เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ส้มงามน้องมากิ
เหมาะเด็ดใส่จาน
เป็นส้มมงคลสมวันครู

 

น้องปรายฯเริ่มมีสำนวนเด็ด-ฮ่า

 

แสงแห่งธรรมคำแห่งพร
น้องเรย์ส่งส่องผ่านกระทู้
กับภาพมงคลชื่นใจยิ่งนัก

 

ประคำคอ-หลวงปู่ศุข วัดมะขามเฒ่า
ยอดประคำงา อันดับ 1 แห่งแผ่นดิน!
====================

มิได้กล่าวเกินเลย หาได้โม้เกินจริง!

มีเทียบเคียงได้ก็เพียง...ประคำปราบหงสา หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้วเท่านั้น

ประคำคอ หลวงปู่ผู้เป็นอภิมหาอมตะนิรันดร์กาลแห่งวัดมะขามเฒ่า ปากคลองชัยนาท

ท่านสร้างไว้ทั้ง ประคำนิ้ว ประคำมือ และประคำคอ
สำหรับประคำคอ 108 เม็ดงานี้สร้างไว้ไม่มาก ต้องบอกว่ายากซะกระทั่งไม่รู้จะเปรียบปานอย่างไรดี

ใน 108 เม็ดงานั้น ประกอบด้วย งากำจัด-กำจาย งาทั่วไป แต่ละลูกจะมีสีอ่อนแก่ไม่เท่ากัน วิธีดูงาก็ง่ายนิดเดียว งาแท้จะหดเหี่ยว สีงาเก่าคล้ำไปตามกาล อายุมากยิ่งเป็นสีน้ำผึ้งสวยงาม

งากำจัดจะอยู่ตรงยอดประคำ อีกวิธีการดูงาแท้คือ เส้นริ้วที่เกิดขึ้นในเนื้องา หากเป็นงาช้างไทยจะเกิดรอย "ตามุ้ง" สานกันเป็นตารางหมากรุกเล็ก ๆ ทางขวาง ส่วน "งาช้างอัฟริกัน" เป็นเส้นริ้วพริ้วลงมาทางตรงเหมือนสายฝน

ความเหมือนในความต่างนี้ ท่านต้องมี "ของจริง" ส่องบ่อยให้เข้าตาและชำนาญ บางครั้งแค่จับลูบเบา ๆ หรือดูสีงาตาเปล่าก็พอทราบ ส่วนที่ต้องระวังคือ "งาพลาสติก" หรือวัสดุอื่นที่นำมาแต่ง อันนี้ฝีมือคนรุ่นหลังร้ายกาจมาก อย่าให้เซ่ด...พึงระวัง

ประคำคอแห่งยอดปรมาจารย์วัดมะขามเฒ่า มีทั้งจารและไม่จาร ส่วนใหญ่ท่านจะจารไว้ไม่ต่ำกว่า 3-5-7-9 เม็ด

หากเจอจารม้วนเดียว 108 เม็ด ก็ควรดูลายมือให้ดีว่า นักเลงดีลงลายมือเองจารเพิ่มเพื่อสร้างราคาหรือเปล่า เพราะต้องวินิจฉัยความจริงด้วยว่า หลวงปู่ศุข เป็นยอดพระเกจิอันดับ 1 ของแผ่นดินในยุคท่าน...มีกิจนิมนต์มากเป็นที่หนึ่ง ลูกศิษย์ลูกหาผู้คนหลั่งไหลมาเต็มวัดทุกวัน ประกอบกับอายุท่านมากแล้ว

การจารประคำงาซึ่งทั้งเล็กและลื่นนิ้วแผล็บ ๆ เราจับเองยังไม่ค่อยจะอยู่ นี่ต้องใช้เหล็กจารกดลงด้วยพระเวทย์อาคม ตรึงสมาธิสูงส่งตลอดเวลาให้ติดลงในเนื้องาตลอดทุกเม็ด

ลองใช้สติปัญญาไตร่ตรองเองแล้วกันว่า เป็นไปได้มากน้อยเพียงไร ? ขนาดไหน ?

เล่นพระเล่นวัตถุมงคลจงใช้สมองด้วย อย่าเชื่อคนขายหรือเสี้ยนเสียตะพึด พวกขายเสร็จ โม้เสร็จก็สะบัดตูดหายไป ลืมแล้วด้วยซ้ำว่าโม้อะไร เล่านิทานไว้อย่างไรบ้าง

สำหรับ "ประคำคอ" เส้นนี้ ตรงปลายประคำร้อยด้วย "เชือกสับปะรด" ต่างจากเชือกปอ เชือกป่านในยุคต้น ก็พอสันนิษฐานได้ว่าท่านสร้างไว้ช่วงปี 2457-60 ....(ท่านมรณภาพปี 2466)

ท่านลงเหล็กไว้ 5 ลูก คือ "ลูกครู" ด้วย นะโมพุทธายะ พระเจ้า 5 พระองค์รอบด้วยลายมืองดงามมหัศจรรย์ น่าพิศวงว่าทำได้อย่างไรกับพื้นที่แค่นั้น

จากนั้นก็ลงด้วย "นะฤาชา" ตามด้วย "พุทธอุดโลก" ต่อด้วย "มะอะอุ" กับอีกเม็ดอ่านไม่ออก เพราะจางมากตามกาลเวลาที่ผ่านเกิน 100 ปี

ที่มีหนังสะติ๊กคั่นไว้แต่ละเม็ด นั่นแหละคือเม็ดที่มีลงเหล็กจาร เอามัดไว้เพื่อจะได้ส่องดูง่าย ๆ ไม่ต้องเสียเวลารูดหา พระเครื่องตรงกลางนั้นเป็นรูปหล่อพรหมสี่หน้าวัดสุทัศน์ฯ สร้างหลังปี 2500 เล็กน้อย นำมาใส่เอง ไม่ใช่ติดมากับของเดิม

หากเป็นประคำปราบหงสาหลวงปู่บุญ ก็ต้องห้อยตรงกลางด้วยเหรียญพระพุทธชินราชเสมา ปี 2470 จึงครบสูตร

นำมาให้ชมพอเป็นความรู้ ชุ่มชื่นสายตากันเพียงเท่านี้ เพราะนิมนต์ท่านกลับคืนตู้ที่ควรสถิตย์เรียบร้อยแล้ว

 

ได้ประคำนิ้วกับประคำมือท่านบก.มาเสริมครบสูตรเรื่องราวแห่งประคำหลวงพ่อวัดมะขามเฒ่าผู้ยิ่งใหญ่ เป็นกำไรทั้งทางตาและสมองของท่านผู้อ่าน

สำหรับประคำคอเส้นของผม นำออกมาให้เพื่อนชมเพราะเขาอยากดูตัวอย่างเพื่อไปซื้อเส้นที่มีคนบอกขายด้วยราคา"หลักแสนกลาง"หรือครึ่งล้านนั่นแหละ

ชมของผมแล้ว อีก็บ่นว่า...กรูไม่ซื้อเส้นโน้นดีกว่า ขอซื้อเส้นนี้ได้มั้ยว่ะ?-ฮ่า

 

--ได้ความรู้วิธีดู"งาแท้"ทั้ง2แบบไปแล้ว
--ท่านบก.มาเสริมด้วยวิธีทำและรู้จัก"งาผีปิศาจ"เก๊อย่างอุบาทว์น่ารังเกียจ
--ความรู้พวกนี้ หากรักเป็นนักเล่นนักสะสมต้องพึงมีติดสมองและติดกล้องยามส่องมองหา
--ก็เหมือนครูบาอาจารย์ ท่านประสิทธิ์วิชาก็ต้องมีทั้ง"เรียนผูก-เรียนแก้"นั่นแล
--รู้ของแท้ก็ต้องทราบวิธีทำของเทียม จะได้เขี่ยทิ้ง ส่วนมือก็ยกการ์ดสูงป้องกันตัวรัดกุมรอบด้าน
--พวกทำเก๊ขายไม่ได้หนักเข้า ก็ระอาเปิดตูดหนีไปเอง

 

สลับฉากด้วยความรู้ดูของที่ใครๆก็ชอบ พอเป็นกระสายยา เหลือบมองเวลายังพอชะแว่บพาชาวคณะเข้าป่าล่องถ้ำได้สักพัก

รีบปักหลักจิ้มหน้าจอด่วนจี๋ รอการจิ้มชั่วครู่ครับ คนทำงานออฟฟิศ"ค็อฟฟี่ เบรค" พอดี

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
====================
ความเดิม...เสียงกรีดร้องอำลาของเธอในทะเลเพลิงกึกก้องสยบทุกสรรพสำเนียง!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ทหารกล้าบางนายที่ยืนค้างท่าเคารพ หน้าซีดเผือดซวนซบลงกับปฐพี!

นักรบชายอกสามศอกกร้าวแกร่ง โดนภาพอิสตรีใจเพชรกับภาพพลีชีพอันยิ่งใหญ่เกินจินตนาการใด ๆ เล่นงานสะท้านสะเทือนใจเป็นลมล้มพับหลายนาย!

"อย่า...อย่าทำอย่างนั้น"...!

ผมถลันลุกลืมตัว ยื่นมือไขว่คว้าหาอากาศว่างเปล่า ตะโกนดังลั่นคับท้องพระโรงหรือโถงถ้ำก็ช่างหัวมัน

ทำได้เพียงนั้นก็มีอันหน้ามืดซวนเซหงายหลังก้นจ้ำเบ้า เบิ่งตาค้างมองภาพไฟนรกโหมกลืนร่างมีชีวิต หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเทพอัคนีและร่างไร้วิญญาณที่มอดไหม้ไปก่อนนั้น

โลกทั้งโลกของผมถล่มครืนลงตรงหน้า หัวใจชืดชากระด้างละลายเหลวเป็นน้ำ

ภาพเสียสละชีวิตบัดพลีด้วยวิธีบูชายัญของดารณีเทวี ที่บัดนี้คือนางถ้ำเทวี ทำลายกำแพงที่ห่อหุ้มและขวางกั้นหัวใจลงอย่างยับเยิน

ผมมุดหน้าซบกับหัวเข่า หลั่งน้ำตาสะอื้นไห้ตัวโยน น้ำตาแห่งความทุกข์โศกตรมไม่รู้ทะลักมาจากไหน มันพรั่งพรูมากยิ่งกว่าครั้งเอาปืนจ่อยิงมหิงสา ปลดปล่อยความทุกข์ทรมานให้กับมัน

ภพชาติอันทารุณหวนมาเล่นงานจิตใจผมบอบช้ำหนแล้วหนเล่า ผมควรอยู่เป็นข้าทาสรับใช้เธอกลางป่าดิบดงเปลี่ยวนี้ดีกว่า จะต้องใช้ชีวิตสักกี่ชาติ ถึงตอบแทนเธอได้สาสม

"มาเถิดยอดรัก เราจะอยู่ด้วยกันไปนานแสนนาน นานกว่าฤดูร้อนแสนสั้นปีนั้น"!

ภาพสุดท้ายเลือนหาย โถงถ้ำไร้สีรุ้งเหลือแค่แสงนวล กับเธอซึ่งเสมือนภาพลวงตาตรงหน้า ผมตัดใจปาดน้ำตา ลุกขึ้นยืนเช่นคนละเมอยามหลับ สาวเท้าเข้าหาอ้อมแขนที่อ้ารออีกไม่กี่ก้าว...

"เพียะยะยะยะ"!!!

เสียงประทุกระแทกหน้าอกด้านซ้ายช่วงหัวใจ ผมเจ็บแปลบดังไฟช็อตหนสอง หนนี้ไม่ทำแขนชาดิก แต่กระตุกไปทั่วร่าง แรงกระตุกทำให้สะอึกไอพรวด สติกลับคืน

องค์ปู่ที่เงียบเชียบบนคอมาตลอด ไม่ยุ่งขิงกับกิเลสมนุษย์และเรื่องราวโลกียะรกรุงรังให้เป็นราคี...ท่านกระชากผมกลับคืนสู่โลกแห่งความเป็นจริง

เป็นอีกครั้งที่ท่านนำผมก้าวข้ามสะพานมรณะ ไม่ร่วงหล่นลงสู่แม่น้ำแห่งความตาย...!

ผมมาทำอะไรบนนี้ ?

มิใช่เพื่อปลดปล่อยพันธนาการและโซ่ตรวนรุงรังทิ้งหรอกละหรือ ?

-------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีมิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

ผมพยายามมองหาคำว่า (ยังมีต่อ) ตรงท้ายโพสท์ก็หาไม่เจอเลยครับ
หรือว่าผมคงแก่ลงไปเยอะแล้ว สายตาเลยไม่ดี ใครตาดีช่วยผมหาหน่อยสิครับ

 

ยังๆๆไม่แก่อยู่แถวนี้มั้ง พวกเรามาช่วยกันหาหน่อยครับ...อิอิ

 

ไม่ใช่แค่น้ำตา คุณเอ๊กซ์ที่ หยดเพียงคนเดียว ผมอ่านไปน้ำตาไหลตามเลย อดีตมีิอาจหวนคืน แต่ความรักสามารถข้ามภพข้ามขาติได้ เศร้าจังครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ที่ปวดร้าว
ยังมีต่อ
ผมหาไม่เจอ

 

แวะไปหาของกินรองท้องหลังเลิกงานครับอาจารย์wanwi

 

รู้สึกผิดเลยครับ
จริง ๆ ก็คิดว่าแค่เรียกรอยยิ้มกันครับ ต้องขอโทษทุกท่านด้วยนะครับ

 

สู้ๆครับท่าน สว. เพราะมีหลายท่านรออยู่ด้านหลัง เตรียมเป็น สว. กัน 555
รอติดตามอ่านและติดตามแบบ...อะหมดแล้วเหรอ ไวจุงเบย...^^'

 

เมตตาธรรมค้ำจุนโลก
ธรรมมะสวัสดีวันนี้ครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน