ปกิณณกะธรรม

ถามตัวเองดิ

เวลากำหนดรู้ทุกข์
มันมีอะไรบ้าง

วันๆนึง มีกายไหว จิตเคลื่อน กี่ล้านแสนล้านขณะ
วันนึง แกร์ กำหนดรู้ทุกข์ ได้กี่ขณะ

สมมุติ ว่า แกร์กำหนดรู้ได้ วันแรก 10
วันที่สอง ยี่สิบ

วันที่สาม ได้ 100
วันที่ สี่ ได้ 200

แบบนี้เรียกว่าอะไร
การทำต่อเนื่องซ้ำๆ จนเป็น
หลักหน่วย สิบ ร้อย พัน หมื่น แสน ล้าน
ด้วยอาการซ้ำๆในการกำหนดรู้ทุกข์อย่างเดียว
คือ กายไหว จิตเคลื่อน มันเรียกว่าอะไร

 

เพียรเค้ามี4อันไม่เชื่อหลอกเพียรรู้ทุกข์ไม่เคยได้ยินมะโนเองแง่มๆ

 

สวดเป็นหรือเปล่า ธัมจักร
บวชมาสี่เดือน จำขึ้นใจหรือเปล่า

หรือเอาแต่ นกคุ้ม

 

ยอมใจภูมิความรู้แต่ละท่าน....ตามเก็บใส่คลังไม่ทันละ

 

ประทับใจ

ก็ถึงว่ายังแปลกใจว่า ทำไมหลายคน ถึงระบุตำแหน่งได้ ทั้งที่จริงแล้วมันไม่มีที่ตั้ง อาการยิบยับนี่(มีหลายชื่อ) เป็นเพียงสิ่งที่เนื่องด้วยกาย อาศัยกายจึงปรากฏ เกิดดับไปตามเหตุปัจจัย เหตุคือ.... แล้วมันเที่ยงมั้ย...

เมื่อก่อนที่ปฏิบัติมา พยายามดูให้เป็นทุกข์ มันไม่เห็นนะ จะเห็นแต่อนัตตานี่ชัด แต่มาช่วงนี้มันพลิกไปเห็นทุกข์แล้ว ดูกายเห็นอนัตตา ดูใจเห็นทุกข์ อ้าวนี่มันมีแต่ทุกข์ล้วนๆเลยนะ ไม่เห็นจะมีสุขตรงไหนเลย อะไรก็ไม่เที่ยงสักอย่าง จิตนี่บังคับไม่ได้เลยนะ ต้องให้ไปของเขาเอง

ช่วงหลังมานี่มันก็ออกจะ นิ่งๆ เบื่อๆ เฉยๆ เศร้าสลดเป็นส่วนมาก ฟุ้งซ่านแหลกราน จิตส่งออกตลอดเวลา หิวอารมณ์ พยายามนำโพชฌงค์ 7 เข้ามาแก้ ก็ไม่ค่อยเก่ง เซ็ง

 

ใครจะไปจำได้ จำพุทธคุณธรรมคุณสังฆคุณได้กะบุญหนักหนาแล้ว
ดูความเท่ของบวช4เดือนเอาละกัน55

 

สัมมัปปธาน 4 หรือ ปธาน 4 (ความเพียรชอบ, ความเพียรใหญ่ - right exertions; great or perfect efforts) [1] คือ

1. สังวรปธาน คือ เพียรระวังยับยั้งบาปอกุศลธรรมที่ยังไม่เกิด มิให้เกิดขึ้น

2. ปหานปธาน คือ เพียรละบาปอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว

3. ภาวนาปธาน คือ เพียรทำกุศลธรรมที่ยังไม่เกิด ให้เกิดมี

4. อนุรักขนาปธาน คือ เพียรรักษากุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้วให้ตั้งมั่นและให้เจริญยิ่ง

 

เพียรรู้ทุกเฉยๆงึดเอามาจากไหน

 

ท่านวางจิตอวิชชาได้แล้วไง ก็พ้นจากอำนาจไตรลักษณ์
จิตอวิชชา ก็จิตที่พาเราคิดปรุงแต่งไปเรื่อยๆ ก่อภพชาติมานานไง

ถ้าวางจิตอวิชชายังไม่ได้ จะเห็นตัวใดที่พ้นอำนาจไตรลักษณ์โผล่มาก่อนไม่ได้นะ... ไม่เชื่อหาอ่านคำลป.หล้า ลป.มั่น สนับสนุนจร้า ท่านเล่าสนุกดี

ตอนท่านพ้นอำนาจไตรลักษณ์ก็ยังไม่ละสังขารกันทั้งนั้น

 

ดีใจที่เหล่าจอมยุทธแวะเข้ามาเยี่ยมเยือนกัน นึกว่าจะปล่อยให้อาตมาลงสู่สนามคนเดียว..

คอยตามอ่านอย่างเดียวมันไม่สนุกหรอก เข้ามาทักทายแบบนี้ก็ดี จะได้รู้ว่ายังอยู่..

เหลือโยมพี่ชายคนสำคัญที่อาตมารอให้มาเยี่ยมเยือนกันบ้างสักครั้ง ราชองค์รักษ์ จั่นเจา เทวิน..

ช่วงหลังอาตมาไม่ได้เข้าไปพักที่โรงเตี๊ยมเลย ที่เคยพบปะกันป่านนี้คงร้างไปแล้ว..

 

จะไปเก็บทำไมล่ะโยม เค้ามีแต่ทิ้ง เค้ามีแต่ขนออก..

ถ้ายังเก็บเดี๋ยวก็ไปเป็นสัญญาหมด สุดท้ายไปไหนไม่รอด เป็นทาส กลาง อก เหมือนเดิม..

 

ที่ยิบๆยับๆกลางอก นั่นน่ะสังขารล้วนๆ..

"ผู้รู้ๆ ออกมาอยู่นอกๆนี่"
(คำหลวงปู่เทสก์)

อาตมาเพิ่มเติมให้อีกว่า.. "อย่าไปสนใจมัน เดี๋ยวมันลากไปที่อื่นต่อ"

กลับออกมาอยู่ข้างนอกเท่าที่จะทำได้ ถ้าไม่ตามมันไปเดี๋ยวมันก็ตามออกมาให้เห็นเอง..

 

น้ำที่ไม่นิ่ง ทำให้มีการกระเพื่อม..

หยุดเคลื่อนไหวได้เมื่อไหร่ น้ำนิ่ง เห็นอะไรๆชัด..

ใจที่ไม่นิ่ง ทำให้มีการกระเพื่อม..

หยุดคิดได้เมื่อไหร่ สังขารทั้งหลายก็ไม่สามารถปิดบังนิพพาน..

 

ไม่ต้องห่วงอาตมาหรอก ชา ตาล เหนียว..

บางอย่างมันก็เป็นกลยุทธ ในการรวบรวมกำลังพล..

อาตมาเล่นบทเพี้ยนไปอย่างนั้นแหละ แค่ต้องการดูความสามารถและปัญญานักปฏิบัติ..

 

คุณTboon ประทานโทษที่ต้องพูดตรงๆตอนแรกที่ผมอ่านธรรมของคุณผมก็อึ่มคนนนี้
ธรรมละเอียดดี แต่หลังผมเริ่มไม่แน่ใจขึ้นเรื่อย หมือนธรรมของคุณสลับกัน
เหมือนคนที่ไม่แน่ใจลังเล อะไรประเภทนี้ คับ
และค่อนข้างมั่นใจเลย ตรงที่คุณบอกปัญญาคือจิต
ผมคนใต้แต่อยากตะโกนว่า " อิยั๋งวะ"
หรือคุณTboonจะสื่อ ว่าปัญญา คือการเห็นความจริง ซึ้งของหมายคือจิต
แต่จิตแล้วมันไม่มีรสชาดอะไรนะครับ

ยังไง คุณก็มาตอบอีกทีนะครับ ผมยังแพ้พี่อยู่

 

เจ้มาโอเควิทปัญญามีลักษณะตัด
พอจะรู้จักตัว
พอรู้จักตัวธรรมที่เป็นคู่ปรับจะขึ้นมา
พอเป็นธรรมดาในใจ
กิเลสมันกะไม่กำเริบอีก
ว่างกะไปตัดเล่นมั้งกะได้นั่งทับอย่างเดียว
พระอรหันต์เค้ามีหลายประเภท

 

รู้เฉยๆกับ่มีนะ
รู้แบบโพฌงค์
สติ
ธรรมวิจัย
วิริยะ
ปิติ
ปัสธิ
สมาธิ
อุเบกขา
ถ้ากำหนดรู้ทีหนึ่งองค์ธรรมมาครบจะแซ่บมาก
ส่วนมากจะเห็นตอนรู้-อุเบกขา

 

รู้เฉยก็รู้แบบอุเบกขานั่นแหล่ะ....เขียนรู้ซื่อๆ รู้เฉยๆ สักแต่รู้ ก็ตามคำศัพท์แต่ละคน สายวิปัสสนาจะใช้คำพวกนี้ ภาษาขี้เกียจ

 

อาการเห็นเฉยๆ ค้างนานแต่แช่มชื่น
ผมไม่รู้ว่าอาการอะไร ช่วงนี้เป็นบ่อย
รู้แต่อารมณ์อื่นๆ หายไปหมดเลย

 

โพฌงค์เป็นธรรมที่ทำให้นิโรธ
พอดับมันกะเย็นละครับ
แต่มรรคจะสามัคคีกันนี้ตอบไม่ได้เลยทำแบบไหน
พึ่งแต่สติกะความเพียรอย่างเดียวเลย