เรื่องเด่น บทกรวดน้ำแบบสั้น หลังใส่บาตร ขอให้ท่านได้รับผลบุญของข้าพเจ้าด้วยเทอญ

ขออนุญาตเรียนให้ทราบเรื่องบุญครับ
- ปกติแล้วบุญไม่ได้อยู่กับตัวเรานะครับ
- แต่ละคนจะมีกองบุญ (ของใครของมัน) อยู่บนสวรรค์
- เมื่อเราทำบุญ จะเกิดแสงสีขาวแผ่ออกจากตัวเรา แสงนี้จะอยู่กับเรา 3 - 4 วินาที แล้วจะลอยขึ้นไปสะสมอยู่ที่กองบุญบนสวรรค์
- หากเราจะอุทิศบุญ ก็สามารถทำได้ 2 กรณี ครับ
1. อุทิศตอนบุญอยู่กับเรา เช่น เราใส่บาตรเมื่ออาหารหลุดจากมือลงในบาตร จะเกิดแสงบุญ ให้รีบคิดทันทีว่า "บุญนี้ให้กับพ่อแม่ฉัน" "บุญนี้ส่งถึง..." (ให้คิดเอานะครับ ไม่ต้องออกเสียง)
2. อุทิศเวลาไหนก็ได้ แต่ต้องคิดดังนี้ "ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โปรดจงดล บันดานบุญของข้าพเจ้า ส่งให้กับยายของข้าพเจ้าที่เสียชีวิตเมื่อวานนี้" การอุทิศแบบข้อ 2 นี้ ไม่จำกัดเวลา จะอุทิศเป็นชั่วโมงก็ได้ อุทิศวันละ 100 ครั้งก็ได้ ยิ่งอุทิศมากบุญยิ่งมากขึ้นครับ (บุญจากสวรรค์จะพุ่งลงมาที่ตัวเราก่อน แล้วจึงพุ่งไปหาผู้รับ)
แบบข้อ 2 นี้ ืจะต้องอาศัยอำนาจพระรัตนไตรทุกครั้ง
อนึ่ง การกรวดน้ำนั้น อาจจะมีบุญออกไปบ้างเป็นบางครั้ง ถ้าบุญมีอยู่ที่ตัวเรา แต่ก็น้อยเต็มที

 

อย่าพึ่งกรวดน้ำตอนที่ใส่บาตร เพราะหลังจากที่พระท่านฉันอาหารแล้ว ท่านก็ต้องสวดยะถาให้พรอีกครั้ง ตรงนี้ให้โยมประมาณเวลาว่าสัก ๘ หรือ ๙ โมง ท่านฉันอาหารเรียบร้อยแล้ว ตอนนั้นโยมกรวดน้ำเลย

มีญาติโยมสงสัยในเรื่องบุญมาก แม่ชีจะบอกว่า เรื่องของบุญ มีหลายๆอย่างที่เป็นบุญของมนุษย์รากฐานของมนุษย์ ในเรื่องของบุญคือความกตัญญูมาที่หนึ่ง ถึงแม้คนที่ไม่มีศาสนา ตามต่างประเทศที่แม่ชีได้ไปบรรยาย บางประเทศไม่มีศาสนา แต่เขามีความกตัญญูก็ถือว่าเป็นบุญ

ทีนี้ในลักษณะของบุญที่โยมทำกัน โยมคิดว่า โยมทำบุญใส่บาตร แต่ทำไมโยมไม่ก้าวหน้า
โยมพยายามถวายสังฆทานทุกอาทิตย์ แต่โยมก็ยังมีปัญหากับคนที่ทำงานอยู่ โยมพยายามสวดมนต์
ไหว้พระ แต่ใจโยมก็ยังฟุ้งซ่าน นี่โยมยังไม่เข้าใจในลักษณะบุญที่โยมทำ เดี๋ยวนี้พอใส่บาตรเสร็จ
ก็มีการขอพร แล้วกรวดน้ำ แต่โยมลืมไปว่าพระท่านยังไม่ฉันอาหารเลยใช่ไหม โยมอยากกรวดน้ำ
เดี๋ยวนั้น ท่านก็นำกรวดน้ำให้ ในวินัยไม่มีค่ะเรื่องใส่บาตรปุ๊บแล้วกรวดน้ำเลย ไม่มี ตามกฏกติกาวินัย
มีอยู่ว่า เมื่อบิณฑบาตรมาแล้ว อาหารในบาตรทั้งหมดต้องถวายพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก่อน
ที่เรียกว่า”ถวายข้าวพระพุทธ” เมื่อถวายเสร็จแล้วถึงจะลาเอามาเลี้ยงชีพได้ คือทุกอย่างมันต้อง
มีขั้นตอน แต่ว่าญาติโยมเดี๋ยวนี้ไม่เข้าใจ พอใส่บาตรปุ๊ป แล้วให้พระท่านยะถา...เลย นี่ส่วนมากเลยนะ

ตามตลาดของขายใส่บาตรมีกรวดน้ำเสร็จเรียบร้อย เวลาใส่บาตร พระท่านจะให้พรเป็นภาษา
บาลีซึ่งเป็นภาษาของพระพุทธเจ้า “อภิวาทะนะสีลิสสะ นิจจัง วุฑฒาปะจายิโน จัตตาโร ธัมมา
วัฑฒันติอายุ วัณโณ สุขัง พะลัง” พรอันนี้ที่โยมใส่บาตรไปแล้ว โยมได้แน่นอน แต่พอโยมเตรียมที่กรวดน้ำจะกรวดน้ำให้ผู้ล่วงลับ พระท่านเห็นโยมเตรียมที่กรวดน้ำ ท่านก็นำให้กรวดน้ำเดี๋ยวนั้น
พอพระท่านกล่าวยะถา ก็มีญาติที่ล่วงลับไปแล้วญาติพี่น้องที่ตายไปแล้วก็มารอมาขอบุญเลย
นี่เป็นเรื่องที่แม่ชีเห็น แม่ชีเห็นญาติมายืนรอ แต่ท่านยังไม่ทันกลับถึงวัด พระท่านยังไม่ได้
ฉันอาหารเลย โยมลองนึกถึงหลักความเป็นจริงว่า เมื่อกรวดน้ำไปแล้วคนที่เขามารอ แต่อาหาร
มันยังไปไม่ถึงญาติเพราะพระท่านยังไม่ได้ฉัน แล้วไปที่ไหน ก็ส่งผลไปที่คนกรวดน้ำ ไปทำอะไร
ไปทำให้คนนี้โกรธง่าย ไปทำให้คนนี้ป่วยไข้ง่าย ทำอะไรมันเหมือนเราลืมไปหมด เราตั้งใจจะทำอะไร
เหมือนเราเป็นคนวางแล้วลืมง่าย เอ๊ะ....เอาไปไว้ตรงไหนนะ คือวางอะไรไว้แล้วก็ลืม ทั้งๆ ที่จริง
มันไม่น่าจะลืม แต่ทำไมมันลืม ที่มันมาจากตรงนี้ กรวดน้ำก่อนที่พระจะฉัน ถามว่าแล้วจะให้กรวดน้ำ
ตอนไหน

ใครอ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว อย่าพึ่งกรวดน้ำตอนที่ใส่บาตร เพราะหลังจากที่พระท่าน
ฉันอาหารแล้ว ท่านก็ต้องสวดยะถาให้พรอีกครั้ง ตรงนี้ให้โยมประมาณเวลาว่าสัก ๘ หรือ ๙ โมง
ท่านฉันอาหารเรียบร้อยแล้ว ตอนนั้นโยมกรวดน้ำเลย โยมไม่ต้องกรวดน้ำบทยาวมากหรอก
ในครั้งพุทธกาลพระเจ้าพิมพิสารทำบุญกับพระพุทธเจ้า ในคืนหนึ่งฝันไปว่า ญาติของพระเจ้า
พิมพิสารเป็นเปรตหมดเลย เป็นเปรตสูงใหญ่ พระเจ้าพิมพิสารจึงทูลถามพระพุทธเจ้าว่า
จะทำบุญใดให้ญาติที่ล่วงลับได้รับบุญนี้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงให้กรวดน้ำคำว่า “อิทังเม
ญาตินัง โหตุ สุขิตา โหตุ ญาตะโย” คือบทสั้นๆ นี่แหล่ะ ญาติทั้งหลายนับจากเราไป ๗ ชั้น
ได้แน่นอน แล้วถวายสังฆทานหล่ะถวายสังฆทานพระรับแล้วท่านก็ยังไม่ได้ใช้ แต่กรวดน้ำได้เลย
ต่างกันกับการใส่บาตร

โยมไปดูนะ แม่ชีไม่ได้ให้โยมไปจับผิดนะ ให้โยมไปดูธรรมะที่ตลาด คนที่ทำอาหารขาย
เพื่อถวายพระ โยมไปดูเถอะเดี๋ยวๆ เขาก็ลุกขึ้นยืน เดี๋ยวๆ เขาก็จะนั่งลงไป หน้าตาเขาไม่ผ่องใส
เพราะเขาเป็นคนเตรียมน้ำ ทีนี้ก็มีหลายคนบอกว่ากลัวจะลืม พอนึกได้อีกทีก็เลยเพลไปแล้ว ที่จริง
ไม่ว่าจะเลยเพลหรือว่าข้ามวันไปแล้วก็ยังกรวดน้ำได้ คือถ้าโยมใส่บาตรแล้ว บุญก็ยังรออยู่
ไม่เลือกกาล ไม่เลือกเวลาถึงแม้ใส่บาตรมา ๑o ปี ไม่เคยกรวดน้ำเลย บุญก็ยังไม่ไปไหน
บุญตรงนั้นส่งผลให้มีเงินที่จะซื้อข้าวปลาอาหารใส่บาตรได้ทุกวัน แต่ว่าถ้ายังไม่ได้กรวดน้ำ
บุญก็ยังไม่ได้เจาะจงลงมาว่าที่โยมทำมันจะส่งผล จนถึงวันที่โยมได้กรวดน้ำ บุญที่โยมทำมา ๑o ปี
มันไหลลงไปทีเดียวเลย ถ้าได้กรวดน้ำเมื่อไหร่สุขใจทันที แม่ชีใส่บาตรมาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยได้รับพร
ตอนนั้นเลย

พอโตขึ้นมาได้อยู่วัดแล้ว เห็นความศรัทธาของโยม ถ้าพระองค์ไหนไม่ให้พร โยมก็ไม่ใส่
อยากใส่องค์ที่ให้พร ถามว่าโยมเลือกใส่ผิดไหท ไม่ผิด แต่ไม่ว่าโยมจะทำอะไรนะ ติดขัด
เพราะว่าพระท่านเดินมาแล้ว แต่โยมไม่ศรัทธา จะใส่องค์โน้น มันก็เลยกลายเป็นว่า เวลาที่เขามีอะไร
ให้เลือก โยมก็จะได้เลือกเป็นคนสุดท้าย

ธรรมะโดยแม่ชีทศพร
จากหนังสือ: เบิกบุญ๒ สมปราถนา