ปกิณณกะธรรม

A 6 A 6

 

จริงๆวิสุทธิมรรคไม่เคยอ่านนะเคยเห็นแต่หัวข้อ55

 

ก็บอกอยู่ตอนบวชวัดหนังสือน้อย

 

ีกะมนพิธีเองมีหนังสือที่เค้าให้เรียนนักธรรมตรี

 

ที่สนใจอภิธะรรมสวดบ่อยมีคนตายแค่นั้นเอง

 

สติปัฏฐานที่จำได้ต้องทำงัยเพราะมีบทสวด

 

ก็ลอง เชื่อใจตนเองไปแบบนั้นแหละ

หาก ปฐมฌาณพุทธเกิด สมมติว่า เหาะคล่อง(เหาะได้เป็น วิตก วิจาร)

แล้ว เอามากำหนดความ อิ่ม ความเสื่อม สองอย่าง

เห็นชัดเอ้า เอ้ย เหาะได้ เป็น วัตถุกาม

การสุขมาก สุขมาก เป็น อาการ กามจังหนับ

ทีนี้ก็เหลือ การ ดำริ คิดแต่จะ ประกอบการเหาะ

พอทันการดำริ ( จะเหาะต่อก็ได้ หรือ ตกแป๊กก็ได้
แล้วแต่ ความสามารถ ไม่เกี่ยว กับ การเอามา ทัน ดำริ )

พอพ้นดำริ รู้เฉยๆ ข้ามได้ ก็ข้าม กามได้

พอข้ามกามได้ ก็จัดว่า เป็นแค่ การข่มกาม นิวรณ์ดับตรงนี้

เริ่อมเป็น วิขัมภะ ดับ นิวรณ์ด้วยการข่ม

ให้กำหนดรู้ ฉันทะ ที่จะโน้มไป สัทธา เพราะ ได้
มี ปัญญาอันยิ่งกระทบการพ้นกาม พ้นนิวรณ์

ยังมี ตทังคะ สมุทเฉท รอเป็น ด่านต่อไป

ไม่กำเริบกลับ ค่อยมาพูดว่า รู้จัก ฌาณ2 3

 

โชคดีที่ไม่เคยฟังรู้เฉยๆ55
สมุทัยควรละ

 

ใช้คำว่า "เฉยๆ" เป็น อุบายด่าลูกน้อง ไว้เยอะ อะดิ

คำว่า รู้เฉยๆ เลยกลายเป็น ธรรมชักสะพาน ได้ยินแล้ว
ไม่เกิด ธรรมฉันทะ ไม่เห็น หนทาง บึ๊ดจั๊มบึ็ด

ก็หา คำอื่นแทน

แต่ขอซื้อล่วงหน้าเว้นเฮ้ย "กระจ ผัสสะ" กะระรู ขอซื้อ

การ้อง เอาไปใช้ ละก้อ " สะบัดช่อ "

 

การมองโลกเป็นธาตุ แบบไม่ยึดติด ไม่ยึดมั่นถือมั่น พวกนั้นเป็นตัวผลงาน อย่าไปสน พวกนี้จบไปหมดแล้ว แต่ที่มันจะติดอยู่ในจิตคุณคือใช้ชีวิตชิวขึ้น ใจเค้าจะดีขึ้น ไม่หลงโลกเต็มร้อยแบบแต่ก่อน คล้ายๆ คนอื่นมองเราใจดำ อะไรก็เฉย แต่จริงๆ จิตเราไม่ได้เฉยใจดำแบบนั้น

ต้องสนใจที่เหตุค่ะ คือรู้เฉยให้จิตเหนืออารมณ์อย่างเดียว แต่ไม่ต้องเอาผลงานมากระจายผัสสะ ตัดผัสสะอะไรแบบที่คุณทำ

 

กัว่าไปตามพระสูตรละความพอใจละไม่ใจในโลกออกเสียได้

 

หรือไม่คุณซีโร่บอกการกระจายผัสสะอีกรอบ เขียนสั้นๆ ไม่ยาวให้ทุกคนเข้าใจ เพราะที่ผ่านมาแสดงว่าเขาไม่เข้าใจที่คุณบอก เลยถามบ่อยๆ

 

ผมเข้าใจนะ55

 

ปัญหามันอยู่มี่ว่าในวงจรปกิจใช้วิธีการเดียวกันหมดหรือ

 

นี่ถามจริงทำงานมั่งมะ เช้ายันมืดเห็นตลอด
เมื่อวานเห็นเขียนบอก งานเข้ามาก็ปิดเสียงโทรศัพท์อีก
เจริญหล่ะพ่อคุณ จะใช้หนี้เขาหมดมั้ยชาตินี้

 

แหม ช่างพูดจา ออเซาะ ฉอเลาะ ปากหวาน

หากเข้าใจ ขอ พากลับไปดู ประโยคแรกของ
ชาวพุทธ ที่แปลเป็นภาษาไทยว่า

ทางสองอย่างไม่ควรเสพ.... ( แล้ว ตามด้วย
วัตถุกาม สองกลุ่ม แบบคนไม่ใส่ใจ-กามสุขัลฯ
กับแบบบ้านๆ-อัตกลิมัถฯ )

หากการ้องไป ทบทวน วัตถุกาม ให้ชัดๆ
ก็จะเห็นว่า ยังไง สัตวโลกก็ต้องเสพ

ดังนั้น คำแปลที่เขียนว่า ทางสองอย่างไม่ควรเสพ

คำว่า เสพ น่าจะหาคำอื่น

แต่...

คำอื่น จำเป็นไหม ที่จะต้อง หามาแทนให้ได้
เพื่อให้ ประโยคสื่อสารถูกต้อง

ตรงนี้

หากการ้อง ยังปากหวาน เข้าใจ ด้วยเอาใจ
เข้าสัมผัส (นามกาย รับรู้ ธรรมบางประการ
ในภายใน)

แค่ ตรงนี้ ก็พอแล้ว ไม่ต้องเอา ภาษาที่คน
หรืออะไรแสดงได้

ฟังธรรมด้วยการพ้นการแสดงไปเลย เรียกว่า รู้เฉยๆ

 

เค้าถึงมีออรหันต์หลายประเภทเนาะใครว่างกะลองหน่อยนะครับเดียวผมไปปลูกต้นไม้ดีกว่า55

 

เดียวไปสอนหลวงพี่โน้นพระนี้คน
ที่หลวงพี่เอาเลยๆผิดศีลเลยน่ารัก55

 

ไม่มีใครจ้างแล้ว55ยิ้มหวานทุกคนจ้างผม55

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้

จะหนี ละซี่


ให้ การ้องน้อย สั่ง ชะมะล่า

กิวส์ๆ "แพ้สองสลึง"