บัญญัติจากตำราที่ความหมายแตกต่างกัน

ความหมายของคำว่า
ตั้งสติกำหนดลมหายใจ กับ ตั้งสติกำหนดรู้ลมหายใจ
ต่างกันมากแค่ไหนเมื่อปฏิบัติทั้ง 2 แบบ
สำหรับผู้เริ่มปฏิบัติตามตำรา
จะเกิดผลลัพท์เหมือนกันไหม
หรือจากอย่างไหน
จะเป็นการเริ่มต้นที่ถูกต้องครับผม

 

แบบแรกคือ "ไม่มีสติ เพราะตั้งมั่นการเพ่ง/ดู ลมหายใจ"(กำหนดลมหายใจ) แต่หลายๆคนเข้าใจว่ามันคือ รู้ลม ซึ่งไม่ใช่

ส่วนกำหนดรู้ถึงจะใช่ เพราะปกติมันก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่ไปเพ่งจน "รู้สึก" ถึงลมครับ

ส่วนผลลัพธ์ข้อแรกคือ"ตั้งจิตมั่น"เพื่อทำฌาน
ข้อสองคือ "ตั้งสติ" ผลลัพธ์คือ เป็นฐานของสัมมาสติซึ่งรู้สภาวะธรรมตามจริง ไม่ใช่ฌานฤาษีฮับ

 

ทั้ง 2 อย่างเป็นฐานของการเดินปัญญาไปสู่การ
รู้แจ้งได้ถูกไหมคับ
แต่ความรวดเร็วจะแตกต่างกันไหมคับ
เฉพาะปัจจัยด้านวิธีการ

 

ใช่ครับ "ทั้งสองอย่าง" เลย ส่วนความรวดเร็วไม่มีแตกต่างกันครับ เพราะต้องมีทั้ง สติ และ สมาธิ จึงจะเห็น สรุปคือต้องทำทั้งสองแบบเพื่อให้ได้ทั้งสติและสมาธิครับ

แต่ถ้าอยากได้สองอย่างพร้อมๆกันต้องตั้งจิตไว้ในกายฮับ จะได้ทั้งรู้สึก(ที่ตัวดู,อัตตา,วิญญาณ,ผู้รู้ที่กำลังดู/เพ่งอยู่) กับรู้ตามจริงได้ครับ เพราะตั้งกับลมมันเล็กไปมันจะไม่รู้ซะมากกว่า

 

กำหนดรู้ ที่เปน ภาษาใน พระไตรปิฏก จะรบุชัดว่า
หมายถึงความครบถ้วนในการ ยก ธรรม(คู่) เพื่อ
การศึกษา จะมี สัจจญาน กิจญาน กตญาณ

และให้รวมถึงรู้ เหตุของการเกิด ( อิทัปปัจจัยการ สายเกิด )

และ อุบาบเครืองนำออก ( อิทัปปัจจัยการ สายดับ )

พอครบถ้วน สมบูรณ์ จะเหน วิมุตติ ที่เปน วิเวก
บ้าง วิขัมภะบ้าง ตทังคประหานบ้าง

ส่วน ตทังคประหาร หากเห็นได้ ก้จะเพิ่มคำว่า "แล้ว" คือ กำหนดรู้แล้ว....ถ้ายังไม่เข้า ประหานะ
ก้ถือว่า กิจยังมี ให้กำหนดรู้ให้มากๆ เนืองๆ จนกว่า
จะสมควรแก่ธรรม

ส่วน กำหนดรู้ ที่พระป่าเอามาใช้ จะออกแนว นั่ง
ทางในไปสำรวจอดีตชาติ อนาคต หรือแม้นกระทั่ง
ดักทายใจสัตว์........ไปคนละเรื่อง ตามลักษณะ
กลองอนากะ(กลองจานลา...ก้เรียก)

คนไปฟังธรรมพระป่า ยิ่งไปกันใหญ่ ไปแปลเป็น
การเพ่ง จ้อง ปั้นท่า ปั้นทาง พยักหน้าทำท่าว่ารู้

ส่วน กำหนดรู้ ที่เปนคำเขมร ที่แปลว่า กดข่ม
ก้ว่ากันไปอีกเรื่องหนึ่ง

กำหนดรู้ ในพระไตรปิฏก จึงหมายเอา สุตตมัย
ปัญญา(การสำเร็จมรรคสี่ผลสี่)

ผลสำเร็จที่เกิดขึ้นแล้วตาม ผลสี่ เรียกว่า ภวนามัยปัญญา

ส่วน อาการทำท่าว่ารู้ ปั้นท่า ปั้นทาง หาอะไรไหว
มาเทียบเคียงว่ารู้ ที่ไปหยิบเอาชื่อ ปัญญาที่มีเฉพาะในพระโพธิสัตว์มาใช้(จินตมัยปัญญา) เปน
อีกอาการหนึ่งของ สาวกที่ทำอาการ กลองอนากะ
(กลองจันรำไร) อีกอาการหนึ่ง

 

เก็ตแล้วฮับขอบคุณคับ

 

คำตอบที่แบบไม่แยกพระป่ากับพระห้องแอร์
มีไหม
พระหม่องไหนบรรลุมรรคผลนิพานมีจำนวน
มากกว่ากันฮับ

 

ตาม คำชี้แจงข้างบน

นักปฏิบัติรุ่นใหม่ พอพูดว่า กำหนดรู้ลม จึงหมาย
ถึงการเพ่งลม หรือ ฝึกกสิณลม

ไม่ใช่การยก ลม เปน ปรมัตถ มหาภูตรูป เพื่อเหน
สัจจญาน การมีอยู่ของลม กิจญาน การเคลื่อน
กตญาน การปิดบังทุกข์

เหนเหตุของการมี ลม อาสัยปัจจัยคือ ช่องว่าง
ในการถ่ายเท

เหนเหตุของการดับไปของ ลม ...ลมดับได้เฉพาะใน นิพพาน นอกนั้นจะถือว่ามีลมทั้งหมด

พอรู้รอบเรื่อง ธาตุลม จะเหนว่า จะต้องเกิดวิมุตติ
หลุดพ้น ด้วน วิเวก วิราคะ วิขัมภะ ฯ ตามที่ได้
อธิบายไปแล้ว

 

การกำหนดรู้การหายใจ นักปฏิบัติรุ่นใหม่จะ
ไปเพ่งที่ กาย เช่น ท้อง คอหอย ก้นหยอย ฯลฯ

ไม่ใช่ พิจารณา เหน อาการหายใจ

กิจญาน คือ การก่อธาตุไฟ เพื่อเผาผลาญ มีชรา
มีมรณ ดำเนินไปจนกว่าจะถึง จุดจบของการมี
ลมหายใจ

กตญาน คือ การปิดบังทุกข อริยสัจจ เผลอเพลิน
ในอาหารสี่ ฯลฯ

ปัจจัยให้เกิด คือ กามภพ รูปภพ อุปทาน กามสัญญาในกาลก่อนๆ ทะยอนให้ผลจนกว่าจะจบ
หากไม่มี กรรมตัดรอน

ปัจจัยให้ดับ .....ก้เปนการเหนวิมุตติ ตายก่อนตาย
ข้ามฝากตาย (ไม่ใข่เรื่องเข้าสมาบัติ ลมหายใจหาย)

นะ..จบลงที่ เหน วิมุตติชริดต่างๆ

ที่เหลือ ว่าไปตาม กำลังในการพิจารณา ...

 

แถม..

อานาปานสติ เปน กองสัญญา

หมายเอาการเหน สัญญาที่ระลึกได้ใรอาการลม6 อย่าง

แสดงความเกิดดับ ของ สัญญขันธ์

เพื่อเลี่ยง กองเวทนา ที่จะสัมปยุตกับ กาย กลายเปน อาการร่างกายหายใจ

เพื่อเลี่ยง การเพ่งลม ที่จะอ้อมไปฝึก กสิณ

พอตามเหน สัญญขันธ์เกิดดับ ได้

ก้จะ ยก อนิจจสัญญา มาดูเกิดดับ ของอนิจจสัญญาได้

ยกไปต่อใน อนัตตสัญญา....

.......
........
สัญญา เวทยิตฯ.....

 

แถมทำไม??
มันยังไม่มีอะไรสัมปยุตกับอะไรดอก
ตราบใดที่จิตยังไม่เคยสัมผัสแสงสว่าง
ซักวูบเท่าแสงหิ่งห้อย555

 

ถ้ามา อนัตตสัญญา เกิดดับ ได้

จิตมันจะ เข้า ออก เก็บ กำลัง แสงเหล่านั้นเอง

ของกล้วยๆ วันนึงจะเอากี่รอบก้ได้ แล้ว ไม่มี
วิปัสสนูกิเลาแทรก สำคัญตน 7วันตาย หรือ
ไม่ตาย จนเครียด ต้องไปคอยแช่งใครเขา

 

ใครแช่งใครอีกอ่ะ

 

มาทบทวนกานนว์าฮ้ว์า

ภาษาพระไตรปิฏก เข้าใจง่าย

เริ่มที่ " ทุกข์ ให้กำหนดรู้ "

ใช่เพ่ง ใช่ทำท่า อะไรไหมฮ้ว์า

หรือ กำหนดรู้ถูกต้อง ต้องเหน วิมุตติ นิโรธน แน่นอน

 

ตั้งสติในที่นี้ เป็นสติแบบทางโลกนะครับ
เป็นลักษณะการระลึกให้ไปรู้ว่า ต้อง กำหนดลมหายใจหรือต้องรู้ลมหายใจ

กำหนดลมหายใจ คือ ลักษณะที่เรายังบังคับลมหายใจอยู่นะครับ
รู้ลมหายใจ เป็นลักษณะที่เอาสติทางโลกนั้นตัวนั้น ไปรู้กิริยาของลมหายใจ

ในมุมส่วนตัว มองว่า ถ้าจะหวังผลในเรื่อง ของการสร้างสติทางธรรม(ไม่ใช่ทางโลก
สติทางธรรม คือ ตัวที่ควบคุมความคิด พฤติกรรมของจิต ตัวที่ทำให้
เข้าใจในเรื่องนามธรรมต่างๆ หรือตัวที่เหมือนคิดได้เวลาฝัน)
และพัฒนาความละเอียดของจิต หรือ ยกระดับกำลังสมาธิใช้สูงขึ้น
ทั้ง ๒ วิธีนี้ยังไม่ดีเลยครับ....

ถ้าเป็นระลึกรู้ลมหายใจเข้าและออกหยุดที่ปลายจมูก
ตรงนี้ถึงจะเป็นการสร้างสติทางธรรมได้ครับ....

ส่วนลมหายใจก็ดันมันให้ลึกถึงท้อง
เรียกว่า หายใจเข้าท้องพอง หายใจออกท้องยุบ
ตรงนี้ถึงจะได้ความละเอียดของจิตครับ....

และก็อย่าใช้สติทางโลก ในการไปตามลมหายใจนะครับ
ถ้าต้องการยกระดับสมาธิให้สูงกว่าปฐมฌาน...
เพราะว่า ตัวจิตมันเกิด มันไปตามลมอยู่ มันจะสงบได้ยากครับ

ยกเว้นว่า จะพอใจในกำลังระดับนี้ แล้วไปเรื่อง
ของการเดินปัญญาไม่ว่ากัน......

ลองพิจารณาดูครับ

 

นาทีที่ 36 เป็นต้นไป พระอาจารย์ปราโมทย์บอกกรรมฐานที่ใช้ไม่ได้

 

ไม่ได้เกี่ยวกับกระทู้นะครับ ทำไมผมเริ่มอ่าน ข้อความของท่านเล่าปังรู้เรื่องนะ ผมอ่านบ้างไม่อ่านบ้างเพราะไม่เข้าใจเพราะผมโง่ธรรมเกินไป แต่ช่วงนี้เริ่มอ่านรู้เรื่อง คนโง่อย่างผมโคตรดีใจเลยครับ

 

พระพุทธองค์ทรงตรัส

"ห้ามตำหนิจิต เด็ดขาด"

ธรรมนั้น ...เอาเข้าจริงๆ ธรรมก้ไม่เที่ยง

รู้บ้าง ไม่รู้บ้าง

ตอนที่ รู้ว่า. ไม่รู้ หลวงพ่อพุธทูลเกล้าถวาย
ธรรมให้ในหลวงในพระบรมเจีดีย์ ว่า "คือสุดยอดการรู้"

เพราะ "ขณะ" ที่ ไม่รู้ ....คือการเหน จิต ดูจิต
ประจักษ์ลักษฯะของจิต แสดงความไม่เที่ยง

สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นควรเหนเปยสุข หรือ ทุกข์

สิ่งใดแสดงสัจจทุกข์ "กำหนดรู้ได้" ...จะเหนือ
กว่า เรียนธรรมเอา "รู้เรื่อง"

นอกเหตุ เหนือผล

เหนือโลก หงายของที่คว่ำ

ตามเหนเนืองๆ ยกเปน ธัมมานุปัสสนา ไม่
ประมาทรีบร้อนนั่งนับ 7วัน ภาวนาไม่เลิก

 

ไอ้ท่านอาจารย์ปังขาเป๋
มันเก่งทฤษฎีหาตัวจับ
ยากฮับ
ใครอ่านเข้าใจก็ใช้เป็นไกด์ไลน์
ได้ฮับ
ถ้าไม่เมาศัพท์แสงจนอาเจียร
เวียนหัวเสียก่อน

 

+++ หากเริ่ม "ปฏิบัติ = ลงมือทำ" จะให้ผล "ต่างกันทันที"
+++ หากเริ่ม "ปฏิบัติ = ลงมืออ่าน" จะให้ผล "เหมือนกันทั้งหมด" เพราะ "ไม่ได้ทำ"

+++ ลุงแมว เริ่ม "ตั้งสติกำหนดลมหายใจ" แบบที่ลุงแมวรู้จัก ตอนนี้เลย แล้ว "รู้ให้ชัดเจน" ว่าอาการที่เกิดขึ้น "เป็นยังไง"
+++ พอ "รู้จักอาการแล้ว" ให้ถอนออก แล้ว ...

+++ ต่อจาก "ยกที่แล้ว" ทันที ก็จะ "รู้" ได้ทันทีว่า "มันต่างกัน" หรือไม่ อย่างไร
+++ ตรงนี้แหละ จึงจะเรียกว่า "พิจารณา" ตัวจริง
+++ เพราะเป็นการ "เทียบอาการ" จากการ "ลงมือทำ ไม่ใช่ ลงมือคิด/มโน"
+++ ตามอาการที่ "เกิดขึ้นจริง"

+++ และตรงนี้ เป็นจุดแยกแยะความเข้าใจระหว่าง "ดู VS รู้" ในขณะนั้น ทันที
====================================================
*** หมายเหตุ ลุงแมว "ทำ รู้ ลมหายใจ" เป็นแล้วหรือยัง เพราะ 100/100 บอกว่า "ทำเป็น" แต่พอ "สอบจิต" เข้าให้ ปรากฏว่า 100/100 ล้วนเป็น "ดู" ลมหายใจ ทั้งหมด และ "ไม่สามารถ "รู้" ลมหายใจ ได้เลย" ***
====================================================
+++ คำศัพท์เพียง "คำเดียว" แท้ ๆ ในภาค "ปฏิบัติ" หากไม่สามารถ "ปฏิบัติให้ตรง (อุชุปฏิปัณโณ)" ได้ ก็รับประกันได้ว่า "ไม่ไปไหน" แน่นอน นะครับ