จิตตอบเอง จิตหลอนจิต หรือไม่ใช่จิตคือคิดไปเองครับ

นึกจะหนีเข้าป่าไปสักเดือนแล้วมาหาเหล่าสหายธรรมเพื่อนำปัญหามาถามสักหนึ่งเรื่อง พอไปรบพบไพรีครับสู้อยู่คนเดียวว้าเหว่ ชวนเพื่อนไปด้วยดีกว่าคนละตุบละตั้บย่อมเป็นการดี เข้าเรื่องนะครับ เมื่อปฏิบัติไปถึงจุดหนึ่งขณะหนึ่งแล้วบางครั้งบางคำถามมีคำตอบขึ้นมาเองในขณะนั้นคือคิดแล้วกำลังหาทางอยู่มีคำตอบขึ้นมาเองอัตโนมัติ แม้ว่าตัวเรากำลังจะพิจารณาหาเหตุผลก่อนนะครับ แต่คำตอบแว้ปมาเอง คำถามแรกคือตรงนี้คืออะไร คำถามที่สองเป็นคำตอบที่ถูกต้องที่สุดหรือยัง ตรงนี้ไม่ชัดครับช่วยหน่อยครับคนละตุ้บคนละตั้บขอบพระคุณล่วงหน้าครับ

 

ผมขอแสดงความคิดเห็นด้วยนะครับ

คำตอบแว้ปมาเอง อันนี้เรียกว่า ปัญญาญาณครับ มีความละเอียดของความจริงอยู่หลายระดับขึ้นอยู่กับความบริสุทธิ์ของจิตขณะที่คำตอบเกิดขึ้นครับ

คำถามที่สอง คำตอบจะเป็นคำตอบที่ถูกต้องที่สุดก็ต่อเมื่อออกมาจากจิตอิสระ หรือจิตว่างแล้วแต่จะเรียก เพราะคำตอบจากจิตอิสระนี้จะไม่ถูกดึง ดัน จากตัญหาอุปาทานจึงอิสระต่ออคติลำเอียงใด ๆ

อย่างนี้ถือว่าเข้าป่าไปตุ๊บตั๊บด้วยกันแล้วใช่ไหมครับ

 

ว่าจะเอาสักตุ้บ แต่ไม่แน่ใจเอาตรงไหนดี เพราะที่กล่าวมาไม่มีตัวอย่างว่ากำลังหาคำตอบเรื่องอะไร แล้วคำตอบที่ผุดขึ้นมานั่นว่าอย่างไร
อยากได้ตัวอย่าง

 

เบื้องต้นขอบพระใจก่อนครับ ขอบพระคุญเป็นเบื้องที่สองกับเหล่าสหายธรรมนะครับ ขออึดอีกสักนิดครับแล้วจะเล่ารายละเอียดให้ฟัง

 

ที่แว้บ มาเองโดยไม่ผ่านการบวนการคิด จากสมอง อาจจะเป็นกระแสมาจาก
เทวดาประจำตัว หรือสิ่งที่ท่านนับถือ หรือจากตัวรู้ในจิตเราเองครับ

 

ถามย้ำอีกทีว่าตรงนี้ไม่ใช่ตัวหลอนนะครับและในการปฏิบัติต่างครั้งต่างวาระกันนี่เหมือนใช้คำแทนสิ่งนั้นว่าเสียงนะครับที่ได้รับจากการตอบนี่เหมือนกันทุกครั้งไหม ความถี่ห่างของคลื่นต่างกันไหม หมายความว่าทุกครั้งต้องคนคนเดิมเสียงเดิมหรือความถี่เดิม หรือว่าไม่เหมือนกันได้เคยมีพระอาจารย์หมายถึงนักบวชท่านใดกล่าวไว้หรือไม่ ผมมีเพื่อนผมไม่อยากไปคนเดียวแล้วหลงทางครับ

 

แล้วทราบได้อย่างไรล่ะครับ ว่า คำตอบนั้นเกิดจากจิตหลอน กิเลสหลอน ปัญญาญาณ หรืออื่นๆ

ถ้าใช่แล้วเป็นอย่างไร ไม่ใช่แล้วเป็นอย่างไร...

 

ถ้ารู้เองโดยไม่ได้คิดมาก่อน และไม่ได้เข้าข้างเพื่อประโยชน์ตนเอง...ส่วนใหญ่จะแม่นครับ

แต่ถ้าอยากให้แม่นทุกอย่างเลย เราต้องทรงพรหมวิหาร 4 .. ทำเพื่อคนอื่น

แต่ก็อย่าตามกิเลสคนอื่นจนเกินไป มองให้เป็นธรรม

 

ชี้แจงนะครับเหตุเกิดตอนที่ว่าตั้งใจหนีเพื่อนไปสักเดือนพอมีปัญหาแล้วจะกลับมาถามคือในระหว่างที่ปฏิบัติเรื่องนั่งสมาธิอยู่ผมก็ทำอยู่ช่วงนี้พอมากๆก็นอนแล้วมาสดุ้งตื่นเพื่อนมันนอนกรนเสียงดังมากที่ห้องคนงานนอนรวมกันนะครับตอนนี้มีสามคนคนที่ว่านี่นอนเตียงล่างผมอยู่ข้างบนปกติผมก็กำหนดไม่ว่าตอนไหนหากมีสตินะครับตอนนี้เช่นกันพอตื่นก็กำหนดเลยครับแล้วเผลอคิดว่าทำอย่างไรน้อจะให้เพื่อนมันหายกรนแว้ปมาเลยครับให้ปลุกแล้วให้เขาไปทำอะไรนี่แหละนี่ครั้งแรกนะครับ(ปลุกให้ลุกไป......สิ)ผมไม่ทันครับไม่ชัดยังงงอยู่ถามว่าอะไรนะๆจนเดี๋ยวนี้แหละครับผ่านไปสามวันแล้ว อีกครั้งเหมือนเดิมครับไม่เต็มร้อยคือกำลังเคลิ้มแต่เสียงที่ได้ยินไม่ใช่เสียงเก่าความเร็วไม่ไวเหมือนครั้งแรก ครั้งแรกนี่แว้ปมาเลยครับ พออกนอกทางไม่คิดพิจารณาเรื่องธรรมเหมือนคิดเรื่องสัพเพเหระกำลังเคลิ้มกายมันครางดังฮื๋อ...เหมือนละเมอดังๆได้สติอีกครับไม่ใช่นั่งนะครับนอนข้อเสียตรงนี้แหละครับการนอนเหมือนการรับรู้ไม่เต็มร้อย แต่ครั้งแรกนี่ชัดครับแต่ฟังไม่ทันเอาเท่านี้นะครับมีเกิดมีดับมีเสื่อมผมไม่คิดมากอยู่ที่ตัวเราดีไม่พอครับจะพยายามครับเหมือนหลวงพ่อท่านบอกยังใช้ไม่ได้คือยังไม่เกิดวสีหรือเปล่าครับ

 

ถ้ามีคำตอบขึ้นมาเอง ก็ลองหาดูว่าจะมีคำตอบอื่นอีกหรือไม่


ถ้าเป็นคำตอบที่เกี่ยวกับสิ่งที่เราพิจารณา ก็น่าจะพิจารณา อนุโลม และปฏิโลมได้

คำตอบกับสิ่งที่พิจารณาต้องเกี่ยวกัน คือ สามารถ ย้อนจากคำตอบกลับมาสู่คำ ถามได้

 

ขอขอบพระคุณทุกท่านเหล่าสหายธรรมะนะครับที่มอบกระสุนมาให้นะครับบางท่านขนเอาเอ็มเจ็ดสิบเก้ามาเลยตั้งหลายลูกขอบพระคุณอีกครั้งครับอยู่นานไม่ได้เหตุผลส่วนตัวกลับเข้าป่าแล้วครับจะยิงทุกนัดหากเจอตัวอีกด้วยกระสุนของเพื่อนๆหากจับได้ตัวเป็นจะเอามาให้ดูนะครับสู้คนเดียวไม่ไหวเผ่นครับอยู่ทำไมเพื่อนเยอะแยะขอบพระคุณครับ

 

จิตไม่หลอนครับของจริงแต่สะดุ้งครับ

บางท่านมอบวิชากระบี่มาจากกระทู้จิตหลอนหรือคิดไปเองว่า....ให้จับตัวเป็นๆแล้วถามต่ออีกในคำตอบที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนตัวนี้.....บางท่านมอบเอ็มเจ็ดสิบเก้ามากะว่าเอาไม่ให้เหลือ....ไม่ทันได้ยิง...ไม่ทันที่จะเอากระบี่ไปเสียบเลยครับมันสะดุ้งครับ...โทรศัพท์ยังมีริงโทนมาก่อนเลยครับนี่อยู่ดีๆเงียบๆไม่ทันตั้งตัวครับ...มีทางแก้อย่างไรได้บ้างครับ.....ลำพังตัวเองนี่คิดว่าหากคอยระวังตรงนี้ไม่ให้สะดุ้งมันไม่ใช่วิปัสนาแล้วครับลองแล้วมันอยู่แค่วิตกเองไม่ไต่ไปไหนเลย.......ท่านที่ไปก่อนข้างหน้าเอาไม้มาเคาะหัวกะเหรี่ยงให้เงียบทีครับ...บางท่านจะเข้าใจว่าผมเป็นพระนะครับชื่อมันไปทางนั้นไม่ใช่ครับภาษามันตีกันแปรเอาเองนะครับ....เห็นคุณผู้หญิงง้างหนังติ๊กแต่ไม่กล้ายิง(เออดีเหมือนกัน)

 

ค่อยเป็นค่อยไปนะครับสหาย

เพื่อนยังค่อนข้างส่ายนะครับ ไม่นิ่ง เพิ่มสมถะให้ชีวิตสักหน่อยก็ดีนะครับ

เสียงลือเสียงเล่าอ้างนั้นมันยังเอาแน่ไม่ได้ ถ้าเพื่อนแสวงหาทางหลุดพ้นอยู่ ขอให้เพื่อนได้ยินเสียงของจิตที่ว่างให้ได้ ถ้ายังเป็นเสียงส่งมาตามสายอย่างนี้ดูแล้วทำให้เพื่อนสับสนซะมากกว่า

ธรรมมะเป็นส่วนหนึ่งที่มีลักษณะกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับธรรมชาติ มันก็อยู่กับเราอยู่แล้ว แต่ความเห็นผิด ความดึงดูด ความผลักดันทำให้จิตของเราไกลห่างออกจากจิตที่เดิมที่ว่างเปล่า

ลองปลดปล่อยตัวตนออกจากสิ่งที่เกาะกุมเพื่อนอยู่ สลัดออกอย่างแผ่วเบา จนเหลือเพียงใจที่ไม่ถูกแรงบีบคั้นจากสิ่งใด

เสียงที่เพื่อนควรได้ยินจะอยู่ตรงนั้นนะครับ อย่าเพิ่งเข้าไปเลยครับป่าน่ะ อยู่พบโลกของความเป็นจริงที่นี่แหละ ไม่ว่าจะอยู่ป่าอยู่บ้าน พอหลับตาลงก็พบความมืดหลังเปลือกตาเหมือนกันครับ

 

อ่านไปอ่านมาไม่รู้คุยกันถึงตรงไหนแล้วค่ะ ถ้าตีความในคำถามที่ตั้งกระทู้ไม่ผิดก็ตอบได้แบบงูๆ ปลาๆ ดังนี้ค่ะ

ตอบข้อหนึ่ง รู้อย่างหนึ่ง
ตอบข้อสอง เชื่อ อย่างไหน.....ค่ะ

 

เออเอาไงครับ...บางทีผมเห็นเวฟเครียดๆกันเลยเอามาทั้งตลกและกำลังภายในเลยถูกเหล่าสหายทุกท่านมองว่าติดเพี้ยนนะครับ....ขอสอบอารมณ์ใหม่นะครับที่ไม่อยากเอามาหมดแต่แรกเพราะอย่างที่ผมบอกเหมือนดาบสองคมดังองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่าไว้ว่าหากไม่ถึงขั้นไหนนะครับ....ห้ามเอามาคุยกันผมก็มารู้ที่นี่ทั้งหมดแหละครับ.....พอคุยกันลึกเข้ามากๆเป็นโทษกับผู้ตามคือสิ่งที่ผมวิตก.....เริ่มนะครับ....วิตก....วิจารณ์....สติ....ปัญญาเกิด....สงบ.....ปิติเกิด.....เงียบ....สุขใดเท่าความสงบไม่มี.....ภาวนาหายบางครั้งนึกได้กลับมาแล้วหายไปอีก.....ลมหายใจหาย.....หูไม่ได้ยินเสียงข้างนอกจะดังขนาดไหนก็ไม่ได้ยิน.....แสงสว่างกลมๆใหญ่บ้างบางครั้งบางครั้งก็รู้ว่ากลมไม่กำหนดเล็กใหญ่....บางครั้งสะดุ้งตามแสง...บางครั้งนั่งดูนานบางครั้งไม่ดูรู้แล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้น....ก็เกิดขึ้นไปตามนั้น....หากท่านที่มาถึงตรงนี้จะรู้เองผมไม่ต่อแล้วครับ....พื้นฐานผมอยู่ตรงนี้ครับ....เรื่องกำหนดจิตดูจิตผมดูทุกขณะที่รู้ตัวเลยนะครับ....หลังจากวางเฉยไม่ว่าเรื่องจะใหญ่จะเล็ก...จะร้อนจะหนาว....แต่สรุปลงที่เหตุผลว่ามันต้องเป็นดังนั้นเกิดขึ้นแล้วดับไป....นอนกำหนด...ตื่นเริ่มเลย...ทุกวันนี้ผมเดินเป็นคาถาชินบัญชรหรือพุทโธแล้วครับทุกก้าว....และเห็นเรื่องที่เกิดในความฝันของตัวเองเป็นปัจุบันแล้วครับ....วันที่เจ็ดหรือแปดเมษายนมีผู้หญิงกลางคนที่เป็นครูไปนอนร้องให้รอผ่าตัดที่โรงพยาบาลลำปางคนหนึ่งภรรยาผมเมื่อก่อนนะครับตอนนี้ไม่ใช่ผมไม่ทราบและไม่ติดใจตรงนั้นพอมารู้ก็หลังจากนั้นตั้งสองสามอาทิตย์เพื่อนโทรมาบอกครับผมห่างเมืองไทยมาครึ่งโลกนะครับฝันได้อย่างไร......มีคนๆหนึ่งมาหาผมบอกว่าจะย้ายโรงเรียนไปเป็นอาจารย์ใหญ่ในฝันแจ่มชัดมากสะดุ้งตื่นงงครับมันเกี่ยวอะไรกับเรานะ.....ไม่ถึงสามนาทีครับแฟนโทรมาบอกปู่เสียชีวิตไม่ติดใจครับ......เรื่องเสียงหรือจิตนี่เช่นกันครับ....ไม่ติดใจแต่ท่านใดมีวิธีมั่งครับที่จะไม่สะดุ้งเท่านั้นเอง....ต้องมีครับคนรู้นิ่งเป็นใบ้เพราะมันยังไม่ถึงเวลาผมรู้....เอาตามนี้นะครับ......เพราะที่เลี่ยงมาตลอดผมกลัวเป็นดาบสองคมอย่างที่กล่าวมาข้างต้น...และเรื่องที่รู้ว่าจะเกิดก่อนนี่รู้มานานแล้วครับแต่เมื่อก่อนสามเดือนหกเดือนเหตุถึงจะเกิด....ขอบพระคุณมากครับ

 

คุณกัณหปักษ์ครับพิจารณาแล้วพิจารณาอีกนะครับ.... กระบี่นี้คมนัก....อ่านเฉยๆนี่ไม่เข้าใจธรรมที่ท่านชี้ครับ....ผมวานไปวนมาหลายรอบแล้วครับตอนนี้สะดุดแล้วครับคมกระบี่ท่าน....รู้อย่างหนึ่ง....ครับตรงนี้รู้...เชื่ออย่างไหน...ตอนแรกไม่เชื่อครับ...ตอนนี้มีทองเท่าหนวดกุ้งนอนสะดุ้งมาดูคำตอบเหล่าสหายธรรมในเวฟครับ.....เชื่อสนิทแล้วครับดังคำกล่าวที่ว่าธรรมมะของพระพุทธเจ้าที่สอนไว้นี่ช่างวิเศษจริงหนอ....เพราะคำตอบที่ได้มาไม่ได้ชี้ไปในแนวทางที่ไม่ดี...มีแต่ทางที่ดีๆครับและอย่าหวังนะครับว่าทำทุกวันทุกครั้งได้ทุกครั้งหมายถึงตัวผมนะครับผมได้รับความกรุญาอย่างมากจากเพื่อนสหายธรรมท่านหนึ่งชี้ทางหลังจากที่ขังตัวเองไว้นานมาก....พอรู้เรื่องนี้เกิดปิติขนลุกนานมาก....แล้วมาเจอสิ่งนี้เข้าแหละครับ....เชื่อสิ่งไหน...จิตตอบเองอัตโนมัติจริงๆไม่หลอนไม่บ้าครับ...หากอยู่เมืองไทยผมเปิดไปหาพระบ้องส์แล้วครับ....ขอบพระคุณมากครับ

 

เพิ่ม นิดหน่อยครับ

คือเรา สามารถหาคำตอบในคำตอบได้ โดยการตั้งคำถามว่า ทำไมหรือเพราะอะไรจึงเป็นคำคอบนี้

ถ้ายังสงสัยอีก ตั้งไปเรื่อยๆ จนกว่าจะไม่สงสัยในตำตอบ


ถ้าเราสามารถ พิสูจน์คำตอบได้ คำตอบที่ผิดจะไมมี่

 

ใช้ชื่อตัวเองเข้าไม่ได้ครับยืมของภรรยามาแทน
.......เมื่อวานมีสหายธรรมท่านหนึ่งท่านแนะนำคือให้หมั่นรดน้ำพรวนดิน....ผมได้คำตอบทันทีในกระทู้นี้.....ผมรดทุกวันพรวนทุกวันอย่างที่กล่าวไว้นะครับ....แต่พรวนไม่ถูกที่....คือการทำวิปัสนาสมาธิหัวใจหลักคือการพิจารณาลมหายใจไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น....นิมิต....แสง....สี....เสียง....อิทธิฤทธิ์...ปราฏิหารย์ท่านไม่ให้ยึดติด.....ผมบอกเหล่าเพื่อนสมาชิกทุกคนแต่ลืมตัวเองครับขอขอบพระคุณสหายธรรมท่านนี้มากนะครับ....หากติดตรงไหนมาพรวนดินใหม่ตรงลมหายใจเข้าออกไม่ว่าจะไปที่ไหนมาไม่ว่านรกหรือสวรรค์มาแล้วก็ตามก็ต้องกลับมาตรงนี้เพื่อไม่ให้ไปติดตรงไหน....แม้ว่าผมสะดุ้ง....ผมก็ต้องมานับหนึ่งใหม่อยู่ดีครับตรงลมหายใจเข้าออกขอบพระคุณมากครับสหายธรรมท่านนี้ขอบพระคุณครับ