…

แวะมาเยี่ยม.. อิอิอิอิ
จบการสนทนาครับ...
ไม่รบกวนในมิติของคุณแล้วครับ
ยินดีที่ได้รู้จัก

 

แน่นอน...เราน่ารักเสมอ

 

สวัสดีครับ อิอิอิอิ
แวะมาทักทาย

 

นานาจิตตัง อุดมคติต่างมีเยอะแยะมากมาย ร้อยพ่อพันแม่ #ไม่พ้นนานาจิตตัง
สุดแต่นิยามใครนิยามมันอุดมคติของใครของมัน ไม่ก้าวก่ายในสิทธิเสรีภาพส่วนบุคคล เคารพสิทธิตนเองให้เป็น และต้องเคารพสิทธิผู้อื่นได้ ส่วนการอยู่ในโลกความจริงก็ไม่ต่างกับการอยู่ในโลกแห่งความฝัน เพียงแต่มีปัจจัยความเป็นจริงของความเป็นไป ที่ต้องยอมรับมันให้ได้ ...มิฉะนั้นจะอยู่ยากจะอยู่ลำบาก ยาแก้ง่ายๆ คือ ปล่อยวาง ,เข้าใจความเป็นจริง +เจริญสติ ใช้ชีวิตอย่างมีสติ จะทำ/พูดอะไรใดใด ควรคิดวิเคราะห์ก่อนพูดก่อนทำ แล้วจะใช้ชีวิตอยู่ในโลกความเป็นจริงได้ดีขึ้น

 

ไม่ได้ว่าอะไรงิ แต่อ่านๆนิยายแล้ว เหมือนคนเขียนอินกับบทมากไป จนเหมือนกับเวลาใช้ชีวิตตามปกติ จะเอาส่วนนิยายมาใช้เป็นปัจจัยร่วมในการตัดสินใจทำอะไรต่างๆอยู่พอสมควร และก็ให้คำแนะนำอย่างกลางๆที่ใครๆก็สามารถนำไปปฏิบัติใช้ได้โดยทั่วไป อย่างการ ละ,ปลง,ปล่อยวาง + ใช้ชีวิตอย่างมีสติ มันจะลดความทุกข์ในใจและสติจะลดความประมาท ชีวิตก็จะดำเนินไปอย่างราบรื่น....ไม่ได้เฉพาะเจาะจงหรือเหตุผลอันใดตามที่ คุณต้นธาร11 เพ่งเล็งว่าต้องใช้ ต้องใช้แน่ๆ ต้องเป็นอย่างนั้น เพราะอย่างนั้นแน่ๆ ดั่งที่จินตนาการเองว่าทางนี้คงต้องอะไรตัวเองสักอย่าง เพราะคิดเข้าใน เข้าข้างความคิดตนเองจนเกินกลางๆไป (วิเคราะห์จากข้อความของคุณ) ปล่อยวางสักนิดนะ ถอยกลับสักก้าวแล้วมองใหม่อ่านใหม่เน้นกลางๆไม่เจาะจงเข้าตัวเอง แล้วจะเห็น ผมแค่เปรยๆคำแนะนำกลางๆที่ใครผ่านมาอ่านแล้วปรับใช้ได้ เผื่อบางคนจะอินไปเพ่งเล็ง,ปราถนา,ใฝ่คว้าแสวงหาต้องการจนใจลอยเหม่อเผลอเรอขาดสติ จะได้ฉุกคิดดึงสติกลับมา เพราะแลดูโน้วน้าวได้ดีวาทะศิลป์จิตวิทยาดึงดูดใช้ได้ ย่อมมีคนอ่านที่อินจัดๆจนเอาไปเพ้อวั่นเว้อความอินจนนำไปใช้ในการดำเนินชีวิตปกติในโลกความเป็นจริงปรากฏออกมาได้ ...... #ดึงสติ ก่อนที่คนอินจนเหม่อลอยจนจิตหลุดนำไปเป็นปัจจัยประกอบตรรกะใช้ในการดำเนินชีวิตในโลกความเป็นจริง ซึ่งบางคน,หลายๆคนอาจจะอายที่ต้องพบจิตแพทย์ หากปล่อยไว้บานปลายอาจกลายเป็นปัญหาสังคมจากอาการตรรกะเพี้ยนไปจากที่ควรเป็น เพราะนี่คือโลกของคนธรรมดา ที่ควรดำเนินชีวิตแบบคนธรรมดา จึงจะเป็นปกติของโลกนี้ การปล่อยให้เกิดผู้ป่วยอาการหลงผิดเพิ่มขึ้นในสังคม มันไม่เวิร์คนัก เพราะสังคมจะสูญเสียความสงบสุขไปได้ง่ายๆ

 

เปรียบเทียบได้เห็นภาพดีจังฮับ55

 

คนธรรมดาๆคนนึงจะไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้ครับ
ทุกๆวันเราอาจจะเห็นข่าวก่อการร้าย,ก่อวินาศกรรม,สงคราม หากแต่โดยปกติ มันก็เกิดขึ้นอยู่ทุกวันเวลา ช่างกลยิงรถเมล์ ชาวบ้านตาดำๆถูกลูกหลง เอาตามตรงนะ สังคมโลกมนุษย์มันเถื่อน
แม้แต่เห็นใส่สูทรเปิดบริษัท แต่ก็ยังปล้น ปล้นแบบแนบเนียนแยบยล แบบมีความชาญฉลาด ใส่สูทรปล้น ปล้นชาติก็เยอะ ยักยอกภาษีก็แยะ
คนๆเดียวที่เห็นที่รับรู้ดังกล่าวมาตลอด จะทำอะไรได้ นอกจากปลง,ปล่อยวางไปวันๆ เฮ้อ สัตว์โลกก็เป็นเช่นนี้แล นี้แหละธรรมชาติธรรมดาปกติของพวกมัน ที่ทำได้ก็เพียง เลี้ยงดูอบรมบุตรหลาน ให้มันเติบโตขึ้นไม่เป็นปัญหาสังคม
หากแต่สังคมล่ะ? แยแส ร่วมด้วย เห็นพ้องต้องกัน หรือร่วมด้วยช่วยกันไหม ก็มี แต่ก็ไม่ทั้งหมด
เราขับรถใช้รถตามท้องถนน นอกจากต้องคอยระวังรถตัวเองไม่ให้เดือดร้อนผู้อื่นแล้ว ต้องคอยระมัดระวังแทนผู้อื่นอีกด้วย(คันที่ไม่ระมัดระวัง เราจึงต้องระวังเผื่อ) เพราะใช่ว่าจะระมัดระวังกันทุกคน บางคนสักแต่ขี่ๆขับๆ สตาร์ท ใส่เกียร์ ใส่คันเร่ง ไม่ใช่ว่าจะเคารพกฏจราจรหรือมีน้ำใจ ให้ทาง หลีกทาง
มันจึงตกเป็นภาระของคนอื่นที่ต้องคอยระวังแทนพวกมัน วิธีแก้ปัญหา คือการให้ความรู้ ให้มันรู้ให้มันเข้าใจ ขจัดอวิชชา(ความไม่รู้)ให้แก่มัน ปัญหาที่ตามมาแม้จะไม่เกิดขึ้นบ่อยนัก อย่างกรณีเจอกับคนจำพวกที่สอนไม่ได้ คงมีทางเดียว คือ ปล่อยวาง และปล่อยมันไปตามยถากรรม
ตามเวรตามกรรม Karmakuab