ประสบการณ์ไสยเวทย์เมตตาเปิดโลก

เป็นกระทู้สร้างขึ้นมาเพื่อแลกเปลื่ยนพูดคุยประสบการณ์วัตถุมงคล

และไสยเวทย์เมตตาเปิดโลก เล่ากันสนุกสนานในบรรยากาศสบายๆๆ

เรื่องเล่าของวัตถุมงคลที่พิสูจน์ได้หรือของทุกที่ ยินดีมาแลกเปล่ยน

ความคิดเห็น คุยกันครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 1
แรกเริ่มเดิมทีก่อนที่จะมีอินเตอร์เน็ตแพร่หลายเฉกเช่น
ปัจจุบัน ทุกคนที่สนใจพระเครื่องหรือสายเสน่ห์ เมตตาทั้ง
หลาย ต้องไม่มีใครไม่อ่านหนังสือพระเครื่อง แต่หนังสือ นะ
โมและหนังสือศักดิ์สิทธิ์ จะลงบทความและโฆษณาเกี่ยวกับ
เครื่องรางและเกจิหน้าใหม่เยอะที่สุด และลีลาการเขียน
บรรยายชวนให้หลงไหล เคลืบเคลิ้ม เสียจนอยากได้มา
ครอบครองบูชา จนเป็นที่มาของการเช่าตามศูนย์พระ
และไปเช่ายังวัดหรือสำนักของเกจิอาจารย์นั้น รวมถึงการไป
สักยันต์ ลงนะหน้าทอง สาริกาลิ้นทองต่างๆๆ ซึ่งส่วนมาก
จะไปแลกเปลื่ยนความคิดเห็นกันระหว่างศิษย์ของเกจินั้น
ระหว่างไปเจอกันที่วัดหรือสำนัก
จนอินเตอร์เน็ตเข้ามามีบทบาท ที่ทุกคนสามารถแสดงความ
คิดเห็นต่างๆๆรวมถึงแลกเปลื่ยนความรู้และประสบการณ์
รวมถึงการเข้าถึงเกจิได้ง่ายขึ้นหรือเข้าถึงเครื่องรางได้ง่ายขึ้น
โดยจะมีเวบบอร์ดทำการแลกเปลื่ยนความคิดเห็นและเครื่อง
รางต่างๆๆ รวมทั้งซื้อ-ขาย เป็นที่สนุกสนาน ซึ่งก็รวมถึงผม
เองด้วย วันนี้ขอจบแค่นี้ก่อน แล้วจะมาเล่าต่อวันหลังครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 2
เวบบอร์ดสมัยนั้นเป็นที่ชุมนุมแลกเปลื่ยนประสบการณ์
และซื้อขายเครื่องรางอย่างสนุกสนาน ซึ่งที่ที่ฮอตฮิตสมัยนั้น
คือ เวบกาหลง เวบเพจศูนย์พระนพ พรปู่เจ้า เวบพรายดี ทุก
ยามค่ำคืนจะมาคุยกัน และเ้ช่าบูชาเครื่องรางที่ว่าแรงๆ ซึ่งที่
ว่าแรงคือเห็นเป็นตัวเป็นตน ก็คงไม่พ้นสายพราย ในที่นี้เอง
ได้ศึกษาพร้อมทั้งโดนพรายกินไปก็หลายท่าน 5555 กว่าจะ
รู้สึก ก็เล่นซะงอมไปหลายคน สมัยนั้นต้องเซ่น จุดธูปบอก
กล่าวเข้าบ้าน เซ่นทีก็หมาหอนกันเกรียวกราว เป็นที่ภูมิใจว่ามี
ผีเป็นบริวาร แท้จริงแล้วเราคือบริวารของมันต่างหาก ในสมัย
นั้นสายพรายจะบูมมาก ทั้ง อ.วรา อ.เปล่ง อ.ซาอึ่ง อ.เทพ
อ.เวส ครูบาสุบิน อ.เม้ง และอีกเยอะแยะที่จะดาหน้ากันทำ
ของเข้าตลาดเป็นล่ำเป็นสัน เป็นยุคทองของสายพรายอย่าง
แท้จริง วันนี้ขอจบเท่านี้ก่อน คราวหน้าผมจะเล่าประสบการณ์
เจอน้ำมันพรายของจริง ถ้าชอบก็ช่วยกดไลฟ์ให้ด้วยครับ
ถ้าไม่ชอบผมก็อาจจะเลิกเล่าครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 3
ตอนที่แล้วทิ้งท้ายเอาไว้เรื่องน้ำมันพรายของจริง จริงๆๆแล้ว
น้ำมันพรายของจริงๆๆนั้นหายากมาก ด้วยวิธีการทำ และผู้คน
ที่เยอะไม่เหมือนเมื่อก่อนต้องลักลอบทำ
สมัยโบราณ่ผู้คนจะไม่เดินเฉียดเข้าไปที่กองฟอนที่เผาศพ
หรือแม้แต่บ้านเรือนก็ไม่ไปตั้งแถวนั้น สมัยนั้นคนที่มีจริงๆๆก็
เก็บเอาไว้ ไม่ได้นำมาขาย จ่ายแจก อาจมีบ้างเอามาหัวเชื้อ
สักหน่อยมาผสมเจือจาง แล้วเสกปลุกเรียก กำกับอีกที
สมัยนั้นจนตอนนี้ เวลาเกจิท่านใดจะทำจำหน่ายหรือศูนย์จะ
วางขายต้องทำรูปแบบให้สวยงาม ใส่ซองใส่ถุง มีใบฝอยวิธี
ใช้ให้มาด้วย แหมอย่างกับระบบ ISO (ไอเอสโอ) ต้องมีคู่มือ
วิธีใช้ด้วยจะได้ไม่ผิดพลาด คนเล่นเครื่องรางและผมจะเรียก
ว่า พระซอง คือจะบรรจุอยู่ในซอง สวยงาม ราคาไม่แพง
บางทีศูนย์พระก็ทำเอง(ให้เกจิปลุกเสกมั่ง ไม่ปลุกเสกมั่ง)
หรือเกจิทำเอง ก็แล้วแต่ จากที่บอกช่วงนั้นเป็นยุคทองของ
สายพราย ใครที่เล่นสายนี้เหมือนยาเสพติด แรกๆๆก็จะกล้าๆ
กลัวๆ ขอแค่ผงกระดูก ส่วนผสมเศษกระดูก เส้นผม ต่อมาเริ่ม
เข้าขั้นจากกระดูกจนมาเป็นชิ้นใหญ่ๆๆจนถึงกับเล่น
ปั้นเหน่ง(กระโหลกส่วนหน้าผาก) ส่วนที่คนสายพรายไม่มีใคร
ไม่เคยที่จะไม่มี คือน้ำมันพราย
ซึ่งมันก็มีจริงมั่ง ปลอมมั่ง ส่วนมากจะปลอม
โธ่คุณราคาแค่ 2-3 พันจะได้หัวเชื้อเลยคงไม่ใช่ ส่วน
มากจะผสมกันทั้งนั้น ที่ผสมไม่ได้ลนเอาที่คางนะ แต่เป็นส่วน
อื่นซะมากกว่า
คนยุคนั้นพอเลยจุดของความกลัว มีแต่ต้องการความแรง มีไร
ออกมาเกี่ยวกับผีๆๆ พรายๆๆ ใครเล่าบอกว่าแรง มีอันต้องลอง
ซื้อมาทดลองใช้ เกจิไหนเด่นดังทางสายพราย โกยเงินเป็นว่า
เล่น ดังในพริบตา ซึ่งผมก็เคยมีโอกาสได้ร่ำเรียนกับอาจารย์
ทางสายพรายด้วย ขอไว้เล่าในวันหลังแล้วกันครับ ช่วงนั้นมี
พระทางอีสานท่านนึงได้ทำขุนแผนและน้ำมันพรายออกมาให้
บูชา ซึ่งอ่านประวัติแล้วก็น่าเช่ามาทดลองเพราะด้วยราคาไม่
แพงไม่ถึงหลักพัน พอวางศูนย์ปุ๊บรีบไปเช่ามาด้วยความอยาก
ลอง 5555
วันนี้เล่ายาวมากแล้ว ขอยกเป็นวันถัดไปแล้วกันครับ ฟัง
กันเอาเพลินๆๆพอนะครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 4
ต่อจากความเดิมตอนที่แล้วเรื่องน้ำมันพราย เมื่อผมได้
เช่าจากศุนย์พระมาแล้ว มีอาการดีใจออกนอกหน้าเพราะ
สมใจอยากแล้ว แต่ก็มีปัญหาตามมาทีหลัง แล้วจะไปใช้กับ
ใครดีล่ะ อ้าวเฮ้ย นี่มันน้ำมันพรายนะ ไม่ใช่น้ำมันหมู จะไป
ป้ายผู้หญิงคนนั้นคนนี้ เกิดพรายกินตัวเค้าจะทำไง ทำบาป
ทำกรรมไม่รู้ตัว เพียงเพื่อความอยากของเราแค่นี้เอง ลองคิด
ดูว่าเค้าเป็นน้องสาวเป็นพี่สาวหรือเป็นลูกสาวคุณ มีคนนึงที่
มันหงี่ตัญหาอยากจะหลับนอนกับสาว แต่ถึงขนาดเอาผีไปทำ
เค้า คุณจะรู้สึกยังไง มันไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรือครับ คิดไป
คิดมาก็เลิกทดลอง เพราะมันเป็นบาปเป็นกรรมเกินกว่าที่จะ
ทำลงไป สงสารผู้หญิงแม้ว่าเค้าจะทำงานกลางคืนหรือเที่ยว
กลางคืน กินเหล้า เมายา แต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปทำเค้า
อย่าทำตัวเองเป็นผู้ชายเห็นแก่ได้เห็นแก่ตัว เพียงเพื่อระบาย
ความใคร่ในตัวเอง แต่ไม่ได้รับผิดชอบดูแลชีวิตเค้า จะบอก
เพียงเพื่อความสนุก ผมก็ว่าคุณมันเห็นแก่ตัวเกินไป กรรมมัน
จะตามทัน ชีวิตคุณอาจจะต้องไร้คู่ครอง โดนหลอก ผิดหวัง
เรื่องความรักเมื่อกรรมมันตามทัน ในมือผมกำน้ำมันพรายคิด
ไปต่างๆๆนานา สุดท้ายก็โยนเข้าลิ้นชักเพราะมันไม่มี
ประโยชน์กับผมแล้ว เก็บจนลืมไปเลยว่าเคยมี เรื่องราวนี้ผ่าน
มาสามเดือนจนผมแทบลืมว่าผมมีน้ำมันพราย และวันหนึ่งสิ่ง
ที่ผมได้รับรู้ถึงสิ่งที่มีตัวตนก็ปรากฎ วันนั้นเป็นวันพระผมได้
สวดมนต์ไหว้พระ ซึ่งไม่ได้ทำบ่อยเท่าไหร่ เพราะผมรู้สึกว่าถ้า
เรายังวุ่นวาย จิตใจมันยังฟุ้ง สวดมนต์ไปมันก็ไม่สงบ มีแต่จะ
รีบๆๆสวดรีบๆๆจบ หลังจากสวดมนต์เสร็จ ผมก็อยากจะนั่ง
สมาธิต่อ แต่ด้วยวันนั้นอยู่ดีดีผมก็อยากจะห้อยพระแล้วนั่ง
สมาธิไปด้วย จึงเดินไปหยิบพระหลวงปู่ทวดที่เป็นสายประคำ
ร้อยมาใส่นั่งสมาธิ พระหลวงปู่ทวดนี้เป็นพระใหม่ ไม่ค่อยมี
ราคาค่างวดและคนสนใจอะไร เป็นพระอะไรผมก็ไม่ได้ดู แค่
เอามาสวมใส่นั่งสมาธิก็พอแล้ว นั่งสมาธิจนผ่านไป 1ชั่วโมง
เวลาผ่านไป ตี 3 ก็ออกจากสมาธิเข้านอน แต่ลืมถอดพระออก
จากคอด้วยความง่วงจึงล้มตัวลงนอนทันที จนเริ่มจะหลับ มัน
กำลังเคลิ้มๆๆ ครึ่งหลับครึ่งตื่น รู้สึกว่ามันมองเห็นรำไรไม่ชัด
เท่าไหร่ ในความรู้สึกของผมเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังเข้า
มาหาผมทางปลายเท้า ผมก็พยายามมองแต่มองไม่เห็นแต่
รู้สึกได้ จิตมันบอกของมันเองว่า ผีตายท้องกลมมาหา ผมก็
ตกใจหรี่ตามอง แต่ก็มองไม่เห็นอะไร คิดว่า ผีมาทำไงดี ต้อง
หาพระๆๆๆ คิดแค่นั้น หลวงปู่ทวดท่านลอยปรากฎตรงหน้าใน
ท่านั่งสมาธิหลังจากนั้นท่านก็เปล่งแสงสว่างจร้าจนผมไม่
สามารถมองได้ มันแสบตามาก สว่างเหมือนดวงแก้วเปล่ง
แสงอยู่ชั่วขณะหนึ่งประมาณ 7-8 วินาที จากนั้นทุกอย่างก็เข้า
สภาวะปกติ มืดมิด หลวงปู่ทวดท่านคงเอาไปแล้ว ผมลุกขึ้น
สำรวจตัวเองว่าไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ที่เห็น เห็นกับตาจริงๆๆ
แล้วหลวงปู่ทวดท่านมาได้ยังไง พอเห็นพระที่สวมคออยู่จึง
เข้าใจว่า เราใส่หลวงปู่ทวดนอนไปด้วย
แต่ก็มานั่งคิดว่าแล้วผีตายท้องกลมมาอยู่ที่บ้านผมได้ไง มา
ได้อย่างไร นั่งคิดอยู่นานก็คิดไม่ออก จนตอนเช้านั่งนึกอีกทีก็
คิดว่าน่าจะมาจากน้ำมันพรายนั้นหรือเปล่า คิดได้ก็รีบไปค้นใน
ลิ้นชัก หยิบขึ้นมาอ่านมวลสารที่ทำน้ำมันพราย ปรากฎว่ามี
จริงด้วย ในนั้นเขียนว่าน้ำมันพรายจากผีตายท้องกลม แสดง
ว่าผมคงไม่ได้คิดไปเอง
เก็บไว้คงไม่มีประโยชน์ เหมือนเราเลี้ยงผีไว้ในบ้าน
หลังจากนั้นน้ำมันขวดนี้ผมก็ได้ขายให้
กับคนที่เค้าอยากได้ แต่ผมไม่ได้บอกอะไรที่ผมเจอ วันนี้ผม
เล่าอาจจะยาวมาก ตอนแรกว่าจะยกยอดไปวันถัดไปก็เกรงว่า
เดี๋ยวจะเบื่อกัน ก็เลยเล่าให้จบในวันนี้ จากตอนที่ผ่านๆๆมาผม
เคยกล่าวไว้เรื่องคนที่มีเล่นพรายคิดว่ามีผีในบริวารไว้ใช้งาน
จริงๆๆแล้วคนเลี้ยงจะเป็นบริวารของมันซะเอง เรื่องเป็น
อย่างไรติดตามตอนต่อไป ผมจะเล่าเรื่องที่เกิดกับตัวผมเอง
ตีแผ่เกจิสายพรายที่หากินจากคนที่เช่าไปหรือลูกศิษย์ บาง
ท่านอาจไม่ทราบ ตอนหน้าได้เปิดเผยความจริงที่เราไม่เคย
ทราบในวงการสายพราย อย่าพลาดครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 5
จากความเดิมตอนที่แล้วทิ้งท้ายเอาไว้เรื่องการเลี้ยงพราย
มีผีเป็นบริวารแต่กลับกันเราจะเป็นบริวารผีมากกว่า
ประสบการณ์ของผมที่เคยเล่นสายพราย
อาจารย์หรือเกจิที่เก่งๆๆส่วนมากทำพรายใช้วิธีการมัดผูก
พรายไว้กับเครื่องราง เพื่อเอาไว้ใช้งาน บางท่านสงสัย
ใช้งานเรียกเงิน เรื่องเสน่ห์ให้กับคนที่เช่าบูชาไปใช่ไหม?
ผมตอบเลยว่าใช่แต่ไม่ทั้งหมด ท่านสังเกตุไหม
ทำไมเช่าพรายมาใหม่ๆๆจะแรงเห็นเป็นตัวเป็นตนหรือ
มีของหล่นหรือมาเข้าฝัน หรือใช้แล้วมีประสบการณ์ดีมาก
แต่นานวันทำไมช่างเงียบไม่เหมือนวันแรกๆๆที่เช่ามา
หรือพรายไปเกิดใหม่แล้ว? อันนี้ไม่ใช่ครับ สุดท้ายต้องเอา
ไปให้อาจารย์ปลุกใหม่อีกที แล้วก็ต้องเสียเงินเพิ่ม
เป็นค่าครูค่าวิชาตามแต่อาจารย์สายพรายจะเรียกเก็บ
อ่านติดตามมาพอจะเข้าเค้ากันแล้วไหมครับ
ผมจะอธิบายว่าอาจารย์สายพรายพวกนี้ก็ยังเป็นคนที่มี
ความต้องการไม่น้อยไปกว่าเราเลย ทั้งเรื่องเงิน เรื่องกาม
และเรื่องอื่นๆๆ ที่เค้าทำไม่ใช่ไม่คิดเงิน เค้าต้องคิดเงิน
เพราะเค้าไม่ได้มีรายได้จากทางอื่นใด นอกจากอาชีพทางนี้
และพรายที่เค้าผูกไว้ใช้งาน ก็เพื่อใช้งานให้ตัวเค้าเอง
เมื่อเช่าไปแรกๆๆจะแรงใช้ได้ผลเพราะเค้าใช้มนต์คาถาเรียก
ปลุกจากอาจารย์เอง สั่งให้พรายแสดงฤทธิ์ เช่น ทำของหล่น
มาเข้าฝัน หรือใช้แล้วมีสาวมาหลง
อาจารย์เองปลุกบ่อยๆๆก็คงไม่ได้เงินแถมมานั่งปลุกทำไม
แรกๆๆปลุกก็เพราะอยากให้คนที่เช่าไปเห็นว่าตัวเองเก่ง
นับถือและเชื่อถือ วันหลังจะมาหา มาเช่าอีกหรือว่าจะมา
เรียนวิชาที่เค้าจะเปิดสอนเพื่อขยายฐานของตัวเอง
การขยายฐานนี้มีผลในการควบคุมและครอบงำ เพื่อเป็นฐาน
ในการตลาดต่อไปในอนาคต วิชาที่เค้าสอนมีจริงแต่ไม่ได้
สอนทั้งหมด ศิษย์ที่เรียนกับอาจารย์ที่เก็บเงินเก็บทอง จึง
ได้แค่คาถา ตำราไปท่องบ่น ท่องจำ ไม่รู้เคล็ดวิชา แล้ว
มาบอกว่าเรียนวิชาเยอะแยะ แต่โธ่เอ๋ยทำสมาธิยังทำ
ไม่ได้เลย แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร
บางทีก็เอาพรายมาผูกกับเราไว้ในขันธ์ครู ผูกทำไม?
ผูกเพื่อให้ไปเช่าหรือซื้อของเค้าอีกไงครับ หรือไปหาเค้า ไป
เฝ้าที่สำนัก ไม่มีไรทำก็ไปนั่งเล่นนั่งคุย พวกนี้ใช้พรายที่เรา
บูชาไป ให้เรียกตัวเราไปหาอาจารย์ที่สำนัก
มันแสบไหมล่ะ 555 เพื่อเงินไงครับ ใช้พรายดึงจิตเราไป
ลองสังเกตุตัวเองดีดี ว่าอยู่ๆก็อยากไปทำไม อยากได้เพิ่ม
ไปลงของเพิ่ม ทั้งพรายทั้งกุมารครับ เค้าใช้สารพัด ผมเจอ
มาหลายอาจารย์แล้วครับ จนบางทีต้องห้ามใจตัวเองเอาไว้
แก้ไขปัญหาโดย เอาของที่เช่ามาขายออกให้หมดก่อน
เพราะเก็บเอาไว้ก็จะเป็นบริวารของมันซะเปล่าๆๆ
มันไม่ได้มาช่วยเรา มันจะทำงานตามที่อาจารย์เค้าสะกดมา
เท่านั้น หลังจากนั้นเงียบเป็นเป่าสาก
อยากแรงต้องไปอัพเงิน ปลุกเสกใหม่ ก็เหมือนเดิม แรกๆๆ
ก็แรงสุดท้ายก็เงียบอีก
รู้ไหมพอไม่ได้เจออาจารย์พวกนี้แค่ 4-5 ปี
พอรู้ข่าวอีกทีอาจารย์สายพรายรวยเอาๆๆ มีบ้านหลายหลัง
มีรถหรูขับหลายคัน และมีลูกมือก็คือลูกศิษย์ที่เรียนวิชา
เป็นแขนขา เป็นไม้กันหมา แต่สุดท้ายพวกนี้ก็ไม่พ้นกรรม
ครับ อาจารย์พวกนี้จึงชอบทำบุญ ต้องหนีกรรม เพราะ
ทราบดีว่าเครื่องรางหรือพรายช่วยอะไรเค้าไม่ได้
ถ้าช่วยได้ก็คงไม่สวดมนต์ไหว้พระกันหรอกครับ
ต้องบุญตัวเดียวเท่านั้น ที่จะบรรเทากรรมที่ทำเอาไว้
วันนี้พอเท่านี้ก่อนครับ อาจไปขัดหูขัดตาขัดตีน
ใครหลายคน แต่มันก็เป็นประสบการณ์ส่วนตัว
ของผมเอง ที่นำมาเล่าเพื่อเป็นวิทยาทานให้กับคนที่
ไม่รู้ ส่วนเรื่องจะเชื่อหรือไม่ พิจารณากันเอาเองครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 6
ใครหลายคนที่นิยมพกพาเครื่องรางของขลังแล้ว
จะมีการบอกให้ท่องเรื่องคาถากำกับก่อนการใช้งาน
ซึ่งบางทีเราก็พกเยอะแยะ ท่องสารพัดคาถาก่อนจะพกพา
จนจำได้ กลายเป็นจอมคาถาไปในที่สุด ผมก็เช่นกัน
บางทีก็หาคาถาบทอื่นมาท่องเสริมเพิ่มเข้าไป เพื่อความขลัง
ตามประสาคนทั่วไปที่ไม่มีความรู้ คิดว่าท่องแล้วจะเกิด
ความขลังขึ้น ผมยังคงคิดเช่นนั้นอยู่เรื่อยไป
จนวันหนึ่งผมได้รู้จักกับลูกศิษย์ที่ขายเครื่องราง
สายพรายของอาจารย์ท่านหนึ่ง ที่มาแรงจากประสบการณ์
ของผู้ใช้ ชักชวนให้ไปเรียนวิชากับท่านอาจารย์ ซึ่งในใจ
ผมก็คิดอยากศึกษาเพราะอยากรู้ อยากลอง ในสมัยนั้น
อาจารย์ท่านนี้เริ่มมีชื่อเสียง คนรู้จักในนามผู้เสกและสร้าง
ขุนแผนพรายดี ซึ่งเป็นใครไม่ได้นอกจากท่านอาจารย์ซาอึ่ง
วันนี้ขอจบเพียงเท่านี้ก่อน ถัดไปจะมาเล่าประสบการณ์
ต่อครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 7
ต่อจากตอนที่แล้ว วิชาที่เรียนเป็นวิชาหมอธรรม
วิชาทางภาคอิสาน เป็นการสวดธรรมเพื่อให้ครูมาลง
เมื่อมาลงภาษาสวดจะเปลื่ยนไป ไม่ซ้ำกัน โดนผู้สวดจะ
กำหนดเองไม่ได้ โดยครูจะมาสื่อในจิตขณะนั้น วิชานี้จะมี
เป็นห้องๆๆ ตอนเรียนยกขันธ์แล้วมีการสวดอัญเชิญครู
วิชานี้ต้องสวดจนกว่าจะติดธรรม โดยอาจารย์จะสวดไปด้วย
เพื่อให้ติดง่ายขึ้น วิชานี้หายากที่คนจะสวดธรรมครั้งเดียวติด
ต้องฝึกสวดต่อจนติดธรรมหรือฝึกสวดบ่อยๆๆ
วิชานี้ไม่เหมือนร่างทรงเพราะเรายังมีสติรับรู้อยู่ทุกขณะ
เมื่อสวดจนติดธรรมแล้วสามารถสื่อกับครูอาจารย์ได้ซึ่ง
อาจไม่ใช่อาจารย์เดียวแต่จะมีหลายอาจารย์มาลงซึ่ง
ก็แล้วแต่วาสนาของเรา ซึ่งวิชานี้จะคล้ายกับอีกวิชาหนึ่งที่
ผมจะได้เรียนหลังจากนี้ ซึ่งก่อนหน้านี้ไปหากราบอาจารย์
ไปทั่วก็ไม่ได้รับการสอนชี้แนะ แต่สุดท้ายเมื่อถึงเวลา
จะมีคนนำพาไปเอง มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นวาสนา
ที่เคยทำหรือผูกพันกันมา ผมจะเล่าในตอนต่อไปครับ
ว่าเป็นอย่างไร

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 8
มาค้างต่อจากตอนที่แล้ว ช่วงนี้ธุระจะเยอะสักหน่อย
ถ้ามีเวลาก็จะเล่าไปเรื่อยๆๆ เรื่องมีเยอะแยะหลายอย่าง
ประสบการณ์ที่อยากแบ่งปันเป็นความรู้จะได้กระจ่างเสีย
ที บางคนเข้าใจผิดมาตลอดเพราะไปหลงคิดว่าสิ่งนั้นดีกว่า
สิ้งนี้ มวลสารหายาก มวลสารที่ปรุงแต่งขึ้น สารพัดสารพัน
ในเมื่อคุณศึกษาเรื่องไสยศาสตร์แล้ว สิ่งสำคัญมันอยู่ที่จิต
ตัวเดียวเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นอะไร ถ้าไม่ให้สำคัญกับการ
ใช้จิตแล้ว มันก็ไม่มีคุณค่าใดๆๆ นี่คือความลับที่ผมเกริ่น
เมื่อตอนที่แล้ว แม้มีหมื่นพันวิชาก็จบที่จิตตัวเดียวเท่านั้น
ทุกวิชานั้นกำเนิดเกิดมาจากมนุษย์เป็นคนผูกสร้างขึ้นมา
แต่จิตกำเนิดมาก่อนนานมากนัก จิตได้ถูกฝึกมานับเป็น
ล้านๆภพชาติ ผู้ที่จะทำได้ต้องมีของเก่ามาแต่เก่าก่อน
ถึงจะทำได้ เหมือนบุญบารมีสร้างชาตินี้ได้ แต่ชาตินี้ก็คง
ไม่ได้ ต้องทำไปเรื่อยๆๆเหมือนตักน้ำใส่ตุ่ม เมื่อเต็มมัน
จะล้นออกมาเอง สุดท้ายทุกคนจะสู่ทางออกคือนิพพานเอง
ทำไปเรื่อยๆๆ สะสมกันไป แล้วแต่ปัญญาของแต่ละคน
คนฉลาดก็ทำน้อยได้เยอะ คนโง่ก็ทำเยอะได้น้อย
ก็ว่ากันไป เขียนมายืดยาวจนลืมเขียนเรื่องวิชาลึกลับ
ที่ไปพบเจอโดยบังเอิญ ขอยกยอดไว้ครั้งหน้าแล้วกันครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 9
พูดถึงวิชาลึกลับที่ได้ยกขันธ์เรียนโดยบังเอิญ จากการชักชวน
ของอาจารย์ท่านหนึ่ง ที่พบกันโดยบังเอิญโดยการรู้จักแนะนำ
จากพี่ที่นับถือกัน ซึ่งพี่ท่านนี้ก็ศึกษาทางนี้และเป็นลูกพี่ลูก
น้องกับอาจารย์สายพรายชื่อดังท่านหนึ่งในเมืองไทย
ได้สนทนาพูดคุยแลกเปลื่ยนข้อมูลเรื่องประสบการณ์การเรียน
และสุดท้ายท่านได้เมตตาให้ไปศึกษาเรียนวิชาลึกลับโบราณ
ที่ไม่มีการพูดถึงในอินเตอร์เน็ตเท่าไหร่่ เพราะวิชาสายนี้ไม่ได้
โปรโมตเน้นเพื่อธุรกิจหรือต้องการเผยแพร่ให้คนมาเรียนวิชา
กัน หลวงปู๋ผู้สอนวิชาได้กล่าววา วิชานี้ถ้าไม่มีวาสนาหรือ
ความเกี่ยวพันกัน ยังไงก็ไม่ได้เรียน นอกจากวิชานี้ยังมีวิชา
ปรอทที่หายสาปสูญไปจากวัดประดู่ทรงธรรม จ.อยุธยา ใน
สมัยหนึ่ง ผมคงมิกล้าบอกกล่าวชื่อวิชาเพราะคงปฎิบัติตาม
เจตนารมณ์เดิมตามศิษย์พี่ ที่ปฎิบัติกันมา แต่จะเล่าที่มาและ
รายละเอียดพอสังเขปคร่าวๆๆให้อ่านกันเพลินๆๆ ถ้าท่าน
ต้องการรายละเอียดมากกว่านั้น ก็ขอให้ข้ามไป วันนี้หมดเวลา
ขอไว้เล่าวันถัดไปแล้วกันครับ ไม่อยากเขียนยาวๆๆ อยากให้
อ่านกันเพลินๆๆเท่านั้น

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 10
ติดค้างเรื่องวิชาลึกลับ หลวงปู่ผู้สอนวิชาท่านนี้ จำวัด
ที่สระบุรี ท่านชอบศึกษาวิชาคาถาอาคมตั้งแต่สมัยยังหนุ่ม
ที่ใดมีอาจารย์ดีมีวิชาดี ต้องดั้นด้นไปเรียนให้ได้ จนท่านมา
พบวิชานี้ ท่านบอกว่า วิชาที่เรียนมาเทียบไม่ได้เลย วิชาที่
เรียนมาต้องมีคาถา มีคายวิชา แต่วิชาลึกลับนี้ไม่ต้อง
วิชานี้จะคล้ายวิชาธรรมทางภาคอีสาน แต่แตกต่างกันที่
วิชานี้จะมีครู 7 ท่าน ครู 7 ท่านนี้จะเชี่ยวชาญคนละ
อย่างไม่เหมือนกัน การสื่อก็เหมือนครูธรรม ท่องอัญเชิญ
ครูเข้าตัว จนภาษาเปลื่ยน ครูมาลง เราสามารถสื่อให้
ครูฃ่วยได้ทั้ง 7 ท่าน หลวงปู่ท่านกล่าวว่า วิชานี้ไม่เคยแพ้
ใคร อย่างแย่แค่เสมอคือเค้าทำไรเราไม่ได้ สำหรับ
คนที่สื่อครูไม่ได้ วิชานี้เป็นวิชาที่ทำได้ทุกอย่าง ทั้งปราบผี
ปราบปอบ ปอบที่ว่านี้คือปอบวิชา ผู้ที่เรียนคาถาอาคมแต่
ผิดครูจนตัวเองกลายเป็นปอบ เข้าสิงคนกินเครื่องในหรือ
ขอเครื่องเซ่นสังเวยกิน
ยังไม่จบครับ วันนี้เล่าแป๊บเดียว พอมองอีกทีข้อความ
ยาวซะแล้ว เอาไว้วันหน้าเช่นเดิม เพื่อจะได้อ่านเพลินๆ
ไม่ตาลายกัน

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 11
เล่าต่อเรื่องวิชาลึกลับนี้หลวงปู่ไปขอเรียนกับฆราวาส
ที่จ.อยุธยา อาจารย์ที่เป็นฆราวาสเจ้าของวิชาไม่ยอมสอนให้
หลวงปู่ต้องเพียรไปหา ไปขอเรียน ด้วยความพยายามของ
หลวงปู่เพื่อที่จะร่ำเรียนวิชานี้ให้ได้ ทำทุกวิถีทาง เอาเป็นว่า
ผมเล่าเท่านี้พอ ถ้าเล่ามากกว่านี้ท่านที่ไม่ประสงค์ดีอาจไป
ปรามาสท่านได้ จะนำความเสื่อมเสียมาสู่ครูอาจารย์ เจ้าของ
วิชายอมใจอ่อนหลังจากหลวงปู่ใช้ความพยายามหลายเดือน
วิชาที่สอนหลวงปู่ก็ร่ำเรียนจนสำเร็จ ก่อนสำเร็จอาจารย์
ฆราวาสได้ให้หลวงปู่วิ่งฝ่ากอไผ่ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เลย
แต่เมื่อสำเร็จแล้วมั่นใจในวิชา มีครูเป็นที่พึ่ง ท่านตัดสินใจ
วิ่งอย่างรวดเร็วฝ่ากอไผ่ไปได้ นี่แหละครับเมื่อใจเชื่อมัน
ก็จะเกิดพลัง คาถาไม่ต้อง มีครูอาจารย์หนุนนำ ตอนฝึก
วิชานี้เมื่อครูลง ตอนฝึกวิชาในโบสถ์บางท่านก็กระโดด
ข้ามหน้าต่างโบสถ์ออกไปข้างนอกโบสถ์บ้าง
ต่อยปลั๊กไฟพังบ้าง โดยไม่กลัวเจ็บกลัวอันตรายใดๆๆ
และไฟก็ไม่ได้ดูดแต่อย่างใด
แหมเล่านิดเดียวข้อความยาวอีกแล้ว ขอยกไปคราวหน้า
เรื่องราวที่เล่าเป็นเรื่องจริงกำลังตื่นเต้น ไว้คราวหน้ามา
เล่าต่อครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 12
นอกจากวิชาลึกลับนี้ยังได้มีโอกาสยกขันธ์ศึกษา
วิชาปรอท ซึ่งเป็นวิชาเดิมจากวัดประดู่ทรงธรรม แต่ได้หาย
สาปสูญไป โดยหลวงปู่ท่านได้เรียนจากต้นสายวัดประดู่
ทรงธรรม จนภายหลังศิษย์วัดประดู่ทรงธรรมได้มาร่ำเรียนเพื่อ
ไปสืบคืนไปที่ต้นสายดังเดิม วิชานี้จะกินปรอทและตีปรอทเข้า
ตามมือเพื่อรักษาโรคและคงกระพันแคล้วคลาด กันคุณไสย
การกินปรอทนี้ต้องทำการล้างพิษของปรอทออกก่อนจะกิน
เข้าไป คนที่เรียนต้องผ่านการกินปรอทมาแล้วทุกคน ปรอทที่
กินจะไม่ไปไหนจะประสิทธิ์อยู่ในร่างกาย ครั้งหนึ่งหลวงปู่ท่าน
ไปโรงพยาบาล หมอเอ๊กซเรย์แล้วตกใจ ปรอทได้ไปจับที่
กระดูกหลวงปู่เต็มไปหมด ที่แน่ใจว่าล้างพิษแล้วสามารถทาน
ได้เพราะทำตามตำราสายวิชา เคยมีลูกศิษย์ที่เรียนวิชานี้เป็น
มะเร็ง เสกปรอททานเองจนหายมะเร็งมาแล้ว ทุกวันนี้ยังมี
ชีวิตอยู๋ ทราบกันดีในบรรดาลุกศิษย์สายวิชานี้ ถ้าไม่ทานก็จะ
ตีที่ฝ่ามือให้เข้าไปในร่างกายโดยจะทิ้งขี้ปรอทไว้จะมีสีออก
เทาดำ วิชาปรอทนั้นจะเรียนคู่กับวิชาลึกลับเพราะถือว่าเป็น
วิชาโบราณทั้งคู่ หาโอกาสเรียนยาก ไม่ใช่อยากเรียนก็จะไป
ขอเรียนได้ เพราะต้องได้รับอนุญาติเรียนจากท่านเจ้าอาวาส
องค์ปัจจุบันก่อน ซึ่งท่านเป็นหลานของหลวงปู่ที่สืบวิชานี้และ
ดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าอาวาสองค์ปัจจุบัน คราวหน้าเรื่องราวจะ
เป็นเช่นไรลองติดตามครับ วันนี้ข้อความยาวแล้วขอลาก่อน

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 13
เรื่องเล่าของหลวงปู่นั้นมากมายนัก ทั้งเรื่องเสน่ห์ เมตตา
คงกระพัน เยอะแยะ ท่านเดินสายไปเรียนวิชาสายสมเด็จลุน
วิชาอะไรเรียนมาเยอะแยะ แต่ท่านว่าวิชาลึกลับนี้สุดยอดแล้ว
ความเข้มขลังของท่านมั่นใจถึงกับแหกก้นให้เอาปืนยิง
ก็ยิงไม่ออก เอาเป็นว่าเรื่องของท่านผมขอจบเท่านี้พอ
แล้วกัน เพราะเดี๋ยวจะเล่ากันไม่จบไม่สิ้น วันนี้เอาสั้นๆๆ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 14
วันนี้มีเวลาว่างก็ขอเล่าต่อเลยครับ
หลังจากได้เรียนวิชาลึกลับและวิชาปรอทแล้วก็ฝึกฝน
ทั้งกินปรอท ตีปรอทเข้าร่างกาย แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้ มัน
ก็เริ่มเบื่อหน่าย เลยมาคิดว่าจะเรียนไปทำไม รู้ไปทำไม
อยากหันหน้าศึกษาธรรมะ อยากละเรื่องวิชาไสยศาสตร์
มันเบื่อมาก เลยคิดว่าอยากเลิก เลยนำขันธ์ครูไปลอย
แม่น้ำ บอกกล่าวครูอาจารย์ ขอเลิกเพื่อยึดธรรมะเป็นที่พึ่ง
แต่ก็หวั่นใจไม่หาย กลัวว่าครูอาจารย์ท่านจะไม่พอใจ
เมื่อลอยทิ้งเสร็จ ก็รีบไปจุดธูปถวายชีวิตนี้เป็นพุทธบูชา
ถวายให้กับพระพุทธไปเลย ถือว่าชีวิตนี้ไม่ใช่ของเราแล้ว
ถวายไปแล้ว ถ้าครูไม่พอใจก็คงไม่สามารถทำอะไรได้
เพราะมันไม่ใช่ของเราแล้ว อันนี้ผมคิดเอาเองครับ 555
แป๊บเดียวข้อความยาวแล้ว ไว้เล่าครั้งหน้าครับว่าจะ
เป็นอย่างไรต่อ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 15
หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องคาถาหรือเรื่อง
ไสยศาสตร์ เพราะเบื่อและปล่อยวาง ได้แต่คอยรักษาศีล
5 ที่พึงทำได้ ศีล 5 นั้นต้องรักษาให้ครบ ทั้งกายกรรม วจี
กรรม มโนกรรม ใครที่คิดว่ารักษาได้ง่ายแค่เราเผลอคิดก็
ถือว่าผิดศีลแล้ว ช่วงนั้นได้แต่เวียนไปปรึกษาพูดคุยข้อ
ธรรมะกับพระ แต่ก็ไม่วายเจอไม่พ้นเรื่องแบบนี้ มีพระท่าน
ทักมาให้ไปทำบายศรีขอขมาครูอาจารย์ซะ แล้วจะดีขึ้น
ตอนนี้เราได้มาทางพุทธะแล้ว มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ครู
ท่านไม่อาจทำอะไรเราได้ แต่ให้ไปขอขมา ได้ยินเท่านี้ก็
ตกใจ เอเราไม่เคยบอกไปว่าทำไรลงไป ทำไมท่านรู้ได้
และบอกได้ขนาดนี้ ก็เลยสอบถามพระท่านนี้แต่ก่อนเป็น
พ่อพราหมณ์ทำพิธี มีลูกศิษย์มากมาย มิน่าในวันที่
พระองค์นี้บวช ผมได้ไปสนทนากับพระรูปอื่นในบริเวณนั้น
พอท่านบวชเสร็จครองจีวรแล้ว ได้มีลูกศิษย์เดินตาม ท่าน
ได้เดินมาทางผมยืนอยู่ระยะห่าง 5 เมตร ขนแขนของผม
ลุกเกลียวขึ้นไปบนศรีษะ อืมผมก็ตกใจแต่ไม่ทราบว่ามา
จากท่านนี้เอง จึงมารู้ภายหลังว่าเป็นหมอพราหมณ์
นอกจากนั้นท่านยังทักเรื่องครูอาจารย์และเรื่องเป็นศิษย์มี
ครูสายยักษ์ เรื่องสายยักษ์ผมจะเล่าให้ฟังทีหลังว่าเรื่อง
ราวเป็นอย่างไร วันนี้พอแค่นี้ก่อนครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 16
จากพระที่เคยเป็นหมอพราหมณ์ทักเรื่องการขอ
ขมาครูอาจารย์นั้น ก็คิดว่าไม่ได้เสียหายอะไรทำซะ
จะได้ไม่ติดบ่วงกรรมกัน จะได้ไม่มีสิ่งใดติดค้าง
อันนี้คือความคิดของผม จึงไปซื้อบายศรีมาทำพิธี
ขอขมา ซึ่งแน่นอนเมื่อทำแล้วก็จะสบายใจ โล่ง
เพราะเราทำไม่ถูกต้องเอาไว้ ก็น่ามีอันจะจบ
จนโชคชะตาวันหนึ่งได้มาพบและรู้จักกับผู้สร้าง
พระเครื่องเป็นศูนย์พระ ซึ่งจะอธิบายว่าเมื่อศูนย์
พระสร้างพระเสร็จ ก็จะนำไปให้พระเกจิที่รู้จัก
หรือได้คุยขอความเมตตาเสกแล้วแบ่งสันปันส่วน
เป็นเงินทำบุญเข้าวัด หรือหาพระที่มีวิชาให้ปลุกเสก
วันนั้นได้คุยกันเรื่องพระเครื่องและได้รับคำแนะนำ
ให้ไปพบหลวงปู่ประยูร วัดป่าบำเพ็ญธรรม
เพราะจริตตรงกัน คล้ายกัน ก็มานั่งคิดว่าเราไม่ได้สนใจ
เรื่องอภินิหาร เรื่องวิชาแล้ว ก็คงไม่สนใจที่อยากไป
หาเพิ่มมาอีก แต่ก็ได้แค่รับฟังข้อมูลไว้เบื้องต้นเท่านั้น
วันนี้ขอจบเพียงเท่านี้ก่อน แล้วจะมาเล่าเรื่องราวใน
วันถัดไปครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 17
แต่เมื่อคนเรามีวาสนาต่อกันมา ไม่อาจหลีกเลี่ยงลิขิต
ของกรรมที่ทำร่วมกันมา ผมได้เดินทางไปพบ
หลวงปู่ประยูรโดยไม่เคยได้รู้จักกันมาก่อน ท่านเป็น
พระที่มีเมตตามากไม่ถือตัว ไม่เคยเอ่ยปากไล่ใคร
แม้จะเคยมีลูกศิษย์ไปหาท่าน รบกวนท่านจนท่าน
ไม่ได้พักผ่อน เมื่อวันแรกได้พบเจอได้พูดคุยเรื่อง
ราวประวัติของท่าน ท่านเป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่ละมัย
สํานักสงฆ์สวนสมุนไพร ที่มีอายุร้อยกว่าปี
หลวงปู่ประยูรท่านชอบเรื่องฤทธิ์ เลยไปศึกษาอยู่กับ
หลวงปู่ละมัย และได้ช่วยหลวงปู่ละมัยหุงปรอท ทำให้
ได้รับไอปรอทเข้าสู่ร่างกาย จนอาพาธ ลูกศิษย์ท่าน
เลยให้มาจำวัดที่วัดป่าบำเพ็ญธรรม พระที่ร่วมกันกับ
ท่านหุงปรอท ไม่เหลือรอดซักคน เหลือท่านองค์เดียว
แต่ก็สาหัสมาก เวลาเข้าห้องน้ำต้องคลานเลยทีเดียว
ช่วงที่ไปพบร่างกายท่านเริ่มฟื้นตัวแข็งแรงขึ้น
วันนี้ขอจบเท่านี้ก่อน วันถัดไปจะมาเล่าต่อครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 18
ช่วงไปพบท่านดีขึ้นมาก ท่านเล่าเรื่องกรรมฐานและ
ประสบการณ์ตอนธุดงค์ให้ฟัง ถ้าเราไม่ถามท่านจะไม่บอก
ท่านไม่เคยโอ้อวดอิทธิฤทธิใดๆ เลยถามเรื่องเรียนธรรม
ท่านบอกท่านเคยสอนแต่ตอนนี้ท่านเลิกสอนแล้ว แม้จะ
คะยั้นคะยอท่าน ท่านก็ไม่ใจอ่อน แต่ท่านเมตตาสอนวิชา
พลังจักรวาลให้ ซึ่งพลังนี้เป็นพลังของพรหมเทพสุริยะ
ที่ส่งพลังมาให้ ซึ่งทีแรกจิตสัมผัสไม่ได้ ก็คิดว่าไม่มีจริง
ท่านบอกให้ไปขยันฝึกฝน สามารถพลิกแพลงได้
หลายแบบ
คราวหน้าจะเล่าเรื่องสำเร็จวิชาพลังจักรวาล วันนี้ขอจบ
เท่านี้ก่อนครับ

 

เรื่องเล่าเล่นๆๆตอน 19
หลังจากได้ทำการเปิดพลังจักรวาลแล้ว ไปทำ
การฝึกฝน แต่ยังคงลังเลสงสัยเพราะสิ่งที่ทำนั้น
ยังใหม่และไม่ชำนาญ ไม่สามารถสัมผัสได้หรือเดิน
พลังในแนวทางที่ถูกต้อง ก็ฝึกไปแบบเข้าใจเอาเอง
จนผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ ได้ไปกราบพบหลวงปู่
ท่านเรียกลูกชายท่านมา เอามือมาประสานบอกให้เดิน
พลังเชื่อมกับลูกชายท่าน ว่าทำได้ไหม พลังมากน้อย
เพียงใด เหมือนเป็นการทดสอบสิ่งที่ให้ไปทำว่า
ทำแล้วได้ผลยังไงบ้าง เมื่อเอามือประสานเราก็นิ่ง
ลังเลสงสัย นั่งนิ่งๆๆ ลูกชายท่านบอกว่า ทำไมไม่มี
พลังออกมา ตกใจว่าทำไมเค้ารู้ ก็ลองเคลื่อนพลังออกไป
ดู ปรากฎว่าเค้าบอกว่า มาแล้วๆ แสดงว่าพลังนี้มีจริง
ไม่ใช่มายากล หรือปาหี่หรือมโนไปเอง ก็เลยรูู้วิธีการ
เคลื่อนพลัง ว่าเป็นเช่นไร วันนี้เล่าเท่านี้ก่อน
เดี๋ยวคราวหน้าจะมาเล่าเรื่อง ครูวิชายังอยู่ไม่ไปไหน