*** พ.ศ.2556 ผลการกระทำ กรรมที่เหลือเชื่อ ****

*** พระเจ้า ****

พระเจ้าทำ... คือ เจ้าทำ เจ้าทำมาแล้ว
พระเจ้า.... คือ ความจริงที่เจ้าทำมาแล้ว
ถ้าเจ้าโกหก ... พระเจ้าของเจ้าก็โกหก เพราะความจริงคือเจ้าโกหก
ถ้าเจ้าฆ่าคน ....พระเจ้าของเจ้าก็ฆ่าคน เพราะความจริงคือเจ้าฆ่าคน แล้วพระเจ้ามาลงโทษฆ่าเจ้า

ตัวกระทำไม่ตาย ตัวกระทำมีผลตอบแทน
เป็นสัจจะธรรม ความจริงที่ไม่ตาย

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ภัยวันนี้ ****

คือ ....ผลจากตัวกระทำเมื่อวันก่อน ย้อนกลับมา
ตัวกระทำไม่ตาย ... กำลังส่งผลตอบแทน
การกระทำโหดร้าย....ตัวกระทำโหดร้าย ผลโหดร้ายก็ย้อนกลับมา
การกระทำฆ่าคน...ตัวกระทำฆ่าคน ผลกลับมาจึงโดนฆ่า
การกระทำศาสนา....ตัวกระทำทำลายศาสนา ผลกลับมาทำลายความสุขเป็นวิบัติ
การกระทำไม่เจตนา...ตัวกระทำไม่เจตนา ผลย้อนกลับมาแบบไม่เจตนาให้เกิด

การทำลายศาสนาโดยไม่รู้ตัว....ตัวกระทำทำลายศาสนาไม่รู้ตัว เหมือนทวนคอยทิ่มแทงตัวเอง
การทำลายศาสนาโดยไม่เจตนา...ตัวกระทำทำลายศาสนาโดยไม่เจตนา เหมือนไฟเผาตัวเอง

ศาสนาพุทธ คือ ความจริงของพระพุทธเจ้าทุกองค์ที่สอนไว้
ความจริง ของการหลุดพ้นทุกข์
คือ สัจจะทำ ของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์
คือ สัจจะทำ ของพระกุกุกสันโท พระโกนาคม พระกัสสปะ พระโคดม
คือ สัจจะทำ ของพระพุทธเจ้าที่พยายามตัดนิสัยสันดาน โลภะ โทสะ โมหะ ตัญหากามคุณ ราชาทิษฐิ มานะชั่วให้หมดสิ้น
สัจจะพระพุทธเจ้า เมื่อกล่าวแล้วทำ ก็เกิดเป็นตัวกระทำที่ไม่ตาย
เกิดเป็นตัวศาสนา เป็นตัวหลุดพ้นทุกข์
การทรงศาสนา คือ ทำเยี่ยงอย่างพระพุทธเจ้า
ทำได้มีผลอนันต์

ทุกวันนี้
ตัวของเราทำตามเยี่ยงอย่างพระพุทธเจ้า แล้วหรือยัง ???
สิ่งที่ตัวเรากล่าวพยากรณ์ไปแล้ว แต่ทำไม่ได้
ก็เสมือน เราไปทำลายสิ่งที่เราได้พยากรณ์เอาไว้
ความจริง จึงไม่เกิดขึ้นกับตัวของเรา
ตัวกระทำของการทำลายความจริง จริงย้อนกลับมาหาตัวเอง
เพราะอะไร ...ก็เพราะ ตัวกระทำไม่ตาย
เป็น สัจจะธรรม ความจริง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ศีลเป็นสิ่งเลิศวิไล ****

ความจริง ศีลล้ำเลิศประเสริฐยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ถ้าทำได้
แต่ ศีลเป็นเรื่องใหญ่กว้างมาก ที่มนุษย์เราไม่รู้กัน
เกิดเป็นมนุษย์ทำได้ยาก ท่านลองพิจารณาดู

อย่างเราไปรับศีลว่า ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต วันหนึ่งคืนหนึ่ง
ก็คือ เราพยากรณ์ให้ตนเองว่าไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต วันหนึ่งคืนหนึ่ง
แต่ เดี๋ยวเราก็ต้องไปโน้น มานี้
แล้วสัตว์ที่มันเล็กกว่าขนตา เราก็มองไม่เห็น
แล้วสัตว์พวกนี้มันต้องเจ็บมาล้มตายเพราะตัวของเราก็มี
จึงกลายเป็นว่าศีลนั้นทำไม่ได้จริง เหมือนเราไปทำลายศีลที่เรารับไว้

แต่ถ้าเรารับศีลว่า ไม่ฆ่ามนุษย์ หนึ่งวัน หนึ่งคืน
แล้วเราไปฆ่าควาย ถามว่าเสียศีลไหม
ศีลไม่เสีย แต่มันบาป

จึงเป็นตัวอย่างให้เราพิจารณาว่าจริงไหม
ลองพิจารณาดูภาพจากกล้องจุลทรรศน์ที่เขาขยายใหญ่
จะเห็นสัตว์บนผิวหนังเรา บนเครื่องใช้ในบ้านในที่ทำงาน
สัตว์เล็กสัตว์น้อยมีชีวิต ที่เรามองไม่เห็น ยังมีอีกมากคณานับ

ศีลเป็นสิ่งที่เลิศ ประเสริฐสูงล้ำสุดจะบรรยาย
แต่ ศีลนี้กว้างใหญ่กว่าประเทศไทยที่เราเดินนี่อีก
ถ้าทำไม่ได้ก็เหมือนกับไปทำลายศีล นั้น
เกิดเป็นตัวกระทำที่ไม่เจตนาทำลายศีล หรือสิ่งที่พยากรณ์ไว้
ผลตอบแทนจึงย้อนกลับมาเป็นทวนทิ่มแทงตนเอง
ต้องเจ็บป่วยโอดโอย

สัจจะทำ นั้นมันไม่ใหญ่ แคบๆ
เพราะพระพุทธเจ้ากำหนดระบุขึ้นมาชัดเจน พอทำได้จริง
สัจจะทำ จึงสามารถนำมาประหัตประหารกิเลสทั้งปวง
ลาคะ โทสะ โมหะ กิเลส นิสัยสันดาน ตัญหา ราชาทิษฐิ มานะชั่ว
สัจจะทำ

 

วัดถ้ำกระบอก สระบุรี คับ

 

*** ให้ศีล รับศีล ****

การให้ศีล ...คือ การพยากรณ์ให้กับผู้รับศีลไปปฏิบัติ
การรับศีล....คือ การรับคำพยากรณ์ตามศีลนั้น แล้วนำไปปฏิบัติ
การกล่าวตาม...คือ การพยากรณ์ให้กับตนเอง
ดินน้ำลมไฟ....คือสักขีพยาน

ศีลปาณา...พยากรณ์ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต วันหนึ่งคืนหนึ่ง
เมื่อกล่าวพยากรณ์ไปแล้ว จึงต้องทำให้ได้จริง เพื่อไม่ทำลายศีล
ถ้าทำได้เป็นสิ่งเลิศวิไล สุดจะบรรยายได้
แต่ถ้าทำไม่ได้ คือ การทำลายศีล คือไม่ทำตามที่พยากรณ์ไว้ คือทำไม่ได้จริง
ผลการกระทำไม่ตาย เกิดเป็นตัวตนที่ไม่ตาย จึงย้อนส่งผลกลับมาเหมือนหอกทิ่มแทงตัวเอง

การที่จะส่งให้เขาทำ...ผู้ให้ต้องทำได้ก่อน
ถ้าผู้ให้ทำไม่ได้....ก็เหมือนยื่นหอกให้กับเขา จะกลายเป็นภัยต่อตัวเขา
ทุกอย่างเป็นเหตุเป็นผลตาม หลักสัจจะธรรม
ตัวกระทำมีจริง ตัวกระทำไม่ตาย ตัวกระทำมีผลตอบแทน

ดินน้ำลมไฟ จะห่อหุ้มกรรมของเราไว้
จึงเกิดเป็นภัยพิบัติทั้งปวง !!!

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ไม่เจตนา ****

ศีลปาณา ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต วันหนึ่งคืนหนึ่ง
เป็นสิ่งยิ่งใหญ่ กว้างใหญ่ ทำได้ยาก
เพราะมนุษย์ต้องหายใจ ต้องเดิน ต้องเคลื่อนไหว ต้องกิน ต้องขับถ่าย
มนุษย์ สัตว์ใหญ่ สัตว์เล็ก เรามองเห็นเราก็ไม่ฆ่า
แต่สัตว์เล็กกว่าขนตา เล็กกว่าปลายขนตา เขาก็มีชีวิต มีวิญาณ เรามองไม่เห็น
ในแต่ละวัน เราก็ยังทำร้าย ทำลายชีวิตเขา โดยไม่รู้ตัว
ศีลปาณาที่รับมาปฏิบัติ มนุษย์เราจึงไม่สามารถทรงไว้ได้จริง
เกิดการทำลายศีลที่ ตัวเราได้กล่าวพยากรณ์เอาไว้
ว่าจะไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต วันหนึ่งคืนหนึ่ง

หลายคนมักจะบอกว่า ไม่เจตนาทำ
แต่การกระทำเกิดขึ้นมาแล้วทำร้าย ทำลายเขาไปแล้ว
ตัวกระทำไม่ตาย มันจึงส่งผลตอบแทนกลับมา

หนอนเล็กตัวหนึ่งมาเกาะที่หนังเรา หนอนมันคิดว่ามันเกาะบนไม้ผุๆ
มันก็เกาะกินหนัง กินเนื้อเราไปเรื่อย จนเนื้อมันเน่าเป็นแผลเจ็บปวด
แบบนี้ถ้าไปถามหนอนเขา เขาก็บอกว่า เขาไม่เจตนามาทำร้ายเราเหมือนกัน
นี้เป็นตัวอย่างผลที่ย้อนกลับมา โดยที่เราไม่รู้เหตุ ไม่รู้ผล เพราะขาดการพิจารณา

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ศีลกับพระพุทธเจ้า ****

ศีล มีมาก่อนพระพุทธเจ้า
พ่อแม่ปู่ย่าทวดของพระพุทธเจ้าท่านถือศีลมาก่อน
แต่พระโคดม เข้าไปอยู่ในป่าคนเดียว
พยายามค้นหาความจริง ว่าศีลที่ถือกันมานั้น จะพาให้พ้นทุกข์ได้จริงหรือ
แล้วพระองค์ก็พบว่า ศีลปาณานั้น เกิดเป็นมนุษย์ไม่สามารถทำได้จริง
ยิ่งใครพูดว่าตัวเองทำได้ ก็ยิ่งกลายเป็นเรื่องโกหก พูดไม่ตรงความจริงอีก
ถ้ารับศีล พยากรณ์ให้กับตนเอง แล้วทำไม่ได้จริง มันกลับส่งผลเสียย้อนกลับมา

พระพุทธเจ้า จึงพิจารณาความสำคัญอยู่ที่ การทำได้จริง
เพราะการทำได้จริง ตามคำที่กล่าวพยากรณ์ออกมา จะไม่เป็นการทำลายศีลพยากรณ์นั้น
การทำได้จริง คือ การทรงได้ สามารถทรงให้เกิดขึ้นได้จริง
จึงเป็นการเดินไปตามความจริง ตามสัจจะธรรม
คือกล่าวในสิ่งที่สามารถทำได้จริง แล้วก็ทำได้จริง จึงเกิดเป็นความจริง

พระพุทธเจ้าจึงมองเห็นว่า ศีลเป็นเรื่องที่กว้างใหญ่เกินความสามารถมนุษย์
พระพุทธเจ้าจึงพิจารณาคำสอนเป็น สัจจะ
คือ พยากรณ์สิ่งที่จะทำที่สามารถทำได้จริง เป็นสิ่งที่แคบกว่า
ศีลปาณา ที่กว้างจาก ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
จึงย่อเป็นสัจจะ ที่ชัดเจนกว่า เช่น
ไม่ฆ่ามนุษย์ ไม่ฆ่าวัวควาย ไม่ฆ่าหมู
และสามารถนำไปใช้กับผู้ที่มีกรรม ผู้กำลังสร้างกรรมกับสัตว์โลก
เป็นเรื่องเฉพาะเจาะจงลงไป เป็นการบุคลิกให้แต่ละคนที่มีนิสัย มีกรรมไม่เหมือนกัน

หลังจากพิจารณาคำสอน คือสัจจะได้แล้ว
ท่านจึงออกจากป่าเริ่มโปรดสัตว์โลกด้วยสัจจะ จนถึงวันสุดท้ายของชีวิตพระพุทธเจ้า

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** เรื่อง ความเจริญ ****

*** สิ่งนำความเจริญ ****<O</O
<O</O

* ความซื่อสัตย์ ******
รักษาสัญญา รักษาคำพูด ทำตามกฎระเบียบกติกา
รักษากฎ ให้ความเป็นธรรม ใช้ความจริงรักษาความยุติธรรม

** ความเมตตา *****
จิตใจดี อ่อนโยน ยินดีด้วยใจจริง มองโลกในแง่ดี ไม่คิดร้าย รู้จักให้อภัย
เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ใจกว้าง คอยเป็นห่วงช่วยเหลือผู้ที่กำลังลำบาก

*** ความขยันมานะอดทน ****
มีความขยันขันแข็ง ไม่เกียจคร้าน มานะพยายาม
จิตใจเข้มแข็ง อดทนสู้ไม่ถอย ให้กำลังใจตนเอง

** ความรับผิดชอบ *****
ตระหนักถึงผลเสียหายที่อาจเกิดขึ้นต่อตนเองและต่อส่วนรวม
ไม่ปล่อยเวลาว่างให้สูญเปล่า ตรงต่อเวลาทุกครั้ง ทั้งขาไปขามาและขากลับ
สนใจงานในหน้าที่ตนเอง รู้จักเสียสละตนเองเพื่องานเพื่อส่วนรวม

* ปัญญา ******
คิดเป็น รู้จักพิจารณาในเหตุในผล ตัดสินใจด้วยเหตุผล
โต้ตอบด้วยปัญญา ให้โดยไม่หวังผล รู้จักตัดสิ่งไม่จำเป็นสิ่งไม่เป็นแก่นสาร
พยายามค้นหาสาเหตุและแก้ไขความผิดพลาดในอดีตของตัวเอง ตลอดเวลา


*** สิ่งขวางกั้นความเจริญ ****

* ไม่ซื่อสัตย์ ******
ขี้โกง โกงกฎ โกงกติกา ไม่ทำตามสัญญา ไม่ทำตามข้อตกลง
ไม่รักษาคำพูด คอยจะเอารัดเอาเปรียบ ขาดความยุติธรรม

** ขาดความเมตตา *****
ไม่จริงใจ ยินดีต่อหน้าลับหลังวิจารณ์
ใจร้ายปากร้าย คิดร้ายปองร้าย จิตใจอาฆาตเครียดแค้น
แก่งแย่งช่วงชิง หาประโยชน์จากความเหนื่อยยากของผู้อื่น
ใช้อำนาจข่ม เบียดเบียนผู้อื่น เอาดีเข้าตัวให้ร้ายผู้อื่น
เอาตัวเองเป็นใหญ่ ไม่สนใจผู้วาสนาน้อย
ใจแคบ ไม่สนใจละเลยผู้ที่กำลังลำบาก

*** เกียจคร้าน ****
ชอบความสบาย ไม่ตั้งใจจริง ทำพอผ่าน
จิตใจอ่อนแอ ขาดความอดทน ไม่มุ่งมั่น ท้อแท้ถอดใจง่าย

** ขาดความรับผิดชอบ *****
ไม่ตรงเวลา ไม่ทำตามนัดหมายที่ตกลง ไม่ทำตามคำสั่ง
ไม่คำนึงถึงผลเสียหาย ไม่ใส่ใจการงานตน ทำงานเอาหน้า
งานไม่ทำจริงจังหวังเอาแต่ประโยชน์
ไม่ยอมรับความผิด โยนความผิดให้ผู้อื่น ไม่เสียสละเอาแต่ตัวเองรอด

* ขาดปัญญา *******
ไม่ไตร่ตรอง ไม่รอบคอบ ใช้อารมณ์ตัดสินใจ ตอบโต้เอาชนะสนองอารมณ์ตัวเอง
ขาดเหตุผล ชอบทำตามใจ มองแต่ประโยชน์ระยะสั้น คิดแต่หากำไรเข้าตัว
หลงระเริง รูปรสกลิ่นเสียงมากเกินไป ปล่อยเวลาให้ผ่านไปวันๆ อยู่กับนิสัยเหมือนเดิม

--------------------------------
ลองพิจารณา ตัวเรามีสิ่งไหน !!!
ความเจริญอยู่ที่ตัวทำได้

-

 

*** ธรรม คือ ทำ ****

สัจจธรรม...คือ สัจจะธรรม....คือ สัจจะทำ
คือ ทำด้วยสัจจะ

พระธรรม...คือ พระพุทธเจ้าทำ....คือ พระทำ
คือ สมณะทำ คือ สาวกทำ

ธรรม....คือ ตัวที่ทำได้ ตัวที่ตัดได้

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ศาสนาพุทธนิกายเดียว ****

คือ นิกายตถาคต
มุ่งลดกิเลส ลดตัณหาทั้งปวง ตัดราคะ โทสะ โมหะ กามคุณ
เพื่อให้ตัวทะยานอยากของเรา หลุดลอยออกจากตนของเราได้
พุทธศาสนาปัจจุบัน เปลี่ยนแปลงไปมาก !!!

- “ หนุมาน ผู้นำสาร “

 

*** ตัวที่ทำไม่ได้ ****

ศีลเป็นสิ่งที่กว้าง ยิ่งใหญ่
ศีลที่รับแล้ว ทำไม่ได้...คือ การทำลายศีล
คือ พยากรณ์เอาไว้แล้ว แต่ทำไม่ได้ตามที่พูด

จึงเกิดเป็นตัวกระทำที่ทำไม่ได้ เป็นตัวทำไม่ได้
และส่งผลย้อนกลับมาที่ตัวเอง
เป็นกรรมนานาชนิด เหมือนเป็นหอกทวนทิ่มแทงตัวเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ตัวไม่เจตนา มันไม่ตาย ****

หลายท่าน...ได้ทำลายศีลโดยไม่เจตนา
หลายท่าน....กำลังทำลายศีลโดยไม่เจตนา
หลายท่าน...ทำไป เพราะไม่รู้

ถามว่า ...ไม่รู้อะไร
ตอบ....ไม่รู้ทำ คือ ไม่รู้ทั้งธรรม และ ไม่รู้ทำ คือ ไม่รู้วิธีทำตามตถาคต

ดังนั้น... การกระทำเกิดขึ้นมาแล้ว
กลายเป็นตัวตนของการกระทำขึ้นมาแล้ว
ทีนี้ตัวกระทำที่ไม่เจตนา มันกำลังย้อนกลับมาเล่นงานท่านเหล่านั้น

ท่านจึงต้องพิจารณาตาม
เพื่อนำวิธีการที่ตถาคตได้ปฏิบัติ มาใช้ลบล้างกรรมที่ทำเอาไว้แล้ว

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ชีวิตเรา ****

ชีวิตนี้ ...ท่านรู้จักศีล มาตั้งแต่กี่ขวบ !!!
ชีวิตนี้....ท่านรับศีลไปกี่ข้อ !!!!
ชีวิตนี้...ท่านทำได้จริงหรือ !!!
ชีวิตนี้....ท่านทำไม่ได้กี่ครั้ง !!!!
ชีวิตนี้...ท่านทำลายศีลที่รับมากี่ครั้ง !!!

ถ้าท่านรู้ความจริงว่า ศีลมีมาก่อนพระพุทธเจ้า ท่านจะตกใจ !!!
และ ท่านจะตกใจยิ่งกว่า เมื่อท่านรู้ความจริงว่า พระพุทธเจ้าหลุดพ้นด้วยสัจจะ
ไม่ใช่ศีล ที่พ่อแม่ปู่ย่าของพระองค์ถือกันมานานก่อนหน้า !!!!!!!

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ศีลกว้างใหญ่เกินความสามารถมนุษย์ ****

พระพุทธเจ้า.... ชี้ให้มนุษย์เราเดินสายกลาง
กล่าวพยากรณ์ตนเอง... ในสิ่งที่สามารถเป็นจริงได้ และทำในสิ่งนั้นได้จริง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** เราจะเลือกเดินทางไหน ****

ระหว่าง...ทางที่เราไม่แน่ใจว่า จะทำได้จริง
กับ....ทางที่เรามั่นใจว่า ตัวของเราทำได้แน่นอน

อุปมา เช่น
... การรับศีล ว่า
....การไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต หนึ่งวันหนึ่งคืน
... กับ
....การไม่ฆ่าวัว ควาย หมู เป็ด ไก่ ปลา มาเป็นอาหาร หนึ่งวันหนึ่งคืน

ข้อไหน ที่ท่านมั่นใจว่าสามารถทำได้แน่นอน !!!
ถ้าตลอดหนึ่งวันหนึ่งคืน ถ้าทำได้
ก็ถือว่าท่าน ...เป็นผู้ทำได้

แต่ถ้าทำไม่ได่....ก็กลายเป็นผู้ทำไม่ได้
แล้วกลายเป็น ...ผู้ทำลายศีลข้อนั้น

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ประหัตประหารกิเลสตัณหาทั้งปวง ****

เราต้องพิจารณาให้ตรงๆ ต้องตัดที่ต้นเหตุ
เราจะเอาอะไรมาตัดกิเลสกันแน่
เราจะตัดที่ใจ หรือจะตัดที่กาย
ตัดที่กาย คือการกระทำ
ตัดที่ใจ คือตัดด้วยปัญญา
ปัญญา เกิดจากพิจารณาด้วยตัวกระทำ
ตัวกระทำ เกิดจากสิ่งที่ทำไปแล้ว ดูว่ามันส่งผลอย่างไรกับตัวเรา

อย่างกามคุณ
ตากระทบกาย ใจเสียวซ่าน จิตเกิดกำหนัด
แล้วท่านจะทำอย่างไร !!!

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** กายผ่านมาแล้วก็ผ่านไป กลายเป็นอดีต ****

ตาเห็นกาย
ใจบอกกายนั้นไม่ใช่ที่พึ่ง ตัวกระทำของคือที่พึ่งของเราเอง
จิตก็เลิกสนใจ เพราะกายนั้นก็ต้องไป
แล้วกายนั้นก็ผ่านไป เป็นอดีต

แต่ถ้าเราเอาอดีตที่มีนิดเดียว มาขยายต่อ
ภาพของกายนั่น ก็จะเข้ามาในสมอง กามขึ้นสมอง
จะมาหลอกหลอนให้จิตใจเรา เกิดกำหนัดได้

อย่าเอารูปมาเป็นสติ
รูปเป็นอดีตไปแล้ว อย่าไปรื้อฟื้นอดีต
มันจะพาตัวเราให้หวนไปพบกรรมแบบเดิมๆ

นี่แหละนิสัยมนุษย์เรา

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** กามเรื่องใหญ่ ****

สมณะในนิกายคถาคต จะต้องระวังเรื่องกามคุณ !!!
ศีลเรื่องกาม หากตนเองไม่สามารถทำได้ ก็จะไปให้ศีลแก่ฆราวาสได้อย่างไร
ผู้ให้ต้องทำได้ก่อน จึงจะส่งให้ได้

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** สิ่งล้ำค่า ****

ตัวที่เราตัดได้ ตัวที่เราทำได้
เป็นสิ่งมีค่า ติดตัวเราไปตลอดนานแสนนาน

ถามว่า...พุทธศาสนา อยู่ที่ไหน ???
ตอบ....พุทธศาสนา อยู่ที่ตัวทำได้ ตัวตัดได้

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** หนทางพ้นทุกข์ ****

จะหลุดพ้นทุกข์ได้
ท่านต้องตัด ไม่ใช่คอยเพิ่มคอยเติม
แต่ที่ทำแล้วไม่ไปไหน...เพราะ สิ่งที่ตัด กับสิ่งที่เพิ่ม มันพอกัน !!!
ตัวทะยานอยาก มันยังมาก....เพราะตัวเราคอยสนองมันเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "