มีคำถามเรื่องอาชีพที่ตกนรก ไม่ตกนรกค่ะ กลุ้มใจ ไม่อยากตกนรก

อ้างอิงจาก : http://www.kusolsuksa.com/webboard/index.php?topic=842.0
ที่เวบที่อ้างอิงเป็นเรื่องอาชีพนักเต้น ที่ทำงานแบบนี้แล้วจะไปตกขุมนรกชื่อ ปหาสะ
คือ กำลังจะไปเป็น dancer เลยอะค่ะ พอเจอแล้วเลย กลัว เลิกเป็นดีกว่า

แล้วมีคำถามต่อค่ะ แล้วอาชีพอย่างสร้างโฆษณา หรือว่าการตลาดล่ะคะ จะตกนรกไหม?
เพราะเราต้องสร้างชิ้นงาน คิดชิ้นงาน แผนงานโปรโมทที่ทำให้คนเกิดความอยาก ความต้องการจะซื้อ

แล้วอาชีพอย่างเช่น ช่างจัดไฟในคอนเสิร์ตกับฝ่ายคุมเสียงอะไรแบบนั้นเข้าข่ายนี้ไหมคะ?

อาชีพเบื้องหลังคอนเสิร์ต ละครเวที หรือรายการโชว์ตามโทรทัศน์ด้วยหรือเปล่า?

ถ้าเลี่ยงมาทำรายการท่องเที่ยว แบบ roaming หรือแบบ we're za ที่เรย์แมคโดนัลทำนี่ เป็นไงคะ?
มันทำให้คนเกิดความอยากไปเที่ยวอะไรแบบนั้นเปล่าคะ?

กลัวค่ะ ในสมองโล่งมากเลยค่ะตอนนี้ เพราะที่ผ่านมามุ่งแต่มาแนวบันเทิงตลอดเลยอะค่ะ

ได้โปรดช่วยแนะนำด้วยค่ะ T_T ฮือๆ

*/\* ขอบคุณค่ะ

 

ประกอบอาชีพ ที่ไม่ทำให้ผู้อื่นลุ่มหลงในกิเลส
ประกอบอาชีพ ที่ไม่เบียดเบียนผู้อื่น
ประกอบอาชีพ ที่ไม่ทำให้ผู้อื่น สัตว์อื่นเป็นทุกข์

ขออนุโมทนา

 

จากหน้าเวปที่คุณโพสไว้ ชื่อกระทู้ก้อบอกคำตอบที่คุณอยากรู้มาตรงๆแล้วครับ

"อาชีพที่กระตุ้นกำหนัดผู้อื่น..เป็นบาปตกนรก"

ผมคิดว่า ถ้าไม่กระตุ้นโดยตรง ไม่น่าจะบาปนะครับ
อย่างเช่น แขกรับเชิญ หรือ พิธีกรรายการทีวี ที่ตั้งใจ จงใจแต่งตัวเซ็กซี่ มาออกรายการ
ก้อไม่น่าจะบาปอะไรนะครับเพราะแค่มาทำงานทั่วๆไป (เหมือนเดินถนน ธรรมดา)

ถ้าไม่ได้มีกริยาเชิญชวน กระตุ้นกำหนัดอะไร

"บาปอยู่ที่เจตนา" ครับ ถ้าคุณไปทำงานที่ๆ รู้ว่า
คนที่มาดู หวังว่าจะได้ดูอะไรจากคุณ ( กริยากระตุ้นอารมณ์)
แต่คุณก้อยังทำ นั่นคือบาปครับ
เปลี่ยนอาชีพก้อดีครับ ไกลจากอบายมุข ต่างๆ

 

ไม่มีอาชีพใดที่ไม่ลงนรก หากผู้ประกอบอาชีพนั้นไม่มีศีลธรรม คุณธรรม และจริยธรรม และยังประพฤติชั่วอยู่ เมื่อรู้ว่าอาชีพที่ตนทำอยู่ต้องทำให้ลงนรก ก็ควรขวนขวายทำบุญรักษาศีลสวดมนต์เจริญภาวนา รักษาใจให้ผ่องใสดีกว่า รักษาอารมณ์จิตก่อนตายไม่ให้เกาะเกี่ยวกับอกุศลจนเป็นเหตุให้พาลงนรกเป็นดีที่สุด แนะนำให้อ่านหนังสือ วิธีหนีนรกแบบง่ายๆ ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำครับท่านอธิบายไว้ชัดเจนที่สุด

 

อนุโมทนาสาธุ

บุคคลใดในกาลก่อนเคยผิดพลาด
ครั้นภายหลัง เขากลับตัวได้ไม่ประมาท
บุคคลนั้น ย่อมทำให้โลกแจ่มใส
เหมือนดั่งดวงจันทร์ อันพ้นจากเมฆหมอก​

 

....อาชีพเป็นเรื่องของกฎแห่งกรรม...พึงทำความเข้าใจ...ยอมรับ...เลิกสนใจ...

...จิต เจตนา จะหลุดพ้นจากกรรม เป็นปัญญา...พึงหาหนทาง ตามพื้นฐานแห่งตน เฉพาะตน เฉกเช่นขุนศึกชาญรบ ถึงยามรบก็รบ ยามสงบใช้ปัญญาญาณ หมดเวลาต้องตัดสินใจ...

 

พระพุทธองค์ทรงเป็นผู้รู้โลก ผู้รู้จักรวาล อย่างแจ่มแจ้งแล้ว
ในสิ่งที่พระพุทธองค์ได้ตรัสให้ นักเต้นรำ ตาลบุตร ฟังนั้น
ตัวเราเอง และมนุษย์ทั่วโลกในยุคปัจจุบันนี้ซึ่งเป็น ผู้ที่มี ตัณหา ราคะ เต็มบริบูรณ์อยู่
เป็นผู้น้อยมากอยู่ในตัวธรรมแล้ว ลองคิดถามตัวเองสักนิด ว่าเรากล้าพอที่จะปฏิเสธ สิ่งที่พระพุทธองค์ได้แสดงเอาไว้หรือไม่

ผู้ผลิตมักอ้างว่าเป็นงานที่สร้างสรรค์ ทีมงานก็มีความชำนาญในการสร้าง
แต่ในทางพุทธแล้ว พระพุทธองค์ทรงเห็นว่า นี่เป็น กลยุทธิ์ด้านมืด สื่อสร้างสรรค์ด้านมืด
เด็กวัยรุ่นทั่วโลกที่กำลังโต และเสพสื่ออยู่ในขณะนี้ เราปฏิเสธไม่ได้เลย ว่าผู้ผลิตสื่อประเภทบันเทิงเริงรมย์ เหล่าดารานักแสดง นักร้อง นักดนตรี นักแดนซ์ นางละคร นางแบบเดินอวดเรือนร่าง เสื้อผ้าหน้าผม ในปัจจุบันนี้ มีอิทธิพลมาก จากภาพที่ออกมาทางสื่อ เรื่องแฟชั่น วัตถุนิยม ของหรู ฟุ่มเฟือย
และที่ร้ายกว่า ปหาสะ ก็พวกเล่นหนังต้องห้าม เปิดผับ บาร์เหล้า โรงนวด โคโยตี้โชว์ เรือนร่าง ลามก อันนี้จงใจเพิ่มความกำหนัดให้มนุษย์โดยตรง

จิต ของเด็กรุ่นใหม่ๆทุกวันนี้เปลี่ยนไปมาก เราคงไม่ห่วงผู้ใหญ่ที่มีธรรมมากแล้ว เป็นบัวที่พ้นน้ำแล้ว จากคำสอนของพระองค์
เราจะปฏิเสธใหมว่า กลุ่มเป้าหมายของ ผู้ผลิตบันเทิงนั้นไม่ มุ่งไปที่ เด็กรุ่นใหม่ กำลังเรียนกำลังโต กำลังอยากรู้อยากเห็น เขาเปลี่ยนไปเพราะใครเล่า ที่ขยันทำ ให้ดู ให้เสพกัน ทาง ทีวี นิตยสาร ซีดี ดีวีดี อินเตอร์เนต

ถามว่าถ้า ศตวรรษ ที่ผ่านไปนี้ ไม่มี นักแสดง นักร้อง นักดนตรี นักแดนซ์ นางแบบ นางละคร เด็กของเราจะ มีจิตตรงกันข้ามกับทุกวันนี้ใหม
เราปฏิเสธไม่ให้อาชีพนี้ไม่มีอยู่นั้นไม่ได้ ตัวเขาเองเท่านั้นจะได้รู้เองว่าจะถูกพิพากษาอย่างไร เมื่อวันเขาตาย
วงการบันเทิงเริงรมย์เป็นของร้อน ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว ว่าจะกระโดดเข้าไป หรือจะถอยออกมา
อย่างไรก็ตาม........... คุณไม่โดนโหวดออก

 

โมทนาสาธุบุญกับทุกบทความครับ สาธุ สาธุ

สัพเพ สัตตา สุขิตา โหนตุ
สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ
สัพเพ สัตตา อะนีฆา โหนตุ
สัพเพ สัตตา อัพยาปัชฌา โหนตุ
สุขี อัตตานัง ปะริหะ รันตุ

 

ทุกสิ่งที่ติดข้องนั้น...นำมาแต่ทุกข์โทษ...เท่านั้น

ผู้มีปัญญาจึงฟังพระธรรม...ระลึกรู้สภาพจิตของตนเอง

เริ่มอบรมจิตใจให้เป็นกุศลยิ่งขึ้น

การอบรมจิตใจมี ๒ อย่าง...

สมถภาวนา และ วิปัสสนาภาวนา

สมถภาวนาระงับอกุศลเพียงชั่วขณะ

ขณะใดที่สติเกิดระลึกได้ เห็นโทษของอกุศล ..อกุศลนั้นก็ระงับไป

...แล้วกุศล เช่น เมตตาพรหมวิหารก็เริ่มเจริญขึ้น

;aa32


​

http://www.dhammahome.com/front/remind/list.php?page_id=5&gid=0&page_size=100&stext=&​

​

 

จริงๆงานบันเทิงนี้ ก็อย่างว่าละครับ มีโอกาสที่จะพาไปคลุกคลีกับสิ่งไม่ดี

สิ่งไม่ดีนั้น คุณ ได้ฉุกคิด และเล็งเห็น เรียกว่าตาธรรมเปิด ตรงนี้ต้องขอชื่นชม

เปรียบเหมือน พระเตมีย์ ฉุกคิดได้ถึง ภัยในอาชีพ(ผู้ปกครองรัฐ) ที่จะหลีกเลี่ยง
กรรมอันร้ายแรงไม่ได้

แต่เราคงไม่มีกำลังของศีลแรงพอ ที่จะหันหลังให้กับสิ่งที่ เราก็ชอบใจมันอยู่

ก็จะบอกว่า ให้หันหลัง ก็คงยากส์

แต่มันก็พอมีงานยากน้อยกว่าให้ทำ

คือ มาเป็นนักวิจารณ์ที่มีกรุณา

ออกมาเป็นนักวิจารณ์ ก็ยังคลุกคลีความบันเทิงได้

แถมยังได้ใช้ ตาธรรมที่เปิด นั้นให้เป็นประโยชน์ในการ ติ เพื่อ ก่อ
ไม่ใช่ ติ เพือความบันเทิง หรือ ลาภ หรือ เกีรยติ

นักวิจารณ์ที่มีมหากรุณา นั้น ยังไม่เคยปรากฏ แต่ถ้ามี งานข้างหน้า
เบื้องต้นก็เป็นนักเขียน ท่ามกลางก็เป็น บก. ที่สุดก็ก็น่าจะเป็น กบว หรือ
กรรมาธิการ หรือ NGO อะไรสักอย่างที่คอยช่วยเหลือไม่ให้ นักบันเทิง
ทั้งหลายไม่พลาดพลั้ง

ต้องมีศิลป และวาทะศิลปเยอะกว่า นักแสดงอีกนะ ทำได้หรือเปล่า !!!