เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัดดียามเช้าครับ เข้ามา เจอะงานบุญ ขอโมทนากับทุกทานที่ได้สละปัจจัยทาน ด้วยจิตอันบริสุทธ์

ได้อ่านเรื่องเล่าตะนาวศรี โดยเฉพาะย่อหน้าสุดท้าย สุดยอดไปเลยครับ คนที่เขียนได้ขนาดนี้นอกจากจะมีข้อมูลภายนอกชั้นยอดแล้วข้อมูลภายในก็ไม่ธรรมดาเลย

 

คุณอาครับ
ภาพถ่าย(เก่า)
กระดาษหนังไก่ด้าน
และปรอทเต็ม
วัดเก๊แท้ ได้ไหมครับ
ขอบคุณมากครับ

 

เป็นรำพึงกึ่งยกย่อง
ทำคนเขียนใจผ่องดีแท้
ขอบคุณกำลังใจน้องบานชื่น

 

--แวบมาใกล้ตาใกล้นิ้วอีกโพสท์ ตอบซะ
--ได้ครับ โดยเฉพาะกระดาษบางรุ่นเลิกผลิตนานแล้ว
--คนปลอมกว่าจะหาได้ก็ลิ้นห้อยไม่คุ้มเหนื่อย
--ความรู้พวกนี้ หากสนิทกับร้านถ่ายรูปยุคเก่า
--เข้าไปสอบถามขอข้อมูล จะเล่น"ภาพเก่า-กระดาษเก่า"ได้ดีเยี่ยม

 

คนใต้ย่อมแม่นยำอาหารใต้

 

สัตว์หิมพานต์ไม่มีที่มาที่ไปเขียนไม่ถูก

 

--โมทนาบุญโมทนาคุณดูงาน
--ความรู้ภายใน ถ้าอ่านตั้งแต่บทแรกหน้าแรก
--ถึงตอนนี้ก็จะไม่สงสัยเลยว่ามากหรือน้อย
--รู้เท่าเรียน มีเท่าที่ปฏิบัติ
--ก้าวหน้ามากน้อย ปล่อยวิถีธรรมนำทาง
--เราไม่ใช่นักบวชไม่ต้องเร่งร้อนไปนิพพาน
--เพียง"รู้"ว่าไปทางไหน?และอย่างไร?ก็พอเพียงแล้ว

 

--ขอบคุณท่านอัครฯนานครั้งแวะที
-- มีเรื่องดีมาเล่า ของดีมาฝากเสมอ
--ยินดีให้ร่วมบุญต้นน้ำครบรอบ2 ปี กับเบี้ยแก้พ่อท่านใช้ พัทลุง
--คนเหนือแต่สนับสนุนเครื่องรางเกจิใต้ ก็ต้องเชื่อว่าของท่านดี ทีเด็ดจริง
--ติดต่อคุณน้ำฝนส่งได้เลยครับ หรือผมบอกที่ส่งทางพีเอ็มก็ได้
--ให้ทางผมเป็นภาระจัดส่งสู่แฟนในการบุญ สะดวกกว่ามาก
--โมทนากับขอบคุณปิดท้ายอีกหน

 

--ขอบคุณน้องติ๊ก ยินดีที่ชื่นชอบการอ่านภาษางดงามแบบนี้
--เด็กสมัยใหม่หน้าจอดิจิตอล ไม่ค่อยอ่านกันแล้วเรื่องสวยงาม
--ลองดูภาษาหน้าจอสิ อ่านทีต้องกินยาแก้ปวดหัวหลายเม็ด
--มันเป็นไปตามยุคสมัย อย่าไปว่ากันเลย
--เมื่อเราวัยรุ่นก็ทำผู้ปกครองสยองขวัญแบบนี้แหละ-ฮ่า

 

--เปลี่ยนทักปจว.เป็นยินดี"พันเจ็ด"
--ก็ต้องตอบขอบคุณน้องปรายอยู่ดี

 

--ขอบคุณ คุณพงศ์ฯแฟนเก่าแก่
--หวังว่ากิจการรับเหมาคงเดินหน้าพอไหว
--ไว้สนุกเดือนหน้า มีพระดีลพ.เกษม เนื้อผงกล่องเดิม+เหรียญสมเด็จญาณฯกล่องเดิม
--มาร่วมบุญแบบ"ทู อิน วัน"จากน้องณัฐฯ
--ตามด้วย"เบี้ยแก้-พ่อท่านใช้"ยอดเกจิเมืองลุงจากท่านอัครฯ
--ผมยังมีพระดี-ปีลึกแจกฟรีๆไม่ต่ำกว่า30เหรียญของเก็บไว้เกิน30ปีงามสะเด็ด
--สุดๆกับงานประมูล"ของรัก-ของหวง" เพื่อบุญ"กฐินแสนกอง"กับเว็ป อีกไม่ต่ำกว่า 3-4 รายการ
--ครบ 2ปีทั้งทีจัดให้สนั่นเว็ปไปเล้ย-ฮ่า

 

--น้องณัฐฯโชว์ความจำอันแม่นยำอีกครั้ง สมเป็นเซียนตัวเลขบนกระดานหน้าจอ ไม่แม่นมีหวังหมดตูด
--ก็เพราะมาเกินเป้าหลายสิบวันนี้และมีสิทธิ์เป็นร้อยเท่าวันหน้า
--จึงต้องขย่มโขยกมาเรื่อยๆ ทั้งที่มีคำขาดไม่ต่ำกว่า3-4 หน ให้ทิ้งจอตั้งแต่ต้นปีที่ผ่าน
--ผมก็ใช้วิชามาร อ้างดิน อ้างฟ้า อ้างกุศลผลบุญ ผลัดผ่อนมาเรื่อยตราบถึงวันนี้
--ท่านผบ.ยืนยันว่า เธอไป"ผัดก๊วยเตี๋ยวผัดไทย"ของชอบขายได้เลย เพราะ"ผัด"เก่งเหลือเกิน-ฮ่า

 

--หากรักษาอัตราวิ่งอย่างที่เป็นอยู่ทุกวัน
--ก็เป็นอย่างหมอลักษณ์...เอ้ย น้องยันต์ฯฟันธงชัวร์

 

ความห่วงใยน่ารักในวันศุกร์แสนสุขใจ
ตอบขอบคุณน้องเรย์กลับไปงามๆ

 

วันศุกร์กับภาพสวยงามแสนสุข
ต้องเขียนให้น้องมากิไม่พลาด...

แฟนซีบอล......ตะลอนฟ้า
แจ่มเจิดจ้า......ยากหาเห็น
แม้นไร้ปีก.......บินหลีกเร้น
คนเหิรเป็น.......เช่นวิหค!

 

ภาพเวิ้งว้างแห่งน้ำกับฟ้า
เขียนให้ความว่างที่ไม่ว่าง...

พริ้วทิวคลื่น.....รื่นฟ้าคราม
ระลอกน้ำ........อร่ามแจ้ง
ฟ้าร้างฝน.......เสกมนต์แปลง
ขับไล่แล้ง......แต่งแต้มตา!

 

โมทนาบุญโมทนาน้องสุริยันต์
ความสุขใจหาใดเหมือนตรงนี้

 

ไม่แวะเวียนสนามกอล์ฟ เตรียมจัดของไปทำบุญ
เวลาพอมีให้เข้าป่าชมฉากมหัศจรรย์ทางจิตต่อ
รอการเคาะจิ้มแบบคนโบราณสักพักเด้อ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
====================
ความเดิม...มันปรากฏชัดในรูปแบบระลึกชาติถอยหลังนับพันปี!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ฤดูกาลมหัศจรรย์ผันผ่าน
ทิวาวารเปิดรับหิมะสะอ้าน "เหมันต์"
"สิสิร" พร่างพรมห่มราวป่าชุ่มชื่น
"วสันต์" แย้มแต้มแก้มแดงดรุณฉาย
เม็ดฝนหล่นราวน้ำตาสาวน้อย "วัสสานะ"
"สารท" เยือน เตือนอย่าลืมรักที่พลันร่วง
โอ้""วงแหวนสังสารวัฏ ใครฤาสลัดพ้น?

ชาติ ชรา มรณะ ผันแปรวนเวียนในกองทุกข์ซ้ำซาก กระชากกิเลสเร่าร้อนเผาผลาญกระวนกระวายต่อเนื่อง ชีวิตหลังความตายกับ "สัญญาชั่วนิรันดร์" พลันประจักษ์แจ้ง

ภาพโฮโลแกรมสามมิติหมุนวนขึ้นอย่างเชื่องช้า วงแหวนหลากสีรวมตัวเป็นฉากสีขาวพราวอยู่เบื้องหน้า เมื่อตัดกับภาพไร้เงาของนางถ้ำเทวีเป็นฉากหน้า นี่ย่อมเป็นภาพมะลังมะเลืองที่สุดอีกครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้เห็น

ฉากแห่งความฝันบนความจริงไร้สักขีพยาน หากจะมีก็เพียงเราสองผู้ก่อการพันธะกรรมผูกพัน

"ชมสิค่ะ ท่านพี่"...สุ้มเสียงเธออ่อนโยนนัก ผมตระหนักว่าภาพทั้งหมดกำลังแสดงว่าเธอคือใคร?...ปัจจัยอันใดหนุนเนื่องให้วาระกรรมขวั้นเกลียวแกะไม่หลุดอย่างคาดไม่ถึง...

ภาพความตายในชาติภพที่ร่วมเรียงเคียงหมอนเจ้าแม่จันทิมาปรากฏ...

จอภาพจากจักรวาลเวลาไกลโพ้น น่าจะพร่ามัวฝนตกเหมือนฟิล์มหนังเสื่อมสภาพ เปล่าเลย""มันกลับแจ่มชัดสะท้อนภาพสถานที่ ซึ่งเนิ่นนานเกินสมองมนุษย์หรือดวงจิตน้อย ๆ จะสามารถบันทึกจดจำ

ไม่มีภาพธนูมัจจุราชแหวกชำแรกเกราะเข้าช่องว่างลำคอให้หวาดเสียวสยอง แต่เป็นภาพงานศพยิ่งใหญ่จัดแด่นักรบเจ้านครผู้พลีชีพกลางสมรภูมิ งานระงมด้วยเสียงคร่ำครวญเหล่ากำนัลนางใน สมศักดิ์ศรีผู้ยิ่งใหญ่

หลุมดินสี่เหลี่ยมผืนผ้า ใหญ่กว้างยาวกว่าโลงศพหลายเท่า ขุดลึกท่วมศีรษะ ก้นหลุมเป็นบุรุษนักรบนอนเหยียดยาวบนกองฟืนไม้จันทน์หอม ที่จัดเรียงงดงามพร้อมประชุมเพลิง ที่ว่างโดยรอบวางแพรพรรณ เครื่องหอม มวลบุปผาหลากสีกองสูงเหมือนสายรุ้งถูกขยุ้มมารวมไว้ อาวุธประจำกายจำลองเรียงเหมาะเจาะสง่างาม เครื่องแบบนักรบผู้กล้าพับเป็นแถว ๆ มีระเบียบ ทุกส่วนในหลุมสี่เหลี่ยมกว้างใหญ่ปูลาดด้วยอาภรณ์กับสิ่งล้ำค่า แทบไม่เหลือช่องว่างให้เห็นสีกระดำกระด่างพื้นธรณี

ทัพสัมภาระของชีวิตหลังความตายถูกจัดเตรียมให้ผู้จากลาเดินทางไปใช้อย่างโอ่อ่าอลังการ บรรพชนของชาติก็จัดทำกันมาอย่างนี้ น่าแปลก...ประเพณีทุกอาณาจักรบนผืนพิภพมักคล้ายคลึงกันเสมอ

ไม่มีใครอยากตายโดยการไปเกิดใหม่เยี่ยงคนทุกข์ยากเข็ญใจ!

ขบวนเกียรติยศแห่แหนเข้ามาห้อมล้อมเรียงรายฟากซ้าย-ขวาเหนือหลุมศพ ทหารเดินเท้าในชุดทะมัดทะแมงแข็งแกร่งสมเกียรติกองรบ ถัดออกไปเป็นกองทหารม้าถือแตรสังข์ ทหารทุกนายสะพายอาวุธครบครัน ทุกคนทำความเคารพ

หมู่แตรสังข์ ดึงสังข์งอนโค้งแหงนหน้าเป่าพร้อมเพรียง ปล่อยเสียงแหลมแหบพร่าสั้น-ยาวเป็นจังหวะชอนไชโสตประสาท มันแหวกอากาศด้วยท่วงทำนองโหยหวน เศร้าสร้อย

หมู่กลองชุด ตีกลองหนังเป็นจังหวะสอดรับเบา ๆ เสียงทุ้มนุ่มนวลแต่ความสงัดกับบรรยากาศเคร่งขรึมห้อมล้อมด้วยอณูมรณะ คลื่นนุ่มทุ้มผสานเสียงสังข์นำมนต์ขลังแห่งพิธีกรรม ดั่งจะปลุกวิญญาณที่กำลังหลับไหลให้ลุกตื่น

พิธีมรณะชวนตื่นตาตื่นใจ แต่น่าสะพรึงกลัวขนหัวตั้ง!

อีกอึดใจ เหล่านางกำนัลในชุดส่าหรีสุดแสนสล้างงามพริ้วไหวเกือบร้อยนาง เดินเรียงแถวเข้ามาเงียบกริบ ทุกนางโอบอุ้มดอกไม้หลากสี ใช้มือเดียวหว่านโปรย พวกเธอเขย่งเท้าเดินราวเหินวนเวียนกระทำทักษิณาวัตรเคารพรอบหลุมดังร่ายรำโดยไร้ท่วงทำนองดนตรี...

ทุกมืองามขยุ้มกลีบดอกไม้โปรยดุจสายรุ้งลงหลุมกำแล้วกำเล่า ครบหมดก็โค้ง ย่อเข่า ไขว้ขาค้อมหลังค้อมศีรษะงามแน่นิ่งชั่วขณะก่อนถอยห่างช้าๆออกจากแนวปากหลุม

หนึ่งในนั้นมีแม่นางจันทิมาผู้เศร้าโศกกำสรวลนำขบวน!

ผมมองไม่เห็นเธอ...นางเทวีเจ้าถ้ำ?!

เธอต้องอยู่ในภาพอัศจรรย์สุดขอบโลกนั่นสิ...ก็เธอเป็นคนสำคัญที่สุดคนหนึ่งนี่นา!!!

-------------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีมิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

เศร้าตาม ตะลึงตาม ขอบคุณความงดงามในอักษร สงสัยคืนนี้ได้นอนฝันตามเรื่องพี่วันแน่ ถ้าเป็นลูกเสือเข้าค่ายเมื่อจบการแสดงของกลุ่มอื่นๆ ก็จะต้องมีการกล่าวคำขอบคุณ " เยี่ยมจริงๆ เยี่ยมจริงๆ เยี่ยมจริงๆ"