อาการคัดจมูกหรือหายใจติดขัด

ผมอยากถามว่าถ้าเกิดเรามีอาการคัดจมูกหรือหายใจติดขัดมันจะมีผลมากหรือน้อยตอนนั่งสมาธิ
เพราะเวลาผมนั่งมันรู้สึกจับลมหายใจไม่ค่อยถนัดครับ!
ช่วยแนะนำด้วยครับ;aa21

 

1 ถ้า ปกติมันไม่เป็น แต่มาเป็นตอนจะนั่ง หรือ ในช่วงจะบำเพ็ญ

น่าจะเพราะว่า มีสิ่งผิดปกติ มาขัดขวาง เกี่ยวกับศูนย์พลังร่างกายบริเวณหว่างคิ้ว



ถ้ากินยาสมัยใหม่ เช่น แก้อักเสบ แก้หวัด แก้แพ้ ฯลฯ

แล้วดีชั่วครั้งคราว เลยกินเรื่อยๆ ........นั่นแหละยิ่งเข้าทางของเค้า

เพราะยาพวกนี้ จะกดการทำงานของศูนย์พลังที่หว่างคิ้ว

ทำให้พลังสติ การรับรู้ละเอียดเกี่ยวกับจิตวิญญาณ ถุกปิดกั้น

อย่าทานน้ำร้อนด้วยนะ


จะเป็นการปิดกั้นการทำงานที่สมบูรณ์ของศูนย์พลังตรงนั้นเช่นกัน



อาจทำง่ายๆ เช่น


ทานพริกขี้หนู ล้วนๆ สักสองสามเม็ด โดยจิบน้ำเล็กน้อยก่อน

เคี้ยวแล้วกลืน กัดฟันไว้ มองสูง

ถ้าน้ำตาไหล หรือ มีลมออกหู ออกหัวตา ก็โอเค


มีการชำระล้างแล้ว


แล้วอย่าดื่มน้ำตามนะครับ



ถ้าแค่นี้โล่งแล้ว ก็นั่งเลย ...


ถ้าไม่หาย ก็ทำอีกรอบ จนกว่า ไม่รู้สึกเผ็ด แต่อยากคายทิ้ง เพราะรู้สึกแหยะๆในปาก แสดงว่า โอเค



ได้ผลเช่นไร สงสัยอะไร ถามได้



ปล. ถ้าคิดว่าวิธีนี้โหดไป มีวิธีอื่นอีกครับ ที่เบากว่านี้ หรือ ทำนองนี้ ^^

 

คุณลองสำรวจดู ปรกติก่อนเราภาวนา อาการหายใจติดขัดเป็นเหรือเปล่า

หากในภาวปรกติ เราไม่ได้มีอาการหายใจติดขัดอยู่ตลอด ไม่ได้เป็นโรคหอบ
หืดชนิดกรรมพันธ์ ก็แปลว่า อาการหายใจติดขันมันเกิดขึ้นเฉพาะช่วงภาวนา

ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ต้องทวนดูสิ่งแวดล้อมภายนอกก่อน เช่น นั่งภาวนาหน้าพัดลม
หรือ นั่งภาวนาในห้องแอร์เย็นไม่สม่ำเสมอ หรือ นั่งอยู่ใมห้องที่ฝุ่นละอองมาก
หรือ นั่งในห้องที่อากาศถ่ายเทไม่สะดวก การใส่เสื้อผ้าที่ให้ความอบอุ่นพอดี
ไม่มีกลิ่นฉุน ก็มีส่วนหมดนะ

ถ้าสิ่งแวดล้อมไม่ใช่สาเหตุก็มาดูต่อ เรื่องตัวเราเองแล้วหละ ส่วนใหญ่นักภาวนา
สายดูลมมักจะติดคือ การหมายจะรู้ให้ชัดๆ ตามจุดกระทบ เช่น

ต้องการรู้ที่ฐานจมูกตรงปลาย ก็หายใจแบบอัดเพื่อให้ลมมันร้อนๆ จะได้จับความรู้สึกได้

ต้องการรู้ที่ฐานโพลงจมูกเข้ามาหน่อย ก็หายใจแรงกว่าปรกติ เพื่อให้ขนจมูกมันกระดิก
จะได้รู้ได้ชัดๆ

ต้องการรู้ที่ช่องหลอดลม ช่วงแยกคอ กับหลอดลม ก็จะทำอาการกึ่งจะกลืนอะไรสักอย่าง
ก็เพื่อให้เกิดความรู้สึกว่ามีลมผ่านตรงช่องนั้น

ต้องการรู้ที่ทรวงอก ก็มีการใส่แรงบีบ ยกที่กล้ามเนื้อเนื่องกับซี่โครง เพื่อให้เกิดอาการ
แล้วค่อยรับความรู้สึก

ต้องการรู้ที่ท้องน้อย ก็มีการใส่แรงบีบที่กำบังลม หรือ กล้ามท้อง เพื่อให้เกิดอาการขยับ
แล้วรับความรู้สึก

ต้องการรู้สึกลึกลงไปกว่านั้น คราวนี้จะเป็นการบีบกล้ามเนื้อของต้นขา เพื่อให้มันขยับแล้ว
รับความรู้สึก

ล้วนแต่เป็นการเติมการจงใจ เจตนาเข้าไป เพื่อแทรกแทรง เพื่อช่วยกำหนดจังหวะการ
หายใจ ทำให้การหายใจแบบธรรมชาติที่มันเป็นของมันตามปรกติถูกแทรกแทรง ถูกบังคับ
ถูกกำหนด เพราะไปแปลคำว่า ให้กำหนดรู้ ผิดความหมาย

การกำหนดรู้ หมายถึง หากลมแปรเลี่ยนไปอย่างไร เราเอาสติไประลึกรู้ เริ่มใหม่ๆ ให้บริ
กรรมกำกับช่วยไปก่อนว่า ฉันรู้และ เช่น ลมหายใจกระทบที่ปลายจมูก หากสติจับสัมผัส
ได้ตอนไหน ก็ให้บริกรรมกำกับไปในการระรึกรู้ครั้งนั้นว่า ฉันรู้ละ หรือ ให้กำหนดรู้ หรือ ให้
กำหนดว่ารู้ละ เสร็จแล้วก็หยุดแค่นั้น หยุดเท่าที่ระลึกรู้ ไม่ต้องไปคิดเพิ่มว่า ชัดไม่ชัด
อุ่นไม่อุ่น คือ เอาเท่าที่รู้สึกได้นั้นพอแล้ว

ก็ทำไปเรื่อยๆ ครั้งไหนยังรู้ไม่ชัดก็ไม่ต้องไปกำหนดว่ารู้ ให้ยอมรับตามความเป็นจริงว่า
สติ เรายังเข้าไปจับความรู้สึกไม่ได้ หากเพียรอยู่บ่อยๆ สติ มันจะไวขึ้นเอง คราวนี้ก็จะรู้
มากขึ้น พอรู้มากขึ้น ถี่ขึ้น การที่จะบริกรรมว่า อ๊ะ รู้สึกแล้ว(ให้กำหนดรู้) หรือ อะไรก็แล้ว
แต่ที่เป็นคำบริกรรม คุณจะรู้สึกด้วยตัวสติอีกทีว่า พะลุงพะลัง หากสติมันรู้ตัวนี้ คำ
บริกรรมก็จะหายไปอัตโนมัติ แต่จิตก็ยังระลึกรู้ มีสติระลึกอยู่โดยตลอด

ทำแบบนี้แหละครับ จะพบว่า การหายใจติดขัดนั้น เป็นเพราะเราเติมเจตนาเข้าไป เติม
ตัณหาเข้าไป เติมอุปทานเข้าไป นี่ก็จะทำให้ครั้งที่เผลอแทรกแทรงการหายใจเข้า
ไปจนเกิดอาการอึดอัดนั้น เป็นผลจาก จิตเจือ ตัณหาเจตสิก ราคะเจตสิก อุปทานเจตสิก
นี่ก็เท่ากับอบรมจิต เพื่อ รู้ลักษณะของ เจตสิก เหล่านี้ไปในตัว

พอชำนาญ เจตสิกที่เป็นอุปสรรคต่อการภาวนาก็จะถูกตรวจเห็นอาการนามรูปของมัน จน
สติไวพอที่จะรู้ว่า มีหรือไม่มี รู้ชัด หรือ รู้ไม่ชัด

ทำบ่อยๆ เนืองๆ กิเลส ตัณหา อุปทาน ก็ค่อยถูกสางออกทีละน้อย จนจิตมีแต่กุศลมูลจิต
ก็จะปลอดโปร่งโล่งสบาย ผ่องแผ่ว พร้อมที่จะเจริญกรรมฐานได้เต็มที่ ปราศจากเจตนา

มีคำพระท่าว่าไว้เพื่อสรุปในเรื่องการมีเจตนาเข้าแทรกแซงไว้ว่า

สมถะ เริ่ม เมื่อหมดเจตนา ( หยุดแทรกแทรกอารมณ์ฌาณ )
วิปัสสนา เริ่ม เมื่อหยุดคิด ( หยุดคำบริกรรม )

* * * *

สังเกตนะว่า การเจือเจตนาลงไปในการปฏิบัติ มันจะเกิดขึ้นเป็นปรกติ หากยังเป็นเสขะบุคคล
แล้ว การเจือเจตนา ลงไปจะเกิดขึ้นอยู่ ดังนั้นไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องไป ระวังการมีเจตนาเจือ
ลงไป ขอเพียงหากจิตมันแอบเติมเข้าไปจากสภาวะปรกติ เป็นสิ่งแปลกปลอม ก็ให้ใช้สติที่
กำลังอบรมอยู่นั้นแหละ ไปรู้ทันมันอีกที ดังนั้น ให้ภาวนาไปเรื่อยๆ ผิด ถูก ล้วนแต่สอนเรา
ได้ทั้งนั้น ไม่ต้องเลือกแต่เฉพาะที่ถูกแต่ส่วนเดียว เพราะนั่นจะกลายไปเป็นตัณหาขั้นกว่าที่
เรียกว่า ภวตัณหา(อยากมี อยากเป็น) วิภวตัณหา(ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น) มันจะยิ่งซับซ้อน

ถ้าทำได้แบบนี้นะ ต่อให้คัดจมูก ก็ภาวนาต่อได้

 

อ้อ อีกเรื่อง

ลองเอาเครื่องราง ของขลัง และ ...

สร้อยโลหะทุกชนิด ออกจากคอ


นั่งตัวตรงๆ อย่าใส่เจตนาตรงบริเวณใบหน้าเพื่อดูลมมากนะครับ



ลองเปลี่ยนมาดูแถวๆกลางอก ที่บริเวณลิ้นปี่ดูสิครับ

 

อชิระ

ขอบคุณทุกท่านมากๆครับผมจะนำไปเอาทุกคำแนะนำของทุกท่านไปใช้ให้เกิดประโยชน์มากที่สุดครับ
ขอบคุณมากๆครับ;41;41

 

อนุโมทนาครับ ผมก็กำลังจะตั้งกระทู้ถามพอดีเลย เจอปัญหาเเบบนี้เหมือนกนั