จิตแท้จิตดั้งเดิม/The story of the original mind/หลวงปู่พุธ ฐานิโย

ก้ดูหลวงปุ่เทสก์ ดิ ท่านทำไหมละ แม้ท่านอายุจะเยอะแต่ก้ไม่ขาด

หลวงปู่หลวงตา ที่ปฏิบัติดี ดูซิ จริยาวัตรท่านเป็นไง
ท่าน ทำอะไรให้ดู

 

อันนี้ไม่จริง ไม่จำเป็นต้องสวดก็ได้ วิธีสร้างสมาธิ มีตั้ง40 กอง

เลือกตามความชอบของเราได้เลย

อีชั้นก็ไม่สวดมนต์ ถ้าให้สวด นอนดีกว่า
ฝึกกรรมฐาน5 ยังได้ปฎิภาคง่ายๆ

 

วิธีต่างๆ ไม่ว่าจะสวดมนต์ สติปัฏฐานรูปแบบต่างๆล้วนเป็นอุปกรณ์เป็นเครื่องมือในการเข้าถึงความจริง

เป้าหมายคือการได้เห็นความจริง แจ้งในความจริง ใครถนัดใช้อุปกรณ์ไหนเชิญหยิบมาใช้ให้ถูกต้องถูกวิธีแค่นั้น

ไม่ได้เพื่อเอาอุปกรณ์มาวัดกันว่าใช้แบบนั้นดีกว่าแบบนี้ เหมือนมารีวิวอุปกรณ์ทำครัวราคาแพง ใครๆก้อว่าดีใช้แล้วเมพจิงๆใช้งานได้ดีกว่าใครเพื่อน แต่สุดท้ายพอซื้อมาทำกินเองก็ไม่อร่อยเหมือนเดิม…ดังนั้นอุปกรณ์คือตัวช่วย แต่ถ้าให้ดีคือต้องหมั่นฝึกซ้อมทำบ่อยๆจะรู้เทคนิคจนคล่อง จะชินกับอุปกรณ์นั้นๆ เราจำวิธีใช้ได้อัตโนมัติ

 

เอาเด็กๆ...ตอบมาหน่อย

หลวงตามหาบัว
หลวงปู่พุธ
หลวงปู่เทสก์
หบวงปู่หล้า
หลวงปู่ชอบ
หลวงปู่ขาว
หลวงปู่จวน
หลวงปู่แบน
หลวงปู่มั่น
และอีกๆหลายองค์

ที่เป็น พระปฏิบัติ ดี ตรง ถูก ชอบ

แม้ท่านจะแก่ชรากันอายุเยอะๆ หากไม่ป่วย
วัตรเช้าเย็น ท่านไม่เคยขาด

นี่คุณธรรม ขนาดนี้ ทำไมท่านยังต้องทำแบบ นี้ด้วย

เอ้าเด็กๆ ที่ไม่โง่ คิดออกมั้ย

ท่านเหล่านั้น ทำอะไรให้ดู

 

แนนเคยได้ยินพระท่านกล่าวว่า มันคือธรรมเนียมปฏิบัติ ที่ต้องทำให้เป็นแบบอย่างให้กับพระเณรและนักภาวนาอื่นๆ

แนนคิดว่าการสวดมนต์คือกุศโลบายที่ดีในการน้อมจิตให้เกิดสมาธิและมีจิตเป็นกุศลได้ง่าย รวมถึงเสริมแรงศรัทธาในการปฏิบัติ

แต่แก่นของการปฏิบัติแท้ๆคืออะไรนักภาวนาย่อมรู้อยู่

ในสมัยพุทธกาลธรรมเนียมการสวดมนต์ยังไม่มี ก็ยังปฏิบัติจนถึงขั้นสูงสุดได้ แนนจึงมองว่ามันคือกุศโลบายเพื่อส่งเสริมการภาวนาและธรรมเนียมที่พระสาวกท่านสืบสานต่อๆกันมา

 

ธรรมเนียมการสวดมนต์ มีมาในพระไตรปิฎกแล้ว..

พุทธกาล อาศัยบอกคำสอนกันปากต่อปาก..มนต์คือคำสอน

พระสวดมนต์เช้าเย็น ก็เพื่อให้จำคำสอน แล้วประพฤติตาม..สมัยก่อนเป็นแบบนี้..

สมัยนี้ ครูบ้านเราสอนนอกจากจะเป็นจำคำสอนแล้ว..ทรงไว้ซึ่งต้นฉบับ..ยังมีอะไรอีกเยอะ ที่ไม่ต้องพูดมาก...คนไม่ทำไม่รู้เรื่องหรอกว่า มีอะไรในการสวดอีกเยอะ..คนฉลาดน้อย..ก็เลือกไปแบบฉลาดน้อย

 

ขึ้นอยู่กับมุมมองและเป้าประสงค์การสวดแต่ละคนนะคะ

ถ้าสวดมนต์เพื่อเป็นไปเพื่อปาฏิหาริย์ เพื่อขอนั่นขอนี่ เน้นแสวงหาความชอบใส่ตน ไม่ได้เป็นไปเพื่อการสละออก ก็จะไม่ใช่แนวทางของพุทธ จะเป็นของเหล่าฤษี พราหมณ์ไป

แต่ถ้าสวดมนต์เพื่อสนับสนุนเสริมการภาวนาของตนเป้าหมายเพียงเพื่อการสละออก ย่อมถือว่าได้ว่าเป็นผู้เดินในเส้นทางของพุทธะอยู่

 

ลองไปดูบททำวัตรเช้าเย็นนะ

ว่ามีบทอะไรบ้าง

ล้วนแต่เป็นคำสอนที่มีมาแต่พุทธกาลตอนที่พระพุทธเจ้ายังอยู่

อย่างธัมจักร กรณียเมตตาสูตร อนันตลักขณสูตร
อาทิตตะปริยายสูตร โพฌชงโค รัตนสูตร เยอะแยะ
ล้วนเป็นคำสอนคำประพฤติ

แม้หลวงปู่หลวงตาที่เอ่ยชื่อมานั้น สมัยท่านยังไม่บรรลุธรรม
วัตรเช้าเย็น ท่านยิ่งไม่เคยขาด แม้สำเร็จคุณธรรม วัตรเช้าเย็นก้ไม่ได้ขาด

แต่เด็กสมัยนี้ จะเอาแต่นู้นๆๆๆ นิพพานไปเลย
ความมั่นคงหนักแน่น เลยอ่อน

 

แนนก็ไม่เห็นต่างนะตรงว่ามันดีควรน้อมเอามาเพื่อใช้ในภาวนา

ไม่ต่างจากสติปัฏฐานสูตร ที่เป็นแนวทางพาตนเข้าหาฝั่ง

เพียงแต่ถ้าหากมีการระบุว่าต้องวิธีนี้แบบนี้เท่านั้นใครไม่ทำถือว่าผิด ….มันจะกลายเป็นเคสเดียวกันกับหมูไหม้อ่ะสิคะ

 

พระเขาสวดปาฎิโมกข์ป่าว พรี่ปอบ

อีชั้นเคยไปสิงอยู่วัดวีคนึง มีแต่พระบวชใหม่ที่มาสวดเช้าเย็นกับคนเข้าคอร์ส นอกนั้นพระรูปอื่นที่บวชนานแล้ว เขาก้อแยกปฎิบัติสมาธิ เดินจงกรม ไม่มาสวดด้วย

จาก ปสก........ การสวดมนต์ ก็คือหนึ่งของการทำสมาธิให้จิตมีพลังแบบสมถะ คาถาก็เหมือนคำบริกรรม ดึงจิตไม่ให้วอกแวก ออกไป

 

การสวดมนต์มันก็เหมือนการเรียนการจำคำสอน

ถ้าเราไม่เรียนคำสอน จะเอาอะไรไปปฏิบัติ

พระอยู่ตามป่าเขา ไม่มีหนังสือ
อาศัยการจำแล้วสวดเพื่อทวน วิธีปฏิบัติ
สมัยพุทธกาลท่านทำแบบนี้

แยกออกมั้ยละ อันไหนที่ ควร เป็นแบบไหน

แม้แต่ พระสมัยหลวงปู่มั่น หรือสมัยกรุงศรี

ท่านอยู่ป่าเขา การสวดมนต์ คือ คำสอนให้จำ

แล้วนำไปทำตาม
แถม บทบาลี เทวดาแถวนั้นฟังเขาก็ฝึกตามได้
ทำให้พระบวชใหม่ ที่ไม่มีคุณวิเศษ
รอดพ้นจากอันตรายหลายๆอย่าง

เพราะ เทวดานางไม้เขามาฟังและอารักให้
พวกตาบอดก้ มองไม่เห็น

แม้ยังไม่บรรลุธรรม
เวลาสอนผี สอนเปรต แม้แต่เทวดา
ก็เทศนา ด้วยการ
สวดธรรมจักรบ้าง
สวดอนันตลักณสูตรบ้าง
อาทิตตะปริยายสูตรมั่ง
กรณียเมตตาสูตรมั่ง
แยกออกมั้ย อะไรคืออะไร

อีกอย่างนึง คำบาลี สวดมนต์
เป็นคำสอนพระพุทธเจ้าโดยตรง
หากเป็นพุทธบุตรจริง
จะไปกลัวคำสอนคำบาลีกัดจนตายกระนั้นรึ

แยกออกมั้ย อะไรผิด อะไรไม่ผิด


ทีนี้ หากคน สวดคำสอนจบ คุณจะทำตามแบบไหนก็ทำได้

ใน 21 วิธี ปากขยับสวด ก้เป็นอิริยาบทอย่างนึง นี่ก็สติปัฏฐาน

สวดยาวๆ นี่ก็ธัมมานุสติ
ก้ไม่ต่างจากบริกรรม เพียงแต่เอ่ยเสียง
หรือไม่เอ่ยเสียง

มองไม่ออกกันหรือเด็กๆ


ส่วน ปาฏิโมก เป็น บทวินัย ข้อห้าม
ใครจะสวด ไม่มีใครว่าใครห้าม
เพราะใครสวดได้ ท่องจำได้
ไปที่ไหนแล้วสวด กล่าวออกมา
ก้เป็นการ สาธยาย คำสอน ให้คงอยู่สืบไป
และยังใช้อบรม ในระหว่างเข้าพรรษา

อีกอย่างนึง การสวดมนต์ก้เป็นการทำสมถะ
พอคล่อง มันก้เป็นวิปัสนา คนไม่เคยทำเลยไม่รู้เรื่อง
ว่าพลิกไปเป็น วิปัสนาตอนไหน งงเต๊ก

 

ส่วนพระที่เขาแยกไป
ตามไปดูเขาในกุฏิหรือในห้องหรือเปล่าละ
ว่าเขาสวดมนต์หรือเปล่า

พระปฏิบัติ ดี ตรง ถูก ชอบ
ท่าน ทำให้คนอยากเข้าวัดมาฟังธรรม

ถามตัวเอง วัดไหนไม่มีพระมาประชุมสวดมนต์เป็นวัตร
วัดนั้น จะยังคงสืบทอดศาสนาได้อยู่หรือ

 

ถามตัวเองเลยง่ายๆ พระบวชไป นั่งกินเข้าเย็น

วัตรเช้าเย็นไม่มี จะมีความเลื่อมใสไปใส่บาตรไปฟังธรรมมั้ย

นี่ ถามตัวเองเลยง่ายๆ

 

จะบอกให้ จากที่เคยมีอะไรสักอย่างดลใจให้เดี๊ยนสวดมนต์บ่อยๆ

เหมือนที่ ลพ.เดิมบอกเด๊ะๆ ตัวคาถาไม่ขลัง บทไหนก้อได้ สั้นยาวก็ได้ แต่สวดให้จิตมีพลัง ความขลังอยู่ที่จิต

แล้วยิ่งคนนั้นมีศีลด้วยนะ ทานก้อมาเร็ว ไปเป่ายันต์ก็ติด

 

นี่ยังมองเรื่องการสวดมนไปในทางขลังไม่ขลังอีก
มิจฉาทิฐิจะเอาไปทางขลังไม่ขลัง

สัมมาทิฐิ จะเอาคำสอนเพื่อประพฤติตาม

ส่วนที่ตามมา ไม่ยากจะพิมพ์ ให้คนไม่รู้เรื่อง งงต่อไป

 

ขลังก็คือจิตมีสมาธินั่นแหล่ะ

จิตมีสมาธิ ก็คือจิตมีพลัง จะใช้งานด้านวิปัสสนาหรือแผ่เมตตาก็ได้ เหมือนคนยิงปืน แล้วสมาธิคือแรงส่ง ถ้าไม่มีสมาธิ ลูกก็ตกอยู่แค่ปากกระบอก ถ้ามีสมาธิลูกก็ไปได้ไกล

 

สมาธิแบบนั้น พวกเพิ่งกสินมีเยอะ เยอะกว่าพวกใช้คาถาสะอีก
แต่กว่าจะมาถึง พลังจิตขนาดนี้ ไม่ใช่เรื่องง่าย
แม้ได้สมาธิขลังสะแบบนี้ ยังไม่ข้ามมาเป็นสัมมาทิฐิสะด้วย

 

สวดมนต์เป็นยาทา
ภาวนาเป็นยากิน

เคยเห็นป้ายในวัดเขียนไว้..

 

เชื่อเขาเลยไหมละ..

ผมลองแล้ว..ได้ทั้งทาได้ทั้งกิน

 

มันก็ตอบยากนะ
ผมเองไม่ค่อยชอบสวดมนต์

ชอบอยู่กับลม เล่นกับลมหายใจตัวเอง
คือไปอ่านหลวงพ่อลี วัดอโศการาม
ท่านบอกวิธีไล่ลม ให้ลมประสานกายประสานจิต

มันสนุกดี..