เรื่องเด่น ทำไมเราจึงควรอุทิศบุญส่งบุญแก่เจ้ากรรมนายเวรอยู่เสมอ

ทำไมเราจึงควรอุทิศบุญส่งบุญแก่เจ้ากรรมนายเวรอยู่เสมอ

ครูบาอาจารย์ผู้เป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่เสาร์ กันตสีโล ผู้หนึ่งท่านได้พูดถึงเรื่องสรรพสัตว์และสรรพวิญญาณผู้มีความเกี่ยวข้องกับมนุษย์ทั้งหลายทุกคนเอาไว้ได้อย่างน่าสนใจว่า

จำนวนสรรพสัตว์ในร่างกายของมนุษย์มีทั้งสิ้น 8,000 ประเภท ตามที่พระพุทธองค์ ได้ทรงตรัสเอาไว้ในพระไตรปิฎก ในร่างกายมนุษย์เรานั้นจะมีเชื้อโรคอยู่มากมาย ได้แก่ แบคทีเรีย พยาธิ และสัตว์อื่นๆอีกมากมายทั้งที่อาจมองเห็นได้ และมองไม่เห็นล้วนมีความเกี่ยวพันกันเพราะกรรมผูกพันด้วยกันทั้งสิ้น

หากเรานำความรู้ที่พระพุทธองค์ ได้ให้ข้อมูลเอาไว้แล้วนี้ มาใคร่ครวญไตร่ตรอง ก็จะทราบภารกิจ ที่มนุษย์ควรกระทำและให้การสงเคราะห์ช่วยเหลือสรรพสัตว์ต่างๆทั้งหมดในร่างกายของเรา ทั้งที่ควรอยู่และไม่ควรอยู่ในร่างกายของมนุษย์ให้ทุกๆฝ่ายอยู่อย่างมีความสุข

สัตว์ตัวเล็กๆที่มนุษย์ต้องพึ่งพาไปตลอดอายุขัย ก็คือไมโตชอลเดรีย (Mitochondria/ Mitochondrion) ซึ่งเป็นสัตว์ตัวเล็กๆอยู่ภายในเซลล์รอบๆนิวเคลียส ในแต่ละเซลล์จะมี ไมโตชอลเดรียอยู่นับพัน และมีหน้าที่ผลิตพลังงานเลี้ยงเซลล์ และหรืออวัยวะต่างๆในร่างกายของมนุษย์ทุกคน

ร่างกายมนุษย์จะประกอบไปด้วยเซลล์จำนวน 100-600 ล้านๆเซลล์ ดังนั้นมนุษย์เมื่อรู้ชัดแล้ว ควรจะปฏิบัติภารกิจต่อเหล่าสรรพวิญญาณที่มีอยู่ในร่างกาย

เช่น ช่วยให้การสงเคราะห์ให้ความรักความเมตตา และแบ่งบุญกุศล ให้โดยทั่วกันอย่างสม่ำเสมอและฝากไปยังดวงวิญญาณของตัวเราด้วย

ครูบาอาจารย์ท่านกล่าวว่า มนุษย์มีกายเนื้อที่ประกอบไปด้วยธาตุ 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ สามารถใช้สร้างกรรมทั้งดีและชั่วได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เมื่อเราเผื่อแผ่แบ่งปันคุณความดี หรือบุญกุศล และความรักความเมตตา ไปให้แก่เหล่าสรรพสัตว์ทั้งหมดในร่างกายของเรา ด้วยเครื่องทุ่นแรงหรืออุปกรณ์ตัวช่วยนั่นคือบุญบารมี จะช่วยให้การสงเคราะห์ให้แก่เหล่าสรรพสัตว์ในร่างกายของเรา ให้มีความสุขมากขึ้น

นอกจากสรรพสัตว์ที่ได้รับความเมตตา และบุญกุศลจากเราแล้ว ยังจะได้รับสติปัญญา และเห็นช่องทางคืนกลับสู่บ้านนิพพานได้สะดวกยิ่งขึ้นอีกด้วย

สรรพสัตว์ที่อาศัยในร่างกายมนุษย์นั้นมีทั้ง 2 ประเภทคือ

1. สัตวที่เป็นมิตร

2. สัตว์ที่เป็นเจ้ากรรมนายเวรต่อกัน เมื่อสรรพสัตว์เหล่านี้ได้รับบุญกุศลและความรักจากเราเป็นประจำ พลังบุญกุศล จะสัมฤทธิ์ผลแก่เหล่าสรรพสัตว์รวดเร็วมากดุจเนรมิต

กายทิพย์ของสัตว์เหล่านี้จะสดใสประณีตอย่างรวดเร็ว เมื่อเขามีบุญมากพอเขาก็จะเคลื่อนย้ายออกจากร่างกายของเราไปสู่มิติใหม่ที่สุขสบายกว่า ที่เคยผูกใจเจ็บต่อกันมาก่อนก็จะให้อโหสิกรรมกันไป และหากมีการงานอะไรที่พอจะช่วยเราได้เขาก็จะทำทันที

สรรพสัตว์ที่อยู่ใกล้ชิดตัวเรา เมื่อเขามีความสุข สบาย มั่งคั่ง ย่อมเป็นผลย้อนกลับมาที่ตัวเราให้ได้รับผลเช่นเดียวกัน จะแตกต่างกันก็แต่ในมิติเวลา ของมนุษย์ยังต้องรอเวลาให้ผล ไม่เหมือนของสรรพสัตว์ในมิติพลังงานซึ่งไม่มีเรื่องของเวลามาเกี่ยวข้อง

สิ่งดีๆที่เขาได้รับจากเราเป็นพลังบุญกุศลจะแปรรูปเป็นอานุภาพของกายทิพย์และรัศมีกายมีความสว่างรอบกายอย่างฉับพลันทันที

ส่วนเจ้ากรรมนายเวร ที่อยู่ภายนอกและยังมาไม่ถึงตัวเรา เราก็สามารถแก้ไขให้เขาหายแค้นเราได้ด้วยวิธีเดียวกัน

คือการแผ่เมตตาและอุทิศบุญไปให้เช่นเดียวกันต้องกระทำให้กันบ่อยๆ เป็นประจำ จนกระทั่งมีการอโหสิกรรมต่อกันไป

บุญบารมีทุกอย่าง ความรัก ความเมตตา ทุกดวงจิตในสามโลกนี้ต่างก็ต้องการด้วยกันทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับว่าพลังบุญนั้นจะมีพลานุภาพเข้มข้น หรือ มีเงื่อนไขที่จะจูงใจ ให้เจ้ากรรมนายเวรที่อาฆาตก็ยังต้องรับเอาบุญบารมีนั้นไปไม่ใช่การยัดเยียดให้

จะช่วยทำให้เรื่องร้ายแรงกลายเป็นเรื่องที่ยอมรับกันได้ และอโหสิกรรมกันไม่ต้องมีภาระผูกใจเจ็บต่อกันอีกต่อไป เป็นการช่วยส่งเสริมให้อดีตศัตรูของเรา ได้รับโอกาสคืนกลับสู่บ้านนิพพาน ได้รวดเร็วยิ่งขึ้นอีกด้วย

ส่วนเรื่องนี้จะน่าเชื่อถือเพียงใดมีเพียงการลองปฏิบัติดุให้เห็นจริงด้วยตนเองเท่านั้น



โมทนาสาธุ

**********
***********
สนพ.เสบียงบุญ

 

สาธุ สาธุ สาธุ

 

หวังว่า ทำแล้วจะหมดเวร หมดกรรมสักทีค่ะ สาธุ...

 

การอุทิศบุญ ให้เจ้ากรรมนายเวรนั้น เหมือนเป็นการปลดปล่อย จิตใจ ของเจ้าของเองที่ได้ก่อกรรม ทำเข็ญ ด้วยการ สำนึก รับรู้ และ ให้อภัย ทั้งตนเองและสรรพสัตว์ ในสิ่งที่ตนนั้นได้ทำผิดพลาดซึ่งกันและกัน อันเป็น กรรมที่ข้องติดเกี่ยวพันกัน
จิตใจของเรา ที่ได้สำนึกในความผิดพลาด และอยากจะตอบแทนความดีเพื่อชดเชยความผิดที่ได้ทำกับผู้อื่น นั้นแหละ จะปลดปล่อยตัวเราเองให้พ้นจากการติดข้อง ทั้งอดีต และ ปัจจุบัน
ดังจะเห็นได้ว่า ความสำนึกนี้มีอานิสงค์มหาศาล ดังที่พระเทวทัต ได้สำนึกก่อนถูกธรณีสูบว่า ได้ทำผิดกับพระพุทธองค์มาช้านาน จึงได้ขอถวายกระดูกคาง เพื่อแสดงการสำนึกนั้นต่อพระพุทธองค์ก่อนจะถูกธรณีสูบลงไป พระพุทธองค์ได้กล่าวว่า อานิสงค์ที่เทวทัตสำนึกและถวายกระดูกคางนี้ เมื่อพ้นกรรมจากอเวจีแล้ว เทวทัตจะได้บรรลุธรรมเป็นพระปัจเจกพระพุทธเจ้า