ทำไมเวลาไปคุยเรื่องธรรมะกับเพื่อนๆชอบหาว่างมงาย!

คนงมงายธรรมะ ได้พบทางสว่าง แต่คนงมงายอบายมุขพบทางอุบาทว์ เลือกแล้วกันว่าจะงมงายอย่างใด!!

 

พี่เองก็สนใจธรรมะมาแต่เด็กๆและ ตั้งแต่8-9ขวบ
หยิบหนังสือธรรมะของยายมาอ่าน ยายพี่บวชตั้งแต่พี่ยังไม่เกิด
พี่ก็ชอบอ่านหนังสือหลวงปู่ชอบมากเลย เพราะท่านมีอภิญญา อภินิหารมากมาย อ่านแล้วอยากมีบ้าง และก็ชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับการกลับชาติมาเกิด
ไตรภูมิพระร่วงก็อ่านนะ ตอนเด็กๆอ่า ชอบมากเลย แต่คิดว่าเรื่องนิพพานเป็นอะไรที่ไกลตัวนัก พอโตมาสักนิด ก็ห่างมาพอสมควร แต่เรื่องศาสนายังชอบอยู่

พอมาสักม.6 ปลายๆ ได้มารู้จักกับหลวงพ่อฤาษีฯ อย่างจริงจัง (จากการอ่านในเว็บนี้) ก็ทำให้รู้สึกว่านี่แหละทางของเราเลย และด้วยความสนใจของพี่ พี่ก็ชอบเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ เกี่ยวกับพุทธประวัติ หรือว่าเรื่องสมัยพุทธกาลที่หลวงพ่อท่านเทศน์เอาไว้ให้เพื่อนๆ ของพี่ฟัง เขาก็ฟังและก็เอาไปคิด แม้จะไม่ได้มาสนใจอะไรมาก แต่เขาก็มีจิตใจเป็นกุศลมากขึ้น รู้จักบาปบุญมากขึ้น อาจเป็นเพราะเขามีบุญเดิม เขาเลยไม่รำคาญแต่กลับชอบฟังพี่เล่าซะอีก

แต่เวลาชวนมาทำบุญก็ไม่ค่อยว่างตรงกันซักเท่าไหร่ แต่พี่ก็หยิบหนังสือไปให้เขาอ่านบ่อยๆ ชวนเขาทำบุญ ยิ่งได้ลงวิชาพุทธจริยธรรมที่มหาลัยพี่นะ เขาก็เข้าใจในตัวพี่มากขึ้น เพราะว่าวิชานี้อาจารย์สอนในทางปฏิบัติมาก เน้นกรรมฐาน เขาก็จะเข้าใจ ในสิ่งที่พี่เคยเล่าให้เขาฟังชัดเจนยิ่งขึ้น

ดังนั้นในบางครั้งการที่เราจะชักชวนคน ถ้าเขาสนใจนั่นแปลว่าเขามีบุญเดิมอยู่แล้ว แต่ถ้าเขาไม่สนใจเราก็วางอุเบกขาซะ ถ้าเขาว่าเรางมงาย เราก็เฉย ใครที่เขาไม่มีบุญ หรือยังไม่เปิดรับ เขาก็จะไม่รับฟังหรอก พี่ลองมาหมดและ

ศาสนาพุทธไม่ได้สอนให้ใครงมงาย ทุกอย่างมีข้อพิสูจน์ ดูอย่างไอสไตน์พูดสิ ที่ว่า

"ศาสนาพุทธ มีคุณลักษณะอย่างที่เราคาดหวังในศาสนาคอสมิก(Cosmic Religion)แห่งอนาคต ศาสนาพุทธไม่ยึดติดกับพระเจ้า ไม่ส่งเสริมความเชื่องมงาย ไม่เกี่ยวข้องกับเทววิทยา ศาสนาพุทธเกี่ยวพันกับทั้งธรรมชาติและจิตวิญญาณ เป็นศาสนาที่มีพื้นฐานอยู่บนประสบการณ์ของสรรพสิ่ง ทั้งธรรมชาติและจิตวิญญาณ โดยถือว่าเป็นองค์รวมเดียวกันอย่างมีความหมาย"

The religion of the future will be a cosmic religion. It should transcend personal God and avoid dogma and theology. Covering both the natural and the spiritual, it should be based on a religious sense arising from the experience of all things natural and spiritual as a meaningful unity. Buddhism answers this description. If there is any religion that could cope with modern scientific needs it would be Buddhism. (Albert Einstein)

นี่เป็นนักวิทยาศาสตร์เอกของโลกพูดไว้ นักวิทยาศาสตร์ต้องเป็นกลาง ไม่งมงายนะคะ ใครงมงายเป็นนักวิทยาศาสตร์ไม่ได้หรอก พี่ก็คนนึงแหละที่เป็นนักวิทยาศาสตร์

ทุกอย่างมีเหตุมีผลของตัวมันเองค่ะ ดูจากอริยสัจ4 เป็นเหตุเป็นผลมากเลยนะ

เรื่องของศาสนาพุทธไม่ใช่เรื่องของความงมงายแต่เรื่องของการพิสูจน์ หลักธรรมที่พุทธองค์ได้ทรงสอนไว้ หากจริงแล้วค่อยเชื่อ ท่านไม่ได้สอนให้เราเชื่อ แต่ท่านสอนให้เรามีปัญญา

เขาจะว่าอะไรก็เรื่องของเขาแล้วกัน เราทำดีของเราแบบนี้ดีแล้วจ้ะ

 

ธรรมะไม่ใช่สิ่งที่พ้นสมัย คนที่เข้าถึงได้เช่นน้องถือว่าเคยมีบารมีอบรมสั่งสมมาครับ เพียงแต่ทุกวันนี้ค่านิยมเรากลายว่าไปยึดติดกับวัตถุ ถือว่าน่ายินดีครับที่ยังมีเยาวชนยังใฝ่เรื่องธรรมะอยู่ครับ

 

เป็นสิ่งที่่ดีนะจ๊ะหลาน เพราะจริตของคนเราถูกอบรมมาไม่เหมือนกัน ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดจากเหตุูปัจจัยจ่ะ การที่หนูเป็นแบบนี้จิตหนูเคยถูกอบรมมาจ่ะ จึงรับรู้ธรรมได้เร็วกว่าเพื่อน การที่เพื่อนๆเห็นว่าหนูเป็นคนงมงาย เพราะหนูกำลังเดินสวนกระแสของคนอื่นจึงทำให้หนูเป็นคนแปลกสำหรับเพื่อนๆจ่ะ ดีแล้วดีแล้ว!หนูควรศึกษาให้เพิ่มพูนมากขึ้นสิ่งเหล่านี้จะทำให้หนุเป็นคนมีความปราณีตทางด้านความคิด แล้วจะสังเกตได้จากการเปลี่ยนแปลงในความคิดของตัวเองจ่ะ

"ธรรมของพระพุทธองค์รู้เห็นรู้ตามได้ยาก"

 

ผมกำลังจะเข้าปี 1 ป.ตรี เพิ่งจบม.6 อย่าว่าแต่น้องเลยครับ เพื่อนพี่ๆก็เป็น แต่เค้าก็เข้าใจพี่ เพราะนิสัยพี่ค่อยข้างเงียบๆ เขาเกรงใจ เขาเลยไม่ว่า ในเรื่องการจะพูดเรื่องธรรมะ หรืออยากสอนธรรมะให้เพื่อนๆนั้น ต้องรอให้ประสบเหตุก่อนเค้าถึงจะฟัง พระครูเทพโลกอุดร เคยกล่าวกับพระอาจารย์เกรียน(ไม่รู้สะกดถูกไหม) ว่า ถ้าเณรเห็นไฟไหม้เณรต้องดับไฟก่อนแล้วจึงสอนธรรมะให้เขา
ซึ่งตรองดูแล้วก็จริง เพื่อนๆของพี่ถ้ามันไม่เดือดร้อนพูดไปเหอะมันไม่ฟัง พูดไปพูดมาเปลี่ยนเรื่องเราเฉย แต่พอมันมีปัญหาก็มักจะมาถามความคิดเห็นของเรานี่แหละ คนที่ไม่สนใจธรรมะต้องรอให้ถึงจุดตกอับของชีวิตโน่นแหละมันถึงจะสนใจ บางคนไม่มีโอกาสตายก่อนก็มี อย่าสนใจคนอื่นเลย เรามาพัฒนาตนเองดีกว่า

ปล.พี่ก็เริ่มสนใจธรรมะตอนม.3 อ่านหนังสือพระพุทธศาสนาม.3เรื่องมรรคมีองค์8 ไปสะดุดคำว่า สัมมาสังกัปปะ อ่านแล้วทราบซึ้งทันที(และได้เข้าชุมนุมจริยธรรมอาจารย์ที่ท่านสอนก็เป็นคนรักธรรมะเอาการก็ยิ่งสนใจมากขึ้น)

 

ตอนพี่เด็กๆ ก็ชอบอ่านหนังสือธรรมมะเหมือนกัน

อ่านแล้วรู้สึกได้ว่ามันช่างเป็นเรื่องที่เจ๋งเสียนี่กระไร

แต่พอไปคุยแยบเข้าวงสนทนาเรื่องธรรมมะกะเพื่อนๆ

อาจจะไม่ค่อยประสบผลสำเร็จเท่าไหร่ เพราะเหมือนพูดกันคนละภาษา

แต่ไม่เปนไร นิ่งไว้

พอโตขึ้นมาก็พอจะได้พบได้เจอคนที่เค้าสนใจธรรมมะมากขึ้น

แต่ถ้าจะให้พบเจอมากขึ้น จริง จริง

อาจลองเข้าไปอยู่ชมรมพระพุทธศาสนาของมหาลัย

ไปวัดฟังธรรม นั่งสมาธิ

รับรองมีเพื่อนให้คุยเพียบ

ส่วนเพื่อนที่เล่นที่เรียนมาด้วยกัน

พอเค้ามีความทุกข์ มาปรับทุกข์กะเรา

เราก็ค่อยแนะนำธรรมมะ

บอกให้เค้าใช้ธรรมมะเนี่ย ช่วยให้คลายทุกข์ได้

อย่ากังวลไปเลย ตัวเราเองสนใจใฝ่ศึกษาธรรมมะ ก็พยายามเรียนรู้ต่อไปน่ะ ดีแล้ว

 

ของเราโดนหัวเราะ เเละพูดเเบบไม่เชื่ออีกด้วย จึงจำเลยว่าจะไม่พูดกะคนนี้อีก ในเมื่อเขาไม่อยากฟัง ก็ปล่อยไปตามเวรตามกรรมละนะ(คือเขามีปัญหานะเราเลยเเนะนำเเบบเอาธรรมะเข้าเกี่ยว
โดนเลย เซงสุดๆ)

 

อย่าว่าแต่ต้องคุยกะเพื่อนนักเรียนด้วยกันไม่รู้เรื่องเลย
กับพี่เองยังคุยกะเพื่อนร่วมงานไม่รู้เรื่องด้วย เพราะเค้ามองว่าเราแปลก ๆ นะ
ตอนนี้กลายเป็นคนพูดน้อย ค่อย ๆ คิด เตือนสติ เลือกคบคน ไปเลย
แต่อ่านความเห็นของพี่ ๆ หลาย ๆ คนแล้ว โดนใจมากคะ

 

ต้องมีรูปแบบการนำเสนอหรือพูดคุยสนทนาธรรมะแบบที่น่าสนใจ
เพราะธรรมของพุทธองค์ไม่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา ไม่ตกยุค

ธรรมชาติของเด็ก ๆ มักกระตือรือล้นในสิ่งที่สนใจอย่างรุนแรง
หากน้องทำให้ธรรมะเป็นที่สนใจน่าค้นหา ให้ตัวเองและเพื่อน
เหมือนการสนใจกีฬา ดนตรี ดารา เพลงโปรด ละคร

หากยังทำไมได้ก็สร้างตัวเองก่อนนะครับ
แล้วทำบุญอธิษฐานให้เจอกัลยามิตรนะครับ
สิ่งทั้งหลายสำเร็จได้ด้วยการอธิฐานนะครับ
ลองพิสูจน์ดูครับ

 

ของดีเก็บไว้ที่ตัว อย่าไปพูด ได้ปฏิบัติรู้ทันจริงๆก่อน อย่าว่าแต่อ่านแล้วเล่า จะทำให้เขาผิดทางได้ แต่ไม่ผิดนะ ถือเป็นการส่งเสริมให้ผู้อื่นรู้ทัน ตั้งใจเรียนให้มากๆ ปฏิบัติธรรมไปด้วย ขอให้สำเร็จในธรรมจ่ะ

 

สำหรับน้อง จขกท. นะครับ ถ้าสนใจธรรมะ พี่แนะนำให้คุยกับน้อง

Xorce ได้เลย น้องเค้ามีโครงการจะจัดสอนเยาวชนในการปฏิบัติธรรม

ปกติน้องเค้ามีกลุ่มเพื่อนที่ปฏิบัติธรรมกันที่โรงเรียนด้วย เอ่ยขื่อโรงเรียน

ไปหลายๆ คนต้องรู้จักแน่ๆ อยู่ย่านบางรัก อีกไม่นาน เดี๋ยวจะมีโครงการ

ที่เป็นรูปเป็นร่างชัดเจน เกี่ยวกับการสอนเยาวชนในการปฏิบัติ ของเวปนี้

ให้เห็นกันครับ เตรียมตัวลูกๆ หลานๆ ท่านให้พร้อมได้เลย ดีไม่ดี น้องๆ

อายุน้อยๆ เนี่ยไปไว กว่า ลุงๆ ป้าๆ อีกนะ จะบอกให้ บางคนฝึกไม่นาน

ไปเที่ยวดูนู่นดูนี่กันได้แล้ว ไวจริงๆ

 

อย่าง L นี่ ตอนนี้อายุ 15 เหมือนกัน ยอมรับว่าชอบอ่านหนังสือพวกธรรมะ ตั้งแต่ตอนอนุบาล ตอนประถม ก็เคยแข่งตอบปัญหาธรรมะมาหลายสิบครั้ง อย่าง L เองเริ่มสนใจปฏิบัติจริงๆ จังๆ มาตั้งแต่ตอน ป.5 ตอนนั้นก็ไปบวชเณรแบบที่เราอยากบวชเองนะ ตอนนั้นก็เริ่มฝึกกกรมฐานด้วย ได้ผลไม่เท่าไหร่

แล้วก็มาอีกทีนึงตอน ม.2 ที่บดินทรเดชา ก็หลงเข้ามาที่เว็บพลังจิต ตอนนั้นก็ฝึกกรรมฐานจริงจังมากขึ้น แล้วก็ปีที่แล้ว 2550 ไปฝึกมโนมยิทธิ สายหลวงพ่อฤาษีฯ ด้วย แล้วก็ได้ผลดี ตอนนั้นก็เลยได้ทำจริงจังขึ้น มาจนถึงตอนนี้แหละครับ

ตอนนี้ L ไม่ได้อยู่บดินทรละ ไปได้ ม.4 ที่...(บอกคนอื่นไปตั้งนานแล้ว แต่ดังมากและดีมากด้วย) มีอะไรก็ถาม L ได้ จะให้คำตอบหรือการช่วยเหลือตามสมควรแก่ธรรม

 

บุญแต่ละคน ไม่เท่ากัน ผู้ใดสนใจ พระธรรม แบบจริงๆๆ
แสดงว่า ผลบุญ สะสมมาไกล แล้ว ส่วนผู้ที่ไม่เชื่อ บุญ ยังอีกไกล
ก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตาม แรงแห่ง กรรม

 

จงเชื่อสัญชาตญาณของตัวเอง

 

เกือบทุกท่านในเว็ปนี้ ก็โดนเหมือนกันครับ

เป็นเรื่องปรกติ ภูมิปัญญาของแต่ละคน ไม่เหมือนกัน
เรื่องเดียวกัน ก็เข้าใจไม่ตรงกัน

เป็นนิสัยของมนุษย์ย่อมสนใจเฉพาะสุขตรงหน้า
โดยไม่พิจารณาว่า สุขนั้นจะคงอยู่ตลอดไปหรือไม่
หรือ สุขนั้นนำพาความทุกข์มาหรือไม่

 

ขออนุโมทนาด้วยครับ พี่ก็สนใจธรรมมะมาตั้งแต่เด็กเหมือนกันแต่มาจริงจังก็ตอนนี้นี่เเหละ ตอนนี้พี่อายุ17ปีแล้วและพี่คิดว่าสิ่งที่จะเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของพี่ตลอดไปคือพระพุทธศาสนา ฉะนั้นน้องก็ต้องพยายามนะครับใครจะว่าอย่างไรก็ชั่งเค้า เราทำในสิ่งที่ถูกต้องและดีงามแล้ว

 

ต้องให้ความเป็นธรรมกับทุก ๆ ฝ่ายครับ
ที่เค้าหาว่าเรางมงายนั้นมันก็ถูกนะครับ คือถูกของเขา แต่ไม่ถูกใจเรา
ความต้องการของมนุษย์ล้วนต้องการความสุข แต่เรารู้กันดีว่าสุขจะมาโดด ๆ ไม่ได้ มันจะติดทุกข์มาด้วยเสมอ พระพุทธเจ้าจึงสอนให้เราวางสุขเสีย ทุกข์ก็เกิดไม่ได้

ความสุขในโลกแบ่งออกได้เป็น ๓ ประเภท คือ
๑ สุขในมนุษย์สมบัติ
๒ สุขในสวรรค์สมบัติ
๓ สุขในนิพพานสมบัติ

ก็ที่พวกเราพากันปฏิบัติกันอยู่นี่โดยมากก็หวังพบสุขในนิพพานสมบัติกันนั่นเอง
ส่วนมนุษย์โดยมากเขาก็หวังเอามนุษย์สมบัติอันอยู่ในโลกียะกันส่วนใหญ่ ซึ่งยังไม่เป็นสุขที่ถาวร เป็นสุขที่ยังมีอันตราย มีวิบากกรรม
อันนี้ความต้องการมันไม่ตรงกัน เลยดูว่าขัดแย้ง เห็นไม่ตรงกัน
ทุกคนล้วนมีสิทธิ์ที่จะเลือกความสุขได้ตามที่ตังเองต้องการ
แต่ผู้มีปัญญาจะหาความสุขจากที่ ๆ ไม่มีภัย

การที่เขามองเราว่าแปลกนี่ต้องขอบคุณเขานะครับ
เพราะบางที่เราก็แปลกจริง ๆ ด้วย เรียกว่าพวกหลุดโลก
การมีธรรมมะที่ดีนั้นควรไม่ขัดแย้งกับสิ่งรอบข้าง อยู่ในโลก เป็นมิตรกับโลก
ส่วนเขาจะเป็นอย่างไรมันก็เป็นอย่างที่เขาต้องการ แต่เราควรรักษาใจเราไว้
ที่ว่าต้องขอบคุณเขาเพราะบางที่เราไม่เห็นจิตไม่ทันจิตว่าเราเป็นคนตึงไป
เป็นคนเหมือนไร้สุข เห็นอะไรก็ทุกข์ ก็ไม่ถูกใจไปทั้งหมด
เช่นที่กล่าวว่า กรรมฐานขี้โกรธ สันโดษขี้ขอ ที่เขามักใช้กระทบกระเทียบนักปฏิบัติบางคนที่ตามจิตตัวไม่ทัน

รักษากาย วาจา ใจ ของเราไว้ให้อยู่ในกุศลกรรม บำเพ็ญทาน ศีล สมาธิ ปัญญา แล้วธรรมมะจะรักษาเรา