เรื่องเด่น "อะสะยักษ์ขัง" เปิดตำนาน "คาถาห้ามยักษ์" ของครูบาศรีวิชัย มาสอนกระเหรี่ยงในนิมิต !!

"อะสะยักษ์ขัง" เปิดตำนาน "คาถาห้ามยักษ์" ของครูบาศรีวิชัย มาสอนกระเหรี่ยงในนิมิต รอดพ้นจากความตายอย่างปาฏิหาริย์ !!





"ครูบาศรีวิชัย" ท่านถือเป็นพระมหาเถระล้านนา ผู้สร้างคุณประโยชน์ให้กับพระพุทธศาสนา เป็นที่เคารพนับถือของชาวล้านนาและสาธุชนโดยทั่วไป สิ่งที่ท่านได้ทำไว้อันเป็นที่จดจำให้ระลึกถึงคุณงามความดีมีอยู่หลายประการ หนึ่งในนั้นคือการสร้างถนนทางขึ้นวัดพระธาตุดอยสุเทพราชวรวิหาร จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อปี พ.ศ.๒๔๗๗ ทำให้ครูบาศรีวิชัยได้รับขนานนามว่า "ตนบุญแห่งล้านนา" หรือ "นักบุญแห่งล้านนา" นั่นเอง




ครูบาศรีวิชัย ท่านยังมีวัตรปฏิบัติอันเป็นที่น่าเคารพเลื่อมใส และเคร่งครัดในการปฏิบัติกรรมฐานอย่างมาก ด้านการสงเคราะห์ช่วยเหลือญาติโยมนั้น มีครั้งหนึ่งซึ่งได้บันทึกเหตุการณ์ไว้อย่างน่าอัศจรรรย์ ใน "ธรรมปกิณกะ เล่ม ๑ ครูบาเจ้าชัยวงศา" ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ครูบาเจ้าศรีวิชัย ท่านได้มาสอน "คาถาห้ามยักษ์" ในนิมิตของกะเหรี่ยงผู้หนึ่งซึ่งตายไปแล้ว ๒๔ ชั่วโมง และจะถูกยักษ์จับกิน แต่เนื่องจากกะเหรี่ยงคนนี้เคยตัดไม้ เพื่อทำต้นทานในงานพิธีตานใช้ - ตานแทน (ชำระหนี้สงฆ์ของล้านนา) ครูบาเจ้าศรีวิชัย จึงได้มาสอนคาถาดังกล่าวในนิมิตเพื่อไล่ยักษ์ ทำให้กะเหรี่ยงฟื้นจากความตาย จากนั้นเขาจึงได้นำคาถานี้ไปบอกแก่ครูบาเจ้าชัยวงศา ท่านจึงบอกว่า คาถานี้นอกจากห้ามยักษ์ อมนุษย์ผู้เป็นมิจฉาทิฏฐิแล้ว ยังห้ามบาปเคราะห์กรรมได้ ให้บาปเคราะห์กรรมเบาลง และยังกันคุณไสย ไสยเวทย์ได้อีกด้วย






คาถาห้ามยักษ์ ครูบาศรีวิชัย (ตั้งนะโม ๓ จบ)

อะสะยักษ์ขัง กุเลพุทโธ

อะสะยักษ์ขัง กุเลธัมโม

อะสะยักษ์ขัง กุเลสังโฆ

อะสะ เมตตายะ สุเล สวาหาย (อ่านว่าสวาหายะ)



ครูบาศรีวิชัย เดิมชื่อ "เฟือน" หรือ "อินท์เฟือน" บ้างก็ว่า "อ้ายฟ้าร้อง" เนื่องจากในขณะที่ท่านเกิด มีปรากฏฝนฟ้าคะนองอย่างหนัก ส่วนอินท์เฟือนนั้น หมายถึง การเกิดกัมปนาทหวั่นไหวถึงสวรรค์หรือเมืองของพระอินทร์ ท่านเกิดในปีขาล เดือน ๙ เหนือ (เดือน ๗ ของภาคกลาง) ขึ้น ๑๑ ค่ำ จ.ศ. ๑๒๔๐ เวลาพลบค่ำ ตรงกับวันอังคารที่ ๑๑ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๒๑ ที่บ้านปาง ตำบลแม่ตืน (ปัจจุบันคือตำบลศรีวิชัย) อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน







นายควาย บิดาของท่านได้ติดตามผู้เป็นตาคือ หมื่นปราบ (หมื่นผาบ) ซึ่งมีอาชีพเป็นหมอคล้องช้างของเจ้าดาราดิเรกรัตนไพโรจน์ เจ้าผู้ครองนครลำพูน องค์ที่ ๗ (ช่วง พ.ศ. ๒๔๑๔-๒๔๓๑) ไปตั้งครอบครัวบุกเบิกที่ทำกินอยู่ที่บ้านปาง บ้านเดิมของนายควายอยู่ที่บ้านสันป่ายางหลวง ทางด้านเหนือของตัวเมืองลำพูน นายอินท์เฟือน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านกันดาร มีชนกลุ่มน้อยอาศัยอยู่มากโดยเฉพาะชาวกะเหรี่ยง ในช่วงนั้นบ้านปางยังไม่มีวัดประจำหมู่บ้าน จนกระทั่งเมื่อนายอินท์เฟือนมีอายุได้ ๑๗ ปี ได้มีพระภิกษุรูปหนึ่งชื่อ "ครูบาขัตติยะ" หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า "ครูบาแฅ่งแฅะ" (หมายถึง ขาพิการ เดินขากะเผลก) เดินธุดงค์จากบ้านป่าซางผ่านมาถึงหมู่บ้านนั้น ชาวบ้านจึงนิมนต์ให้ท่านอยู่ประจำที่บ้านปาง แล้วก็ช่วยกันสร้างกุฏิชั่วคราวให้ท่านจำพรรษา

เด็กชายอินท์เฟือน จึงได้ฝากตัวเป็นศิษย์ และเมื่ออายุได้ ๑๘ ปี ก็ได้บรรพชาเป็นสามเณรที่อารามแห่งนี้ โดยมีครูบาขัตติยะเป็นพระอุปัชฌาย์ ๓ ปีต่อมา (พ.ศ. ๒๔๔๒) ได้เข้าอุปสมบทในอุโบสถวัดบ้านโฮ่งหลวง อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน โดยมีครูบาสมณะ วัดบ้านโฮ่งหลวง เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับนามฉายาในการอุปสมบทว่า "สีวิเชยฺโย" มีนามบัญญัติว่า พระศรีวิชัย

ครูบาศรีวิชัย หรือ พระสีวิไชย พระมหาเถระซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะผู้สร้างถนนทางขึ้นวัดพระธาตุดอยสุเทพราชวรวิหาร จังหวัดเชียงใหม่ได้รับการขนานนามว่า "ตนบุญแห่งล้านนา" หมายถึง "นักบุญแห่งล้านนา"




ขอบคุณข้อมูลจาก : http://forums.apinya.com

อ้างอิงมาจาก : ธรรมปกิณกะ เล่ม ๑ ครูบาเจ้าชัยวงศา

https://th.wikipedia.org/wiki/ครูบาศรีวิชัย





เรียบเรียงโดย

เสาวลักษณ์ แสงสุวรรณ

---------------
ขอบคุณที่มา
http://www.tnews.co.th/contents/469469