อานิสงส์ที่เกิดจากการทำบุญด้วยทรัพย์น้อยแต่ได้บุญมาก

อ่านแล้วรู้สึกตื้นตันครับ ใครสักคนที่ยอมสละแม้ผ้านุ่งผืนเดียวของตัวเองเพื่อให้ได้ทำบุญ T_T ขออนุโมทนาบุญกับนายติณบาลฯครับ บุญใดที่ได้สั่งสมมาดีแล้วทั้งในอดีตและปัจจุบัน ขอยกให้ท่านขอให้มีความสุขยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

ก่อนทำ ,ระหว่างทำ ,หลังทำบุญตั้งใจ ปลื้มใจ ดีใจบุญเกิดขึ้นแล้วครับ
ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่าน ด้วยนะครับ

 

อยากถามท่านผู้รู้ครับ

การที่เราตั้งใจจะทำบุญ ซึ่งก็ทำให้เราลำบากไปด้วย แบบนี้ มันจะเป็นอย่างไรครับ ???

ไม่รู้ว่า ตั้งคำถามถูกหรือไม่นะ พอจะเข้าใจในสิ่งที่ผมถามไหมหนอ แหะๆๆ

 

เคยมีคนเตือนว่าไม่มีจะใช้แล้วยัง จะให้เขาอีก
ตรงกับคำ เอ็นดูเขาเอ็นเราขาด แต่ทุกวันนี้ผมก็ยังเป็นอยู่
ให้แล้วมีความสุขถึงแม้จะไม่มีหรืออด ก็ยอม
มีใครเป็นอย่างผมบ้างไหมครับ
ขออนุโมทนา ให้ทุกความเห็น ให้ท่านได้ถึงซึ่งพระนิพพาน
สาธุ สาธุ สาธุ......จากครูต่อ

 

อนุโมทนาบุญด้วยกันนะคะ

วันเสาร์ที่ 25 ตุลาคม 2551 นี้ สวนะ เป็นประธานจัดทอดกฐินสามัคคี
ที่วัดหนองผาขาว ต. น้ำดิบ อ. ป่าซาง จ.ลำพูน

เลยแวะมาพิจารณาอนิสงส์ของการทอดกฐินค่ะ

ขอให้ทุกท่านร่วมอนุโมทนาบุญด้วยกันนะคะ

 

ขออนุโมทนาครับ
จริงๆก็มีวิธีอื่นที่ทำบุญไม่เสียเงินก็มี คือ การรักษาศีล การอบรมเจริญปัญญา ภาวนามัย ได้บุญมากกว่าขั้นทานครับ

 

เข้าใจว่า ต้องใช้กำลังใจมากครับ แบบนี้ เพราะสละออกซึ่งสมบัติชิ้นสุดท้าย คือผ้าที่ปกปิดกายออก ลองคิดดูนะครับ คนที่ทำแบบนี้ได้ต้องงใช้กำลังใจขนาดไหน กำลังใจมากแบบนี้ บุญที่เิกิดขึ้นจึงอยู่ในระดับที่ไม่ธรรมดา แม้วัตถุจะน้อย แต่กำลังใจมหาศาล บุญที่เกิดจากใจจึงมากตามไปด้วยครับ

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

#...ผู้ที่จะให้ธรรมทาน พึงตั้งอยู่ในองค์คุณ<?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-comffice:smarttags" /><st1ersonName w:st="on" ProductID="ดังกล่าวมานี้ จะยังประโยชน์ใหญ่">ดังกล่าวมานี้ จะยังประโยชน์ใหญ่</st1ersonName> อานิสงส์ยิ่งใหญ่ให้เกิด ขึ้นกับผู้แสดงธรรมได้อย่างเต็มที่ ทำให้ผู้แสดงธรรมได้บุญกุศลมหาศาล ดังพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัส สรรเสริญว่า บุคคลให้ธรรมเป็นทาน โดยไม่ปรารถนาลาภสักการะ ย่อมมีอานิสงส์ประมาณมิได้...#<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
<o> </o>

 

อนุโมทนาสาธุด้วยเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ

และขออุทิศบุญกุศลทั้งปวงแด่เจ้ากรรมนายเวรทุกภพทุกชาติ
ขอให้ทุกท่านมีความสุขกายสุขใจตลอดไป ขอให้อโหสิรรมและ
ขออโหสิกรรมกับทุกรูปทุกนามด้วยเถิด ขอให้ทุกท่านถึงแดน
พระนิพพานในชาตินี้ด้วยเถิด

ถนอม สุพัตรา ถกนธ์ พร้อมครอบครัวและญาติมิตร

หลังจากสวดบูชาพระรัตนตรัยเสร็จเรียบร้อยแล้วสำหรับท่านที่ไม่ค่อยมีเวลามาก แนะนำบทสวดพุทธมนต์แบบย่อ ๆ แต่มีพลานุภาพมาก มีอานิสงส์มาก สวดไม่เกิน 5 นาทีจบ ดังนี้

นะโม 3 จบ
หัวใจ อิติปิโส ว่า
อิสะวาสุ
หัวใจพาหุง
พา มา นา อุ กะ สะ นะ ทุ
หัวใจพระเจ้าสิบชาติ
เต ชะ สุ เน มะ ภู จะ นา วิ เว
หัวใจบารมี 30 ทัส
ทา สี เน ปะ วิ ขะ สะ อะ เม อุ
หัวใจพระอาการวัตตาสูตร
มุนินทะ วะทะนัมโพชะ คัพพะสัมภาวะ สุนทะรีปาณีนัง สะระณัง วาณี มัยหัง ปิณะ ยะตัง มะนัง
หัวใจพระธารณะปริตร
ทิฏฐิลา ทัณฑิลา มันติลา โรคิลา ขะระรา ทุพพิลา เอเตนะ สัจจะ วัชเชนะ โสตถิ เม โหตุ สัพพะทา
หัวใจพระไตรปิฎก
จิเจรุนิ
หัวใจพระคาถาชินบัญชร
ชะ จะ ต ะ สะ สี สัง หะ โก ทะ กะ เก นิ กุ โส ปุ เถ เส เอ ชะ ระ ธะ ขะ อา ชิ วา อะ ชิ สะ อิ ตัง
คาถาบูชาพระพุทธเจ้า 16 พระองค์
นะมะนะอะ นอกอนะกะ กอออนออะ นะอะกะอัง อุมิอะมิ มะหิสุตัง สุนะพุทธัง สุอะนะอะ

สวดจบควรแผ่เมตตาทุกครั้ง

 

สุดยิด

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ..สาธุ สาธุ..


การถวายยารักษาโรคให้วัด , ออกเงินค่ารักษาให้พระตามโรงพยาบาลสงฆ์
อานิสงส์ --- ก่อให้เกิดสุขภาพร่มเย็นทั้งครอบครัว โรคที่ไม่หายจะทุเลา
สุขภาพกายจิตแข็งแรง อายุยืนทั้งภพนี้และภพหน้าถ้าป่วยก็จะไม่ขาดแคลนการรักษา

การทำบุญตักบาตรทุกเช้า
อานิสงส์--- ได้ช่วยเหลือศาสนาต่อไปทั้งภพนี้และภพหน้า ไม่ขาดแคลนอาหาร
ตายไปไม่หิวโหย อยู่ในภพที่ไม่ขาดแคลน ข้าวปลาอาหารอุดมสมบูรณ์<O</O

 

จิตเป็นใหญ่ เป็นประธาน ในสิ่งทั้งปวง ศรัทธาแน่วแน่ ยังประโยชน์ให้สำเร็จ สาธุ

 

เป็นบทความที่ดีมากครับโมทนาบุญกับทุกท่านครับ ขอบคุนครับเจ้าของกะทู้

 

<> การบุญการทานนั้นเราต้องร่วมด้วยช่วยกกัน การให้ทานย่อมทำให้ดลกอยู่อย่างสุขสงบ.... ในที่ใดมีการให้เป็นพื้นฐาน ในที่ที่นั้นย่อมมีแต่สุข... ได้อ่านแล้วก็โมทนาสาธุในธรรม.... การให้ทานที่มีผลมากหรือผลน้อยล้วนอยู่ในการให้ ให้เป็นมีผลมาก ให้ไม่เป็นก็มีผลน้อย ดังมีเรื่องจะเล่าสู่กันฟังว่า......
<> ในสมัยหนึ่งที่พระพุทธเจ้าทรงขึ้นไปจำพรรษาอยู่ที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์เพื่อโปรดพระพุทธมารดานั้น ก็จะมีทวยเทพเทวาทั้งหลายล้วนเข้ามากราบไหว้และฟังะรรม ในทวยเทพทั้งหลายบ้างก็มีบุญบารมีและอำนาจมาก บ้างก็มีบุญบารมีและอำนาจน้อยล้วนไม่เสมอกันเพราะเหตุแห่งกรรมของแต่ละบุคคลไป ดังคำว่า"สัตวโลกย่อมเป็นไปตามกรรม"..
ดังนี้..... ในตอนนี้เองจึงมีเหตุแห่งเรื่องโดยวันหนึ่งก็เป็นเหมื่อนเคยที่เหล่าเทพเทวาต่างมาเฝ้าฟังธรรม ในวันนั้นได้มีเทพบุตรสององค์นามว่าอินทกเทพบุตรกับอังกุรเทพบุตรได้มาเฝ้ารอฟังธรรมก่อนใครๆ ในเวลาต่อมาเมื่อมีเทพทั้งหลายที่มีบุญมากมีอำนาจมากเข้ามาเป็นจำนวนมากนั้นก็ทำให้ อังกุรเทพบุตรต้องถอยออกมาจากที่อยู่ใกล้พระพุทธเจ้าแต่เมื่อต้องถอยออกมานั้นทำให้ห่างจากพระพุทธเจ้าประมาณ ๑๒ โยชน์ เพราะเหตุแห่งรัสมีน้อย บุญน้อยแต่อินทกเทพบุตรนั้นก็ยังคงอยู่ที่เดิมเพราะเหตุแห่งรัสมีมากบุญมากนั้นเอง...เมื่อพระพุทธเจ้าทรงเห็นเช่นนั้นก็คิดจะแสดงธรรมถึงเหตุที่เกิดในปัจจุบันนั้นจึงได้ตรัสถามเทพบุตรอังกุรว่า"ทำไมท่านมาก่อนและก็อยู่ใกล้คือเข้ามาใกล้ แต่ภายหลังกลับถอยออกไปอยู่ห่างไกลแบบนั้น"... เมื่ออังกุรเทพบุตรได้ฟังคำแล้วจึงทูลไปว่า"ข้าแต่พระองค อันข้าพเจ้านั้นมีบุญน้อย เมื่อเป็นมนุษย์นั้นทำทานก็จริงแต่ให้ผลน้อย คือเมื่อสมัยที่ข้าพระองค์เป็นมนุษย์นั้น ได้เกิดในองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้านามว่ากัสสปะ ข้าพระองคได้สร้างโรงทานไว้จัดเตาพุงหาอาหารไว้มากไว้ให้แก่บุคคลที่มารับทาน แต่ดัวยเหตุที่คนที่มารับทานของข้าพระองค์นั้นล้วนแต่เป็นคนที่ไม่มีศีลและยังไม่เข้าถึงไตรสรณตาน์อีกด้วย เพราะในช่วงนั้นเป็นกาลแห่งปลายศาสนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น เพราะเหตุนี้ข้าพระองค์จึงมีรัสมีน้อย อำนาจน้อยแต่ก็ยังดีที่ได้ผลแห่งทานจึงได้มาเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ แต่ส่วนของอินทกเทพบุตรนั้นเขาได้ทำทานกับท่านผู้มีศีลจึงมีบุญอำนาจมาก รัสมีมาก คือทำบุญกับทักขิไณยบุคคลที่เลิศ จึงได้ผลที่เลิศ"... เมื่อฟังคำตอบแห่งอังกุรเทพบุตรแล้วก็หันไปถามอินทกเทพบุตรต่อว่า.."แล้วท่านทำบุญใดไว้ จึงไม่ได้ถอยออกไป"...
อินทกเทพบุตรเมื่อฟังคำถามแล้วก็ทูลตอบไปว่า"ในสมัยที่ข้าพระองค์เป็นมนุษย์อยู่ วันหนึ่งได้ถวายอาหารบิณฆบาตแก่พระอนุรุทธเถระผู้เป๊นพระอรหันต์ ๑ ทัพพี และเมื่อขัาพระองค์ตายแล้วก็เลยมาเกิดในสวรรค์ชั้นนี้"... เมื่อพระพุทธเจ้าได้ฟังแล้วก็นำเรื่อนี้เข้าเทศน์อธิบายถึงความแตกต่างกันระหว่างการให้ทานแก่ทักขิไณยบุคคลผู้ที่เลศด้วยศีลกับทักขิไณยปู้ไม่เลิศด้วยศีลว่า "ทานนั้นควรเลือกก่อนให้ " เพราะบางคนให้ทานน้อยคือไม่ได้ให้ทานมากเลย แต่ว่าให้กับบุคคลที่เป็นทักขิไณยที่เลิศมีศีลที่เลิศจึงได้ผลบุญที่เลิศเหมื่อนดังอินทกเทพบุตรให้ทานเล็กน้อยแต่ได้ผลมาก ไม่เหมือนอ้งกุรเทพบุตรให้ทานมากแต่กลับให้กับผู้ไม่มีศีลไม่เป็นทักขิไณยที่เลิศจึงได้ผลน้อย... ดังนี้...
..... เราทั้งหลายก็ควรพิจารณาในการให้แล้วจะดี มีบุญหลาย... ขอจบก่อน...
<> ขอเจริญในธรรมปฏิบัติ.....

<><>พระวัดหัวเขา.....

 

ทรัพย์สินที่จะนำมาทำบุญนั้น
ถ้าได้มาโดยที่ไม่บริสุทธิ์

มันก็เป็น "บาป" อยู่เหมือนกัน
ขึ้นอยู่กับว่าจะบาป มาก หรือว่าน้อย
ผลบุญที่ได้ ก็ได้จริง

แต่ว่า"ได้น้อย" เพราะว่า มันไม่บริสุทธิ์
แม้กระทั้งเงิน"หวย" ซึ่งเป็นเงินบาป

ได้มาซึ่งด้วยความไม่ชอบธรรม
ทั้งฆ่ากัน โกงกัน ขโมยกัน

เอาเงินแบบนี้ มาทำบุญ มันก็ได้ "น้อย" นิดเดียวเอง
ต่อให้มีเงินเป็น หมืน เป็นแสน เป็นล้าน สิบล้าน พันล้าน

"ถ้าได้มาด้วยความฉ้อฉล มันก็ได้บุญเหมือนกัน ได้น้อยมากๆ แต่ได้ไม่เท่ากับ
เงินบาทเดียว ที่ได้มาซึ่งหยาดเหงื่อแรงงานที่บริสุทธิ์"

 

แต่ถ้าโชคดีหน่อย

ได้ทำทานกับ "พระ" ผู้ซึ่งได้ฌาณสมาบัติ

ผลบุญในตรงนี้ จะทำให้เราร่ำรวย

เกิดมาชาติหน้าได้เป็นเศรษฐี

แต่สิ่งสำคัญที่สุด ที่ผมกำลังจะบอกก็คือ

คนส่วนใหญ่ เขาจะไม่ได้ค่อยพบพระที่ได้ฌาณสมาบัติซักเท่าไร

แต่ถ้าได้พบเจอก็โชคดีไป อย่าลืมอฐิษฐานด้วยนะ

 

การทำบุญด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์ เป็นสิ่งที่ดีเสมอ

เมื่อเทียบกับการทำบุญด้วยโภคทรัพย์มากมาย แต่ปราศจากจิตที่สะอาด

 

1 บาทก็ทำบุญได้ครับ
มันสำคัญที่ "ใจ" ต่างหาก

 

สาธุ สาธุ อนุโมทนาค่ะ
หากการให้ทานนั้น เป็นของที่ได้มาด้วยความบริสุทธิ์และความตั้งใจจริงของผู้บริจาค ย่อมส่งผลแก่ผู้บริจาค<!-- google_ad_section_end --> เต็มร้อย

 

ก่อนทำบุญ ,ระหว่างทำบุญ ,หลังทำบุญ
เป็นสุขค่ะ
เป็นเหมือนเจ้าของกระทู้นี้ค่ะ
อนุโมทนา สาธุค่ะ