ปกิณณกะธรรม

ตามนั้นท่าน

 

อุดหนุนคนวัด ผมว่าซื้อกระทิงแดงให้เค้าสักขวดสองขวด ก็ได้ครับหลวงพี่... งวดหน้าก็น้อยๆนะครับหลวงพี่...ถูกรางวัลที่1 มาเดี๋ยวใช้เงินไม่หมดครับ

 

จิตของผู้ใดเปรียบด้วยภูเขาหิน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว ไม่กำหนัดในอารมณ์เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด

ไม่โกรธเคืองในอารมณ์เป็นที่ตั้งแห่งการโกรธเคือง


จิตของผู้ใดอบรมแล้วอย่างนี้ทุกข์จักถึงผู้นั้นแต่ที่ไหน ฯ

ชุณหสูตร

 

โยมไปแสดงธรรม แสดงภูมิธรรมต่อสิโยม..

เดี๋ยวดูซิว่า พัฒนาการ เป็นไปในทิศทางไหน..

ส่วนเรื่องส่วนตัวของอาตมา โยมก็วางลงบ้างก็ได้..

"อาตมาวางตั้งแต่หวยออกเสร็จแล้วโน่นละ ทำไมโยมยังแบกไว้อยู่อีกล่ะ"

นี่ เหมือนเรื่องภิกษุอุ้มหญิงสาวข้ามน้ำเลยนิ..

 

<--- การ้อง คลิก

 

อานนท์ ! ก็สารีบุตร พาเอาสีลขันธ์ สมาธิขันธ์ ปัญญาขันธ์ วิมุตติขันธ์ วิมุตติญาณทัสสนขันธ์ ติดตัวปรินิพพานไปด้วยหรือ ?
๑. อินทรีย์ทั้งหลายในที่นี้คือ สัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา.
“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! ท่านพระสารีบุตร จะได้พาเอาสีลขันธ์ ฯลฯ วิมุตติญาณทัสสนะขันธ์ของพวก ข้าพระองค์ ติดตัวปรินิพพานไปด้วย ก็หามิได้, แต่ว่าสำหรับพวกข้าพระองค์นั้น ท่านพระสารีบุตร เป็นผู้กล่าวสอน ชี้แจงให้รู้ ให้เห็น ชี้ชวนให้รับเอาไปปฏิบัติ ให้กล้าในการทำ ให้พอใจในการทำ , เป็นผู้ไม่เหน็ดเหนื่อยในการแสดงธรรม เป็นผู้อนุเคราะห์แก่เพื่อนผู้ประพฤติพรหมจรรย์ด้วยกันทั้งหลาย ; พวกข้าพระองค์ทั้งหลาย ยังตามระลึกโอชะอันเกิดแต่ธรรม, โภคะอันเป็นธรรม, และการอนุเคราะห์ด้วยธรรม, ของท่านพระสารีบุตรนั้นได้อยู่ พระเจ้าข้า” ท่านพระอานนท์กราบทูล.
อานนท์ ! เราได้กล่าวเตือนไว้ก่อนแล้วมิใช่หรือว่า “ความเป็นต่าง ๆ ความพลัดพราก ความเป็นอย่างอื่น จากของรักของชอบใจทั้งสิ้น ย่อมมี ; อานนท์ ! ข้อนั้น จักได้มาแต่ไหนเล่า : สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว เป็นแล้ว อันปัจจัยปรุงแล้ว มีความชำรุดไปเป็นธรรมดา, สิ่งนั้นอย่าชำรุดไปเลย ดังนี้ ; ข้อนั้น ย่อมเป็นฐานะที่มีไม่ได้”.
อานนท์ ! เปรียบเหมือนเมื่อต้นไม้ใหญ่ มีแก่นเหลืออยู่ ส่วนใดเก่าคร่ำกว่าส่วนอื่น ส่วนนั้นพึงย่อยยับไปก่อน, ข้อนี้ ฉันใด ; อานนท์ ! เมื่อภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่มีธรรมเป็นแก่นสารเหลืออยู่, สารีบุตรปรินิพพานไปแล้วฉันนั้นเหมือนกัน. อานนท์ ! ข้อนั้น จักได้มาแต่ไหนเล่า : สิ่งใดเกิดขึ้นแล้วเป็นแล้ว อันปัจจัยปรุงแล้ว มีความชำรุดไปเป็นธรรมดา สิ่งนั้นอย่าชำรุดไป เลย ดังนี้ ; ข้อนั้น ย่อมเป็นฐานะที่มีไม่ได้.
อานนท์ ! เพราะฉะนั้น ในเรื่องนี้ พวกเธอทั้งหลาย จงมีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ อย่าเอาสิ่งอื่นเป็นสรณะเลย ; จงมีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ อย่ามีสิ่งอื่นเป็นสรณะเลย. อานนท์ ! ภิกษุ มีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ, มีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะนั้น เป็นอย่างไรเล่า ?
อานนท์ ! ภิกษุในธรรมวินัยนี้ พิจารณาเห็นกายในกายเนือง ๆ อยู่, พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาทั้งหลายเนือง ๆ อยู่, พิจารณาเห็นจิตในจิตเนือง ๆ อยู่, พิจารณาเห็นธรรมในธรรมทั้งหลายเนือง ๆ อยู่ ; มีเพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม มีสติ จะพึงกำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้. อานนท์ ! ภิกษุอย่างนี้แล ชื่อว่ามีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ ; มีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะเป็นอยู่.
อานนท์ ! ในกาลบัดนี้ก็ดี ในกาลล่วงไปแห่งเราก็ดี ใครก็ตามจักต้อง มีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ ; มีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ เป็นอยู่. อานนท์ ! ภิกษุพวกใด เป็นผู้ใคร่ในสิกขา, ภิกษุพวกนั้นจักเป็นผู้อยู่ในสถานะอันเลิศที่สุดแล.

- บาลี พระพุทธภาษิต มหาวาร. สํ. ๑๙/๒๑๖/๗๓๖, ตรัสแก่ท่านพระอานนท์ ผู้เศร้าสลดในข่าวการปรินิพพานของท่านพระสารีบุตร ซึ่งจุนทสามเณรนำมาบอกเล่า ที่พระอารามเชตะวัน ใกล้นครสาวัตถี.

 

รับรองเลยได้ไม่คุ่มเสียแน่นอน
ไม่คุมค่าจะทำไปทามมัย
เคยลองใกล้วัดๆที่มีพระศีลบริสุทธิ์
พระสมมุติสงฆ์สึกเกือบหมดวัด
จาก40+รูปเหลือ10+รูป

 

การ้อง นี่ เฉาฉุ่ย หัดดูเพื่อนมั่ง

เพื่อนทุกคน เขา เหน สิ ที กะระรู ทำ

คือ เสี่ยะ สี เว้ย

กะระรู มะ เคย สอย หรือ สั่ง ให้ ทำ

อย่า งง อัง อั้ง ดิ

 

เค้าเรียกว่า การวางจิตว่างๆ แบบมีอุเบกขาจิต
วางความเป็นกลางใส่ทุกสิ่งที่มองเห็น ที่รับรู้

 

ข้อที่ 37: มีจิตปราศจากกิเลส
บาลี: วิรชํ (วิระชัง)

ธุลี คือ กิเลส(สภาพที่ทำให้จิตเศร้าหมอง ย่อมไม่ติดอยู่ในจิตที่ฝึกดีแล้ว เหมือนหยาดน้ำไม่ติดอยู่บนใบบัว)
จิตทีฝึกฝนดีแล้วย่อมหลุดพ้นไม่พัวพันอยู่กับกิเลสทั้งปวง เป็นจิตที่ปลอดโปร่งเป็นอิสรเสรีและมีศักยภาพสูงสุด เป็นจิตที่นำเอาความสงบร่มเย็นที่ยั่งยืนมาสู่โลก

 

พระอรหันตะมรรค ก็ยังหันซ้ายหันขวา ให้คนดูได้
มีแต่ พระอรหันตะผล เท่านั้น ที่ไม่นั่งหันให้ใครดูแล้ว
ท่านไม่ต้องไปคิดมากเรื่องพระอรหันต์ หรอก
เราเรื่องของท่านให้จิตตั้งมั่นอยู่ในมรรคให้ได้ก่อน
แล้วค่อยมาพิจารณาเรื่องของพระอรหันต์

ปล.ทุกอย่างเป็นไปได้หมด ในโลกมนุษย์นี้
ไม่ว่าจะเป็น เทพ มาร พรหม อรูปพรหม หรือ พระอรหันต์
มันเป็นแค่ สถานะหนึ่ง เป็นแค่สภาวะหนึ่ง
ที่เราเป็นกันได้ทุกคนทุกอาชีพ ไม่ว่าจะดีหรือเลว
เป็นกันได้หมด ถ้ามีความพยายามพอ พยายามแล้วพยายามอีกๆ
ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วย ความพยายาม เท่านั้น

 

The impossible
Make it impossible is possible
สรุปจะเชื่อเพลงไหนดี55
แค่ลงมือทำกะได้คำตอบแล้ว

 

ฝากไว้ให้คิด

ความพยายาม มีคุณ มากว่า การได้เป็น พยาทำ เสียอีก
คนมีความพยายาม กัดไม่ปล่อยในสิ่งที่ตัวเองตั้งใจทำ
เรืยกว่า มีความตั้งมั่นไม่ท้อถอย เหมือน หลวงตามหาบัว
ถูกขับออกจากสำนักตั้งหลายหน ว่า ท่านสอนไม่ได้ มานะมากเกินไป
แต่ท่านก็ทู้ซี้อยู่ ทำผิดทำถูกโดยไม่ตั้งใจตลอดเวลา
สุดท้ายก็ชนะใจพระสายป่าจนได้ เพราะฉนั้น
หากใครมาพูดเรื่องการท้อถอยในการปฏิบัติ
ท่านจะด่าเปิงทันที เพราะมันจะขัดกับนิสัยของท่าน
ที่จะต้องมีความพยายามแล้วพยายามอีก จึงจะสมหวังในที่สุด

 

วัดหลวงตาผมกะเคยไป7-8คืนมีแต่คนรัก55
ตอนแรกว่าจะบวชวัดหลวงตาแต่แม่อยากให้บวชใกล้บ้านเลยคร้านขัดใจ

 

ไม่เห็นความขิงเหรอ

 

แบบนี้ก็ได้หรอ อิอิ

 

17.องค์ประกอบของทาน ที่ให้แล้วมีผลมาก (นัยที่ ๒)
-บาลี จตุกฺก. อํ. ๒๑/๑๐๔/๗๘.

ภิกษุทั้งหลาย ! ก็ความบริสุทธิ์แห่งทักษิณานี้มี๔ อย่าง ๔ อย่างเป็นอย่างไร คือ

(1) ทักษิณาบางอย่างบริสุทธิ์ฝ่ายทายก (ผู้ให้)ไม่บริสุทธิ์ฝ่ายปฏิคาหก (ผู้รับ)
(2) บางอย่างบริสุทธิ์ฝ่ายปฏิคาหกไม่บริสุทธิ์ฝ่ายทายก
(3) บางอย่างฝ่ายทายกก็ไม่บริสุทธิ์ฝ่ายปฏิคาหกก็ไม่บริสุทธิ์
(4) บางอย่างบริสุทธิ์ทั้งฝ่ายทายกและฝ่ายปฏิคาหก
* ต้องบริสุทธิ์ทั้งผู้ให้และผู้รับ