มีผู้กล่าวว่า ถ้าจิต เกิดความคิดอะไรขึ้นมา เกิดความรู้อะไรขึ้นมา ให้พิจารณา สิ่งนั้น

ตะก่องเช้ามาส่องเฟสสาวๆ เด่วนี้เช้ามาต้องส่องหนุ่มๆพลังจิก ชักเริ่มสับสนตัวเอง

 

ผมว่า ธรรมของพระศาสดา ไม่ใช่ศาสนาเพื่อความเชื่อ แต่เป็นศาสนาแห่งความศรัทธา
ศรัทธาในที่นี้คือเชื่อในปัญญาของพระศาสนา แต่ไม่ใช่เชื่อแล้วเชื่อเลย
และขั้นต่อไป คือ หนทางแห่งความจริง
หนทางที่ว่านี้ผมเปฏิบัติสิ่งที่เกิดตรงหน้าคือ ฐีติ ภูตัง จะใกล้ความจริงมากกว่า
เมื่อก่อนทำกรรมฐานอย่างมากหากวันไหนไม่ได้นั่งกรรมฐานเเหมือนมันขาดๆ
แต่บางเหตุการณ์ พอเจริญยสติไปเรื่อยๆ บางครั้งเหตุไม่รู้สึกไม่เห็นอะไรซะงั้น
เป็นพักๆ

 

กานภาวนามังก้แสดงไตรลักษณ์ให้เหงนะฮับ ขึ้นๆลงๆไม่คงที่

 

ไอ้หลง

 

กาว้อง มาเห็น กาว้อง ก็จะ ร้องว่า

ทุกขาปฏิปทา ทุกขา ก็ มรรค8 ส่วนสสังขาร
ไม่เที่ยง อาศัยระลึก โน้มไป มรรค อนาสวะ

ส่วนกาว้อง ส่วนตัว เขา ชิวๆ สุขขาปฏิปทา
ก็ใช้อาศัยระลึก ว่า ไม่เที่ยง

 

ผงล่ายกลิ่นสงคราม

 

อันนี้ผมว่าเข้าภวังค์ลึก กู่ไม่กลับล่ะผมว่า

 

ผมว่าการให้ทานน่าจะ
เหมือนการรู้จักตัวอักษร
การรักษาศีลน่าจะ
เหมือนการรู้จักสระพยัญชนะ
ภาวะนาสมาธิน่าจะเหมือน
การอ่านออกเขียนได้
ปัญญาน่าจะเหมือนการ
รู้ความหมายในคำที่เขียนเป็นตัวหนังสือ
รู้ความหมายของสระพยัญชนะ
ทุกตัวอักษรครับ

 

ที่กล่าวมาทั้งหมด ยังเป็นสังขารอยู่นะคับ
หงึ๋ยๆ

 

พอดีผมยังไม่ได้ละสังขารครับ
ก็เลยเขียนไปแบบนั้น

 

หา!! กาว้อง ว่าไงนะ ...

อ๋อ ให้แปะ คำพระศาสดา นำร่องก่อง

[/quote=กาว้อง]

449 อาหารของโพชฌงค์ ๗

ปัญหา อะไรเป็นอาหารเครื่องบำรุงเลี้ยงโพชฌงค์ ๗ ให้เจริญ ?

พุทธดำรัสตอบ

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรมทั้งหลายที่เป็นที่ตั้
งแห่งสติสัมโพชฌงค์มีอยู่

การเพิ่มพูนโยนิโสมนสิการในธรรมเหล่านั้น
เป็นอาหารให้สติสัมโพชฌงค์ที่ยังไม่เกิด เกิดขึ้น...

“ธรรมทั้งหลายที่เป็นกุศลและอกุศล ที่มีโทษ
และไม่มีโทษ ที่เลวและประณีต ที่เป็นฝ่ายดำ
และฝ่ายขาวมีอยู่ การเพิ่มพูนโยนิโสมนสิการ
ในธรรมเหล่านั้นเป็นอาหารแห่งธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์

“ความริเริ่ม ความพยายาม ความบากบั่นมีอยู่
การเพิ่มพูนโยนิโสมนสิการ ในธรรมเหล่านี้ เป็น
อาหารแห่งวิริยสัมโพชฌงค์

“ธรรมทั้งหลายที่เป็นที่ตั้งแห่งปีติสัมโพชฌงค์
มีอยู่ การเพิ่มพูนโยนิโสมนสิการในธรรมเหล่า
นั้น เป็นอาหารแห่งปีติสัมโพชฌงค์

“ความสงบกาย ความสงบจิต มีอยู่ การเพิ่มพูน
โยนิโสมนสิการในธรรมเหล่านั้น เป็นอาหารแห่ง
ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์

“สมาธินิมิตและอัพยัคคนิมิต มีอยู่ การเพิ่มพูน
โยนิโสมนสิการในธรรมเหล่านั้น เป็นอาหารแห่ง
สมาธิสัมโพชฌงค์

“ธรรมทั้งหลายที่เป็นที่ตั้งแห่งอุเบกขาสัมโพชฌงค์
มีอยู่ การเพิ่มพูนโยนิโสมนสิการในธรรมเหล่านั้น
เป็นอาหารแห่งอุเบกขาโพชฌงค์....”

[!-quote]

 

กะถูกแล้วต้องแจ้งก่อนถึงจะเห็นทาง
แต่อยู่ที่คุยกันรอบไหน

 

อยากดูรุ่นเฮฟวี่เวท

# ผงแค่ตัวปั่น

 

หา กาว้อง จยังก์มีอีก รึ สำคัญขนาดนั้นเลยเรอะ หากไม่ได้สดับ

อ๋อๆ

[quoet=กาว้อง]

ภิกษุในศาสนานี้

เจริญสติสัมโพชฌงค์ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ
อาศัยนิโรธ น้อมไปเพื่อความสละ

เจริญธัมมวิจยสัมโพชฌงค์ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ
อาศัยนิโรธ น้อมไปเพื่อความสละ

เจริญวิริยสัมโพชฌงค์ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ
อาศัยนิโรธ น้อมไปเพื่อความสละ

เจริญปีติสัมโพชฌงค์ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ
อาศัยนิโรธ น้อมไปเพื่อความสละ

เจริญปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ
อาศัยนิโรธ น้อมไปเพื่อความสละ

เจริญสมาธิสัมโพชฌงค์ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ
อาศัยนิโรธ น้อมไปเพื่อความสละ

เจริญอุเบกขาสัมโพชฌงค์ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ
อาศัยนิโรธ น้อมไปเพื่อความสละ


*** พระสูตร จะแยบคายกว่านี้ ที่ตัดแปะนี่ มีการดัดแปลง
มาก่อนตั้งแต่ ต้นทางใน อิงเธอว์เนบ จึงควรหาพระสูตร
แท้ๆ ที่ไม่ตัดคำ ดัดแปลงใดๆ ซึ่งคาดว่า น่าจะหาไม่เจอ
ในแบบ ดิจิตอน ต้องหา หนังสือพิมพ์ปีเก่ามากๆ ถึงจะครบ
[/quoet]

 

นั่นแหละๆ แบบแนวหลวงพ่อเยื้อนก็แนวเดียวกันหมดนี่แหละ จริงๆที่ท่านบอกกลืนน้ำเย็นไปรู้สึกสุดที่ตรงไหน ก็เพื่ออาศัยจุดนั้นเป็นเครื่องระลึก ตั้งแต่รู้จิตเกิดไม่เกิด

แบบหยาบๆ จะยุบยิบๆ ตึงอึดอัด ณ จุดนั้นเป็นกายคตาสติไป ถ้าละเอียดลงไปอีกก็จะเพิ่มเป็นเรื่องความรู้สึกรับรู้ รู้กระแส เย็น ร้อน ความหนัก ความเบา มันรู้ละเอียดเข้าไปๆ ถ้าจิตเกิดจุดนั้นจะไม่ปกติ ไม่โล่งไม่โปร่ง บางทีก็ตื้อๆตันๆ เพราะความไม่โฟลของกระแสภายในไม่ทะลุปรุโปร่งก็ใช่ จะว่าเป็นอานาปาณสติก็ใช่ อยู่ที่จับสังเกตเห็นได้แบบไหน อยู่ตรงนั้นหมด

เห็นลงไปทันลงไปจิตเกิดมั้ยเกิด จนมันเป็นเองเห็นเอง ไม่ได้ต้องกำหนดอะไรให้ยาก รู้อยู่เห็นอยู่ เขาดูกันตรงนั้นได้ตลอดเวลาเลยทีเดียว ทีนี้มันก็ขึ้นอยู่กับว่ากำลังสติปัญญาของแต่ละคน จะรู้แจ้งเห็นจริง เห็นเหตุแห่งทุกข์ ที่มาที่ไปมากน้อยแค่ไหนเท่านั้น เรื่องเดียวกันหมดนั่นเอง

 

ในค่ำคืนแสงไฟดนตรีบรรเลง
ปี้จนป่น55

 

คุณเคยประสบปัญหาสื่อสารกับมนุษย์บ้างหรือเปล่าคับ

 

กั๊กๆ ไม่อยากแซว

 

เฮียเอ๊ย พูดแบบนี้จบไปนานแล้วเมิง เอาแต่แหกปากด่า อกตัญญูๆ ห่วย เมตตาหาไม่เจอ

 

กะเพราะวิราคะงัยความทุกข์จึงน้อยลง