มาบอกวิธีการดึงพลังจิตใต้สำนึกมาใช้อย่างง่ายและได้ผล

แนะนําทริกหน่อยครับ ลองทําอยู่แต่ยังไม่ได้

 

ลองทำแล้วครับ กระดาษขาดครับ ตะเกียบไม่ขาด
คนเราก็ เป็นไปได้ สมัยเด็กๆ ผมเล่นเหมือนกัน แต่ตอนฟันลงไป เอานิ้วมาช่วย
ทดลองง่ายๆ นะครับ ถ้ามันขาดจริง มันต้องเป็นรอยเหมือนมีดฟัน คือ ไม่ใช่รอยหัก แต่เป็นรอยของมีคมมาตัด
แต่ถ้าเป็นรอยหัก แสดงว่า มันเป็นไปตามกฎทางฟิสิกส์

เช่น ใช้เอ็น ขึงให้ตึง ตัดหญ้าได้ หรือ ตัดของแข็งๆ ได้ เพราะว่ามันมีแรงเหวี่ยงสูง
ตะเกียบพอโดนแรงนั้นตรงกลาง เดิมทีแล้วจุดถ่วงน้ำหนัก ก็อยู่ตรงกลางอยุ่แล้ว พอเพิ่มแรงไปกระทำตรงจุดศูนย์กลาง มันก็ทำได้ เช่นพวก คาราเต้ ฟันอิฐ อะไรทำนองนี้

ถ้ามันแน่จริง ไม่ต้องออกแรงมาก เอาเบาๆ เพราะเวลาเอามีดอีโต้ฟันถั่วฝักยาว เราก็ออกแรงนิดเดียวได้

 

เอาประสพการณ์ มาเล่าให้ฟังแล้วกันนะครับ

ไม่ว่าจะการตัดดินสอ ด้วยกระดาษเปล่าหรือ บิดช้อนด้วยมือเปล่า
หากมองในแง่ของการทดสอบ..พลังจิต...(ใต้สำนึก) นั่นคือบททดสอบให้เห็นจริง
มองในแง่เทคนิค ก็ตอบว่าใช่แน่นอน แต่อยู่บนพื้นฐานที่ต้องใช้พลังจิต
มองในแง่การสร้างความเชื่อมั่น ก็ใช่
สรุปโดยรวมแล้ว จะเทคนิคหรืออะไรก็แล้วแต่ หากการตัดดินสอนั้นมีประโยชน์
มากกว่าการโชว์เพาว์ หรือสร้างความน่าเชื่อถือให้กับวิชานั้น
ก็น่าจะถือเสียว่าเป็นสิ่งที่ยอมรับได้ และมีประโยชน์ต่อผู้ฝึก...

.....ต่อไปจะเล่ารายเอียดและเทคนิคการตัดดินสอ และประโยชน์ให้ฟัง

"การสั่งจิตใต้สำนึก"....จะว่าไปแล้วการใช้คำนี้ก็ไม่น่าจะถูกต้องนัก
เพราะจิตใต้สำนึกสั่งไม่ได้ มีแต่รับข้อมูลทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาหาขณะแสดงตัว
ซึ่งก็นำห้วงเวลานั้นมาใช้ให้เป็นประโยชน์ จิตใต้สำนึกอย่างเดียว
ไม่ได้ทำให้ประสพความสำเร็จ เหมือนอย่างที่ The Secret บอกไว้
ยังมีองค์ประกอบอื่นอีก ซึ่งไม่ว่าหนังสือแนวนี้เล่มไหนก็ไม่ได้อธิบาย
วิธีทำให้เกิดผลเอาไว้รวมถึง The Secret ด้วย

ความจริงอยากบอกที่มาที่ไปให้ละเอียดกว่านี้ แต่เดี๊ยวจะเลยเถิดและเบื่อกันเสียเปล่าๆ

.......ใช้อะไรตัดกันแน่.....
........โดนมือไหม............
........เทคนิคคืออะไร.......
........เหตุผล..บลา..บลา...

บอกได้ว่า เป็นไปได้ทั้งสองกรณี คือทั้งใช้นิ้ว หรือ มือทุบและใช้กระดาษตัดจริง ๆ
เอาเรื่องกระดาษตัดจริงก่อน........ให้นึกถึงเครื่องตัดหญ้าที่เส้นเอ็นเป็นใบมีด
การหมุนด้วยความเร็วสูงทำให้เกิดแรงเหวี่ยงมหาศาลในแรงเหวี่ยงนั้นก็คือ
แรงเฉือนแรงตัดที่มีมวลสูงตามกฏฟิสิกส์
....ตรง...เร็ว...แรง...คือหัวใจการตัดดินสอด้วยกระดาษ หรืออีกนัยหนึ่งเรียกว่า " ตัดด้วยใจ"
ใครเคยโดนกระดาษบาดคงจะนึกออก ตอนคุณดึงกระดาษออกจากรีม
แบบกระชากออกมาแล้วโดนกระดาษที่เหลือบาดแถวหัวแม่โป้ง บาดลึกพอๆกับโดนคัตเตอร์

การ"ตัดด้วยใจ" ดินสอจะหักก่อนที่กระดาษจะกระทบ ถ้าแม่นพอในการเอาส่วนที่แข็งที่สุด
ของกระดาษฟันลงกลางดินสอ.....(ตรง) ที่มีผลมาจากวิธีการจับกระดาษที่ถูกต้อง
และการเหวี่ยงแขนเร็วพอ ...(เร็ว) ความแรงจะทำให้อากาศบริเวณพื้นผิวตรงคมของกระดาษ
เกิดมีแรงกดอัดมากพอที่จะหักดินสอได้...(แรง)...
ในกรณีการ "ตัดด้วยใจ"นี้ ข้อพิสูจน์คือ บริเวณรอยที่ดินสอหัก จะมีหน้าตัดที่ระนาบคมมาก
มีเสี้ยนแหว่างน้อยมาก และนิ้วของผู้ตัดจะไม่โดนดินสอเลย หรือบางครั้งรู้สึกได้เพียงเฉี่ยวๆ
เนื่องจากความไม่เสถียรของการใช้แรงเหวี่ยงแขน
...อีกจุดหนึ่งคือ เคยมีการถ่ายVDO และ Playback ทีละเฟรมอย่างช้าที่สุด
พบว่าดินสอหักก่อนคมของกระดาษกระทบ
จิตใต้สำนึกมาเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ .......จิตนำกาย จิตเหนือกาย คือคำตอบ
จิตใต้สำนึกทำการสั่งสภาพแวดล้อมของร่างกาย คือบังคับกล้ามเนื้อและอื่น...บลา..บลา...
ให้ตอบสนองต่อภาพจินตนาการของการตัดดินสอ
คือให้ตรงพอ เร็วพอ แรงพอที่จะตัดดินสอให้ขาด

.....อันนี้ตัดด้วยมือ....

ความสำเร็จในการตัดดินสอด้วยกระดาษนั้น ตัดสิบครั้ง ความสำเร็จในการตัดทั้งสิบครั้ง
ไม่สามารถบอกได้ว่า กี่ครั้งเป็นการตัดด้วยใจ หรือมือ,นิ้ว เนื่องจากความไม่เสถียรของการเหวี่ยงแขน
แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนก้นคือ "การตัดสินใจ" ล่วงหน้าว่า การกระทำครั้งนี้ประสพความสำเร็จ
เมื่อจิตใต้สำนึกรับรู้ข้อมูลนี้แล้ว ความเชื่อมั่นในการทำให้สำเร็จจะถูกผลักดัน
ให้เกิดขี้น ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน หากแรงและเร็วพอ ก็จะเป็นกระดาษอัดพลัง หากไม่เร็วพอก็เป็นมือ
จิตใต้สำนึกรู้แต่ว่าต้องทำให้สำเร็จไม่ว่าด้วยวิธีไหน
.....ถ้า"การตัดสินใจ"ไม่มั่นคงพอ สิ่งที่จะเกิดขึ้นคือ มือที่ทุบลงไปนอกจาก
จะตัดดินสอไม่ขาดแล้ว มือจะเจ็บปวดมาก หรือไม่ก็ชักมือกลับโดยที่กระดาษไม่โดนดินสอเลย
ซึ่งนั่นก็เป็นกฏการป้องกันตัวของจิตเช่นกัน คือป้องกันที่จะไม่ให้ร่างกายเจ็บปวดจากการกระทำนั้น
เนื่องจากถูกสั่งสมความเชื่อเดิม มาอยู่แล้วว่า กระดาษเปล่าจะตัดของแข็งได้อย่างไร....หนึ่ง
ถ้าตัดไม่ขาดมือต้องโดนแน่ๆ เจ็บแน่ๆ.... สอง
ความเชื่อเหล่านี้ฝังรากอยุ่ในจิต....ส่วนที่ลึกกว่าจิตใต้สำนึก เรียกว่า จิตไร้สำนึก

....จุดพิเศษของความสำเร็จในการตัดดินสอด้วยกระดาษ ไม่ว่าจะด้วย
ตัดด้วยใจหรือตัดด้วยมือ,นิ้ว เมื่อผ่านการตัดแล้วถ้าโดนมือ ความเจ็บปวดจะไม่เกิดขึ้นกับมือ
ซึ่งก็อธิบายเหตุผลได้อีกเช่นกัน.....ซึ่งหากเข้าใจกระบวนการทำงานของจิต และการแสดงตัว
ชึ่งคงต้องใช้เวลาอธิบายกันยาวพอสมควร เอาเท่านี้ละกันนะ....สำหรับเรื่องการตัดดินสอ...ด้วยจิตใต้สำนึก

....สิ่งสำคัญมันอยู่ที่ว่า ตัดได้แล้วได้ประโยชน์อะไรต่างหาก ผมสอนตัดไม่เกินสิบนาที ตัดได้ทุกคนครับ

 

คริคริ

ถ้าทำได้จริง

ไม่ต้องใช้ ธนบัตร ก็ ต้อง หักเหมือนกัน สิ

เข้า ขั้น กระบี่ อยู่ที่ใจ เลย นะ นั่น น่ะ

 

ตนเองก็เพียรพยายามศึกษาเรียนรู้มาหลายสำนัก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องพลังจักรวาล, การสั่งจิตใต้สำนึก, การอ่านหนังสือเชิงจิตวิทยา/แนวพุทธะ และฝึกการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน เป็นต้น จึงต้องค่อยๆ ประยุกต์ใช้กับชีวิตจริงให้เหมาะสม โดยยึดหลักสำคัญๆ คือ

1. เราต้องมีความศรัทธา ความรัก ความเชื่อ+มุ่งมั่นที่จะทำสิ่งต่างๆ โดยเชื่อมั่นว่าเรากระทำได้ หรือละเว้นได้หากเป็นการเบียดเบียนผู้อื่น
2. ต้องนำใจใส่เข้าไปในสิ่งที่เรากำลังทำ "กำหนดรู้เสมอ"
3. เมื่อทำสำเร็จต้องเรียนรู้ที่แบ่งบันความรัก ความเมตตา ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมงาน ลูกน้อง หากเป็นเกี่ยวข้องกับสิ่งที่กระทำภายในครอบครัวก็เช่นเดียวกัน ไม่ว่าจะแสดงออกด้วยคำพูด ชมเชย แรงเสริมใดใด หรือมีน้ำใจให้กันด้วยวิธีต่างๆ หากเป็นการปฏิบัติธรรม หรือสร้างกุศลด้วยวิธีต่างๆ ก็ต้องแบ่งบันด้วยการแผ่เมตตาจิตเช่นเดียวกัน

เชื่อมั่นว่ากัลยาณิมิตรในเว็บนี้ ก็คงตั้งจิตมุ่งมั่นว่าขอไปสู่นิพพานเป็นที่สุดในชีวิตไม่ว่าภพนี้หรือภพหน้า "สวนะ" ก็ขออนุโมทนาบุญเป็นแรงเสริมไปยังทุกท่านด้วย.. สาธุ..

ส่วน "สวนะ" ตั้งจิตไว้ว่าหากมิได้นิพพานในภพชาตินี้ ก็ขอเกิดอีก 7 ชาติเป็นอย่างน้อยเจ้าค่ะ..อนุโมทนาบุญเป็นกำลังเสริมให้กันด้วยเจ้าค่ะ ..สาธุ

 

ขอบคุณคุณรักไร้พ่ายค่ะ ที่แนะนำเพิ่มเติม เพราะเราเคยอ่านหนังสือเล่มนี้มานานแล้ว แล้วก็ไม่ได้ติดตามต่อ สงสัยต้องไปหาอีกเล่มมาอ่านเล่นซะแล้ว อย่างน้อยๆ หนังสือก็สอนให้เราคิดดีและระวังความคิดชั่วร้าย อย่างนี้ก็มีประโยชน์แก่ผู้ได้อ่านแล้ว *^_^*

 

ฮ่า ฮ่า คุณ Eka11 เยี่ยมเลย ตรงดีจังสารานังคัชฉามิ

 

อย่าไปสนใจกับการตัดตะเกียบมากนัก นั่นเป็นเพียง
การสาธิตว่าจิตใต้สำนึกทำงานอย่างไร

ที่สำคัญต้องมีความเชื่อมั่นในตนเอง เพื่อเป้าหมาย
ในชีวิต อย่าลังเลในการตัดสินใจ
แล้วความฝันของเราจะเป็นจริง

 

"กระบี่อยู่ที่ใจ" คำนี้โดนใจจัง......

ถูกต้องและใช่เลยกับกระบวนการ "ตัดด้วยใจ" หยิบใบไม้มาตัดก็ยังได้
อย่างที่กล่าวไว้ในตอนจบว่า เมื่อตัดดินสอได้แล้ว "ประโยชน์ของการตัดมันอยู่ที่ไหน"

แค่พิสูจน์ความเชื่อมั่น และพลังใจเท่านั้นหรือ....?
ขอบอกว่าลึกซึ้ง และมีประโยชน์มากหากนำมาปรับใช้ให้ถูกโอกาส

แต่อยากจะบอกว่าที่จริงแล้วการตัดดินสอคือกระบวนการทดสอบว่า
คุณตัดสินใจอย่างมุ่งมั่น และพร้อมหรือยังที่จะก้าวข้ามปัญหาต่างๆ
ที่คุณประสพอยู่ ถ้าการตัดสินใจเด็ดขาดเพียงพอ เหมือนการตัดดินสอ
ให้ขาดจากกัน ทั้งที่มันฝืนความเป็นจริงใน"ความเชื่อ" ขอย้ำนะครับว่า"ความเชื่อ"
นั่นคือจุดเริ่มต้นของการแก้ปัญหาแบบถูกวิธี เพราะไม่มีตัวแปรอื่นมาเป็น
จุดสกัดขัดขวางกระบวกการแก้ปัญหาเหล่านั้น

มนุษย์เราติดอยู่ในวังวนของปัญหาที่แก้ไม่ตกเพราะ การติดอยู่
ใน"ตรรกะเชิงเหตุผล"ตาม "ความเชื่อ" ที่ฝังรากลึกในจิตใจ

โดยจิตใจมนุษย์นั้นสร้างสภาวะแวดล้อมให้เกิดปรากฏการณ์ต่างๆ ให้เป็นไปและ
คล้อยตามความเชื่อที่มนุษย์มีประสพการณ์นั้น ยิ่งถูกตอกย้ำให้ได้เห็นได้ฟัง
ได้สัมผัส มากเท่าใด "ความเชื่อ" นั้นยิ่งสร้างเกราะป้องกันที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ
ซึ่งเป็นไปตาม"กฏแรงดึงดูดของจักรวาล"(Law's of Attraction)
ตรรกะการตัดดินสอ "ของแข็งจะหักหรือขาดด้วยการดาษบางๆ ได้อย่างไร"
คือตัวอย่างที่เด่นชัดที่สุดเมื่อเราตัดสินใจเด็ดขาด โดยใช้ดินสอเป็นตัวแทนปัญหา
การตัดให้ขาดก็คือการหยุดปัญหานั้น จบปัญหานั้นเช่นกัน

เทคนิคนี้เป็นเพียงเทคนิคหนึ่งเท่านั้น
ในวิธีการ"สะกดจิตบำบัด" ไม่ใช่เรื่องอภินิหาร น่าประหลาดใจอะไร
หากเราเข้าใจกระบวนการทำงานและการ "แสดงตัว" ของจิตในภาวะต่างๆ

แค่นี้ก่อนนะครับ (kiss)

 

ขออนุโมทนาด้วยนะครับ ผมเองก็เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องการจินตภาพให้เห็นความสำเร็จก่อน แล้วเรื่องต่าง ๆ จะง่ายไปเอง

 

กระบี่อยู่ที่ใจ

เห็นคำนี้แล้วคิดถึงหนังเรื่อง

Crounching Tiger Hidden Dragon

ที่พระเอก โจวเหวินฟะใช้กิ่งไม้สู้กับคนที่มีกระบี่วิเศษได้

พระเอกสอนสอนว่า
กระบี่ที่วิเศษมาจากจิตใจที่กล้าแกร่ง ถ้าใจไม่แกร่ง ต่อให้ถือ
กระบี่วิเศษเพียงใดก็ไร้ค่า
แต่จิตใจที่กล้าแกร่ง แม้เพียงกิ่งไม้ก็คมเหมือนกระบี่วิเศษ

 

เข้ามายืนยัน คุณรักไร้พ่าย อีกคนค่ะ

การจินตภาพเห็นผลลัพธ์ล่วงหน้าดโดยไม่ลังเลสงสัย 100 % จะเหนี่ยวนำสิ่งนั้นให้เกิดขึ้นจริง โดยข้าพเจ้ามีประสบการณ์มาแล้วโดยที่ยังไม่รู้จักเรื่องพวกนี้

ตอนนั้นหลายปีก่อน ตอนที่โทรศัพท์มือถือแพงมากๆ ข้าพเจ้าอยู่ที่กรุงเทพฯ โทรกลับไปหาแม่ที่บ้าน แม่บอกว่าน้องชายเข้ามาฝึกงานที่แถวสนามบินน้ำ อยู่บริษัทขายแอร์ แต่ไม่มีเบอร์ติดต่อ ในใจข้าพเจ้าอยากเจอน้องชายมาก แต่ก็ไม่รู้จะตามหาเขาได้ยังไง ก็เลยคิดแต่หน้าน้องคนนี้อยู่ตลอดเวลา

ปรากฎว่า เช้าอีกวันตอนกำลังขึ้นรถเมล์ น้องชายข้าพเจ้าเดินขึ้นมาบนรถคันเดียวกัน ข้าพเจ้าดีใจมากที่เจอเขา และคิดว่าเป็นเรื่องน่าทึ่งมากๆที่เราได้เจอกันในเมืองใหญ่แบบฟลุคๆ นี่คือครั้งแรก

อีกครั้ง ไปงานผ้าป่าทองคำช่วยชาติครั้งสุดท้ายเมื่อหลายปีก่อนที่สวนอัมพร คนเยอะมากๆหลายหมื่นคน แต่ข้าพเจ้าอยากพบพี่คนหนึ่งที่เป็นลูกศิษย์หลวงตามหาบัว อยากนำดอกไม้ไปมอบเป็นกำลังใจให้เขา แต่คนเยอะเหลือเกิน โอกาสที่จะเจอกันนั้นแทบไม่มี แต่ขณะนั้นในใจข้าพเจ้าคิดถึงแต่หน้าพี่คนนั้น ปรากฏว่าหันไปเจอเขายืนอยู่ด้านข้างใกล้ๆกันนี่เอง เลยได้เอาดอกไม้ไปมอบให้เขาอย่างที่ตั้งใจ

คิดว่าหลายๆท่านคงเคยมีประสบการณ์แบบนี้ ลองมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ

 

(good) เคยลองกำกระดาษไว้ในมือ แล้วพยายามรวมจิต เพ่งไปที่กระดาษในมือคิดว่าให้มันไหม้ หรือผมบ้าไปแล้วครับ

 

ทำไมไม่ใช้มือดัดเลยครับ ง่ายดี อิอิ

(||)

 

(one-eye) กรณีคนที่ฝึกจนชำนาญที่ตัดตะเกียบเป็นกำมือเลยอะ ถ้าเกิดพลาดไปโดนนนิ้วคนถือ มันจะขาดไหม

 

ทฤษฏีตึงผิว น่าจะใช้ได้ดี
เหมือนกระดาษตัดไม้บรรทัดขาดสะบั้นได้

แต่หากลองวางไม้บรรทัดไว้เฉยๆ
แล้วใช้กระดาษตัดให้ขาด ผลจะเป็นเยี่ยงใด

 

ต้องลองดูมั้งแล้วครับ

 

ขอยืนยันค่ะว่ากรสร้างความเชื่อมั่น หรือสิ่งที่เราต้องการในจิตสำนึกยังไง มันก้อจะเกิดเหตุการณ์ยังงั้นได้จริงๆ แต่ถ้าจิตยังไม่แข็งพอ
หรือความเชื่อมั่นยังไม่มากพอ เราก้อไม่สามารถกำหนดรูปแบบที่มันจะเกิดขึ้น หรือระยะเวลาได้

เช่นว่า ตอนเราลองเอากระดาธมาตัดช้อนพลาสติก มันก้อไม่ออกนะคะ อาจจะเพราะยังมีความลังเล แต่เราก้อมั่นใจว่ามันต้องหัก สรุปว่าโดยไม่รู้ตัว หักช้อนทิ้งทันทีเลยค่ะ อิๆ
อาจจะดูเหมือนขำนะคะ แต่จริงๆแล้วนี่เป็นตัวอย่าง ของคำอธิบายที่ว่า ถ้าจิตเรายังไม่แข็งพอ และยังไม่มีความเชื่อมั่นพอ เราก้อไม่อาจใช้กระดาษตัดช้อนได้
แต่ถ้า"ความมุ่งมั่น" เรามีมากพอ ช้อนก้อหัก โดยในที่นี้ ใช้มือหักไปโดยไม่รู้ตัว

สรุปว่าถ้าเรามี"ความมุ่งมั่น"พอ กับเหตุการณ์ที่เราอยากจะให้เกิดขึ้น ไม่ช้าก้อเร็ว มันก้อจะต้องเกิดขึ้น แต่ถ้าความเขื่อมั่นไม่พอ เราจะไม่สามารถกำหนดเวลา หรือรูปแบบของการเกิดได้เลย นอกจากผลลัพธ์

แต่ถ้า"ความเชื่อมั่น"เรามีมากพอ เราจะสามารถกำหนดระยะเวลา และรูปแบบเป๊ะๆของการเกิด เพื่อผลลัพธ์ที่เราต้องการ

 

เคยได้เล่าถึงจุดมุ่งหมายและประโยชน์ไปของการตัดไปแล้วว่า
เพื่อสร้างความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า เพื่อก้าวข้ามหรือเบี่ยงเบน
"ความเชื่อ"ในตรรกะเชิงเหตุผล (Critical factor)เดิมๆ
ที่มนุษย์ฝังใจว่า "เป็นไปไม่ได้ "ไม่น่าจะเป็นไปได้ ให้เป็นไปได้จริง
ซึ่งหลักการและเหตุผลนี้ ได้มีการพิสูจน์กันอย่างกว้างขวาง ทั้งในภาคจิตวิเคราะห์
ภาคปฏบัติ และทดสอบด้วยเครื่องมือทันสมัย ซึ่งได้สรุปออกมาเป็น
กฏแห่งแรงดึงดูดว่า

"What ever you hold in your mind,Your body move toward"
(Dr.William Jame ผู้ประกาศกฏนี้เป็นคนแรก)

มนุษย์เรานั้นดึงดูดหรือสร้างสภาพแวดล้อมต่างๆรอบตัวเรา ขึ้นมาเอง
เพื่อตอบสนองความเชื่อที่ถูกตอกย้ำ ซ้ำๆ จนฝังลึกอยู่ในจิตใจ
และจะนำพาตนเองให้ไปสู่สิ่งที่คล้ายหรือเหมือนภาพเหล่านั้น
ซึ่งมีตัวอย่างมากมายดังที่หนังสือ The Secret หรือหนังสือแนว
เดียวกันอีกหลายเล่มเช่น The power of subconscious mind,Intuition,
โนวา อนาลัย และอีกนับไม่ถ้วน ต่างก็นำเสนอในหลากหลายสำนวน

ประเด็นที่พบบ่อยคือ มักพูดกันอยู่เสมอว่า ให้มั่นใจให้คิดว่าเราทำได้,
ให้มุ่งมั่น, ให้เชื่อมั่น, และมีคำถามเลยไปถึงว่า ขนาดไหนหรือจึงเรียก ว่าเชื่อมั่น

การจะรวมศูนย์ความเชื่อมั่นหรือสร้างความเชื่อมั่นในแต่ละเหตุการณ์
ไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งถ้าหากมีหรือได้รับประสพการณ์ที่มีความเจ็บปวด
เข้ามาเกี่ยวข้อง ก็อย่าหวังว่าจะทำสิ่งนั้นได้สำเร็จด้วยวิธีการแบบปรกติ
แต่จะเป็นเรื่องง่าย ถ้าหากเข้าใจในสภาวะการทำงาน และการ "แสดงตัว"ของจิตใจ

ตราบใดที่มนุษย์ยังใช้เหตุผลเชิงตรรกะ "ว่าทำอย่างนั้นจะได้อย่างนี้"
ซึ่งถูกตอกย้ำจนเป็น"ความเชื่อ" ที่มั่นคงไปแล้ว การเปลี่ยนความเชื่อนั้น ๆ
ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยากด้วยวิธีการในทางปรกติ

ขณะที่ทำการตัดดินสอ ไม่ว่าจะเอามือทุบ หรือ ส่งพลังความเชื่อมั่นลงไปตัด
สิ่งหนึ่งที่ได้กล่าวมาแล้ว คือ"การตัดสินใจ" ถ้าเราตัดสินใจแล้วว่า ฉันจะ
ตัดมันให้ขาดไม่ว่าจะด้วยวิธีใด จะเจ็บปวดแค่ไหนหากโดนมือฉันก็จะทำ
ถ้าคิดและตัดสินใจได้ขนาดนี้ อย่างไรเสียดินสอก็ขาดแน่นอน

ตรรกะและเหตุผล....การตัดสินใจทำให้ขาดไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน
ย่อมนำไปสู่เหตุการณ์สุดท้ายคือ ดินสอขาดใช่หรือไม่....?

ตัวแปรในทางตรงกันข้ามคือ ระบบการป้องกันตัวจากความเชื่อเดิมๆ
ถ้ามันไม่ขาดโดนมือเจ็บแน่ๆ

การสร้างสภาพแวดล้อมเพื่อไม่ให้เกิดอาการเจ็บปวดก็จะเกิดขึ้น
คือการชักมือกลับเมื่อเหวี่ยงมือถึงดินสอ ผลก็คือตัดไม่ขาด

เหตุผลเหล่านี้เกิดขึ้นในชั่วขณะจิต หากพิเคราะห์ให้ลึกชึ้งจะพบว่า
เป็นตัวแทนของทุกกระบวนการการดำเนินชีวิต สั่งสมอะไรมาเชื่อมั่นอะไรมา
ก็ไม่สามารถสั่นคลอนให้เชื่อเป็นอย่างอื่น โปรแกรมการป้องกันสิ่งที่ตรงกันข้าม
พร้อมตอบสนองในทันที เมื่อเหตุการณ์นั้นมาถึง (จิตไร้สำนึก)
เอามือทุบลงบนของแข็งอย่างดินสอ ก็ต้องเจ็บ รีบชักมือกลับ

เราได้อะไรจากเรื่องนี้......ทำอย่างไรเพื่อขจัดตัวแปรการปัองกันตัวออกไป
เพื่อให้ได้ผลในทิศทางที่เราต้องการ

ในเมื่อความเชื่อ คือตรรกะเชิงเหตุผล ก็ต้องหยุดหรือข้ามความเชื่อนั้นไปเสีย
ทำอย่างไรจึงจะหยุดหรือข้าม ตรรกะเชิงเหตุผลนั้นได้......?(Critical Factor Bypass)

......ยาวไปเดี๊ยวตาลาย...เอาไว้มาเล่าต่อเรื่องการเบี่ยงเบนตรรกะเชิงเหตุผล
เพื่อทำในสิ่งที่คิดว่าเป็นไปไม่ได้ ให้เป็นไปได้...............เราทำได้