วันหนึ่งที่พ่อ...ต้องปล่อยหนูไป

ตอนที่หนูเป็นเด็ก

 

เศร้า....

 

พ่อเป็นพระของลูก ไม่มีผู้ชายคนไหนจะมาแทนที่พ่อได้ไม่ว่าเมื่อไรก็ตาม
สิ่งต่างๆ ที่พ่อทำให้หนูตั้งแต่เล็กจนโตมีค่ามากกว่าที่จะหาสิ่งใดมาเปรียบ
พ่ออาจจะกลายเป็นคนขี้บ่นไปบ้าง แต่หนูก็รู้ว่านั้นเป็นเพราะพ่อห่วงหนู
เวลามีเหลืออีกไม่มากและไม่มีอะไรแน่นอน ฉะนั้นหนูจะรักและทำดีเพื่อพ่อทุกๆวัน ไม่ทำให้พ่อต้องเสียใจอีก เราไม่จำเป็นต้องขวนขวายไปทำบุญที่ไหนเพราะที่บ้านเราก็พระที่ประเสริฐที่สุดอยู่แล้ว ทำดีกับพ่อแม่เราเป็นบุญที่ดีที่สุดทุกๆ คนก็เหมือนกันนะ รักพ่อของเราให้มากๆ
อย่ารอแค่วันที่ ห้า ธันวา วันเดียว..

 

รีบทดแทนบุญคุณท่านตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ดีกว่าเศร้าเสียใจเมื่อท่านจากเราไป เมื่อวันเวลาไม่สามารถย้อนคืนมาได้อีกแล้ว...
วันพ่อไม่ได้มีแค่วันเดียว นะครับ

 

ยังไงพ่อก็จะเป็นผู้ชายที่หนูรักมากที่สุดในโลกค่ะ

 

ผมอยากบอกว่าแต่ก่อนผมเคยทะเลาะกับพ่อ
ตอนนั้น ยังไม่ได้หันหน้าเข้าหาธรรม
แต่เมื่อเริ่มหันเข้าสู่ธรรม ทำให้ผมได้ย้อนกลับไปคิด
และพระท่านก็สอน พระที่บ้านเราได้ทำบุญบ้างหรือยัง
ทำให้ผมคิดได้ ผมก็เลยตั้งใจแน่วแน่ ว่าจะไม่ทำอะไร
ที่ทำให้ท่านเสียใจ ไม่ว่าท่านจะด่า หรือบ่นก็ตาม
ผมคิดว่าไม่มีอ้อมกอดใด จะอบอุ่นเท่า อ้อมกอดของท่านอีกแล้ว
และตั้งใจว่า จะกราบพ่อ กราบแม่ ให้ได้ทุกๆ วัน
เพราะไม่เคยทำมาก่อน โดยได้เริ่ม ตั้งแต่วันแม่ปีที่ผ่านมา
ครั้งแรกที่กราบแม่ ตอนวันแม่ เป็นครั้งแรกจริงๆ
กราบแล้วก็กอด มันรู้สึก บอกไม่ถูกอ่ะครับ
ร้องไห้เลยครับ มันปิติ อ่ะครับ
ไม่เคยทำมาก่อน

 

รักพ่อค่ะ พ่อคือผู้ชายในอุดมคติของหนูนะ^_^