พินัยธรรมหลวงปู่โต๊ะ

เงินทอง ใช้จ่าย
ได้มาบ้าง เสียไปบ้าง
เสียไปคือ ใช้จ่ายไป
ใช้เพื่อประโยชน์ตนประโยชน์ครอบครัว
ประโยชน์ต่างๆนาๆ
ใช้ไปอย่างมีเหตุผล
เรียกว่าเสียไปใช้ไป ก็ต้องหาเอาใหม่
หามาได้ เก็บบ้าง ใช้บ้าง
ตามเหตุผลอันสมควรต้องใช้
นี่เป็นเรื่องของเงินทอง
แต่เรื่องของการปฏิบัติเช่น ศีล
เสียเงินเสียไปหาเอาใหม่
แต่ศีลอย่าให้เสีย
ศีลนี่ปฏิบัติแล้ว ต้องรักษาไว้
เรารักษาศีล ศีลรักษาเรา
นี่อย่าเสียศีล รักษาไว้
ไม่ขาดตกบกพร่อง

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

ถ้าเราเป็นผู้ครองเรือน
มีครอบครัวรับผิดชอบ
ยังไม่ฝักใฝ่ในการปฏิบัติ
ยังวนเวียนกับหน้าที่ ในการครองเรือนของตน
คือ ยังไม่ใฝ่ในธรรม
ยังไม่ละทิ้ง ยังไม่มีโอกาส
ก็เพราะหน้าที่ของตน
ตนเป็นผู้สร้าง ความ ห่วง
ยังต้องการเป็นผู้ครองเรือน
นี่ ตามหลักธรรม ก็มีกล่าวถึง
หลักธรรมของผู้ครองเรือน
ต้องศึกษา ว่า หลักธรรมของผู้ครองเรือนนั้น
กล่าวไว้อย่างไร ศีล ๕ เป็นเบื้องต้น
ต้องศึกษาให้มากกว่า ศีล ๕ ให้พอสมควร
สำหรับผู้ครองเรือน ว่ามีศีลอย่างไร
เพื่อความดำรงค์ ความครองเรือน อย่างมีสุข
ร่มเย็น ดำรงค์อยู่ได้ อย่างปลอดภัย
ต้องศึกษา ต้องไม่ละทิ้ง
ข้อธรรม ในการครองเรือน
เป็นต้น

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

ถ้าเราไม่มีเวลาไปทำบุญที่วัด
ไม่เคยใส่บาตรพระสงฆ์
แต่เคยให้ทานบ้าง ทำบุญใส่ซองด้วยปัจจัยบ้าง
พูดได้ว่า ไม่มีเวลาไปวัดจริงๆ
นี่ ไม่เป็นไร แต่ก็อยากได้บุญ
ก็อนุโมทนา รอญาติมิตร
รอเพื่อนที่ไปทำบุญกลับมา
ก็รออนุโมทนา เอาบุญมาฝาก
เชื่อว่า บุญนี่ฝากกันได้ นี่เชื่ออย่างนี้
ก็ต้องเตือนไว้ว่า เพียงแค่อนุโมทนา
นี่คือยินดี แต่ได้บุญน้อยมาก
บุญต้องทำด้วยตนเอง
ถ้าไม่มีเวลาไปวัด ก็ต้องเป็นคนดี
มีศีล ๕ สร้างแต่กรรมดี ใจบุญสุนทาน
มีเมตตา กรุณา คิดแต่ความดี สร้างแต่ความดี
นี่อย่างนี้ เรียกว่า ทำบุญให้ตนไปในตัว
ไม่ต้องไปวัดก็ได้ แต่ต้องปฏิบัติตนให้ดี มีศีลธรรม
นี่ ก็ไม่ต้องไปวัด คือ อยู่ไหนก็ทำบุญได้
อย่างนี้ เป็นต้น

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

อะไรๆ ที่ว่า ไม่แน่นอนนั้น
ในโลกนี้ มีหลายประการ
เจียรนัย ไม่หมด
อธิบาย ไม่หมด
ศึกษากัน ในโลก
จนถึงนอกโลก ก็ศึกษากัน
อยากรู้ อยากเห็น ทั้งในโลก
ทั้งนอกโลก
ฉลาดบ้าง โง่บ้างปนๆกัน ศึกษากัน
รู้จริงบ้าง ไม่รู้จริงบ้าง
ยิ่งศึกษา ยิ่งไกลตัว
คือ ยิ่งโง่ หมายความว่า ยิ่งไม่รู้
พอไม่รู้ ก็ยิ่ง อยากรู้
ก็วนเวียนอยู่กับ ยิ่งไม่รู้
ยิ่งอยากรู้ อยู่อย่างนี้
ศึกษาตัว ศึกษาตน
ของใกล้ๆ กลับไม่ศึกษา
ของในตัว ยังไม่รู้ว่าตัว ต้องการอะไร
นี่ ไม่รู้ว่าโง่ หรือฉลาด
ไม่ตำหนิกัน เรื่องอย่างนี้นาๆจิตตัง

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

เธอทั้งหลาย
คาข้องใจว่า
ผู้ที่สวดมนต์ ก่อนนอนทุกวัน
ทำบุญใส่บาตร ก็ทำอยู่เสมอ
แต่ก็ยังฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต หาเลี้ยงชีพ
ทุบหัวปลา เฉือดคอไก่ เพราะเป็นอาชีพ
อีกประเภท คือ
บุญไม่ทำ กรรมไม่สร้าง
นี่ ทั้งสองประเภทนี้
จะอธิบายได้อย่างไร
ว่าเป็น บุญ เป็นบาปอย่างไร
ผลแห่งการกระทำจะเป็นเช่นไร
นี่ สงสัยกันมาก
ก็ต้องอธิบายว่า
ทำบุญ ก็ได้บุญ
ทำบาป ก็ได้บาป
ไม่ทำ ก็ไม่ได้
เท่านี้ พอ

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

การให้ธรรมทาน
เป็นสิ่งประเสริฐยิ่ง
เป็นการเทอดทูนพระพุทธศาสนา
มีอานิสงส์มาก
เป็นบุญ เป็นกุศล มากยิ่ง
เป็นประโยชน์ แก่ผู้ได้รับ
เพราะ ทำให้ พระพุทธศาสนา
เจริญ รุ่งเรือง สืบไป
เรียกว่า ให้ความถูกต้อง
ให้ความดี ให้ยาวิเศษ
ให้ผลสำเร็จ ให้แสงสว่าง
บอกทาง พ้นทุกข์
อันนี้ สำคัญยิ่ง
จำไว้

พระสังวรวิมลเถร

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

พระพุทธเจ้า ไม่ได้สอนให้งมงาย
แต่ สอนให้ปฏิบัติ สอนให้รู้
คือ รู้เหตุ รู้ผล
สอนให้ทำ สอนให้ปฏิบัติ
จนรู้แจ้ง เห็นจริง
นี่ เรียกว่า พระพุทธเจ้าทำมาแล้ว
ได้ผลจริงมาแล้ว จึงนำมาสอน

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

หน้าที่ของสามี ตามหลักธรรม

๑ ยกย่องภรรยา ๒ ไม่ดูหมิ่นภรรยา
๓ ไม่ประพฤตินอกใจภรรยา ๔ มอบความเป็นใหญ่ให้
๕ รู้จักให้เครื่องแต่งตัว ๖ พูดจาไม่ดูหมิ่นเหยียดหยามภรรยา

หน้าที่ของภรรยา ตามหลักธรรม

๑
รู้จักการงานในครัวเรือน
๒
ไม่ประพฤตินอกใจสามี
๓
สงเคราะห์ญาติสามีตามฐานะ
๔
รักษาทรัพย์ที่สามีหามาได้
๕
ขยันไม่เกียจคร้านการงานทั้งปวง
๖
พูดจาให้ความเคารพสามี มีกริยาวาจาอ่อนหวานน่าฟัง


(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

การแผ่เมตตาคือ การให้
ฝึกให้เรารู้จักให้ ให้จิตใจเมตตา อ่อนโยน เป็นคนใจดี ใจพระ
สัพเพสัตตา อะเวราโหตุ อัพยาปัจชาโหตุ
อะนีฆาโหตุ สุขีอัตตานัง ประริหะรันตุ
สัตว์ทั้งหลาย าที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย จงเป็นสุขเถิด
อย่าได้มีเวรต่อกัน จงเป็นสุข อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกัน
จงเป็นสุข อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจ จงสุขกาย สุขใจ
และรักษาตน ให้พ้นจากทุกข์ภัย ทั้งหลายทั้งสิ้นเทอญ

พระสังวรวิมลเถร

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

เรื่องนอกกาย อะไรๆ ก็รู้หมด
แต่เรื่อง ในกาย
เรื่องของจิต ของใจ กลับไม่รู้
อย่างนี้ เรียกว่า รู้แบบไม่มี ไม่ใช้ปัญญา

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

เธอทั้งหลาย เมื่อได้ศึกษาธรรมมะแล้ว
เช่น ได้ฟัง ก็ควรหาโอกาส ฟังอีก
เมื่อ ได้อ่าน ก็ควร จะอ่านอีก
คือ ศึกษา ไป ไม่ใช่ ได้ฟังแล้ว ก็แล้วกัน
ได้ อ่านแล้ว ก็แล้วกัน
ได้ ศึกษาแล้ว ก็แล้วกัน
พอนานเข้า ก็ลืมเสีย เป็นอย่างนี้
ฉนั้น เมื่อได้ฟัง ได้อ่าน
ได้ศึกษา ก็ต้องรู้จักใคร่ครวญ
ต้อง อ่าน ต้องศึกษา ให้เข้าใจ
จนนำไป ประพฤติ ปฏิบัติ
เข้าใจ ลึกซึ้ง ให้เข้าถึงจิต ถึงใจของตน
ให้รู้ละเอียดในธรรมมะนั้นๆ
สร้างสถานที่ปฏิบัติธรรมในตัวเรา
ในความคิด ในจิต ในใจเรา
แล้ว ปฏิบัติ
จำไว้

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

ที่สงสัยว่า พระพุทธเจ้า นั้น
มีจริงไหม
นี่ มีผู้สงสัยอยู่จริง
สิ่งที่พระพุทธเจ้า สอนไว้
ขอให้ผู้สงสัย ไปศึกษา
แล้วนำไป ปฏิบัติ
ก็จะมีคำตอบ
ก็จะหายสงสัย
ก็จะเชื่อว่า
พระพุทธเจ้านั้น มีจริงไหม
มีคำตอบอยู่ใน คำสอนนั้นแล้ว
ไม่ต้องอธิบายมาก
เพราะอธิบายให้ หายสงสัยนั้น ก็ยากอยู่
ไปศึกษา หลักคำสอน
และปฏิบัติ ไปด้วย
ก็จะคลาย ความสงสัย
และหายสงสัยไปเอง
ดังนี้เป็นต้น

(หลวงปู่โต๊ะ วีดประดู่ฉิมพลี)

 

ถามว่า ความมหัศจรรย์ในโลกนี้
มีจริงไหม
ก็ต้องตอบว่า มีจริงอยู่
มีมากมาย ที่เราไม่รู้
ในเมื่อเราไม่รู้ ก็เข้าใจว่า มีจริงไหม
มีจริงหรือ
ฉนั้น ก็ต้องตอบว่า มีจริง มีอยู่จริง
ความมหัศจรรย์ อยู่รอบตัวเรา
มีอยู่ ตลอด เวลา
เพียงแต่ เราจะประสพ
หรือ เห็นไม่เห็น รู้ไม่รู้ เท่านั้นเอง
แต่เราอยู่ กับความมหัศจรรย์
จนชินชา จนเป็นปกติไปแล้ว
ตัวเราก็สร้างความมหัศจรรย์ได้
แต่เราชิน กับตัวเรา เห็นเป็นธรรมดา
เรื่องนี้ อธิบายมากๆ จึงจะเข้าใจ

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

พระสมเด็จฟ้าผ่าหลวงปู่โต๊ะ

 

พระสมเด็จฟ้าผ่าหลวงปู่โต๊ะ