ปกิณณกะธรรม

บุคคลที่เห็นแจ้งตามเป็นจริง มันต้องจำทุกขั้นตอนของตนเองได้ ไม่ใช่จำไม่ได้..

แต่บางครั้งอธิบายไม่ถูกแค่นั้น..

เพราะงั้นจึงต้องมาศึกษาคำในพระไตรปิฏกเพื่อเทียบเคียงกับสิ่งที่ตนประสบ..

เค้าถึงได้บอกไงว่า.. ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ

แต่ไม่ใช่ศึกษาปริยัติมากซะจนเลยการปฏิบัติของตนเอง แล้วมาอวดภูมิรู้ว่าตนรู้แล้ว อะไรแบบนี้ ใช้ไม่ได้..

ปริยัติใช้เป็นแผนที่ แต่ ต้องเดินไปตามแผนที่ให้ถึง ตามที่ตนดูนั้นก่อน แล้วค่อยดูแผนที่ต่อไปเป็นระยะๆ

ไม่ใช่เอาแผนที่มากางแล้วเที่ยวแนะนำใครต่อใคร..

บัณฑิตในพระพุทธศาสนา จะไม่ใช้แผนที่หากิน แต่ จะใช้ประสบการณ์ตนเองแนะนำคนอื่น..

ธรรมที่ออกจากประสบการณ์ตรง มันถึงมีรสเดียว โกหกไม่ได้ คนเข้าถึงแล้วจึงรู้รสเหมือนๆกัน..

 

ถ้าโยมเห็นเค้าอยู่ห้องไหน ก็ช่วยชวนเค้ากลับมาด้วยละกัน..

ถ้าต้องการเดินต่อไปจนสุดทาง ก็กลับมา ว่ากันอีกที..

โซดา อะไร พอมีคนแย้งตนแล้วเกิดไม่พอใจ ก็มีแต่ โสดา จานลาย นี่แหละ..

หนีปัญหาแบบนี้ จะเอาดีได้ไง..

 

หลวงพี่ว่าคุณโสดาเขาจำได้หมดป่ะหล่ะ เหลายาวเป็นหน้าๆ แบบนั้น ...ถ้าจะไม่รู้คือไม่รู้ปริยัติ เช่น ตรงธรรมอุทาน ที่ว่าเกิดการสลดสังเวชคืออะไรแบบนั้น

อีกอย่างเรื่องตำรา ....หลวงพรี่ก็เป็นคนที่ตำราจ๋าเลยไม่ใช่หรอคะ หลอกใครหลอกได้แต่หลอกตัวเองไม่ได้นะคะ คุยกับหลวงพี่คือต้องเอาล้าน ล้านเข้าหาร แล้วสรุปผลคืออย่าเชื่อ

เรื่องช้างรอดรู อันนั้นชานฤาษี แยกยานกับชานยังไม่ออกเลย สมุทเฉทไม่ต้องดับขันธุ์ รู้แบบลืมตา แต่มันจะมีความรู้สึกนึงเกิดขึ้นมาเองที่จิต

ถ้าจะบอกอายตนะดับตามที่ลุงเมาเอามาแปะ ให้คิดไปถึงไตรลักษณ์ คือตัวมันเองทนให้สภาวะตัวมันเองคงที่ไม่ได้ ต้องเปลี่ยนแปลงตลอด ภาษาย่อๆ ก็เกิดดับ ตัวปัญญาญาณนี่ก็ยังอยู่ใต้กฎไตรลักษณ์ มีอรหันต์ประเภทเดียวพ้นอำนาจไตรลักษณ์

 

อีกอย่างเรื่องว่าคนโน้นคนนี้จานลาย คุณสุนทรเป็นพระไม่ใช่หรอคะ ทำตัวแบบนี้ เหมาะสมกับสถานะที่คุณเป็นแล้วรึ ไม่เคารพพระวินัยเลยหรอคะ

อีกนิดเรื่องปริยัติ เมื่อวานพูดกับพรี่เหวลึก ยังแย้งเรื่องสติกับเขาไม่ได้เลย ปริยัติอ่อนด๋อยแบบนี้ กลับไปรักษาศีลพื้นฐานง่ายๆ ให้ได้ก่อนเถอะคะ แล้วก็ไม่ต้องมาคุยกับหวีแล้วนะ หวีไม่คุยกับหลวงพรี่คะ

 

หมูหันไม่พ้นสำมลัก

 

ถ้าเขาจะรัก ด่ายังไงเขาก็รัก คับ

 

โยมไม่ใช่สายสมถะยานิก ตรงนี้โยมไม่รู้หรอกโยม อธิบายยังไงโยมก็ไม่เข้าใจ..

ส่วน โสดา จานลาย เค้าบอกว่าเค้าใช้สมถะนำ คือ เค้าบอกว่าเค้าวิปัสนาในองค์ฌาน..

วิปัสนาในองค์ฌาน มีแต่ สายสมถะยานิก เท่านั้น นะ โยม นะ..

 

อย่าติดแค่รูปภายนอก ตอนนี้กำลังเอา สัจธรรม มาว่ากัน..

ถ้าเข้าถึงจริง พูดที่ไหนตอนไหนเวลาไหน ก็เหมือนเดิม..

คนเห็นแจ้ง พอเอามาพูดมันก็ไม่ต่างจากตำราหรอกโยม เพียงแต่การอุปมาเท่านั้นจะพลิกแพลงไปแบบไหนก็ได้ ตามปัญญาแตกฉานในธรรม

 

ข้อที่ 38: มีจิตเกษม
บาลี: เขมํ (เขมัง) เกษม หมายถึงมีความสุข สบาย หรือสภาพที่มีจิตใจที่เป็นสุข มีจิดเกษมก็คือว่ามีจิตที่เป็นสุขในที่นี้หมายถึงการละแล้วซึ่งกิเลส ที่ท่านว่าไว้ว่าเป็นเครื่องผูกอยู่ 4 ประการคือ

1. การละกามโยคะ คือการละความยินดีในวัตถุ
2. การละภวโยคะ คือการละความยินดีในภพ
3. การละทิฏฐิโยคะ คือการละความยินดีในความเห็นผิดเป็นชอบ
4. การละอวิชชาโยคะ คือการละความยินดีในอวิชชาทั้งหลาย ความไม่รู้ทั้งหลาย

 

อิริยาบทบังทุกข์หลวงพ่อชาว่าไว้
มิน่าสายแดนซ์ถึงได้มึน55
เอาแต่หนีทุกข์เลยไม่เจอที่สุดแห่งทุกข์ซักที

 

<---

 

อร็ายนี้มันลีลานางเองชัดๆ55

 

แม้น เอ็งจารู้อาราย

คนมีจิตไม่ตั้งมั่งอย่างเอ็ง เอ็ง

พระโสดาบัน มีจิตตั้งมั่น แค่เล็กน้อย

ปุถุชนจะมีจิตตั้งมั่น ขนาดไหน
เว้นการคุยเกือบทั้งประเทศ เพื่อเธอคงเรียว

 

กลางอกเอ๋ย กลางอก ต้องยกออก

 

จะหนีไปไหนได้ในเมือคนมีจิตไม่ตั้งมั่นเต็มไปหมด

 

อั๊ปแอร์ บอกมีแต่รูปนาม

หม๋อ นุ้งหม๋า บอก กำหนดรูปนาม

หมออะไรไม่รู้ กำหนด ดูดับๆ


แต่ให้ที่บอก มาทั้งหมด มันอยู่ที่จิตทั้งนั้น

กำหนดรู้จิตเฉยอยู่ ก็คือ กำหนด พวกนั้นทั้งนั้น

รู้อยู่ที่ไหน จิตอยู่ที่นั่น

จะอะไรกะซ่าง รู้ที่จิตอย่างเดียว กำหนดรู้ลูกเดียว

แม้ ไม่มีอะไรจะบอก
กำหนดรู้ ว่าไม่รู้จะว่าอะไร คือสุกยอดของการรู้
ที่จะทำ ให้ เข้าถึงความเป็นกลาง
ต่อสภาพธรรมกลางอก

มรรคง่ายนิดเดียว

วิปัสนาขั้นละเอียด
จิตจะคิดก็เป็นเรื่องของจิต จิตจะพิจารณาก็เป็นเรื่องของจิต
จิตจะเป็นอะไรก็เป็นเรื่องของจิต
ห้ามไม่ได้ สั่งไม่ได้ เข้าไปแซกแทรกอะไรไม่ได้หรอก
มันเป้นเรื่องของธรรมแล้ว

 

จิตที่ฝึกดีแล้วนำสุขมาให้อ่า
การไม่ฝึกหัดดัดนิสัยเลยเป็นไปไม่ได้

 

ปัญญามากกะรักษาความบริสุทธิ์ของจิตได้ง่าย
ความเพียรนำมาซึ่งการพ้นทุกข์

 

เรื่องพื้นๆ เป็นในเชิงจิตวิทยาด้วยซ้ำไป เวลาคนเราหมกมุ่นอะไรด้านเดียวมากๆ มันจะมีภาวะเก็บกด หรือจะเรียกว่ากดข่มเอาไว้ก็น่าจะได้ ถึงเวลาไปเห็นข้อผิดพลาด เห็นว่าตัวเองหลงไปกระทำอะไรเข้า ธรรมชาติมันจะดีดกลับอีกฝั่งเลย จากสเกล -10 ดีดไปอีกข้างเป็น +10 เลย (00 ไม่เห็น) ซึ่งมันจะตรงข้ามกันมาก

และแล้วก็จะไปติดผลอีกฝั่งแทนแค่นั้นเอง ตรงที่ไม่สุดโต่งกลับหาไม่เจอ ต้องให้มันดีดกลับไปกลับมาสักพันรอบหมื่นรอบมั้ง ถึงพอจะเข็ดๆ พอเริ่มเห็นว่าไม่จริงทั้งคู่ ถึงจะมาอยู่กลางๆเอง เห็นแบบตรงตามความเป็นจริง ขนาดนี้ยังเป็นแค่จุดเริ่มๆต้นเองนะ