เราจะทราบได้อย่างไรว่าควรฝึกกสิณกองใด

เราจะทราบได้อย่างไรครับ
ว่าจริตของเราเหมือนกับ กสิณ หรือกรรมฐานกองใดครับ

 

หัวใจ. คือ. อิทธิบาท4

ต้นทาง อิทธิบาท4. คือ. ฉันทะ

เงื้อนในการพิจารณา. จึง ดูที่ฉันทะ

ทีนี้ ฉันทะ. แปลแบบ. เดียรถีย์
คือ. ฉันชอบอะ

จริงๆ ฉันทะ. เปนคำบาลี มีความ
หมายทาง. รสการปฏิบัติประสบการณ์
เปนอะไรที่ " รวมลงได้โดยไม่ต้องจงใจ"

คุณ. ก้ พิจารณาดู เวลา. นึกภาพ
ดิน น้ำ. ลม. ไฟ. นิล มรกต ฯลฯ
อันไหน. มีอาการของใจ. โน้ม
ไปสู่ความสงัดจากอกุสล. นิวรณ์
เช่น. ฝุ้งซ่าน ฯ. ก้เอาอันนั้น

กองเดียว. อย่างเดียวพอ

เพราะถ้า. ได้ บ่อกสิณเดียว ที่เหลือ
จะได้ทั้งหมด. จึงไม่จำเปนต้องฝึก
แบบจับจด. กลัวอดการรู้การเหน

เหน. เน้นที่ อาการองจิตว่า "ไหล"
รวมลง(ฉันทะ). เนืองๆ. จนก้าวข้าม
อาการ. "ไหลรวมลง". ก้จะเปนผู้
ฉลาดในการ. หยิบจับ. ให้มันไหล
รวมลงต่อๆกันหลายๆกอง

ปล. เคล็ดลับ. ลักษณะ การไหล
รวมลง. ต้อง. ลงเปนปัจจุบัน ใน
ภพมนุษย์ปรกติ ถ้ามี อากาแยก
มิติ ตอนดึกเปนคนหนึ่ง ตอนตื่น
เปนอีกคนหนึ่ง. เหมือนมีสองมิติ
ขนาน. อันนี้คือ. ฝุ้งซ่าน จิตอ่อน
แอ. ใครพูดอะไรหากเหนว่าดี
ก้จะเอามาดริฟวาดภาพ.

จะไม่สามารถ. เหน อิทธิวิธีในการ
ทำให้ ปรากฏใน มิติเดียวแต่วิจิตร
เกิดดับสิ้นไปได้

 

เช่น...

ตัวผมนี้ เวลาเหน สีแดง จิตมันจะ
ไหลรวมลงทันที แต่ มันใกล้อกุสล

เพราะเวลา เสือร้าย ปลาร้ายใส่
ชุดสีแดงเดินผ่าน ไปแล้ว จิตมัน
ไหลไป้กาะสีแดง แต่พอผลิกออก
สองสลึงเรียกพี่ ถึงรวมดีแต่ใกล้อกุสล
ก้ไม่เอา ต้อง "หลีก"

เลยใช้ สีดำ...

ทีนี้ ระหว่าง วรรณะ(ผื้นสี) กับ
สีดำที่เปน บรรยากาศโปร่งๆ
อันนี้ต้องแยก ....โดยส่วนตัว
จะไม่ใช่ ผื้นสี แต่เปน ลักษณะ
ความโปร่ง สีดำโดยส่วนตัวจึง
เปน มืด กับ สว่าง ซึ่งเปน
อาโลกาสัญญา สมาธิหลับตา
ลืมตา( ไม่แยกนะ เน้น รวมลง
เปนหนึ่ง จะหลับตา ลืมตา
ก้ยังเหนความ โปร่งๆ เปนเนื้อเดียว
เปนต้น ...ถ้าไม่รวม หากฝึก
ตอนเดิน จะมึน เซ ) มีกิจเดียว รสเดียว

 

ขอบพระคุณมากครับ

 

+++ ทำมันไปเรื่อย ๆ "กองไหน Work ก็กองนั้นแหละ"

 

โดยส่วนตัวผมตรวจสอบจริตและกรรมฐานที่เหมาะกับผู้อื่นนั้นไม่เป็นนะ

แต่ผมใช้วิธีถามจากผู้ที่ดูน่าเชื่อถือในแต่ละเรื่องนั้นๆอีกทีครับ

กสิณ 10 นี้ผมใช้วิธีการตรวจสอบจากการถามท่านnopphakanจากในกระทู้นี้

https://palungjit.org/threads/สารพันปัญหา-ตอบโดยคุณ-nopphakan.572705/

 

ผมรู้สึกว่าผมมีปัญหาในการกำหนดลมหายใจครับ
เช่นเวลาภาวนาพุทโธ พอเอาจิตไปจับลมหายใจ มันก็จะบังคับลมหายใจไปเสียอย่างนั้น ผมพยายามหลายครั้ง ที่จะแค่กำหนดรู้ลมหายใจ แต่พอจะภาวนาพุทโธมันก็ไปบังคับลมหายใจอีก เป็นตลอดเลย หรือผมทำบาปมามากเลยไม่อาจทำกรรมฐานได้ง่ายๆ หรือเปล่าครับ TT

 

มาลองวิธีนี้ดูไหม......ลองมาหาตัวที่บังคับลมหายใจดูกัน...ว่าตัวนั้นอยู่ที่ไหน...มันเริ่มบังคับเมื่อไหร่...ลองพยายามจับตัวมันให้ได้...นั้นแหล่ะตัวสำคัญ....เป็นจิตตัวปรุงแต่ง...แต่บอกว่ายากนิดนึงพอใกล้จะเจอตัว...มันจะหายไปหาไม่เจอ....แต่ทีนี่สิ่งที่ได้มาในตอนนี้คือความว่าง....ให้พิจารณาความว่างที่เกิดมีขึ้น....แล้วน่าจะพบอะไรดีๆ นะ จิต...มันต้องฝึก ต้องตามให้ทัน ทันเมื่อไหร่...เสร็จเรา

 

ขอบคุณมากครับ

 

ถามเรื่องกสิณ แต่ทำไมไปเรื่องกำหนดลมหายใจ ไปเรื่องกำหนดภาวนาพุทโธ..

เวลาภาวนาพุทโธแล้วมันไปกำหนดลมหายใจไปพร้อมกัน เอาอะไรไปรู้ว่ามันเข้าไปกำหนด..

ธรรมชาติมันพาไปก็ปล่อยมัน "รู้" อย่างเดียว "รู้" นั้นแหละคือ "สติ"

สงบก็รู้ ไม่สงบก็รู้ กำหนดลงไปที่ "รู้" เฉยๆ ไม่ต้องให้มีความอยากโน่น อยากนี่..

ถ้ามีความอยากเมื่อไหร่ ก็มี พอใจ ไม่พอใจ เป็นกิเลสล้วนๆ..

ถ้าจะฝึกกสิณ ก็ ดู จริตตนเอง แล้วไปศึกษาดูจากตำรา(จริต6) ว่าควรฝึกกสิณกองไหน ในตำรามีบอกไว้เป็นตารางก็มี..

 

เวลากำหนดคำภาวนาพุทโธแล้วมันไปกำหนดลมหายใจ นั่นแหละมันจะไปเป็นสมถะ

ภาวนาพร้อมกำหนดลมก็ได้ ตั้งสติรู้ลมไว้ที่ปลายจมูก กลางจมูก ไม่ให้เคลื่อน ไม่ให้สัดส่าย ถ้าของเก่ามีมากเดี๋ยวจิตก็รวม เข้าไปปฐมฌาน..

สำคัญเมื่อปฎิบัติ อย่าให้มีความอยากโน่น อยากนี่ อย่าตั้งความหวัง อย่าเอาความรู้จากการอ่าน การฟัง ไปปฏิบัติ ให้ทำเหมือนคนไม่รู้อะไรเลย ให้ทำเหมือนคนโง่ๆคนนึง..

 

ธรรม 10 อย่างควรกำหนดรู้ เปนไฉน

ธรรม 10 อย่างควรกำหนดรู้ คือ กสิณ10

กสิณ นอกเขตสัมมาทิฏฐิ จะมีแค่ 9

ส่วน บ่อกสิณตัวที่ 11 ลบหนึ่ง จะมี
เฉพาะใน พุทธศาสนา

และ จะมีได้เฉพาะ ผู้มีสัมมาทิฏฐิ
บริบูรณ์เท่านั้น จะไม่สามารถมีได้
เลยใน พวกมิจฉาทิฏฐิ เหนจิตเที่ยง
เหนจิตเปนตน เหนจิตประภัสสร
เหนจิตนั่นแหละบริสุทธินำ
โน้นนั่นนี้มาให้

กสินตัวที่ 11 ลบ 1 จะมีได้แก่
ผู้เหน จิต เปนเพียงธาตุ ไม่เที่ยง
เปนสิ่งที่ต้อง อาสัยสังขารธรรม
ในการปรากฏ ตั้งขึ้น เปนทุกข
อย่างยิ่งจึง ควรกำหนดรู้ อยู่ที่ จิต
( รู้อยู่ที่รู้ ก้ เรียก )

เมื่อ ยกจิตเปนสิ่งถูกรู้ อีกทั้งไม่
เที่ยง เปยทุกข์ ไม่ใช่เรา ของเรา
ไม่ได้นำสุขมาให้(เปนเพียง สุด
เขต หรือ ที่สุดรอบของสุข
ทุกช อทุกขทสุข)

จิต จะกลายเปน หมาเน่าที่เอา
มาคล้องคอ

การจะไป ฉวยจิต จะไม่มี

การจะโยนทิ้ง จิต ไปติด
"ทิฏฐิว่างๆ" ไม่มี

เกิดเปน อาการเพ่ง กสิณวิญญาน
มีเฉพาะ ใน พุทธศาสนา ( คนละ
อย่างกับ วิญญาตนะ อากิญนันจ
วิญญานตนะ ซึ่งเปน อาการคว้า
จิตเปนตน กับ สะดิ้งเพิกจิต )

จขกท หากยังหา กสิณ ที่ชอบ
หรือ ถนัดไม่เจอ ให้สังเกตอาการ
ของจิต ที่ยังฉวยอะไรมาสำคัญ
ไม่ได้ แต่ก้ไม่ละจากการปรารภ
ความเพียร พึงทราบว่า ขณะนั้น
กำลัง เพ่งกสิณวิญญาน อยู่ พอดีเป็ะ
( เว้นแต่ มี ทิฏฐิ ความคิด ปิดบัง
เช่น เหนจิตเปนตน จิตเที่ยง จิตคือ....)

 

ผมขอแจมแพลมเพิ่มอีกนิด

ในเรื่อง ของ กิจเดียว รสเดียว

หรือ อัญญามัญญะ ความไม่
ก้ำเกินกัน ของกุสล

ซึ่ง ใครฝึกสติถูกต้อง จะสามารถ
เหนได้ถึง ความไม่ก้ำเกินกัน
ของ อารมณ์กรรมฐาน ที่มี
กิจเดียวกัน คือ โน้มไปสู่ความ
สงบ ห่างจากิเลส หรือ นิพพาน

ดังนั้น หากเกิด สติ จิตขณะนั้น
จะสับสารวนไปเหน หรือ ใช้อารมณ์
กรรมฐานใด บ่อกสิณใด จะไม่
มีอาการ ตกหาย ของ กิจเดียว
รสเดียว .....

ไม่มี กำหนดรู้อย่างหนึ่ง อีกอย่าง
หนึ่งหายไป ไม่ทำกิจสู่ นิพพาน

เพราะความที่ มี กิจเดียว รสเดียว

ขณะนั้น จิตใช้อารมณ์ รูป นามใด
อาสัยระลึก จึงเรียกว่า ภาวนา ทั้งหมด

ไม่มีอาการ เหนว่า อย่างหนึ่งอย่างใด
หาย หรือ ไม่ภาวนา หรือ ไม่ตั้งขึ้นเปน
จิต(ที่ไม่ใช่เรา ของเรา หรือ เกิดอาการ
ยังเมาจิตเที่ยง)

ปล. สังเกตว่า หากเปน พุทธวจน
จะใช้คำว่า "ภาวนา" กับ ไม่ภาวนา
แทนทำว่า เจริญ(มี) กับ เสือม(หาย)
ซึ่งเปน อาการของสักกายทิฏฐิ(เครียดจ้า)
หลอกรับประทาน

ปล.2 กสิณวิญญาน จึงเปน ทรงอารมณ์
นิพพาน ไม่เลือกอารมณ์(สมมติ คือใช้
อะไรก้ได้ เพียงเพื่ออาสัยระลึก กิจเดียว
รสเดียว ...กรณีแจ้งนิพพานแล้ว จะ
เหลือเปนเพียง สติวินิโย)

 

ผมขอแจมอีกสักโพสต์นะครับ..


ขอขำโพสต์ ข้างบนแพล๊บ



ปล. มีอาการแซวผสมล้อเลียน โพสต์ก่อนหน้า ด้วยประโยคว่า "ผมขอแจม"

 

ถ้าถามว่าเห็นอะไรในโพสต์นี้..

ตอบ เห็นนักแสวงหา เห็นผู้แสวงหา เห็นผู้ไม่รู้จักจิต..

**ท่านใดมีอุบายใดจะแนะนำ จขกท. ตามความสามารถ ก็ ลุย โลด..**

ส่วนเราขอแนะนำเพิ่มเติมจากเดิมอีกนี๊ดดดด..

"หยุดแสวงหา"

**รู้ พอ หยุด ดี**

 

แซวอีกนิด

กำหนดลงไปที่ "รู้" รู้ทีเดียวครบหมดครอบหมดทุกอย่างทุกสภาวะ..

ท่านเล่าปัง(วิฬาไวลัด)ใช้คำว่า "รู้กว้างๆ" หมายความว่า ทำสติรู้ตัวทั่วพร้อม นั้นแล..

การปฏิบัติจะเรียกบังคับก็ได้ หรือ ไม่บังคับก็ได้ แล้วแต่คนจะเรียก

กำหนดพุทโธพร้อมกำหนดลมหายใจ ก็

หายใจออก โธ

หายใจเข้า พุท

หายใจออก โธ..

ปกติดับนั้นมีอยู่ ที่ลมหายใจออก หาให้เจอด้วยอาศัยลมหายใจนี้แหละ เป็นเครื่องระลึก รู้

 

ตัวเองเจริญสติๆได้ระดับนึงแล้วก็พูดได้สิ..

คนที่สติยังไม่เจริญ ก็ต้องแนะนำจาก "การกำหนด" นี้แหละถึงจะเข้าใจแล้วนำไปปฏิบัติได้..

ส่วนท่านอย่ายึดสติมากนัก เพราะ สติ ก็ เกิด ดับ ไม่เที่ยงเช่นเดียวกับทุกสรรพสิ่ง..

 

ไม่ตามสิ แค่กำหนดรู้..

"รู้ตัว" "รู้ลม" "รู้คำภาวนา" ไม่ก่อนไม่หลัง รู้พร้อมๆกัน ไม่เคลื่อน ไม่สัดส่าย รู้แบบกลางๆ..

ตรงนี้แหละ คือ "รู้กว้างๆ" หรือ "รู้ตัวทั่วพร้อม"

 

สังเกตุใหม่ซิ เมื่อลมหายใจกับคำภาวนาเกิดขึ้น จะกำหนดรู้อะไรก่อนกัน อันไหนเห็นชัดกว่ากัน..

 

อาการระลึกรู้ ประกอบด้วยสัญญาหรือป่าว?

"ระลึกรู้" เป็นสังขารหรือป่าว?

"ระลึกรู้" เที่ยงหรือป่าว?