม่ต้องให้หรอกหนังสือสวดมนต์ โดนสมเด็จท่านดุเลยว่าเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี 555)

จริงๆเเล้วส่งหนังสือสวดมนต์ไปก็ดีนะคะเพราะว่าเผื่อเกิดอยากสวดขึ้นมาจะได้มีสวด ฝนมีหนังสือสวดมนต์ในใจไว้เเล้ว ฝนว่าหนังสือ "ธรรมปกิณกะ" ของวัดท่าซุง เป็นหนังสือที่ดีเพราะเล่มไม่หนามาก ภายในหนังสือประกอบไปด้วยบทสวดสำคัญๆคือ

- คำขอคมาพระรัตนไตร (บทสวดนี้ฝนว่าจำเป็น เผื่อพลาดพลั้งล่วงเกินโดยไม่ได้ตั้งใจ)

- บทบวงสรวงเเละชุมนุมเทวดา (ขอความคุ้มครองจากเทวดาในพื้นที่ ก่อนออกปฏิบัติการณ์)

- พุทธชัยมงคลคาถา (คาถาที่พระนเรศวรสวดก่อนออกทำศึก)

- คำอุทิศส่วนกุศล

เเละวิธีฝึกกรรมฐานด้วยตนเองเเบบง่ายๆ

เรื่องหนังสือสวดมนต์ฝนขอเเปะโป้งไว้ก่อนเเล้วกัน ฝนจะให้ป้าฝนไปหาดูที่ซอยสายลมว่ามีหนังสือเล่มนี้ขายไหม

500 - 600 เล่มฝนก็ว่าเยอะ ไม่รู้ว่าที่ซอยสายลมจะมีขายพอไหม พอฝนถึงเมืองไทยปุ๊บฝนจะตรงไปวัดพระอาจารย์ท่านเลยค่ะ เเล้วจะไปบอกพระอาจารย์ท่านว่าฝนอยากช่วยทหาร ตำรวจภาคใต้ เผื่อท่านจะมีคำเเนะนำดีๆให้ หรือไม่เผื่อท่านจะให้สายสิญจน์ไปมอบให้ทหารด้วย ไม่ก็ให้ท่านจิ้มๆหนังสือสวดมนต์ให้ก็ยังดี หลังจากนั้นก็ไปส่งของให้ที่ไปรษณีย์หน้าวัดพระอาจารย์ รวมทั้งอุปกรณ์ปฐมพยาบาลเบื้องต้นเป็นของขวัญปีใหม่ให้ท่านทหารละกันค่ะ

ฝนว่าเรื่องหนังสือสวดมนต์ท่านทั้งหลายน่าจะคอยได้ เเต่เรื่องสิ่งที่สำคัญกว่านั้นน่าจะเป็นเรื่อง อุปกรณ์ปฐมพยาบาลเบื้องต้น พระหรือเครื่องรางต่างๆ เอาไว้พกติดตัวค่ะ

เครื่องรางต่างๆฝนไม่มีค่ะ มีเเต่มณีพญานาคเเต่ถ้าส่งไปให้เเล้วเกรงว่าท่านทหาร ตำรวจจะไม่รู้ว่าเป็นมณีพญานาคอ่ะสิคะ เพราะความศักดิ์สิทธิ์ของมณีอยู่ที่รู้ว่าเป็นมณีพญานาค ไม่ใช่ก้อนหิน มีเหล็กไหลที่พระองค์น้องท่านมั้ง ฝากลองถามญาติคุณ Pikzy ด้วยนะคะว่ารับวัตถุมงคลเหล่านี้ไหม เเต่ก็ต้องเเปะโป้งไว้จนออกพรรษาเหมือนกันค่ะ เพราะช่วงนี้ทั้งพระอาจารย์เเละพระองค์น้องเข้ากรรมฐานหมดเลย ห้ามรบกวน

อุปกรณ์ปฐมพยาบาลเบื้องต้น ฝนคงจะให้พี่สาวฝนจัดการให้ในเบื้องต้นค่ะ

ตอนนี้สมองเล็กๆฝนคิดได้เท่านี้ค่ะ

 

ส่วนตัวผมเห็นด้วยครับแต่คิดว่าเป็นหนังสือจะดีมากครับเพราะบทสวดแต่ละบทจะมีดีอยู่ในนั้นอยู่แล้วอย่างเช่นชินบัญชร เครื่องรางของขลังก็ดีครับแต่ต้องใช้เป็นพุทธคุณถึงจะเต็มร้อยครับแต่ถ้า(สวดมนต์มันเหมือนเราทำบุญครับคือต้องทำเอาเองด้วย)ลองสังเกตุท่านเทวดาทั้งสองที่น้องฝนเล่ามายังต้องอยู่คนละชั้นเลยครับท่านนึงสวดบ้างท่านนึงไม่สวดเลยจากที่เล่านะครับ แต่สวดมนต์นี่อยู่กับตัวเราแน่นอนครับเพราะเราเป็นผู้สวดเองพระห้อยคอยังต้องมีคาถากำกับเลยครับเหมือนวาจาสมเด็จโตท่านว่าไว้นะครับ(ถ้าตัวเองไม่เคยทำแต่จะขอแต่ให้พระท่านช่วยพระท่านช่วยได้ส่วนหนึ่งแต่ถ้าเราทำไว้เองยังไม่ถึงเวลาใครก็ทำอะไรเราไม่ได้)แต่ทั้งสองอย่างดีหมดครับสนับสนุนครับ

 

จะว่าไปชิณบัญชรก็สำคัญเนาะ เเต่หนังสือที่ฝนตั้งใจจะซื้อไม่มีบทสวดมนต์นี้ค่ะ ชอบที่หน้าปกหนังสือเล่มนี้เป็นรูปสมเด็จองค์ปฐมปางพระพุทธชินราช รูปหลวงปู่ปานเเละหลวงปู่ฤาษีลิงดำค่ะ มีรูปครูบาอาจารย์ท่านอยู่หน้าปกดูขลังดี

 

เพิ่งจะถึงบางอ้อก็ตรงที่ได้อ่านข้อความนี้ล่ะค่ะ
หลังจากที่เป็นปริศนาอยู่นานว่าเราเป็นอะไรน้า.. กินยาก็ไม่หาย
ปวดหัวแบบไม่มีสาเหตุมาหลายครั้ง นึกจะปวดก็ปวดเลย เป็นอะไรที่ทรมาณมาก
แต่บทมันจะหายก็หายทันที แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย งงมากๆ

ก็เลยมีเรื่องอยากจะเล่าให้เพื่อนๆฟังค่ะ
คือว่าตัวเองอยากจะไปนั่งสมาธิที่วัดมาก อยากไปนั่งให้ได้ทุกวันจันทร์ถึงศุกร์เลย
ก็เลยวางแผนว่าส่งลูกไปเรียนแล้ว เข้าวัดเลยดีกว่าเรา เอ..เอาวัดไหนดี
วัดที่ใกล้บ้านที่สุดก็ไปประจำ รู้สึกไม่ค่อยสงบ ท่าจะไม่รอดแน่
พอดีนึกขึ้นได้ว่าส่งลูกคนเล็กแล้วเลี้ยวรถออกมามีวัดอยู่พอดีเลย
วัดเสมียนนารีค่ะ เป็นวัดใหญ่มาก ลืมได้ไงไม่รู้ ไม่ได้เรื่องเลยเรา

อาทิตย์ต่อมาหลังจากส่งลูกเสร็จก็ไปแวะสำรวจสถานที่ที่วัดค่ะ
เคยมาแต่งานศพตอนกลางคืน พอมาตอนกลางวันรู้สึกแปลกตามาก เดินไม่ค่อยถูก
ทั้งที่ยังเช้ามากแต่ไม่ค่อยมีคนเลย(เอ..เค้ามาทำบุญกันตอนไหนน้า..)
หลังจากเข้าไปไหว้พระเรียบร้อยแล้วก็ออกมาเดินเล่นค่ะ
แล้วสายตาก็พลันไปประสานกับสายตาอีกนับสิบๆๆๆคู่
สุนักจรจัดค่ะ เยอะมากๆ นั่งนอนกันเกลื่อนเต็มไปหมดเลย
แถมเค้ายังพร้อมใจมองมาทางเรากันอีก แต่ไม่เห่านะ
หลายตัวที่ขี้เรื้อนกินทั้งตัว น่าสงสารมาก

ignorr ignorr ignorr ignorr ignorr

ก็เลยหยุดยืนมองพวกเค้าอยู่นาน ก็รู้ว่าอยู่วัดคงไม่อดอยากหรอก
แต่กรรมอะไรน้า..ที่ทำให้ต้องมาร่อนเร่พเนจรอยู่ในวัด
ก็เลยยืนแผ่เมตตาให้เค้าไปสองรอบ
พวกเค้าดีนะคะ ไม่มีท่าทีคุกคามอะไรเลย นั่งมองนอนมองกันเงียบเชียว
ทั้งที่ตรงนั้นมีเรายืนอยู่คนเดียวจริงๆ ท่ามกลางสุนัขหลายสิบตัวเต็มไปหมด

เดินเล่นอีกพักก็กลับบ้านค่ะ แต่พอถึงบ้านแล้วปวดหัวมากๆตรงขมับ
นอนพักก็ไม่หาย กินยาก็ไม่หาย รู้สึกทรมาณมาก เป็นอยู่หลายวันเลย
ที่ไม่ไปหาหมอเพราะรู้สึกได้ด้วยตัวเองว่าไม่ใช่เรื่องโรคภัยทั่วไป
แต่ต้องเป็นอะไรที่มาจากวัดแน่ๆ มีความรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
แต่ไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงเท่านั้นเอง
ตั้งแต่วันนั้นก็ยังไม่ได้กลับไปที่วัดอีกเลย รู้สึกกลัวๆ

แต่วันนี้รู้เหตุผลแล้ว ก็ว่าจะกลับไปอีกค่ะ
แต่อยากจะถามคุณ me,ว่าเราจะป้องกันตัวเองให้ปลอดภัยที่สุดได้ยังไงคะ
ในใจก็เชื่อเสมอว่าถ้าเราคิดดีทำดี บุญต้องรักษาเราเสมอ
แต่ก็ยังกล้าๆกลัวๆอยู่ ไม่อยากประมาทค่ะ

 

เอาบุญมาฝากครับ เมื่อวานผมและแฟนซื้อของนำไปบริจาคศูนย์สงเคราะห์เด็กหญิงที่ พระพุทธบาท จ.สระบุรีมาครับ

 

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านนะครับ อยากไปด้วยมากๆครับ วันนี้เอาบุญมาฝากผมน้องสาวและพี่ๆ เพื่อนๆที่ทำงานน้องสาวได้ร่วมทำบุญผ้าป่าเพื่อการศึกษา ณโรงเรียนวัดโพธิ์ (ผักไห่วิทยาคาร) จ.อยุธยา ขอผลบุญนี้เป็นปัจจัยให้พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆกัลยาณมิตรทุกๆท่านและครอบครัวมีความสุขสมหวังทุกๆประการ และมีความเจริญก้าวหน้าในธรรมยิ่งขึ้นๆครับ.....สาธุ...

 

ผ้ายันต์มหาพิชัยสงคราม หลวงพ่อฤๅษีฯ ปลุกเสกได้เพียงองค์เดียว และเป็นองค์สุดท้ายครับ เพราะว่าหลวงพ่อฯเป็นเชื้อสายพระร่วงเจ้าองค์สุดท้าย (ตอนหลวงพ่อฯยังอยู่ท่านยังไม่อยากทำเลยครับ เพราะปลุกเสกยากกกกกกกกกกกมากกกกกกกกกก ) แต่ยังพอมีเหลืออยู่ที่บ้านสายลม ผืนเล็ก 300 ผืนใหญ่ 800 ครับ อานุภาพ สุดยอด

แต่ถ้าเป็นผ้ายันต์เกราะเพชร พอทำได้ครับ เพราะหลวงพ่อฯครอบครูศิษย์รุ่นต่อมา แต่ผ้ายันต์เกราะเพชร ผู้ครอบครองต้องถือศีลอย่างน้อย สองข้อคือ ห้ามกินเหล้า กับ ห้ามลักขโมย ครับ

 

หลังจากกฐินแล้วร่วมแรงร่วมใจกันอีกครั้งก็ดีนะครับ คงต้องรบกวนคุณพี่ชนะ คุณme'myself และคุณอ้อย ไม่ทราบว่าทุกท่านจะว่าอย่างไร และไม่ทราบว่าแม่งานท่านจะไหวมั๊ยเนี่ย ไม่รู้ว่าจะรบกวนเกินไปหรือเปล่าอยากช่วยครับ....ฝากถึงคุณอ้อยครับช่วงที่โอนเงินกฐินขอเวลาหลายๆวันหน่อยนะครับ คนอยู่ไกลจะได้เตรียมตัวทันครับผม ขอบคุณมากครับ.....

 

ดิฉันว่าให้มันเป็นเรื่องๆไปดีกว่าค่ะ จะได้ไม่สับสนแล้วก็ไม่รบกวนท่านกัลยาณมิตรมากไป ตอนนี้ขอเรื่องกฐินเรื่องเดียวก่อนค่ะ เพราะว่าแต่ละคนก็ต้องมีหน้าที่การงานและภาระที่ต้องรับผิดชอบค่ะ

 

ทำบุญมาค่ะ 4-5 วันที่ผ่านมาไปถวายภัตตาหารเช้าที่วัด กวาดโรงครัว บันไดวัด
ถวายปัจจัย และโอนเงินช่วยเหลือสงฆ์อาพาธโรคไต 500 บาท
เรื่องรายชื่อทำบุญกฐิน ไม่เป็นไรค่ะคุณอ้อย ชื่อเดียวก็ได้ เดี๋ยวให้ครอบครัวโมทนาก็ได้ค่ะ
ขอบคุณมากๆ

 

สวัสดีค่ะ อ้อยได้รับข้อสังเกตจากคุณชนะว่าในแต่ละวันจะมีคนเข้ามาอ่านกระทู้นี้เยอะมากค่ะ ซึ่งก็มีทั้งท่านที่เป็นสมาชิก และบุคคลทั่วไป ทีนี้การทำบุญนั้นตะก่อนอ้อยจะพิมพ์เชิญชวนเฉพาะสมาชิกเท่านั้นค่ะ ทีนี้ก็เลยมาปรึกษากัน เผื่อว่าบุคคลทั่วไปที่แวะเข้ามาอ่านกระทู้นี้มีความประสงค์จะร่วมทำบุญด้วย ก็ขอเรียนเชิญได้ทุกท่านเลยนะคะ ไม่จำกัดว่าต้องเป็นเฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แต่การที่เราจะติดต่อกันได้นั้น ก็ต้องสมัครสมาชิกกันก่อนค่ะ ซึ่งก็ไม่ยากค่ะ ยกตัวอย่างเช่นช่วงก่อนมีหลายๆท่านที่ยังไม่ได้สมัคร แต่พอเห็นว่ากระทู้นี้มีการทำบุญกันก็มีการสมัครเพื่อเป็นสมาชิก เพื่อที่จะได้โพสข้อความในบอร์ดนี้ได้ ก็ต้องขออนุโมทนาเป็นอย่างสูงค่ะ ^_^

 

ปกติดูข่าวก็จะเห็นแต่ข่าวขอรับการช่วยเหลือของทหารตำรวจ ทำให้พวกเราส่วนใหญ่ลืมนึกถึงความจริงข้อที่ว่า ยังมีพระสงฆ์อีกจำนวนหนึ่งที่ได้ปฏิบัติภารกิจทางศาสนาอยู่ในพื้นที่นั้นด้วย ต้องขอบพระคุณ คุณชนะมากๆเลยนะคะที่ทำให้หูตาอ้อยกว้างขึ้น ปกติเคยให้ความช่วยเหลือทหารตำรวจโดยการจัดของให้(โดยฝากไปกับญาติค่ะเป็นการส่งตรงถึงมือเลยค่ะ) พระสงฆ์ที่เผยแพร่ธรรมและปฏิบัติภาระกิจทางศาสนาอยู่ที่นั่น ถือว่าเป็นผู้ที่เสียสละยิ่ง

ทหารตำรวจทำงานยังรู้ว่ามีเงินเดือน แต่พระสงฆ์ท่านไม่มีอะไรเลย การออกบิณฑบาตรโปรดเวไนยสัตว์แต่ละครั้งต้องเสี่ยง ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีคนใส่บาตรไหม ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีคนมาลอบยิงไหม แต่ละย่างก้าวของลูกศิษย์ตถาคตคิดเสมอว่าต้องตาย ดังนั้นจึงไม่ห่วงกายนี้ ไม่ห่วงสิ่งสมมุติในโลกนี้ ภารกิจที่ทำจึงเป็นไปเพื่อทางธรรมเท่านั้น ยามเมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่สงบขึ้น จุดยึดเหนี่ยวของผู้คนคือด้านกำลังใจ พระท่านก็เลยไม่ไปไหนทั้งๆที่สามารถจะย้ายไปจำวัดที่ปลอดภัยก็ได้ แต่ท่านก็ไม่ไป ยังอยู่เพื่อสงเคราะห์ดวงจิตของคนที่กำลังต้องการสิ่งยึดเหนี่ยวทั้งทหาร ตำรวจและชาวบ้าน ดังนั้นหากใครจะอุทิศบุญกุศลให้ผู้ที่เสียสละทางชายแดน อย่าลืมพระสงฆ์ท่านด้วยนะคะ ^_^ ขอบพระคุณ คุณชนะอีกรอบค่ะที่กรุณาเตือนสติค่ะ

 

รับทราบค่ะ ^_^
ช่วงนี้ใกล้สิ้นปีงบประมาณอ้อยงานเยอะจริงๆด้วยค่ะ แฮ่ๆ
แต่สำหรับเรื่องงานบุญใหญ่แล้วมีเวลาให้เสมอค่ะ เพราะตั้งใจไว้แต่แรกแล้วค่ะ

ส่วนท่านไหนที่ต้องการส่งความช่วยเหลือไปให้ทหารตำรวจตามชายแดนก็สามารถที่จะทำได้เลยนะคะ ใครใคร่ทำก็สามารถที่จะทำได้เลยค่ะ เรื่องการทำบุญนั้น จะห้ามหรือบังคับกันไม่ได้ หากทำแล้วสบายใจก็ทำเถิดค่ะ เราทำแล้วสบายใจก็เป็นบุญของเรา แต่ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นที่เค้าไม่ทำจะเป็นคนใจดำนะ อันนี้ไม่ใช่น่ะค่ะ แต่ละคนย่อมมีเหตุผลต่างกัน บางคนเค้าอาจจะทำอยู่เรื่อยๆเพียงแต่ไม่เปิดเผยหรือบางคนก็อาจจะรู้ข้อมูลอะไรลึกๆมาเค้าก็วางอุเบกขาเสีย หรือบางคนทำแบบปิดทองหลังพระก็มีเยอะค่ะ ^_^

 

เรื่องข้อมูลเชิงลึกฝนเองเพิ่งรู้ตอนตื่นนอนเนี่ยอ่ะ ที่น่าสงสารสุดคือหน่วยฐานที่เป็นหน่วยเล็กที่สุดของต้นสังกัดใหญ่ ของส่งลงมาไม่ค่อยถึงฐานเท่าไรมันจะหายไปช่วงระหว่างทาง ทำให้เกิดการขาดเเคลนกัน

ไม่ใช่คนทุกๆคนที่จะมีญาติที่สามารถส่งของตามไปช่วยในพื้นที่ได้โดยตรง คนที่ไมีมีญาติในพื้นที่อย่างฝนถ้าจะช่วยก็ต้องส่งไปที่หน่วยฐานปฏิบัติการเล็กๆเหล่านี้ เพราะถ้าส่งของตรงในหน่วยฐานปฏิบัติการเล็กนั้นๆ ของจะไม่ตกหล่นหาย ของที่จำเป็นจะถึงมือนายทหารเสนารักษ์ที่รับผิดชอบในฐานนั้นๆโดยตรง จะใช้ในการรักษา ชาวบ้าน ทหารเเละตำรวจ ในเเต่ละจังหวัดก็มีหลายฐานปฏิบัติการเล็กๆตามเเนวพื้นที่ เเต่ละฐานก็จะมีของตัวเองเท่าที่มีไม่ได้ส่งต่อไปหน่วยอื่น นอกซะจากหน่วยฐานอื่นจะมาขอเเบ่งไป

เนื่องจากว่าความต้องการใช้ของมันมากกว่าของที่มีอยู่จริง ทำให้ใช้ยังไงๆก็ไม่พอ ของก็เลยขาด รวมกับของที่หายไประหว่างทางทำให้เรื่องทั้งหมดดูเเย่ลง

น่าเสียดายที่การกระทำของคนบางคนทำให้คนหลายๆคนคิดที่ไม่กล้าจะทำในสิ่งที่ควรทำ ในส่วนนี้ก็อุเบกขากันไป

ฝนเองไม่รู้เรื่องผู้กองเเคนกับหมวดตี้เลย จริงๆเเล้วเเทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเมืองไทยเลยในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา พอรู้เรื่องขึ้น เริ่มทำให้ฝนคิดถึงคนอื่นมากขึ้น ติดต่อคนนู้นคนนี้ที่พอจะรู้จักให้ช่วย จนสุดท้ายก็มาจบที่พระอาจารย์ออกมาเเนะนำฝนว่าควรทำยังไง

ตอนนี้รู้เเล้วก็โล่งใจ ปลอดโปร่งไม่คิดมากเเล้วอ่ะ ไม่งั้นก็เหมือนมีอะไรติดค้างในใจ อาจจะเป็นเพราะฝนเองก็เป็นลูกนายทหารเสนารักษ์ผูกพันกับหมอทหารตั้งเเต่เกิดจนพ่อเสีย เลยเชื่อว่าที่สุดเเล้วจิตวิญญานหมอนั้นต้องการจะช่วยรักษาคนมากกว่าจะคิดเรื่องของผลประโยชน์ตัวเองเป็นหลักโดยเฉพาะพื้นที่เเละในสถานการณ์คับขัน

คิดเเล้วก็ตำหนิตัวเองอยู่เหมือนกันว่าน่าจะรู้เรื่องให้เร็วกว่านี้ จะได้ช่วยได้มากกว่านี้ เเต่มันก็คงยังไม่สายเกินไปที่คิดออกตอนนี้

;aa30;aa30;aa30;aa30;aa30;aa30

 

จริงๆด้วยเนาะ ขอบคุณค้าบบบบด้วยอีกคน

;aa51;aa51