ขอเรียนเชิญร่วมทอดกฐินสามัคคี ณ วัดกุฎีทอง รับวัตถุมงคล

ขอเรียนเชิญร่วมเป็นเจ้าภาพทอดกฐินสามัคคี ณ วัดกุฎีทอง ตำบลพิตเพียน อำเภอมหาราช จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

จึงขอบอกบุญมายังผู้มีจิตศรัทธา ใจบุญใจกุศลทั้งหลายได้ร่วมเป็นเจ้าภาพทอดกฐินในครั้งนี้โดยพร้อมเพรียงกัน และขอให้ผู้มีจิตศรัทธา ใจบุญใจกุศลทั้งหลายที่ได้สละทรัพย์ทอดกฐินในครั้งนี้ ได้ประสบ โชคดี ลาภดี เจริญสุขไพรีพินาศ ด้วยจตุรพิธพรชัย ด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละปฏิภาณธนสารสมบัติ เจริญสุขถ้วนทั่วกันเทอญ

หมายเหตุ ผู้ร่วมบุญ ทุก ๑๕๙บาท จะได้รับพระพิฆเนศ ประทับกองเงินกองทอง เทวาภิเษกโดยพ่อครูอภิชโย ผู้ร่วมบุญจะได้รับหลัง วัน่๑๐ กันยายน พ.ศ.๒๕๖๒พ่อครูเสกเพิ่มช่วงคเณศจตุรถี
(-) กำหนดการ (-)
วันอาทิตย์ที่ 20 ตุลาคม 2562
เวลา 09.59 น. ตั้งองค์กฐิน
เวลา 11.19 น. ถวายภัตตาหารเพลแด่พระภิกษุสงฆ์
เวลา 12.59 น. พิธีทอดกฐิน

ขอเรียนเชิญทุกท่านนะครับ
* รูปภาพวัตถุมงคลเป็นตัวอย่างนะครับ ท่านจะได้จะมการตีโค๊ตไปครับ *

ท่านผู้มีจิตศรัทธา สามารถโอนปัจจัยทำบุญได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ธ.ไทยพาณิชย์
เลขที่ 0384312810
ชื่อบัญชี ภูชิชย์ สุรรัตน์

และแจ้งชื่อ ที่อยู่ ทางข้อความ เพื่อทำการจัดส่งวัตถุมงคลและ ขออนุโมทนาบุญทุกท่านครับครับ

 

รูปกฐินปีก่อน


พ่อครูอภิชโยเป็นเจ้าภาพ

ผมและทีมงานสายบุญกฐิน

 

วันนี้มีผูู้มาร่วมบุญดังนี
TBNK001024 ร่วมบุญ ๒๐ บาท
TAWEECHAI ร่วมบุญ ๑๐ บาท
KBNK598921 ร่วมบุญ ๑๐๘ บาท

ขออนุโมทนาครับ

 

เชิญร่วมบุญได้นะครับ

 

[๔๔] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ กูฏาคารศาลา ป่ามหาวันเขตกรุงเวสาลี ครั้งนั้น เวลาเช้า พระผู้มีพระภาคทรงครองอันตรวาสก ถือบาตรและจีวรเสด็จเข้าไปสู่นิเวศน์ของอุคคคหบดีชาวกรุงเวสาลี ประทับนั่งบนพุทธอาสน์ที่
ปูลาดไว้ ลำดับนั้น อุคคคหบดีได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายอภิวาทแล้วนั่ง ณ ที่สมควร ได้กราบทูลดังนี้ว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ได้สดับรับมาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคว่า ‘ผู้ให้ของที่น่าพอใจ ย่อมได้ของที่น่าพอใจ’ ก็ของเคี้ยวชื่อสาลปุปผกะเป็นที่น่าพอใจของข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์รับ
ขาทนียาหารของข้าพระองค์นั้นด้วยเถิด”พระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์รับแล้ว
อุคคคหบดีได้กราบทูลอีกว่า “ข้าพระองค์ได้สดับรับมาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคว่า ‘ผู้ให้ของที่น่าพอใจย่อมได้ของที่น่าพอใจ’ ก็เนื้อสุกรอย่างดีเป็นที่น่าพอใจของข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์รับเนื้อสุกรอย่างดีของข้าพระองค์นั้นด้วยเถิด”
พระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์รับแล้ว
อุคคคหบดีได้กราบทูลอีกว่า “ข้าพระองค์ได้สดับรับมาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคว่า ‘ผู้ให้ของที่น่าพอใจย่อมได้ของที่น่าพอใจ’ ก็นาลิยสากกะ ซึ่งทอดด้วยน้ำมันเป็นที่น่าพอใจของข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์รับนาลิยสากขาทนียาหารของข้าพระองค์นั้นด้วยเถิด”
พระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์รับแล้ว
อุคคคหบดีได้กราบทูลอีกว่า “ข้าพระองค์ได้สดับรับมาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคว่า ‘ผู้ให้ของที่น่าพอใจย่อมได้ของที่น่าพอใจ’ ก็ข้าวสุกแห่งข้าวสาลีที่ขาวสะอาด มีแกงและกับมากเป็นที่น่าพอใจของข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์รับข้าวสุกแห่งข้าวสาลีของข้าพระองค์นั้นด้วยเถิด”
พระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์รับแล้ว
อุคคคหบดีได้กราบทูลอีกว่า “ข้าพระองค์ได้สดับรับมาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคว่า ‘ผู้ให้ของที่น่าพอใจย่อมได้ของที่น่าพอใจ’ ก็ผ้าที่ทอในแคว้นกาสีเป็นที่น่าพอใจของข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์รับผ้าของข้าพระองค์นั้นด้วยเถิด”
พระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์รับแล้ว
อุคคคหบดีได้กราบทูลอีกว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ได้สดับรับมาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคว่า ‘ผู้ให้ของที่น่าพอใจย่อมได้ของที่น่าพอใจ’ก็บัลลังก์ ที่ลาดด้วยผ้าโกเชาว์ ลาดด้วยผ้าขนแกะสีขาว ลาดด้วยเครื่องลาดมี
สัณฐานเป็นช่อดอกไม้ ลาดด้วยเครื่องลาดอย่างดีทำด้วยหนังชะมด มีเพดานข้างบนมีหมอนสีแดงทั้ง ๒ ข้างเป็นที่น่าพอใจของข้าพระองค์ และข้าพระองค์ก็ทราบดีว่า สิ่งเหล่านี้ไม่ควรแก่พระผู้มีพระภาค เตียงไม้จันทน์ของข้าพระองค์นี้ราคาเกิน
กว่า ๑๐๐,๐๐๐ กหาปณะ ขอพระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์รับเตียงของข้าพระองค์นั้นด้วยเถิด”
พระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์รับแล้ว
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงอนุโมทนาอุคคคหบดีชาวกรุงเวสาลี ด้วยอนุโมทนียกถานี้ว่า
ผู้ให้ของที่น่าพอใจ ย่อมได้ของที่น่าพอใจ
ผู้ใดให้เครื่องนุ่งห่ม ที่นอน ข้าว น้ำ
และปัจจัยมีประการต่างๆ
แก่ท่านผู้ประพฤติตรง ด้วยความพอใจ
สิ่งของที่ให้ไปแล้วนั้น เป็นของที่บริจาคแล้ว
สละแล้ว ไม่คิดเอาคืน
ผู้นั้นชื่อว่าเป็นสัตบุรุษรู้ชัดว่า
พระอรหันต์เปรียบด้วยนาบุญ
บริจาคสิ่งที่บริจาคได้ยาก
ให้ของที่น่าพอใจ ย่อมได้ของที่น่าพอใจ
ที่นั้น พระผู้มีพระภาคครั้นทรงอนุโมทนาอุคคคหบดีชาว
กรุงเวสาลีด้วยอนุโมทนียกถาแล้ว จึงเสด็จลุกจากพุทธอาสน์หลีกไป
ต่อมาไม่นาน อุคคคหบดีชาวกรุงเวสาลีได้ถึงแก่กรรม เข้าถึงชั้นกายมโนมัยชั้นใดชั้นหนึ่ง สมัยนั้นแล พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตกรุงสาวัตถี ครั้งนั้น เมื่อราตรีผ่านไป อุคคเทพบุตรมีมีวรรณะงดงามยิ่งนัก เปล่งรัศมีให้สว่างทั่วพระเชตวัน เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายอภิวาทแล้วยืนอยู่ ณ ที่สมควร พระผู้มีพระภาคจึงได้ตรัสถามว่า
“อุคคะ สำเร็จตามที่ท่านประสงค์แล้วหรือ” อุคคเทพบุตรกราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สำเร็จตามที่ข้าพระองค์ประสงค์แล้ว พระพุทธเจ้าข้า”
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกับอุคคเทพบุตรด้วยพระคาถาว่า
ผู้ให้ของที่น่าพอใจ ย่อมได้ของที่น่าพอใจผู้ให้ของที่เลิศ ย่อมได้ของที่เลิศผู้ให้ของที่ดี ย่อมได้ของที่ดี
และผู้ให้ของที่ประเสริฐ ย่อมเข้าถึงสถานที่ประเสริฐ
นรชนใดให้ของที่เลิศ ให้ของที่ดีและให้ของที่ประเสริฐ
นรชนนั้น จะเกิดในที่ใดๆย่อมเป็นผู้มีอายุยืน มียศในที่นั้นๆ
ENGLISH Version
The Giver of the Agreeable
On one occasion the Blessed One was dwelling at Vesālī in the hall with the peaked roof in the Great Wood. Then, in the morning, the Blessed One dressed, took his bowl and robe, and went to the residence of the householder Ugga of Vesālī, where he sat down in the appointed seat. Then the householder Ugga of Vesālī approached the Blessed One, paid homage to him, sat down to one side, and said to the Blessed One:
“Bhante, in the presence of the Blessed One I heard and learned this: ‘The giver of what is agreeable gains what is agreeable.’ Bhante, my sal flower porridge is agreeable. Let the Blessed One accept it from me, out of compassion.” The Blessed One accepted, out of compassion.
“Bhante, in the presence of the Blessed One I heard and learned this: ‘The giver of what is agreeable gains what is agreeable.’ Bhante, my pork embellished with jujubes is agreeable. Let the Blessed One accept it from me, out of compassion.” The Blessed One accepted, out of compassion.
“Bhante, in the presence of the Blessed One I heard and learned this: ‘The giver of what is agreeable gains what is agreeable.’ Bhante, my fried vegetable stalks are agreeable. Let the Blessed One accept them from me, out of compassion.” The Blessed One accepted, out of compassion.
“Bhante, in the presence of the Blessed One I heard and learned this: ‘The giver of what is agreeable gains what is agreeable.’ Bhante, my boiled hill rice cleared of dark grains, accompanied by various sauces and condiments, is agreeable. Let the Blessed One accept it from me, out of compassion.” The Blessed One accepted, out of compassion.
“Bhante, in the presence of the Blessed One I heard and learned this: ‘The giver of what is agreeable gains what is agreeable.’ Bhante, my cloths from Kāsi are agreeable. Let the Blessed One accept them from me, out of compassion.” The Blessed One accepted, out of compassion.
“Bhante, in the presence of the Blessed One I heard and learned this: ‘The giver of what is agreeable gains what is agreeable.’ Bhante, my couch spread with rugs, blankets, and covers, with an excellent covering of antelope hide, with a canopy above and red bolsters at both ends, is agreeable. Although I know this is not allowable for the Blessed One, this sandalwood plank of mine is worth over a thousand. Let the Blessed One accept it from me, out of compassion.” The Blessed One accepted, out of compassion.
Then the Blessed One expressed his appreciation to the householder Ugga of Vesālī thus:
“The giver of the agreeable gains the agreeable,
when he gives willingly to the upright ones
clothing, bedding, food, and drink,
and various kinds of requisites.
“Having known the arahants to be like a field
for what is relinquished and offered, not held back,
the good person gives what is hard to give:
the giver of agreeable things gains what is agreeable.”
Then, after expressing his appreciation to the householder Ugga of Vesālī, the Blessed One rose from his seat and left. Then, some time later, the householder Ugga of Vesālī passed away. After his death, the householder Ugga of Vesālī was reborn among a certain group of mind-made deities. On that occasion the Blessed One was dwelling at Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s Park. Then, when the night had advanced, the young deva Ugga, of stunning beauty, illuminating the entire Jeta’s Grove, approached the Blessed One, paid homage to him, and stood to one side. The Blessed One then said to him: “I hope, Ugga, that it is as you would have wished.”
“Surely, Bhante, it is as I had wished.”
Then the Blessed One addressed the young deva Ugga with verses:
“The giver of the agreeable gains the agreeable;
the giver of the foremost again gains the foremost;
the giver of the excellent gains the excellent;
the giver of the best reaches the best state.
“The person who gives the best,
the giver of the foremost,
the giver of the excellent,
is long-lived and famous
wherever he is reborn.”
ที่มา พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๒ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๔ [ฉบับมหาจุฬาฯ]อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต

 

ถวายปัจจัยเบื้องต้นกฐินวัดกุฏีทอง

 

อนุโมทนาครับ

 

1. พอดีผมได้ผ้ายันต์สิหิงค์หลวงมาเพื่อร่วมบุญบูรณะพระพุทธมุนีศรีมหาราชวัดกุฏีทองในงานกฐินประจำปีนี้ ท่านผู้มอบให้ท่านประสงค์จะเปิดกองบุญใหญ่มีดังนี้
   1.ผ้ายันต์สิหิงค์หลวง วัดพระสิงห์ เชียงใหม่
   2.พระใหญ่นองปิงฮ่องกง เลิกเนตรตามหลักมหายานแล้ว
   3.พระผงเมตตา400ชีวิตรุ่นแรก ครูบาชัยวงศาวัดพระพุทธบาทห้วยต้ม
   สนใจบูชาติดต่อได้จะนำไปร่วมบุญ 3500บาท
   ร่วมบุญที่บัญชีนายภูชิชย์สุรรัตน์ ธนาคารไทยพาณิชย์0384312810
   ขออนุโมทนาทุกท่านครับ
   
   

 

ภาพพระพุทธมุนีศรีมหาราช
วัดกุฎีทอง อำเภอมหาราช จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
สมเด็จพระพุฒจารย์(โต) พรหมรังสี ท่านได้สร้างพระพุทธรูปองค์ใหญ่ หรือที่ชาวบ้านนิยมเรียกกันติดปากว่า หลวงพ่อโต เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง ๑๐ เมตร สูง ๑๘ เมตร วัดแห่งนี้เดิมวัดแห่งนี้ชื่อว่า วัดพิตเพียน ตามชื่อตำบลในขณะนั้น ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น วัดกุฏีทอง
.
หลวงพ่อโตนี้มีประวัติกล่าวว่า สมเด็จพระพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี) แห่งวัดระฆังโฆสิตารามเป็นผู้สร้าง เพื่อเป็นอนุสรณ์สำหรับพระอาจารย์ของท่าน เมื่อครั้งที่ท่านยังหนุ่มได้ธุดงค์มาที่พระนครศรีอยุธยา เพื่อมาเรียนวิชากับหลวงตาคง เจ้าอาวาสวัดพิตเพียน ซึ่งขณะนั้นอายุได้ ๑๐๕ ปี
.
หลวงตาคงมีชื่อเสียงเป็นที่เคารพนับถืออย่างกว้างขวาง ท่านได้ฝากตัวเป็นลูกศิษย์และได้รับถ่ายทอดวิชาจากหลวงตาคงจนหมดสิ้น เมื่อเรียนจบแล้วท่านจึงออกเดินธุดงค์ต่อไป ต่อมาหลวงตาคงได้มรณภาพเมื่ออายุ ๑๐๗ ปี สมเด็จฯโตได้เดินทางธุดงค์กลับมาจากลพบุรีพอดี จึงมีโอกาสทดแทนพระคุณอาจารย์ และเพื่อเป็นอนุสรณ์ระลึกถึงหลวงตาคง ท่านจึงสร้างพระพุทธรูปขนาดใหญ่ขึ้น ซึ่งชาวบ้านเรียกกันโดยทั่วไปว่า หลวงพ่อโต ตามนามผู้สร้าง

 

เชิญร่วมบุญครับ

 

เตรียมพระพิฆเนศจัดส่งใหู้้ร่วมุญดังน้ครับ

 

อนุโมทนากับผู้ร่วมบุญทุกท่าน

 

อนุโมทนาครับ วันจันทร์ส่งพระให้ครับ

 

อนุโมทนาครับ

 

จัดส่งวัตถุมงคลร่วมบุญกฐินแล้วครับ

 

จัดส่งแล้วตรับ