พินัยธรรมหลวงปู่โต๊ะ

ทุกข์เพราะไม่ได้ นี่ก็ทุกข์
เมื่อได้แล้วกลัวเสียไป นี่ก็ทุกข์
เรียกว่า ทุกข์ทั้งได้ ทุกข์ทั้งเสีย
นี่เรียกว่า วนเวียนอยู่กับความทุกข์
หายใจเข้าก็ทุกข์ หายใจออกก็ทุกข์
แล้วใจจะสุขสงบได้อย่างไร
ใจมันไม่สงบก็พาให้จิตมันตก
พาให้กายมันร้อนรุ่ม
นี่ มันเป็นอย่างนี้

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

๑

การให้ทานแก่บุคคล ย่อมมีผลบุญทั้งมากต่างกันดังนี้
ทานในพระพุทธเจ้า ย่อมมากกว่าพระอรหันต์
ทานในพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์
ผู้ออกจากนิโรธสมาบัติ
ย่อมมีผลมากกว่าให้ ในพระพุทธเจ้า
และของพระอรหันต์ในเวลาปกติ
ดังนี้เป็นต้น

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

ความดีนี้เกิดจากอะไร
ต้องทำอย่างไร
ในธรรมะก็มี บอกไว้แจ้งแล้ว
ศีลนี่ไง คือความดี
มีศีลก็คือมีความดี
เคร่งในศีล ก็คือเคร่งในความดี
ศีลมีดีอย่างนี้
เธอทั้งหลาย จึงควรมั่นในศีล
คือ ยึดมั่นในความดี
ปฏิบัติตนเป็นคนดี
คนมีศีล

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

เธอทั้งหลาย
ไม่ควรคิดแต่ประโยชน์ส่วนตน
แต่ฝ่ายเดียว
จนคิดไปถึงว่าอยู่เหนือผู้อื่น
นี่จะทำให้เรามีจิตใจคับแคบ
จิตใจคับแคบ ทำให้ขาดความมีเมตตา
สุดท้ายก็ทุกข์อยู่คนเดียว
นี่เรียกว่าจะต้องอยู่กับความหดหู่ ใจเศร้าหมอง
ไปตลอด อายุขัย
จำไว้

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

พระคาถาโพชฌังคปริตร
อักขระลายมือของหลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี

นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

โพชฌังโค สะติสังขาโต ธัมมานังวิจะโยตะถา
วิริยัมปีติปัสสัทธิ โพชฌังคา จะ ตะถาปะเร
สะมาธุเปกขะโพชฌังคา สัตเตเต สัพพะทัสสินา
มุนินา สัมมะทักขาตา ภาวิตา พะหุลีกะตา
สังวัตตันติ อะภิญญายะ นิพพานายะ จะ โพธิยา
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โสตถิ เต โหตุ สัพพะทา
เอกัสมิง สะมะเย นาโถ โมคคัลลานัญจะ กัสสะปัง
คิลาเน ทุกขิเต ทิสวา โพชฌังเค สัตตะ เทสะยิ
เต จะ ตัง อะภินันทิตวาโรคา มุจจิงสุ ตังขะเณ
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โสตถิ เต โหตุ สัพพะทา

เอกะทา ธัมมะราชาปิ เคลัญเญนาภิปีฬิโต
จุนทัตเถเรนะตัญเญวะ ภะณาเปตวานะ สาทะรัง
สัมโมทิตวา จะ อาพาธา ตัมหา วุฏฐาสิ ฐานะโส
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โสตถิ เต โหตุ สัพพะทา

ปะธีนา เต จะ อาพาธา ติณณันนัมปิ มะเหสินัง
มัคคาหะตะกิเลสา วะ ปัตตานุปปัตติธัมมะตัง
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โสตถิ เต โหตุ สัพพะทา

ยันทุนนิมิตตัง อะวะมังคะลัญจะ โยจามะนาโป สะกุณัสสะ สัทโท ปาปัคคะโห ทุสสุปินัง อะกันตัง พุทธานุภาเวนะ วินาสเมนตุ
ยันทุนนิมิตตัง อะวะมังคะลัญจะ โยจามะนาโป สะกุณัสสะ สัทโธปาปัคคะโห ทุสสุปินัง อะกันตัง ธัมมานุภาเวนะ วินาสเมนตุ
ยันทุนนิมิตตัง อะวะมังคะลัญจะ โยจามะนาโป สะกุณัสสะ สัทโท ปาปัคคะโห ทุสสุปินัง อะกันตัง สังฆานุภาเวนะ วินาสเมนตุ

พระพุทธังรักษา พระธัมมังรักษา พระสังฆังรักษา

อายุวัณโณ สุขังพลัง เจริญพร

พระสังวรวิมลเถร

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

เราต้องมีความกตัญญูกตเวที
ต่อพระพุทธเจ้า
เพราะเราศึกษาธรรมของพระพุทธเจ้า
อาศัยหลักธรรมของพระพุทธเจ้า
ในการดำเนินชีวิต
กตัญญูอย่างไร
ก็กตัญญูโดยการละชั่วทำดี
ถวายเป็น พุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา
ดังนี้เป็นต้น

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

ตามันเห็นอะไร
ก็รู้ไปถึงใจ
ฉนั้น ใช้ตากลั่นกรองชั้น ๑
ใช้ใจ กลั่นกรองชั้น ๒
ดีชั่ว ให้ใจมันรู้
นี่สำคัญ
อย่าไปอุปทานตัดสิน
ด้วยการมองเห็นอย่างเดียว
จำไว้

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

ถ้าเธอไปหวง
ความหวงก็ให้โทษ
ถ้าเธอไปห่วง ความห่วงก็ให้โทษ
ถ้าเธอไปหลง ความหลงก็ให้โทษ
ถ้าไปรัก ความรักก็ให้โทษ
ฉนั้น จงรู้จักประมาณในสิ่งเหล่านี้
จำไว้

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

๑

การให้นี่ก็ต้องรู้จักให้
ให้สุรายาเมานี่ให้โทษ
ถือว่าให้ของไม่ดี มีโทษทั้งผู้ให้
และผู้รับ
เช่นให้อาวุธ ให้สุรา
นี่เรียกว่า ให้ของที่ทำให้เกิดโทษ
ล้วนเป็นการก่อบาป
จำไว้

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

๒

ของขวัญที่มอบให้แก่กัน
รู้มาว่า บางครั้งก็ให้สุรา
นี่เรียกว่า ให้ของมึนเมา
ที่ให้โทษ
ให้แบบนี้ ไม่ได้บุญกุศล
จะได้ก็แต่บาป เพราะให้
สิ่งที่ไม่ควรให้
จำไว้

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

เด็กๆไม่รู้จักความหมาย
ของคำหยาบคาย
ฉนั้น เราเป็นผู้ใหญ่ เป็นพ่อเป็นแม่
เราก็ไม่ควรพูดจาหยาบคาย ให้ลูก
หรือเด็กๆฟัง คือคำหยาบคาย
เด็กๆก็เรียนรู้จักผู้ใหญ่ทั้งสิ้น
จำไว้

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

ศีลเป็นอย่างไรเรามองไม่เห็น
ที่ว่าไม่เห็นนั้น เพราะเราไม่ได้ปฏิบัติ
ถ้าเราปฏิบัติ ที่เรียกว่ารักษาศีล
ตัวเรานี่แหละ คือศีล คือศีลที่เรารักษา
ความตั้งใจและเจตนา คือตั้งใจปฏิบัติ
ร่างกายกับจิตใจต้องอาศัยซึ่งกันและกัน
จิตใจเป็นศีล กายก็เป็นศีล การกระทำก็เป็นศีล
นี่ เห็นหรือยัง ว่าตัวศีลอยู่ตรงไหน
เป็นเช่นไร ดีอย่างไร
อธิบายง่ายๆอย่างนี้
ศีลไม่ให้โทษเลย ปฏิบัติไปเถิด

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

รักษาศีล ๕ นี่
ไม่ต้องลงทุนอะไร
ไม่เสียเงินเสียทอง
ศีล ๔ ศีล ๘
ศีล ๒๒๗ นี่
ไม่ต้องลงทุนอะไรเลย
ใช้กายใจเรานี่แหละ
ปฏิบัติแล้วมีแต่ผลดี ผลเลิศ
ทั้งสิ้น
จำไว้

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

ทานคือการแสดงน้ำใจ
คือการเสียสละ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
แบ่งปัน ตามกำลังของตน
เช่นต้องรู้จัก อภัยทานให้แก่กัน
คือ รู้จักให้อภัย
นี่เรียกว่า เป็นทานอันสำคัญประการหนึ่ง

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

๑

ถ้าเรามองเห็นผู้กระทำบาป
สร้างแต่กรรมชั่ว
แต่ทำไม กรรมชั่ว และบาปกรรม
ไม่เห็นส่งผลของกรรมชั่ว แก่ผู้กระทำนั้น
ผู้ทำกรรมชั่ว กลับได้ดี มีความสุข
จึงทำให้เราเกิดความสงสัยขึ้นในใจ
ว่าทำดีได้ดี จริงหรือ ทำชั่วได้ชั่ว จริงหรือ
นี่เรียกว่า คิดอย่างคนประมาท
ประมาท ในความคิดของตน
ถ้าเราศึกษาธรรม ปฏิบัติธรรม
ทั้งทางโลก ทางธรรม ผู้ใดก่อกรรมทำเข็ญ
มีตัวอย่างให้เห็น ถึงวิบากกรรม
คือ กรรมชั่วที่ตนกระทำ
ย่อมได้รับผล ไม่ทางโลก ก็ทางธรรม
อย่างแน่นอน จึงไม่ควรประมาทในความคิด
คือ คิดอย่างประมาท
จำไว้

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

๒

การประกอบในเรื่อง มิจฉาชีพ ผิดศีล ผิดธรรม
การฆ่าคน ฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต
เมื่อถูกเจ้าหน้าที่บ้านเมือง จับไป
ถูกลงโทษ ถูกจองจำ นี่เรียกว่า
กรรมชั่ว ส่งผล
เมื่อถูกลงโทษ ถึงตาย ก็ตกไปสู่อบายภูมิ
ทุคติภูมิ อย่างแน่นอน
นี่เรียกว่า ทำชั่วได้ชั่ว
ตามที่ตนเองกระทำ

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

๓

ถ้าเราทำดีมาโดยตลอด
คือตั้งแต่ จำความได้
จนใกล้ตาย ระฤกได้
แต่ความดีที่ตนกระทำ
ระฤกไม่ได้ในความชั่วทั้งปวง
เพราะเราไม่เคย ทำชั่วทำกรรมไว้
ที่ก่อนตายระฤกได้ แต่ความดี
นี่เมื่อตายจากโลกนี้ ก็มีแต่ สุคติเป็นที่ไป
เรียกว่า ทำดี ดีส่งผล แน่นอน

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

๔

เธอทั้งหลาย
จงอย่าสงสัย เรื่องกรรมดี
กรรมชั่ว
ว่าจะส่งผลได้จริง หรือไม่จริงอย่างไร
ถ้ายังสงสัย ก็ควรศึกษา
และ ทำดี ไว้ก่อน
คือจะอย่างไร ก็ ทำดีไว้ก่อน
เรียกว่า ไม่ประมาท ไว้ก่อน
จำไว้
ใครจะอย่างไร ฉันทำดีไว้ก่อน

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

๕

เมื่อเราเป็นเด็ก
ย่อมไม่รู้ประสา
ยิงนก ตกปลา ทรมานสัตว์
ก็เห็น และยินดี ว่าเป็นเรื่องสนุก
นี่ อยู่กันมา เป็นอย่างนี้
กรรมเล็ก กรรมน้อย
ก็ทำกันมา อย่างไม่รู้ประสา
อย่างไม่ได้ตั้งใจ ว่าจะเฆ่นฆ่ากัน
นี่เห็นเป็นเรื่องสนุก
คือ เด็กๆไม่มีความคิด เช่นผู้ใหญ่
แต่ถ้าเป็นผู้ใหญ่ ก็ควรเลิกเสียให้สิ้น
จำไว้

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)