วัตถุมงคลที่เรานับถือคุ้มครองป้องกันภัยนิวเครียร์,ห่าลงโลกและสึนามิใหญ่มา

(ต่อ)
วันหนึ่งอาจารย์แสงไปถึงก่อน ชาวบ้านเขาก็เอาหมาก เอาพลู เอาบุหรี่ เอาชา เอาน้ำร้อนน้ำเย็นมาถวายกัน เขาก็หัวเราะกันครืน ๆ ท้ายอาสนสงฆ์ ข้าไป ข้าก็ไปนอนอยู่หัวอาสนสงฆ์ ชาวบ้านไม่มีใครเขาสนใจกะข้าหรอก เขาไปคุยกับท่านแสง มันมีลีลาดี มันโกหกชาวบ้านเก่ง มันก็คุยกัน ฮา ๆ ๆ คุยไปคุยมาเดี๋ยวมันร้องตะโกนมาบอกว่า หลวงพ่อเนียมวัดน้อยน่ะ คุยว่ารู้ใจคนอย่างนี้น่ะเป็นการอวดอุตริมนุสธรรม ขาดจากความเป็นพระแล้ว ไม่ใช่พระ ถ้าหลวงพ่อเนียมเก่งจริง ก็ลองบอกซิว่า เวลานี้น่ะผมมีความในใจเป็นยังไง
หลวงพ่อเนียมบอกว่า พอฟังมันพูดเท่านั้นแหละ ก็นึกในใจว่า ถ้าจะนิ่งไม่ได้เสียแล้ว ไอ้ท่านแสงนี่อวดดีมาก เก่งบนธรรมาสน์ไม่พอ มาท้าตีกันใต้ธรรมาสน์อีก ไม่ได้ จะต้องเอากะมัน
ท่านก็เลยลุกจากที่นอน กวักมือเรียกท่านแสง แกอยากจะรู้ว่าข้ารู้จริงหรือไม่จริง เชิญเข้ามาหาข้านี่
อาจารย์แสงเขาก็มา ชาวบ้านเขาก็เข้ามากัน ถามว่าแกอยากจะให้ข้ารู้อะไร
อาจารย์แสงก็เลยบอกว่าถ้ารู้จริงก็บอก เวลานี้ผมมีความสุขหรือความทุกข์
หลวงพ่อเนียมก็เลยบอกว่า ไอ้คนอย่างแกมันจะหาความสุขที่ไหนวะ ก็เวลานี้แกสร้างโบสถ์ แกขอยืมเรือมาด 4 แจวของชาวบ้านเขามา เขาซื้อมาราคา 400 บาท ยังเป็นเรือใหม่ แล้วไอ้เรือลำนั้นขโมยมันลักไป เวลานี้แกยังเทศน์รวบรวมเงินใช้หนี้เขาไม่หมด
ก็เทศน์สมัยนั้นนี่นะลูกหลานนะ ถ้าใครไปเทศน์ได้ถึง 20 บาทละก็เฮงเต็มทีแล้ว อย่างดีก็ 5 บาท 6 บาท เท่านี้ก็เรียกว่ารวยแล้ว ไม่ใช่ราคาร้อยราคาชั่งอย่างเวลานี้ ตามปกติเทศน์กันก็ได้ห้าสลึงบ้าง สองบาทบ้าง ดีไม่ดีก็ไม่ค่อยจะถึงบาท สมัยนั้นถ้าใครได้มา 20 บาท ก็จัดว่าเป็นนักเทศน์อย่างดี
ในเมื่อหลวงพ่อเนียมบอกอย่างนั้นนะ ว่าแกมันยังหาเงินใช้หนี้เขาไม่หมด เป็นความจริงไหม ตอบตรง ๆ
หลวงพ่อแสงก็บอกว่าจริง หลวงพ่อแสงก็ถามว่า ทำยังไงล่ะ ผมถึงจะใช้หนี้เขาหมด
ท่านก็เลยบอกว่า ไอ้แกมันโง่นี่ แกกลับไปซี เวลาวันพระไปบอกกับชาวบ้านเขา บอกว่าเวลานี้เรือมาด 4 แจวขอยืมเขามาขนทรายขนอิฐ ขนดินทำอิฐจะสร้างโบสถ์ ขโมยมันลักไป ไอ้แกตั้งใจจะใช้หนี้เขาแต่ก็ยังไม่มีเงิน ไปเทศน์รวบรวมเงินมาแล้วมันยังไม่พอ เวลานี้แกมีเงินอยู่ 80 บาท เศษ ๆ ใช่ไหมล่ะ ท่านถาม
อาจารย์แสงตอบว่า ใช่ อาจารย์แสงยกมือพนมแต้ อีตานี้ไม่เบ่งละ พนมแต้เชียว ตอบใช่
ก็บอกว่า นี่แกประกาศกับเขาซีว่า แกเทศน์มาได้ 80 บาทเศษ ๆ ก็ตั้งใจจะใช้เป็นค่าเรือ มันยังไม่พอ ถ้าบรรดาญาติโยมทั้งหลายจะช่วยละก็ จะช่วยกันคนละเล็กละน้อยตามกำลังศรัทธาก็เป็นการดี แกบอกเท่านี้ละนะ แกจะได้กำไรอีก 400 บาท
หมายความว่าไอ้ที่จะใช้เขา 400 บาท มันยังจะเหลืออีก 400 บาท ได้ 800 บาท นั่นเอง
หลวงพ่อแสงก็ถึงกับกราบ
วันนั้นท่านบอกกับหลวงพ่อปานว่า ไอ้ท่านแสงมันไม่ไล่ข้าเลยว่ะ เทศน์กันแบบสบาย พอมันกลับไปวัดมัน ถึงวันพระ มันประกาศตามกันว่า มันได้ 800 บาท จริง ๆ ไอ้ท่านแสงตามมาไหว้ข้าถึงวัดแน่ะ แล้วต่อจากนั้นจะเทศน์จะธรรมมันไม่ไล่ข้าอีกหรอก เทศน์กันสบายเชียว
นี่เป็นเรื่องของความรู้ของท่านนะ หลวงพ่อปานพูดในตอนนี้บอกว่าหลวงพ่อเนียมน่ะมีญาณคล้าย ๆ กับพระอรหันต์ ท่านว่ายังงั้นนา ท่านว่ามีคุณสมบัติคล้ายพระอรหันต์ ท่านไม่บอกว่าพระอรหันต์นะ ท่านบอกว่าคล้าย ใครจะไปว่าท่านล่ะ จะเหมือนหรือจะคล้ายก็ช่าง
วิชาเกร็ดก็มีอีกอย่างหนึ่ง หลวงพ่อเนียมบอกกับหลวงพ่อปานว่า เมื่อก่อนหน้าแกมานะ แหม ข้าเกือบน่ะว่ะ
หลวงพ่อปานถามว่าเป็นยังไงครับ
หลวงพ่อเนียมบอกว่าที่ไหนได้ ข้าถูกงูกัด ข้าเดินไปกลางลานวัด ข้าถูกงูกัด ๆ แล้วก็เห็นมันเป็นงูเห่า ข้าก็เลยมากุฏิ นั่งเป่า ๆ ๆ พักเดียวมันก็หาย
หลวงพ่อปานก็เลยอยากได้คาถาแก้งูเห่าบ้าง ถามว่า หลวงพ่อครับหลวงพ่อใช้คาถาอะไรเป่าพิษงูเห่าหาย
ท่านก็บอกว่าไอ้คาถาที่เข้าเป่านี่น่ะมันมีเยอะว่ะ ในเจ็ดตำนานทั้งหัวมันใช้ได้ทั้งนั้นแหละ แกเอาตรงไหนก็ได้
หลวงพ่อปานบอกว่า หมดท่าเลย พ่อเล่นบอกว่าเจ็ดตำนานทั้งเล่มเอาตรงไหนก็ได้ นี่แสดงว่าจิตเข้าถึงแท้นะ มีพลังจิตสูง
แล้วอีกตอนหนึ่งท่านบอกว่า ไอ้พวกผีนี่น่ะ มันจะเอาคนแถวนี้ ข้าไม่ยอมให้มัน มันบอกมันจะเอาคนตั้ง 200 คน มันขอข้า ข้าไม่ให้มัน ๆ เอาไปตั้ง 200 คน ข้าก็ตายน่ะซี พระก็ตายไม่มีใครเลี้ยง คนน่ะมากกว่า แต่คนตายตั้ง 200 คน บ้านมันก็หนาวหมด เขาก็ยกบ้านหนีหมด ข้าไม่ยอมให้มัน มันโกรธข้าแฮะ ข้าจะไปไหนก็ตาม มันถือไม้แหลมอันหนึ่งเดินตามไป ไม่ว่ากลางวันกลางคืน ข้าก็ไม่ยอดเผลอให้มัน แต่วันหนึ่งข้าไปส้วมว่ะ ข้าเผลอไป แหมพอไปส้วม เผลอไป มันย่องเข้าไปข้างหลังเอาไม่พุ่งปั๋งเข้าที่ท้อง ข้าขี้แตกพรวดเลย โอ้โฮมันขี้เสียหมดท้อง ชักไม่มีแรง เวลาออกมาจากส้วมต้องใช้ไม่เท้ายันมากุฏิ ข้าก็นอนแผ่ นึกเป่าตัวเองครึ่งวัน สักครึ่งวันมีกำลังปกติ
หลวงพ่อปานก็ถามว่าหลวงพ่อใช้คาถาอะไรเป่าขอรับ
ท่านบอกว่า ข้าเอาตามเจ็ดตำนานที่ไหนก็ได้ บทไหนก็ได้ ชอบบทไหน แกก็เอาบทนั้นเป่าส่งไปเถอะหายเองแหละ คนถ้ายังไม่ถึงเวลาจะตายน่ะหายเอง
หลวงพ่อปานอยู่กับหลวงพ่อเนียม 3 เดือนก็ลากลับ ก่อนจะกลับหลวงพ่อเนียมก็ลูบศีรษะแล้วว่า ปานเอ๊ย เอ็งมันปรารถนาพุทธภูมินะ จะหวังอรหันต์ในชาตินี้น่ะได้ แต่ทำไปเถอะ เพื่อบารมีของเอ็งจะได้เต็ม เวลาข้าตายแล้วถ้าเอ็งสงสัยอะไรก็ถามท่านโหน่งเขานะ ท่านโหน่งน่ะ เขาพอจะแทนข้าได้
คัดลอกจาก http://www.thaisquare.com/Dhamma/prawatlppan/lppan/6-6.htm
supatorn, 17 เมษายน 2017

 

หลวงพ่อเนียม วัดน้อย ท่านเมตตาสูงมาก เมตตาช่วยเหลือเรื่องโรคระบาด
ขอบันทึกไว้กันข้อมูลหาย
ขอขอบคุณที่มาของข้อมูลที่นี้ครับ
https://palungjit.org/threads/หลวงพ่อปานกับหลวงพ่อเนียม.611130/


หลวงพ่อปานกับหลวงพ่อเนียม
ทีนี้เวลาหลวงพ่อปานไปหาหลวงพ่อเนียม ก็ไปโดนดีเข้า เข้าไปแล้วเจอะหลวงพ่อเนียมที่ไหน ความจริงหลวงพ่อเนียมก็เดินคว้าง ๆ อยู่กลางวัดนั่นแหละ มีผ้าอาบ 1 ผืนที่ชาวบ้านเขาเรียกกันว่าผ้าขาวม้า แต่ว่าพระนั่นเขาเรียก ผ้าอาบน้ำฝน สีเหลือง แต่ว่าผ้าที่ท่านนุ่งมันไม่เหลือง มันตุ่น ๆ เข้าไปแล้ว มันจะดำ เหลืองหมดไป ขาวก็ไม่ขาว กลายเป็นผ้าดำ ๆ นุ่งแบบชนิดไม่รัดประคด คาดลอยชาย ผ้าอีกอผืนหนึ่งแบบเดียวกัน คล้องคอเดินไปรอบวัด มีหมาวิ่งตามเป็นฝูง ยี่ห้อนี้คล้าย ๆ ฉันนะ นี่อย่าเอาบารมีฉันไปเปรียบกับหลวงพ่อเนียมนะ ที่ว่าคล้ายนี่คล้ายตอนที่หมาวิ่งตามนี่แหละ ฉันก็เหมือนกัน เวลาฉันไปไหนหมามันชอบวิ่งตาม ฉันก็ชอบคุยกับหมา เดินไปเดินมาคุยกับหมา ๆ มันไม่ขัดคอฉัน เวลามันพูดว่าอย่างไรฉันไม่รู้เรื่อง ฉันพูดไปมันรู้หรือไม่รู้ก็ไม่รู้ แล้วก็เลยพูดสบาย
หลวงพ่อปานก็บอกว่า เมื่อท่านเห็นน่ะ ก็ไม่รู้ว่าหลวงพ่อเนียม เห็นพระแก่ ๆ ผอม ๆ นุ่งผ้าลอยชายผืนหนึ่ง เอาผ้ามาคล้องคออีกผืนหนึ่ง เดินมีหมาฝูงหนึ่งวิ่งตามไป ท่านก็คุยกับหมาตัวโน้นบ้าง ตัวนี้บ้าง เดี๋ยวก็ยิ้มกับหมาตัวโน้น ลูบหัวหมาตัวนี้ ท่านก็นั่งดู เอ ว่าพระองค์นี้น่าจะเป็นหลวงพ่อเนียม ท่านไม่รู้จักนี่
ทำไมหลวงพ่อปานจึงคิดอย่างนั้น ก็เพราะว่าหลวงพ่อปานอยู่กับหลวงพ่อสุ่น ๆ นี่เป็นพระชั้นอ๋องแล้วนะ เป็นพระลืมเกิดแล้ว ท่านสอนหลวงพ่อปานได้ดีทุกอย่าง รู้จนกระทั่งหลวงพ่อปานเคยปรารถนาพุทธภูมินา นี่พระขนาดนี้ก็อ๋องแล้ว แต่ว่าเวลาที่หลวงพ่อปานไปหาหลวงพ่อเนียมน่ะ หลวงพ่อสุ่นตายแล้ว
เมื่อหลวงพ่อสุ่นตาย หลวงพ่อป่านท่านก็บอกว่า ท่านก็ต้องหาที่เกาะต่อไป เพราะหลวงพ่อสุ่นบอกไว้ว่าหลวงพ่อเนียมท่านเก่ง ท่านว่าอย่างนั้น ท่านก็เลยเดา ๆ เอาว่า พระองค์นี้ต้องเป็นหลวงพ่อเนียม ก็วางกลด วางย่าม ถอดรองเท้า จำไว้ด้วยนะ พระผู้น้อยที่จะเข้าหาพระผู้ใหญ่น่ะ เขาต้องวางอะไรต่ออะไรทั้งหมด รองเท้าก็ต้องถอด พระสมัยนี้เขาถอดกันหรือไม่ถอดก็ไม่ทราบ เขาทันสมัย เข้าไปถึงก็กราบ
หลวงพ่อปานบอกว่า แทนที่ท่านจะยกมือรับไหว้ กลับจ้องหน้าเป๋ง วาจาที่กล่าวมาเป็นวาจาแรกก็คือ มึงจากไหนวะ มึงมากราบกูทำไม เอาเข้านั่น
หลวงพ่อปานบอกว่า เกล้ากระผมมาจากเมืองกรุงเก่าขอรับ กระผมจะมานมัสการหลวงพ่อ ขอเรียนพระกรรมฐาน วาจาอีกคำที่ตอบมาก็คือ กรรมฐานโคตรพ่อโคตรแม่มึงมีที่ไหน กูไม่มีกรรมฐาน คนบ้านนี้เขาหาว่ากูบ้า กูเป็นบ้า กูพูดกับหมู กูพูดกับหมา กูกินข้าวกับหมูกับหมาได้ มึงจะมาเรียนกรรมฐานกับกูยังไง กูไม่รู้กรรมฐานมันเป็นยังไง ว่าแล้วก็ขับไล่ไสส่งให้กลับวัด
หลวงพ่อปหานก็นั่งทนฟังอยู่ ในที่สุดเห็นท่าจะไม่ได้เรื่อง ก็เลี้ยวไปหาพระในวัด ไปขออาศัยนอน แล้วก็ถามพระในวัดว่าพระองค์นั่นน่ะชื่ออะไร พระท่านก็บอกว่าองค์นั้นแหละ ชื่อหลวงพ่อเนียมละ
หลวงพ่อปานก็สมใจคิดว่า ดีละ ในเมื่อพบหลวงพ่อเนียมก็จะต้องเรียนให้ได้ เอาซิ มาพบคนดีตามคำสั่งของหลวงพ่อสุ่นเข้าแล้ว ในเมื่อพบเข้าแล้วเช่นนี้จะถอนได้อย่างไร ไอ้เรื่องจะถอนไม่มีวันละ ไม่มีวันถอน
วันรุ่งขึ้นหลวงพ่อปานก็เข้าไปหาท่านอีก ตอนนี้เข้าไปตอนเช้าเวลาที่พระฉันข้าว คือว่าพระที่ท่านพักอยู่ด้วยก็ดีเหมือนกัน ในตอนเข้าต้มข้าวต้มให้ท่านฉัน แล้วก็บอกว่า ถ้าหาหลวงพ่อเนียมต้องหาตอนเช้า จะค่อยยังชั่วสักหน่อย ถ้าหาตอนเย็นไม่ได้ แดดแข็ง แดดจัด ๆ ดีไม่ดีท่านก็ตวาดเอาง่าย ๆ
เวลาที่หลวงพ่อเนียมฉันข้าว ก็ปรากฏว่าท่านนั่งบนโต๊ะ 2 ชั้น ข้างล่างเป็นโต๊ะตัวโต ข้างบนตัวย่อมหน่อย มีกับข้าวเต็ม ท่านฉันองค์เดียว พระองค์อื่น ๆ ตั้งวงฉันไม่ไกลกันนัก บนโต๊ะของท่านพื้นโต๊ะชั้นที่ 1 มีหมดเต็มหมด ท่านกินข้าวคำ ท่านก็ป้อนตัวโน้นคำ ป้อนตัวนี้คำ แล้วก็ท่านฉันคำ ป้อนหมาบ้าง กินเองบ้าง ป้อนแมวบ้าง คุยกะหมา คุยกะแมวไปตามชอบใจ
เมื่อหลวงพ่อปานเข้าไปกราบ ๆ ท่านก็ด่าเอาอีก ท่านด่าเอา ท่านไม่ยอมสอน ท่านบอกว่าท่านไม่รู้กรรมฐาน ตอนนี้ล่อโคตรพ่อโคตรแม่เข้าเลย เอากันอย่างหนัก
ในเมื่อหลวงพ่อปานเห็นท่าไม่ได้การ มองดูพระพี่เลี้ยงที่ไปอาศัยกุฏิอยู่ ท่านก็พยักหน้าให้เข้าไปหา ท่านก็เลยเข้าไปหา พระองค์นั้นท่านก็บอกว่าคอยก่อน พรุ่งนี้เข้าไปหาใหม่
พอวันรุ่งขึ้นก็เข้าไปหาในเวลานั้นอีก ก็ถูกด่าพ่อล่อแม่อีก เอาขนาดหนัก ท่านยืนยันแบบนี้ชักนิ่งเอา ตอนนี้หลวงพ่อเนียมนิ่ง นั่งมองหน้าเป๋งสักครึ่งชั่วโมง ไม่ใช่น้อยนะ ไม่พูดละ มองเป๋ง ตาไม่กระพริบ หลวงพ่อปานก็หมอบอยู่ข้างเท้าของท่าน หมามันก็เลียหัวเลียหูเลียหลังบ้าง ท่านก็ปล่อยมัน บอกว่าช่างมัน ไอ้หัวเรากับลิ้นหมามันก็คล้ายคลึงกัน ไอ้ลิ้นหมามันก็อยู่ส่วนหัว ไอ้หัวเราก็อยู่ส่วนหัว มันปะทะกัน ไม่เป็นไร หัวต่อหัว ท่านบอกว่าดีน่ะนา มันยังไม่เอาหัวแม่เท้าของมันมาพาดหัวเรา ๆ ก็ยังไม่ว่ามัน เพราะอย่างน้อยที่สุดมันก็ยังเป็นหมาของหลวงพ่อเนียม
หลวงพ่อเนียมจ้องเป๋งสักครึ่งชั่วโมงแล้วก็พูดมาคำ บอกว่า ไอ้…..กะแม่ ไอ้พวกเมืองกรุงเก่านี่น่ะดื้อด้านเหลือทน โคตรแม่มันดื้อด้านมาก ด่าเท่าไหร่ก็ไม่เจ็บ ด่าเท่าไหร่ก็ไม่ช้ำ เอา มันอยากจะเรียนก็เรียนซีวะ ในเมื่อชาวบ้านเขาหาว่ากูบ้าแล้ว มึงเรียนกับกู มึงก็เป็นคนบ้า ต่อไปมึงจะต้องบ้าอย่างกูนะ ถ้ามึงเรียนกับกู
หลวงพ่อปานก็เลยบอกว่า บ้าก็บ้าครับ ผมยอมบ้า ถ้าผมไม่อยากบ้า ผมก็ไม่มาหาหลวงพ่อ นี่ผมได้ยินข่าวหลวงพ่อแล้วผมอยากบ้าอย่างหลวงพ่อขอรับ
ตอนนี้ท่านบอกว่าเพิ่งจะได้ยินเสียหัวเราะลั่น ๆ เลย หัวเราะเสียงดังบอกว่า เออ กูหาคนอยากจะบ้ามานานแล้ว หาไม่ได้ นี่กูบ้าคนเดียวมานาน ต่อไปนี้กูจะมีเพื่อนบ้าละโว้ย
เอาเข้านั่น หลวงพ่อปานชอบใจ หลวงพ่อปานบอกว่าหลังจากนั้นท่านก็เลยสั่งว่า เอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะ ตอนนี้พูดดี กลางคืนเวลาประมาณสัก 2 ทุ่มนะ เอ็งนุ่งสบงทรงจีวรคาดสังฆาฏิให้ดีเข้าไปหาข้าในกุฏิ เวลากลางวันนี้มันจะเรียนกันยังไงวะกรรมฐาน เขาเรียนกันกลางคืน มันเงียบสงัด
ตอนนี้ชักดี หลวงพ่อปานก็บอกว่า ใจชื้น
พอตอนกลางคืน หลวงพ่อปานเข้าไปหาท่าน ปรากฏว่ารูปร่างท่านผิดไปมาก ผิวดำผอมเกร็งแบบนั้นไม่มี ท่านนุ่งสบงทรงจีวรพาดสังฆาฏิเหลืองอร่าม ผิวการสมบูรณ์ ร่างกายสมบูรณ์ หน้าตาอิ่มเอิบ รัศมีกายผ่องใส สวยบอกไม่ถูก
หลวงพ่อปานกราบ 3 ครั้งแล้วก็นั่งมอง ท่านก็นั่งมองยิ้ม ๆ แล้วท่านก็ถามว่า แปลกใจรึคุณ ตอนนี้พูดดีถามว่า แปลกใจรึคุณ
หลวงพ่อปานก็ยกมือนมัสการบอกว่า แปลกใจขอรับ ว่าหลวงพ่อรูปร่างไม่เหมือนตอนกลางวัน
ท่านก็บอกว่า รูปร่างนะคุณ มันเป็นอนัตตานี่ คือว่าเป็นอนิจจัง มันหาความเที่ยงไม่ได้ มันจะดำเราก็ห้ามมันไม่ให้ดำไม่ได้ มันจะขาวเราก็ห้ามไม่ให้มันขาวไม่ได้ มันจะผอมเราก็ห้ามไม่ได้ มันจะอ้วนเราก็ห้ามไม่ได้ มันไม่มีอะไรจะห้ามได้เลยนี่คุณ พระพุทธเจ้าท่านทรงกล่าวว่า ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกมันเป็นอนิจจัง เห็นไหม ไปเจอเอาตัวอนิจจังเข้าแล้วซิ
หลวงพ่อปานบอกว่า ตอนนี้จะเริ่มสอนกรรมฐาน อธิบายไพเราะจับใจ ฟังง่ายจริง ๆ พูดได้ซึ้งใจทุกอย่าง เวลาท่านพูดคล้าย ๆ ว่าจะบรรลุอรหัตผลไปพร้อม ๆ ท่าน ท่านสอนได้ดีมาก
พอสอนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็บอกให้ไปพักที่กุฏิอีกหลังหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้กับกุฏิของท่าน แล้วเวลาทำกรรมฐานกลางคืน หลวงพ่อปานวางอารมณ์ผิด ท่านจะร้องบอกไปทันที บอก คุณปานเอ๊ย คุณปาน นั่นคุณวางอารมณ์ผิดแล้วนี่หว่า ตั้งอารมณ์เสียใหม่มันถึงจะใช้ได้
นี่หลวงพ่อปานบอกว่าท่านมีเจโตปริยญาณแจ่มใสมาก ท่านเรียนพระกรรมฐานอยู่กับหลวงพ่อเนียม 3 เดือนแล้วจึงกลับ ก่อนหลวงพ่อปานจะกลับ หลวงพ่อเนียมก็บอกว่า ถ้าข้าตายนะ หลวงพ่อโหน่ง วัดคลองมะดันเขาแทนข้าได้ ถ้ามีอะไรสงสัยก็ไปถามหลวงพ่อโหน่งวัดคลองมะดันนะ
ความจริงหลวงพ่อโหน่ง วัดคลองมะดัน หรือ วัดอัมพวันสมัยนี้ ก็อายุไล่เรี่ยกับหลวงพ่อปาน รุ่นราวคราวเดียวกัน
หลวงพ่อปานท่านบอกเกร็ดระหว่างที่ท่านได้อยู่กับหลวงพ่อเนียม หลวงพ่อเนียมเล่าให้ฟังว่า มีวันหนึ่งหลวงพ่อเนียมท่านนั่งฉันข้าว ท่านก็หัวเราะกั้ก ๆ ขึ้นมา แมวของท่านตายไปตัวชื่ออีไฝ เพราะว่ามีไฝที่ปาก ท่านเรียกว่าอีไฝ ท่านหัวเราะแล้วท่านก็พูดคนเดียวบอกว่า เอ๊ย อีไฝของข้ามันดีเว้ย มันไปเกิดเป็นคนที่ตลาดโควัง บ้านอยู่หัวตลาดโควัง พ่อมันชื่อนั่น แม่มันชื่อนั่น พระที่กำลังฉันข้าวอยู่สงสัยก็จำไว้
พอครบเวลา 1 ปีผ่านไป พระที่สงสัยมีจำนวน 2 องค์ก็พากันไปดู ไปถามว่าคนชื่อนี้มีไหม เขาก็บอกว่ามี บอกว่า เขามีลูกผู้หญิงอายุสักไม่กี่เดือนนี่มีหรือเปล่า บอกว่ามี มีไฝที่ปากหรือเปล่า ท่านบอกด้วยนะว่า อีไฝของท่านไปเกิดมันก็มีไฝที่ปากอีก เขาก็บอกว่ามี ก็ถามหาบ้าน เมื่อถามหาบ้านแล้วก็ปรากฏว่า เขาพาไป เมื่อเขาพาไปพบ เจ้าของบ้านเขาก็ถามว่ามาทำไม พระพวกนั้นก็เริ่มโกหก บอกว่า หลวงพ่อเนียมท่านใช้มา บอกว่าแมวของท่านตายมาเกิดเป็นลูกบ้านนี้ มีไฝที่ปาก เป็นผู้หญิง แล้วบอก ชื่อพ่อ ชื่อแม่
ท่านพ่อท่านแม่ของเด็กดีใจมาก ว่าได้ลูกที่เป็นแมวของหลวงพ่อเนียม แล้วก็สั่งพระว่า บอกหลวงพ่อด้วยนะ ถ้าเด็กคนนี้อายุครบ 3 เดือนเมื่อไรละก็ จะพาเด็กไปถวายหลวงพ่อ จะพาไปนมัสการ ไปไหว้ พระพวกนั้นก็กลับ
พอครบ 3 เดือน เขาพาไปถึงก็ไปประเคนเด็กลงที่เท้าของท่าน หลวงพ่อเนียมตกใจ ทำท่าตกใจไปยังงั้นเอง ถามว่า เอ๊ะมันยังไงกันหว่า มาถึงก็มายกเด็กมาวางที่ขาข้า เขาก็บอกว่าก็ลูกของหลวงพ่อไงล่ะ แมวชื่อไฝของหลวงพ่อไปเกิดเป็นลูกฉัน ท่านก็ถามว่า เอ๊ะ เอ็งรู้ได้ยังไงวะ เขาก็เลยบอกว่าพระไปเยี่ยม พระบอกว่าหลวงพ่อบอกว่า แมวของหลวงพ่อไปเกิดเป็นลูกสายฉัน มีไฝที่ปาก ถามชื่อเสียงเสร็จถูกต้อง พูดอะไรถูกต้องหมด
ท่านถามว่าพระองค์ไหนจำได้ไหม
เขาบอกว่า ถ้าเห็นหน้าจำได้
ก็เรียกพระมาทั้งหมด ปรากฏว่าพระ 2 องค์นั้นไม่มา พระ 2 องค์ที่ไปสืบน่ะหนีไปหลังวัด ท่านถามว่า พระทั้งหมดนี่น่ะใช่ไหม พระที่ไปที่บ้านเอ็งมีไหม
เขาบอกว่าไม่มี พระ 2 องค์นั้นไม่มี

ก็เลยใช้พระองค์หนึ่งไปตามบอกว่า โน่น มันหนีไปหลังวัดโน่น ไปตามมันมา
พระองค์ที่ไปตามไปพบกันเข้ากับพระ 2 องค์นั้นก็บอก นี่คุณกลับไปเถอะ ไปบอกหลวงพ่อ บอกว่าตามไม่พบนะ เดี๋ยวผมจะไปนอนค้างที่วัดลานคา ๆ กับวัดน้อยไม่ไกลกันนัก
พระองค์นั้นก็กลับมาบอกว่าไม่พบขอรับ

ท่านก็บอกว่ามันจะพบยังไงหว่า ก็มันสั่งมึงมานี่ ให้บอกกูว่าไม่พบ พระองค์นั้นจนด้วยเกล้าต้องยอมรับ
จึงกล่าวได้ว่าหลวงพ่อเนียมมีเจโตปริยญาณ มีทิพยจักษุญาณดีมาก เรียกว่าสำหรับจุตูปปาตญาณก็แจ่มใสมาก ความจริงก็ไม่ต้องพูดอะไรนะ ถ้ามีทิพยจักษุญาณแจ่มใสเสียอย่างเดียว อย่างอื่นมันก็แจ่มใสหมด แต่ว่าทิพยจักษุญาณจะแจ่มใสได้มากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับวิปัสสนาญาณ คือ 1 มีญาณดี 2 มีวิปัสสนาญาณแจ่มใส ถ้า 2 ประการนี้มีกำลังพอกันเพียงใด เรื่องทิพยจักษุญาณก็ไม่ต้องสงสัย แต่ว่าเรื่องของสาวกน่ะอย่าไปเทียบกับพระพุทธเจ้านะ เรื่องที่ไม่เผลอ ไม่ลืมไม่มี ที่ไม่เผลอไม่ลืมก็มีพระพุทธเจ้าองค์เดียว นี่ว่ากันถึงเรื่องตอนนี้นะ
เรื่องราวของหลวงพ่อเนียมน่ะยังไม่หมด มีอีกตอนหนึ่ง ที่หลวงพ่อปานเล่าให้ฟัง ท่านบอกว่า ความจริงก็น่าจะมีสัก 2 ตอนนะ ตอนหนึ่งที่หลวงพ่อปานเล่าให้ฟังก็คือว่า ท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านเคยเทศน์ เทศน์กับอาจารย์แสงวัดพะเนียงแตก อาจารย์แสงนี่ คราวที่ไปกรุงเทพฯ วันที่ 1 มกราคม ท่านพลอากาศตรี ม.ร.ว.เสริม สุขสวัสดิ์ เจ้ากรมสื่อสารทหารอากาศ พูดให้ฟังว่า ใครเขาเอาพระของอาจารย์แสงมาให้ก็ไม่ทราบ

ความจริงอาจารย์แสงองค์นี้สมัยนั้นมีชื่อเสียงมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งวัดพระเนียงแตกนี่น่ะมีชื่อเสียงมากจริง ๆ เวลาใครเขาจะไปสึก เขาไปสึกที่วัดพระเนียงแตก แล้วท่านจะถามว่าเวลาสึกนี่น่ะ ต้องการรวย หรือว่าต้องการเจ้าชู้หรือว่าต้องการเป็นนักเลง หรือต้องการเมตตาปรานี ถ้าใครต้องการรวยท่านก็รดน้ำมนต์ให้สึกไปแล้วรวยมีโชคดี ถ้าคนไหนบอกว่าอยากมีเมียมาก ๆ เป็นเจ้าชู้ รดน้ำมนต์แล้วไม่เกิน 2 วันได้เมียเลย แล้วก็ได้เรื่อยไป ไม่มีจังหวะ ก็เลยตั้งตัวไม่ติด ถ้าต้องการนักเลง รดน้ำมนต์ให้แล้วส่งเชือกให้ แล้วบอกว่า ไปลักควายเขา อาจารย์องค์นั้นจะเป็นอาจารย์แสงหรืออะไรไม่ทราบแต่วัดพะเนียงแตกมีชื่อมานาน
แต่สมัยหลวงพ่อเนียมนั้นน่ะ สำหรับวัดพะเนียงแตกนี่ก็มีอาจารย์แสงเป็นเจ้าอาวาส หลวงพ่อเนียมเคยเล่าให้หลวงพ่อปานฟังว่า ไอ้ท่านแสงน่ะ ข้าเทศน์กับมันทุกคราว เรียกว่าข้าเทศน์กับมันเรื่อย มันไล่ข้าเสียเกือบตายทุกที เหนื่อย ข้ามันแก่แล้วนี่ มันหนุ่มกว่าข้า มันไล่ข้า ข้าก็ไม่จน ข้าก็ตอบมันได้เรื่อย แต่ทว่ามาอีวันหนึ่ง ข้าไปเทศน์กับมันที่วัดลาดหอย คำว่าลาดหอยนี่ก็อยู่ใกล้ ๆ กับประตูน้ำบางยี่หน

 

เป็นภาพมาแสดงเป็นตัวอย่างให้เห็นคือพระพุทธโธเรือใหญ่ของหลวงปู่สังวาลย์ (เราเดาต่อให้ถ้าวันนั้นได้ใส่พระตระกูลเรือหนีสึนามิใหญ่คิดว่ารอดพ้นปลอดภัย)
จะวิเคราะห์ตามแนวเรานะอาจผิดได้ ถ้าท่านได้พระสมเด็จพระพุทธจารโตทำไว้ได้ก็ถือว่าโชคดีมากครับเพราะมีศักดิ์สิทธิ์จริงก็ขอยินดีกับพวกเขาด้วย แต่ใครจะรู้ได้ล่ะเพราะไม่มีใครเกิดทันข้อมูลเอกสารก็คาดเดาเอาเล่านิยายก็ได้ ดังนั้นความ มั่นใจก็จะลดน้อยไปเอง ขนาดพวกเซี่ยนด้วยกันมันยังพูดไม่ถูกไม่ตรงกันยังขัดแย้งกันเลย แต่มีสิ่งที่ได้ข้อ1ที่ได้ คือข้อดีมีอยู่คือการที่ทุกคนได้ทราบว่าซื้อขายกันคือได้รู้่ว่าถ้าพระเครื่องดีๆที่มีคนนับถือกันก็มีโอกาสจะมีราคาเป็นล้านบาทได้ทั้งที่ขนาดพระสมเด็จที่ยังไม่มั่นใจราคาเป็นล้านถึง10ล้านก็มี ที่เซี่ยนได้กำหนดไว้ เป็นตัวอย่าง ต่อไปพวกเขาจะๆได้รู้ล่ะว่าพระพุทธโธเรือใหญ่ก็ราคาเป็นล้านบาทได้เหมือนกันเพราะมีคนดูเป็นมี เกิดทันในยุดเรามีการสร้างพระได้ชัดเจนผู้สร้างเป็นพระทองคำ มีการทำออกมาแน่นอนชัดเจนดูแยกออกของแท้ของปลอม และมีราคาพระสมเด็จราคาเป็นล้านเป็นตัวอย่างแล้ว

บางที่มาคุยพระราคาแพงราคาหลายล้าน คนใส่ไปตาย คนดันมาคุยบอกพระไม่เป็นอะไร ใสความคิดเราคนเดียวใส่ไปแล้วต้องเป็นปกติ ตัวอย่างมีคนสองใส่พระเครื่องไปเหมื่อนกันคนหนึ่งไปรถชนกันพลิก7ตลบคนเจ็บแค่ถะลอกเล็กน้อย อีกคนหนึ่งใส่พระเครื่องกันไปเหมือนกันไปกับปกติไม่ต้องตกใจด้วยไม่ต้องเสียเวลาใดเลยไม่ต้องซ่อมรถด้วย จะถามว่าท่านจะเลือกคนไหนที่ใส่พระเครื่อง แค่นี้คิดว่าท่านคงตาสว่างแล้วและคิดอะไรได้อย่างมีเหตุผล ส่วนพระเครื่องนั้นก็ถอดวางไว้และหาพระเครื่ององค์อื่นๆใส่แทน (ส่วนสำหรับเราต้องปกติจ้าตกใจเล็กน้อยก็ไม่เอา)
ใส่พระเครื่องแล้วไปกลับปกติมีความสุขความเจริญ สบายกายจิตใจชุ่มเย็นเป็นสุข พระเครื่องนั้นของจริงได้นึกพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์
ใส่พระเครื่องไปแล้วต้องปลอดภัยจากสงครามใหญ่ รังษีนิวเครียร์สารกำภาพรังษีและเคมีสารพิษต่างๆ ใส่ไปแล้วปลอดภัยจากห่าลงโลกได้ ใส่ไปแล้วต้องรอดจากสึนามิใหญ่ได้ด้วย

 

เป็นภาพพระตัวอย่างมาให้เห็นกัน
ต่อไปต้องพลิกแผ่นดินหา พระหนึ่งในปฐพี เป็นพระเครื่องหนึ่งในแผ่นดินต่อไปจะเป็นที่ต้องการของคนทั้งโลก
ใส่พระเครื่องแล้วไปกลับต้องปกติมีความสุขความเจริญ สบายกายจิตใจชุ่มเย็นเป็นสุข พระเครื่องนั้นของจริง
ใส่พระเครื่องไปแล้วต้องปลอดภัยจากสงครามใหญ่ รังษีนิวเครียร์เคมีสารพิษต่างๆ ใส่ไปแล้วปลอดภัยจากห่าลงโลกได้ ใส่ไปแล้วต้องรอดจากสึนามิใหญ่ได้ด้วย

แนะนำให้เพื่อความรอบรู้ทันคน
พระสมเด็จถ้าท่านใดมีของแท้ของสมเด็จพุทธจารโตสร้างไว้ให้ถือว่าโชดดีมากครับ
แต่ถ้าต้องไปเช่าแพงๆมากอาจไม่จำเป็นสามารถหาพระองค์แทนได้พระพุทธคุณไม่สองรองใครก็มี ส่วนพระสมเด็จท่านทราบได้อย่างไรว่าแท้ไช่ เมื่อเป็นเช่นนั้นความมั่นใจก็จะลดลงแล้วท่านจะได้รับความคุ้มครองได้อย่างไร จะนำมาลงถ้าคิดออก
พวกเซียงจะขายออกอย่างเดียวถ้าดูเหตุและผล
1พระเครื่องเหมือนมีเฉพาะในมือเซียนเท่านั้น
2เชียนกำหนดราคา เป็นพระที่เซียนกำหนดราคา กำหนดราคาได้โดยเชียน ถ้าเจอเซียนไม่มีจรรยาบัน คนขายก็ไม่มั่นใจในพระเครื่องนั้นบางท่านโดนซื้อไปถูกมากๆแต่ผู้ซื้อไปนำไปขายราคาแพงมากไม่ยุติธรรมเลย
3พระเครื่องสมเด็จเซียนหรือคนเล่นก็เกิดไม่ทัน
4ถ้าใส่ไปแล้วไม่มั่นใจไปเกิดเหตุการณ์ไม่ดีถึงยังไม่ตายก็ไม่มั่นใจอยู่ดี
5ที่ใส่ไปแล้วตายก็มี จึงไม่มั่นใจวัตถุดูแลคนหรือคนดูแลวัตถุกันแน่ ใส่ไปแล้วต้องปกติถือว่าสักดิ์สิทธิ์
6สมเด็จท่าแจกตอนนั้เพื่อตอบแทนบุญคุณญาติโยมที่ใส่บาตร ไม่รู้ว่าจะทำเท่าไรแต่มาตอนนี้เห็นมีหลายสำนักมีกันมากเลยเราเองก้บอกอะไรไม่ได้
7

 

ให้ดูมุมมองของแต่ละคน ลองไปหายูทูปแต่ละสำหนักดูเอง นี้เป็น่ตัวอย่างหนี่งเท่านั้้น เถียงกันไม่จบเพราะไม่มีใครเกิดทันได้แต่พูดกันไปกันมาจริงบ้างไม่จริงบ้าง ของจริงพระจริงต้องพิสูตรได้หมดไม่ว่าจะจับพลัง หรือ ทุกคนเป็นร้อยคนต้องบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าพระเครื่องแท้ จึงมั่นใจเมื่อสวมใส่ไป

 

น่าสนใจเก็บไว้ดูเอง

 

ถ้าจะวาดภาพสิ่งที่ค่ามีชีวิตติดไว้ในบ้านแถมทุกหลังคือ
1รูปนายหลวง
2ปรอทวันอุหภูมิอากาศ
3ปฏิทิน
4แผนที่
5นาฬิกาแขวน

 

จะมาอีก

 

พระท่านเมตตาสละเพื่อให้พวกเรามีเวลาสร้างความดีนานๆ

 

หลวงปู่เมตตาบอกให้หนีไปก่อนดันคิดเพิ่มแทนหลวงปู่บอก

 

หลวงพ่อฤษี บอกพร้อมไว้ก่อนจะได้สะดวก

 

มีข้อมูลเราผสมอยู่ด้วย

 

ดีราคาไม่แพงเพราะเชียนเขายังไม่สนใจ ตามแผงพระพอมีราคา10-20บาทท่านมีทุนหาไว้ป้องกันนิวเครียร์,ห่าลงโลก,สึนามิใหญ่