*** พ.ศ.2556 ผลการกระทำ กรรมที่เหลือเชื่อ ****

*** รับศีล ให้ศีล ****

เมื่อ ท่านจะรับศีล
ท่านต้องพิจารณาให้รู้ก่อนว่า
สิ่งที่จะรับนั้น...ท่านสามารถทำได้จริง ในวันหนึ่งคืนหนึ่ง

ถ้าท่านพิจารณาแล้ว ทำไม่ได้
ก็อย่าไปรับ เพราะท่านจะทำลายศีลอันบริสุทธิ์นั้นให้มัวหมอง
ขอให้ท่านพิจารณา...รับแค่ในสิ่งที่ท่านสามารถทำได้จริง
สิ่งที่ท่านทำได้ก็จัดเป็นศีล เป็นศีลที่แคบลง ไม่กว้างใหญ่เกินตัว

ท่านที่จะให้ศีลได้
ท่านจะต้องทำได้ก่อน
ถ้าท่านทำไม่ได้ แล้วท่านจะเอาศีลที่ไหนไปให้เขา เพราะท่านก็ยังไม่มีศีล

ศีล...อยู่ที่ทำได้จริง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ศาสนา ****

ท่านเห็นศาสนาอย่างไร
... ศาสนาอยู่ที่ไหน ?

ศาสนาอยู่ที่ ตัวที่ทำได้ ตัวที่ตัดได้
ศาสนาจึงอยู่กับ ผู้ทำได้

ผู้ทำไม่ได้ ...จึงนับถือแต่วาจา กายก็ยังไม่ได้นับถือ
คงปล่อยให้ใจวิ่งไปทั่วจักรวาล

เราเชื่อหรือว่า...ชาติหน้าเราจะเกิดเป็นมนุษย์อีก
เพราะตัวกระทำมันไม่ตาย
ตัวกระทำจะจัดสรรในการเกิดของทุกวิญญาณ
เนื้อก็พรหมลิขิต หนังก็พรมลิขิต เป็นเพราะสิ่งที่เคยทำเอาไว้

พระพุทธเจ้าจึงพยายามสร้างการกระทำที่เป็นที่พึ่งได้
กระทำทั้งกาย วาจา ใจ ...เรียกว่า สัจจะทำ

ขอให้ท่านนำไปพิจารณา
- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** สมณะเหนือโลก ****

สมณะ ที่ปฏิบัติตัวอยู่เหนือสัตว์โลก
ปฏิบัติตนตามพระพุทธเจ้า จนสามารถเป็นเนื้อนาบุญของสัตว์โลก

-ไม่ใช้เงินทอง
-ขอข้าวชาวบ้านฉันวันละมื้อ
-โปรดสอนมนุษย์ บอกหนทางให้พ้นทุกข์ได้จริง

อนาคต...
สมณะเหนือโลก จะมีอยู่เต็มประเทศไทย
เมื่อขจัดความไม่รู้ทำ ลงได้
คือ ความไม่รู้ว่าพระพุทธเจ้าทำอย่างไร
ไม่รู้ว่าพระพุทธเจ้าหลุดพ้นด้วย สัจจะทำ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ต่อสู้กับความโหดร้าย ****

เบื้องต้น ...ดูภายนอกพระพุทธเจ้าแพ้
เบื้องปลาย ....พระพุทธเจ้าชนะไปตั้งแต่แรกแล้ว แต่คนอื่นเขาไม่รู้ เพราะเขามองแต่ภายนอก

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** สัจจะทำกลับมา ****

เมื่อ สังคยานัยเข้าสู่ยุคใหม่
สัจจะทำพระพุทธเจ้า มาแทนที่ศีลของพราหมณ์
คือ ค้นหาศีล แทนที่ด้วยสัจจะทำ

แล้วมนุษย์เรา จะเข้าใจพระพุทธเจ้ามากขึ้น
เข้าใจว่า พระพุทธเจ้าคิดอย่างไร
เข้าใจว่า พระพุทธเจ้ารู้สึกอย่างไร
เพราะ สัจจธรรมที่พูดๆกันนั้น ก็คือ สัจจะทำ
ท่านต้องลงมือทำ จึงจะรู้ได้เอง เห็นได้เอง
ท่านต้องทำตามแบบอย่างพระพุทธเจ้า
ท่านจึงจะสามารถเข้าถึงจิตใจพระพุทธเจ้าทุกองค์

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** รูป เสียง ****

เสียงเหมือนกัน...ก็เข้าใจต่างกันได้
เสียงเหมือนกัน....ก็เขียนเป็นภาษาต่างๆได้

ภาษามนุษย์มีหลายภาษา...แปลกลับไปกลับมา วนไปหลายภาษา
พอกลับมาที่เดิม กลับกลายเป็นคำใหม่ได้

สัจจะทำ...สัจจะธรรม....สัจจธรรม
สัทธรรม ก็มี !!!

แต่ภาพการกระทำเหมือนกัน
ควรพิจารณาการกระทำพระพุทธเจ้ากับสัจจะทำ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

อนุโมทนาด้วยครับ
ทังสีริทัง เยวะหัง ศาสนาบุพพะลัง จัตตุอุลุสัทถัง นิพพานัง เขติฯ
สาธุ.

 

ช่วยขยายความหน่อยคับ

อยากให้ช่วย ขยายความอีก นิดนึงคับ คือ ตอนแรกที่พระพุทธเจ้าทรงทำ ทุกข์ กิริยา เหรอคับ

 

*** เมตตาตน ****

ที่เขาไม่เชื่อไม่ศรัทธาไม่ฟัง ...ก็ต้องหยุดที่ตัวเราเอง
ไม่ไปตอบโต้... เพราะ เมตตาสงสารทั้งตัวเขา และ เมตตาตนเอง
การตอบโต้กัน....ก็ยิ่งสร้างการกระทำต่อกัน
ตัวกระทำไม่ตาย...จึงส่งผลย้อนกับมาถึงตัวทั้งคู่

ไม่ใช่หนทางหลุดพ้น
จะหลุดพ้นได้จึงต้องค่อยๆตัดนิสัย จนไม่เกิดอารมณ์ต่างๆ ไม่หวั่นไหว ไม่มีสะดุ้งสะเทือน

บังคับตนเองให้หยุดให้ได้ ก่อนไปบอกสอนให้คนอื่นหยุด
- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** สัจจะทำ ****

ซื่อสัตย์เด็ดขาด ต่อสัญญาที่เกิดขึ้นกับใจตนเอง
ทั้งต่อหน้า และ ลับหลัง
แม้กระทั่งอยู่คนเดียว ก็ยังมั่นคงซื่อสัตย์ต่อสัญญาใจตนเอง

อย่าทำตน เป็นคนอ่อนแอ
ศาสนา สอนให้เข้มแข็ง
จะทำสิ่งใด ต้องมีจุดยืนที่มั่นคง
จะทำสิ่งใด ขอให้เป็นสัจจะทำ
ผู้ที่ทำได้ ก็จะเจริญถึงที่สุด

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

สายโลกุตระ ย่อมยึดถือ " สัจจะ " เป็นที่ตั้ง
อนุโมทนาจากใจครับ.

 

*** พ.ศ.๒๕๕๒ ปีแห่งสัจจะทำ ****


*** พรปีใหม่ ****

ในปี พ.ศ.๒๕๕๒
ขออำนาจโลกุตตระธรรม .... จัดสรรให้ผู้ทำได้ ทุกท่าน
พบกับสัจจะทำ การปฏิบัติตนของพระพุทธเจ้าทั้งสี่พระองค์

...ผู้ทำได้ คงต้องมา....
- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ตัวทะยานอยาก ****

ใจมนุษย์เรา...มันคอยจะวิ่งพล่านไปทั่วอาณาจักร ทั่วจักรวาล
พระพุทธเจ้า จึงต้องเอา สัจจะทำ...มัดกาย มัดใจ ตัวเองไว้
เพื่อจะได้หยุด....ตัวทะยานอยาก

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** สัจจะยังไม่ทำ ****

สัจจะ...ใครยังไม่ได้ทำ ก็ขอให้ได้ทำ
ขอให้ทำสัจจะ...ทำให้ได้จริงสักหนึ่งอย่าง
ชีวิตจะได้มีความหมาย มีแก่นสาร....ติดตัวไป

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ไม่หวาดหวั่น ****

สติ...อยู่ที่ตัวตัดได้ อยู่ที่ตัวละได้
สติ....อยู่ที่สัจจะทำ

สัจจะว่า ไม่โกรธ ๑ ชั่วโมง
สติ...ก็อยู่กับตัว คอยเตือนไม่ให้โกรธ
ปัญญา....เกิดเมื่อตากระทบกาย หูกระทบเสียง...เกิดการพิจารณา
ทั้งตนเอง และสิ่งที่เข้ามา...เกิดความคิดได้ พบหนทางออกที่จะแก้ไขนิสัยตนเอง

ผลที่ทำได้...
คือ กาย วาจา ใจ ทำได้อย่างที่ตั้งสัจจะไว้
ผลการกระทำไม่ตาย เป็นตัวกระทำไม่ตาย
ตัวกระทำนี้ จะคอยบอกคอยเตือนเรา ให้คลาดแคล้วจากกรรมได้

พระโคดม จึงอยู่คนเดียวในป่าได้
คลาดแคล้วจากกรรมต่างๆ ภัยรูปแบบต่างๆ รวมทั้งผู้หญิง
ที่มาทำให้เกิดปัญหาอารมณ์ ตัญหา กามคุณ
ตัวกระทำ จะนำพาให้รอดพ้น ไม่ตกเป็นเชลยของกรรม

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ดี ชั่ว ****

พระพุทธเจ้า ไม่เอาชั่ว
พระพุทธเจ้า ไม่เอาดี

พระพุทธเจ้า ไม่เอาทั้งดีทั้งชั่ว
เพราะกลัวว่าจะต้องกลับมาเอาดี กลับมาเอาชั่ว

พระพุทธเจ้าจึง ไม่เข้าข้างใครทั้งสิ้น !!!

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** โชคดี อยู่ที่การกระทำ ****

อ่าน ผ่านๆ ... เห็นตัวหนังสือ
อ่าน แล้วพิจารณา ซ้ำไปซ้ำมา .... เผลอๆ เห็นธรรมไม่รู้ตัว

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ดูพระพุทธเจ้า ****

พระพุทธเจ้า ค้นหาแก่นความจริง
พระพุทธเจ้า พบแก่นความจริง คือ ตัวกระทำไม่ตาย ตัวกระทำจัดสรรในการเกิด
พระพุทธเจ้า พบว่าตัวกระทำนำพาให้ ไม่ต้องกลับมาเกิดใหม่
พระพุทธเจ้า จึงค้นคว้าหาคำสอน เพื่อหลุดพ้นทุกข์
พระพุทธเจ้า พบสัจจะนั้น ทำแล้วเกิดเป็นตัวกระทำ
พระพุทธเจ้า จึงพึ่งสัจจะทำ แต่นั้นมา
พระพุทธเจ้า จึงสอนให้พึ่งสัจจะ
เพื่อทำสัจจะ ของตนเองให้เป็นจริง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ตั้งใจแล้วทำจริงเป็น สัจจะทำ ****

ท่านมีกรรมจากนิสัยอะไร พยายามหาให้เจอ
แล้วค่อยๆ ตัดมันวันละชั่วโมง ด้วยสัจจะทำ
ถ้ามันพาให้เราชั่ว ตัดได้ก็ตัดไปเลย ด้วยสัจจะตลอดชีวิต
เช่น
ไม่ดื่มสุรา ไม่สนับสนุนให้ผู้อื่นดื่มสุรา ตลอดชีวิต
ไม่เสพ ไม่ยุ่งเกี่ยวยาเสพติด ตลอดชีวิต
ไม่หลงในรูปวัตถุ วันละหนึ่งชั่วโมง มีกำหนดหนึ่งเดือน
ไม่โกรธ วันละหนึ่งชั่วโมง มีกำหนดหนึ่งเดือน
ไม่เอาอดีตมาขยายให้เป็นอารมณ์ วันละหนึ่งชั่วโมง มีกำหนดหนึ่งเดือน
ไม่เห็นผู้อื่นผิด วันละหนึ่งชั่วโมง มีกำหนดหนึ่งเดือน
ไม่เห็นว่าตัวเองดีแล้ว วันละหนึ่งชั่วโมง มีกำหนดหนึ่งเดือน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** มัดกาย มัดใจไว้บ้าง ****

รวยแล้วไม่เคยพอ...เพราะ ตัวทะยานอยาก ยังอยู่
ใจ....มันคอยจะวิ่งไปทั่วจักรวาล ไม่หยุดนิ่ง
ใจ...มันคอยจะถอยใหม่เรื่อยๆ
ตา....เห็นอะไรใหม่ ใจก็ชื่นชมมันดี อยากได้บ้าง
หู...ได้ยิน ใจมันคิดไพเราะเสนาะหู อยากฟัง อยากเชยชมบ่อยๆ ใกล้ๆ
จมูก...ได้กลิ่น ยิ่งเสริม
ลิ้ม....ชิมแล้ว สุดยอดรส
ใจ ...มันเลยทะยานอยาก พากาย ให้ทำ ให้ทำ ให้ทำ
สุดท้าย...หลงติดกับ รูป รส กลิ่น เสียง ไม่ยอมไปไหน
เวียนว่าย อยู่กับเรื่องเดิมๆ ...ด้วยนิสัยเดิมๆ

เราจึงควร...มัดกาย มัดใจ ตนเอง ด้วยสัจจะทำ
วันละเรื่อง วันละชั่วโมง ...ก็ยังดี เพราะทำได้จริง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "