พระครูวุฒิวรคุณ วัดเจริญผล พระผู้ประดุจเพชรแท้ที่ซ่อนประกาย

พระผู้ประดุจ "เพชรแท้ที่ซ่อนประกาย"

พระครูวุฒิวรคุณ วัดเจริญผล



ประวัติโดยสังเขป
พระครูวุฒิวรคุณ
อดีตเจ้าอาวาสวัดเจริญผล

สถานเดิม
พระครูวุฒิวรคุณ นามเดิม วุฒิ นามสกุล หลวงกิจจา นามฉายา คุณธมฺโม เกิดเมื่อวันจันทร์ที่ ๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๕๒ ตรงกับวันแรม 5 ค่ำ เดือน 6 ปีระกา ณ. บ้านเลขที่ 676 หมู่ 1 ต.บางตาหงาย อำเภอบรรพตพิสัย จ. นครสวรรค์ บิดาชื่อ นายบุญมา มารดาชื่อนางทรัพย์ ท่านมีพี่น้องร่วมมารดาบิดาเดียวกัน ๑๐คน คือ-

1 . พระครูวุฒิวรคุณ (วุฒิ หลวงกิจจา)
2. นายนวล หลวงกิจจา
3. นางพริ้ว หลวงกิจจา
4. นายวิลาศ หลวงกิจจา
5. นายบุญถึง ปัญญากา
6. นางประเทือง ปัญญากา
7. น.ส.บุญธรรม ปัญญากา
8. น.ส.อุดม ปัญญากา
9. นางมณี วจีสัจจะ
10. นายบุญทิ้ง ปัญญากา

อุปสมบท
เมื่อวันจันทร์ ที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2472 ณ พัทธสีมา วัดส้มเสี้ยว ต. ท่างิ้ว อ. บรรพตพิสัย จ. นครสวรรค์ โดยมีพระครูนิรุติธรรมธร(หลวงพ่อน้อย) วัดส้มเสี้ยว เป็นอุปัชฌาย์ และมีหลวงพ่อพระปลัดบุญเพ็งเป็นพระกรรมวาจารย์(คู่สวด)

การจำพรรษา
พ.ศ. 2472-2477 จำพรรษาอยู่ ณ วัดส้มเสี้ยว เป็นจำนวน 6 พรรษา
พ.ศ. 2478-2534 จำพรรษา ณวัดเจิญผล ต . เจริญผล อ.บรรพตพิสัย 56 พรรษา

วิทยะฐานะ
พ.ศ. 2462 ได้เข้าศึกษากับพระอาจารย์แก่น เจ้าอาวาสวัดมงคลสถิตย์ ต. บางตาหงาย จนอ่านออกเขียนได้
พ.ศ. 2477 สอบนักธรรมเอก ได้ในสนามหลวง วัดส้มเสี้ยว สำนักเรียนคณะจังหวัดนครสวรรค์ มีความรู้ทางแพทย์แผนโบราณเป็นอย่างดี จนสามารถรักษาคนไข้ในสมัยนั้นได้อย่างกว้างขวาง

งานปกครอง
พ.ศ. 2478 ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้รักษาการแทนเจ้าอาวาสวัดเจริญผล อ.บรรพตพิสัย
พ.ศ. 2491 ได้รับการแต่งตั้ง เป็นเจ้าอาวาสวัดเจริญผล
พ.ศ. 2494 ได้รับการแต่งตั้ง เป็นเจ้าคณะตำบลบางตาหงาย อ.บรรพตพิสัย
พ.ศ. 2501 ได้รับแต่งตั้ง เป็นพระอุปัชฌาย์ประเภทสามัญ

งานด้านการศึกษา
พ.ศ. 2476เป็นครูสอนปริยัติธรรมวัดส้มเสี้ยว อ. บรรพตพิสัย
พ.ศ.2478 เป็นครูสอนปริยัติธรรมวัดเจริญผล อ. บรรพตพิสัย
พ.ศ. 2491 เป็นเจ้าสำนักเรียนศาสนศึกษาวัดเจริญผล อำเภอบรรพตพิสัย
พ.ศ. 2505 ได้รับการแต่งตั้ง เป็นกรรมการ ตรวจประโยคธรรมชั้นตรี สนามหลวง
พ.ศ. 2512 ได้เป็นผู้อุปการะ ณ.ร.ร.ประชาบาลวัดเจริญผล อำเภอบรรพตพิสัย

งานเผยแผ่
พ.ศ. 2522 ได้รับการแต่งตั้ง เป็นประธานหน่วยอบรมประชาชนประจำ ต. บางตาหงาย

งานสาธารณูปการ
พ.ศ. 2478-24-534 ได้ก่อสร้างบูรณะปฏิสังขรณ์ถาวรวัตถูภายในวัดเจริญผล ให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี อาทิ ก่อสร้าง ศาลาการเปรียญ กุฏิ อุโบสถ ศาลาธรรมสังเวช เมรุ ห้องน้ำ กำแพงรอบวัด วิหารหลวงพ่อน้อย ณ.ร. วัดเจริญผล ซุ้มประตู และสิ่งก่อสร้าง ทั้งหมดภายในวัดเจริญผลอีกมากมาย
พ.ศ. 2515 ได้เป็นประธานควบคุมการก่อสร้าง วัดเขาประตูชัย อ.ขาณุ
พ.ศ. 2518 ได้เป็นประธานร่วมกับหลวงพ่อพิมพา วัดหนองตางู จัดสร้างศาลาการเปรียญ กุฏิ พระพุทธรูปปางประธานพร และอื่นๆอีกมากภายในวัดสี่แพง อ. บรรพตพิสัย
พ.ศ.2528 เป็นประธาน ก่อสร้างสำนักสงฆ์ วัดโพธิธรรมคุณาราม อ. บรรพตพิสัย

สมณ ศักดิ์
พ.ศ. 2493 ได้รับการแต่งตั้งเป็นพระสมุห์ ในฐานานุกรม ของพระครูนิรุติธรรมธร (หลวงพ่อเฉย)
พ.ศ. 2506 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์ เป็นพระครูชั้นตรี ที่ พระครูวุฒิวรคุณ
พ.ศ. 2516 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณะศักดิ์เป็นพระครูชั้นโทตามนามเดิม

ปฏิปทา และศีลาจารวัตร
พระเดชพระคุณพระครูวุฒิวรคุณ เป็นพระสงฆ์สุปฏิปันโน มีปฏิปทาและศีลาจารวัตร เป็นที่น่ายกย่องและความเคารพรักของสาธุชนทุกชั้นทั้งพระภิกษุ สามเณรและญาติโยม มีอัธยาศรัยนุ่มนวล สุภาพอ่อนโยน เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวท่าน อยู่ในตำแหน่งฐานะใดๆ ก็เหมาะสมกับฐานะนั้นๆ กล่าวคือ อัตตสัมมาปณิธิธรรมเป็นวัตรปฏิบัติ เป็นบุตรที่ดีของวงศ์ตระกูล เป็นศิษย์รักของครูบาอาจารย์ เป็นอาจารย์ที่ดีของศิษย์ สงเคราะห์ญาติอยู่เป็นนิจ เป็นกัลยาณมิตรแห่งมิตรทั้งปวง เป็นผู้สอนเป็นนักเทศน์ เป็นนักปฏิบัติ ตั้งตน อยู่ในธรรมเป็นแบบอย่างที่ดี ดังปรากฏปฏิปทาที่เด่นๆพอยกเป็นตัวอย่างได้ดังนี้



​

 

.

ภาพหลวงพ่อวุฒิ ถ่ายร่วมกับป้ารวยพี่สาวแม่ท่าน และแม่ทรัพย์ โยมแม่ของท่าน
ความมั่นคงในหลักกตัญญูกตเวทิตาธรรม

พระเดชพระคุณหลวงพ่อวุฒิวรคุณ ได้ปฏิการะเลี้ยงตอบแทนโยมมารดา บิดา เกื้อหนุนมิให้เดือดร้อนตลอดมา จวบจนทั้งท่านทั่งสองชราภาพตราบจนสิ้นชีวิต และได้นำศพมาบำเพ็ญกุศลฌาปนกิจอย่างสมเกียรติ

สำหรับอุปัชฌาย์อาจารย์ หลวงพ่อได้ปรนนิบัติทั้งภาระกิจส่วนตัวและสนองงานในหน้าที่ ไม่มีบกพร่องตลอดจนอายุขัย ของพระอุปัชฌาย์ กล่าวคือหลวงพ่อได้มาอยู่วัดเจริญผล ตั้งแต่หลวงพ่อมีพรรษา 7 โดยเป็นศิษย์ผู้ใกล้ชิดของพระครูนิรุตติธรรมทร (หลวงพ่อน้อย) และอุปสมบท ก็ได้พระเดชพระคุณหลวงพ่อน้อย เป็นพระอุปัชฌาย์ โดยมีพระปลัดบุญเพ็ง เป็นพระกรรมวาจาจารย์(คู่สวด) พระอุปัชฌาย์และอาจารย์ทั้งสองนี้ เป็นแบบฉบับแห่งเนติแบบแผนประเพณีและการคณะสงฆ์เป็นอันมากตลอดชนมายุ

พระเดชพระคุณพระครูวุฒิวรคุณ จึงนับได้ว่า ได้ครูดีเป็นแม่แบบ หลวงพ่อปฏิบัติภารกิจของศิษย์ที่ดีไม่มีบกพร่อง ไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อยยาก จะเห็นได้ว่า หลวงพ่อได้รับหลวงพ่อปลัดบุญเพ็งซึ่งอยู่จำพรรษาที่วัดส้มเสี้ยว มาอยู่จำพรรษา ณ วัดเจริญผลด้วย และหลวงพ่อปลัดบุญเพ็งอยู่ที่วัดเจริญผลได้ไม่นานก็มรณะภาพลง หลวงพ่อวุฒิ ก็ได้บำเพ็ญกุศลหน้าศพ 7 วัน 50 วัน 100 วัน ณ วัดเจริญผลอย่างสมเกียรติโดยลำดับ นั่นแสดงถึงความตั้งมั่นคงอยู่ในความกตัญญูกตเวทิตาธรรมตลอดมา

 

ความดำรงมั่นคงอยู่ในพรหมวิหารธรรม

หลวงพ่อวุฒิเป็นเอกลักษณ์เป็นเลิศในธรรมข้อนี้ หลวงพ่อเป็นผู้ตั้งความปราถนาดีต่อบุคคลทั่วไป ญาติมิตรศิษย์ใกล้ไกล เมื่อมีปัญหาหลวงพ่อได้ช่วยแก้ไขให้ทุกคนที่มาหาหมดทุกข์ เมื่อประสบความสำเร็จก็ได้ให้กำลังใจพลอยยินดี มอบรางวัลให้จะเห็นได้ จากที่พระลูกศิษย์ท่านสอบเปรียญธรรม 3 ประโยคได้ คือพระครูศรีนิทัศน์วรพรต (เจ้าคณะ อ. โกรกพระ )และพระมหาชิงชัย วชิรมโน เมื่อหลวงพ่อท่านทราบข่าว ท่านได้เรียกพระลูกศิษย์ให้กลับไปรับรางวัล แสดงว่า ท่านคอยให้ความสนับสนุน และให้กำลังใจอยู่ตลอดเวลาที่หลวงพ่อท่านได้จัดส่งพระภิกษุสามเณรเข้าศึกษาในสำนักเรียนทุกแห่ง เมื่อกรณีสุดที่จะแก้ไขไม่ได้ ก็ตั้งอยู่ในอุเบกขาไม่หวั่นไหว ปฏิปทาข้อนีปรากฏชัดเป็นลำดับต่อมา

ปฏิปทาในสังคหวัตถุ

ธรรมปฏิบัติอีกข้อหนึ่ง ที่ยกมากล่าวคือสังคหวัตถุธรรม หลวงพ่อถือปฏิบัติจนเป็นนิสัย กล่าวคือท่านเป็น ผู้ให้ ผู้บริจาคอย่างสม่ำเสมอ จนตลอดชีวิต หลวงพ่อไม่ใช่พระสะสม เป็นผู้เจรจาอ่อนหวานไพเราะ ไม่ทำลายน้ำใจคนมีจิตเป็นกุศลช่วยเหลือการงานร่วมบำเพ็ญสาธารณะประโยชน์เป็นประจำ หลวงพ่อได้ปฎิบัติตนต่อผู้อาวุโส และศิษย์ทั้งอยู่ไกลและอยู่ใกล้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย ปฏิปทาข้อนี้นับว่าเป็นแบอย่างที่ดีอีกประการหนึ่ง


<DL class=t_attachlist><DT> <DD>
</DD><DT> <DD>
</DD><DT> <DD>

</DD><DT> <DD>

</DD></DL>

 

ด้านวัตถุมงคล

พระที่ท่านทำขึ้นมาส่วนมากท่านจะทำแจกมากกว่าที่จะออกจำหน่าย ครั้งหนึ่งเคยมีเจ้าของหนังสือพระเครื่องรายหนึ่งมาหาท่านพร้อมที่จะขอนำประวัติท่านและวัตถุมงคลออกเผยแผ่ ท่านได้กล่าวว่า " ท่านไม่อยากที่จะดังอะไร พระท่านไม่มีราคาอะไร ทำแจกญาติโยมเฉยๆให้ไปหาหลวงพ่อพิมพาโน้น " เพราะท่านเป็นสหธรรมมิกกับหลวงพ่อพิมพา เท่าที่ลูกศฺษย์รวบรวมได้มีอยู่จำนวนหนึ่งดังรูป



<DL class=t_attachlist><DT><DD>

<DT><DD>

<DT><DD>

<DT><DD>

</DD></DL>

 

พระแต่ละรุ่นของท่านล้วนมีประสบการณ์ประจักษ์ชัดให้ได้เห็นจนเป็นที่กล่าขวัญกันในอำเภอบรรพตและในกลุ่มลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดถึงความเป็นพระผู้มีอภิญญาจิตอันแก่กล้า ซึ่งจะขอยกตัวอย่างเป็นเรื่องๆที่ได้ยินมาจากผู้ที่ได้ประสบพบเห็นหรือผู้ที่อยู่ใกล้ชิดในเหตุการณ์

เหรียญรุ่นแรกของท่านปี 2506 รุ่นพัดยศ

เหรียญรุ่นนี้เพื่อนของผู้เขียนได้คล้องเมื่อสมัยเป็นเด็ก เด็กนักเรียนสมัยก่อน จะต้องมีหมออนามัยมาฉีดวัคซีนป้องกันโรคต่างๆ เพื่อนผู้เขียนก็เป็นหนึ่งที่ต้องโดนหมอฉีด เมื่อถึงคิวเพื่อนที่จะต้องฉีดยา ปรากฎว่าหมอนำเข็มแทงที่ต้นแขนเพื่อนไม่เข้า ทำอย่างไรก็ไม่เข้า จนต้องขอดูว่าคล้องพระอะไร จึงเห็นเป็นเหรียญพัดยศของหลวงพ่อวุฒิ จึงให้เพื่อนผู้เขียนถอดออกเข็มจึงได้เข้าตามปกติทั่วไปนับว่าอัศจรรย์มากปัจจุบันเพื่อนผู้เขียนเป็นครูสอนนักเรียน ร.ร. บ้านวัง อ. บรรพตพิสัย ชื่อ ครูบุญเลิศ


<DL class=t_attachlist><DD>
</DD></DL>

 

เหรียญปี 2520

ลูกศิษย์คนหนึ่งของหลวงพ่อเป็นลูกคนจีนสมัยก่อนแกเป็นขาลุย โดนคัดเลือกได้เป็นทหาร สมัยนั้นทางปราจีนไม่ค่อยสงบตามแนวชายแดนได้ขอเหรียญปี2520 หลวงพ่อวุฒิไป แล้วไปลองยิง ด้วยปืนเอ็มสิบหก ปรากฏว่ายิงไม่ออก เมื่อมีเวลาได้ลากลับมาบ้าน จึงเข้าไปหาหลวงพ่อวุฒิพร้อมเล่าให้ท่านฟังถึงเรื่องการลองเอาพระท่านไปยิง หลวงพ่อท่านจึงต่อว่า ไม่ควรนำพระท่านไปลอง ห้ามลอง เมื่อถึงเวลาอำนาจพุทธคุณจะคุ้มครองเอง ถ้าไม่ถึงคราวตาย ท่านสั่งห้ามเลยตั้งแต่นั้นมาไม่มีใครกล้านำพระท่านมาลอง ท่านกล่าวแต่ละคำเป็นความจริง วาจาท่านศักดิ์สิทธิ์นัก ชาวบ้านตลาดเจริญผลรู้จักกันดีในเรื่องนี้

 

กราบหลวงปู่ครับ สังฆังณมามิ

 

กราบ กราบ กราบ

 

กราบพระครูวุฒิวรคุณ พระอริยสงฆ์เจ้าด้วยใจเคารพบูชายิ่ง

 

เหรียญรุ่นรวย (อริยะทรัพย์)

เหรียญรุ่นนี้ท่านได้บอกให้ลูกศิษย์ไปสร้างขึ้นมาโดยท่านได้ออกแบบเป็นปริศานาธรรมโดยที่เหรียญด้านหนึ่งมีพระพุทธเจ้า ทรงมอบอบรมธรรมให้แก่พระราหุล อีกด้านหนึ่งเป็นรูป หลวงพ่อน้อยมอบบาตรให้หลวงพ่อวุฒิ ซึ่งลูกศิษย์ท่านได้บอกว่าหลวงพ่อทำไมทำแบบอย่างนี้ดูแปลกๆ ท่านจึงอธิบายให้ฟังว่า"พระพุทธเจ้ามอบอริยทรัพย์ 7 ให้พระราหุลอย่างไร หลวงพ่อน้อยก็มอบธรรมให้ท่านได้มีความเจริญในพระศาสนาอย่างนั้น ซึ่งท่านไม่ได้เทียบตนเสมอท่านแต่ท่านหมายถึงว่าความเป็นพระที่ได้มาเพราะอุปัชฌาย์ท่านคือหลวงพ่อน้อยมอบให้นั้นเอง เหรียญนี้ดีทางโชคลาภเมตตาแคล้วคลาด ส่วนมากชาวตลาดเจริญผลมักคล้องเหรียญนี้เพราะท่านเรียกเหรียญรุ่นนี้ว่า"เหรียญรวย"


<DL class=t_attachlist><DT> <DD>

</DD></DL>

 

พระโมคคัลลา

เป็นกะลาตาเดียวแกะขึ้นและลงอักขระลงไป คือเมื่อสมัยก่อน เกิดโรคระบาดกันมากเช่นอหิวาห์ตกโรค และภูตผีปีศาจ ต่างช่วงราว 249 กว่าท่านจึงให้พระสร้างขึ้นจากกะลาตาเดียวแลท่านได้จารยันต์ลงไปแจกให้เด็กๆได้คล้องไว้ ปัจจุบันหายากมาแทบไม่มีใครได้เห็น



<DL class=t_attachlist><DD>


</DD></DL>

 

พระรูปหล่อเหมือนหลวงพ่อวุฒิ รุ่นกฐินแม่ทัพ ปี พ.ศ. 2529

รูปหล่อรุ่นนี้ถือว่าเป็นรุ่นแรก และได้บรรจุผงที่ท่านลบเองและเกศาท่านไว้ใต้ฐานพระรุ่นนี้ประสบการณ์ ดีมาก ด้านแคล้วคาดปลอดภัย ทหารแถวพิษณุโลกได้ไปบูชาเยอะ เพราะสมัยปี 2529 แม่ทัพภาคที่ สามมาเป็นประธาน ทอดผ้ากฐิน หลวงพ่อได้แจกไปราว 300 กว่าองค์

 

รุ่นเฉพาะลูกศิษย์ที่บวชและสึกกับท่านเรียกว่า รุ่น พระเนื้อว่านสบู่เลือด
หายากมากครับเนื่องจากท่านเป็นหมอยาและจำพวกว่านท่านเก่งมากท่านได้ทำไว้แจกให้เฉพาะลูกศิษย์ ผู้เขียนวาสนาน้อย ตอนท่านมรณะภาพยังไม่ได้สึก เลยไม่มีโอกาสที่จะได้ ต้องมาหาที่หมู่เพื่อนซึ่งยังพอได้แบ่งมา ครอบครอง หนึ่งองค์

 

พระท่านส่วนมากท่านจะปลุกเสกเดี่ยวเป็นเวลานานจึงจะออกแจกจ่ายและบางครั้งสหธรรมมิกท่านคือหลวงพ่อพิมพา วัดหนองตางู ก็มาร่วมปลุกเสกด้วย ท่านเป็นพระคู่บารมีที่เป็นเพื่อนประเภทฝากผีฝากไข้กัน และหลวงพ่อพิมพาเคารพในคุณธรรมของท่านมากซึ่งจริงๆแล้วต่างฝ่ายต่างเคารพในคุณธรรมซึ่งกันและกัน บางทีท่านทั้งสองต่างลองวิชากันให้ลูกศิษย์ได้เห็น เช่น

ครั้งหนึ่งทางวัดหนองตางูมีงานประจำปีและพุทธาภิเศก หลวงพ่อพิมพานิมนต์ท่านไปพุทธาภิเศกตอนช่วงหัวค่ำหลังจากทำพิธีเสร็จ ท่านจึงลากลับวัดเจริญผล เนื่องจากงานมีเสียงดังเพราะมีการละเล่น หลวงพ่อพิมพาได้บอกว่าอย่าพึงกลับเลยแต่ท่านก็ยืนกรานว่าจะกลับ หลวงพ่อพิมพาท่านจึงเอ๋ยว่า "กลับไม่ได้" เมื่อหลวงพ่อวุฒิขึ้นรถวัดที่จะกลับปรากฏว่า สตารท์รถไม่ติด หลวงพ่อวุฒิท่านเลยกล่าวออกไปว่า" รถสตารท์ไม่ติด งานการละเล่นก็เล่นไม่ได้ " ทันใดนั้นเองไฟฟ้าในงานก็ดับหมดทั้งงานสร้างความประหลาดใจให้กับลูกศิษยืที่ใกล้ชิด และติดตามเป็นอันมาก แล้วหลวงพ่อทั้งสององค์ก็หัวเราะกัน แล้วรถหลวงพ่อวุฒิก็สตารท์ติด และไฟฟ้าในงานก็สว่างกลับมาชีวิตชีวาอีกครั้ง นี่เป็นเรื่องหนึ่งที่ลูกศิษย์กล่าวถึงกันมาก ท่านทั้งสององค์ไปไหนมักไปคู่กันไม่ว่างานพุทธาภิเศก หรือไปเที่ยวจาริกแสวงบุญด้วยกัน จนหมู่ลูกศิษย์กล่าวกันว่า " ใครเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อวุฒิ ก็เท่ากับเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อพิมพา ใครเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อพิมพาเท่ากับเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อวุฒิ " แยกกันไม่ออกจริงๆ




<DL class=t_attachlist><DD>


<DT><DD>


<DT><DD>


<DT><DD>


<DT><DD>


<DT><DD>


</DD></DL>

 

ครั้งหนึ่งลูกศิษย์หลวงพ่อพิมพาได้นิมนต์ หลวงพ่อท่านทั้งสองไปเที่ยว เยี่ยมพ่อหลวงจ้อยที่ วัดสุวรรณ์ประดิษฐ์ ที่สุราษธานีซึ่งหลวงปู่พิมพารู้จักเพราะเจอกันในงานพุทธาภิเศกบ่อย เมื่อหลวงพ่อพิมพาและหลวงพ่อวุฒิ ไปถึง ลูกศิษย์พ่อหลวงจ้อย ไม่รู้จักหลวงพ่อวุฒิก็คงแสดงท่าทีที่ไม่ค่อยจะเคารพ เมื่อพระมหาเถระทั้งสามพบกันนั่งในศาลา หลวงพ่อวุฒิท่านเลยเอ่ยคำออกมาว่า "เราไปที่ไหนฝนคอยจะตก " พ่อหลวงจ้อยก็ได้กล่าวว่า "อย่าให้ตกเลยกำลังเทปูนอยู่ "หลวงพ่อวุฒิกล่าว "เอาซะหน่อยละกัน" และแล้วฝนก็ตกอย่างที่หลวงพ่อวุฒิ กล่าว ทำให้ท่าทีลูกศิษย์พ่อหลวงจ้อยเปลี่ยนท่าทีใหม่ กลับมาเคารพเลื่อมใสในองค์หลวงพ่อวุฒิ และกล่าวขอพระเครื่องของท่าน ซึ่งท่านก็เมตตามอบให้ พ่อหลวงจ้อย รักท่านและเคารพท่านมากคอยดูแลห่วงใย และมาธรรมสากัจฉากับท่านตลอดระยะเวลาที่ไปพำนักอยู่ที่วัดสุวรรณประดิษฐ์ งานนี้ คุณดอน สอนระเบียบ ลูกศิษย์ก้นกุฏิไม่ยอมห่างกายหลวงพ่อวุฒิเลย



<DL class=t_attachlist><DD>


<DT><DD>

<DT><DD>

<DT><DD>

<DT><DD>

<DT><DD>

</DD></DL>

 

บารมีของท่านมากมาย เนื่องมาจากความเมตตาที่ออกมาจากใจของท่าน ทำให้ลูกศิษย์ลูกหารักและเคารพท่านมาก คอยติดตามและปรนนิบัติอย่างใกล้ชิด ท่านเป็นผู้มีจิตใจเมตตาด้วยหลักพรหมวิหารธรรมสี่ประการ ซึ่งเป็นคุณธรรมของผู้ใหญ่ ทำให้ผู้ที่อยู่ใกล้ชิดพลอยสงบร่มเย็น ด้วยอำนาจบารมีธรรมที่ท่านบำเพ็ญมา สาธุกราบแทบเท้าหลวงพ่อวุฒิด้วยใจเคารพสักการะบูชา



<DL class=t_attachlist><DD>
</DD><DT> <DD>
</DD><DT> <DD>
</DD><DT> <DD>
</DD><DT> <DD>
</DD><DT> <DD>
</DD><DT> <DD>
</DD><DT> <DD>
</DD><DT> <DD>
</DD></DL>

 

ทายกวัดเจริญผล นายเสมียน ถาวรเคยเล่าให้ฟังว่า

ครั้งหนึ่งเมื่อตอนที่แกยังเป็นหนุ่ม แกกำลังจะบวชเป็นพระธรรมดา ของบ้านนอกต้องมาอยู่วัดหัดขานนาคก่อนเขาเรียกผู้ที่จะบวชว่านาค คอยรับใช้อุปัชฌาย์อาจารย์ บ่ายวันหนึ่งขณะกำลังขานนาคอยู่กับหลวงพ่อนั้น ได้มีหมอแพ้วชายวัยประมาณ 40 กว่าเดินผ่านมาพร้อมในมือถือปืนยาวลูกกรดและพวงนกที่ยิงได้มาเดินมาทางกุฏิ หลวงพ่อวุฒิ เหลือบมองเห็นเลยถามชายคนนั้นว่า "หมอปืนนั่นมันยิงดังไม่เล่า" " ดังซิครับหลวงพ่อ ผมพึ่งยิงนกที่บึงหลังวัดมาครับ" พูดพร้อมชูพวงนกที่ยิงได้ หลวงพ่อวุฒิเลยบอกว่า "ไหนลองยิงไก่วัดให้ดูหน่อย" หลวงพ่อวุฒิท่านกล่าวจบพร้อมกับ กำข้าวสุกในบาตรหว่านให้ไก่จิกกิน "อ้าวลงยิงซิตัวไหนก็ได้" หลวงพ่อกล่าว หมอแพ้ว เลยเล็งปีนยาวไปยังไก่ที่กำลังจิกกินข้าวเปลือก เสียงไกนกปืนสับดัง แชะๆๆ ปรากฏว่ายิงเท่าไรก็ไม่ดัง หมอแพ้ว จึงก้มกราบหลวงพ่อ หลวงพ่อก็ได้สอนให้รู้จักเรื่องบุญเรื่องบาปที่กระทำขึ้นมา


<DL class=t_attachlist><DD>
</DD></DL><DL class=t_attachlist><DT> <DD>
</DD></DL>

 

มือไม่ดี

ครั้งหนึ่งสมัยที่ท่านยังจำวัดอยู่ในอุโบสถ์ หลวงพ่อวุฒิท่านไม่ได้ใช้ปัจจัย เงินที่โยมใส่ซองบริจาคมา ท่านมักให้ใส่ในย่ามแขวนไว้ เผื่อมีรายการใช้จ่ายก่อสร้าง ก็จะให้ทายกมาแกะซองนำเงินออกมาใช้จ่าย ปรากฏว่าเมื่อทายกมาเปิดที่จะนำเงินไปใช้ซื้อวัสดุก่อสร้างเงินในซองกับอันตรทานหายไป เหลือแต่ซองเปล่า ท่านเลยพูดออกมาลอยๆว่า " ไอ้พวกมือดีที่ไหนมาเอาเงินไป ระวังนะ"

รุ่งขึ้นเด็กวัดคนหนึ่งที่เข้าออกโบสถ์บ่อยขึ้นเรือข้ามฝากแม่น้ำปิงไปยังอีกฝั่งหนึ่ง สมัยนั้นสะพานข้ามแม่น้ำไม่มีต้องอาศัยเรือโป๊ะที่ใช้เครื่องยนต์จึงมีความเร็วและเรือก็ลำใหญ่ เมื่อเรือแล่นข้ามมาถึงอีกฝั่งตรงกันข้าม เด็กวัดคนนี้จึงคว้าเชือกที่หัวเรือเพื่อจะนำไปคล้องเหล็กที่อยู่กับแพเทียบท่า ทันใดนั้นเอง นิ้วมือที่จับเชือกคล้องเหล็กก็ถูกเชือกหัวเรือหนีบ จนเละสร้างความเจ็บปวดให้กับเด็กเป็นอันมากต้องรีบนำส่งร.พ.หมอเห็นสภาพแผลแล้วจึงสั่งตัดนิ้วข้อบนออกถึงสามนิ้ว เมื่อกลับถึงวัดเรื่องราวเลยถูกเปิดเผยขึ้นว่าเด็กคนนี้เป็นผู้ขโมยเงินในซองที่อยูในย่ามไป เรื่องนี้ผู้อยู่ในเหตุการณ์เล่าให้ฟังเพราะเป็นเด็กวัดด้วยกันเมื่อสมัยก่อนคือ คุณ ดิเรก โตทับ ลูกชายของทายกวัดในปัจจุบัน คือทายก ชลอ โตทับ และเด็กวัดคน บ้านสระ ปัจจุบันเสียชีวิตไปแล้ว


<DL class=t_attachlist><DD>
</DD></DL><DL class=t_attachlist><DT> <DD>
</DD></DL>

 

ส่วนมากคนในตลาดจะเป็นลูกศิษย์ของท่านโดยเฉพาะผู้ชาย ส่วนมากท่านจะบวชให้เพราะท่านเป็นพระอุปัชฌาย์ที่มีลูกศิษย์เขตอำเภอบรรพตพิสัย มักจะนิยมมาบวชฝากตัวเป็นลูกศิษย์ของท่านเป็นส่วนมากรวมทั้งผู้เขียนที่เป็นทั้งลูกบุญธรรมที่พ่อผู้เขียนยกให้ท่านตั้งแต่สมัยเป็นเด็ก เพราะเป็นเด็กขี้โรค และท่านยังเมตตาเป็นพระอุปัชฌาย์ด้วย

 

อย่าเพิ่งสึก

พูดถึงเรื่องการบวช เป็นพระลูกศิษย์ท่านมักจะขยาดกันมาก ในเรื่องการขอลาสิขขาบท หรือพูดภาษาชาวบ้านว่า"สึก "เพราะเมือเข้าไปลาสึกถ้าท่านว่า"ยังสึกไม่ได้"ก็ยังไม่ได้สึก เวลาหลวงพ่อท่านทักว่าไม่ดีแล้ว มักเป็นจริงเสมอ พระหนุ่มเณรน้อยจึงมักจะออกอาการเหงื่อแตก เวลาที่จะไปขอฤกษวันสึกกับท่าน ถ้าท่านยังไม่ให้สึกก็ต้องรอไปจนกว่าท่านอนุญาติ และพ่อแม่ก็จะไม่ยอมให้สึกออกมา เนื่องจากเคยเป็นที่ประจักษ์ให้เห็นมาแล้ว สำหรับผู้ที่รั้นที่จะสึกดังมีเรื่องเล่าดังนี้

ครั้งหนึ่งลูกชายลุงคนหนึ่ง คนในตลาด ได้บวชเป็นพระ เมื่อถึงเวลาที่ผ้าเหลืองร้อน ก็ต้องการสึก จึงไปหาหลวงพ่อเพื่อหาฤกษสึก หลวงพ่อท่านนิ่งแล้วบอกว่า "อยู่ไปก่อน ยังสึกไม่ได้ พระหนุ่มเลย ต้องกลับไปตั้งหลักใหม่ หลังจากวันนั้นผ่านไปอีกระยะหนึ่งพระหนุ่มองค์นั้นก็มาหาฤกษสึกอีก ท่านก็บอกเหมือนเดิมว่ายังสึกไม่ได้ คราวนี้พระองค์นี้ คงผ้าเหลืองร้อนเต็มทน หลังจากออกมาจากหลวงพ่อ เลยไปตามโยมพ่อของตัวเองมาหาหลวงพ่อวุฒิแล้วอ้อนวอนขอให้หลวงพ่อสึกให้ หลวงพ่อเลยกล่าวว่า "ถ้าจะให้สึก ต้องดูแลลูกชายตัวเองให้ดีนะเฝ้าไว้นะอย่าให้ไปไหนมาไหนภายในสองเดือนนี้" โยมพ่อพระหนุ่มองค์นั้นก็รับปากว่า จะดูแลให้ไม่คราดสายตา ท่านจึงสึกให้ไป
หลังจากสึกไปแล้วผู้เป็นพ่อก็คอยดูแลเฝ้าระวังไม่ยอมให้ลูกชายไปไหนมาไหนคราดสายตาประเภทนอนเฝ้ากระได จนอยู่มาวันหนึ่งคืนนั้นมีงาน รื่นเริงขึ้นนอกบริเวณตลาด ผู้เป็นพ่อเห็นลูกชายมีท่าทีไม่สนใจ ต่องาน เลยวางใจคิดว่าลูกคงไม่ไปแน่เพราะเห็นไม่มีทีท่าว่าจะไปจึงเข้านอน หารู้ไหม ลูกชายแอบลงทางหน้าต่างไปเที่ยวงาน สนุกสนานตามภาษาคนวัยหนุ่ม ปรากฏว่าไปมีเรื่องกับนักเลงต่างถิ่นที่มาเที่ยวงานเลยมีเรื่องกัน นักเลงต่างถิ่นเลยชักปืนที่พกมายิงจนทิดสึกใหม่ตายคาที่ ที่บริเวณงานนั่นเอง นับจากสึกมาเพียงเดือนกว่าๆ