เรื่องเล่าจากความฝัน.... ถึงพระอริยสงฆ์และบุคคลสำคัญๆ มาแชร์ประสบการณ์กันครับ

ความฝันเป็นลางบอกเหตุ

คืนนึงผมฝันไปว่า ขับรถลงสะพานพระนั่งเกล้า จ.นนทบุรี พอลงมาเจอกับน้ำท่วม ท่วมถึงตัวเครื่อง ตื่นมาใจคอไม่ดี

พอตอนบ่ายวันนั้นเอง ขับรถเครื่องน็อค ความร้อนขึ้น ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนขนาดขับมาเป็นคันที่สามแล้ว

อาการที่เครื่องยนต์มีความร้อนขึ้น (วันนั้นขับรถไปโดยไม่ได้ดูหน้าปัดเลย ที่จริงต้องควรดู) แอร์ไม่ทำงานก่อนประมาณ 5-10 นาที คือแอร์จะมีแต่ลมแบบกระทันหันนะครับ ไม่เหมือนอาการแอร์เสียทั่วไปที่จะค่อยๆเย็นน้อยลง

พอขับไปสักพักนึงเครื่องดับ พอดูหน้าจอเห็น เครื่องหมายเครื่องยนต์แดง เลยรีบเข้าซ้ายเพื่อจอดรอติดต่อให้ช่างที่รู้จักกัน มาลากไปเข้าอู่ซ่อม ช่างบอกว่าถ้าฝืนขับต่อรับรองเสื้อสูบจะโก่ง ต้องเสียตังค์เปลี่ยนอีก 2-3 หมื่น เฮ้อ...เดชะบุญ

 

รถคันนี้ซื้อต่อมาจากพี่ชาย มีอายุใช้งานได้ครบ 5 ปีพอดี ดูสภาพต่างๆใจยังคิดว่ารถยังใหม่ๆ คือเรามีความรู้น้อยสำหรับเรื่องรถทำให้เข้าใจผิด พอตอนหลังมาอ่านเรื่องการดูแลรักษารถ เขาบอกว่า ถ้ารถมีอายุ 5ปีไปแล้ว ให้ตรวจดูระดับน้ำระบายความร้อนทุกอาทิตย์ โอ้โห !!! เวรจริงๆเพิ่งรู้นะเนี่ยทั้งๆที่ใช้รถมาเกือบยี่สิบปี และ ถ้ารถที่มีอายุมากกว่านั้นให้ดูระดับน้ำระบายน้ำความร้อนน้ำทุกสามวัน

 

ขอเล่าความฝันไม่กี่วันที่ผ่านมา

ในฝันผมเจองูเห่าตัวใหญ่มากๆ สีออกเทาๆกึ่งๆดำแต่ไม่ดำ อยู่เต็มป่าไปหมดเยอะมากๆ
ขณะที่กำลังจะขาดสติ เห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤษีมาปรากฎกายและบอกว่า ให้ภาวนาคาถา '' อิติปิโส ''

หลังจากนั้นผมก็สะดุ้งตัวตื่น พร้อมกับการภาวนาคาคา "" อิติปิโส ""อยู่จริงๆ

 

ขอบคุณพี่ poon-pan ที่ทำให้กระทู้ไม่เงียบเหงา ช่วงนี้ผมเดินทางเข้าใน กทม.บ่อยๆ เห็นแล้วก็เบื่อๆ รถ อากาศ ผู้คนที่ต้องแข่งกับเวลา ขนาดผมคนกรุงแท้ๆยังไม่อยากกลับไปอยู่เลย 555+

ไม่แปลกใจที่สมัยเด็กๆ เห็นคนพอเริ่มมีอายุอยากจะอยู่ชานเมืองหรือต่างจังหวัดไกลๆ

** คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า เป็นเรื่องจริงของใครหลายๆคน **

 

รูปนี้สวยมากครับ แสงสีทองสาดส่องกระทบกับผิวน้ำ ด้านหลังเป็นทิวไม้ที่ขึ้นบนยอดเขาดูแล่วได้บรรยากาศความสงบ ความสบาย ไม่วุ่นวายสับสน

ผมก็รู้สึกอยากไปอยู่ตจว. บ้านพ่อตาผมอยู่ที่นครนายก เฝ้ารอวันเกษียณอายุอีก 10 กว่าปี

ผมชอบนะชีวิตต่างจังหวัด ใครบอกว่าคนกรุงอยู่ได้ไม่กี่วันหรอก แต่สำหรับผม ผมมั่นใจว่าอยู่ได้แน่ เพราะมันมีอะไรให้ทำเยอะแยะไปหมดครับ ถ้าขยันไม่มีวันอดตาย ขายได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งขี้ควาย ยังมีคนมาขอซื้อ และยังมาขอซื้อมะพร้าว มะม่วง แกลบ สารพัดขอให้มีแรงทำเถิด วันๆแทบไม่มีเวลาใช้ตังค์เลย

 

ขอสอบถามว่าฝันนี้เป็นลางบอกเหตุหรือว่ามีเหตุการณ์อะไรที่มีความเกี่ยวข้องกับความฝันนี้ที่พอจะเล่าให้ฟังได้หรือไม่ครับ

 

มีเรื่องประสบการณ์โชคลาภของคนใกล้ตัวมาเล่าครับเป็นเรื่องเกี่ยวกับบ้านของแฟนผมเอง เมื่อตอนที่แฟนยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ครับ

พ่อแม่ของแฟนผม เป็นชาวนาทำนาก็ไม่ได้มากมายอะไรมากเพราะมีที่ดินประมาณแค่ 10 ไร่ บ้านก็อาศัยปลูกอยู่ในที่ของญาติห่างๆ ที่เขาให้มาปลูกเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อน

แม่ยายเล่าให้ฟังว่า ตอนนั้นแฟนผมเรียนอยู่ปี 2 หรือ 3 ไม่แน่ใจ คือช่วงนั้นถึงเวลาที่ต้องลงทะเบียนเรียนในวันพรุ่ง ซึ่งต้องจ่ายประมาณ 2 พันว่าบาท แต่ในวันนี้พ่อตาแม่ยายไม่มีเงินจ่ายให้ลูกเสียค่าเทอมเลยสักกะบาท วันนั้นหวยจะออกด้วย พ่อตาก็เข้าตาจนเอา ไม่รู้อะไรดลใจให้เอาเลขอะไรก็ไม่รู้ มาซื้อหวย ซื้อมัน 3 ตัวบนเลขเดียว ผลตอนบ่าย ออกสามตัวเต็ง ได้เงินมาตั้ง 5 พันบาท เหมือนยกภูเขาออกจากยกเลยทีเดียว ฟังแล้วแทบไม่น่าเชื่อเลยว่า มันจะเป็นเรื่องจริง...

มาถึงตอนนี้ตามที่ได้รู้เรื่องบุญเรื่องกุศลมาบ้าง ก็เลยพออนุมานได้ว่า สงสัยไม่เทวดาประจำตัวของแฟน/เทวดาของพ่อตาแม่ยายคงมาช่วยให้ผ่านพ้นวิกฤติเรื่องเงินค่าเทอมไปได้

 

เรียนเจ้าของบ้าน (คุณ chabay) ถ้าผมนึกอะไรเกี่ยวกับบุญเกี่ยวกับกุศลผมก็ขออนุญาตโพสลงมาเลยนะครับ ที่ต้องขออนุญาตเพราะจะไม่ตรงกับหัวข้อของเจ้าบ้านครับที่กำหนดไว้ ความฝันอันมีค่านั้นก็ช่างมีน้อยเสียเกิน

 

ประสบการณ์การทำบุญแล้วได้อานิสงส์โชคลาภแบบทันทีทันใด

ครั้งที่1

ตอนก่ปี 2553 ผมได้ไปปรนนิบ้ติถวายอาหารเช้าในวันหยุดงาน และถวายเพลในวันธรรมดาแด่หลวงปู่ดี ที่วัดราษฎร์ประคองธรรม อ.บางใหญ่ จ.นนทบุรี ที่เพื่อนในห้องวัตถุมงคลได้โพสลงไว้ว่าหลวงปู่ดี แห่งว้ดเทพากร เขตบางพลัด กทม. ได้มาจำวัดอยู่ที่นี้ ผมเห็นว่าอยู่ใกล้บ้านสะดวกมาก และถ้าจะมาจากที่ทำงานก็ไกลประมาณ 20 กม.ก็ยังพอไหว ผมก็เข้าไปถวายมื้อเย็นให้ท่านด้วยเพราะท่านอาพาธต้องฉันยามื้อเย็นด้วย

ถ้าจำไม่ผิดก็เทียวไปเทียวมาเพื่อถวายภัตตาหารท่านอยู่ประมาณ 2 อาทิตย์ ทุกครั้งพอเราถวายเสร็จท่านก็จะให้ศีลให้พร มีอยู่วันนึงวันนั้นเป็นวันหวยออก ผมไปถวายเพล ตอนให้พรผมยังนึกแปลกใจว่า ท่านไม่เคยให้พรแบบนี้ คือท่านให้พรว่า ขอให้มีโชคลาภ พอขากลับผมไปขับรถเข้าไปในวัดตะเคียน หลวงปู่แย้ม จ.นนทบรุี แวะเข้าไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือเพราะมีตลาดน้ำอยู่ ก็แวะซื้อ ลตร. มา 1ใบ

ตอนบ่ายหวยออก ผมถูกรางวัลเลขท้าย 3 ตัวล่าง ได้เงินมา 4 พันบาท ตอนนั้นรู้สึกทึ่งมากๆว่าพรของหลวงปุ่ดีนั้นศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ซึ่งท่านก็ให้พรแบบนี้แค่ครั้งเดียว จนกระทั่งท่านย้ายไปอยู่วัดสุทธาราม ฝั่งธนบุรี

 

ประสบการณ์การทำบุญแล้วได้อานิสงส์โชคลาภแบบทันทีทันใด

ครั้งที่2

น่าจะเป็นปี 2555 ช่วงปลายฤดูฝน มีบางจังหวัดถูกน้ำท่วมหนักพอสมควร ถ้าจำไม่ผิดแถวภาคตะวันออก จังหวัดฉะเชิงเทรา ฯลฯ

ก็มีหลายหน่วยงานเข้าไปช่วยเหลือ ผมก็ได้ร่วมบริจาคเงิน ไปทั้งสองหน่วยงานคือ มูลนิธิราชประชานุเคราะห์ในพระบรมราชูปถัมภ์ และมูลนิธิธรรมะอิสระ รวมทั้งได้บริจาคทรัพย์เพื่อสร้างห้องน้ำที่ สำนักปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่งในจังหวัดปราจีนบุรี คือวันนั้นวันเดียวต้องโอนเงินเข้าบัญชี 3 รายการ

และช่วงนั้นเองผมได้ดูข่าวทางช่อง 7 เห็นหลวงพ่อคูณท่านอาพาธเข้าโรงพยาบาลที่โคราชหรือขอนแก่น ไม่แน่ใจ กล้องเขาจับภาพหมายเลขห้องที่ท่านเข้ารับการรักษาตัวอยู่ ผมเห็นเลขห้องมีแค่สามตัวก็เลยใช้วิธีจำเอา

หลังจากที่โอนเงินเสร็จ จิตมันบอกขึ้นมาเองว่า จะมีโชคเหมือนมีความมั่นใจอะไรทำนองนั้น ผมก็เลยซื้อเลขห้องหลวงพ่อคูณ มาสองใบ พอกลับมาถึงบ้านก็รู้ว่าผมดันจำเลขห้องผิดเฉยเลยวุ๊ย!!! ตอนนั้นก็เซ็งอยู่แป้บนึง

พอถึงวันหวยออก ปรากฎที่ซื้อเลขห้องของหลวงพ่อคูณผิดไปน่ะกลับถูกรางวัลเลขท้ายสามตัวข้างล่าง 2 ใบ ได้เงินมา 8 พันบาท... เป็นซะอย่างงั้น

 

ประสบการณ์การทำบุญแล้วได้อานิสงส์โชคลาภแบบทันทีทันใด

ครั้งที่ 3

ทำบุญกับคุณแม่ชีที่สำนักปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่งในจังหวัดปราจีนบรุี ที่เดิมที่ร่วมบุญสร้างห้องน้ำไป ผมถวายท่านไป 1000 บาท ตอนถวายจิตมันก็บอกว่า น่าจะได้โชค เอาเลข 01/10 มาซื้อหวยล๊อตเตอรี 2 ใบคือเลขละใบ พอหวยออกถูกมาเลขนึงใบนึง 2พันบาท

มันก็น่าแปลกนะที่ว่าตอนเราทำบุญตั้งหลายต่อหลายครั้ง ก็ใช่ว่าจะมีความรู้สึกว่าจะมีโชค คือมันจะมีน้อยครั้งมากที่เรามีความรู้สึกว่าจะมีโชค หรือเราอาจจะคิดเข้าข้างตัวเองหรือเป็นเพราะเราจะมีอุปาทานเอาเองก็ไม่น่าจะใช่เพราะครั้งหลังเราก็พยายามนึกคิดขึ้นมาเอง พอไปซื้อมันก็ไม่เห็นถูก(ความรู้สึกมันจะไม่เหมือนกับตอนที่มันเกิดขึ้นเองมันจะต้องมีลักษณะเป็นแบบแว้บแรกเท่านั้น เท่าที่ผมลองสังเกตุดู)

 

ยังไม่ทราบเลยครับพี่ ผมตีความเล่นๆว่าอาจจะมีเหตุอกุศลกรรมไม่ดีเข้าแทรก แต่คิดว่าหลวงพ่อมาบอกให้ใช้สติแห้ปัญหา

 

ยินดีเลยครบพี่ ได้ทุกแนวเลยในการบอกเล่าทั้งเรื่องเกี่ยวกับการให้ผลของกุศลกรรม หรือ อกุศลกรรม

หรือจะแนวปฎิบัติ จะแนวร่างทรงองค์เจ้า อะไรก็ได้หมดครับ เรามาเล่าประสบการณ์ให้กันฟัง ส่วนผู้อ่านต้องใช้ปัญญาพิจรณาไปด้วย อันไหนดีก็น่าเอาเป็แบบอย่าง อันไหนไม่ดีก็ให้จำพี่ๆที่โดนมาไว้เป็นตัวอย่างครับ

 

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ

ผมว่าประสบการณ์ของแต่ละคนที่นำมาถ่ายทอดนั้นไม่รู้ต้องผ่านอะไรมาบ้าง ต้องมีต้นทุนในการเกิดประสบการณ์กี่มากน้อยถ้าจะตีเป็นมูลค่า

มีบางเหตุการณ์ของผมนั้น ที่ผมเคยเล่าไว้ในกระทู้อื่นเกี่ยวกับการขอบารมีครูบาอาจารย์ให้ท่านช่วยสงเคราะห์ในสิ่งที่เกินกำลังของเราที่จะทำได้ เราต้องลงทุนลงแรงอะไรต่างๆไปมากมาย คนที่ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เราทำกลับได้ประโยชน์ และหันมามีศรัทธาต่อครูบาอาจารย์ต่อพระศาสนาผมก็มันยิ่งกว่าคุ้ม

 

ผีทำให้กลับใจมามีศรัทธาต่อพระศาสนา

เป็นเรื่องของพี่ชายแท้ๆของผมเอง

พี่ชายของผมแก่กว่าผม 1ปี กับ 9เดือน
เป็นคนเรียนหนังสือเก่ง จบป.ตรี ที่ 2 ของรุ่น และไปเรียนต่อจบ ป.ตรีสาขาอื่นๆอีกหลายใบ และยังไปเรียนจบป.โทอีกสองใบ ยังไม่มีครอบครัว ชอบใช้ชีวิตอิสระ ตั้งแต่เล็กจนโตเขาไม่เคยเชื่อว่ามีโลกจิตวิญญาณใดๆทั้งสิ้นเพราะไม่เคยเห็นกับตา คิดว่าตายแล้วก็แล้วกัน จบไป

แต่พอได้ไปบวชเป็นพระที่วัดแห่งหนึ่งใน กทม.เป็นวัดหลวง ใกล้กับสนามหลวง บวชเป็นเวลาประมาณ สองอาทิตย์ วันที่สองของการเป็นพระ ได้เจอกับวิญญาณในกุฎิที่นอนอยู่ พี่ชายเล่าให้ฟังว่าได้งีบหลับตอนกลางวัน พอลืมตาขึ้นมาเห็นเป็นคนแก่นุ่งขาวห่มขาวเหมือนคนถือศีลนั่งอยู่ห่างออกไป ตอนนั้นพี่ชายบอกว่า สงสัยจะตาฝาดเพราะความงัวเงีย เลยเอาใหม่คราวนีตั้งใจแล้วลืมตา ปรากฎว่าก็ยังคงเห็นคนแก่นั่งอยู่ พี่ชายบอกว่าตอนนั้นไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใด ไม่รู้ทำไม

พอถัดมาอีกวันก็มีพระด้วยกันที่จำวัดอยู่คณะเดียวกัน มาถามว่า มีอะไรเกิดขึ้นไหมที่จำวัดอยู่ พี่ชายก็เห็นมาแล้วเลยรู้ทันว่า พระที่มาถามคงรู้กันอยู่แล้ว มิน่าล่ะพระพี่ชายผมจึงได้จำวัดที่กุฎินี้ พี่ชายบอกว่าที่จริงพระบวชใหม่ไม่น่าได้จำวัดที่กุฎินี้

ตั้งแต่เห็นผีคนแก่นุ่งชุดขาว พี่ชายผมก็เปลี่ยนความคิดใหม่หมด จากคนที่ไม่เคยเชื่อเรื่องผีสางเทวดา ก็กลับมาเชื่ออย่างสนิทใจ แถมตอนหลังนี้ยังหาพระมาเลี่ยมแขวนบูชาติดตัว และมีความศรัทธาที่จะทำบุญมากขึ้นกว่าแต่ก่อน เมื่อก่อนทำแค่เอาเงินใส่ซองกฐินผ้่าป่า

 

ตั้งแต่ผมได้นำประสบการณ์ของตัวเองและของคนใกล้ชิดมาลงนั้น ทำให้ผมได้รู้จักกับพี่สองคนที่เป็นสมาชิกในพลังจิตนี้ และได้ติดต่อพูดคุยกันแลกเปลี่ยนประสบการณ์ทางหลังไมค์ ทำให้ผมได้รับรู้อะไรดีๆหลายอย่างเลยครับ พี่ทั้งสองคนนี้นิสัยดีมากครับ มีพี่คนนึงไม่เคยเจอกันตัวเป็นเลย เพราะอยู่ห่างไกลกันมากแต่พี่เขาก็ให้ความสนิทเป็นกันเองมากครับ ส่วนพี่อีกคนก็เคยนัดกันไปกราบคุณแม่ชีที่ปราจีนบุรีมาแล้ว ครั้งนึงและได้มีโอกาสร่วมบุญทอดกฐินที่สกลนครอีกครั้ง

นับว่าเป็นความประทับใจมากที่ได้เจอกับญาติธรรม แม้จะอยู่กันคนละที่แต่ก็ยังมาเจอกันได้ร่วมบุญด้วยกันครับ

 

ประสบการณ์การทำบุญแล้วได้อานิสงส์โชคลาภแบบทันทีทันใด

ครั้งที่ 4

ผมเพิ่งจะนึกออกเมื่อวาน นึกขึ้นได้พร้อมๆกันกับเรื่องของพี่ชาย

น่าจะประมาณปี 2547-2548

ผมได้บริจาคทรัพย์ไป 5,000 บาท เพื่อเข้ามูลนิธิธรรมะอิสระ โอนเงินเข้าบัญชีไปตอนเที่ยง พอช่วงบ่ายวันน้้นเอง มีคนติดต่อให้ทำงานเขาให้ค่าตอบแทน 5,000 บาท เท่ากันพอดีเลย น่าแปลกดี!!!แหมมันช่างเหมาะเหม็งเลย ตอนนั้นก็รู้สึกทึ่งมาก ตอนหลังมานั่งคิดไปต่างๆนานาว่า งานที่เราได้ทำนั้นจะต้องได้อยู่แล้วหรือเปล่าถึงแม้จะไม่ได้บริจาคทรัพย์ แต่ด้วยปัญญาเท่านี้อย่างไรก็ไม่มีทางรู้ได้หรอก ก็ได้แต่ด้นเดาไป

 

ประสบการณ์ของแม่ยายที่สัมผัสกับญาณหยั่งรู้ของคุณแม่ชีท่านนึง ตอน 1

แม่ยายเล่าให้ผมฟังว่า เพื่อนรุ่นน้องในหมู่บ้านที่สนิทกันได้ชวนแม่ยายของผมมาหาคุณแม่ชี เห็นแม่ยายผมบอกว่า อยู่แถวดอนยอในเขตของอำเภอองค์รักษ์ จ.นครนายก

เพื่อนรุ่นน้องคนนี้จะมาดูหมอกับคุณแม่ชี เพราะกำลังจะสมัครรับเลือกตั้งเป็นผู้ใหญ่บ้าน เลยอยากจะรู้ว่าจะได้หรือไม่ได้ เลยพากันมา แม่ยายผมก็รู้สึกเฉยๆนะ แค่มาเป็นเพื่อน

พอถึงที่กุฎิคุณแม่ชี ก็มีคนมากันมากอยู่พอสมควรเลยต้องรอคิว พอยังไม่ทันถึงคิวคุณแม่ชีก็ตะโกนออกมาว่า "ข้างหลังไม่ต้องคุยยกาานน เด็กทีกำลังจะคลอดเป็นเด็กผู้ชายยย " แม่ยายผมยิ่งไม่เชื่อใหญ่ บอกกับเพื่อนไปว่าสงสัยจะไม่ได้เรื่องแล้วมั้งทวน (เพื่อนรุ่นน้องชื่อทวน) ก็หมอเขาซาวด์มาแล้วเป็นว่าเป็นเด็กผู้หญิง มันจะเป็นเด็กผู้ชายได้ไงทวน แล้วอย่างนี้ใครจะแม่นกว่ากันล่ะ

น้าทวนก็ตลกดี กลับตอบแม่ยายผมมาว่า มันก็ต้องหมอน่ะสิ หมอเขาซาวด์แล้วนี่ พอผมฟังแม่ยายเล่าถึงตอนนี้จบลง ผมก็นึกขำน้าทวน แหม!!!อุตส่าห์พากันไปหาคุณแม่ชี เพื่อไปดูดวง กลับไม่ยอมเข้าข้างหมอดูกันเลย

 

ประสบการณ์ของแม่ยายที่สัมผัสกับญาณหยั่งรู้ของคุณแม่ชีท่านนึง ตอน 2

เมื่อกี้เล่าถึงตอนยังไม่ถึงคิวดูดวง พอถึงคิวดูจริงๆคุณแม่ชีท่านก็บอกว่ามีคนตามมาด้วยนะ ใส่กางเกงขาก๊วย ผอมๆผิวดำผมหยิก แม่ยายผมรู้เลยว่า เป็นพ่อของแกเอง ตอนที่พ่อแกตายไปนั้นยังมีความเป็นห่วงลูกสาวคนกลางมากเพราะว่าแม่ของแกรักลูกไม่เท่ากัน แม่แกไม่รักลูกคนกลางเลย(คือแม่ยายผม) พ่อแกก็เลยเป็นห่วง พอตายไปเลยยังยอมไม่ไปไหนคอยตามลูกสาวคนกลางอยู่ แม่ยายผมก็รู้เพราะแกเคยมาเข้าฝันถึงกับมาเตือนตอนที่บ้านกำลังจะเกิดไฟไหม้ ตาเขามาปลุกให้แม่ยายตื่น พอตื่นมาก็เห็นไฟกำลังลุกไหม้อยู่ เลยดับได้ทัน

ท่านก็ถามแม่ยายผมว่ามีลูกกี่คน แม่ยายตอบไปว่า 3 คน (พี่ชายของแฟนถูกไฟดูดตายตอนอายุ 17 ปี) คุณแม่ชีก็สวนคำมาว่า มี 4 คน แม่ยายผมก็เถียงว่ามี 3 คน ท่านก็บอกว่า 4 คน พอแม่ยายโดนทักมาสองครั้งก็เลยลองนึกดู
เออ มี 4 คนจริงด้วย ลูกชายคนนี้ตายตั้งหลังคลอดใหม่ ...ตอนที่ผมฟังก็รู้สึกทึ่งในญาณของคุณแม่ชีมาก โอ้โห !!! ญาณท่านแม่นเพี้ยะ...เพี้ยะ เลย

หลังจากนั้น จนถึงวันที่ลูกผมคลอด แฟนผมปวดท้องคลอดตอนค่ำ ผมก็ขับรถไปส่งที่ รพ.ชลประทานตอนทุ่มกว่าๆ รอจนเกือบสี่ทุ่มคุณพยาบาลให้กลับบ้านเพราะไม่มีที่ให้รอ ผมกลับไปนอนจนตื่นมาตอนตีห้า เลยรีบโทรไปถามว่าเด็กคลอดหรือยัง คุณพยาบาลบอกผมว่าผมได้ลูกผู้ชาย โห !!!ตอนที่ผมได้ยินผมก็ดีใจนะ ตอนนั้นยังไม่รู้เรื่องที่แม่ยายไปดูกับคุณแม่ชีมาก่อน เพิ่งจะมารู้เมื่อไม่กี่ปีมานี่เอง แม่ยายเพิ่งจะมาเล่าให้ฟัง แม่ยายแกทึ่งมาก แกบอกว่าตั้งแต่แกไปหาหมอดูว่า คุณแม่ชีคนนี้สุดยอดที่สุด

 

ประสบการณ์ของแม่ยายที่สัมผัสกับญาณหยั่งรู้ของคุณแม่ชีท่านนึง ตอน 3 จบพอดี

และหลังจากนั้นน้าทวนก็ได้รับเลือกให้เป็นผู้ใหญ่บ้านทั้งๆที่ ไม่ได้มีพรรคการเมืองใดๆหนุนหลัง

เด็ก(ลูกชายของผมเอง)ที่คลอดมาก็เป็นผู้ชาย น้าทวนก็ได้เป็นผู้ใหญ่บ้าน ทั้งสองคนก็เลยจะกลับไปยกพานครู โถ่!!!ช่างน่าเสียดาย คุณแม่ชีท่านไม่อยู่แล้ว คนที่วัดบอกว่า คุณแม่ชีย้ายไปอยู่ที่เตาปูน กทม. แล้ว ไม่ว่ารู้เป็นที่ไหนซะด้วย

ผมก็พยายามถามแม่ยายว่า ตอนที่ไปหาจำได้ไหมว่าไปที่วัดไหน แกบอกว่าแกจำไม่ได้เลย รู้แต่อยู่แถวดอนยอ อ.องค์รักษ์ส่วนน้าทวนก็ไม่อยู่ให้ถามแล้วเพราะเป็นมะเร็งตายมาหลายปีแล้ว ถ้าผมรู้เรื่องนี้ก่อนที่น้าทวนจะตายรับรองว่า ผมต้องขับรถไปถามหาที่วัดให้ได้ว่าคุณแม่ชีท่านไปอยู่ที่ไหน...น่าเสียดายมาก...จริงๆ