โสดา โสเดา จากเทศน์หลวงตาพระมหาบัว

#พระสารีบุตรนิพพาน
เรื่องการตายนี้สำหรับพระอรหันต์
ในตำราไม่มี
#พระอรหันต์ตายอย่างเงียบๆ
ที่ปรากฏในตำราก็มีพระสารีบุตร
พระโมคคัลลาน์ พระอานนท์
#พูดถึงเรื่องพระอรหันต์ท่านตาย
แต่ในศัพท์พระอรหันต์เรียกว่านิพพาน
ท่านนิพพานที่นั่นที่นี่
พระสารีบุตรนี้
พระพุทธเจ้าทรงเมตตาเต็มที่เลย
พระสารีบุตรมาทูลลา
จะไปตายที่บ้านเกิด ไปนิพพาน
พระสารีบุตร มีฤทธาศักดานุภาพมาก
วันนั้นท่านเปิดโอกาสให้เลย
ให้แสดงฤทธิ์เดช ทุกแบบทุกฉบับ
ตลอดการแนะนำสั่งสอน
ท่านบอกว่า เออนี่สารีบุตร เธอจะนิพพานแล้ว
มีอะไรๆก็ฝากน้องๆไว้เป็นที่ระลึก
พระองค์แย้มเท่านี้เอง ให้แสดงฤทธิ์เต็มเหนี่ยวเลย
คือท่านห้ามไว้
ไม่ให้พระแสดงฤทธิ์อะไรต่ออะไร
วันนั้นเปิดเลย
พระสารีบุตรก็แสดงฤทธิ์เต็มเหนี่ยว
พระโมคคัลลาน์ก็เหมือนกัน
เหาะขึ้นเหาะลงอะไร
พอเสร็จแล้วก็บอกว่า
วันนี้ประตูพระเชตวันเปิดหมดเลย
บรรดาพระทั้งหลายที่อยู่ในวัดนี้
จะไปส่งพระสารีบุตร
ซึ่งเป็นพี่ของเธอทั้งหลายให้ไปได้
วันนี้เปิดประตูเลย จะเอาไปทั้งหมดก็ได้
นั่นท่านเมตตามาก
จะไปนิพพานที่ห้องประสูติ
คือจะไปโปรดแม่ในวาระสุดท้าย
#แม่เป็นมิจฉาทิฐิ
#พระสารีบุตรก็ไปแสดงฤทธิ์ให้แม่เห็น
เริ่มแต่เทวดาชั้นต่างๆ
ลงมาให้เห็นชัดเจน แสดงฤทธิ์ให้เทวดาลงมา
พระสารีบุตร เปิดโอกาสให้ทั้งเทวดา ทั้งแม่ได้เห็นกันชัดเจน
เห็นกันและกันเหมือนเรามองเห็นกัน
เทวดาชั้นนี้มาแล้ว ชั้นนี้มา มาเรื่อยๆ แม่ก็ดู พอเทวดาชั้นนี้เคลื่อนออกไป ก็เข้ามาถามลูก
ลูกก็บอกว่า นี่เทวดาชั้นนั้น เดี๋ยวมาอีก มาอีก ฟังให้ดีนะ
นี่ละศาสนาพระพุทธเจ้าของเรา
อุตริหลอกลวงโลกไหม บรรดาเทวดาทั้งหลายมาเป็นชั้นๆ
ทุกสิ่งทุกอย่างการแต่งเนื้อแต่งตัว รูปร่างลักษณะทุกอย่างๆ
จะละเอียดละออขึ้นเรื่อยๆ แม่ดูอยู่
เพราะแม่เป็นมิจฉาทิฏฐิ
ไม่ยอมฟังเสียงลูกเลย
เวลาลูกจะมานิพพานยังบอกว่า
เออ อุปติสสะ ออกไปบวชแล้ว
แก่จนขนาดนี้ ยังจะมาสึกอะไรกัน
นึกว่าลูกจะมาสึก
พระสารีบุตรอบรมสั่งสอนแม่
ท้าวมหาพรหม มาลาครั้งสุดท้าย
เหลืองอร่ามไปหมด ครั้งสุดท้าย
ท้าวมหาพรหมเป็นหัวหน้าลงมา
พระสารีบุตรก็เทศน์โปรดแม่
แม่ร้องไห้นะ โอ้โห
ลูกเราเป็นอย่างนี้เชียวหรือ
นึกว่าจะมาสึกบั้นแก่
แล้วมาเป็นอย่างนี้ให้เราเห็น
แม่เกิดความสลดสังเวชร้องห่มร้องไห้
เหล่านี้เหมือนกับสามเณรของอาตมา ฟังซิน่ะ
ตั้งแต่ท้าวมหาพรหมลงมานี้
เท่ากับสามเณรของอาตมานั้นแหละ
ก็ยิ่งเห็นชัดเจนว่า
ลูกของเรานี้ใหญ่โตขนาดไหน
ยิ่งอัศจรรย์
พอเสร็จจากนั้นท่านก็นิพพาน
#แม่ดูเหมือนสำเร็จเป็นอริยบุคคลโสดา
#จากนั้นมาแล้ว
#เรื่องเชื่อบุญเชื่อกรรมไม่ต้องบอก
พุ่งเลยเทียว
#ถ้าลงขั้นโสดาไม่มีถอยละ
#ไอ้ขั้นโสเดานี้
#มันเป็นพิษเป็นภัย
#งูเห่างูจงอางอยู่ในนั้นนะ
เข้าใจไหมโสเดา
โสดากับโสเดามันต่างกัน
#โสเดาพอดุด่าว่ากล่าวแล้วออกไป
#แสดงพิษเข้ามาต่อผู้แนะนำสั่งสอน
นี่พวกโสเดา
#พอถูกดุด่าว่ากล่าวแล้ว
#ออกไปก็ไปตั้งพิษ
#เป็นงูจงอางงูทำทานเข้ามา
#เป็นงูเห่าแผ่พังพานเข้ามา
#แสดงฤทธิ์เข้ามาต่อสู้ทำลายครูบาอาจารย์ผู้สั่งสอน
นี่พวกโสเดา พากันจำเอานะ
+++++
หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

ขอบคุณภาพจาก http://www.dharma-gateway.com/monk/monk_biography/lt-bua/lt-bua-hist-yarn-04.htm

 

พระโสดาฯ นี่แหละ
รู้จักกรรมเป็นของตน
เมื่อโสดาฯ รู้จักกรรม
รู้ว่าทำชั่วไปเกิดเป็นสัตว์อย่างงั้นอย่างงี้
เห็นตัวเองเกิดเป็นสัตว์อย่างงั้นอย่างงี้มั่ง
ก็มี หิริ โอตตัปปะ
ความละอายต่อบาป กลัวต่อบาป
พระโสดาฯ ทำบาปไม่ได้
เมื่อพระโสดาฯ ทำบาปไม่ได้
เทวโลกสมบัติเป็นที่ไปของพระโสดาฯ
สกิทาคาฯ พระอนาคามี
พระอรหันต์
พระอรหันต์ก็หมดชาติเกิด
ไม่แก่ ไม่เจ็บ ไม่ตาย
จึงว่า "สุขอะไร ไม่เกินพระนิพพาน"
#ตั้งแต่พระโสดาฯ_สกิทาคาฯ
#อนาคามี
#ก็รู้จักกรรมเป็นของตนแล้ว
#แล้วก็เลยทำชั่วไม่ได้
และเรียกว่าธรรมะเป็นเครื่องเจริญ
เราก็ต้องทำขึ้นอีก
อาตมาเป็นห่วงนะ เป็นห่วงพวกญาติโยม จึงพยายามมานั่งแนะนำสั่งสอนให้
ถ้าผู้ใดทำตาม ก็พ้นทุกข์จริงๆ
"#คนกลับใจได้นี้เป็นคนวิเศษ
ไม่ใช่คนต่ำๆ"
#เมื่อทำบาปมาแล้วก็กลับใจได้
#ก็เป็นคนดีของพระพุทธเจ้าได้
+++++
หลวงปู่สังวาลย์ เขมโก

 

อนริยโวหาร(วิธีการพูดของผู้มิใช่อริยะ) ๔
๑. มุสาวาท (พูดเท็จ)
๒. ปิสุณาวาจา (พูดส่อเสียด)
๓. ผรุสวาจา (พูดคำหยาบ)
๔. สัมผัปปลาปะ (พูดเพ้อเจ้อ)
อริยโวหาร(วิธีการพูดของผู้เป็นอริยะ) ๔
๑. มุสาวาทา เวรมณี (เจตนางดเว้นจากการพูดเท็จ)
๒. ปิสุณาย วาจาย เวรมณี (เจตนางดเว้นจากการพูดส่อเสียด)
๓. ผรุสาย วาจาย เวรมณี (เจตนางดเว้นจากการพูดคำหยาบ)
๔. สัมผัปปลาปา เวรมณี (เจตนางดเว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ)
ข้อความบางตอนใน สังคีติสูตร ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๑
http://www.84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=11&siri=10