เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

หายไวๆ ครับ

 

เปิดกระทู้กับธรรมะดีลป.คูณ สุเมโธ
ชี้ให้เห็นพิษภัยของ"ใจไร้บังเหียน"...

ไฟในอก.........นรกในใจ
แผดเผาไหม้....ไร้เรียนรู้
หลงเตลิด........ตกข้างคู
เปิดประตู........ต้อนรับมาร
.....รักชอบชัง.......บังเกิดวุ่น
.....โกรธชุลมุน......หมุนสังขาร
.....รากราคะ.........ฉะทรมาน
.....ล้วนไฟมาร......ผลาญชีวิน!

 

น้องเรย์ยังทำงานแต่มีแก่ใจอวยพรเพื่อนๆที่พักผ่อน ให้งานการราบรื่นเป็นปกติครับ

 

เช้าวันเสาร์เบาสบายแต่ร้อนเช่นเคย
ชมกล้วยไม้สัญลักษณ์น่ารักแสนดี...

สันติภาพ.......พิราบขาว
เด่นสกาว.......พราวฟ่องฟ้า
ปีกแห่งรัก......กวักไกวหา
รัก-เมตตา......พาโลกเย็น!

 

พี่น้องชาวใต้ทรมานกับเปียกๆมาหลายยก คราวนี้แม่ยกฉบับเย็นไปเยือนให้ชื่นฉ่ำมั่ง ก็เป็น เปียก7 ที เย็น7 หนหมุนวนกันไป...(เปรียบเทียบแบบตามใจฉัน-ฮ่า)

องค์พระปิดตาถ่ายแล้วภาพกรอบสะท้อนทำให้เห็นความงามแค่ครึ่งเดียว องค์จริงงามฝุดดดๆ กรอบบางส่วนบุบบู้บี้เพราะคนจับต้องส่องมาก ไม่ใช่เกิดจากการแขวนใช้

ตามจีบพระ ทรมานกว่าจีบสาวเยอะ อย่างหลังนี่แค่เดือนครึ่งเดือนดูท่าไม่ได้เรื่องก็หนีแล้ว อย่างแรก 20ปีก็ยังเฝ้ารอ-ฮ่า

 

วันหยุดที่ยังไม่มีทีท่าจะเย็น
ก็ทนๆเอาหน่อยน้องปรายฯ

 

กำลังใจจากน้องมากิ

 

เจ้าปุยฝ้ายกับการมองอย่างห่วงใยเจ้าของ อาหารเป็นพิษนี่ทรมานเข้าขั้นระดับหนึ่ง แต่ยาแก้เชื้อก็เอาอยู่สมัยนี้ เพียงแต่คนเรามักชะล่าใจ ทานยาพอหายก็ไม่กินต่อให้ครบโด้สตามหมอสั่ง จึงมักจะเป็นๆหายๆในภายหลัง จำไว้หายแล้วก็ต้องกินยาให้หมด นี่คือเรื่องจริง ฆ่าเชื้อโรคต้องทำแบบ...ตัดบัวอย่าให้เหลือเยื่อใย

 

หนึ่งพลังใจจากน้องเก่งมอบแด่น้องเตยแมวตาฟ้า

 

เสาร์แจ่มใสไร้เปียกชื้น อากาศดีสมควรนำลุยตะนาวฯให้ฉ่ำใจ รออ่านหลังเที่ยง เพราะบ่ายจัดยันย่ำค่ำมีงานหลวงเลี่ยงไม่ได้2 งานซ้อน ก็ต้องจัดแบ่งเวลาลุยทั้งราษฏร์กับอาชีพตามความเหมาะสมหลังมื้อเที่ยงค่อยพบกันอีกยกในป่าดิบหลงโลก

 

สวัสดีวันหยุดครับอา มาจิบกาแฟรอติดตามเรื่องราวครับอา วันนี้มาลองชิมกาแฟร้านใหม่ ไม่เคยมาแถวนี้มาก่อนครับ ปกติวันหยุดจะอยู่ติดบ้านไม่ค่อยออกไปไหน แต่วันนี้อยากหามุมมองใหม่ๆเลยออกนอกกรอบบ้าง มาเจอสิ่งใหม่ๆบ้างก็แปลกใจเหมือนกันว่าแถวบ้านมีอะไรแบบนี้ด้วย ขอให้คุณเตยหายป่วยไวๆครับ

 

สวัสดียามเที่ยงครับคุณอา และผองสมาชิกทุกท่าน

 

เห็นกาแฟกับพายชุดนี้ต้องกลืนน้ำลายประสาคอเดียวกัน แม้จะอิ่มมื้อเที่ยงแต่ก็ไม่เกี่ยงสำหรับกาแฟดีๆหลังอาการ ขอบคุณแทนน้องเตยสำหรับกำลังใจแสนดี

ตอนนี้มีกาแฟมีพายมีขนมอร่อยกันแล้ว ก็จิบๆเอนๆให้สบายใจ รอการจิ้มเข้าสู่โลกแห่งบรรพกาลเนิ่นนานที่เรานำกลับมาอาละวาดเถิด เป็นเครื่องแกล้มชา กาแฟเยี่ยมนักแล

 

จิ้มทักยามเที่ยงให้น้องไทยฯอีกสักหนึ่งจึ้ก คงอิ่มหนำสำราญมื้อเที่ยงเรียบร้อย อิ่มท้องแล้วมาเอ็นจอยกับอาหารสมองกับสายตากันต่อ

 

งดงามมาก

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
====================
ความเดิม...หรืออีกทีน่าดีกว่ามาก เพราะอัญมณีไม่ต้องเสาะแสวงหาคนซื้อ!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

รอช้าให้โง่ ผมส่องไฟสำรวจเบื้องล่าง ที่แท้ตรงฐานปั้นเป็นขนดหางจอมนาคีซ้อนกัน 2 - 3 ขด นำลำตัวมหึมาพาดยาวขึ้นไปหลังเสาหิน โผล่ส่วนหัวชูแม่เบี้ยผงาดคร่อมหัวเสา ลองโอบจับเขย่าแรง ๆ ฝุ่นร่วงกราว ผลักดันหนัก ๆ อีกที เสาหินไม่โอนเอน ไม่สั่นไหว

มีดเหน็บเอวไม่ต้องรอใครอนุญาต ผมเกาะกุมส่วนที่บั้งเป็นเกล็ดลำตัวหยาบ ๆ มีร่องเหลี่ยมวางมือวางตีนเหมาะเจาะ ชั่วหายใจเข้าออกไม่ครบอึด ผมก็ปร๋อขึ้นไปขี่หัวพญางูยักษ์จำแลง ท่ามกลางสายตาพื่อนร่วมเป็นร่วมตาย ที่จ้องแทบถลนในความสว่างรางเลือน

หัวโอฬารก็มีที่เกาะดิบดี ผมเอาขาคร่อมมั่นคง เอนตัวฉายไฟส่องดวงตาด้านซ้าย ลูบฝุ่นพันปีหรือหลายร้อยปีออก แสงสีแดงสวยสดดังเลือดนกพิราบสะท้อนวิบวับล้อแสงไฟระริก พลิกซ้ายขวาตามลำแสง ประหนึ่งการเปล่งประกายของดวงดาวสุกสกาวยามค่ำคืน

เจอะของดีจริงเข้าแล้ว...ผมสูดหายใจเข้าลึก ๆ ระงับความตื่นเต้น ตั้งสติบอกตนเองใจเย็น เพ่งมองหาจุดเอาออก รอบดวงตางูยักษ์บุด้วยหินสีดำ ก้อนตรงกลางขนาดเท่าหัวแม่มือ คือรัตนชาติแดงที่ล้อเล่นกับแสงไฟฉาย...

อา...มณีแดงกับนิลดำประกอบกัน เป็นดวงดารายอดนัยนาจอมนาคา!!!

นิลดำคงไม่มีราคาแต่มณีแดงต้องแพงประเมินค่าไม่ถูก ผมจรดใบมีดแซะจากขอบข้างอย่างระวังระไวสุดชีวิต กาลเวลายาวนานส่งความผุกร่อนกัดกินรอบดวงตา เพียงปลายมีดสอดเข้าไปไม่มาก เจ้านิลดำก้อนใหญ่ก็ทำท่าหลุดพลัวะ ผมใจหาย..รีบใช้มือข้างที่ว่างตะปบเจ้าก้อนสีแดงอย่าให้หลุดตาม

อีกอึดใจเมื่อตั้งสติใหม่ ผมก็ประคองทั้งก้อนออกมา ใช้วิธีดันเจ้าก้อนแดงออกจากก้อนดำที่ผุกรอบ เหมือนลอกเมล็ดจากเนื้อผลไม้ ก้อนแดงใส่กระเป๋าเสื้อ โยนเจ้าก้อนดำทิ้ง หันไปทำอย่างเดียวกับอีกข้าง ครบกระบวนการลอกดวงตาพญางู ก็ไต่พรวดพราด 2 - 3 ทีกลับถึงพื้น...

"รูบี้น้ำงามเกรดเดียวกับทับทิมสยาม เป็นรูบี้พม่าคุณภาพดีเหลือเชื่อ"...

คุณนงอุทานเมื่อมณีแดง 2 เม็ดมาล้อแสงไฟกลางฝ่ามือ หลังจากเวียนชมกันครบรอบวง สาวงามเดาะแบบหยั่งน้ำหนักในมือ...

"ใหญ่มา...หลายกะรัต ราคาเมืองนอกคงแพงเอาเรื่อง นี่ยังเป็นทับทิมดิบ ต้องเจียระไนยอีกที ถึงจะตีราคาได้"

"จริงดังร่ำลือ...พม่าเป็นแหล่งทับทิม มรกต หยก อัญมณีพวกนี้ต้องมีแหล่งไม่ไกล ใครเจอขอทำเหมืองได้ ต้องรวยล้นฟ้า"...คุณชาติทายาทตระกูลนักทำเหมืองรำพึงรำพันเสียงดัง ไม่ปิดบังความรู้สึก

คุณเทพตบบ่าผมผางแรง ๆ หัวร่อ ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า สะใจไม่แพ้ตอนพบเหล็กไหล

"คุ้ม..น้องพราน...นี่แหละส่วนแบ่งน้อง ๆ เหล็กไหล"!

ทุกคนเต็มตื้นด้วยความยินดีปรีดา ในที่สุดฟ้าก็มาโปรด หลังเทวะท่านส่งแต่บทโหดเล่นงาน เจียนอยู่เจียนไปแทบไม่เปิดช่องเว้นวรรคหายใจ การเดินทางเที่ยวมรณะได้รับผลตอบแทน เหมาะสมกับการลงแรงแบบเอาชีวิตเข้าแลก คุณเทพผู้ใจคอกว้างขวาง ต้องจัดส่วนแบ่งให้ทุกคนเปลี่ยนสภาพเป็นคนมีเงิน พอตัวรอดหลบลี้หนีจากป่ามหาโหดไปทำมาหากินอาชีพอื่นอย่างมีความสุข

"ครืนนน...ครืนนน...ตูมมม"!!!

(((ยังมีต่อ)))

--------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกเำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

สวัสดีครับคุณอาWANWI และท่านสมาชิกทุกท่านครับ

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
============

พื้นใต้ฝ่าเท้าสะเทือนไหวเยือก คลื่นความกลัวเคลื่อนเข้ามาทำลายความฝันกลางวัน!

ผมผวาทิ้งตัวลงกับพื้น คลานเร็วจี๋คว้าไอ้ห้านัดข้างกองไฟ คุณเทพคุณชาติกับคุณนงหมอบกับพื้นไม่ต้องร้องสั่ง เป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติเหมือนทุกคน

"สม..ปืน..! ลุง..เตรียมตัว..!"...ผมตะโกนผ่าความสลัว พื้นยังกระเทือนเบา ๆ ฝุ่นผงคลีร่วงพรู น่าหวาดเสียวว่าเจ้าวิหารพันปีจะถล่มลงมา แต่ก็ยังเบาใจที่ไม่ได้ยินเสียงตูมตามใกล้ตัว

ลุงพรานคลานมาพังพาบใกล้กัน เราหมอบเคียงเงี่ยหูฟังเสียงสั่นสะเทือนอีกระลอกที่อาจตามมา

"ฟังตามรอยสิลุง"...ผมกระซิบให้ลุงใช้วิชาพรานเก่าแก่ ลุงเฒ่าแนบหูกับพสุธา นิ่งชั่วครู่ก็ยกหัว...

"เสียงเหมือนน้ำไหล...นายทหาร"

พิลึก...หรือใต้เทวาลัยมีเส้นทางระบายน้ำ ไม่น่าเป็นไปได้สำหรับคนโบราณพันปี เผ่าไร้อารยะที่สาบสูญจะมีปัญญาคิดเรื่องชลประทานขนาดนั้น อีกอย่างบนขุนเขาน้ำก็ไหลลงต่ำโดยธรรมชาติ

อีกใจผมก็ร้องค้าน...อย่าดูหมิ่นถิ่นแคลนคนป่าแดนเถื่อน ดูมณีแดงที่เพิ่งแซะลงมา ชนเผ่าโง่เง่าที่ไหนจะรู้จักของล้ำค้าเช่นนี้ ต้องเป็นเผ่ามีวิวัฒนาการพอควร

บักสมคลานดุ๊กดิ๊กมาสมทบ ผมเร่งคุณเทพนำคุณชาติกับคุณนงคลานไปอยู่หน้าปากทางออก เจ้าดวงกับมะพยุงอาจารย์เลิศเตรียมเผ่น

คลื่นเสียงกึกก้องนั้นเกิดใกล้ ๆ แถวนี้ อาจมีส่วนใดส่วนหนึ่งถล่มเพราะความเก่าแก่...เราอยู่ในความเงียบและเตรียมพร้อม ประสบการณ์เฉียดตายมากหน ส่งหัวใจที่เต้นระรัวมิเป็นส่ำกลับคืนเป็นปกติ มีสติพร้อมรับมือรวดเร็ว

"พี่...ประตูนั่น"...บักสมเจ้าน้องเล็กชี้ไปด้านหลังถัดจากเสาหิน หลังหมอบครู่ใหญ่ไร้วี่แววอันตราย

"งั้นไปดูกัน ไป..ลุง"...ผมตัดสินใจทำตัวเป็นนักสำรวจ ทั้งที่ตอนแรกไม่อยากทำ

ให้ทุกคนยึดมั่นชัยภูมิเดิม เราสามทหารเสือก็มุดช่องสี่เหลี่ยมหลังเสาบูชาเทพนาคาอย่างระวัง ลุงนำหน้า ผมคุมหลัง...

ที่แท้เป็นช่องระเบียงทางเดินแคบแบบแถวเรียงหนึ่ง ทางยาวไม่เกินสิบกว่าก้าว หลังคาระเบียงผุพังร่วงเกะกะพื้นรายทางต้องก้าวข้าม บางก้อนถึงกับต้องปีนข้าม แต่ได้แสงสว่างลอดเป็นลำแสง เหมือนสป็อตไลท์ฉายสว่างหลายสิบดวง

ด้านนอกฝนเริ่มซา เมฆดำหนาละลายเป็นน้ำไปหมด เหลือก้อนเมฆเทาหนาทึบ แสงอาทิตย์ส่องผ่านดงไม้ที่ห่มคลุมเทวาลัยเข้ามาได้หลายส่วน เราข้ามหินก้อนเล็กก้อนน้อยจนสุดทาง ก็พบบันไดหรือสิ่งที่เคยเป็นบันได มันพังทะลายหมดทุกขั้น

เราสามคนยืนโด่เด่ที่ระเบียงซึ่งอาจถล่มตามลงไปได้ทุกขณะจิต ยังดีที่รากไม้ใหญ่แทงทะลุลงมาโอบอุ้มยึดมันไว้หลายส่วน

เบื้องหน้าหรือเบื้องล่างต่ำลงไปประมาณสูงท่วมหัวผม เป็นพื้นราบกว้างมีกำแพงโอบล้อมบ่งบอกอาณาเขตเทวาลัยขนาดเล็กแห่งนี้ และตรงพื้นส่วนใหญ่ก็ถูกเนรมิตเป็นสระน้ำสี่เหลี่ยมผืนผ้า

ขนาดสระไม่ใหญ่เท่าใช้แข่งว่ายน้ำ เทียบเคียงเพียงสระสรงสนานบ้านผู้ดีมีสตางค์ พื้นสระเปียกชุ่มไร้น้ำขังทั้งที่ฝนเพิ่งกระหน่ำหนัก ตอนนี้ก็ยังมีละอองฝนโปรยปราย

น้ำหายไปไหน?...สุดปลายสระตรงข้ามกับที่เรายืนมอง มีช่องโหว่สี่เหลี่ยมใหญ่ขนาดนักมวยปล้ำตัวยักษ์มุดได้ น้ำต้องไหลออกด้านนั้นเอง

ประตูกล...ผมหวนรำลึกถึงช่องลับในถ้ำเหล็กไหลที่ส่งคุณนงกับผมเข้าไปติดกับและรอดออกมาได้ด้วยเส้นทางระบายน้ำใต้สระมหัศจรรย์

เมื่อน้ำเต็ม น้ำหนักบางส่วนจะไปกดหินบางก้อนใต้พื้นยุบลง ปลายสระที่เป็นประตูกลก็เปิดออก ด้วยหลักแรงเหวี่ยงแรงยกอันเป็นปกติสามัญ แต่เชิงช่างนั้นต้องใช้ฝีมือสร้างระดับบรมครู หรือเอกปรมาจารย์ในการคำนวณ ให้หินแต่ละก้อนถ่ายเทน้ำหนัก ไล่กดกันไปเป็นลูกระนาด เพื่อเปิดประตูกลปล่อยน้ำ

ผมมองโลกหลงสำรวจใต้ฝ่าเท้าเบื้องหน้าเงียบ ๆ จู่ ๆ ก็ขนหัวลุกตั้งไม่มีปี่มีขลุ่ย...

"รูนั่น..ไอ้ยักษ์ใหญ่ลอดได้"!

ลุงเฒ่าดันโพล่งไม่มีฉิ่งมีฉับอย่างฉับพลันขึ้นดุจกัน!

-------------------------

** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

2 ตอน สบายใจ และขอบคุณครับ
วันนี้นั่งเฝ้าตั้งแต่เที่ยง กลัวตามไม่ทัน ตอนนี้ขอตัวไปทำอย่างอื่นบ้างละครับ โล่งละ

 

2 ท่อนจุใจเลยครับ สงสัยป่านี้มีต้นไม้กินคนหรือเปล่าหนอ..อิอิ